Psyche
alle pijlers
help wat is dit
woensdag 12 maart 2008 om 22:51
Ik was op mijn werk (cassiere) en ineens veranderd mijn denkwereld in een nachtmerrie.Mijn gedachten gaan maar door en door, echt heel eng. Ik weet opeens niet meer wat ik s,ochtends gedaan heb, het lijkt een droom waaruit ik niet kan wakker worden.
Nu twee dagen later is dit gevoel gelukkig niet terug gekomen. Vandaag moest ik weer werken en was echt doodbang dat het weer zou komen, maar het ging goed. Ook omdat ik probeerde niet na te denken, en alleen met mijn werk en de klanten bezig te zijn.
Ondertussen is mijn geheugen ook weer helemaal terug, en mis ik geen stukjes meer. Tijdens mijn "nachtmerrie"heb ik blijkbaar nog wel normaal gefunctioneerd want de kassa klopte wel(gelukkig)
Mijn verhaal is verwarrend maar weet iemand wat het is als je je gedachten en gevoel niet meer kunt stoppen ?
Nu twee dagen later is dit gevoel gelukkig niet terug gekomen. Vandaag moest ik weer werken en was echt doodbang dat het weer zou komen, maar het ging goed. Ook omdat ik probeerde niet na te denken, en alleen met mijn werk en de klanten bezig te zijn.
Ondertussen is mijn geheugen ook weer helemaal terug, en mis ik geen stukjes meer. Tijdens mijn "nachtmerrie"heb ik blijkbaar nog wel normaal gefunctioneerd want de kassa klopte wel(gelukkig)
Mijn verhaal is verwarrend maar weet iemand wat het is als je je gedachten en gevoel niet meer kunt stoppen ?
woensdag 12 maart 2008 om 23:32
Goed trouwens dat je wel bent gaan werken. Vind je het nu nog steeds beangstigend of ben je vooral benieuwd naar wat het zou kunnen zijn?
Wat bij dit soort dingen goed kan helpen is 'in het hier en nu' blijven. Ik merk zelf ook wel dat ik bij bv routinematige handelingen eerder 'verdwijn' en in mijn gedachten blijf zitten. De dingen om mij heen (handelingen, mensen, hoe ik zit, wat ik zie, wat ik hoor) kunnen me dan weer met mijn beide benen op de grond zetten.
En wat het dan is...Kan van alles zijn maar dat is nu op dit moment vooral speculatie.
Wat bij dit soort dingen goed kan helpen is 'in het hier en nu' blijven. Ik merk zelf ook wel dat ik bij bv routinematige handelingen eerder 'verdwijn' en in mijn gedachten blijf zitten. De dingen om mij heen (handelingen, mensen, hoe ik zit, wat ik zie, wat ik hoor) kunnen me dan weer met mijn beide benen op de grond zetten.
En wat het dan is...Kan van alles zijn maar dat is nu op dit moment vooral speculatie.
donderdag 13 maart 2008 om 14:45
Ik heb aan mijn chef gevraagd of ik naar huis kon, maar dat kon niet. Het voelde net of ik in een droom was waar ik niet meer uit wakker kon worden.
Ik had wel een snellere hartslag en trillende benen, en later toen de angst minder werd, hoofdpijn.
De gedachten waren niet echt bangstigend, maar ze gingen maar door, alleen weet ik nu niet meer wat ik allemaal heb gedacht.Ik vond het wel eng dat ik een heel stuk van de ochtend kwijt was.
Ik had wel een snellere hartslag en trillende benen, en later toen de angst minder werd, hoofdpijn.
De gedachten waren niet echt bangstigend, maar ze gingen maar door, alleen weet ik nu niet meer wat ik allemaal heb gedacht.Ik vond het wel eng dat ik een heel stuk van de ochtend kwijt was.
donderdag 13 maart 2008 om 15:31
Ik zou voor de zekerheid toch eens even bij de dokter langs gaan. Het hoeft niets te zijn, maar dan kun je die geruststelling maar beter hebben. En als er toch iets is, dan kan daar alleen wat mee gedaan worden als de dokter op de hoogte is.
Ik weet niet of je ooit paddestoelen hebt gebruikt? Het schijnt dat deze een stof afscheiden die altijd in je lijf blijft en waar je jaren later nog een psychotische aanval van kunt krijgen. Toen ik je verhaal las, moest ik direct daar aan denken.
Ik weet niet of je ooit paddestoelen hebt gebruikt? Het schijnt dat deze een stof afscheiden die altijd in je lijf blijft en waar je jaren later nog een psychotische aanval van kunt krijgen. Toen ik je verhaal las, moest ik direct daar aan denken.
donderdag 13 maart 2008 om 16:35
Je hebt op de automatische piloot je werk af kunnen maken?
Je hebt ook in die periode mee gedaan aan het verkeer? Ademhaling bleef normaal? Dat lijkt me erg vreemd als je een soort van paniekaanval zou hebben gehad. Soort blackout?
Zoals de anderen aangeven toch met je verhaal beter even langs de huisarts gaan......
donderdag 13 maart 2008 om 16:48
Dogcrazy, mensen met paniekaanvallen denken dat er iets heel ergs gebeurd, maar er gebeurd niets. Het is slechts een heel erg #$(!&$ rotgevoel.
Toen ik er erg last van had, kon ik gewoon nog fietsen, lopen, wandelen, winkelen (als ik dat al durfde). Van mijn therapeut moest ik het vergelijken met buikpijn. Met buikpijn kan je ook gewoon alles nog, het is alleen vervelend.
Toen ik in Belgie was voor therapie, was er ook een vrouw die had het altijd in de auto. De therapeut ging toen een paniekaanval opwekken op de snelweg, met de vrouw achter het stuur, om te laten zien dat je het gevoel gewoon over je heen kan laten komen en dat het vanzelf weer weg zal ebben.
Maar on topic: TO hoe is het nu?
Toen ik er erg last van had, kon ik gewoon nog fietsen, lopen, wandelen, winkelen (als ik dat al durfde). Van mijn therapeut moest ik het vergelijken met buikpijn. Met buikpijn kan je ook gewoon alles nog, het is alleen vervelend.
Toen ik in Belgie was voor therapie, was er ook een vrouw die had het altijd in de auto. De therapeut ging toen een paniekaanval opwekken op de snelweg, met de vrouw achter het stuur, om te laten zien dat je het gevoel gewoon over je heen kan laten komen en dat het vanzelf weer weg zal ebben.
Maar on topic: TO hoe is het nu?
donderdag 13 maart 2008 om 16:52
donderdag 13 maart 2008 om 16:55
[quote]:
Dogcrazy, mensen met paniekaanvallen denken dat er iets heel ergs gebeurd, maar er gebeurd niets. Het is slechts een heel erg #$(!&$ rotgevoel.
Klopt, de paniek overheerst. Om de gedachten dan op orde te krijgen(want die gaan met je op de loop) dat is voor de erge paniekaanvallen niet makkelijk , zeker zonder training. Dan kom je zonder hulp van een vertrouweling niet ver.
Dogcrazy, mensen met paniekaanvallen denken dat er iets heel ergs gebeurd, maar er gebeurd niets. Het is slechts een heel erg #$(!&$ rotgevoel.
Klopt, de paniek overheerst. Om de gedachten dan op orde te krijgen(want die gaan met je op de loop) dat is voor de erge paniekaanvallen niet makkelijk , zeker zonder training. Dan kom je zonder hulp van een vertrouweling niet ver.
...
donderdag 13 maart 2008 om 17:38
Hoe ging het vandaag?
Meestal duurt een paniekaanval rond de 15 minuten en wordt het daarna minder. Maar het kan ook dat de angst 'uitgesmeerd' wordt, iets minder heftig is maar wel langer duurt.
Ik zou idd naar je huisarts gaan. Het kan psychisch zijn (stress, angst, paniek, derealisatie/depersonalisatie) en/of fysiologisch (hypo, te weinig gegeten of geslapen, teveel koffie, hitte oid).
Weet je. Ik ben zelf een beetje bang dat je je online vanalles aan kan laten praten en het daardoor wellicht erger/enger wordt dan nodig, omdat er zoveel mogelijke verklaringen zijn. Dat is het nadeel van 'Dokter Google'. Misschien is dat bij jou niet zo hoor, ik weet verder niet hoe nuchter je er verder in staat?
En heb je zelf inmiddels een beetje een idee?
Meestal duurt een paniekaanval rond de 15 minuten en wordt het daarna minder. Maar het kan ook dat de angst 'uitgesmeerd' wordt, iets minder heftig is maar wel langer duurt.
Ik zou idd naar je huisarts gaan. Het kan psychisch zijn (stress, angst, paniek, derealisatie/depersonalisatie) en/of fysiologisch (hypo, te weinig gegeten of geslapen, teveel koffie, hitte oid).
Weet je. Ik ben zelf een beetje bang dat je je online vanalles aan kan laten praten en het daardoor wellicht erger/enger wordt dan nodig, omdat er zoveel mogelijke verklaringen zijn. Dat is het nadeel van 'Dokter Google'. Misschien is dat bij jou niet zo hoor, ik weet verder niet hoe nuchter je er verder in staat?
En heb je zelf inmiddels een beetje een idee?
donderdag 13 maart 2008 om 19:12
Precies, daar ben ik het mee eens. AUB niet teveel googlen en opzoeken.
Ik had weleens last van wat lichte paniekklachten en ging daarvoor naar de huisarts, kreeg meteen een stempel 'agorafobie' met een verwijsbrief naar de psycholoog. Ben meteen agorafobie gaan googlen en opzoeken.
Resultaat: 2 weken later kreeg ik mijn allereerste, echte (overigens verschrikkelijke) megapaniekaanval in de tram (doordat ik mezelf had gekgemaakt met verhalen), toen wist ik mij van ellende geen raad meer en durfde ik echt niets meer te doen en nergens naartoe. Alles om dat gevoel maar te vermijden.
Gelukkig ben ik er nu weer zo goed als bovenop, maar ik zou er niet teveel mee bezig zijn. Vandaar mijn allereerste 'nuchtere' post.
Je kan wel naar de dokter gaan om jezelf even te laten checken, dat lijkt me wel verstandig in dit geval.
donderdag 13 maart 2008 om 21:14
Nee gelukkig heb ik geen paddestoelen gegeeten. Ook nooit gedaan. Vandaag ging alles goed.Gevoelens van derealisatie en depersonalisatie Soundpost zou je mij kunnen vertellen wat je dan moet voelen.?
Is dat een gevoel of je niet bij je gevoel kan komen, of je voelt dat alles niet echt is ?Ook al weet je dat alles wel echt is.
Is dat een gevoel of je niet bij je gevoel kan komen, of je voelt dat alles niet echt is ?Ook al weet je dat alles wel echt is.
donderdag 13 maart 2008 om 22:13
Gelukkig ging vandaag alles goed. Heb je er wel veel aan gedacht of kon je het los laten?
Heel kort gezegd heb je bij derealisatie het gevoel alsof je omgeving niet 'echt' is, en je alles van een afstand of als in een droom waarneemt. Depersonalisatie lijkt hierop, maar dan neem je jezelf anders waar, alsof je niet echt bij jezelf komt. Dat lijkt een beetje op wat jij beschrijft.
Deze twee verschijnselen kan je hebben zonder dat er verder iets aan de hand is, het zegt dus niet veel over een 'oorzaak' of een diagnose. Het kan ook een onderdeel zijn van een angststoornis bv, maar dat hoeft niet. Veel mensen hebben dit wel eens, maar dan zonder het beangstigende gevoel, dus het hoeft niets raars te betekenen.
Wil je nog naar je huisarts gaan, iets anders ondernemen of laat je het even zo?
Heel kort gezegd heb je bij derealisatie het gevoel alsof je omgeving niet 'echt' is, en je alles van een afstand of als in een droom waarneemt. Depersonalisatie lijkt hierop, maar dan neem je jezelf anders waar, alsof je niet echt bij jezelf komt. Dat lijkt een beetje op wat jij beschrijft.
Deze twee verschijnselen kan je hebben zonder dat er verder iets aan de hand is, het zegt dus niet veel over een 'oorzaak' of een diagnose. Het kan ook een onderdeel zijn van een angststoornis bv, maar dat hoeft niet. Veel mensen hebben dit wel eens, maar dan zonder het beangstigende gevoel, dus het hoeft niets raars te betekenen.
Wil je nog naar je huisarts gaan, iets anders ondernemen of laat je het even zo?
