Psyche
alle pijlers
Heb ik Boulimia?
dinsdag 23 juni 2009 om 11:11
Normaal post ik hier onder een andere nick, maar i.v.m. herkenning en (nog) niemand van mijn problemen af weet doe ik het maar even zo.
Ik ben een gezonde vrouw van 37 jaar en single. Heb een heel leuk leven, lieve en leuke familie en vrienden. Doe alle dingen die ik wil doen (o.a. reizen), heb een leuk huis, auto onder mijn kont en heb geen financiële problemen. Heb alles zo op het oog op orde...behalve mijn eetgedrag.
Vanmorgen leek het alsof ik het ineens voor mijn kiezen kreeg. Had gisteravond weer een weergaloze eetbui. Niet normaal aan een gezonde maaltijd gezeten, maar aan het begin van de avond speciaal naar de super geweest om (ongezond) eten in te slaan. In de auto al een pak koeken op. Thuisgekomen heb ik een heel pak pannekoeken (10 stuks) op. Een uur later zat ik alweer aan de chips en borrelnoten en daarna weer een pak koeken op...tot ik niet meer kon. Ik geef daarna niet over....nooit gedaan ook. Wat ik de laatste tijd dan wel doe is laxeermiddelen nemen om het zo snel mogelijk weer kwijt te raken. Niemand in mijn omgeving weet dat ik dit doe.
Vanaf mijn 16e ben ik dikker geworden. Ik deed toen al stiekum snoepen, maar niet in de mate waarin ik dit nu doe. Op mijn 19e samen gaan wonen met iemand die alles kon eten wat hij maar wou en ik at vrolijk mee. Had in die tijd geen last van extreme eetbuien, maar het was wel iedere avond vrolijk een zak chips. Op mijn 25e werd ik weer vrijgezel. Door destijds de stress ben ik toen wat afgevallen. Ook geen extreme eetbuien gehad voorzover ik me kan herinneren. Op mijn 27e ontmoette ik mijn ex-man en 3 jaar later zijn we gaan samenwonen en later getrouwd. Allebei hielden we enorm van lekker eten en snoepen en kwam ik dus behoorlijk aan. Tot het moment dat ik 98 kilo woog...Moet er nog wel even bij zeggen dat ik in de voorgaande jaren (vanaf mijn 19e) ook verschillende dieetpogingen heb ondernomen. 1000-calorieen, 600 (!) calorieen (en dat zelfs via de huisarts), Atkins, Sonja Bakker (in den beginne toen ze nog niet populair was), via dietiste van een zorginstelling. Mijn gewicht heeft aardig geschommeld, maar bleef in die jaren tussen de 85 en 98 kilo. Na mijn scheiding 2 jaar geleden heb ik ook weer enkele lijnpogingen gedaan. Karin de Zoete, Sonja Bakker, en Cambridge dieet...
Dan viel ik weer wat af, maar na een tijd kreeg ik last van enorme eetbuien waardoor ik weer aankwam. Nu is het dus zover gekomen dat ik aan de laxeermiddelen zit om maar weer niet teveel aan te komen. Ik was juist lekker afgevallen en zat onder de 80 kilo...nu is er dus weer 6 kilo bij en dat in 3 weken...Ik sport wel 2x per week.
Ik zat vanmorgen op internet te lezen over boulimia en het was zo herkenbaar Ik heb het gevoel ook dat ik nu de controle erover begin te verliezen...krijg steeds vaker eetbuien. Wat ik me afvroeg...is het mogelijk dat dit zich op latere leeftijd ontwikkeld?
Ik ben een gezonde vrouw van 37 jaar en single. Heb een heel leuk leven, lieve en leuke familie en vrienden. Doe alle dingen die ik wil doen (o.a. reizen), heb een leuk huis, auto onder mijn kont en heb geen financiële problemen. Heb alles zo op het oog op orde...behalve mijn eetgedrag.
Vanmorgen leek het alsof ik het ineens voor mijn kiezen kreeg. Had gisteravond weer een weergaloze eetbui. Niet normaal aan een gezonde maaltijd gezeten, maar aan het begin van de avond speciaal naar de super geweest om (ongezond) eten in te slaan. In de auto al een pak koeken op. Thuisgekomen heb ik een heel pak pannekoeken (10 stuks) op. Een uur later zat ik alweer aan de chips en borrelnoten en daarna weer een pak koeken op...tot ik niet meer kon. Ik geef daarna niet over....nooit gedaan ook. Wat ik de laatste tijd dan wel doe is laxeermiddelen nemen om het zo snel mogelijk weer kwijt te raken. Niemand in mijn omgeving weet dat ik dit doe.
Vanaf mijn 16e ben ik dikker geworden. Ik deed toen al stiekum snoepen, maar niet in de mate waarin ik dit nu doe. Op mijn 19e samen gaan wonen met iemand die alles kon eten wat hij maar wou en ik at vrolijk mee. Had in die tijd geen last van extreme eetbuien, maar het was wel iedere avond vrolijk een zak chips. Op mijn 25e werd ik weer vrijgezel. Door destijds de stress ben ik toen wat afgevallen. Ook geen extreme eetbuien gehad voorzover ik me kan herinneren. Op mijn 27e ontmoette ik mijn ex-man en 3 jaar later zijn we gaan samenwonen en later getrouwd. Allebei hielden we enorm van lekker eten en snoepen en kwam ik dus behoorlijk aan. Tot het moment dat ik 98 kilo woog...Moet er nog wel even bij zeggen dat ik in de voorgaande jaren (vanaf mijn 19e) ook verschillende dieetpogingen heb ondernomen. 1000-calorieen, 600 (!) calorieen (en dat zelfs via de huisarts), Atkins, Sonja Bakker (in den beginne toen ze nog niet populair was), via dietiste van een zorginstelling. Mijn gewicht heeft aardig geschommeld, maar bleef in die jaren tussen de 85 en 98 kilo. Na mijn scheiding 2 jaar geleden heb ik ook weer enkele lijnpogingen gedaan. Karin de Zoete, Sonja Bakker, en Cambridge dieet...
Dan viel ik weer wat af, maar na een tijd kreeg ik last van enorme eetbuien waardoor ik weer aankwam. Nu is het dus zover gekomen dat ik aan de laxeermiddelen zit om maar weer niet teveel aan te komen. Ik was juist lekker afgevallen en zat onder de 80 kilo...nu is er dus weer 6 kilo bij en dat in 3 weken...Ik sport wel 2x per week.
Ik zat vanmorgen op internet te lezen over boulimia en het was zo herkenbaar Ik heb het gevoel ook dat ik nu de controle erover begin te verliezen...krijg steeds vaker eetbuien. Wat ik me afvroeg...is het mogelijk dat dit zich op latere leeftijd ontwikkeld?
vrijdag 26 juni 2009 om 15:06
quote:tigger72 schreef op 24 juni 2009 @ 15:28:
Zojuist bij de huisarts geweest en een fijn gesprek gehad. Mijn klachten werden ook zeer serieus genomen en heb een verwijsbrief voor de psycholoog gekregen. Gisteravond ook een hele tijd met m'n vriendin zitten kletsen en ook dat luchtte al op...heel fijn (weet dat ze dit leest ). Morgen ga ik het aan mijn moeder vertellen, die weet nog van niks. Of ik nu BED heb of Boulimia, dat weet ik (nog) niet, maar maakt ook niet uit. Ik heb een probleem en ik ga er wat aan doen.
Hoi Tigger,
Knap dat je al deze stappen hebt gezet! Ook jouw kijk op het probleem vind ik heel positief. Je zegt, hoe het probleem heet maakt niet uit, ik heb een probleem en daar ga ik iets aan doen.
Ik heb zelf bijna 8 jaar boulimia (gehad). Ik ben sinds 2 jaar in therapie en nu zo goed als uitbehandeld. Ik geef nu voorlichting aan meisjes en vrouwen (en soms ook jongens) met een eetstoornis. Zij zitten in de fase waarin ze zijn gaan ontdekken dat er iets mis is met hun eetgedrag.
Toen ik me realiseerde dat er iets mis was (heel veel uitbuien, overgeven, laxeren), ben ik ook naar de huisarts gegaan. Hij verwees me in eerste instantie door naar een diëtiste. Zij zag dat ik een eetstoornis had en verwees me door naar een psycholoog.
Inmiddels heb ik verschillende vormen van hulpverlening gehad. Zowel in groepverband als individueel, informatief, om te leren wat een eetstoornis nou echt is en ook gericht op emotie en gedrag.
Ook ik dacht in het begin dat er, anders dan het eten, niets aan de hand was. Ik voelde me wel gelukkig en had geen schokkende problemen. Tijdens de therapie heb ik geleerd dat er wel degelijk redenen zijn waarom ik me volprop, bijvoorbeeld omdat ik boos ben. Dat klinkt nu gek, maar wanneer je je bewuster wordt van je gevoel en je redenen voor je eetgedrag, dan wordt het duidelijk.
Wat betreft nu, ik ben bijna klaar met therapie en hulpverlening. Wel heb ik af en toe nog een eetbui. Alleen niet meer zo schokkend groot als eerst. Ik braak of laxeer totaal niet meer, nu al een jaar niet Een eetstoornis is lastig om helemaal te genezen, helemaal wanneer je lang een eetstoornis hebt gehad. Het lijkt me dat je er redelijk op tijd bij bent. Ik kan je nog zoveel meer vertellen (onder andere dat laxeren totaal geen zin heeft, voedsel wordt in de dunne darm opgenomen, terwijl laxeermiddel inwerkt op de dikke darm), maar wil je niet overspoelen met informatie.
Succes en veel sterkte!
Zojuist bij de huisarts geweest en een fijn gesprek gehad. Mijn klachten werden ook zeer serieus genomen en heb een verwijsbrief voor de psycholoog gekregen. Gisteravond ook een hele tijd met m'n vriendin zitten kletsen en ook dat luchtte al op...heel fijn (weet dat ze dit leest ). Morgen ga ik het aan mijn moeder vertellen, die weet nog van niks. Of ik nu BED heb of Boulimia, dat weet ik (nog) niet, maar maakt ook niet uit. Ik heb een probleem en ik ga er wat aan doen.
Hoi Tigger,
Knap dat je al deze stappen hebt gezet! Ook jouw kijk op het probleem vind ik heel positief. Je zegt, hoe het probleem heet maakt niet uit, ik heb een probleem en daar ga ik iets aan doen.
Ik heb zelf bijna 8 jaar boulimia (gehad). Ik ben sinds 2 jaar in therapie en nu zo goed als uitbehandeld. Ik geef nu voorlichting aan meisjes en vrouwen (en soms ook jongens) met een eetstoornis. Zij zitten in de fase waarin ze zijn gaan ontdekken dat er iets mis is met hun eetgedrag.
Toen ik me realiseerde dat er iets mis was (heel veel uitbuien, overgeven, laxeren), ben ik ook naar de huisarts gegaan. Hij verwees me in eerste instantie door naar een diëtiste. Zij zag dat ik een eetstoornis had en verwees me door naar een psycholoog.
Inmiddels heb ik verschillende vormen van hulpverlening gehad. Zowel in groepverband als individueel, informatief, om te leren wat een eetstoornis nou echt is en ook gericht op emotie en gedrag.
Ook ik dacht in het begin dat er, anders dan het eten, niets aan de hand was. Ik voelde me wel gelukkig en had geen schokkende problemen. Tijdens de therapie heb ik geleerd dat er wel degelijk redenen zijn waarom ik me volprop, bijvoorbeeld omdat ik boos ben. Dat klinkt nu gek, maar wanneer je je bewuster wordt van je gevoel en je redenen voor je eetgedrag, dan wordt het duidelijk.
Wat betreft nu, ik ben bijna klaar met therapie en hulpverlening. Wel heb ik af en toe nog een eetbui. Alleen niet meer zo schokkend groot als eerst. Ik braak of laxeer totaal niet meer, nu al een jaar niet Een eetstoornis is lastig om helemaal te genezen, helemaal wanneer je lang een eetstoornis hebt gehad. Het lijkt me dat je er redelijk op tijd bij bent. Ik kan je nog zoveel meer vertellen (onder andere dat laxeren totaal geen zin heeft, voedsel wordt in de dunne darm opgenomen, terwijl laxeermiddel inwerkt op de dikke darm), maar wil je niet overspoelen met informatie.
Succes en veel sterkte!
dinsdag 30 juni 2009 om 14:30
@Luna: Bedankt voor je waardevolle post
De afspraak met de psycholoog is gemaakt. Duurt alleen nog even, kan er over 3 weken terecht i.v.m. vakantie.
Afgelopen week is eigenlijk wel goed gegaan na mijn 'outcoming'. Was ook erg opgelucht. Degene die het weten reageren erg goed moet ik zeggen. Al waren sommigen wel verbaasd, omdat ze nooit iets gemerkt hebben. Geef dan aan dat dat juist bij het beeld hoort....het stiekume. Heb ook zoveel mogelijk 'gewoon' proberen te eten, dus niet meer aan diëten denken en 6x per dag wat eten. Af en toe ook wat ongezonds (aardbeienvlaaitje, patatje) genomen, maar dan in bijzijn van andere mensen. Een eetbui heb ik niet meer gehad deze week, hoewel ik weer een paar keer op het punt stond.
Af en toe steekt nog even de gedachte de kop op om toch weer te willen diëten om die kilo's weer kwijt te raken. Geef mezelf dan weer een schop onder m'n hol. Ik merk ook dat ik het soms allemaal bagatelliseer voor mezelf. Dat het eigenlijk toch niet erg is allemaal. Is dit herkenbaar? Ook maak ik er grappen over. Dat doe ik eigenlijk vaak, over iets wat me dwars zit of waar ik last van heb dan maak ik daar een lolletje over. Is denk ik mijn manier van wegstoppen soms.
De afspraak met de psycholoog is gemaakt. Duurt alleen nog even, kan er over 3 weken terecht i.v.m. vakantie.
Afgelopen week is eigenlijk wel goed gegaan na mijn 'outcoming'. Was ook erg opgelucht. Degene die het weten reageren erg goed moet ik zeggen. Al waren sommigen wel verbaasd, omdat ze nooit iets gemerkt hebben. Geef dan aan dat dat juist bij het beeld hoort....het stiekume. Heb ook zoveel mogelijk 'gewoon' proberen te eten, dus niet meer aan diëten denken en 6x per dag wat eten. Af en toe ook wat ongezonds (aardbeienvlaaitje, patatje) genomen, maar dan in bijzijn van andere mensen. Een eetbui heb ik niet meer gehad deze week, hoewel ik weer een paar keer op het punt stond.
Af en toe steekt nog even de gedachte de kop op om toch weer te willen diëten om die kilo's weer kwijt te raken. Geef mezelf dan weer een schop onder m'n hol. Ik merk ook dat ik het soms allemaal bagatelliseer voor mezelf. Dat het eigenlijk toch niet erg is allemaal. Is dit herkenbaar? Ook maak ik er grappen over. Dat doe ik eigenlijk vaak, over iets wat me dwars zit of waar ik last van heb dan maak ik daar een lolletje over. Is denk ik mijn manier van wegstoppen soms.
donderdag 16 juli 2009 om 11:14
Shit....
Gisteravond toch voor de bijl gegaan Wat voel ik me kut nu en heb zo'n hekel aan mezelf...
Waarom ik het deed? Misschien verveling, heb niet veel te doen qua werk. Eenzaamheid? Ik hoef helemaal niet alleen te zijn als ik niet wil. Volgende week naar de psycholoog. Wil zo graag weten hoe het zit, maar ben er ook onzeker over omdat ik geen ervaring heb met psychologen.
Ik moet mezelf weer even oppakken en doorgaan, maar het valt ff niet mee
Gisteravond toch voor de bijl gegaan Wat voel ik me kut nu en heb zo'n hekel aan mezelf...
Waarom ik het deed? Misschien verveling, heb niet veel te doen qua werk. Eenzaamheid? Ik hoef helemaal niet alleen te zijn als ik niet wil. Volgende week naar de psycholoog. Wil zo graag weten hoe het zit, maar ben er ook onzeker over omdat ik geen ervaring heb met psychologen.
Ik moet mezelf weer even oppakken en doorgaan, maar het valt ff niet mee
donderdag 16 juli 2009 om 18:10
Ik kom alleen even een brengen Tigger.
Je doet het ontzettend goed en gelukkig is over een week je afspraak al. Straf jezelf nu even niet voor die eetbui, daar ga je je nu alleen maar rotter om voelen. Vanaf volgende week kun je met echte tips van je psych aan de slag en voor nu positief en trots op jezelf blijven dat je de eerste stapen in je proces al gezet hebt. Dat is heel goed van je namelijk. Hang in there.
(En bel anders die vriendin even op voor wat afleiding, of ga naar je moeder om vanavond samen een gezonde maaltijd eten.)
Je doet het ontzettend goed en gelukkig is over een week je afspraak al. Straf jezelf nu even niet voor die eetbui, daar ga je je nu alleen maar rotter om voelen. Vanaf volgende week kun je met echte tips van je psych aan de slag en voor nu positief en trots op jezelf blijven dat je de eerste stapen in je proces al gezet hebt. Dat is heel goed van je namelijk. Hang in there.
(En bel anders die vriendin even op voor wat afleiding, of ga naar je moeder om vanavond samen een gezonde maaltijd eten.)
donderdag 16 juli 2009 om 19:13
Hey Tigger,
Niet te streng voor jezelf zijn nu hoor! Je komt over als een hele sterke vrouw. Je gaat aan de slag met je probleem en natuurlijk gaat het soms mis, dat hoort denk ik bij het hele proces! Ik heb heel veel respect voor je omdat je dit zo snel allemaal onder ogen ziet en je in actie bent gekomen.
Ik hoop dat het je lukt om een beetje lief voor jezelf te zijn!
knuf!
Niet te streng voor jezelf zijn nu hoor! Je komt over als een hele sterke vrouw. Je gaat aan de slag met je probleem en natuurlijk gaat het soms mis, dat hoort denk ik bij het hele proces! Ik heb heel veel respect voor je omdat je dit zo snel allemaal onder ogen ziet en je in actie bent gekomen.
Ik hoop dat het je lukt om een beetje lief voor jezelf te zijn!
knuf!
woensdag 22 juli 2009 om 22:02
Ben vandaag bij de psycholoog geweest voor een intake-gesprek en dat was wel prettig 
Normaal gesproken maakt hij voor om de twee weken een afspraak, maar als ik elke week wilde dan is dat ook goed. Ik vond eigenlijk twee weken te lang en heb nu dus voor volgende week woensdag weer een afspraak, dat was geen probleem.
We hebben het eigenlijk nu alleen gehad over mijn probleem (het eten), mijzelf (hoe ik mezelf zie) en mijn leven tot nu toe en welke dingen een impact hebben gehad (scheiding). Hij heeft alleen dingen gevraagd en al voorzichtig benoemd dat het probleem ws. zit in het zelfbeeld dat ik heb. Ik moet nu elke dag om de 2 a 3 uur bijhouden hoe ik me voel en welke gedachten ik heb. Heb er wel een goed gevoel over ondanks dat ik niet lekker in m'n velletje zit. Het eten worstel ik nog wel mee, maar kan het wel aardig in de hand houden. Volhouden dus!
Normaal gesproken maakt hij voor om de twee weken een afspraak, maar als ik elke week wilde dan is dat ook goed. Ik vond eigenlijk twee weken te lang en heb nu dus voor volgende week woensdag weer een afspraak, dat was geen probleem.We hebben het eigenlijk nu alleen gehad over mijn probleem (het eten), mijzelf (hoe ik mezelf zie) en mijn leven tot nu toe en welke dingen een impact hebben gehad (scheiding). Hij heeft alleen dingen gevraagd en al voorzichtig benoemd dat het probleem ws. zit in het zelfbeeld dat ik heb. Ik moet nu elke dag om de 2 a 3 uur bijhouden hoe ik me voel en welke gedachten ik heb. Heb er wel een goed gevoel over
ondanks dat ik niet lekker in m'n velletje zit. Het eten worstel ik nog wel mee, maar kan het wel aardig in de hand houden. Volhouden dus!
