Psyche
alle pijlers
help wat is dit
woensdag 12 maart 2008 om 22:51
Ik was op mijn werk (cassiere) en ineens veranderd mijn denkwereld in een nachtmerrie.Mijn gedachten gaan maar door en door, echt heel eng. Ik weet opeens niet meer wat ik s,ochtends gedaan heb, het lijkt een droom waaruit ik niet kan wakker worden.
Nu twee dagen later is dit gevoel gelukkig niet terug gekomen. Vandaag moest ik weer werken en was echt doodbang dat het weer zou komen, maar het ging goed. Ook omdat ik probeerde niet na te denken, en alleen met mijn werk en de klanten bezig te zijn.
Ondertussen is mijn geheugen ook weer helemaal terug, en mis ik geen stukjes meer. Tijdens mijn "nachtmerrie"heb ik blijkbaar nog wel normaal gefunctioneerd want de kassa klopte wel(gelukkig)
Mijn verhaal is verwarrend maar weet iemand wat het is als je je gedachten en gevoel niet meer kunt stoppen ?
Nu twee dagen later is dit gevoel gelukkig niet terug gekomen. Vandaag moest ik weer werken en was echt doodbang dat het weer zou komen, maar het ging goed. Ook omdat ik probeerde niet na te denken, en alleen met mijn werk en de klanten bezig te zijn.
Ondertussen is mijn geheugen ook weer helemaal terug, en mis ik geen stukjes meer. Tijdens mijn "nachtmerrie"heb ik blijkbaar nog wel normaal gefunctioneerd want de kassa klopte wel(gelukkig)
Mijn verhaal is verwarrend maar weet iemand wat het is als je je gedachten en gevoel niet meer kunt stoppen ?
donderdag 13 maart 2008 om 22:48
Ik herken de gevoelens van derealisatie wel. Eigenlijk sinds ik nu vier jaar geleden in dit huis ben komen wonen. Het heeft nog nooit als mijn huis gevoelt.Soms denk ik "het is een prachtig huis maar ik woon liever op een kamer waar ik wel iets bij voel dan in dit huis.
Nee ik ga nog even niet naar de dokter, maar mocht het gevoel weer terug komen dan wel. Behalve op dit forum en aan mijn man heb ik het ook aan niemand verteld want het is zo moeilijk uit te leggen, en voor mij nu een paar dagen later zo moeilijk te begrijpen. Het was echt een vreselijke rotervaring. Toch ga ik nu gewoon naar de bibliotheek of winkel zonder dat ik bang ben dat het gevoel terugkomt.
Ik weet ook niet meer hoe het ineens begon, en vind het een wonder dat ik blijkbaar de klanten nog gewoon bedient heb.
En netjes geld terug heb gegeven. Ik vond het rot dat ik toen niet naar huis kon, maar achteraf ben ik daar wel blij om. Ook dat ik gisteren gewoon ben gaan werken, hoe moeilijk ik het ook vond, maar als ik een keer thuis zou blijven hiervoor wordt het volgende keer nog moeilijker.
Nee ik ga nog even niet naar de dokter, maar mocht het gevoel weer terug komen dan wel. Behalve op dit forum en aan mijn man heb ik het ook aan niemand verteld want het is zo moeilijk uit te leggen, en voor mij nu een paar dagen later zo moeilijk te begrijpen. Het was echt een vreselijke rotervaring. Toch ga ik nu gewoon naar de bibliotheek of winkel zonder dat ik bang ben dat het gevoel terugkomt.
Ik weet ook niet meer hoe het ineens begon, en vind het een wonder dat ik blijkbaar de klanten nog gewoon bedient heb.
En netjes geld terug heb gegeven. Ik vond het rot dat ik toen niet naar huis kon, maar achteraf ben ik daar wel blij om. Ook dat ik gisteren gewoon ben gaan werken, hoe moeilijk ik het ook vond, maar als ik een keer thuis zou blijven hiervoor wordt het volgende keer nog moeilijker.
vrijdag 14 maart 2008 om 08:07
[quote]:
Heel kort gezegd heb je bij derealisatie het gevoel alsof je omgeving niet 'echt' is, en je alles van een afstand of als in een droom waarneemt. Depersonalisatie lijkt hierop, maar dan neem je jezelf anders waar, alsof je niet echt bij jezelf komt. Dat lijkt een beetje op wat jij beschrijft.
Deze twee verschijnselen kan je hebben zonder dat er verder iets aan de hand is, het zegt dus niet veel over een 'oorzaak' of een diagnose. Het kan ook een onderdeel zijn van een angststoornis bv, maar dat hoeft niet. Veel mensen hebben dit wel eens, maar dan zonder het beangstigende gevoel, dus het hoeft niets raars te betekenen.
Interessante informatie Soundpost!
Heel kort gezegd heb je bij derealisatie het gevoel alsof je omgeving niet 'echt' is, en je alles van een afstand of als in een droom waarneemt. Depersonalisatie lijkt hierop, maar dan neem je jezelf anders waar, alsof je niet echt bij jezelf komt. Dat lijkt een beetje op wat jij beschrijft.
Deze twee verschijnselen kan je hebben zonder dat er verder iets aan de hand is, het zegt dus niet veel over een 'oorzaak' of een diagnose. Het kan ook een onderdeel zijn van een angststoornis bv, maar dat hoeft niet. Veel mensen hebben dit wel eens, maar dan zonder het beangstigende gevoel, dus het hoeft niets raars te betekenen.
Interessante informatie Soundpost!
vrijdag 14 maart 2008 om 10:52
Depersonalisatie/derealisatie kan voorkomen in heel veel verschillende situaties en kan een grote verscheidenheid aan redenen hebben. Vermoeidheid - of om welke reden dan ook weinig energie hebben - kan bijvoorbeeld ook de reden hiervan zijn.
Je zou eventueel over dit verschijnsel eens kunnen kijken op www.depersonalisatie.nl al is die stichting - geloof ik - vooral gericht op die mensen die hier altijd last van hebben. (Wat me overigens verschrikkelijk lijkt.)
Een huisarts kan misschien helpen bij het uitzoeken met waar je nu eigenlijk last van had, want wij hier op het forum gissen ook maar mee. Ik denk dat het goed is dat je naar de huisarts gaat, mocht het nog een keer gebeuren.
Je zou eventueel over dit verschijnsel eens kunnen kijken op www.depersonalisatie.nl al is die stichting - geloof ik - vooral gericht op die mensen die hier altijd last van hebben. (Wat me overigens verschrikkelijk lijkt.)
Een huisarts kan misschien helpen bij het uitzoeken met waar je nu eigenlijk last van had, want wij hier op het forum gissen ook maar mee. Ik denk dat het goed is dat je naar de huisarts gaat, mocht het nog een keer gebeuren.
zondag 16 maart 2008 om 17:36
Heel goed dat je geen situaties uit de weg gaat, door vermijding kunnen dingen erger worden dan nodig. Zo kan je weer ervaren dat je 'gewoon' kan werken zonder dat enge gevoel te krijgen.
En, het scheelt al veel volgens mij dat je een idee hebt hoe dat gevoel is ontstaan, en het wellicht met de (verandering in je) woonsituatie te maken heeft. Dat is een heel praktisch en basaal iets, niet onbelangrijk in elk geval. Kan je het daar met je vriend over hebben? Zodat je kan kijken of daar een aanpassing of verandering in mogelijk is.
