Psyche
alle pijlers
Help, wat doe ik hieraan!!!!
maandag 16 juni 2008 om 18:13
Pffff, loop al een paar dagen te twijfelen of ik op Viva raad zal vragen, maar ik lees hier met plezier, hoop dan ook echt dat er iemand goede tips heeft.
Ik zal me in het kort voorstellen, 44 jaar, rotjeugd gehad, vader alcoholist, moeder niet in staat veel liefde te geven.
Vroeg verkering gekregen, was een fijne relatie, zoon uit geboren, relatie is toch stuk gelopen, nu alweer 8 jaar een andere relatie.
Het gaat om het volgende, mijn huidige man moet voor zijn werk op cursus in het buitenland, eerdere keren ben ik mee geweest,maar deze keer gaat het niet lukken i.v.m. mijn eigen werk.
Ik word er dus letterlijk ziek van dat hij gaat, wil dat hij zo laat mogelijk vertrekt, voel me boos, het huilen staat me nader dan het lachen, moet er echt niet aandenken dat ik alleen ben drie dagen.
Ik weet dat het onredelijk is, praat ook tegen mezelf van, doe eens even normaal hij is zo weer thuis.
Maar het is niet anders, ik voel me zo verschrikkelijk rot, wil dit helemaal niet voelen, wil er zelfs therapie voor volgen, ik moet hiervan af, het is voor hem ook niet leuk om op deze manier weg te gaan, ik heb echt geen flauw idee waarom ik me zo voel, knok er echt tegen maar er is houden aan.
Ik vind het echt verschrikkelijk dat hij niet thuis komt.
Normaal ben ik vaker alleen hij heeft ook hobby's, dat maakt me echt niet uit, maar op een of andere manier kan ik dit niet handelen.
Weet iemand hoe ik z.s.m.van dit rotgevoel af kom??
Ik zal me in het kort voorstellen, 44 jaar, rotjeugd gehad, vader alcoholist, moeder niet in staat veel liefde te geven.
Vroeg verkering gekregen, was een fijne relatie, zoon uit geboren, relatie is toch stuk gelopen, nu alweer 8 jaar een andere relatie.
Het gaat om het volgende, mijn huidige man moet voor zijn werk op cursus in het buitenland, eerdere keren ben ik mee geweest,maar deze keer gaat het niet lukken i.v.m. mijn eigen werk.
Ik word er dus letterlijk ziek van dat hij gaat, wil dat hij zo laat mogelijk vertrekt, voel me boos, het huilen staat me nader dan het lachen, moet er echt niet aandenken dat ik alleen ben drie dagen.
Ik weet dat het onredelijk is, praat ook tegen mezelf van, doe eens even normaal hij is zo weer thuis.
Maar het is niet anders, ik voel me zo verschrikkelijk rot, wil dit helemaal niet voelen, wil er zelfs therapie voor volgen, ik moet hiervan af, het is voor hem ook niet leuk om op deze manier weg te gaan, ik heb echt geen flauw idee waarom ik me zo voel, knok er echt tegen maar er is houden aan.
Ik vind het echt verschrikkelijk dat hij niet thuis komt.
Normaal ben ik vaker alleen hij heeft ook hobby's, dat maakt me echt niet uit, maar op een of andere manier kan ik dit niet handelen.
Weet iemand hoe ik z.s.m.van dit rotgevoel af kom??
maandag 16 juni 2008 om 18:26
maandag 16 juni 2008 om 18:41
Hoe moeilijk het ook is: niet aan toegeven. Je mag het uiteraard wel heel naar vinden dat hij drie dagen weg is. Sterker nog: misschien moet je dáár wel blij om zijn, het zegt toch ook echt wel iets positiefs over jullie relatie. Denk daaraan en laat alle negatieve dingen simpelweg niet toe (ja makkelijker gezegd dan gedaan). Níet in paniek raken, níet denken: maar wat nu als ik in paniek raak als hij weg is?!, niet toegeven.
Je houdt van hem, hij houdt van jou, het is *&$#* om elkaar drie dagen niet te zien en het zal helemaal geweldig zijn als je elkaar wel weer ziet en zo weer beseft dat het fijn en goed is dat jullie bij elkaar zijn.
Ow en met de pscyh.. zou ik nog even wachten. Je moet toch eerst een keer uitproberen hoe het is om drie dagen niet met hem te zijn. Blijkt dat inderdaad het drama te zijn dat je je voorstelt dan kan je altijd nog naar de psych. Maar misschien ben je sterker dan je dacht.
Je houdt van hem, hij houdt van jou, het is *&$#* om elkaar drie dagen niet te zien en het zal helemaal geweldig zijn als je elkaar wel weer ziet en zo weer beseft dat het fijn en goed is dat jullie bij elkaar zijn.
Ow en met de pscyh.. zou ik nog even wachten. Je moet toch eerst een keer uitproberen hoe het is om drie dagen niet met hem te zijn. Blijkt dat inderdaad het drama te zijn dat je je voorstelt dan kan je altijd nog naar de psych. Maar misschien ben je sterker dan je dacht.
maandag 16 juni 2008 om 18:48
Zeniiba, ik ben normaal gesproken echt een sterk mens, hou niet van flauwekul enzo, misschien dat ik het daarom helemaal niet kan verteren dat ik dit gevoel niet in de hand heb.
Ik zeg constant tegen mezelf, het is zoweer voorbij, maar het is zo'n zwaar ...... gevoel wat me telkens overvalt.
Bedankt dat jullie serieus reageren, was best bang dat het afgedaan zou worden als stel je niet aan (omdat ik zelf zo denk over mezelf :-))
Ik zeg constant tegen mezelf, het is zoweer voorbij, maar het is zo'n zwaar ...... gevoel wat me telkens overvalt.
Bedankt dat jullie serieus reageren, was best bang dat het afgedaan zou worden als stel je niet aan (omdat ik zelf zo denk over mezelf :-))
maandag 16 juni 2008 om 18:51
Allereerst wil ik je even zeggen dat ik precies hetzelfde had/heb. Mijn man reist vrij veel voor zijn werk. Ik begin er nu langzaam aan gewend aan te raken. Maar de eerste paar jaar voelde ik me ook vreselijk, weken van te voren al. Het was bij mij vooral angst dat hij daar iemand tegen zou komen die hij leuker vond dan ik (mijn ex zat zo in elkaar). Langzaam aan heb ik meer vertrouwen in hem en in onze relatie gekregen. En ik heb ondertussen ook 2 honden die me s'avonds gezelschap houden en een beetje functioneren als waakhonden 
.
Ik kan je geen tips geven. ik denk dat je er alleen langzaam aan kan wennen. Wel spreek ik altijd met hem af dat hij me iedere avond voor hij gaat slapen even belt. Meestal belt hij s'morgens ook even. Dan weet ik dat alles goed is .
Heel veel sterkte en hou vol. Ik weet wat een rotgevoel het is.
.Ik kan je geen tips geven. ik denk dat je er alleen langzaam aan kan wennen. Wel spreek ik altijd met hem af dat hij me iedere avond voor hij gaat slapen even belt. Meestal belt hij s'morgens ook even. Dan weet ik dat alles goed is
.Heel veel sterkte en hou vol. Ik weet wat een rotgevoel het is.
maandag 16 juni 2008 om 18:56
Filia, ik denk ook niet dat je niet sterk bent. Sterker nog, ik vind mezelf ook een sterk mens maar ik herken, in iets andere situaties, het type paniek wat je hier beschrijft ook echt wel. En de echte tips om het tégen te gaan ken ik dus ook niet, ik weet alleen dat het erger wordt wanneer je met jezelf meegaat (hoe verleidelijk ook).
dinsdag 17 juni 2008 om 23:25
bedankt voor de reacties
ik voel me zo shit he, het was verschrikkelijk vandaag, gisteravond nog woorden gehad, hij zei dat ik hem afstoot, maar ik wil juist graag contact, we hebben het uitgepraat.
hij zei mij ook, ik wist dat je het niet leuk vond maar dit is echt erg wat jij voelt.
vandaag is hij weg gegaan, ik heb mijn ogen uit mijn kop gejankt, daarvoor ook elke keer huilen uit het niets, terwijl ik echt niet iemand ben die snel huilt. kan het bijna niet beschrijven wat ik voel, gewoon echt pijn in mijn hart, waar het vandaan komt, ik weet dat hij terug komt, vertrouw hem voor 100 %,dit komt niet eens in me op.
ik vind wel dat ik hulp moet zoeken op een of andere manier, misschien komt het gevoel wel voort vanuit mijn jeugd.
ik heb echt geen idee, weet alleen dat ik er vanaf wil
ik weet ook dat ik alles onder controle wil hebben misschien heeft dit er ook wel mee te maken
ik voel me zo shit he, het was verschrikkelijk vandaag, gisteravond nog woorden gehad, hij zei dat ik hem afstoot, maar ik wil juist graag contact, we hebben het uitgepraat.
hij zei mij ook, ik wist dat je het niet leuk vond maar dit is echt erg wat jij voelt.
vandaag is hij weg gegaan, ik heb mijn ogen uit mijn kop gejankt, daarvoor ook elke keer huilen uit het niets, terwijl ik echt niet iemand ben die snel huilt. kan het bijna niet beschrijven wat ik voel, gewoon echt pijn in mijn hart, waar het vandaan komt, ik weet dat hij terug komt, vertrouw hem voor 100 %,dit komt niet eens in me op.
ik vind wel dat ik hulp moet zoeken op een of andere manier, misschien komt het gevoel wel voort vanuit mijn jeugd.
ik heb echt geen idee, weet alleen dat ik er vanaf wil
ik weet ook dat ik alles onder controle wil hebben misschien heeft dit er ook wel mee te maken
. Het komt allemaal goed.
woensdag 18 juni 2008 om 12:29
Dank je Lapin, ik heb hem gesproken maar het ophangen is ook een ramp hoor. Vanmorgen heb ik vrolijk gedaan vind het voor hem ook gewoon niet leuk he.
Vanmiddag komt mijn moeder we gaan even het dorp in, dus dat is gezellig, het is lief, gisterenavond wilde ze hier voetbal komen kijken voor mij, mocht ook met mijn zoon mee naar het cafe, maar daar had ik gewoon echt geen zin in, zag er ook niet echt florisant uit :-)
Vandaag voelt het iets rustiger, heb gisterenavond zitten lezen over verlatingsangst, maar weet je ik ben niet bang volgens mij dat hij mij verlaat of iets dergelijks, maar het controle gedeelte herken ik weer wel.
Ik ben blij voor jou Lapin dat je het onder controle begint te krijgen en ja waarschijnlijk went het ook wel, maar ik ben toch wel blij dat hij voorlopig niet meer weg gaat.
Vanmiddag komt mijn moeder we gaan even het dorp in, dus dat is gezellig, het is lief, gisterenavond wilde ze hier voetbal komen kijken voor mij, mocht ook met mijn zoon mee naar het cafe, maar daar had ik gewoon echt geen zin in, zag er ook niet echt florisant uit :-)
Vandaag voelt het iets rustiger, heb gisterenavond zitten lezen over verlatingsangst, maar weet je ik ben niet bang volgens mij dat hij mij verlaat of iets dergelijks, maar het controle gedeelte herken ik weer wel.
Ik ben blij voor jou Lapin dat je het onder controle begint te krijgen en ja waarschijnlijk went het ook wel, maar ik ben toch wel blij dat hij voorlopig niet meer weg gaat.
woensdag 18 juni 2008 om 17:05
Pfffff, jee Miekes, dat lijkt me echt verschrikkelijk 6 maanden.
Ik kan het nu ik jouw verhaal lees wel beter relativeren, het haalt mijn shitgevoel niet weg maar ik denk wel, het kan dus veel erger.
Ik geloof echt dat ik helemaal gek zou worden,maar hier heb jij niets aan, ben blij dat je steun krijgt van iemand die het begrijpt. Je zou toch echt met je kop tegen de muur lopen.
Het is een constant heimwee gevoel op je borst, het doet gewoon echt pijn. Weet je ik vermaak me best hoor, hij is vaker weg maar dan komt hij weer thuis, dat is denk het verschil, en wat jij zegt over op je werk ook dat begrijp ik omdat het gevoel je overvalt.
Heel veel sterkte Miekes, ik hoop voor jou dat de tijd vliegt.
Ik kan het nu ik jouw verhaal lees wel beter relativeren, het haalt mijn shitgevoel niet weg maar ik denk wel, het kan dus veel erger.
Ik geloof echt dat ik helemaal gek zou worden,maar hier heb jij niets aan, ben blij dat je steun krijgt van iemand die het begrijpt. Je zou toch echt met je kop tegen de muur lopen.
Het is een constant heimwee gevoel op je borst, het doet gewoon echt pijn. Weet je ik vermaak me best hoor, hij is vaker weg maar dan komt hij weer thuis, dat is denk het verschil, en wat jij zegt over op je werk ook dat begrijp ik omdat het gevoel je overvalt.
Heel veel sterkte Miekes, ik hoop voor jou dat de tijd vliegt.
woensdag 18 juni 2008 om 20:18
He Mieke en Filia,
Wat mijn man altijd doet is alle reizen heel vroeg van te voren al aan me doorgeven. Dan kan ik me er geestelijk een beetje op voorbereiden . En zelf eventueel plannen maken om ook weg te gaan. De andere kant van het verhaal bij ons is wel dat ik soms ook met hem mee kan. We zijn al een keer in Singapore geweest omdat hij daar moest werken. En regelmatig zitten er korte trips Londen bij, mijn favoriete stad. Eigenlijk mag ik dus niet klagen
.
Wat mijn man altijd doet is alle reizen heel vroeg van te voren al aan me doorgeven. Dan kan ik me er geestelijk een beetje op voorbereiden
. En zelf eventueel plannen maken om ook weg te gaan. De andere kant van het verhaal bij ons is wel dat ik soms ook met hem mee kan. We zijn al een keer in Singapore geweest omdat hij daar moest werken. En regelmatig zitten er korte trips Londen bij, mijn favoriete stad. Eigenlijk mag ik dus niet klagen .
woensdag 18 juni 2008 om 21:32
Hallo, ook ik wil graag even reageren. Ik snap je gevoel helemaal! Als ik zie dat jij zo'n moeilijke jeugd hebt gehad vind ik het ook erg begrijpelijk. Waarschijnlijk (het is maar een gok hoor!) heb jij erg weinig waardering gekregen van je ouders en is je zelfvertrouwen hierdoor vrij laag. Doordat je in je jeugd bevestiging gemist hebt probeer je dit nu bij je vriend terug te winnen. Je bent op deze manier afhankelijk van hem geworden. Het klinkt heel zwaar zo, maar bij mij goldt dit allemaal wel. Mijn moeder is manisch depressief en mn vader was altijd alleen druk met haar, uit angst om haar op een dag echt kwijt te raken. Ik dacht dat ik hierdoor juist heel sterk en zelfstandig was geworden. Zo zag iedereen mij ook altijd. Maar wanneer je Echt zelfstandig bent en je vriend vertrouwd zou het niet zo erg moeten zijn dat hij een paar dagen weg gaat. Bij een psycholoog heb ik geleerd om "mijn zelfstandigheid" om te zetten in een gezonde zelfstandigheid. Wanneer mijn vriend nu weg gaat (en ik me afgewezen voel hoewel ik dondersgoed weet dat dat niet het geval is) plan ik leuke uitstapjes. Ook ga ik het huis gezellig maken, leuke nieuwe bloemetjes, fotolijstjes verwisselen enz. Verder ben ik yoga gaan doen. Vond het eerst maar niks, maar ik merk wel dat het me een stuk rustiger maakt. Ik hoop dat je wat hebt aan mijn tips. Het is misschien een warrig verhaal omdat het een korte samenvatting is, maar ik hoop dat je het snapt! :-) Veel succes ermee!!!
woensdag 18 juni 2008 om 21:42
De tranen lopen over mijn wangen terwijl ik dit lees, wat Qtee schrijft komt mij erg bekend voor en waarschijnlijk heb jij gelijk, ik ben nooit belangrijk geweest en wil dit dus voor mijn man zijn en constant bevestigd krijgen, maar dit is toch niet op te brengen.
Fijn voor jou Miekes dat je man er zo goed mee omgaat, en heerlijk dat je straks naar hem toe kan.
Ik durf het bijna niet te zeggen maar mijn man is maar drie dagen weg, maar toch het gevoel overvalt me elke keer weer, ik ben blij als hij belt maar wil dan ook liever niet meer ophangen terwijl hij naar zijn collega's wil waar hij mee afspreekt.
Nu vanavond he, ik heb hem gesmst om 20.00, denk dat je zo gaat eten, eten ze, hoop dat het lekker is .
Ik zit dan echt te wachten dat ik een berichtje terug krijg, maar ik hoor dan niets, nu om over half tien, heb ik een bericht gestuurd, ja bedankt ik heb ook gegeten.
Terwijl ik dit doe denk ik, draak dat je er bent maar het moet gewoon, ik voel me gewoon zo dan he, niet belangrijk dus.
Fijn voor jou Miekes dat je man er zo goed mee omgaat, en heerlijk dat je straks naar hem toe kan.
Ik durf het bijna niet te zeggen maar mijn man is maar drie dagen weg, maar toch het gevoel overvalt me elke keer weer, ik ben blij als hij belt maar wil dan ook liever niet meer ophangen terwijl hij naar zijn collega's wil waar hij mee afspreekt.
Nu vanavond he, ik heb hem gesmst om 20.00, denk dat je zo gaat eten, eten ze, hoop dat het lekker is .
Ik zit dan echt te wachten dat ik een berichtje terug krijg, maar ik hoor dan niets, nu om over half tien, heb ik een bericht gestuurd, ja bedankt ik heb ook gegeten.
Terwijl ik dit doe denk ik, draak dat je er bent maar het moet gewoon, ik voel me gewoon zo dan he, niet belangrijk dus.
woensdag 18 juni 2008 om 21:49
Filia, stil maar, je bent niet de enige hoor. Ik heb vorige week om 3 uur snachts een enorme ruzie gemaakt met mijn man, die toen in Londen zat. Hij had een diner s'avonds en had beloofd om me te bellen voor hij ging slapen. Nu is het in Londen 1 uur vroeger dan bij ons dus toen hij eindelijk klaar was met het diner was het bij mij al 2 uur snachts en wilde hij me niet wakker bellen. Maar ik slaap dan heel onrustig, word om het half uur wakker enzo. Om 3 uur heb ik hem dus gebeld en een enorme rel gemaakt. En de volgende morgen schaam ik me dan ook rot, maar je zit dan zo in je gevoel dat je niet meer redelijk na kan denken.
Hij is al weer bijna thuis en dan ben je er weer vanaf. Gaat hij vaak alleen weg?
Hij is al weer bijna thuis en dan ben je er weer vanaf. Gaat hij vaak alleen weg?
woensdag 18 juni 2008 om 23:27
Heerlijk te lezen dat ik niet de enige ben, je zou bijna een hekel aan jezelf krijgen, dit afhankelijke gedrag past gewoon zo niet bij me.
Altijd positief en sterk zo sta ik bekend er is echt geen bal van over.
Na mijn vervelende sms van dank je, ik heb ook gegeten, kreeg ik een sms terug, ik ben nu eten sorry, wat heb jij gegeten, in plaats dat ik dit nu lief vind heb ik niet terug gesmst, ik denk wacht ook maar een keer, hoe kinderachtig kan je zijn.
Ik weet dat hij zo nog belt voor hij naar bed gaat, ik wil nu eigenlijk liever gewoon doen en lief, maar er borrelt boosheid in me over het niet ff terug smsen. Probeer dus nog ff rust te vinden.
Net wel ff lekker met mijn zoon zitten kletsen, is een lieffie
hij moest eigenlijk voor zijn werk in een hotel in Groningen blijven maar hij vindt het vervelend voor mij als ik s'nacht alleen ben dus is hij naar huis komen rijden.
Morgenavond komt hij thuis dus wel lekker weekend samen,
Altijd positief en sterk zo sta ik bekend er is echt geen bal van over.
Na mijn vervelende sms van dank je, ik heb ook gegeten, kreeg ik een sms terug, ik ben nu eten sorry, wat heb jij gegeten, in plaats dat ik dit nu lief vind heb ik niet terug gesmst, ik denk wacht ook maar een keer, hoe kinderachtig kan je zijn.
Ik weet dat hij zo nog belt voor hij naar bed gaat, ik wil nu eigenlijk liever gewoon doen en lief, maar er borrelt boosheid in me over het niet ff terug smsen. Probeer dus nog ff rust te vinden.
Net wel ff lekker met mijn zoon zitten kletsen, is een lieffie
hij moest eigenlijk voor zijn werk in een hotel in Groningen blijven maar hij vindt het vervelend voor mij als ik s'nacht alleen ben dus is hij naar huis komen rijden.
Morgenavond komt hij thuis dus wel lekker weekend samen,
woensdag 18 juni 2008 om 23:50
Ik voel me zo k.t, hij belt voor hij gaat slapen en wat zit deze domme muts te doen die morgen ook gewoon moet werken te wachten tot hij belt, hier word ik niet echt rustiger van moet ik zeggen hoor!!!! Ik zeg steeds tegen mezelf nog vijf min dan ga ik naar bed maar het zijn er al een paar meer moet ik zeggen.
Het is alleen zo jammer he omdat je jezelf steeds meer op zit te fokken van kan hij niet een beetje rekening houden met me.
Normaal als hij op reis moet ga ik mee, in januari ben ik ook mee geweest naar hetzelfde waar hij nu is, deze keer kon ik niet mee omdat ik geen oppas had voor mijn hond.
Dit ga ik echt niet meer doen, dan maar een pension voor mijn hond, vind het zielig voor haar maar dit is geen doen.
Ik ga ook een therapie zoeken, ik moet hier echt vanaf, dit wil ik gewoon nooit meer voelen.
sorry, voor dit geklets.
maar het breekt wel de tijd :-)
Het is alleen zo jammer he omdat je jezelf steeds meer op zit te fokken van kan hij niet een beetje rekening houden met me.
Normaal als hij op reis moet ga ik mee, in januari ben ik ook mee geweest naar hetzelfde waar hij nu is, deze keer kon ik niet mee omdat ik geen oppas had voor mijn hond.
Dit ga ik echt niet meer doen, dan maar een pension voor mijn hond, vind het zielig voor haar maar dit is geen doen.
Ik ga ook een therapie zoeken, ik moet hier echt vanaf, dit wil ik gewoon nooit meer voelen.
sorry, voor dit geklets.
maar het breekt wel de tijd :-)
donderdag 19 juni 2008 om 09:11
Het is nu negen uur ik ga naar mijn werk, heb wel al de dokter gebeld heb vanmiddag een afspraak. Ik ga er echt keihard aan werken. Gisterenavond belde hij om 10 voor half 1, ik lag al op bed mijn hart ging te keer, hij zei, hier ben ik weer.
Ik heb geprobeerd me in te houden maar helaas het is niet gelukt, ik zei waar kom je nu vandaan, hij had genoeg biertjes op, ik kan dit horen aan zijn stem en hoe hij praat.
Hij begon toen zelf al van doe eens even rustig, wat is er nou aan de hand, ik heb uitgelegd dat ik hem om kwart over zes ophing huilend en ook eerlijk gezegd tegen hem dat ik het moeilijk had en als ik dan een smsje stuur om acht uur dat ik er wel een terug verwacht, nou toen was het wat, ik had niets te klagen, hij belde meer als zijn collega's, daar heb ik toch niets mee te maken( wij bellen normaal elkaar op de dag ook best veel, hij belt mij net zoveel als ik hem). Nu hij weg is belt hij 1 keer meer dat is als hij naar bed gaat, heb hem dit ook rustig verteld, maar niet voor reden vatbaar. Het is jammer dat dit zo loopt en weet je wat ik dan denk, wat ben je toch dom, waarom heb je zoveel verdriet om hem, terwijl hij nergens last van heeft en me nog kwetst ook gisterenavond in het gesprek.
Ben naar bed gegaan, het was half vier eer ik sliep en kwart over zes was ik er weer uit.
Vandaar de dokter om half drie, ik moet heel snel van dit afhankelijke gevoel af.
groet en werk ze voor wie er gaat werken en zo niet, een fijne dag vandaag.
Ik heb geprobeerd me in te houden maar helaas het is niet gelukt, ik zei waar kom je nu vandaan, hij had genoeg biertjes op, ik kan dit horen aan zijn stem en hoe hij praat.
Hij begon toen zelf al van doe eens even rustig, wat is er nou aan de hand, ik heb uitgelegd dat ik hem om kwart over zes ophing huilend en ook eerlijk gezegd tegen hem dat ik het moeilijk had en als ik dan een smsje stuur om acht uur dat ik er wel een terug verwacht, nou toen was het wat, ik had niets te klagen, hij belde meer als zijn collega's, daar heb ik toch niets mee te maken( wij bellen normaal elkaar op de dag ook best veel, hij belt mij net zoveel als ik hem). Nu hij weg is belt hij 1 keer meer dat is als hij naar bed gaat, heb hem dit ook rustig verteld, maar niet voor reden vatbaar. Het is jammer dat dit zo loopt en weet je wat ik dan denk, wat ben je toch dom, waarom heb je zoveel verdriet om hem, terwijl hij nergens last van heeft en me nog kwetst ook gisterenavond in het gesprek.
Ben naar bed gegaan, het was half vier eer ik sliep en kwart over zes was ik er weer uit.
Vandaar de dokter om half drie, ik moet heel snel van dit afhankelijke gevoel af.
groet en werk ze voor wie er gaat werken en zo niet, een fijne dag vandaag.
