Psyche
alle pijlers
Grootheidswaanzin
donderdag 13 april 2017 om 19:12
Ik loop de laatste tijd erg tegen het feit aan dat ik in vriendschappen mij erg veroordelend opstel. Ik weet van mezelf dat ik erg moralistisch kan zijn en heb sterke persoonlijke meningen over bepaalde onderwerpen. Mijn vader is ook zo en ik irriteer me daar mateloos aan bij hem. Het enige verschil is dat hij heel extravert is en dus zijn mening ventileert (met soms best wel nare gevolgen) en ik daarentegen mijn meningen voor mezelf hou. Ik word over het algemeen dan ook altijd bestempeld als aardig, positief en openminded. Ik zou mezelf graag willen overtuigen dat dat terecht is, maar eigenlijk voelt dat hypocriet.
Waar het op neer komt, is dat ik me vaak in een situatie bevind, waar ik de mensen om heen als oppervlakkig beschouw en ik mezelf soms best wel superieur waan als zijnde intelligenter en met meer inzicht in hoe het leven (naar mijn mening) in elkaar zit. Ik ben daar absoluut niet trots op en ik zou graag zien dat de binnenkant beter overeenkomt met de buitenkant (begripvol, openminded).
Soms vraag ik me af of dit veroordelen van het gedrag en inzichten van mijn vrienden het gevolg is van pure arrogantie of dat het een gevolg is van de verkeerde vriendschappen sluiten met mensen met wie ik niet op 1 lijn zit wat betreft interesses en voorkeuren.
Nu moet ik wel toegeven dat ik vriendschappen nooit makkelijk heb gevonden. In mijn “jongere” jaren voelde ik me vaak wel een buitenbeentje; ik was wat serieuzer aangelegd, een dromer, niet iemand waar je dagelijks de slappe lach mee kon hebben. Ik had ook vaak het idee dat ik niet alles kon zeggen wat ik dacht omdat ik niet te betweterig wou overkomen. Nu ik ouder ben en meer zelfkennis heb, weet ik dat er niets mis mee is om wat introverter te zijn en vind ik het ook makkelijker om mezelf te zijn bij vrienden. En toch merk ik dat er een stukje teruggetrokkenheid blijft, waarbij ik in mijn eigen hoofd zit en andere mensen als niet intellectueel gelijkwaardig zie. Ik voel me daar heel slecht over. Lijd ik aan grootheidswaanzin? Maar vooral, hoe verander ik die houding van anderen veroordelen om hun in mijn ogen "oppervlakkigheid"?
Waar het op neer komt, is dat ik me vaak in een situatie bevind, waar ik de mensen om heen als oppervlakkig beschouw en ik mezelf soms best wel superieur waan als zijnde intelligenter en met meer inzicht in hoe het leven (naar mijn mening) in elkaar zit. Ik ben daar absoluut niet trots op en ik zou graag zien dat de binnenkant beter overeenkomt met de buitenkant (begripvol, openminded).
Soms vraag ik me af of dit veroordelen van het gedrag en inzichten van mijn vrienden het gevolg is van pure arrogantie of dat het een gevolg is van de verkeerde vriendschappen sluiten met mensen met wie ik niet op 1 lijn zit wat betreft interesses en voorkeuren.
Nu moet ik wel toegeven dat ik vriendschappen nooit makkelijk heb gevonden. In mijn “jongere” jaren voelde ik me vaak wel een buitenbeentje; ik was wat serieuzer aangelegd, een dromer, niet iemand waar je dagelijks de slappe lach mee kon hebben. Ik had ook vaak het idee dat ik niet alles kon zeggen wat ik dacht omdat ik niet te betweterig wou overkomen. Nu ik ouder ben en meer zelfkennis heb, weet ik dat er niets mis mee is om wat introverter te zijn en vind ik het ook makkelijker om mezelf te zijn bij vrienden. En toch merk ik dat er een stukje teruggetrokkenheid blijft, waarbij ik in mijn eigen hoofd zit en andere mensen als niet intellectueel gelijkwaardig zie. Ik voel me daar heel slecht over. Lijd ik aan grootheidswaanzin? Maar vooral, hoe verander ik die houding van anderen veroordelen om hun in mijn ogen "oppervlakkigheid"?
donderdag 13 april 2017 om 21:59
Het is een keuze..kluizenaar of op momenten aanpassen.
Af en toe ontmoet je mensen waar je wel echt mee kan praten, dat is goud, ik heb een aantal vriendinnen gehad waarmee ik kon praten van 19:00 tot 5:00 en dan nog eigenlijk naar bed gaan vanwege de klok en niet vanwege gesprekken die stilvielen..
Af en toe ontmoet je mensen waar je wel echt mee kan praten, dat is goud, ik heb een aantal vriendinnen gehad waarmee ik kon praten van 19:00 tot 5:00 en dan nog eigenlijk naar bed gaan vanwege de klok en niet vanwege gesprekken die stilvielen..
donderdag 13 april 2017 om 22:08
quote:Twistersizzle schreef op 13 april 2017 @ 20:44:
[...]
oh oh. Ik had een hele reactie getyped en blijkt dat ik ipv citeer op melden had geklikt. Sorry! Zo slim ben ik dus niet
Ik vind van mezelf dat ik vaak beter in staat ben om moeilijke situaties in te schatten en het grotere plaatje te zien en ook meer empathie kan opbrengen voor de andere kant van het verhaal. Ik vind het vervelend als mensen om me heen heel boos/gepikeerd zijn of paniekerig reageren op een lastige situatie. Ik ben vrij rustig van aard en snap dan niet waarom iemand dan niet begrijpt dat veel dingen niet persoonlijk bedoeld zijn en ook maar van tijdelijke aard. Weet niet of dat je vraag beantwoord. Als je het allemaal echt beter begrijpt zou je je juist in beide partijen moeten kunnen inleven. Terwijl je nu juist onbegrip hebt voor mensen die dingen anders ervaren dan jij, wat dus het tegenovergestelde is van iemand die het grotere plaatje ziet en veel empathie heeft.
Maar goed ik herken het wel een klein beetje. Bij mij komt het volledig door onzekerheid. Als ik mezelf wijsmaak dat mensen minder zijn dan voel ik mij beter over mij zelf. Ik vind het echt een rot eigenschap en gelukkig word het steeds minder en doe ik mijn best om anders te denken.
[...]
oh oh. Ik had een hele reactie getyped en blijkt dat ik ipv citeer op melden had geklikt. Sorry! Zo slim ben ik dus niet
Ik vind van mezelf dat ik vaak beter in staat ben om moeilijke situaties in te schatten en het grotere plaatje te zien en ook meer empathie kan opbrengen voor de andere kant van het verhaal. Ik vind het vervelend als mensen om me heen heel boos/gepikeerd zijn of paniekerig reageren op een lastige situatie. Ik ben vrij rustig van aard en snap dan niet waarom iemand dan niet begrijpt dat veel dingen niet persoonlijk bedoeld zijn en ook maar van tijdelijke aard. Weet niet of dat je vraag beantwoord. Als je het allemaal echt beter begrijpt zou je je juist in beide partijen moeten kunnen inleven. Terwijl je nu juist onbegrip hebt voor mensen die dingen anders ervaren dan jij, wat dus het tegenovergestelde is van iemand die het grotere plaatje ziet en veel empathie heeft.
Maar goed ik herken het wel een klein beetje. Bij mij komt het volledig door onzekerheid. Als ik mezelf wijsmaak dat mensen minder zijn dan voel ik mij beter over mij zelf. Ik vind het echt een rot eigenschap en gelukkig word het steeds minder en doe ik mijn best om anders te denken.
donderdag 13 april 2017 om 22:10
Niet iedereen besteedt zijn aandacht, interesse, leervermogen en tijd aan dezelfde onderwerpen. Je moet nu eenmaal kiezen. En sommige persoonlijkheden hebben meer aanleg voor emoties en anderen kijken eerst de kat uit de boom en denken eerder over emoties na dan dat ze zelf iets voelen.
Arrogantie is vaak een soort zelftroost; je krijgt iets niet (liefde aandacht e.d.) dus je bedient je eigen ego maar.
Arrogantie is vaak een soort zelftroost; je krijgt iets niet (liefde aandacht e.d.) dus je bedient je eigen ego maar.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 13 april 2017 om 22:13
donderdag 13 april 2017 om 22:17
quote:retrostar schreef op 13 april 2017 @ 22:10:
Niet iedereen besteedt zijn aandacht, interesse, leervermogen en tijd aan dezelfde onderwerpen. Je moet nu eenmaal kiezen. En sommige persoonlijkheden hebben meer aanleg voor emoties en anderen kijken eerst de kat uit de boom en denken eerder over emoties na dan dat ze zelf iets voelen.
Arrogantie is vaak een soort zelftroost; je krijgt iets niet (liefde aandacht e.d.) dus je bedient je eigen ego maar.
Dat is het niet hoor..het is na 5 minuten al weten wat de ander pas na minstens een half uur snapt. Het is geduld hebben met mensen die bij wijze van spreken vragen wat voor kleur een groene deur heeft. Het is moeten aanhoren hoe de hele groep moet lachen om "poepjes" en een dag later moeten horen hoe grappig dat wel niet was..
En intussen zelf geen zinvol contact kunnen vinden, geen interssant gesprek, geen leuke grap
Dit is wat aangedikt maar zo snapt denk ik iedereen het een beetje hoe het voelt..als een volwassene in een brugklas ofzo..
Niet iedereen besteedt zijn aandacht, interesse, leervermogen en tijd aan dezelfde onderwerpen. Je moet nu eenmaal kiezen. En sommige persoonlijkheden hebben meer aanleg voor emoties en anderen kijken eerst de kat uit de boom en denken eerder over emoties na dan dat ze zelf iets voelen.
Arrogantie is vaak een soort zelftroost; je krijgt iets niet (liefde aandacht e.d.) dus je bedient je eigen ego maar.
Dat is het niet hoor..het is na 5 minuten al weten wat de ander pas na minstens een half uur snapt. Het is geduld hebben met mensen die bij wijze van spreken vragen wat voor kleur een groene deur heeft. Het is moeten aanhoren hoe de hele groep moet lachen om "poepjes" en een dag later moeten horen hoe grappig dat wel niet was..
En intussen zelf geen zinvol contact kunnen vinden, geen interssant gesprek, geen leuke grap
Dit is wat aangedikt maar zo snapt denk ik iedereen het een beetje hoe het voelt..als een volwassene in een brugklas ofzo..
vrijdag 14 april 2017 om 10:18
quote:pamelacourson schreef op 13 april 2017 @ 20:10:
Stel hè, stel dat je inderdaad intelligenter bent dan de meeste mensen en meer inzicht hebt in hoe het leven in elkaar zit. Dan heb je dat toevallig meegekregen in je genen en is dat absoluut geen verdienste van jezelf. Je hebt dan misschien geluk gehad daarmee, maar het maakt je geen haar beter dan wie dan ook.
Ik heb toevallig ook een goed stel hersenen gekregen, maar voel me echt niet beter dan mijn buurvrouw die op de huishoudschool heeft gezeten. Zij is een geweldig mens en heeft vast andere dingen waar ze beter in is.
Niet akkoord met het genetisch gedeelte. Het is nooit zuiver nature of nurture. Mensen met een goed stel hersenen maar die alleen in een omgeving zitten waarin ze niet de kansen hebben om te ontplooien zullen het afleggen tegen iemand die wel die kansen heeft gehad. En je kan ook nog eens intelligent zijn maar daarnaast ook een ernstige stoornis hebben waardoor die intelligentie niet naar voren komt.
Intelligentie is ook gelinkt aan de motivatie om jezelf te verbeteren, het is geen passief proces zoals jij stelt waar je 0 controle over hebt maar een actief proces. Je hebt niet jouw hersenen zomaar verkregen, hier gaan jaren aan finetuning vooraf door juist veel dingen te leren en te ontdekken.
Stel hè, stel dat je inderdaad intelligenter bent dan de meeste mensen en meer inzicht hebt in hoe het leven in elkaar zit. Dan heb je dat toevallig meegekregen in je genen en is dat absoluut geen verdienste van jezelf. Je hebt dan misschien geluk gehad daarmee, maar het maakt je geen haar beter dan wie dan ook.
Ik heb toevallig ook een goed stel hersenen gekregen, maar voel me echt niet beter dan mijn buurvrouw die op de huishoudschool heeft gezeten. Zij is een geweldig mens en heeft vast andere dingen waar ze beter in is.
Niet akkoord met het genetisch gedeelte. Het is nooit zuiver nature of nurture. Mensen met een goed stel hersenen maar die alleen in een omgeving zitten waarin ze niet de kansen hebben om te ontplooien zullen het afleggen tegen iemand die wel die kansen heeft gehad. En je kan ook nog eens intelligent zijn maar daarnaast ook een ernstige stoornis hebben waardoor die intelligentie niet naar voren komt.
Intelligentie is ook gelinkt aan de motivatie om jezelf te verbeteren, het is geen passief proces zoals jij stelt waar je 0 controle over hebt maar een actief proces. Je hebt niet jouw hersenen zomaar verkregen, hier gaan jaren aan finetuning vooraf door juist veel dingen te leren en te ontdekken.
