Psyche
alle pijlers
Hekel aan telefoneren
donderdag 23 oktober 2008 om 08:28
Hallo!
Ik ben benieuwd of er meer mensen zijn die een hekel hebben aan telefoneren.....
Ik vind het tegenwoordig wel minder eng om instanties te moeten bellen omdat ik veel minder stotter.
Maar ik blijf het verschrikkelijk vinden om mensen te moeten bellen die ik niet zo goed ken of om te bellen als iemand jarig is ofzo. Zelfs met vriendinnen bellen vind ik soms moeilijk.
Gelukkig schaam ik me er niet meer zo voor en weten de meeste mensen dat ik niet van bellen hou.
Maar sommige niet en die bellen dan meteen als ik b.v. een smsje naar ze stuur. Of ze bellen "zomaar". Nou, dan mail maar denk ik dan haha.
Zij denken natuurlijk, bellen is veel handiger dan smsen en mailen maar ik neem dan gewoon de telefoon niet op!!
Op zich is het privé niet zo'n heel groot probleem maar wat ik wel jammer vind is dat ik echt alleen ergens wil werken waar geen of minimaal telefoonverkeer is. En die banen zijn dun gezaaid.
Als ik eenmaal de telefoon heb opgenomen en weet wie ik aan de lijn heb dan gaat het wel maar ik ben bang dat ik als ik opneem ga stotteren en dat ik iemand aan de lijn krijg die lastig is ofzo....
Ik heb in het verleden al veel smoezen moeten verzinnen om onder de telefoon uit te kunnen komen.
Het lijkt wel of niemand er bij nadenkt om te telefoon op te pakken en iemand te bellen, of vergis ik me??
Groetjes, Inge
Ik ben benieuwd of er meer mensen zijn die een hekel hebben aan telefoneren.....
Ik vind het tegenwoordig wel minder eng om instanties te moeten bellen omdat ik veel minder stotter.
Maar ik blijf het verschrikkelijk vinden om mensen te moeten bellen die ik niet zo goed ken of om te bellen als iemand jarig is ofzo. Zelfs met vriendinnen bellen vind ik soms moeilijk.
Gelukkig schaam ik me er niet meer zo voor en weten de meeste mensen dat ik niet van bellen hou.
Maar sommige niet en die bellen dan meteen als ik b.v. een smsje naar ze stuur. Of ze bellen "zomaar". Nou, dan mail maar denk ik dan haha.
Zij denken natuurlijk, bellen is veel handiger dan smsen en mailen maar ik neem dan gewoon de telefoon niet op!!
Op zich is het privé niet zo'n heel groot probleem maar wat ik wel jammer vind is dat ik echt alleen ergens wil werken waar geen of minimaal telefoonverkeer is. En die banen zijn dun gezaaid.
Als ik eenmaal de telefoon heb opgenomen en weet wie ik aan de lijn heb dan gaat het wel maar ik ben bang dat ik als ik opneem ga stotteren en dat ik iemand aan de lijn krijg die lastig is ofzo....
Ik heb in het verleden al veel smoezen moeten verzinnen om onder de telefoon uit te kunnen komen.
Het lijkt wel of niemand er bij nadenkt om te telefoon op te pakken en iemand te bellen, of vergis ik me??
Groetjes, Inge
donderdag 23 oktober 2008 om 08:38
Ik vind 't niet eng, maar ik houd niet van bellen. Ja, soms met vrienden die niet van mailen houden.
Bedrijven bellen vind ik sowieso 'n gebed zonder eind. Je wordt tig keer doorverbonden, de mensen weten niet waar ze 't over hebben en als je iets gedaan wilt krijgen kun je het beter zwart op wit hebben (via mail) want hun naam is haas als je zegt dat 't telefonische toch echt beloofd is.
Bedrijven bellen vind ik sowieso 'n gebed zonder eind. Je wordt tig keer doorverbonden, de mensen weten niet waar ze 't over hebben en als je iets gedaan wilt krijgen kun je het beter zwart op wit hebben (via mail) want hun naam is haas als je zegt dat 't telefonische toch echt beloofd is.
donderdag 23 oktober 2008 om 08:53
Hoi Inge,
Eindelijk een lotgenoot! Wat een herkenning! Ik heb precies hetzelfde als jij met bellen en wordt er steeds meer "allergisch" voor. Neem ook heel vaak niet op, maar voel me dan altijd wel een beetje schuldig. Heb mezelf al zo vaak voorgenomen: "vandaag ga ik gewoon alle telefoontjes opnemen", maar dat lukt me zelden. Er is altijd wel iets dat belangrijker is of het staat me op dat moment zo tegen dat negeren heel makkelijk is. Heb jij enig idee waar deze antipathie vandaan komt bij jezelf? Ik snap soms niets van mezelf en vind het echt stom, maar het is zo sterk! Inderdaad, zelfs met vriendinnen bellen is soms een opgave; zo moet ik al een week twee vriendinnen bellen die een kindje gekregen hebben. Leuk telefoontje zou iedereen zeggen, maar ik weet 't steeds weer uit te stellen en voel me intussen wel schuldig.
Ben erg benieuwd of je meer reacties krijgt, want het lijkt inderdaad altijd of niemand er moeite mee heeft...
Dankjewel voor het openen van dit topic, ik blijf volgen!
Groetjes, Annabel
Eindelijk een lotgenoot! Wat een herkenning! Ik heb precies hetzelfde als jij met bellen en wordt er steeds meer "allergisch" voor. Neem ook heel vaak niet op, maar voel me dan altijd wel een beetje schuldig. Heb mezelf al zo vaak voorgenomen: "vandaag ga ik gewoon alle telefoontjes opnemen", maar dat lukt me zelden. Er is altijd wel iets dat belangrijker is of het staat me op dat moment zo tegen dat negeren heel makkelijk is. Heb jij enig idee waar deze antipathie vandaan komt bij jezelf? Ik snap soms niets van mezelf en vind het echt stom, maar het is zo sterk! Inderdaad, zelfs met vriendinnen bellen is soms een opgave; zo moet ik al een week twee vriendinnen bellen die een kindje gekregen hebben. Leuk telefoontje zou iedereen zeggen, maar ik weet 't steeds weer uit te stellen en voel me intussen wel schuldig.
Ben erg benieuwd of je meer reacties krijgt, want het lijkt inderdaad altijd of niemand er moeite mee heeft...
Dankjewel voor het openen van dit topic, ik blijf volgen!
Groetjes, Annabel
donderdag 23 oktober 2008 om 09:00
Ik heb het ook niet zo op bellen, ik klap dicht, dat heb ik niet met mensen die ik goed ken(tenzij ze wel heel erge persoonlijke dingen vragen) maar meer met mijn werk, instanties verzekeringen enz enz.
Ik heb dit altijd al gehad, ik spreek mensen ook gewoon liever onder 4 ogen, dan zie je meteen de emoties en het is gewoon beter om je verhaal bij te doen.
Ik heb dit altijd al gehad, ik spreek mensen ook gewoon liever onder 4 ogen, dan zie je meteen de emoties en het is gewoon beter om je verhaal bij te doen.
donderdag 23 oktober 2008 om 09:03
Herken het helemaal. Als m'n telefoon gaat, dan zucht ik al (zo'n vermoeide wat-the-f***-is-er-nu-weer zucht).
Het is één van de (20
) redenen geweest waarom ik mijn vorige baan heb opgezegd. Ik haat bellen. Ik heb toentertijd op 't werk wel 's de aansluiting eruit gehaald zodat ik de hele dag geen telefoontjes kreeg 
Uiteindelijk heb ik kunnen regelen dat er bij de receptie beter werd gefilterd en dat scheelde mij heel wat telefoontjes per dag (van zo'n 20 naar 5).
Privé heb ik er net zo'n hekel aan. Vriendinnen die hun kinderen aan de lijn geven (en dan maar wachten tot het kind iets zegt.....), mijn moeder die alles in detail vertelt, m'n zus en een vriendin die in ADHD-stijl bellen en dus net zo makkelijk een gesprek aanknopen met iemand op de achtergrond en lijken te vergeten dat ze nog iemand aan de telefoon hebben :s
Een nieuw toestel waarmee je alles kunt doen (koffie maken, GPS, afstandsbediening, muziek beluisteren, etc, etc), is ook niet aan mij besteed. Die gekte rondom een nieuw model (iPhone) is voor mij niet te begrijpen en vind het zelfs sneu als ik dan zie dat mensen in de rij gaan staan om zo'n ding aan te schaffen.......... Get real!
Het is één van de (20
) redenen geweest waarom ik mijn vorige baan heb opgezegd. Ik haat bellen. Ik heb toentertijd op 't werk wel 's de aansluiting eruit gehaald zodat ik de hele dag geen telefoontjes kreeg Uiteindelijk heb ik kunnen regelen dat er bij de receptie beter werd gefilterd en dat scheelde mij heel wat telefoontjes per dag (van zo'n 20 naar 5).Privé heb ik er net zo'n hekel aan. Vriendinnen die hun kinderen aan de lijn geven (en dan maar wachten tot het kind iets zegt.....), mijn moeder die alles in detail vertelt, m'n zus en een vriendin die in ADHD-stijl bellen en dus net zo makkelijk een gesprek aanknopen met iemand op de achtergrond en lijken te vergeten dat ze nog iemand aan de telefoon hebben :s
Een nieuw toestel waarmee je alles kunt doen (koffie maken, GPS, afstandsbediening, muziek beluisteren, etc, etc), is ook niet aan mij besteed. Die gekte rondom een nieuw model (iPhone) is voor mij niet te begrijpen en vind het zelfs sneu als ik dan zie dat mensen in de rij gaan staan om zo'n ding aan te schaffen.......... Get real!
donderdag 23 oktober 2008 om 09:06
Ik neem op kantoor de telefoon niet op, alleen als iemand naar mij wordt doorverbonden. Verder doe ik daar ook zoveel mogelijk via mail. Vind ik veel praktischer.quote:Privé heb ik er net zo'n hekel aan. Vriendinnen die hun kinderen aan de lijn geven (en dan maar wachten tot het kind iets zegt.....)Heb gelukkig geen vrienden met kinderen, maar je kunt ook iemand moeten bellen waar 'n klein kind de telefoon opneemt. Eer je die dan zover hebt dat ze hun vader of moeder roepen... Hinderlijk.
donderdag 23 oktober 2008 om 09:16
Hier ook iemand met een afkeer van bellen. Is echt een fobie!
Ben nu wel al zover dat ik op m'n werk de telefoon wel altijd opneem (nummerweergave, erg prettig). Alleen neem ik niet andermans mobiele telefoon op, dat gaat me te ver (die laten ze bij ons vaak op hun bureau liggen).
Instanties/bedrijven bellen probeer ik altijd te vermijden (lang leve de email, duurt alleen altijd zo lang voor iets opgehelderd is, dat kan natuurlijk veel sneller met de telefoon).
Ik bel alleen spontaan met mijn ouders en mijn man. Verder blijft het bij reageren op smsjes.
Wat mij erg geholpen heeft is de toepassing van RET (Rationele Emotieve Therapie). Uit proberen te vinden wat nou die angst voor de telefoon veroorzaakt en daar iets aan doen. Bij mij voornamelijk dat ik niet wist wat ik moest zeggen, ging stotteren etc.
Wat heel erg helpt is op een briefje schrijven hoe je de telefoon op wil nemen (beste met je naam achteraan want wat je als eerste zegt hoort men meestal niet). Ook opschrijven wat je wil bespreken aan de telefoon scheelt heel erg veel om niet iets te vergeten.
Het is even oefenen, en je moet je er echt even voor onder de kont schoppen, maar na een tijdje gaat het makkelijker en zit je niet meer zwetend en hakkelend met een hartslag van 220 aan de telefoon.
Maar die eerste stap is de moeilijkste!!!
Ben nu wel al zover dat ik op m'n werk de telefoon wel altijd opneem (nummerweergave, erg prettig). Alleen neem ik niet andermans mobiele telefoon op, dat gaat me te ver (die laten ze bij ons vaak op hun bureau liggen).
Instanties/bedrijven bellen probeer ik altijd te vermijden (lang leve de email, duurt alleen altijd zo lang voor iets opgehelderd is, dat kan natuurlijk veel sneller met de telefoon).
Ik bel alleen spontaan met mijn ouders en mijn man. Verder blijft het bij reageren op smsjes.
Wat mij erg geholpen heeft is de toepassing van RET (Rationele Emotieve Therapie). Uit proberen te vinden wat nou die angst voor de telefoon veroorzaakt en daar iets aan doen. Bij mij voornamelijk dat ik niet wist wat ik moest zeggen, ging stotteren etc.
Wat heel erg helpt is op een briefje schrijven hoe je de telefoon op wil nemen (beste met je naam achteraan want wat je als eerste zegt hoort men meestal niet). Ook opschrijven wat je wil bespreken aan de telefoon scheelt heel erg veel om niet iets te vergeten.
Het is even oefenen, en je moet je er echt even voor onder de kont schoppen, maar na een tijdje gaat het makkelijker en zit je niet meer zwetend en hakkelend met een hartslag van 220 aan de telefoon.
Maar die eerste stap is de moeilijkste!!!
donderdag 23 oktober 2008 om 09:29
Hah hier nog eentje Hier ook geen angst (nouja een beetje wellicht, ingegeven door mijn verlegen aard) en ik stotter niet. Vind het gewoon vervelend. Ik bel ook nooit naar vriendinnen, dat weten ze Onbekende nummers (en zeker de 00000 - marktonderzoekers aaargh) neem ik nooit op. Heerlijk rustig hoor Heb pas sinds kort een eigen echte mobiel
donderdag 23 oktober 2008 om 09:37
Zomaar voor de lol, om even te kletsen, bellen doe ik ook nooit. Ik zie liever iemand in het echt voor me. Bij mij wordt de telefoon alleen maar gebruikt om afspraken te maken, praktisch dus. Van een vraag 'hoe gaat het?' als iemand toch 'gezellig' belt, krijg ik acuut een zwart gat gevoel. Black out dus.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 23 oktober 2008 om 09:42
Herkenbaar, in de zin dat ik er gewoon een hekel aan heb, met name privé. Op m'n werk vind ik het niet echt heel vervelend, ik heb er geen angst voor, maar het is gewoon storend als je net ergens mee bezig bent.
En sowieso doe ik alles liever zwart op wit op m'n werk, want idd, op telefonische afspraken is het later erg moeilijk terugvallen.
Thuis vind ik het helemaal storend, alsof de duvel er mee speelt word ik àltijd gebeld als ik op de wc zit, of m'n haar aan het verven ben, of gehakt aan het kneden ben, of of of... En als ik wel gewoon kan opnemen zit ik ook helemaal niet op een telefoontje te wachten. Maar inmiddels word ik niet zoveel meer gebeld, want iedereen weet het wel zo'n beetje , dus bijna alles gaat via sms en mail, ook om af te spreken. En, als er dan wel gebeld wordt, dan ook een kort gesprek om af te spreken.
Oh, ik moet het hierbij laten, de telefoon gaat
En sowieso doe ik alles liever zwart op wit op m'n werk, want idd, op telefonische afspraken is het later erg moeilijk terugvallen.
Thuis vind ik het helemaal storend, alsof de duvel er mee speelt word ik àltijd gebeld als ik op de wc zit, of m'n haar aan het verven ben, of gehakt aan het kneden ben, of of of... En als ik wel gewoon kan opnemen zit ik ook helemaal niet op een telefoontje te wachten. Maar inmiddels word ik niet zoveel meer gebeld, want iedereen weet het wel zo'n beetje , dus bijna alles gaat via sms en mail, ook om af te spreken. En, als er dan wel gebeld wordt, dan ook een kort gesprek om af te spreken.
Oh, ik moet het hierbij laten, de telefoon gaat
Happiness is nothing more than good health and a bad memory - Albert Schweitzer.
donderdag 23 oktober 2008 om 09:43
Ik ben er ook niet dol op, maar ik moet best veel bellen voor mijn werk. En ik moet zeggen, sinds ik echt heel bewust bezig ben dingen niet meer voor me uit te schuiven en flink door te pakken, en dat dus ook met bellen doe (en dus niét mailen als je echt 2richtingsverkeer nodig hebt) gaat het me steeds beter af. Ben best een beetje trots op mezelf, en het scheelt een hoop energie. Ik merk sowieso dat heel veel dingen die ik doe/niet doe/moeilijk vind etc toch best wel voortkomen uit gewoonte ook. De truc is dan blijkbaar om die gewoonte even goed te doorbreken, en dan wordt het makkelijker. Bij mij dan, althans
donderdag 23 oktober 2008 om 09:46
donderdag 23 oktober 2008 om 09:47
quote:Elmervrouw schreef op 23 oktober 2008 @ 09:37:
Zomaar voor de lol, om even te kletsen, bellen doe ik ook nooit. Ik zie liever iemand in het echt voor me. Bij mij wordt de telefoon alleen maar gebruikt om afspraken te maken, praktisch dus. Van een vraag 'hoe gaat het?' als iemand toch 'gezellig' belt, krijg ik acuut een zwart gat gevoel. Black out dus.Ja, dat laatste heb ik ook.
Zomaar voor de lol, om even te kletsen, bellen doe ik ook nooit. Ik zie liever iemand in het echt voor me. Bij mij wordt de telefoon alleen maar gebruikt om afspraken te maken, praktisch dus. Van een vraag 'hoe gaat het?' als iemand toch 'gezellig' belt, krijg ik acuut een zwart gat gevoel. Black out dus.Ja, dat laatste heb ik ook.
Happiness is nothing more than good health and a bad memory - Albert Schweitzer.
donderdag 23 oktober 2008 om 09:48
quote:JanneJip schreef op 23 oktober 2008 @ 09:46:
Heb een keer lopen janken als kind toen ik het antwoordapparaat van mijn manege kreeg. Vond het een drama om te bellen! Werd vervolgens secretaris van een studievereniging. Dan leer je dat NIEmand op e-mail reageert en ga je bellen uiteindelijk wel meer waarderen... Doen doen doen dus!Bij mij is het juist andersom gegaan. Ik vond bellen niet erg; pas rond m'n 25ste sloeg het toe
Heb een keer lopen janken als kind toen ik het antwoordapparaat van mijn manege kreeg. Vond het een drama om te bellen! Werd vervolgens secretaris van een studievereniging. Dan leer je dat NIEmand op e-mail reageert en ga je bellen uiteindelijk wel meer waarderen... Doen doen doen dus!Bij mij is het juist andersom gegaan. Ik vond bellen niet erg; pas rond m'n 25ste sloeg het toe
donderdag 23 oktober 2008 om 10:10
Privé heb ik een enorme hekel aan telefoneren en ik neem dan ook standaard de telefoon niet op. Ik heb een telefoon niet om gebeld te worden, maar om zelf te bellen wanneer dat nodig mocht zijn. Omdat iedereen weet dat ik niet opneem, belt niemand me, dus dat werkt prima.
Ik heb zo'n hekel aan privé gebeld worden, omdat het altijd ongelegen komt en mijn bezigheden onderbreekt. Ik hou er niet van om mijn gedachten noodgedwongen los te moeten maken van waar ik mee bezig ben.
Op mijn werk vind ik telefoneren geen enkel punt, omdat het zakelijk is en concreet en het een onderdeel is van het takenpakket. Daar vind ik het een praktisch middel om te communiceren.
Ik heb zo'n hekel aan privé gebeld worden, omdat het altijd ongelegen komt en mijn bezigheden onderbreekt. Ik hou er niet van om mijn gedachten noodgedwongen los te moeten maken van waar ik mee bezig ben.
Op mijn werk vind ik telefoneren geen enkel punt, omdat het zakelijk is en concreet en het een onderdeel is van het takenpakket. Daar vind ik het een praktisch middel om te communiceren.
donderdag 23 oktober 2008 om 10:15
Ik heb ook een hekel aan bellen, en ik heb nog wel op een klant contact centrum gewerkt, wat me toch erg goed af ging, vreemd genoeg. Heb zelfs het 'wachtbandje' van mijn werkgever ingesproken.
Ik kan me over mijn weerzin heen zetten, soms moet het nu eenmaal, zeker op het werk. Maar leuk ga ik het nooit vinden. Prive bel ik eigenlijk bijna nooit, alleen als het echt niet anders kan. Gebeld worden vind ik minder erg dan zelf bellen.
Ik kan me over mijn weerzin heen zetten, soms moet het nu eenmaal, zeker op het werk. Maar leuk ga ik het nooit vinden. Prive bel ik eigenlijk bijna nooit, alleen als het echt niet anders kan. Gebeld worden vind ik minder erg dan zelf bellen.
donderdag 23 oktober 2008 om 10:20
Ja, best herkenbaar allemaal. Als het moet of nodig is om iets te regelen heb ik er verder niet zoveel problemen mee. Net als JanneJip heb ik dat ook geleerd in een bestuursjaar voor een studentenvereniging. Ook met mijn vriendje bel ik wel graag, als hij of ik ergens anders is dan normaal, als we allebei in ons eigen huis zijn, sms'en we meer. Maar bellen met vriendinnen of zo... nooit. Geen idee waarom en ervaar het ook niet echt als een telefoonprobleem (soms wel als een 'contact hou/investeer-probleem trouwens).
Ik bedenk me nu net dat de hekel aan telefoneren wel precies de reden is dat ik mijn voicemail heb uitgeschakeld. Aan voicemail had ik wel zo'n ont-zet-ten-de hekel.... moet je eerst dat bandje bellen en daar staat dan altijd iemand op die iets van je moet en dan moet je terugbellen (tenzij het mijn moeder is die nog steeds niet begrijpt dat ik kan zien dat zij gebeld heeft en dus altijd maar een berichtje achterlaat in de trant van 'Hoi zeniibatje, dit is je mama.... wilde even weten hoe het met je is' GRrrrr!)
Als het voor werk ofzo weer nodig is gaat de voicemail wel weer aan hoor, maar voor nu vind ik het wel prettig. Wat betreft de gedachte 'ze mailen maar' ... eerlijk gezegd ben ik ook best wel slecht in het beantwoorden van mailtjes :s Eigenlijk ben ik gewoon een beetje contactgestoord...
Ik bedenk me nu net dat de hekel aan telefoneren wel precies de reden is dat ik mijn voicemail heb uitgeschakeld. Aan voicemail had ik wel zo'n ont-zet-ten-de hekel.... moet je eerst dat bandje bellen en daar staat dan altijd iemand op die iets van je moet en dan moet je terugbellen (tenzij het mijn moeder is die nog steeds niet begrijpt dat ik kan zien dat zij gebeld heeft en dus altijd maar een berichtje achterlaat in de trant van 'Hoi zeniibatje, dit is je mama.... wilde even weten hoe het met je is' GRrrrr!)
Als het voor werk ofzo weer nodig is gaat de voicemail wel weer aan hoor, maar voor nu vind ik het wel prettig. Wat betreft de gedachte 'ze mailen maar' ... eerlijk gezegd ben ik ook best wel slecht in het beantwoorden van mailtjes :s Eigenlijk ben ik gewoon een beetje contactgestoord...
donderdag 23 oktober 2008 om 10:21
Ik ben ook geen telefoonfan, maar als het dan toch moet, bel ik liever zelf dan dat ik gebeld word. Hoe het kan, kan het, maar negen van de tien telefoontjes komen precies op het verkeerde moment. Heb ik me net lekker genesteld op de bank met m'n koffie voor de buis; gaat dat ding! Sta ik net met m'n handen in het afwassop; telefoon! Vaak neem ik dan ook niet op. Als het vriendinnen waren die belden, zeg ik het altijd eerlijk: het kwam even niet uit.
De mobiele telefoon is trouwens al helemáál niet aan mij besteed! Als ik in een winkel sta, of op straat loop, wíl ik helemaal niet bellen! Ik heb er wel eentje hoor, maar die gebruik ik alleen om zelf mee te bellen.
Op m'n werk heb ik er trouwens geen moeite mee. Daar ben ik er op ingesteld, en hoort het er gewoon bij.
De mobiele telefoon is trouwens al helemáál niet aan mij besteed! Als ik in een winkel sta, of op straat loop, wíl ik helemaal niet bellen! Ik heb er wel eentje hoor, maar die gebruik ik alleen om zelf mee te bellen.
Op m'n werk heb ik er trouwens geen moeite mee. Daar ben ik er op ingesteld, en hoort het er gewoon bij.
You don't have to fit into the format
donderdag 23 oktober 2008 om 10:25
quote:Omen schreef op 23 oktober 2008 @ 10:10:
Ik heb zo'n hekel aan privé gebeld worden, omdat het altijd ongelegen komt en mijn bezigheden onderbreekt. Ik hou er niet van om mijn gedachten noodgedwongen los te moeten maken van waar ik mee bezig ben.
Volledig met je eens Omen. Heb daar ook een bloedhekel aan. Vandaar dat ik privételefoontjes alleen opneem als het mij uitkomt, anders laat ik 'm gewoon rinkelen hoor. En daarbij...ik heb nummerherkenning, altijd handig. Anonieme bellers neem ik zowieso nooit op Ook heb ik geen voicemail aan staan
Als iemand je belt ben je ook niet verplicht de telefoon op te nemen, terwijl mensen dat wel van je verwachten dat je netjes de telefoon opneemt.....
Het zelfde geldt als de voordeurbel gaat..... Als ik niemand verwacht, doe ik het liefst niet open. 9 van de 10x een collecte, jehova's o.i.d.
Kortom, ik ben een kluizenaar
Ik heb zo'n hekel aan privé gebeld worden, omdat het altijd ongelegen komt en mijn bezigheden onderbreekt. Ik hou er niet van om mijn gedachten noodgedwongen los te moeten maken van waar ik mee bezig ben.
Volledig met je eens Omen. Heb daar ook een bloedhekel aan. Vandaar dat ik privételefoontjes alleen opneem als het mij uitkomt, anders laat ik 'm gewoon rinkelen hoor. En daarbij...ik heb nummerherkenning, altijd handig. Anonieme bellers neem ik zowieso nooit op Ook heb ik geen voicemail aan staan
Als iemand je belt ben je ook niet verplicht de telefoon op te nemen, terwijl mensen dat wel van je verwachten dat je netjes de telefoon opneemt.....
Het zelfde geldt als de voordeurbel gaat..... Als ik niemand verwacht, doe ik het liefst niet open. 9 van de 10x een collecte, jehova's o.i.d.
Kortom, ik ben een kluizenaar
donderdag 23 oktober 2008 om 10:29
Ik heb mijn antwoordapparaat juist wel aanstaan, dan hoef ik én niet op te nemen als 't ff niet uitkomt én wordt mijn nieuwsgierigheid bevredigt omdat ik toch benieuwd ben wat iemand te zeggen heeft.
Nummer onbekend neem ik standaard niet op.
Mijn mobiel heb ik ook alleen voor mijn eigen plezier. Mijn nummer geef ik maar aan weinig mensen. Zeker niet aan zakelijke contacten, die bellen maar onder kantoortijd naar de zaak. Ik sms vooral, vind dat erg makkelijk. En natuurlijk voor nood als je ergens met pech staat is 'n mobiel natuurlijk ook onmisbaar.
Nummer onbekend neem ik standaard niet op.
Mijn mobiel heb ik ook alleen voor mijn eigen plezier. Mijn nummer geef ik maar aan weinig mensen. Zeker niet aan zakelijke contacten, die bellen maar onder kantoortijd naar de zaak. Ik sms vooral, vind dat erg makkelijk. En natuurlijk voor nood als je ergens met pech staat is 'n mobiel natuurlijk ook onmisbaar.
donderdag 23 oktober 2008 om 10:29
quote:Omen schreef op 23 oktober 2008 @ 10:10:
Privé heb ik een enorme hekel aan telefoneren en ik neem dan ook standaard de telefoon niet op. Ik heb een telefoon niet om gebeld te worden, maar om zelf te bellen wanneer dat nodig mocht zijn. Omdat iedereen weet dat ik niet opneem, belt niemand me, dus dat werkt prima.
Ik heb zo'n hekel aan privé gebeld worden, omdat het altijd ongelegen komt en mijn bezigheden onderbreekt. Ik hou er niet van om mijn gedachten noodgedwongen los te moeten maken van waar ik mee bezig ben.
Op mijn werk vind ik telefoneren geen enkel punt, omdat het zakelijk is en concreet en het een onderdeel is van het takenpakket. Daar vind ik het een praktisch middel om te communiceren.Toen ik mijn stukje schreef, had ik dat van jou nog niet gelezen (ongeveer tegelijk geplaatst), maar dit is echt herkenbaar!! Helemaal mee eens.
Privé heb ik een enorme hekel aan telefoneren en ik neem dan ook standaard de telefoon niet op. Ik heb een telefoon niet om gebeld te worden, maar om zelf te bellen wanneer dat nodig mocht zijn. Omdat iedereen weet dat ik niet opneem, belt niemand me, dus dat werkt prima.
Ik heb zo'n hekel aan privé gebeld worden, omdat het altijd ongelegen komt en mijn bezigheden onderbreekt. Ik hou er niet van om mijn gedachten noodgedwongen los te moeten maken van waar ik mee bezig ben.
Op mijn werk vind ik telefoneren geen enkel punt, omdat het zakelijk is en concreet en het een onderdeel is van het takenpakket. Daar vind ik het een praktisch middel om te communiceren.Toen ik mijn stukje schreef, had ik dat van jou nog niet gelezen (ongeveer tegelijk geplaatst), maar dit is echt herkenbaar!! Helemaal mee eens.
You don't have to fit into the format
donderdag 23 oktober 2008 om 10:32
quote:toetyfroety schreef op 23 oktober 2008 @ 10:15:
Ga werken als bus/tram bestuurder, dan MAG je niet bellen!
"Mevrouw/mijnheer; kunt u motiveren waarom u solliciteert als trambestuurder?"
"Omdat ik zo'n gruwelijke pesthekel aan telefoneren heb!"
"Gefeliciteerd, u kunt morgen beginnen"
Ga werken als bus/tram bestuurder, dan MAG je niet bellen!
"Mevrouw/mijnheer; kunt u motiveren waarom u solliciteert als trambestuurder?"
"Omdat ik zo'n gruwelijke pesthekel aan telefoneren heb!"
"Gefeliciteerd, u kunt morgen beginnen"
You don't have to fit into the format
