Psyche
alle pijlers
Help me please
zondag 20 januari 2008 om 20:45
Hallo mensen, ik ben 17 jaar. En ik heb last van volgens mij een sociale fobie.
Ik ben sociaal erg angstig, durf met niemand te praten, voel me altijd erg ongemakelijk. Krijg last van ontzettende gespannenheid zodra ik ook maar één stap buiten zet, of als er bijvoorbeeld visite is, durf ik er ook niet bij te zitten.
volgens mij behoren deze klachten onder de sociale fobie
Heb in het verleden het één en ander meegemaakt, waaronder ook een drugsverslaving van 1 jaar lang.
Heb ook de gehele dag een dof/leeg gevoel in mijn hoofd. Net alsof ik continue afwezig ben. Altijd duizelig, gevoel om te vallen zodra ik loop. Erg gevoelig voor licht, zo heb ik als de zon schijnt bijna altijd mijn ogen strak dicht. Mijn geheugen is gewoon ook niks, ik kan kleine dingen wel onthouden, maar om van een tijdlijn te spreken, als ik bijvoorbeeld eergister iets gedaan heb, dan weet ik niet meer dat dat eergister was, en of kan me ook steeds niet herinderen of iemand bijvoorbeeld vraagt wat heb je zaterdag gedaan.
Verder kan ik me ook altijd weinig herinderen van wat ik gedaan heb, en vaak het gevoel dat ik er niet ben, terweil ik er wel ben. Klinkt heel erg vaag natuurlijk, maar weet het niet beter te omschrijven.
Ben een jongen van 17 jaar, en mijn leven loopt totaal naar de kloten.
Ik heb een tijdje paroxetine 40 mg geslikt, voorgeschreven van de dokter. Dit sloeg na 8 week aan, en heeft mischien maar 2 week gewerkt, het leek alsof de zon weer begon te schijnen. Ik durfde weer dingen die ik eerst niet durfde maar daarna was in één keer ook de werking van de paroxetine weg. Heb het hierna nog 4 maand geslikt maar sloeg niet meer aan.
Nou enkele weken geleden heb ik Effexor gekregen, dit slaat in de eerste instantie ook niet aan na nou ongeveer 10 weken. Dus daar ben ik sinds vandaag mee aan het afbouwen want de bijwerkingen had ik wel.
Ik weet even niet meer waar ik met mijn leven naar toe moet, ik zie niks meer zitten.
Wil graag weten waar mijn klachten wegkomen, of iemand dingen herkent, en wat ik precies kan hebben naast mijn Sociale angstoornis. Want ik weet zeker dat ik niet alleen last heb van die fobie.
Ik durf mijn huis niet meer uit, ik durf niet naar school, please help me
Ik zou jullie erg dankbaar zijn, alle reacties zijn welkom.
Ik ben sociaal erg angstig, durf met niemand te praten, voel me altijd erg ongemakelijk. Krijg last van ontzettende gespannenheid zodra ik ook maar één stap buiten zet, of als er bijvoorbeeld visite is, durf ik er ook niet bij te zitten.
volgens mij behoren deze klachten onder de sociale fobie
Heb in het verleden het één en ander meegemaakt, waaronder ook een drugsverslaving van 1 jaar lang.
Heb ook de gehele dag een dof/leeg gevoel in mijn hoofd. Net alsof ik continue afwezig ben. Altijd duizelig, gevoel om te vallen zodra ik loop. Erg gevoelig voor licht, zo heb ik als de zon schijnt bijna altijd mijn ogen strak dicht. Mijn geheugen is gewoon ook niks, ik kan kleine dingen wel onthouden, maar om van een tijdlijn te spreken, als ik bijvoorbeeld eergister iets gedaan heb, dan weet ik niet meer dat dat eergister was, en of kan me ook steeds niet herinderen of iemand bijvoorbeeld vraagt wat heb je zaterdag gedaan.
Verder kan ik me ook altijd weinig herinderen van wat ik gedaan heb, en vaak het gevoel dat ik er niet ben, terweil ik er wel ben. Klinkt heel erg vaag natuurlijk, maar weet het niet beter te omschrijven.
Ben een jongen van 17 jaar, en mijn leven loopt totaal naar de kloten.
Ik heb een tijdje paroxetine 40 mg geslikt, voorgeschreven van de dokter. Dit sloeg na 8 week aan, en heeft mischien maar 2 week gewerkt, het leek alsof de zon weer begon te schijnen. Ik durfde weer dingen die ik eerst niet durfde maar daarna was in één keer ook de werking van de paroxetine weg. Heb het hierna nog 4 maand geslikt maar sloeg niet meer aan.
Nou enkele weken geleden heb ik Effexor gekregen, dit slaat in de eerste instantie ook niet aan na nou ongeveer 10 weken. Dus daar ben ik sinds vandaag mee aan het afbouwen want de bijwerkingen had ik wel.
Ik weet even niet meer waar ik met mijn leven naar toe moet, ik zie niks meer zitten.
Wil graag weten waar mijn klachten wegkomen, of iemand dingen herkent, en wat ik precies kan hebben naast mijn Sociale angstoornis. Want ik weet zeker dat ik niet alleen last heb van die fobie.
Ik durf mijn huis niet meer uit, ik durf niet naar school, please help me
Ik zou jullie erg dankbaar zijn, alle reacties zijn welkom.
zondag 20 januari 2008 om 20:49
Hierbij ben ik net geleden ook nog mijn vriendin kwijtgeraakt omdat ik gewoon erg jaloers ben en achterdochtig. Ik controleerde haar in alles, ik vond het zelfs niet leuk dat ze met anderen omging, zocht overal iets achter, dacht altijd dat ze vreemdging, het leek net alsof ik haar niks gunde (Dat is tog gewoon ziek)
Please help me, ik ben ten einde raar en zit de laatste tijd erg met zelfmoord gedachten.
Please help me, ik ben ten einde raar en zit de laatste tijd erg met zelfmoord gedachten.
zondag 20 januari 2008 om 20:58
Houd vol Hertebek.... ergens achter de wolken schijnt toch de zon, ook voor jou. Al lijkt het nu soms niet zo.
Soms moet je eerst door een heel diep dal om daarna de top te mogen bereiken, het enige wat je moet hebben is geduld en liefde voor jezelf...
Neem contact op met een goede psychiater en neem de tijd om je weer wat beter te gaan voelen.
Veel liefs,
BK
Soms moet je eerst door een heel diep dal om daarna de top te mogen bereiken, het enige wat je moet hebben is geduld en liefde voor jezelf...
Neem contact op met een goede psychiater en neem de tijd om je weer wat beter te gaan voelen.
Veel liefs,
BK
zondag 20 januari 2008 om 21:29
Je klachten herkennen doe ik niet, maar ze zijn wel dermate ernstig, dat je hulp hierbij nodig hebt. Wie schrijft je eigenlijk deze medicijnen voor? Deze zou toch meer hulp moeten bieden, dan alleen medicatie. Ga morgen eerst maar eens contact opnemen met je hulpverlener.
Hier kun je wel wat steun vinden, maar voor echte hulp hiermee moet je naar de professionals.
Sterkte!
Hier kun je wel wat steun vinden, maar voor echte hulp hiermee moet je naar de professionals.
Sterkte!
zondag 20 januari 2008 om 22:12
Jeetje Hertebek, dat klinkt wel heel heftig allemaal. Hoe zit het met je ouders, wat iemand anders hier ook al schrijft. Weten die hoe je je voelt? Kun je met hen over je gevoelens praten?
Ik denk ook echt niet dat alleen medicatie helpt, het lijkt mij heel zinvol voor jou dat je contact opneemt met een psycholoog of psychiater. Zeg tegen je huisarts, dat je doorverwezen wilt worden, naar een professionele hulpverlener. Hier kom je alleen gewoon niet uit. En dat hoeft ook niet, er zijn genoeg mensen die je willen helpen, maar daar moet je jezelf wel voor open willen stellen. En makkelijk zal dat zeker niet zijn, maar ik weet zeker dat je er dan sterker uit gaat komen.
Blijf hier niet mee rondlopen, praat met iemand ! Heel veel sterkte !
Ik denk ook echt niet dat alleen medicatie helpt, het lijkt mij heel zinvol voor jou dat je contact opneemt met een psycholoog of psychiater. Zeg tegen je huisarts, dat je doorverwezen wilt worden, naar een professionele hulpverlener. Hier kom je alleen gewoon niet uit. En dat hoeft ook niet, er zijn genoeg mensen die je willen helpen, maar daar moet je jezelf wel voor open willen stellen. En makkelijk zal dat zeker niet zijn, maar ik weet zeker dat je er dan sterker uit gaat komen.
Blijf hier niet mee rondlopen, praat met iemand ! Heel veel sterkte !
zondag 20 januari 2008 om 22:23
Ja mijn ouders weten er deels vanaf maar zij vinden het allemaal aanstellerij.
Ik kan met hun gewoon nergens over praten.
Verder eigenlijks ook met niemand (Schaam)
Medicijnen zijn inderdaad niet de oplossing vandaar dat ik ook aan het afbouwen ben met effexor omdat dit tog niet aanslaat....
28 januarie moet ik naar een psycholoog toe, weet niet wat die gaat doen, maar ik zie wel.
Maar ik weet het momenteel gewoon echt niet meer
Morgen moet ik weer naar school maar maak me er nou al druk om, want dat word tog niks omdat ik me daar echt klote voel, dan krijg ik last van derealisatie, hyperventilatie...
Maar ik wil zo graag wel mijn diploma halen maar het gaat gewoon momenteel niet. Ik kan echt niks meer
Ik kan met hun gewoon nergens over praten.
Verder eigenlijks ook met niemand (Schaam)
Medicijnen zijn inderdaad niet de oplossing vandaar dat ik ook aan het afbouwen ben met effexor omdat dit tog niet aanslaat....
28 januarie moet ik naar een psycholoog toe, weet niet wat die gaat doen, maar ik zie wel.
Maar ik weet het momenteel gewoon echt niet meer
Morgen moet ik weer naar school maar maak me er nou al druk om, want dat word tog niks omdat ik me daar echt klote voel, dan krijg ik last van derealisatie, hyperventilatie...
Maar ik wil zo graag wel mijn diploma halen maar het gaat gewoon momenteel niet. Ik kan echt niks meer
zondag 20 januari 2008 om 23:37
Ik ben echt ten einde raad, ben sinds kort net verhuisd en deze huisarts die helpt mij tenminste aan een psycholoog en medicijnen, de vorige huisarts zei, gaat wel weer over. Dus almetal vond hij het ook aanstellerij...
Ik ben genoodzaakt af en toe diazepam te slikken, om tog weer een beetje helder te worden, doe dit dan ook met mate, omdat ze natuurlijk verslavend zijn.
Maar nou las ik hier laatst over Stablon, zou iemand mij hier een link kunnen plaatsen waar ik ze voordelig en snel in huis kan halen, zo snel mogelijk gewoon. Wil dat graag proberenm want de ervaringen zijn positief in het buitenland, en zie dit nou echt als laatste optie, omdat de Paroxetine en Effexor tog niet bij mij helpen...
Zeg maar niet dat dit onverstandig is want dat weet ik, want ik moet tog iets proberen.
Van de paroxetine ben ik ook redelijk makelijk afgekomen zonder ontwenning. Effexor moet ik nog even kijken..
Alvast bedankt, en als er iemand is die zig herkent in mijn klachten zeg het dan please, ik ben echt ten einde raad....En weet ik niet meer wat ik moet doen
Ik ben genoodzaakt af en toe diazepam te slikken, om tog weer een beetje helder te worden, doe dit dan ook met mate, omdat ze natuurlijk verslavend zijn.
Maar nou las ik hier laatst over Stablon, zou iemand mij hier een link kunnen plaatsen waar ik ze voordelig en snel in huis kan halen, zo snel mogelijk gewoon. Wil dat graag proberenm want de ervaringen zijn positief in het buitenland, en zie dit nou echt als laatste optie, omdat de Paroxetine en Effexor tog niet bij mij helpen...
Zeg maar niet dat dit onverstandig is want dat weet ik, want ik moet tog iets proberen.
Van de paroxetine ben ik ook redelijk makelijk afgekomen zonder ontwenning. Effexor moet ik nog even kijken..
Alvast bedankt, en als er iemand is die zig herkent in mijn klachten zeg het dan please, ik ben echt ten einde raad....En weet ik niet meer wat ik moet doen
zondag 20 januari 2008 om 23:59
als je ten einde raad bent wil ik toch verwijzen naar een psycholoog of psychiater. Ik heb zelf veel verschillende medicijn geslikt waar onder effexor dat is idd verstandig om af te bouwen.
Verder je verzoek om stablon oid te verkrijgen? weet niet wat het is maar als je dat werkelijk nodig bent kun je dat gewoon via een huisarts of psychiater krijgen.
Verder je verzoek om stablon oid te verkrijgen? weet niet wat het is maar als je dat werkelijk nodig bent kun je dat gewoon via een huisarts of psychiater krijgen.
maandag 21 januari 2008 om 00:04
ik herken het deels... kheb een tijd gehad dat ik niet meer over straat durfde en haast niet meer het huis uitkwam. Ik heb wel veel gedronken maar nooit drugs gebruikt.
Wat ik echt nogmaals aan kan raden is hulp te zoeken dat is de enige manier ( naast jezelf verdoven om maar niet te hoveen voelen, of zelfvertrouwen te krijgen doordat je hebt gebruikt). Dus alleen jij kunt die keuze maken. Maar dat moet je echt zelf doen hoe lastig en moelijk dat ook is.
Wat ik echt nogmaals aan kan raden is hulp te zoeken dat is de enige manier ( naast jezelf verdoven om maar niet te hoveen voelen, of zelfvertrouwen te krijgen doordat je hebt gebruikt). Dus alleen jij kunt die keuze maken. Maar dat moet je echt zelf doen hoe lastig en moelijk dat ook is.
maandag 21 januari 2008 om 00:05
Ik herken mezelf een beetje in jouw klachten, ben een paar jaar geleden toch wel een jaar goed van de kaart geweest: hyperventilatie en ook dat nare gevoel dat de grond beweegt en dat je er 'niet helemaal bij bent'. Het grote verschil is dat ik nooit medicijnen heb geslikt en er met een paar keer praten met een psychologe op eigen kracht uit ben gekomen. (je moet sowieso hulp zoeken!)
Ik maak me dan ook zorgen over de medicijnen die je gebruikt, omdat veel van je klachten symptomen zijn van iets wat je, ben ik bang, niet weg kan slikken. Bij mij werd er 'angst voor controleverlies' genoemd en misschien komt jou dat ook bekend voor. Misschien moet je voor jezelf eens nagaan waar je nou eigenlijk zo bang voor bent, want je klachten zijn sowieso angstgerelateerd. En ook hoop ik dat je je niets laat aanpraten: het is soms ergens geruststellend om te weten wat je hebt, maar het gaat er om wat je ermee doet. Waar komt die angst vandaan? Wat wil je niet dat andere mensen zien? Is 't reeel? Besef heel goed dat de wereld niet om jou draait, maar rustig om haar eigen as. Op straat wordt er veel minder op je gelet dan je denkt, andere mensen zijn vaak net zo met zichzelf bezig als jij. En dat heeft mij ooit heel veel geholpen: focus je eens op iets anders dan op jezelf, kijk om je heen, hou je ogen open.
Bedenk heel goed wat je wilt: jij bent namelijk hoe dan ook de baas. Nogmaals: als je je op je klachten blijft focussen wordt je wereld heel klein. Ik weet hoe je in beslag genomen kan worden door een 'raar' en bang hoofd, maar ik ken ook de opluchting van de oorzaak uitzoeken en verder met je leven. Want dat is de bedoeling!
Ik wens je in elk geval veel kracht en weet dat je veel meer aankan dan je denkt! Misschien schrijf jij over een paar jaar ook een berichtje aan iemand op een forum die zich net zo voelt als jij met hetzelfde advies. Ik hoop het.
Ik maak me dan ook zorgen over de medicijnen die je gebruikt, omdat veel van je klachten symptomen zijn van iets wat je, ben ik bang, niet weg kan slikken. Bij mij werd er 'angst voor controleverlies' genoemd en misschien komt jou dat ook bekend voor. Misschien moet je voor jezelf eens nagaan waar je nou eigenlijk zo bang voor bent, want je klachten zijn sowieso angstgerelateerd. En ook hoop ik dat je je niets laat aanpraten: het is soms ergens geruststellend om te weten wat je hebt, maar het gaat er om wat je ermee doet. Waar komt die angst vandaan? Wat wil je niet dat andere mensen zien? Is 't reeel? Besef heel goed dat de wereld niet om jou draait, maar rustig om haar eigen as. Op straat wordt er veel minder op je gelet dan je denkt, andere mensen zijn vaak net zo met zichzelf bezig als jij. En dat heeft mij ooit heel veel geholpen: focus je eens op iets anders dan op jezelf, kijk om je heen, hou je ogen open.
Bedenk heel goed wat je wilt: jij bent namelijk hoe dan ook de baas. Nogmaals: als je je op je klachten blijft focussen wordt je wereld heel klein. Ik weet hoe je in beslag genomen kan worden door een 'raar' en bang hoofd, maar ik ken ook de opluchting van de oorzaak uitzoeken en verder met je leven. Want dat is de bedoeling!
Ik wens je in elk geval veel kracht en weet dat je veel meer aankan dan je denkt! Misschien schrijf jij over een paar jaar ook een berichtje aan iemand op een forum die zich net zo voelt als jij met hetzelfde advies. Ik hoop het.
maandag 21 januari 2008 om 11:20
Shit ik ben niet naar school ik durf het niet, zometeen als mijn ouders weer terugkomen zijn ze weer boos op me, want dan vinden ze dat ik me aanstel.
ik wil zo graag van mijn problemen af, heb er alles voor over, maar weet niet waar ik beginnen moet, weet ook niet waar dit weg komt, en weet eigenlijk ook niet echt wat mijn angst is, heb gewoon het gevoel dat iedereen mij aankijkt, en daarbij voel ik me verschrikelijk raar, duizelig, en ik durf gewoon niks meer, wie kan mij helpen, wie heeft tips, want ik zie het echt niet meer zitten.
Mijn vriendin haar klasgenoten belden net, die trappen me ook al de grond in. zit hier jankend te type, weet het gewoon echt niet meer, er is tog niemand die mij begrijpt, hulp duurt tog eeuwen terweil ik het nou het hardst nodig heb :'(
ik wil zo graag van mijn problemen af, heb er alles voor over, maar weet niet waar ik beginnen moet, weet ook niet waar dit weg komt, en weet eigenlijk ook niet echt wat mijn angst is, heb gewoon het gevoel dat iedereen mij aankijkt, en daarbij voel ik me verschrikelijk raar, duizelig, en ik durf gewoon niks meer, wie kan mij helpen, wie heeft tips, want ik zie het echt niet meer zitten.
Mijn vriendin haar klasgenoten belden net, die trappen me ook al de grond in. zit hier jankend te type, weet het gewoon echt niet meer, er is tog niemand die mij begrijpt, hulp duurt tog eeuwen terweil ik het nou het hardst nodig heb :'(
maandag 21 januari 2008 om 11:32
Hey, ga eerst maar eens even zitten en adem rustig door je neus en uit door je mond, probeer te ontspannen.....
Het is nogal wat wat je hier typt ..ik leef met je mee , het enige wat ik je kan adviseren is dat je snel contact op moet nemen met je huisarts..zo gaat het toch niet langer.
Ook zou ik toch maar met je ouders praten en hun uitleggen wat er nu precies aan de hand is en wil/kan je dat niet laat dan je huisarts het doen.
Of laat je ouders dit topic lezen misschien begrijpen ze dan hoe jij je voelt.
Wat betreft die meiden.....laat ze lekker lullen want jij weet hoe het wel zit!
Sterkte !
Het is nogal wat wat je hier typt ..ik leef met je mee , het enige wat ik je kan adviseren is dat je snel contact op moet nemen met je huisarts..zo gaat het toch niet langer.
Ook zou ik toch maar met je ouders praten en hun uitleggen wat er nu precies aan de hand is en wil/kan je dat niet laat dan je huisarts het doen.
Of laat je ouders dit topic lezen misschien begrijpen ze dan hoe jij je voelt.
Wat betreft die meiden.....laat ze lekker lullen want jij weet hoe het wel zit!
Sterkte !
maandag 21 januari 2008 om 11:44
Nee inderdaad zo gaat het niet langer, ben laatst bij mijn huisarts weer geweest, en deze heeft mij nog een Anti psychotica voorgeschreven, heb dit ook even geprobeerd, maar word er alleen maar slaperig van, heeft geen invloed op mijn angsten. dus daar ook maar mee gestopt.
Ik kamp ook met ontzettend gespannenheid zo loop ik altijd met mijn shouders tot aan mijn kin bijna, erge rugpijn bij die spier, zowel onder als boven.. Dit is ook erg lastig steeds, wat kan ik hieraan doen om een beetje ontspannen te worden ?
Ik kamp ook met ontzettend gespannenheid zo loop ik altijd met mijn shouders tot aan mijn kin bijna, erge rugpijn bij die spier, zowel onder als boven.. Dit is ook erg lastig steeds, wat kan ik hieraan doen om een beetje ontspannen te worden ?
maandag 21 januari 2008 om 11:56
Ik heb totaal geen ervaringen met dat soort medicijnen dus daar kan ik je niet meehelpen.
Misschien dat er hier wel mensen zijn die dat weten.
Wat betreft je gespannenheid....proberen dat gevoel los te laten middels aanspannen en weer ontspannen, het scheelt wel dat je je bewust bent dan je je schouders optrekt want daardoor kan je er goed opletten dat je bewust nu je schouders naar beneden doet.
Is het voor jou een manier om "onzichtbaar" te zijn voor iedereen?
Misschien dat er hier wel mensen zijn die dat weten.
Wat betreft je gespannenheid....proberen dat gevoel los te laten middels aanspannen en weer ontspannen, het scheelt wel dat je je bewust bent dan je je schouders optrekt want daardoor kan je er goed opletten dat je bewust nu je schouders naar beneden doet.
Is het voor jou een manier om "onzichtbaar" te zijn voor iedereen?
maandag 21 januari 2008 om 11:59
Ik heb dan wel veel klachten maar ben niet psycotisch voor mijn eigen, want heb geen hallucinaties of iets dergelijks, gewoon angst klachten in een erge vorm. Ik heb al last van mijn angsten sinds ik klein was, rond mijn 12 had ik er al last van maar dan in veel mindere mate en alleen maar bij erge drukte. Nou dus al thuis, bij mijn ouders zelfs al.
Ik heb sowieso dus een sociale fobie lijkt mij, maar hiernaast lijk ik ook wel straatvrees te hebben of mischien iets anders...
Ik heb sowieso dus een sociale fobie lijkt mij, maar hiernaast lijk ik ook wel straatvrees te hebben of mischien iets anders...
maandag 21 januari 2008 om 13:43
Kijk hier heb je het al mijn ouders, ze worden zo moe van mij, zit me aan te stellen, ben gewoon een mietje...Niemand die er ook maar iets van begrijpt :(
Haha zit al van vanochtend 10 uur achter de pc, en eigenlijk der nog niet af geweest, is niet meer gezond he ? Zo zit ik zo nog tot een uur of 12 erachter...
Maarja almetal heb ik de hele dag dit topic in de gaten gehouden, maar relatief weinig reactie's opzig.
Maar ik wou de mensen in ieder geval bedanken die hebben gereageerd. Doe me wel eens goed, echt bedankt
Haha zit al van vanochtend 10 uur achter de pc, en eigenlijk der nog niet af geweest, is niet meer gezond he ? Zo zit ik zo nog tot een uur of 12 erachter...
Maarja almetal heb ik de hele dag dit topic in de gaten gehouden, maar relatief weinig reactie's opzig.
Maar ik wou de mensen in ieder geval bedanken die hebben gereageerd. Doe me wel eens goed, echt bedankt
maandag 21 januari 2008 om 18:10
Weet je, ik heb ook drie van de zes jaar gespijbeld. Ik durfde ook niet (had meer met mijn uiterlijk te maken en puberteit, dat laatste zal bij jou ook nog wel eventjes meespelen).
Wat je kunt doen, is een deeltijds dagbehandeling (of hoe je het noemt) bij een psychiatrische instleling doen, en de rest van de tijd gebruiken om te studeren voor staatsexamens (ik neem aan dat je nog middelbare school doet?). Kijk maar eens op www.ib-groep.nl Ik weet hoe erg het is om naar school getrapt te worden als je gewoon echt niet durft.
Ok, mochten artsen en je ouders je niet serieus nemen, beantwoord deze vragen:
Vind je jezelf niets waard?
Schaam je je voor jezelf en blijf je het liefst in bed liggen zodat je niemand hoeft te zien?
Denk je dat de dood, het niet-zijn, leuker is dan leven en een goede oplossing?
Doe je jezelf weleens bewust pijn (peuken uitdrukken op je arm, snijden, jezelf slaan....)
Voel je eigenlijk niets, ben je totaal leeg van binnen en beleef je geen plezier meer aan dingen die je vroeger wel leuk vond, of is dat plezier ernstig verminderd?
Heb je slaapproblemen?
Als je al een paar vragen met 'ja' beantwoord hebt, dan zou ik het uitschrijven, en het voorlezen aan je ouders en je arts (of desnoods gewoon de brief geven). Want dit is absoluut ernstig.
Wat je kunt doen, is een deeltijds dagbehandeling (of hoe je het noemt) bij een psychiatrische instleling doen, en de rest van de tijd gebruiken om te studeren voor staatsexamens (ik neem aan dat je nog middelbare school doet?). Kijk maar eens op www.ib-groep.nl Ik weet hoe erg het is om naar school getrapt te worden als je gewoon echt niet durft.
Ok, mochten artsen en je ouders je niet serieus nemen, beantwoord deze vragen:
Vind je jezelf niets waard?
Schaam je je voor jezelf en blijf je het liefst in bed liggen zodat je niemand hoeft te zien?
Denk je dat de dood, het niet-zijn, leuker is dan leven en een goede oplossing?
Doe je jezelf weleens bewust pijn (peuken uitdrukken op je arm, snijden, jezelf slaan....)
Voel je eigenlijk niets, ben je totaal leeg van binnen en beleef je geen plezier meer aan dingen die je vroeger wel leuk vond, of is dat plezier ernstig verminderd?
Heb je slaapproblemen?
Als je al een paar vragen met 'ja' beantwoord hebt, dan zou ik het uitschrijven, en het voorlezen aan je ouders en je arts (of desnoods gewoon de brief geven). Want dit is absoluut ernstig.
maandag 21 januari 2008 om 18:20
Ok bedankt voor de info ik zal er eens naar kijken, wat betrefd je vragen zal ik even antwoord op geven
Vind je jezelf niets waard? Ik vind mezelf inderdaad niets waard
Schaam je je voor jezelf en blijf je het liefst in bed liggen zodat je niemand hoeft te zien? Dat ook
Denk je dat de dood, het niet-zijn, leuker is dan leven en een goede oplossing? Nee leven zonder klachten lijkt mij natuurlijk beter, maar ik zie momenteel nergens meer hoop
Doe je jezelf weleens bewust pijn (peuken uitdrukken op je arm, snijden, jezelf slaan....) Nee ook niet, ook geen behoefte aan
Voel je eigenlijk niets, ben je totaal leeg van binnen en beleef je geen plezier meer aan dingen die je vroeger wel leuk vond, of is dat plezier ernstig verminderd? Eerlijk gezegd beleef ik nergens plezier aan, en voel me inderdaad behoorlijk leeg van binnen, al kan ik me niet herinderen dat ik ooit wel veel plezier aan dingen kon beleven.
Heb je slaapproblemen? Als ik eenmaal slaap dan slaap ik wel door, maar het probleem bij mij is het inslapen, ik lig altijd uren wakker, en mocht ik te vroeg op bed gaan als ik nog niet moe ben, dan slaap ik de hele nacht niet
Vind je jezelf niets waard? Ik vind mezelf inderdaad niets waard
Schaam je je voor jezelf en blijf je het liefst in bed liggen zodat je niemand hoeft te zien? Dat ook
Denk je dat de dood, het niet-zijn, leuker is dan leven en een goede oplossing? Nee leven zonder klachten lijkt mij natuurlijk beter, maar ik zie momenteel nergens meer hoop
Doe je jezelf weleens bewust pijn (peuken uitdrukken op je arm, snijden, jezelf slaan....) Nee ook niet, ook geen behoefte aan
Voel je eigenlijk niets, ben je totaal leeg van binnen en beleef je geen plezier meer aan dingen die je vroeger wel leuk vond, of is dat plezier ernstig verminderd? Eerlijk gezegd beleef ik nergens plezier aan, en voel me inderdaad behoorlijk leeg van binnen, al kan ik me niet herinderen dat ik ooit wel veel plezier aan dingen kon beleven.
Heb je slaapproblemen? Als ik eenmaal slaap dan slaap ik wel door, maar het probleem bij mij is het inslapen, ik lig altijd uren wakker, en mocht ik te vroeg op bed gaan als ik nog niet moe ben, dan slaap ik de hele nacht niet
maandag 21 januari 2008 om 18:35
Ik zou je alleen maar adviseren te zorgen dat je onder behandeling komt van een psycholoog of psychiater. En ga dan inderdaad een behandelingsplan aan en kijk hoe dat gaat, geef het een kans, voordat je doorspringt naar de volgende mogelijke oplossing.
Het verbaast me trouwens ontzettend hoe je schrijft over je medicijngebruik. Krijg je dat allemaal zo makkelijk voorgeschreven door je huisarts? Ik vind dat onverantwoord, zeker als ik lees dat je zelf beslist of iets wel of niet genoeg werkt, wanneer je er mee door wil gaan of ermee wil stoppen, etc. Dat zou, in mijn ogen, onder begeleiding moeten gebeuren, het zijn immers geen onschuldige snoepjes, maar serieuze medicijnen.
Om dezelfde reden zou ik je helemaal afraden zelf dingen te gaan bestellen en daarmee te gaan dokteren. Je weet niet waarmee je speelt.
Sterkte.
Het verbaast me trouwens ontzettend hoe je schrijft over je medicijngebruik. Krijg je dat allemaal zo makkelijk voorgeschreven door je huisarts? Ik vind dat onverantwoord, zeker als ik lees dat je zelf beslist of iets wel of niet genoeg werkt, wanneer je er mee door wil gaan of ermee wil stoppen, etc. Dat zou, in mijn ogen, onder begeleiding moeten gebeuren, het zijn immers geen onschuldige snoepjes, maar serieuze medicijnen.
Om dezelfde reden zou ik je helemaal afraden zelf dingen te gaan bestellen en daarmee te gaan dokteren. Je weet niet waarmee je speelt.
Sterkte.
maandag 21 januari 2008 om 18:41
Ja wat dat betrefd word alles mij makelijk voorgescreven.
Maar ik kan zelf duidelijk bepalen of iets niet of wel werkt, ik heb in mijn verleden dus Paroxetine gebruikt. Dit heeft na 8 week, eindelijk 2 weken gewerkt. Na die 2 weken was het effect in één keer weg weg...
Deze effexor, die gebruik ik trouwens nu 6 week mischien te vroeg om te oordelen al, maar mijn libido is niks, afgevlakt, al ben ik dat altijd al..Vind het gewoon rotzooi...
Met de paroxetine ben ik zonder ontwenning van afgekickt, wat betrefd deze effexor maak ik me ook niet druk om, omdat ik me gewoonweg altijd al klote en raar in mijn hoofd voel, dus onderscheid tussen ontwenning en mijn klachten kan ik tog niet maken...
Jullie noemen het sterk spul, maar ik vat het eigenlijk niet zwaarder op dan een onschuldig benzo'tje.
Heb in mijn verleden veel drugs gebruikt, waardoor dit gewoon eigenlijk niks meer voor mij voorsteld helaas...
Al weet ik natuurlijk wel dat het wel een krachtig goedje kan zijn, maarja. Wat ik in mijn geval denk, is dat ik gewoon een tekort aan Serotonine, noradrenaline of weet ik het wat heb ? Mischien daarom ook verergering klachten na drugsgebruik (Nu inmiddels alweer 2 jaar geleden, maar tog)
Hier eigenlijk even een stukje tekst van internet gaat over AD:
---------------
De hersenen worden dus een beetje voor de gek gehouden doordat het lijkt dat de serotonine hoeveelheid is gestegen. Helaas is deze werking na verloop van tijd uitgewerkt door een tekort aan serotonine omdat de zenuw de serotonine niet meer terugkrijgt. De serotonine die blijft in de synapsspleet en wordt het na verloop van tijd opgeruimd door enzymen. De voorraad van serotonine raakt in de zenuw dus uitgeput en het lijkt het na enige tijd alsof het geneesmiddel "niets meer doet" en de symptomen komen weer terug of de patient blijft in een hele vlakke toestand verder gaan. .We kunnen dan spreken in dat geval van een zogenaamd "neurotransmitter depletie syndroom". Een tekort dus aan neurotransmitterstof. We weten dan ook dat veel antidepressiva na verloop van tijd juist gewichtstoename veroorzaken doordat ze de eetlust en snoepdrang dan gaan verhogen.
___________
Dit laatste dikgedrukte zegt tog al genoeg over Anti depresivia.
Graag hoor ik reacties van jullie. Mischien verklaard dat waarom de paroxetine maar 2 week heeft gewerkt bij mij ?
Maar ik kan zelf duidelijk bepalen of iets niet of wel werkt, ik heb in mijn verleden dus Paroxetine gebruikt. Dit heeft na 8 week, eindelijk 2 weken gewerkt. Na die 2 weken was het effect in één keer weg weg...
Deze effexor, die gebruik ik trouwens nu 6 week mischien te vroeg om te oordelen al, maar mijn libido is niks, afgevlakt, al ben ik dat altijd al..Vind het gewoon rotzooi...
Met de paroxetine ben ik zonder ontwenning van afgekickt, wat betrefd deze effexor maak ik me ook niet druk om, omdat ik me gewoonweg altijd al klote en raar in mijn hoofd voel, dus onderscheid tussen ontwenning en mijn klachten kan ik tog niet maken...
Jullie noemen het sterk spul, maar ik vat het eigenlijk niet zwaarder op dan een onschuldig benzo'tje.
Heb in mijn verleden veel drugs gebruikt, waardoor dit gewoon eigenlijk niks meer voor mij voorsteld helaas...
Al weet ik natuurlijk wel dat het wel een krachtig goedje kan zijn, maarja. Wat ik in mijn geval denk, is dat ik gewoon een tekort aan Serotonine, noradrenaline of weet ik het wat heb ? Mischien daarom ook verergering klachten na drugsgebruik (Nu inmiddels alweer 2 jaar geleden, maar tog)
Hier eigenlijk even een stukje tekst van internet gaat over AD:
---------------
De hersenen worden dus een beetje voor de gek gehouden doordat het lijkt dat de serotonine hoeveelheid is gestegen. Helaas is deze werking na verloop van tijd uitgewerkt door een tekort aan serotonine omdat de zenuw de serotonine niet meer terugkrijgt. De serotonine die blijft in de synapsspleet en wordt het na verloop van tijd opgeruimd door enzymen. De voorraad van serotonine raakt in de zenuw dus uitgeput en het lijkt het na enige tijd alsof het geneesmiddel "niets meer doet" en de symptomen komen weer terug of de patient blijft in een hele vlakke toestand verder gaan. .We kunnen dan spreken in dat geval van een zogenaamd "neurotransmitter depletie syndroom". Een tekort dus aan neurotransmitterstof. We weten dan ook dat veel antidepressiva na verloop van tijd juist gewichtstoename veroorzaken doordat ze de eetlust en snoepdrang dan gaan verhogen.
___________
Dit laatste dikgedrukte zegt tog al genoeg over Anti depresivia.
Graag hoor ik reacties van jullie. Mischien verklaard dat waarom de paroxetine maar 2 week heeft gewerkt bij mij ?
maandag 21 januari 2008 om 19:21
maandag 21 januari 2008 om 19:35
Komt inderdaad goed overeen met derealisatie of depresonalisatie. Na drugsgebruik kan dat inderdaad een consequentie zijn, maar de reden dat ik eraan ging, was omdat ik me nooit lekker voelde, nooit iets durfde en er toen ook al last van had, al was het toen wel in mindere mate.
Natuurlijk heb ik spijt van mijn drugsgebruik, maar terugdraaien gaat helaas niet meer...
Natuurlijk heb ik spijt van mijn drugsgebruik, maar terugdraaien gaat helaas niet meer...
