Psyche
alle pijlers
Help, zoon in de knoop.
zondag 4 juni 2017 om 21:02
Schrijf dit voor een goede vriendin. Zij wil graag advies over wat ze nu kan doen.
Zoon heeft in jeugd na elkaar verschillende obsessies gehad voor Pokémon, dinosaurussen, muziek, tekenen enz. Basisschool redelijk wat vriendjes, vooral op punten waar hij met hun overeenkomsten had. Kon ook echt ontzettend goed alleen spelen, heel bescheiden en lief. Echter, als kinderen anders waren, vond hij ze vreselijk stom en kon totaal niet snappen dat andere personen andere interesses hebben. Op school hebben vanaf jaar of 10, ouders meerdere malen aangekaart dat ze dachten dat er iets met kind aan de hand is. Ook bij huisarts en een schoolpsycholoog. Zij zagen niets anders aan hem.
Heeft na zeven jaar met veel pijn en moeite de havo gehaald. Wilde bijv vanaf zijn 13e al uitgaan, Wat ouders verboden, maar kind deed het toch. Werd woest als hij iets niet mocht. Obsessie voor muziek heeft doorgezet en is nog steeds zijn passie. School was stom, alle leraren sukkels, uitzonderingen daargelaten. Kind had wel 100 vrienden en gaat ook nu nog allemaal met ze om. Tijdens middelbare school ook meermaals met huisarts gesproken, die blijft volhouden dat er niets aan de hand is.
Toch als iemand een andere mening heeft kan hij dit totaal niet snappen. Ook die van ouders niet. Gaat helemaal over de rooie, scheld ze uit en wordt soms zelfs fysiek. Praten helpt niet en als meerdere mensen tegen hem praten raakt hij nog meer overstuur en raakt buiten zinnen. Rent naar boven toe en kan dan 10 min later naar beneden komen alsof er niets aan de hand is. Ook kan hij intens verdrietig zijn en zich totaal onbegrepen voelen. Heeft heel veel liefde voor opa en oma, zijn vriendin en goede vrienden.
Nu is hij 25. Heeft geen enkele opleiding afgerond, houdt baantjes maximaal 2 weken, woont samen met vriendin die alles betaalt, maar daar ook klaar mee is. Hij kan geen baan houden. Vroeg uit bed gaan is lastig. Elk extra klusje voor zijn baas is onzin. Voelt zich eigenlijk altijd achtergesteld. Hij wil aan de andere kant ook weer zo graag maar weet niet hoe. Wil een studie doen, maar elk studieadvies is stom. Wil een studie doen met alleen maar leuke vakken en lijkt niet te begrijpen dat daar ook dingen bijhoren die je niet leuk vindt.
Kind wil weer naar huis omdat relatie niet lekker loopt. Verwacht dat ouders daar aan meewerken en alles betalen. Ouders zien het niet zitten, omdat er altijd strijd is. Snapt het gewoon niet en is ontzettend verontwaardigd hierover en ook erg verdrietig.
Ouders weten het niet meer. Het gaat niet langer zo. Kind komt zo niet verder in de maatschappij. Een studie doen lukt niet, een baan houden niet. Hij en ouders zitten in de knoop. Echter zoon vindt het allemaal overdreven en roept dat er niets aan de hand is en ziet zelf het probleem niet.
Waar moeten ze beginnen? Schop onder kont geven werkt gewoon niet voor dit kind. Ik heb geprobeerd mee te denken, maar veel lijkt gericht op kinderen in basisschoolleeftijd. Moeten ze naar UWV, andere huisarts, MEE of iets anders?
Graag niet quoten ivm herkenbaarheid.
Alvast heel erg bedankt voor de adviezen.
Zoon heeft in jeugd na elkaar verschillende obsessies gehad voor Pokémon, dinosaurussen, muziek, tekenen enz. Basisschool redelijk wat vriendjes, vooral op punten waar hij met hun overeenkomsten had. Kon ook echt ontzettend goed alleen spelen, heel bescheiden en lief. Echter, als kinderen anders waren, vond hij ze vreselijk stom en kon totaal niet snappen dat andere personen andere interesses hebben. Op school hebben vanaf jaar of 10, ouders meerdere malen aangekaart dat ze dachten dat er iets met kind aan de hand is. Ook bij huisarts en een schoolpsycholoog. Zij zagen niets anders aan hem.
Heeft na zeven jaar met veel pijn en moeite de havo gehaald. Wilde bijv vanaf zijn 13e al uitgaan, Wat ouders verboden, maar kind deed het toch. Werd woest als hij iets niet mocht. Obsessie voor muziek heeft doorgezet en is nog steeds zijn passie. School was stom, alle leraren sukkels, uitzonderingen daargelaten. Kind had wel 100 vrienden en gaat ook nu nog allemaal met ze om. Tijdens middelbare school ook meermaals met huisarts gesproken, die blijft volhouden dat er niets aan de hand is.
Toch als iemand een andere mening heeft kan hij dit totaal niet snappen. Ook die van ouders niet. Gaat helemaal over de rooie, scheld ze uit en wordt soms zelfs fysiek. Praten helpt niet en als meerdere mensen tegen hem praten raakt hij nog meer overstuur en raakt buiten zinnen. Rent naar boven toe en kan dan 10 min later naar beneden komen alsof er niets aan de hand is. Ook kan hij intens verdrietig zijn en zich totaal onbegrepen voelen. Heeft heel veel liefde voor opa en oma, zijn vriendin en goede vrienden.
Nu is hij 25. Heeft geen enkele opleiding afgerond, houdt baantjes maximaal 2 weken, woont samen met vriendin die alles betaalt, maar daar ook klaar mee is. Hij kan geen baan houden. Vroeg uit bed gaan is lastig. Elk extra klusje voor zijn baas is onzin. Voelt zich eigenlijk altijd achtergesteld. Hij wil aan de andere kant ook weer zo graag maar weet niet hoe. Wil een studie doen, maar elk studieadvies is stom. Wil een studie doen met alleen maar leuke vakken en lijkt niet te begrijpen dat daar ook dingen bijhoren die je niet leuk vindt.
Kind wil weer naar huis omdat relatie niet lekker loopt. Verwacht dat ouders daar aan meewerken en alles betalen. Ouders zien het niet zitten, omdat er altijd strijd is. Snapt het gewoon niet en is ontzettend verontwaardigd hierover en ook erg verdrietig.
Ouders weten het niet meer. Het gaat niet langer zo. Kind komt zo niet verder in de maatschappij. Een studie doen lukt niet, een baan houden niet. Hij en ouders zitten in de knoop. Echter zoon vindt het allemaal overdreven en roept dat er niets aan de hand is en ziet zelf het probleem niet.
Waar moeten ze beginnen? Schop onder kont geven werkt gewoon niet voor dit kind. Ik heb geprobeerd mee te denken, maar veel lijkt gericht op kinderen in basisschoolleeftijd. Moeten ze naar UWV, andere huisarts, MEE of iets anders?
Graag niet quoten ivm herkenbaarheid.
Alvast heel erg bedankt voor de adviezen.
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
zondag 4 juni 2017 om 21:08
zondag 4 juni 2017 om 21:15
Toch terug aansturen op een diagnose?
Diagnose is niet zaligmakend, maar kan wel zorgen voor handvaten en hulpmiddelen.
Maar "kind" is volwassen, dus moet zelf de medische mallemolen in willen en "het nut ervan inzien".
Eventueel zou ik hem dus wel tijdelijk in huis nemen met als onderpand dat hij in begeleiding en voor een diagnose gaat.
Alles betalen zou ik dan weer niet.
Hoe ziet hij zelf zijn toekomst?
Want elke 14 dagen een andere baan, 10 dromen van studies die hij toch niet afmaakt, ... lijkt mij niet ideaal voor de komende 40 jaar.
Misschien dat ook daar een psycholoog of trajectbegeleider bij kan helpen.
Wil hij echt niets, dan zet zijn vriendin hem maar buiten en zoekt hij zelf zijn weg maar.
Aan hem de keuze.
Diagnose is niet zaligmakend, maar kan wel zorgen voor handvaten en hulpmiddelen.
Maar "kind" is volwassen, dus moet zelf de medische mallemolen in willen en "het nut ervan inzien".
Eventueel zou ik hem dus wel tijdelijk in huis nemen met als onderpand dat hij in begeleiding en voor een diagnose gaat.
Alles betalen zou ik dan weer niet.
Hoe ziet hij zelf zijn toekomst?
Want elke 14 dagen een andere baan, 10 dromen van studies die hij toch niet afmaakt, ... lijkt mij niet ideaal voor de komende 40 jaar.
Misschien dat ook daar een psycholoog of trajectbegeleider bij kan helpen.
Wil hij echt niets, dan zet zijn vriendin hem maar buiten en zoekt hij zelf zijn weg maar.
Aan hem de keuze.
zondag 4 juni 2017 om 21:19
Ik herken het heel goed. Helaas. Zoon heeft verschillende mbo opleidingen gedaan maar geen diploma dus geen recht op wat dan ook want geen startkwalificatie wat je met Havo wel hebt.
Loslaten? Klinkt makkelijk.....
Zoon heeft tot 20 juni een baan en dan begint de ellende opnieuw.
Ik kan hem niet eeuwig financieel ondersteunen.
Loslaten? Klinkt makkelijk.....
Zoon heeft tot 20 juni een baan en dan begint de ellende opnieuw.
Ik kan hem niet eeuwig financieel ondersteunen.
zondag 4 juni 2017 om 21:24
heftig ouder zijn....
Kan zo zijn bijv. Autisme? In combi met drugsgebruik waar ouders niets van weten? Of verward? Identiteit problems?
Misschien heeft hij toch iets verborgen?
Ik zou zeker naar de uwv gaan, hij dan.
Hij moet wel.
En via de HA een indicatiestelling via een psych of psycholoog invullen.
Onderdak krijgen zonder baan of studie is lastig.
Er is een oplossing. Hij moet er voor open staan. Je kunt hem niet dwingen.
Sterkte.
Kan zo zijn bijv. Autisme? In combi met drugsgebruik waar ouders niets van weten? Of verward? Identiteit problems?
Misschien heeft hij toch iets verborgen?
Ik zou zeker naar de uwv gaan, hij dan.
Hij moet wel.
En via de HA een indicatiestelling via een psych of psycholoog invullen.
Onderdak krijgen zonder baan of studie is lastig.
Er is een oplossing. Hij moet er voor open staan. Je kunt hem niet dwingen.
Sterkte.
zondag 4 juni 2017 om 21:37
25 jaar nu. Wat zegt zijn vriendin over het feit dat hij bijna geen werk heeft? En wat is zijn reactie daar op? Hij zal iets moeten..
Zodra hij weer thuis komt, blijft hij zo door gaan. Want ja ouders kunnen hem dan niet op straat zetten. Persoonlijk zou ik dat als ouder ook niet aan beginnen.
Zodra hij weer thuis komt, blijft hij zo door gaan. Want ja ouders kunnen hem dan niet op straat zetten. Persoonlijk zou ik dat als ouder ook niet aan beginnen.
Bam!!!!
zondag 4 juni 2017 om 21:42
Wat ontzettend veel reacties al in zo'n korte tijd, hartstikke bedankt.
Wij denken ook dat een diagnose krijgen, al zoveel verheldering kan geven. Of in elk geval rust en herkenning. Maar hoe krijg je een jongen die het zelf niet zo ziet, zo ver? Hoe pak je dat aan en start je dat? Een gesprek is het begin, maar wat zeg je wel en wat zeg je niet?
En beginnen bij huisarts dus voor een verklaring?
Wij denken ook dat een diagnose krijgen, al zoveel verheldering kan geven. Of in elk geval rust en herkenning. Maar hoe krijg je een jongen die het zelf niet zo ziet, zo ver? Hoe pak je dat aan en start je dat? Een gesprek is het begin, maar wat zeg je wel en wat zeg je niet?
En beginnen bij huisarts dus voor een verklaring?
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
zondag 4 juni 2017 om 21:46
Het liefst nemen ouders hem ook niet terug in huis. Want dan verandert er ook niets. Maar het is zo lastig als je je eigen zoon zo ziet worstelen met hemzelf, stuur je hem dan toch maar de straat op? Ze zijn bang dat het dan helemaal uit de hand loopt en er geen redden meer aan is.
Het liefst willen zij dat zoon begeleidt gaat wonen en sturing krijgt. Maar of dat ooit haalbaar wordt?
Excuses dat niet op iedereen persoonlijk wordt gereageerd.
Het liefst willen zij dat zoon begeleidt gaat wonen en sturing krijgt. Maar of dat ooit haalbaar wordt?
Excuses dat niet op iedereen persoonlijk wordt gereageerd.
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
zondag 4 juni 2017 om 21:48
Ook voor jou een lastige situatie! Zitten ze onbedoeld in hetzelfde schuitje. Die wanhopigheid hè.JustcallmeTuT schreef: ↑04-06-2017 21:26Dat is zo moeilijk, je kunt niemand dwingen alhoewel je dat het liefst zou willen.
Het lijkt zo eenvoudig maar dat is het niet. Zo lang kind weigert begin je niks
Ik wens jou ook heel veel sterkte toe! Het is niet niks.
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
zondag 4 juni 2017 om 21:51
Hoe ziet hij het zelf als morgen zijn vriendin hem buitenzet en hij niet bij zijn ouders terecht kan?
Omdat hij duidelijk geen hulp wil aannemen.
Staat hij al ingeschreven bij de woningbouw?
Indien niet, zou ik daar wel zo snel mogelijk werk van maken.
Een kennis die geen enkele dagjob langer dan 3 weken volhield ... vond overigens haar draai in de horeca.
Flexibel werk, avond- en nachtwerk, nooit vroeg moeten opstaan, altijd het gevoel "uit te gaan" maar tegelijk wel centen verdienen, ... helemaal haar ding.
Omdat hij duidelijk geen hulp wil aannemen.
Staat hij al ingeschreven bij de woningbouw?
Indien niet, zou ik daar wel zo snel mogelijk werk van maken.
Een kennis die geen enkele dagjob langer dan 3 weken volhield ... vond overigens haar draai in de horeca.
Flexibel werk, avond- en nachtwerk, nooit vroeg moeten opstaan, altijd het gevoel "uit te gaan" maar tegelijk wel centen verdienen, ... helemaal haar ding.
zondag 4 juni 2017 om 21:53
Kan er nergens 'subtiel' informatie over bepaalde zaken rondgeslingerd worden zodat hij eventueel herkenningspunten kan vinden?
Brochures, foldertjes, (kranten-)artikels, websites, onderzoeken, boeken,...
De eerste stap is bewustmaking.
Zolang hij niets inziet zal er niets gebeuren.
Confrontatie met z'n eigen gedrag.
Desnoods ongemerkt filmen en tonen (niet verspreiden dus).
Met de neus op de feiten drukken.
Brochures, foldertjes, (kranten-)artikels, websites, onderzoeken, boeken,...
De eerste stap is bewustmaking.
Zolang hij niets inziet zal er niets gebeuren.
Confrontatie met z'n eigen gedrag.
Desnoods ongemerkt filmen en tonen (niet verspreiden dus).
Met de neus op de feiten drukken.
zondag 4 juni 2017 om 22:02
Heeft hij op dit moment hobbies/interesses waar hij helemaal voor zou willen gaan. Of zijn er bepaalde banen die hem altijd wel hebben aangesproken dan zou het misschien toch wel te regelen moeten zijn dat hij een dagje meegaat of een gesprek met iemand in dat vakgebied kan aangaan.
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
zondag 4 juni 2017 om 22:04
Is tegen hem gezegd, maar hierop antwoordde hij dat hij dacht dan toch nog maar een maandje of wat te en, want dan pleegt hij wel zelfmoord. (Dit hoor ik net pas van vriendin). Zijn vriendin zegt dat hij depressieve klachten heeft maar hij ontkent zelf depressief te zijn.TinyBel schreef: ↑04-06-2017 21:51Hoe ziet hij het zelf als morgen zijn vriendin hem buitenzet en hij niet bij zijn ouders terecht kan?
Omdat hij duidelijk geen hulp wil aannemen.
Staat hij al ingeschreven bij de woningbouw?
Indien niet, zou ik daar wel zo snel mogelijk werk van maken.
Een kennis die geen enkele dagjob langer dan 3 weken volhield ... vond overigens haar draai in de horeca.
Flexibel werk, avond- en nachtwerk, nooit vroeg moeten opstaan, altijd het gevoel "uit te gaan" maar tegelijk wel centen verdienen, ... helemaal haar ding.
Woningstichting is goede tip! Bedankt.
Horeca zou niets voor hem zijn. Dit omdat hij de helft van de klanten 'losers' zou vinden en totaal niet om zou kunnen gaan met die pieken in de horeca.
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
zondag 4 juni 2017 om 22:07
Zijn vriendin vindt het verschrikkelijk en stelt ook ultimatum. Maar dat meisje is ook nog maar 22 en ook zo gek van hem. Beseft aan de ene kant dat dit niet werkt, maar kan ook niet zonder hem.Ycjoo- schreef: ↑04-06-2017 21:3725 jaar nu. Wat zegt zijn vriendin over het feit dat hij bijna geen werk heeft? En wat is zijn reactie daar op? Hij zal iets moeten..
Zodra hij weer thuis komt, blijft hij zo door gaan. Want ja ouders kunnen hem dan niet op straat zetten. Persoonlijk zou ik dat als ouder ook niet aan beginnen.
Zij denkt zeker dat hij wat heeft. Ook iets van autisme en depressie. Maar als zij, ouders, vrienden of wie dan ook hier iets over zeggen, dan is het huis te klein. Iedereen is gek, behalve hij. Volgens hem maken zij alles een probleem, terwijl dat er niet is. Terwijl hij zelf dus aangeeft er niet meer perse te hoeven zijn.
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
zondag 4 juni 2017 om 22:11
Zijn ouders hebben al zeker geprobeerd wat informatie te geven en zijn vriendin praat ook met hem hier over. Maar hij herkent zichzelf er gewoon niet in (ouders denken dat hij dit wel doet,maar niet wil toegeven). Hij doet gewoon alsof het niet over hem gaat en schildert mensen die iets hebben af als prutsers.JonasV91 schreef: ↑04-06-2017 21:53Kan er nergens 'subtiel' informatie over bepaalde zaken rondgeslingerd worden zodat hij eventueel herkenningspunten kan vinden?
Brochures, foldertjes, (kranten-)artikels, websites, onderzoeken, boeken,...
De eerste stap is bewustmaking.
Zolang hij niets inziet zal er niets gebeuren.
Confrontatie met z'n eigen gedrag.
Desnoods ongemerkt filmen en tonen (niet verspreiden dus).
Met de neus op de feiten drukken.
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
zondag 4 juni 2017 om 22:15
Wat zijn moeder denkt is dat hij het zelf misschien wel weer, maar dat hij het niet wil toegeven omdat hij bang is dat mensen hem 'gek' verklaren. Hij roept altijd dat mensen die een diagnose hebben lui en gek zijn, maar snapt gewoon totaal niet dat hij zelf ook problemen heeft. Dat is waar het schuurt. Misschien is het zijn angst om anders te zijn en verzet zich daarom ook zo hardnekkig tegen dit en alles wat in zijn richting wijst? Geen idee. Maar dit denkt moeder.
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
zondag 4 juni 2017 om 22:21
Mocht de HA niet willen doorverwijzen: je kan altijd overwegen zelf een psychiatrische expertise aanvragen (Google maar eens).
Meestal vrij uitgebreid onderzoek, vaak door zowel psychiater als psycholoog. Wachttijden zijn kort. Hangt wel een prijskaartje aan (want: niet doorverwezen = niet vergoed), en behandelen doen ze niet, maar wel diagnosestelling en behandeladvies. Kan de HA weer gericht mee doorverwijzen.
Meestal vrij uitgebreid onderzoek, vaak door zowel psychiater als psycholoog. Wachttijden zijn kort. Hangt wel een prijskaartje aan (want: niet doorverwezen = niet vergoed), en behandelen doen ze niet, maar wel diagnosestelling en behandeladvies. Kan de HA weer gericht mee doorverwijzen.
zondag 4 juni 2017 om 22:24
Voorbeeld:
Zoon kan heel goed tekenen en passie voor muziek. Dochter heeft vriendin die LP hoezen ontwerpt voor bekende personen zoals Avicii en Martin Garrix. Dus vriendin bood aan dat hij langs mocht komen. Mocht hij helpen met ontwerpen en mee met gesprek van haar. Zoon wilde dit niet. Zijn antwoord is dan iets als dit: wtf, ik ga toch niet voor die loser zulke dingen doen. Die lui maken schijtmuziek en die ga ik echt niet helpen. Dochter legt uit dat hij gewoon kan meelopen en is kan zien hoe het werkt. Hij snapt dan niet dat hij dan ervaring op kan doen en zo het wereldje in kan rollen en voor andere bands die hem wel aanspreken dan kan ontwerpen. Dat gaat er gewoon niet hem bij in.
Zo gaat het dus ook met als je aanvraag gesprek met huisarts of psycholoog. Alleen mensen die ziek zijn gaan er heen zegt hij dan.
Het is zo lastig dat hij dit niet begrijpt. Met alle liefde wil iedereen hem helpen. Het is zo'n machteloos gevoel.
Zoon kan heel goed tekenen en passie voor muziek. Dochter heeft vriendin die LP hoezen ontwerpt voor bekende personen zoals Avicii en Martin Garrix. Dus vriendin bood aan dat hij langs mocht komen. Mocht hij helpen met ontwerpen en mee met gesprek van haar. Zoon wilde dit niet. Zijn antwoord is dan iets als dit: wtf, ik ga toch niet voor die loser zulke dingen doen. Die lui maken schijtmuziek en die ga ik echt niet helpen. Dochter legt uit dat hij gewoon kan meelopen en is kan zien hoe het werkt. Hij snapt dan niet dat hij dan ervaring op kan doen en zo het wereldje in kan rollen en voor andere bands die hem wel aanspreken dan kan ontwerpen. Dat gaat er gewoon niet hem bij in.
Zo gaat het dus ook met als je aanvraag gesprek met huisarts of psycholoog. Alleen mensen die ziek zijn gaan er heen zegt hij dan.
Het is zo lastig dat hij dit niet begrijpt. Met alle liefde wil iedereen hem helpen. Het is zo'n machteloos gevoel.
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
