Psyche
alle pijlers
Grenzen aangeven
zaterdag 13 juli 2024 om 13:44
Ben jij goed in grenzen aangeven of vind je het lastig? kun je zoiets nog écht leren? hoe krijg je de knop om dat je voortaan wél je grenzen aangeeft (zonder schuldgevoel)?
Zelf heb ik er al vanalles aan gedaan, oa een assertiviteitstraining. Ik zal niet zeggen dat ik er niks van heb geleerd, want ik was echt heel slecht in grenzen aangeven, ik durfde bijvoorbeeld niet eens als eerste de telefoon op te hangen op een gegeven moment. Dat soort dingen zijn echt verbeterd. Toch ben ik nog steeds een people pleaser en vind ik het nog steeds lastig om grenzen aan te geven. Ik moet eerlijk bekennen dat ik tegenwoordig vaak gebruik maak van ChatGPT om berichtjes voor mij te maken waarmee ik mijn grenzen dan kan aangeven
En ja, wat is nou eigenlijk het ergste wat kan gebeuren? Niks eigenlijk! Maar toch blijft het zo verrekte moeilijjk. Is dit herkenbaar?
Zelf heb ik er al vanalles aan gedaan, oa een assertiviteitstraining. Ik zal niet zeggen dat ik er niks van heb geleerd, want ik was echt heel slecht in grenzen aangeven, ik durfde bijvoorbeeld niet eens als eerste de telefoon op te hangen op een gegeven moment. Dat soort dingen zijn echt verbeterd. Toch ben ik nog steeds een people pleaser en vind ik het nog steeds lastig om grenzen aan te geven. Ik moet eerlijk bekennen dat ik tegenwoordig vaak gebruik maak van ChatGPT om berichtjes voor mij te maken waarmee ik mijn grenzen dan kan aangeven
En ja, wat is nou eigenlijk het ergste wat kan gebeuren? Niks eigenlijk! Maar toch blijft het zo verrekte moeilijjk. Is dit herkenbaar?
zondag 14 juli 2024 om 12:32
auroraatje schreef: ↑14-07-2024 12:08Omdat dat aardiger overkomt dan gelijk nee zeggen? Ik weet het eigenlijk ook niet, maar mij is destids verteld dat de intentie belangrijker is dan of je daadwerkelijk komt, ten opzichte van gelijk nee zeggen. Ik heb het niet zelf verzonnen
Om eerlijk te zijn vind ik mensen die dit doen echt heel erg irritant. Je bent dan namelijk niet echt, niet authentiek.
Ik heb heel graag mensen om me heen die gewoon zichzelf zijn.
Maar goed, tegen mij kan je ook gewoon zeggen dat je het moeilijk te accepteren vind dat je niet alles kan wat je wil. Ik zou daarna ook bij elke uitnodiging er even aan refereren; ‘Joh ik weet hoe het is voor jou, laat me maar weten of het lukt.’ En als ik ergens extra rekening mee kan houden (bv dat je even ergens kan ontprikkelen) zou ik dat voor je fixen.
•
zondag 14 juli 2024 om 12:32
lolapaloeza schreef: ↑14-07-2024 12:04Hoezo moet je het proberen? Je doet neem ik aan zelfkennis op in het leven, je kunt uit ervaring geleerd hebben dat je het niet trekt om ergens bij te zijn. Dan is 'ik ga het proberen' gewoon onzin. Ik ga ook niet proberen 50 kg te powerliften, dat wordt hem niet.
Ik ben het er mee eens dat proberen niet moet. Maar er kunnen gevallen zijn waarin je het wíl proberen. Ik vind dat dat ook mag, het hoeft niet altijd meteen een ja of een nee te zijn. Bijv. wanneer je graag op een verjaardag wilt komen maar je weet nog niet van te voren of je het die dag gaat redden. In zo'n geval vind ik dat je dat ook prima kunt aangeven. En als dat niet wenselijk is hoor je dat als het goed is ook terug.
zondag 14 juli 2024 om 12:33
bijtie schreef: ↑14-07-2024 12:30Ja het komt aardig over.
En vervolgens ben jij er niet en kijken zij tegen een lege stoel. Dat komt niet aardig over. Dus onderaan de streep is het effect nul. Maar je hebt kans dat de teleurstelling veel meer indruk maakt dan het feit dat je aardig was. Mensen zijn erg gevoelig voor het gevoel van afwijzing dat die lege stoel oproept. Dus het effect is mogelijk zelfs negatief uiteindelijk.
Aardig zijn heeft eigenlijk nauwelijks waarde in het sociale verkeer. Belangrijker zijn: integriteit, betrouwbaarheid, loyaliteit, vriendschap, verantwoordelijkheid.
En die waarden naleven maakt dat je soms iemand teleurstelt. Dat je de waarheid zegt: ik kan niet tegen verjaardagen. Ik kom dus waarschijnlijk nooit op jouw verjaardag.
Dat maakt dat die ene keer dat je er tóch een halfuurtje was, enorm zal worden gewaardeerd. Dat je tóch op haar verjaardag aan haar dacht en even die bos bloemen wilde geven, ondanks jouw moeite met verjaardagen. Dat maakt jou een waardevolle vriendin. En als je het niet doet is er ook niets aan de hand, want ze weet al lang wat ze van je kan verwachten.
Dat doe ik inderdaad wel vaak nu: even een uurtje gaan. En dat wordt ook gewaardeerd inderdaad. maar ook daarin moet ik dan grens aangeven na dat uurtje, dat ik dan ook daadwerkelijk wegga. dat lukt overigens al beter dan toen ik er net mee begon.
zondag 14 juli 2024 om 12:34
Frizz schreef: ↑14-07-2024 12:32Om eerlijk te zijn vind ik mensen die dit doen echt heel erg irritant. Je bent dan namelijk niet echt, niet authentiek.
Ik heb heel graag mensen om me heen die gewoon zichzelf zijn.
Maar goed, tegen mij kan je ook gewoon zeggen dat je het moeilijk te accepteren vind dat je niet alles kan wat je wil. Ik zou daarna ook bij elke uitnodiging er even aan refereren; ‘Joh ik weet hoe het is voor jou, laat me maar weten of het lukt.’ En als ik ergens extra rekening mee kan houden (bv dat je even ergens kan ontprikkelen) zou ik dat voor je fixen.
ja, misschien moet ik dat in geval van deze vriendin ook doen. Ik weet zeker dat zij dit ook alleen maaar fijn zou vinden als ik hier eerlijk over ben.
zondag 14 juli 2024 om 12:36
Vind ik geen domme vraag, ik vond dit ook altijd heel abstract.auroraatje schreef: ↑14-07-2024 12:32Misschien een domme vraag hoor, maar hoe werk je dan aan zelf-acceptatie? Ik heb even gegoogled maar op alle sites staan dan voorbeelden van dingen die je van jezelf kan accepteren maar nergens staat bij hoe je dat dan doet?
Het zit hem vaak in iets niet meer doen. Niet meer jezelf negatief beoordelen omdat je X niet kan en nooit een Y zal zijn. Niet meer sorry zeggen voor wie je bent of wat je voelt.
Stop zeggen tegen schuldgevoel.
Stoppen met irritaties negeren en denken dat het aan jou ligt.
Jezelf radicaal aanvaarden is een heel passief proces, leren te zijn met alles wat er al is. Is iets om dagelijks te oefenen en mee bezig te zijn.
Bestudeer hoe je met jezelf omgaat en de stem waarmee je tegen jezelf praat. Het streven kan zijn om alleen nog maar positief met jezelf om te gaan.
zondag 14 juli 2024 om 12:39
Dat heeft te maken met liefdevol kunnen zijn naar jezelf en je beperkingen. Ik ben geen therapeut, maar wat voor mij werkt is eerlijk te zijn naar mezelf over wat ik voel en dit te onderzoeken. Heb ik angst? Verdriet, boosheid? Waarover dan? Welke gedachten horen daarbij? En mag ik dat dan ook voelen van mezelf? Mag ik erom huilen, of stampvoeten? Kan ik lief zijn tegen mezelf erom, door bv lekker te gaan douchen en daar te huilen? Of door een lekker kopje thee te maken en uit het raam te staren?auroraatje schreef: ↑14-07-2024 12:32Misschien een domme vraag hoor, maar hoe werk je dan aan zelf-acceptatie? Ik heb even gegoogled maar op alle sites staan dan voorbeelden van dingen die je van jezelf kan accepteren maar nergens staat bij hoe je dat dan doet?
Vroeger kon ik dat allemaal niet hoor, dan zocht ik afleiding, ontkende alles en ging vooral panikeren en piekeren.
•
zondag 14 juli 2024 om 12:39
auroraatje schreef: ↑14-07-2024 12:34ja, misschien moet ik dat in geval van deze vriendin ook doen. Ik weet zeker dat zij dit ook alleen maaar fijn zou vinden als ik hier eerlijk over ben.
Wat houdt je dan tegen?
•
zondag 14 juli 2024 om 12:40
Belangrijk: heb compassie met je angsten.
Neem jezelf serieus als je iets niet durft of moeilijk vindt. Je bent maar een mens. Je hoeft niet alles te kunnen.
Waardeer alles wat je al voor elkaar gebokst hebt in dit leven, ik weet zeker dat het niet niets is. En deze horde ga je ook wel weer nemen, omdat je de wil en de kracht in je hebt maar alleen nog niet weet "hoe".
Dit soort praat zeg ik allemaal tegen mezelf en het werkt best wel.
Neem jezelf serieus als je iets niet durft of moeilijk vindt. Je bent maar een mens. Je hoeft niet alles te kunnen.
Waardeer alles wat je al voor elkaar gebokst hebt in dit leven, ik weet zeker dat het niet niets is. En deze horde ga je ook wel weer nemen, omdat je de wil en de kracht in je hebt maar alleen nog niet weet "hoe".
Dit soort praat zeg ik allemaal tegen mezelf en het werkt best wel.
zondag 14 juli 2024 om 12:47
Ik ben geen psych, maar dit zijn dingen die ik zou doen. Een paar ideetjes:auroraatje schreef: ↑14-07-2024 12:32Misschien een domme vraag hoor, maar hoe werk je dan aan zelf-acceptatie? Ik heb even gegoogled maar op alle sites staan dan voorbeelden van dingen die je van jezelf kan accepteren maar nergens staat bij hoe je dat dan doet?
Oefening 1:
Ga eens goed na waar je allemaal kritisch op bent. En of dat terecht is. Maak een schema, schrijf het op. En dan ga je het proberen om te draaien.
Bijvoorbeeld:
"Ik ben niet gezellig" --> niet terecht, want ik kies voor mijn gezondheid --> "ik geef mijn grenzen aan" --> dat is juist heel sterk, daar mag ik trots op zijn.
Zo maak je een lijstje van alle negatieve feedback die je zelfvertrouwen ondermijnt. Blijf die positieve uitkomst voor jezelf herhalen.
Oefening 2:
Schrijf op waar je goed in bent en waarom.
Oefening 3:
Schrijf op wat je allemaal al gedaan en bereikt hebt waar je trots op bent en wat echt jou is.
Oefening 4:
Bedenk je ook welke mindere kanten je hebt, en dat dat oké is. Je hoeft niet perfect te zijn. Denk ook aan anderen; hebben die niet ook minpunten. En vind je ze daarom minder leuk? Nee toch? Dat hoort ook gewoon bij ze, net als dat jouw minpunten bij jou horen.
Oefening 5:
Bedenk een mantra, schrijf het op en leg het naast je bed. Voor het slapen gaan en bij het wakker worden lees je dat. Bijvoorbeeld: "Ik ben goed zoals ik ben en ik mag er zijn. Ik heb veel talent en mijn minpunten horen er ook bij."
Oefening 6:
Ga dingen doen waar je nieuw zelfvertrouwen uit haalt. Een hobby, iemand helpen, etc. Wat binnen je mogelijkheden past.
Ik zeg hier mee absoluut niet dat je hiermee jezelf meteen accepteert he, maar die vergt veel tijd en misschien ook hulp van een pysch. Maar dit soort oefeningen kunnen helpen. Doe wat voor jou werkt.
zondag 14 juli 2024 om 12:47
Frizz schreef: ↑14-07-2024 12:39Dat heeft te maken met liefdevol kunnen zijn naar jezelf en je beperkingen. Ik ben geen therapeut, maar wat voor mij werkt is eerlijk te zijn naar mezelf over wat ik voel en dit te onderzoeken. Heb ik angst? Verdriet, boosheid? Waarover dan? Welke gedachten horen daarbij? En mag ik dat dan ook voelen van mezelf? Mag ik erom huilen, of stampvoeten? Kan ik lief zijn tegen mezelf erom, door bv lekker te gaan douchen en daar te huilen? Of door een lekker kopje thee te maken en uit het raam te staren?
Vroeger kon ik dat allemaal niet hoor, dan zocht ik afleiding, ontkende alles en ging vooral panikeren en piekeren.
Dat zijn wel mooie dingen als je jezelf dat kan toestaan.
Ik vind het allemaal maar verdomd ingewikkeld.
Soms lutk het dus niet om nee te zeggen, en zo wel, dan heb ik enerzijds schuldgevoel en anderzijds fomo.
Mijn zus weet bijvoorbeeld dat ik niet goed tegen drukte kan en nodigt mij al los uit van de rest. En toen had ik op de dag dat zij die verjaardag vierde zoveel verdriet dat ik er niet bij kon zijn. Dat speelt ook nog mee, denk ik: dat ik het zo graag anders zou willen. Ik ben echt een familie-mens in mijn aard, maar door de prikkels kán het gewoon niet.
zondag 14 juli 2024 om 12:47
Nee hoor ik denk dat het de meeste mensen niet heel veel uitmaakt of er 25 of 26 mensen komen op een verjaardag. Heb je een speciaal diner wat iemand gaat koken voor 3 personen dan is het wel relevant.auroraatje schreef: ↑14-07-2024 09:51Is dat dan niet asociaal? Mensen verwachten toch een bepaald aantal mensen voor een verjaardag als ik dan opeens tussendoor kom dan hebben ze daar niet op gerekend. (Ik zou dat zelf best lastig vinden in elk geval, maargoed ik hou ook heel erg van duidelijkheid)
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
zondag 14 juli 2024 om 12:48
bijtie schreef: ↑14-07-2024 12:40Belangrijk: heb compassie met je angsten.
Neem jezelf serieus als je iets niet durft of moeilijk vindt. Je bent maar een mens. Je hoeft niet alles te kunnen.
Waardeer alles wat je al voor elkaar gebokst hebt in dit leven, ik weet zeker dat het niet niets is. En deze horde ga je ook wel weer nemen, omdat je de wil en de kracht in je hebt maar alleen nog niet weet "hoe".
Dit soort praat zeg ik allemaal tegen mezelf en het werkt best wel.
Dankjewel. Ik ga echt proberen om mezelf meer te cheeren
zondag 14 juli 2024 om 12:48
Wow, bedankt. Ik ga hier mee aan de slag.Pimpelmeesje87 schreef: ↑14-07-2024 12:47Ik ben geen psych, maar dit zijn dingen die ik zou doen. Een paar ideetjes:
Oefening 1:
Ga eens goed na waar je allemaal kritisch op bent. En of dat terecht is. Maak een schema, schrijf het op. En dan ga je het proberen om te draaien.
Bijvoorbeeld:
"Ik ben niet gezellig" --> niet terecht, want ik kies voor mijn gezondheid --> "ik geef mijn grenzen aan" --> dat is juist heel sterk, daar mag ik trots op zijn.
Zo maak je een lijstje van alle negatieve feedback die je zelfvertrouwen ondermijnt. Blijf die positieve uitkomst voor jezelf herhalen.
Oefening 2:
Schrijf op waar je goed in bent en waarom.
Oefening 3:
Schrijf op wat je allemaal al gedaan en bereikt hebt waar je trots op bent en wat echt jou is.
Oefening 4:
Bedenk je ook welke mindere kanten je hebt, en dat dat oké is. Je hoeft niet perfect te zijn. Denk ook aan anderen; hebben die niet ook minpunten. En vind je ze daarom minder leuk? Nee toch? Dat hoort ook gewoon bij ze, net als dat jouw minpunten bij jou horen.
Oefening 5:
Bedenk een mantra, schrijf het op en leg het naast je bed. Voor het slapen gaan en bij het wakker worden lees je dat. Bijvoorbeeld: "Ik ben goed zoals ik ben en ik mag er zijn. Ik heb veel talent en mijn minpunten horen er ook bij."
Oefening 6:
Ga dingen doen waar je nieuw zelfvertrouwen uit haalt. Een hobby, iemand helpen, etc. Wat binnen je mogelijkheden past.
Ik zeg hier mee absoluut niet dat je hiermee jezelf meteen accepteert he, maar die vergt veel tijd en misschien ook hulp van een pysch. Maar dit soort oefeningen kunnen helpen. Doe wat voor jou werkt.
zondag 14 juli 2024 om 13:11
Als je je kinderen vertelt dat die en die komen spelen, dan kan het toch wel degelijk vervelend zijn.Blauwedruif85 schreef: ↑14-07-2024 12:47Nee hoor ik denk dat het de meeste mensen niet heel veel uitmaakt of er 25 of 26 mensen komen op een verjaardag. Heb je een speciaal diner wat iemand gaat koken voor 3 personen dan is het wel relevant.
zondag 14 juli 2024 om 13:16
Die gevoelens van verdriet en eenzaamheid herken ik wel.
Misschien doe ik er makkelijk over, consequenties etc. Maar ik kan me ook wel eens diep eenzaam of verdrietig voelen.
Ik ben geen allemansvriend, ben single, heb geen contact met familie meer. Soms ben ik ergens nieuw, wil ik contacten opdoen maar voel ik me daar niet tussen passen.
Soms neemt een oude kennis of familielid contact op en zou ik best contact willen maar durf ik het niet. Of kan ik de woorden niet vinden. Of ben ik te bang om het kapot te maken.
Ik ben heel veel vriendschappen kwijtgeraakt, ook door eigen toedoen.
Dus soms kom ik thuis na een lange dag werken en kan ik alleen maar janken omdat ik zo alleen ben.
Maar dat hoort ook bij het leven. Vallen en opstaan. Ik hoef niet alles te kunnen. Er komen altijd nieuwe kansen.
Misschien doe ik er makkelijk over, consequenties etc. Maar ik kan me ook wel eens diep eenzaam of verdrietig voelen.
Ik ben geen allemansvriend, ben single, heb geen contact met familie meer. Soms ben ik ergens nieuw, wil ik contacten opdoen maar voel ik me daar niet tussen passen.
Soms neemt een oude kennis of familielid contact op en zou ik best contact willen maar durf ik het niet. Of kan ik de woorden niet vinden. Of ben ik te bang om het kapot te maken.
Ik ben heel veel vriendschappen kwijtgeraakt, ook door eigen toedoen.
Dus soms kom ik thuis na een lange dag werken en kan ik alleen maar janken omdat ik zo alleen ben.
Maar dat hoort ook bij het leven. Vallen en opstaan. Ik hoef niet alles te kunnen. Er komen altijd nieuwe kansen.
zondag 14 juli 2024 om 13:23
bijtie schreef: ↑14-07-2024 13:16Die gevoelens van verdriet en eenzaamheid herken ik wel.
Misschien doe ik er makkelijk over, consequenties etc. Maar ik kan me ook wel eens diep eenzaam of verdrietig voelen.
Ik ben geen allemansvriend, ben single, heb geen contact met familie meer. Soms ben ik ergens nieuw, wil ik contacten opdoen maar voel ik me daar niet tussen passen.
Soms neemt een oude kennis of familielid contact op en zou ik best contact willen maar durf ik het niet. Of kan ik de woorden niet vinden. Of ben ik te bang om het kapot te maken.
Ik ben heel veel vriendschappen kwijtgeraakt, ook door eigen toedoen.
Dus soms kom ik thuis na een lange dag werken en kan ik alleen maar janken omdat ik zo alleen ben.
Maar dat hoort ook bij het leven. Vallen en opstaan. Ik hoef niet alles te kunnen. Er komen altijd nieuwe kansen.
Ik vind het echt knap hoe je daarmee omgaat.
Ik voel me zelf eerlijk gezegd vaak eenzamer in een grote groep mensen dan wanneer ik alleen ben. Omdat ik me vaak zo anders voel dan anderen en vaak ook niet begrepen word (en anderen zelf ook vaak niet begrijp).
zondag 14 juli 2024 om 13:25
zondag 14 juli 2024 om 13:35
Ik heb me altijd dusdanig aangepast dat ik vaak niet eens weet wie ik zelf ben als ik heel eerlijk ben. Hoe langer ik iemand ken, hoe lastiger het is. Mensen die ik na mijn diagnose heb leren kennen ben ik wat dat betreft eerlijker tegen dan mensen die mij bijvoorbeeld al 10 jaar kennen.
Want ja, als je al 9 jaar op die verjaardagen komt, waarom kan het dan nu opeens niet meer?
(Vroeger lag ik er ook af na een verjaardag, maar omdat er vaak een vertraging op zit had ik de link nooit gelegd. Dus bijvoorbeeld ik heb zondag die verjaardag, maar pas op dinsdag komt de klap.)
Want ja, als je al 9 jaar op die verjaardagen komt, waarom kan het dan nu opeens niet meer?
(Vroeger lag ik er ook af na een verjaardag, maar omdat er vaak een vertraging op zit had ik de link nooit gelegd. Dus bijvoorbeeld ik heb zondag die verjaardag, maar pas op dinsdag komt de klap.)
zondag 14 juli 2024 om 13:44
Daarom zei ik ook eerder dat je beter kunt zeggen als het lukt zie je mij vanzelf verschijnen. Dan kun je dus ook tegen je kinderen zeggen ik weet nog niet of die en die komen spelen. En dan kunnen je kinderen toch ook gelijk leren omgaan met teleurstelling of dat niet altijd alles gaat zoals je dacht?
Dan krijg je dus ook geen volwassenen die gelijk in de stress schieten als iemand niet kan of afzegt.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
