Psyche
alle pijlers
Helaas is mijn leven niet als van een reguliere persoon.
dinsdag 28 mei 2019 om 23:34
Hallo beste mensen,
Ik een man van 24 jaar oud, die nog bij zijn ouders woont en helaas, ik heb autisme ja. Ik ben ontevreden en onzeker hoe ik leef.
Mijn autisme heeft mijn leven lastig gemaakt, dat ik in de maatschappij samen kan leven. Hieronder schrijf ik mijn dingen waar ik ontevreden ben.
- Ik ben niet goed in sociale situaties, ik heb geen humor zoals andere mensen.
- Ik ben niet intelligent, ik heb mijn VMBO nooit gehaald.
- Ik ben niet zelfstandig zoals andere het zijn, dankzij mijn autisme heb ik veel angst.
- Ik heb niet veel vrienden of gehad.
- Ik kan niet eens een rijbewijs halen.
- Waar ik het meest mij pijn doet en veel om moet janken, ik ben nog maagd, geen fysiek contact of aantrekkelijk genoeg (ik ben niet lelijk).
En afknapper voor iedere vrouw, ja.
Ik ben niet zoals andere mannen, ik ben gewoon als een mislukkeling geboren in deze wereld.
Ik kan niet worden als andere mannen, als ik het toch niet ben, ik heb een sociale stoornis.
Hun hebben geluk en vrouwen gaan liever met mannen om die met duizenden vrouwen in bed zijn belandt en ervaring hebben.
Ik wilde bijna zelfmoord plegen, want deze maatschappij is niks voor mij. Ik heb er goed over nagedacht en toch niet gedaan.
Ik wil mijn familie geen pijn geven, ik denk dat het niet gaat oplossen en ik durf het niet eens te doen uit angst.
Ik heb een psycholoog ingeschakeld, hopelijk kunnen ze mij helpen.
Ik denk dat ik mij eerst moet focussen om een betere opleiding te volgen, beter werk en met mijzelf.
Dit is mijn verhaal, ik schaam me heel rot, ik denk dat niemand in deze wereld verdient dit.
Gr van JongenDieMoeiteHeeft :s
Ik een man van 24 jaar oud, die nog bij zijn ouders woont en helaas, ik heb autisme ja. Ik ben ontevreden en onzeker hoe ik leef.
Mijn autisme heeft mijn leven lastig gemaakt, dat ik in de maatschappij samen kan leven. Hieronder schrijf ik mijn dingen waar ik ontevreden ben.
- Ik ben niet goed in sociale situaties, ik heb geen humor zoals andere mensen.
- Ik ben niet intelligent, ik heb mijn VMBO nooit gehaald.
- Ik ben niet zelfstandig zoals andere het zijn, dankzij mijn autisme heb ik veel angst.
- Ik heb niet veel vrienden of gehad.
- Ik kan niet eens een rijbewijs halen.
- Waar ik het meest mij pijn doet en veel om moet janken, ik ben nog maagd, geen fysiek contact of aantrekkelijk genoeg (ik ben niet lelijk).
En afknapper voor iedere vrouw, ja.
Ik ben niet zoals andere mannen, ik ben gewoon als een mislukkeling geboren in deze wereld.
Ik kan niet worden als andere mannen, als ik het toch niet ben, ik heb een sociale stoornis.
Hun hebben geluk en vrouwen gaan liever met mannen om die met duizenden vrouwen in bed zijn belandt en ervaring hebben.
Ik wilde bijna zelfmoord plegen, want deze maatschappij is niks voor mij. Ik heb er goed over nagedacht en toch niet gedaan.
Ik wil mijn familie geen pijn geven, ik denk dat het niet gaat oplossen en ik durf het niet eens te doen uit angst.
Ik heb een psycholoog ingeschakeld, hopelijk kunnen ze mij helpen.
Ik denk dat ik mij eerst moet focussen om een betere opleiding te volgen, beter werk en met mijzelf.
Dit is mijn verhaal, ik schaam me heel rot, ik denk dat niemand in deze wereld verdient dit.
Gr van JongenDieMoeiteHeeft :s
woensdag 29 mei 2019 om 00:06
woensdag 29 mei 2019 om 00:08
Als ik je post hierboven zo lees is de focus erg op wat je niet hebt. Maar wat heb je wel? Wat vind je leuk om te doen? Waar wordt je blij van? Wat kun je betekenen voor anderen?
Het is goed dat je hulp heb ingeschakeld.
Probeer in eerste instantie niet te ver vooruit te kijken maar focus je op vandaag. Wat kan ik vandaag doen waar ik blij van wordt? (Een wandeling maken, met de hond knuffelen, met Lego spelen, gamen, een taart bakken etc)
Je kunt ook proberen je gevoelens op papier te zetten door te schrijven of tekenen schilderen, misschien kan de psycholoog je hierbij helpen.
Het is goed dat je hulp heb ingeschakeld.
Probeer in eerste instantie niet te ver vooruit te kijken maar focus je op vandaag. Wat kan ik vandaag doen waar ik blij van wordt? (Een wandeling maken, met de hond knuffelen, met Lego spelen, gamen, een taart bakken etc)
Je kunt ook proberen je gevoelens op papier te zetten door te schrijven of tekenen schilderen, misschien kan de psycholoog je hierbij helpen.
woensdag 29 mei 2019 om 00:08
woensdag 29 mei 2019 om 00:11
Het is helemaal niet de bedoeling dat je bent zoals andere mannen, andere mannen zijn ook niet zo, dat denk je maar. Meer mannen dan je denkt zijn ook sociaal onzeker en tonen dat in baldadig gedrag of op een andere niet zo sociale manier.
Ten tweede vind ik dat je jezelf teveel focust op het autisme, terwijl je toch ook in de eerste plaats mens bent en man en het lijkt me dat je die twee zaken verwaarloost ten behoeve van dat autisme. Ik hoop dat de psycholoog die je treft dat ook ziet en daarmee met je aan de slag gaat, want je bent geen autist, je hebt autisme en dat is iets heel anders.
Mijn zoon heeft ook autisme en die doet het prima in de wereld en dat is hem gelukt omdat hij niet bij de pakken neer is gaan zitten en ambitie heeft om iets van zijn leven te maken en dat gun ik jou ook, maar dan moet je jezelf wel een schop onder je gat geven en gaan leven. Ga inderdaad leren en probeer het dan met op een kamer te gaan wonen, al is het begeleid, maar ga iets doen in plaats van te zwelgen in zelfmedelijden. Je kan het, zeker weten.
Ten tweede vind ik dat je jezelf teveel focust op het autisme, terwijl je toch ook in de eerste plaats mens bent en man en het lijkt me dat je die twee zaken verwaarloost ten behoeve van dat autisme. Ik hoop dat de psycholoog die je treft dat ook ziet en daarmee met je aan de slag gaat, want je bent geen autist, je hebt autisme en dat is iets heel anders.
Mijn zoon heeft ook autisme en die doet het prima in de wereld en dat is hem gelukt omdat hij niet bij de pakken neer is gaan zitten en ambitie heeft om iets van zijn leven te maken en dat gun ik jou ook, maar dan moet je jezelf wel een schop onder je gat geven en gaan leven. Ga inderdaad leren en probeer het dan met op een kamer te gaan wonen, al is het begeleid, maar ga iets doen in plaats van te zwelgen in zelfmedelijden. Je kan het, zeker weten.
woensdag 29 mei 2019 om 00:52
Focus je op dingen die je wel leuk vindt. Bijv lekker eten, of gamen etc. probeer via de psycholoog anders diverse cursussen of/ therapieën.
Je hebt vast ook je sterkte kanten, probeer deze uit te wijden.
Ennnnnnnn klinkt cliché maar geloof me iedereen heeft wel wat in dit leven. We lijden allemaal op onze eigen manier..
Bekijk het leven van dag tot dag en probeer niet te veel te stressen!
Je hebt vast ook je sterkte kanten, probeer deze uit te wijden.
Ennnnnnnn klinkt cliché maar geloof me iedereen heeft wel wat in dit leven. We lijden allemaal op onze eigen manier..
Bekijk het leven van dag tot dag en probeer niet te veel te stressen!
woensdag 29 mei 2019 om 01:41
Lieve jongen,
Het is alsof ik mijn zoon hier lees. Dezelfde leeftijd, dezelfde issues. Geen vmbo, nauwelijks vrienden. Hij heeft op zijn 18e een zelfmoordpoging gedaan. Hij zat heel diep. Hij is uiteindelijk naar een fasehuis gegaan. Het lijkt op begeleid wonen, maar in een fasehuis ben je iets zelfstandiger. Hij heeft daar ontzettend veel geleerd. Vooral ook over de dingen die hij wél kan. Nu woont hij op zichzelf, leeft van een Wajong, doet het daar prima op. Hij werkt samen met zijn hulpverleners aan zichzelf en beetje bij beetje zien wij hem groeien. In september begint hij weer met school en hij vindt het eng en leuk tegelijk.
Wat hier al eerder werd gezegd: Geef jezelf een schop onder je kont. Zoek hulp, je redt het echt wel. Je moet alleen even die drempel over. Mijn zoon kon het. Jij ook. Echt waar.
Het is alsof ik mijn zoon hier lees. Dezelfde leeftijd, dezelfde issues. Geen vmbo, nauwelijks vrienden. Hij heeft op zijn 18e een zelfmoordpoging gedaan. Hij zat heel diep. Hij is uiteindelijk naar een fasehuis gegaan. Het lijkt op begeleid wonen, maar in een fasehuis ben je iets zelfstandiger. Hij heeft daar ontzettend veel geleerd. Vooral ook over de dingen die hij wél kan. Nu woont hij op zichzelf, leeft van een Wajong, doet het daar prima op. Hij werkt samen met zijn hulpverleners aan zichzelf en beetje bij beetje zien wij hem groeien. In september begint hij weer met school en hij vindt het eng en leuk tegelijk.
Wat hier al eerder werd gezegd: Geef jezelf een schop onder je kont. Zoek hulp, je redt het echt wel. Je moet alleen even die drempel over. Mijn zoon kon het. Jij ook. Echt waar.
woensdag 29 mei 2019 om 02:16
Beste TO, wat vervelend dat je je zo voelt.
Ik wil jouw situatie en gevoelens niet bagatelliseren, maar ik weet wel dat je in een land woont, waar veel mogelijk is qua hulp/begeleding. Je huisarts en psycholoog kunnen je hiermee helpen/doorverwijzen. Onderzoek de mogelijkheden, misschien kan je begeleid gaan wonen? Bij een activiteiten groep gaan?
Praktische tips:
1.Noteer alle positieve eigenschappen en kwaliteiten die je hebt. Dat kan echt alles zijn zoals "ik heb mooi haar", "ik kan goed pannenkoeken bakken", "ik kan goed omgaan met de hond van de buurvrouw" enzovoort. Vraag ook je ouders/collega´s enzovoort wat zij positieve eigenschappen van jou vinden. Lees dit regelmatig of zelfs elke dag of hang het op een zichtbare plek op.
PS Ik kan uit jouw OP al opmaken dat je wel intelligent bent, je schrijft prima en maakt amper spelfouten. Enig idee hoeveel spelfouten heel veel mensen, waaronder hoogopgeleiden, maken? En hoeveel mensen geen stukje tekst kunnen schrijven die te volgen is? Jouw OP is heel duidelijk geschreven.
2. Stel jezelf kleine doelen en schrijf die ook op. Dat kan alles zijn, zoals bijvoorbeeld een bepaald gerecht leren te maken. Elke dag een compliment maken aan iemand. Het maakt niet uit wat het doel is, als jij er maar blij van wordt! Dit idee zou je bij je psycholoog kunnen bespreken.
Ten slotte, je bent nog piepjong en hebt nog een heel leven voor je waarin er nog zoveel mooie dingen kunnen gebeuren! Verder zijn er meer mensen die geen rijbewijs kunnen halen, ook mensen zonder autisme of lichamelijke berperking. Daar hoef je echt niet minder door te voelen, autorijden is niet zaligmakend. En ja, je hebt ook een baan, misschien niet je droombaan, maar toch zeker fijn dat je in ieder geval werk hebt.
Ik wil jouw situatie en gevoelens niet bagatelliseren, maar ik weet wel dat je in een land woont, waar veel mogelijk is qua hulp/begeleding. Je huisarts en psycholoog kunnen je hiermee helpen/doorverwijzen. Onderzoek de mogelijkheden, misschien kan je begeleid gaan wonen? Bij een activiteiten groep gaan?
Praktische tips:
1.Noteer alle positieve eigenschappen en kwaliteiten die je hebt. Dat kan echt alles zijn zoals "ik heb mooi haar", "ik kan goed pannenkoeken bakken", "ik kan goed omgaan met de hond van de buurvrouw" enzovoort. Vraag ook je ouders/collega´s enzovoort wat zij positieve eigenschappen van jou vinden. Lees dit regelmatig of zelfs elke dag of hang het op een zichtbare plek op.
PS Ik kan uit jouw OP al opmaken dat je wel intelligent bent, je schrijft prima en maakt amper spelfouten. Enig idee hoeveel spelfouten heel veel mensen, waaronder hoogopgeleiden, maken? En hoeveel mensen geen stukje tekst kunnen schrijven die te volgen is? Jouw OP is heel duidelijk geschreven.
2. Stel jezelf kleine doelen en schrijf die ook op. Dat kan alles zijn, zoals bijvoorbeeld een bepaald gerecht leren te maken. Elke dag een compliment maken aan iemand. Het maakt niet uit wat het doel is, als jij er maar blij van wordt! Dit idee zou je bij je psycholoog kunnen bespreken.
Ten slotte, je bent nog piepjong en hebt nog een heel leven voor je waarin er nog zoveel mooie dingen kunnen gebeuren! Verder zijn er meer mensen die geen rijbewijs kunnen halen, ook mensen zonder autisme of lichamelijke berperking. Daar hoef je echt niet minder door te voelen, autorijden is niet zaligmakend. En ja, je hebt ook een baan, misschien niet je droombaan, maar toch zeker fijn dat je in ieder geval werk hebt.
woensdag 29 mei 2019 om 03:36
Nou nou...
Begrijp me niet verkeerd kerel.
Iedereen is geboren met zijn en haar talenten en zijn en haar tekortkomingen. De een heeft een grote neus waar hij onzeker over is, de ander een pukkel op de bovenlip die daar eigenlijk niet had moeten zitten.
In jou geval is dat de sociale factor. Begrijp me niet verkeerd, ik begrijp de moeilijkheden zelf ook autisme. Maar ram jezelf niet zo neer in de slachtoffer rol man. Je bent beter dan dat, een ding wat een man nooit doet is opgeven. Ongeacht zijn tekortkomingen.
Kijk iedereen is onzeker en heeft lang niet altijd zelfvertrouwen.
Maar dit is op te bouwen. En geloof me maar je bent aantrekkelijker dan dat je denkt. Ga er gewoon is op uit? Ga een groepssport doen? Ga oefenen...!!!
Geloof me TO, alles is zeer zeker te verbeteren. Als je er maar hard genoeg voor werkt en bereid bent om vaak, ja ik herhaal vaak!!!, op je gezicht te gaan. Je komt er dan echt wel. Ga maar is 10 jaar op je gezicht, je zal merken dat je ten opzichte van 10 jaar geleden heel anders in elkaar steekt!
Ga oefenen maatje, en blijf niet zo in de slachtoffer rol zitten.
Begrijp me niet verkeerd kerel.
Iedereen is geboren met zijn en haar talenten en zijn en haar tekortkomingen. De een heeft een grote neus waar hij onzeker over is, de ander een pukkel op de bovenlip die daar eigenlijk niet had moeten zitten.
In jou geval is dat de sociale factor. Begrijp me niet verkeerd, ik begrijp de moeilijkheden zelf ook autisme. Maar ram jezelf niet zo neer in de slachtoffer rol man. Je bent beter dan dat, een ding wat een man nooit doet is opgeven. Ongeacht zijn tekortkomingen.
Kijk iedereen is onzeker en heeft lang niet altijd zelfvertrouwen.
Maar dit is op te bouwen. En geloof me maar je bent aantrekkelijker dan dat je denkt. Ga er gewoon is op uit? Ga een groepssport doen? Ga oefenen...!!!
Geloof me TO, alles is zeer zeker te verbeteren. Als je er maar hard genoeg voor werkt en bereid bent om vaak, ja ik herhaal vaak!!!, op je gezicht te gaan. Je komt er dan echt wel. Ga maar is 10 jaar op je gezicht, je zal merken dat je ten opzichte van 10 jaar geleden heel anders in elkaar steekt!
Ga oefenen maatje, en blijf niet zo in de slachtoffer rol zitten.
woensdag 29 mei 2019 om 03:38
Hoi TO.
Er zijn verschillende soorten intelligentie en talenten, dat jij je school niet hebt afgemaakt hoeft niet te betekenen dat je niks kan. Wist je dat dit ook vaker voorkomt bij hoogbegaafde mensen?
Het schoolsysteem is niet voor iedereen gemaakt.
In het Engels is er een woord, neurodivergency, neurodiversiteit, wat een overkoepelende term is voor mensen met autisme, ADHD, hoogbegaafdheid, etc, mensen wiens brein merkbaar anders is. Veel van de artikelen over neurodivergency zien het juist als positief...
Dan denk jij nu misschien van hoe kan dat, maar wie weet als jij je groep gelijkgestemden gevonden hebt, kan jij je ook beter voelen over jezelf?
Autisme hebben, is net als bijvoorbeeld homo zijn, helemaal niet slecht, het is alleen anders.
Als aansluiting met de maatschappij echt niet lukt, dan zijn er soms ook manieren om buiten de maatschappij te leven: weinig mensen kunnen het, maar er bestaan ook mensen die zelfvoorzienend in een hutje op de hei leven.
Wat voor soort leven zou jij gelukkig van worden?
Normaal willen zijn is moeilijk los te laten maar ik zou het je toch willen vragen, al is het maar voor even...Waar word jij nou echt gelukkig van? Wat voor levensstijl zou je willen?
Schaam je alsjeblieft niet voor jezelf, je bent wie je bent en dat is echt okee.
En een 24 jarige maagd zou ik echt niet op afknappen hoor, als het verder klikt tussen mij en mijn date.
Er zijn verschillende soorten intelligentie en talenten, dat jij je school niet hebt afgemaakt hoeft niet te betekenen dat je niks kan. Wist je dat dit ook vaker voorkomt bij hoogbegaafde mensen?
Het schoolsysteem is niet voor iedereen gemaakt.
In het Engels is er een woord, neurodivergency, neurodiversiteit, wat een overkoepelende term is voor mensen met autisme, ADHD, hoogbegaafdheid, etc, mensen wiens brein merkbaar anders is. Veel van de artikelen over neurodivergency zien het juist als positief...
Dan denk jij nu misschien van hoe kan dat, maar wie weet als jij je groep gelijkgestemden gevonden hebt, kan jij je ook beter voelen over jezelf?
Autisme hebben, is net als bijvoorbeeld homo zijn, helemaal niet slecht, het is alleen anders.
Als aansluiting met de maatschappij echt niet lukt, dan zijn er soms ook manieren om buiten de maatschappij te leven: weinig mensen kunnen het, maar er bestaan ook mensen die zelfvoorzienend in een hutje op de hei leven.
Wat voor soort leven zou jij gelukkig van worden?
Normaal willen zijn is moeilijk los te laten maar ik zou het je toch willen vragen, al is het maar voor even...Waar word jij nou echt gelukkig van? Wat voor levensstijl zou je willen?
Schaam je alsjeblieft niet voor jezelf, je bent wie je bent en dat is echt okee.
En een 24 jarige maagd zou ik echt niet op afknappen hoor, als het verder klikt tussen mij en mijn date.
woensdag 29 mei 2019 om 06:35
Moeten wij ook onze lijstjes met dingen die we niet kunnen hier gaan plaatsen?
Geloof me, ieder mens zou zo’n oneindige lijst kunnen plaatsen.
Wat heeft het voor een zin om je bezig te houden met wat je niet kunt? Om het leven leefbaar te maken kun je gaan uitvogelen wat er wel mogelijk is.
De wereld zit vol met mensen met een vorm van autisme. Zitten die allemaal zo te sippen als jij? Nee joh, die draaien gewoon mee in de maatschappij.
Ga eens een lijst maken met wat je zou willen en ga bedenken hoe je dat voor elkaar krijgt.
Geloof me, ieder mens zou zo’n oneindige lijst kunnen plaatsen.
Wat heeft het voor een zin om je bezig te houden met wat je niet kunt? Om het leven leefbaar te maken kun je gaan uitvogelen wat er wel mogelijk is.
De wereld zit vol met mensen met een vorm van autisme. Zitten die allemaal zo te sippen als jij? Nee joh, die draaien gewoon mee in de maatschappij.
Ga eens een lijst maken met wat je zou willen en ga bedenken hoe je dat voor elkaar krijgt.
woensdag 29 mei 2019 om 07:16
Ooit was er een campagne: "ooit een normaal mens ontmoet? ... En beviel het?"
Dat geldt ook voor 'reguliere mensen'.
Ieder mens heeft een shit sooi aan troep en meer dingen die hij níetl kan, dan wel.
Kom TO, noem eens vijf leuke dingen aan jezelf, en ook vijf dingen, die jij goed kan (je hoeft niet de best te zijn, gewoon goed, is prima).
Dat geldt ook voor 'reguliere mensen'.
Ieder mens heeft een shit sooi aan troep en meer dingen die hij níetl kan, dan wel.
Kom TO, noem eens vijf leuke dingen aan jezelf, en ook vijf dingen, die jij goed kan (je hoeft niet de best te zijn, gewoon goed, is prima).
woensdag 29 mei 2019 om 07:49
Wat een mooi bericht. Sterkte to.AukjeH schreef: ↑29-05-2019 01:41Lieve jongen,
Het is alsof ik mijn zoon hier lees. Dezelfde leeftijd, dezelfde issues. Geen vmbo, nauwelijks vrienden. Hij heeft op zijn 18e een zelfmoordpoging gedaan. Hij zat heel diep. Hij is uiteindelijk naar een fasehuis gegaan. Het lijkt op begeleid wonen, maar in een fasehuis ben je iets zelfstandiger. Hij heeft daar ontzettend veel geleerd. Vooral ook over de dingen die hij wél kan. Nu woont hij op zichzelf, leeft van een Wajong, doet het daar prima op. Hij werkt samen met zijn hulpverleners aan zichzelf en beetje bij beetje zien wij hem groeien. In september begint hij weer met school en hij vindt het eng en leuk tegelijk.
Wat hier al eerder werd gezegd: Geef jezelf een schop onder je kont. Zoek hulp, je redt het echt wel. Je moet alleen even die drempel over. Mijn zoon kon het. Jij ook. Echt waar.
woensdag 29 mei 2019 om 08:22
woensdag 29 mei 2019 om 11:26
Wat goed dat je hebt besloten om geen zelfmoordpoging te doen, en in plaats daarvan juist hulp te zoeken. Als je zo diep zit, dan is dat echt een heel moedig besluit!
En dat zegt ook iets over jou. Je bent dus een moedige man; eentje die niet wegloopt van problemen maar daar juist oplossingen voor zoekt. Eentje die zijn problemen niet ontkent, maar ze juist erkend en ermee aan de slag gaat. Een man die zich dus kwetsbaar durft op te stellen. Dat is een kwaliteit die lang niet elke man is gegeven, en een kwaliteit waar je uiteindelijk veel verder mee komt in het leven dan met stoer doen en altijd maar de façade ophouden.
Je hebt diep gezeten, maar je hebt nu de juiste hulp gevraagd om weer uit dat dal te komen. Klimmen is af en toe best zwaar, maar de moeilijkste stap is de eerste (hulp vragen) en die heb je al gezet. Jij komt er wel! Gun jezelf tijd en geduld, en het kan alleen maar beter worden.
En dat zegt ook iets over jou. Je bent dus een moedige man; eentje die niet wegloopt van problemen maar daar juist oplossingen voor zoekt. Eentje die zijn problemen niet ontkent, maar ze juist erkend en ermee aan de slag gaat. Een man die zich dus kwetsbaar durft op te stellen. Dat is een kwaliteit die lang niet elke man is gegeven, en een kwaliteit waar je uiteindelijk veel verder mee komt in het leven dan met stoer doen en altijd maar de façade ophouden.
Je hebt diep gezeten, maar je hebt nu de juiste hulp gevraagd om weer uit dat dal te komen. Klimmen is af en toe best zwaar, maar de moeilijkste stap is de eerste (hulp vragen) en die heb je al gezet. Jij komt er wel! Gun jezelf tijd en geduld, en het kan alleen maar beter worden.
woensdag 29 mei 2019 om 13:02
Goede tip.Fleuriefleur schreef: ↑29-05-2019 00:08Als ik je post hierboven zo lees is de focus erg op wat je niet hebt. Maar wat heb je wel? Wat vind je leuk om te doen? Waar wordt je blij van? Wat kun je betekenen voor anderen?
Het is goed dat je hulp heb ingeschakeld.
Probeer in eerste instantie niet te ver vooruit te kijken maar focus je op vandaag. Wat kan ik vandaag doen waar ik blij van wordt? (Een wandeling maken, met de hond knuffelen, met Lego spelen, gamen, een taart bakken etc)
Je kunt ook proberen je gevoelens op papier te zetten door te schrijven of tekenen schilderen, misschien kan de psycholoog je hierbij helpen.
Eveneens ass en herken veel van wat je schrijft.
Probeer echt te genieten van de zaken die je leuk vindt, zonder dat er een schuldgevoel is omdat ze onconventioneel zijn.
Aanvaard dat je gedrag afwijkt van de norm en focus je in de eerste plaats op het noodzakelijke. Regel je huishouden, concentreer je op je werk en als deze zaken goed gaan, voeg dan geleidelijk het sociaal contact terug toe. Die eerdere successen zijn goed voor je zelfbeeld en maken dat je anders reageert/overkomt in sociale situaties. Zorg dat je een veilige basis hebt van waaruit je kunt vertrekken.
Probeer je te realiseren dat het beeld dat anderen weergeven, vaak vals is. Het is niet normaal om veel te werken en een druk sociaal leven te hebben, iedereen heeft rust nodig, maar de momenten dat ze op de zetel hangen plaatsen ze niet op sociale media.
Onpopulaire mening op dit forum, maar als je seksuele frustratie je zoveel parten speelt: boek dan een escorte. Hierdoor weet je wat seks inhoud - kun je ondervinden of dit lichamelijk contact voor jou fantastisch is of weerzinwekkend - en kun je zelf besluiten hoeveel belang je hieraan moet hechten. Mijn ervaring: zoek geen partner omdat dit zo hoort, een relatie maakt alles iets complexer, zorg eerst dat je zelf stabiel bent en bekijk dan of een partner hieraan iets kan toevoegen en hoeveel jij kunt geven.
woensdag 29 mei 2019 om 15:35
Ik heb ook autisme en kan veel van jou dingen aanvinken want die heb ik ook niet (vrienden; sociaal ben ik een ramp op twee benen, geen rijbewijs, geen opleiding hoger dan havo afgerond).
Jaren heb ik gekeken naar wat ik niet kan, wat ik niet heb. Wat ik nooit ga hebben (een kind terwijl ik wel een huwelijk heb en een kinderwens).
Inmiddels kijk ik naar wat ik wel kan, wat ik wel heb. Ik heb geleerd waar mijn krachten liggen en daar liggen ook mijn kansen/perspectief. Om positief in het leven te staan en te groeien en te veranderen in zelfacceptatie. Negatieve dingen kosten energie, negatieve gedachten ook. Positief zijn geeft kracht.
Ik ben heel hard gegroeid in wie ik ben, en ik ben soms gewoon raar in sociaal contact en dat is maar zo. Mensen hebben allemaal wel iets aparts als ze beetje menselijk zijn. En anders gaan ze maar niet meer met mij om, hun verlies niet het mijne!
Ik dacht dat ik nooit een opleiding meer zou volgen, maar nu heb ik eens kans gekregen vanuit mijn hobby (atletiekvereniging) en krijg ik daardoor de kans mezelf te ontwikkelen en gewoon mezelf te zijn. Zo ga ik dus binnenkort leren en daarna werken bij mijn vereniging. Een vereniging waar ik me thuis voel en op me gemak en welkom ben.
Kansen komen soms uit een hoek waarvan je het niet verwacht.
Dik 6 jaar geleden had ik je niet geloofd als je me had verteld dat dit nu mijn leven is, want het is gewoon heel goed.
Het is al het vechten (tegen depressies etc) echt waard geweest.
Jaren heb ik gekeken naar wat ik niet kan, wat ik niet heb. Wat ik nooit ga hebben (een kind terwijl ik wel een huwelijk heb en een kinderwens).
Inmiddels kijk ik naar wat ik wel kan, wat ik wel heb. Ik heb geleerd waar mijn krachten liggen en daar liggen ook mijn kansen/perspectief. Om positief in het leven te staan en te groeien en te veranderen in zelfacceptatie. Negatieve dingen kosten energie, negatieve gedachten ook. Positief zijn geeft kracht.
Ik ben heel hard gegroeid in wie ik ben, en ik ben soms gewoon raar in sociaal contact en dat is maar zo. Mensen hebben allemaal wel iets aparts als ze beetje menselijk zijn. En anders gaan ze maar niet meer met mij om, hun verlies niet het mijne!
Ik dacht dat ik nooit een opleiding meer zou volgen, maar nu heb ik eens kans gekregen vanuit mijn hobby (atletiekvereniging) en krijg ik daardoor de kans mezelf te ontwikkelen en gewoon mezelf te zijn. Zo ga ik dus binnenkort leren en daarna werken bij mijn vereniging. Een vereniging waar ik me thuis voel en op me gemak en welkom ben.
Kansen komen soms uit een hoek waarvan je het niet verwacht.
Dik 6 jaar geleden had ik je niet geloofd als je me had verteld dat dit nu mijn leven is, want het is gewoon heel goed.
Het is al het vechten (tegen depressies etc) echt waard geweest.
woensdag 29 mei 2019 om 17:56
Hier ook Autisme en zie veel herkenning. Toen ik jouw leeftijd was had ik behalve mijn rijbewijs nog niks volwassens bereikt. Woonde nog bij mijn moeder, had heel weinig tot geen vrienden meer over. Vroeger als kind had ik er best veel. Ik deed toen alleen vrijwilligerswerk.
Nu ben ik bijna 34 en er zijn een paar dingen veranderd. Niet veel. Ik woon sinds mijn 26e op mezelf. Alleen, met 2 hondjes. Geen maagd meer, maar het was geen succes doordat ik moeilijk ontspan. Fijne seks is mij (nog) onbekend helaas. Nooit een serieuze relatie gehad. Ik ben een einzelgänger en verdraag iemand eigenlijk niet langer dan een dag. Dan wil ik weer alleen zijn. Nog niemand ontmoet bij wie ik dat gevoel niet heb. Ik heb heel weinig vriendschappen. Degenen die ik heb daar loopt het contact niet goed mee op het moment. De ene zegt vaak af, de ander zegt datums voor te stellen en vervolgens hoor ik maar niks.
Ik heb MAVO gedaan. Van mijn MBO 4 opleiding heb ik alleen certificaten. Theorie allemaal behaald, maar de praktijk niet. Omdat ik motorisch en sociaal onhandig ben. Dat kreeg ik maar niet aangeleerd en kan niet op mijn denkniveau werken. Ik werk bij een Sociale Werkplaats onder mijn niveau. Vind ik soms jammer, dat ik niet kan doen waar mijn interesses liggen. Voel me toch wel buiten de maatschappij staan. Maar ik ben wel elke middag vrij en dat geeft rust in mijn hoofd. Mijn salaris wordt aangevuld met een Wajong-uitkering.
Nu ben ik bijna 34 en er zijn een paar dingen veranderd. Niet veel. Ik woon sinds mijn 26e op mezelf. Alleen, met 2 hondjes. Geen maagd meer, maar het was geen succes doordat ik moeilijk ontspan. Fijne seks is mij (nog) onbekend helaas. Nooit een serieuze relatie gehad. Ik ben een einzelgänger en verdraag iemand eigenlijk niet langer dan een dag. Dan wil ik weer alleen zijn. Nog niemand ontmoet bij wie ik dat gevoel niet heb. Ik heb heel weinig vriendschappen. Degenen die ik heb daar loopt het contact niet goed mee op het moment. De ene zegt vaak af, de ander zegt datums voor te stellen en vervolgens hoor ik maar niks.
Ik heb MAVO gedaan. Van mijn MBO 4 opleiding heb ik alleen certificaten. Theorie allemaal behaald, maar de praktijk niet. Omdat ik motorisch en sociaal onhandig ben. Dat kreeg ik maar niet aangeleerd en kan niet op mijn denkniveau werken. Ik werk bij een Sociale Werkplaats onder mijn niveau. Vind ik soms jammer, dat ik niet kan doen waar mijn interesses liggen. Voel me toch wel buiten de maatschappij staan. Maar ik ben wel elke middag vrij en dat geeft rust in mijn hoofd. Mijn salaris wordt aangevuld met een Wajong-uitkering.
woensdag 29 mei 2019 om 21:52
De vraag is kan je je wel goed echt voelen als je zo bent. Toen ik op 18 stopte met school heb ook autisme ben nu 29, ik sprak nooit in al die jaren uit mezelf tegen leerkrachten was verziekt door de stress. Zat in ov2 België mijn iq is 67 en ik wilde liever in beschutte werkplaats werken omdat ik dan minder moest zeggen. Maar toen bleek al snel dat niemand mij daar moest hebben, maar blijkbaar zit daar een naar kantje aan er zijn structureel te weinig plaatsen in bw in België.
Toen zat ik dus thuis op 18 en kon ik met mijn vader mee kledingbakken leegmaken als vrijwilliger, hij doet dit als job. Ik heb dat 5 jaar gedaan maar dit was weer hetzelfde als op school daar heb ik geheel nooit iets gezegd. Want ik deed het toch gratis en spreken dat geeft stress. En ook kreeg ik pas 900 euro uitkering vanaf 21, waarvan ik eigenlijk niets heb aangezien mijn ouders het ook niet breed hebben. En dit neem ik ook niet zelf aan van de postbode want daar word ik ziek van als ik dit weet dat ik dit elke maand moet doen.
Toen ik nog naar school ging dacht ik eigenlijk, ik beland later in instelling of zo. Maar uiteindelijk woon ik nog thuis en ook hier is blijkbaar een vreemde situatie. Normaal heb je extra budget nodig pvb en blijkbaar zijn in België wachtlijsten van 14.254 gehandicapten voor budget voor ondersteuning. https://www.hln.be/nieuws/binnenland/wa ... ~a72db0eb/
Ik dacht vroeger altijd dat ik geluk had dat mijn ouders voor mij wilde blijven zorgen. Maar blijkbaar is dit omdat het niet anders kan. Ik vraag mij ook af ben ik wel zo zwaar gehandicapt als er op mijn papieren staat. Sinds ik niet meer heel de dag school, kledingbakken doe heeft mijn lijf minder stress en geen hoofdpijn meer. En denk ik soms ik kan toch veel buiten durven spreken. Maar dan zit je weer met financiële toestanden onder 600 euro vind je weinig om te huren. En naar het schijnt zitten huurders ook niet op gehandicapte huurders te wachten. Ik amuseer mij thuis wel, en best ook hier is het groot en rustig. En financieel kan ik niet anders denk ik.
Toen zat ik dus thuis op 18 en kon ik met mijn vader mee kledingbakken leegmaken als vrijwilliger, hij doet dit als job. Ik heb dat 5 jaar gedaan maar dit was weer hetzelfde als op school daar heb ik geheel nooit iets gezegd. Want ik deed het toch gratis en spreken dat geeft stress. En ook kreeg ik pas 900 euro uitkering vanaf 21, waarvan ik eigenlijk niets heb aangezien mijn ouders het ook niet breed hebben. En dit neem ik ook niet zelf aan van de postbode want daar word ik ziek van als ik dit weet dat ik dit elke maand moet doen.
Toen ik nog naar school ging dacht ik eigenlijk, ik beland later in instelling of zo. Maar uiteindelijk woon ik nog thuis en ook hier is blijkbaar een vreemde situatie. Normaal heb je extra budget nodig pvb en blijkbaar zijn in België wachtlijsten van 14.254 gehandicapten voor budget voor ondersteuning. https://www.hln.be/nieuws/binnenland/wa ... ~a72db0eb/
Ik dacht vroeger altijd dat ik geluk had dat mijn ouders voor mij wilde blijven zorgen. Maar blijkbaar is dit omdat het niet anders kan. Ik vraag mij ook af ben ik wel zo zwaar gehandicapt als er op mijn papieren staat. Sinds ik niet meer heel de dag school, kledingbakken doe heeft mijn lijf minder stress en geen hoofdpijn meer. En denk ik soms ik kan toch veel buiten durven spreken. Maar dan zit je weer met financiële toestanden onder 600 euro vind je weinig om te huren. En naar het schijnt zitten huurders ook niet op gehandicapte huurders te wachten. Ik amuseer mij thuis wel, en best ook hier is het groot en rustig. En financieel kan ik niet anders denk ik.
zaterdag 1 juni 2019 om 16:00
Hallo mensen,
Bedankt voor al jullie reacties. Ik waardeer het heel erg, ik moet zeker niet opgeven.
Mijn kleine problemen kan ik wel aan hebben, maar het gaat meer om het niet ervaring hebben van seks. Ik zit daar heel veel mee, ik voel me een nietsnut en onzeker daarvan.
Nogmaals ik wou dat ik als andere mannen was met een aantrekkelijke karakter.
Ik weet zeker als ik dat kwijt ben, dat het veel gaat veranderen bij mezelf.
Ik ga geen escort huren, ik wacht tot ik de ware tegenkom.
Nogmaals bedankt voor jullie reacties.
Bedankt voor al jullie reacties. Ik waardeer het heel erg, ik moet zeker niet opgeven.
Mijn kleine problemen kan ik wel aan hebben, maar het gaat meer om het niet ervaring hebben van seks. Ik zit daar heel veel mee, ik voel me een nietsnut en onzeker daarvan.
Nogmaals ik wou dat ik als andere mannen was met een aantrekkelijke karakter.
Ik weet zeker als ik dat kwijt ben, dat het veel gaat veranderen bij mezelf.
Ik ga geen escort huren, ik wacht tot ik de ware tegenkom.
Nogmaals bedankt voor jullie reacties.
