Psyche
alle pijlers
Grootsheid
zondag 19 juni 2022 om 17:35
Ik heb de afgelopen jaren verschillende dingen gehoord over het stemmetje. Erkennen en loslaten, maar ook aan de kant zoals Impala zegt. Mijn vriendin heeft het op de laatste manier gedaan.
Ik ga me eens in ACT verdiepen. Dank je Kers!
Dit hele gedoe is begonnen toen ik 8 jaar geleden een man ontmoette. Ik heb er mijn huwelijk (waarin ik geen last had van onzekerheid en een goede baan had) voor aan de kant gezet. De relatie werd een drama.
Aan de ene kant een hele diepe liefde en aan de andere kant legden we al ons oud zeer bloot. In de pijn werden gingen we onszelf en elkaar saboteren. Bijna huiselijk geweld. Het heeft 2,5 jaar geduurd. We hebben alle pijn niet uitgewerkt maar hebben er een punt achter gezet. Maar alles ligt nu open waardoor ik gevoelens ken van 'ik ben niet goed genoeg', 'ik heb erkenning nodig' en 'jaloezie'. Ik word er gek van.
En nu met een jongere partner die totaal andere interesses heeft dan ik wordt het er nog niet beter op.
Alhoewel ik me geen geduldigere en liefdevollere partner kan wensen.
En op mijn werk heb ik al 10 jaar lang mijn carrière aan de kant gezet en ben ik een makkelijk baantje terecht gekomen. En ik voelde me er gelukkig in. Geen prestatie drang meer en alle tijd voor mijn kinderen. Heerlijk. Maar het voelt niet goed meer. Het wordt tijd voor nieuwe ontwikkelingen en ik durf ze niet aan te gaan.
Ik weet dat de gevoelens me in zekere zin beschermd hebben al die jaren. Maar ze dienen me niet meer. Loslaten is moeilijk. Mijn coach zegt dat het een keuze maken is. Moeilijk.
Maar het stapje voor stapje bekijken maakt me wel rustiger.
Ik ga me eens in ACT verdiepen. Dank je Kers!
Dit hele gedoe is begonnen toen ik 8 jaar geleden een man ontmoette. Ik heb er mijn huwelijk (waarin ik geen last had van onzekerheid en een goede baan had) voor aan de kant gezet. De relatie werd een drama.
Aan de ene kant een hele diepe liefde en aan de andere kant legden we al ons oud zeer bloot. In de pijn werden gingen we onszelf en elkaar saboteren. Bijna huiselijk geweld. Het heeft 2,5 jaar geduurd. We hebben alle pijn niet uitgewerkt maar hebben er een punt achter gezet. Maar alles ligt nu open waardoor ik gevoelens ken van 'ik ben niet goed genoeg', 'ik heb erkenning nodig' en 'jaloezie'. Ik word er gek van.
En nu met een jongere partner die totaal andere interesses heeft dan ik wordt het er nog niet beter op.
Alhoewel ik me geen geduldigere en liefdevollere partner kan wensen.
En op mijn werk heb ik al 10 jaar lang mijn carrière aan de kant gezet en ben ik een makkelijk baantje terecht gekomen. En ik voelde me er gelukkig in. Geen prestatie drang meer en alle tijd voor mijn kinderen. Heerlijk. Maar het voelt niet goed meer. Het wordt tijd voor nieuwe ontwikkelingen en ik durf ze niet aan te gaan.
Ik weet dat de gevoelens me in zekere zin beschermd hebben al die jaren. Maar ze dienen me niet meer. Loslaten is moeilijk. Mijn coach zegt dat het een keuze maken is. Moeilijk.
Maar het stapje voor stapje bekijken maakt me wel rustiger.
zondag 19 juni 2022 om 17:42
Ik ben wel voor het bedanken van die stem.
Ik ben bekend met zelfafwijzing als overlevingsmechanisme, het is echt 'goed bedoeld' want er zit meestal een hele hoop machteloosheid, angst en pijn achter. Heel fijn dat zo'n copingmechanisme je voor die pijn wil behoeden.
Alleen jammer dat hetzelfde mechanisme nu alles kapotmaakt wat je probeert op te bouwen en zelfs je relaties saboteert.
Het verschil is dat je vroeger klein was en die pijn écht niet kon dragen, maar nu als volwassene kan je het wel (leren). En nu houdt die stem je juist onbedoeld gevangen, waardoor je niet verder komt in je groei.
Maar het was in essentie nodig om te overleven en is daarom ontzettend krachtig, dus hij laat zich niet wegsturen of negeren of wegmediteren. Het ontwikkelen van een nieuw, volwassen stuk dat met de stem in gesprek kan gaan vanuit redelijkheid, en die wel die pijn kan leren dragen, is de weg naar herstel.
Ik ben ook van mening dat je 'grootsheid' alleen bereikt door te aanvaarden dat je nietig en klein bent.
Ik ben bekend met zelfafwijzing als overlevingsmechanisme, het is echt 'goed bedoeld' want er zit meestal een hele hoop machteloosheid, angst en pijn achter. Heel fijn dat zo'n copingmechanisme je voor die pijn wil behoeden.
Alleen jammer dat hetzelfde mechanisme nu alles kapotmaakt wat je probeert op te bouwen en zelfs je relaties saboteert.
Het verschil is dat je vroeger klein was en die pijn écht niet kon dragen, maar nu als volwassene kan je het wel (leren). En nu houdt die stem je juist onbedoeld gevangen, waardoor je niet verder komt in je groei.
Maar het was in essentie nodig om te overleven en is daarom ontzettend krachtig, dus hij laat zich niet wegsturen of negeren of wegmediteren. Het ontwikkelen van een nieuw, volwassen stuk dat met de stem in gesprek kan gaan vanuit redelijkheid, en die wel die pijn kan leren dragen, is de weg naar herstel.
Ik ben ook van mening dat je 'grootsheid' alleen bereikt door te aanvaarden dat je nietig en klein bent.
zondag 19 juni 2022 om 17:45
Je bent wie je bent. De eigenschap kun je beter hanteren via coaching maar 100% weg is het niet. Ik denk dat je bij dit soort zaken aan onderhoud moet doen. 1x per jaar een herhalingsdag of een jezelf een trainingsweekend of retraite gunnen om weer even op het juiste spoor te komen. Het is geen schande dat iets soms weer even aandacht nodig heeft.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 19 juni 2022 om 17:45
Dat 'loslaten' moet echt verboden worden wat mij betreft. Je ben zo mooi, volgens het boekje, al je trauma's aan het herbeleven in je relaties en je ziet nu meer dan ooit precies wat jouw patronen zijn.
En dan is stap 2: laat het losssss.....
Als het zo makkelijk was hadden we geen therapie of coaching nodig toch, het is niet alsof wij mensen zo dom zijn dat iemand het ons moet vertellen.
Sorry ik word hier boos van.
zondag 19 juni 2022 om 17:47
Bedankt voor je uitleg Avage, maar ik snap de gedachte achter het bedanken nog niet helemaal. Ligt er natuurlijk aan wat die stem zegt. Als die angstig is en je tegenhoudt om dingen te doen, snap ik het. Maar als de stem zegt dat je waardeloos bent, of niet goed genoeg, of lelijk, of stom, of dat je vriend vast bij je weg zal gaan of iemand anders leuker vindt, wat valt er dan te bedanken?
.
zondag 19 juni 2022 om 17:52
zondag 19 juni 2022 om 17:54
Het komt erop neer dat je niet moet gaan worstelen met ('negatieve') emoties. Dat maakt zaken als angst enz alleen maar erger. ACT biedt hiervoor verschillende technieken, thanking your mind is er 1 van. Maar er zijn er meer. http://thehappinesstrap.com/category/defusion/ ;
https://positivepsychology.com/act-techniques/
https://positivepsychology.com/act-techniques/
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
zondag 19 juni 2022 om 17:56
Zo fijn om dit te lezen. Al gaat het gepaard met tranen. Dank je! Geeft me ook het gevoel dat ik niet helemaal gek ben.Avage schreef: ↑19-06-2022 17:42Ik ben wel voor het bedanken van die stem.
Ik ben bekend met zelfafwijzing als overlevingsmechanisme, het is echt 'goed bedoeld' want er zit meestal een hele hoop machteloosheid, angst en pijn achter. Heel fijn dat zo'n copingmechanisme je voor die pijn wil behoeden.
Alleen jammer dat hetzelfde mechanisme nu alles kapotmaakt wat je probeert op te bouwen en zelfs je relaties saboteert.
Het verschil is dat je vroeger klein was en die pijn écht niet kon dragen, maar nu als volwassene kan je het wel (leren). En nu houdt die stem je juist onbedoeld gevangen, waardoor je niet verder komt in je groei.
Maar het was in essentie nodig om te overleven en is daarom ontzettend krachtig, dus hij laat zich niet wegsturen of negeren of wegmediteren. Het ontwikkelen van een nieuw, volwassen stuk dat met de stem in gesprek kan gaan vanuit redelijkheid, en die wel die pijn kan leren dragen, is de weg naar herstel.
Ik ben ook van mening dat je 'grootsheid' alleen bereikt door te aanvaarden dat je nietig en klein bent.
zondag 19 juni 2022 om 17:58
Ik soms ook wel eensAvage schreef: ↑19-06-2022 17:45Dat 'loslaten' moet echt verboden worden wat mij betreft. Je ben zo mooi, volgens het boekje, al je trauma's aan het herbeleven in je relaties en je ziet nu meer dan ooit precies wat jouw patronen zijn.
En dan is stap 2: laat het losssss.....
Als het zo makkelijk was hadden we geen therapie of coaching nodig toch, het is niet alsof wij mensen zo dom zijn dat iemand het ons moet vertellen.
Sorry ik word hier boos van.
.
zondag 19 juni 2022 om 18:00
zondag 19 juni 2022 om 18:02
Een stem zal dit soort dingen zeggen om haar te behoeden voor de pijn van afwijzing.impala schreef: ↑19-06-2022 17:47Bedankt voor je uitleg, maar ik snap de gedachte achter het bedanken nog niet helemaal. Ligt er natuurlijk aan wat die stem zegt. Als die angstig is en je tegenhoudt om dingen te doen, snap ik het. Maar als de stem zegt dat je waardeloos bent, of niet goed genoeg, of lelijk, of stom, of dat je vriend vast bij je weg zal gaan of iemand anders leuker vindt, wat valt er dan te bedanken?
Omdat zij zich ooit heeft voorgenomen om nooit meer zulke erge pijn te hoeven voelen. Als een mens/kind zulke heftige overlevingsmechanismen ontwikkelt is haar iets ergs overkomen, dus daar heb je respectvol mee om te gaan vind ik. Ook als TO zelf zijnde.
Dus je doet het bedanken uit respect voor het kleine meisje dat je ooit was, ook al weet je (nog) niet precies wat de aanleiding is geweest.
En natuurlijk omdat het zinloos is om met iets in jezelf strijd aan te gaan, het kost alleen maar energie en levert nog meer stress en onrust op. "Negeren" snappen onze hersenen niet goed. Al kan je wel via meditatie wat meer onthechten van de inhoud van zulke gedachten.
avage wijzigde dit bericht op 19-06-2022 18:04
12.70% gewijzigd
zondag 19 juni 2022 om 18:04
Eerder zei je:
Het komt erop neer dat je niet moet gaan worstelen met ('negatieve') emoties.
Dat onderschrijf ik helemaal. Maar bedanken is iets anders.
Ik zal eens gaan zien hoe h&h daar dan het nut van beschrijven.
.
zondag 19 juni 2022 om 18:09
Doe dat
Er zijn veel technieken! Kan de boeken ook aanraden....
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
zondag 19 juni 2022 om 18:46
Ok ik snap het .Avage schreef: ↑19-06-2022 18:02Een stem zal dit soort dingen zeggen om haar te behoeden voor de pijn van afwijzing.
Omdat zij zich ooit heeft voorgenomen om nooit meer zulke erge pijn te hoeven voelen. Als een mens/kind zulke heftige overlevingsmechanismen ontwikkelt is haar iets ergs overkomen, dus daar heb je respectvol mee om te gaan vind ik. Ook als TO zelf zijnde.
Dus je doet het bedanken uit respect voor het kleine meisje dat je ooit was, ook al weet je (nog) niet precies wat de aanleiding is geweest.
En natuurlijk omdat het zinloos is om met iets in jezelf strijd aan te gaan, het kost alleen maar energie en levert nog meer stress en onrust op. "Negeren" snappen onze hersenen niet goed. Al kan je wel via meditatie wat meer onthechten van de inhoud van zulke gedachten.
Dus eerst bedanken en dan niet serieus nemen
Maar in elk geval nooit tegen gaan vechten, daarover is iedereen wel eens.
.
zondag 19 juni 2022 om 20:09
Helemaal eens!Avage schreef: ↑19-06-2022 17:42Ik ben wel voor het bedanken van die stem.
Ik ben bekend met zelfafwijzing als overlevingsmechanisme, het is echt 'goed bedoeld' want er zit meestal een hele hoop machteloosheid, angst en pijn achter. Heel fijn dat zo'n copingmechanisme je voor die pijn wil behoeden.
Alleen jammer dat hetzelfde mechanisme nu alles kapotmaakt wat je probeert op te bouwen en zelfs je relaties saboteert.
Het verschil is dat je vroeger klein was en die pijn écht niet kon dragen, maar nu als volwassene kan je het wel (leren). En nu houdt die stem je juist onbedoeld gevangen, waardoor je niet verder komt in je groei.
Maar het was in essentie nodig om te overleven en is daarom ontzettend krachtig, dus hij laat zich niet wegsturen of negeren of wegmediteren. Het ontwikkelen van een nieuw, volwassen stuk dat met de stem in gesprek kan gaan vanuit redelijkheid, en die wel die pijn kan leren dragen, is de weg naar herstel.
Ik ben ook van mening dat je 'grootsheid' alleen bereikt door te aanvaarden dat je nietig en klein bent.
Ik herken alles wat hier in dit topic geschreven wordt. Ik heb een jaar wekelijkse groepstherapie gevolgd om inzicht te krijgen in mijn patronen, de copingmechanismes die ik ontwikkeld heb uit m'n jeugd, het kleine meisje wat ik bij me draag en die ik nog zovaak tegen kom.
Wat ik wil zeggen....dit soort grote dingen krijg je nooit opgelost met een coach of spirituele mensen die zich coach noemen. Ik heb ze ook geprobeerd hoor, elke keer vol goede moed ging ik aan de slag tot ik inzag dat ik echt dieper moest gaan. Diep door m'n verleden, door m'n verdriet en trauma wat er zat en dat ik los moest komen van die patronen die me jarenlang gediend hebben maar me nu niet meer helpen.
Na dat jaar therapie was ik niet klaar, ik heb toen nog 1 op 1 sessies gehad met de psychotherapeut. Het was zwaar, ik moest gaan voelen en man wat vond ik dat heftig. Maar nu na 2 jaar verder te zijn weet ik dat de enige manier is, er doorheen gaan. Je moet door die gevoelens en alles wat er aan vooraf ging heen om te snappen waarom, waar die copingmechanismes vandaan komen, hoe je patronen kan veranderen en dat dit veel tijd kost. Die tijd moet je jezelf ook geven.
En oh ja, dat loslaten vind ik ook grote bullshit. Dat heb ik zovaak gezegd, "als het zo simpel was dan had niemand therapie nodig".
Echt, als mensen dat zeggen dan snappen ze er geen reet van
zondag 19 juni 2022 om 20:25
Mee eens.Zonder het idd te bagatelliseren zijn genoemde voorbeelden niet echt afwijkende of ernstig traumatiserende issues (of er moet meer spelen). Het zijn wel belangrijke levensvragen,die idd belangrijk zijn voor je pychische gezondheid.Maar waar zoals jij terecht zegt,de meeste professionals toch wel een redelijk eind mee uit de voeten zouden moeten kunnen.Overigens raken ze m.i ook wel aan het thema 'zingeving'.Dus zo raar is het dan ook weer niet dat je dan soms ook in de spirituele hoek uitkomt.impala schreef: ↑19-06-2022 15:44Ja, daar dacht ik ook aan, een psycholoog die in Act getraind is.
Maar in principe moet elke goede psycholoog overweg kunnen met haar issue, het is nogal standaard.
Het probleem is alleen: hoe vind je een goede psycholoog of therapeut? In elk geval niet zo snel in de spirituele hoek (al zullen daar ook wel een paar goeie coaches te vinden zijn, maar de kans is veel groter dat je een prutser treft).
Dat je er niet komt met types die je 'in je kracht' willen zetten of in je 'grootsheid' en dat soort gewauwel lijkt me een duidelijke zaak
Overigens een 1e selectie of iemand kundig is en bij je past,kan bv zijn dat je bij de intake checkt of diegene goed kan luisteren.En of hij/zij jouw hulpvraag goed heeft begrepen en hem helder kan verwoorden.Dat heeft mij iig erg geholpen bij mijn keuze
![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
En vwb het omgaan met die innerlijke stemmen,leerde ikzelf de techniek van 'voice dialogue' (dacht dat het zo heette
).Dat is in de huid kruipen van de betreffende persoon,de emotie,de gedachte en er dan mee in dialoog gaan. De uitkomst daarna kon van alles zijn.Maar vrijwel altijd werd de situatie veel helderder.En speelde het (meestal) geen rol meer in m'n hoofd.Zonder het overigens goed te praten of een 'zand erover conclusie'. Dat bepaalde ik uiteindelijk zelf.Overigens kostte het me wel een aantal sessies om die techniek goed aan te leren.
Vraag blijft,why is the rum gone?
zondag 19 juni 2022 om 20:55
Misschien ben ik gewoon eigenwijs. Ik kan alle technieken, ik weet waar het allemaal vandaan komt, inclusief vorige levens.Nighttripper schreef: ↑19-06-2022 20:25Mee eens.Zonder het idd te bagatelliseren zijn genoemde voorbeelden niet echt afwijkende of ernstig traumatiserende issues (of er moet meer spelen). Het zijn wel belangrijke levensvragen,die idd belangrijk zijn voor je pychische gezondheid.Maar waar zoals jij terecht zegt,de meeste professionals toch wel een redelijk eind mee uit de voeten zouden moeten kunnen.Overigens raken ze m.i ook wel aan het thema 'zingeving'.Dus zo raar is het dan ook weer niet dat je dan soms ook in de spirituele hoek uitkomt.
Overigens een 1e selectie of iemand kundig is en bij je past,kan bv zijn dat je bij de intake checkt of diegene goed kan luisteren.En of hij/zij jouw hulpvraag goed heeft begrepen en hem helder kan verwoorden.Dat heeft mij iig erg geholpen bij mijn keuze
En vwb het omgaan met die innerlijke stemmen,leerde ikzelf de techniek van 'voice dialogue' (dacht dat het zo heette
Maar niets blijft hangen. Een jaartraject zou goed zijn. Maar het is wel een geld dingetje. Een goede therapeut kost 90 euro per uur (dus 135 euro per 1,5 uur). En dat keer 52 weken.
Ik vind dat ik met alle handvatten die ik aangereikt gekregen heb in de afgelopen 19 jaar toch aan gang moet kunnen. Maar goed, ik red het blijkbaar niet alleen.
Het voelt of iedereen om me heen door groeit en ik sta stil. Ik raak ervan in paniek.
Mijn vriend is veel jonger en groeit me voorbij. In mijn werk waarderen ze mijn kwaliteiten niet en werd ik lastig. Dus ben ik maar stil.
Ik maak mezelf zoveel kleiner dan ik ben. Maar misschien toch maar eens intensief gaan investeren in mezelf.
zondag 19 juni 2022 om 21:11
Ik weet er niet héél erg veel van maar voor wat ik ervan weet, past dit allemaal heel goed bij ACT. Dat gaat ook over omgaan met levensfases en ontwikkeling en veranderingen, en teleurstellingen en terugkijken (wat heb ik nou bereikt) en werk en zingeving, waar die andere forummer het over hadSpiri123 schreef: ↑19-06-2022 20:55Misschien ben ik gewoon eigenwijs. Ik kan alle technieken, ik weet waar het allemaal vandaan komt, inclusief vorige levens.
Maar niets blijft hangen. Een jaartraject zou goed zijn. Maar het is wel een geld dingetje. Een goede therapeut kost 90 euro per uur (dus 135 euro per 1,5 uur). En dat keer 52 weken.
Ik vind dat ik met alle handvatten die ik aangereikt gekregen heb in de afgelopen 19 jaar toch aan gang moet kunnen. Maar goed, ik red het blijkbaar niet alleen.
Het voelt of iedereen om me heen door groeit en ik sta stil. Ik raak ervan in paniek.
Mijn vriend is veel jonger en groeit me voorbij. In mijn werk waarderen ze mijn kwaliteiten niet en werd ik lastig. Dus ben ik maar stil.
Ik maak mezelf zoveel kleiner dan ik ben. Maar misschien toch maar eens intensief gaan investeren in mezelf.
.
zondag 19 juni 2022 om 22:09
Ik heb eens wat ACT therapeuten opgezocht. Er zijn er wel een aantal op redelijke afstand. Het klinkt wel als een methode die goed bij me past.impala schreef: ↑19-06-2022 21:11Ik weet er niet héél erg veel van maar voor wat ik ervan weet, past dit allemaal heel goed bij ACT. Dat gaat ook over omgaan met levensfases en ontwikkeling en veranderingen, en teleurstellingen en terugkijken (wat heb ik nou bereikt) en werk en zingeving, waar die andere forummer het over had
maandag 20 juni 2022 om 07:35
Grootsheid is gewoon een term die veel gebruikt wordt. Zie bijvoorbeeld:
https://www.madelondik.nl/video-3/.
https://www.madelondik.nl/video-3/.
maandag 20 juni 2022 om 07:44
'In je grootsheid stappen' een heel gewone uitdrukking? Welnee.Spiri123 schreef: ↑20-06-2022 07:35Grootsheid is gewoon een term die veel gebruikt wordt. Zie bijvoorbeeld:
https://www.madelondik.nl/video-3/.
Veelgebruikt? Godzijdank niet.
In bepaalde kringen misschien.
Denk nou even helder na, wat betekent dat nou eigenlijk? Je grootsheid? Dat is toch
.
maandag 20 juni 2022 om 11:29
Spiri123 schreef: ↑20-06-2022 07:35Grootsheid is gewoon een term die veel gebruikt wordt. Zie bijvoorbeeld:
https://www.madelondik.nl/video-3/.
Sjongejonge, je fantastische leven met kwaliteit en impact maken, je volle potentieel leven….. wat een onmogelijke opdracht.
Die mensen creëren hun eigen business door je eerst wijs te maken dat je een veeeeeel beter leven kunt hebben dan gemiddeld, en vervolgens dat zíj daar de sleutel voor hebben. En dan ligt het aan jou als je gewoon gemiddeld bent, had je maar beter in je grootsheid moeten gaan staan.
Dat is net zoiets als iedereen wijsmaken dat ze een filmsterrengezicht kunnen hebben, als ze maar die pot crème van 200 euro kopen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
