Hersteld van anorexia

xAnoniem schreef: ↑

31-05-2018 07:45

Lijkt me zwaar om er na 6 jaar nog steeds last van te hebben.
Ik heb op het moment ‘hulp’ voor mijn depressie, maar niet iets waar ik wat aan heb. Hoe vind je goede hulp? Ik ben al geregeld bij mijn huisarts geweest, maar zij houdt vast aan 1 instelling.
Jij ook sterkte, ik hoop voor je dat het toch nog beter mag gaan.

Dan doe je zelf wat vooronderzoek en verzoekt haar je door te sturen naar de instelling van jouw keuze.

Ik heb geen ervaring met anorexia maar wel met andere psychische problematiek, en ik denk zeker dat therapie en medicatie een plek heeft, maar ik was op den duur echt wel uitgetherapiet. Dit hoeft voor jou niet zo te zijn, misschien zijn er nog andere opties. Ik was zelf meer tevreden met een vrijgevestigde psycholoog en psychiater, qua wachtlijsten en bereikbaarheid, werkervaring en kwaliteit, dan bij een instelling. Al zal je wel minder vaak echt gespecialiseerde hulp kunnen verwachten. Maar als je nu vooral voor je depressie en zelfbeeld behandeld zou willen worden en niet de anorexia, is t een idee.

UIteindelijk vind ik het wel gezond en ook helend, om je blik naar buiten te keren, vinden wat je leuk en voldoeninggevend vind om te doen, en de focus daarop te te leggen. Uiteindelijk heeft me dat wel het meest geheeld, van angstoornis en burnout + trauma, wat natuurlijk iets anders is maar ook psychisch dramatisch.

Ik moet aan twee dingen denken:
- Ik vind Leontien van Moorsel wel heel goed en motiverend in haar aanpak van anorexia, op een beetje lifecoaching achtige manier. Zou je daar terecht kunnen?
- Ik heb zelf een Essence cursus in Amsterdam gedaan, een superintensieve soort van motivational groepstherapie, die gericht is om 'breakthrough's' te genereren. Het is superdaadkrachtig en heftig en een onwijze rollercoaster, maar wel effectief om je uit een negatief patroon te halen. Veel mensen zijn er lyrisch over- ik ben kritischer en was heel gereserveerd, maar ik heb er wel wat aan gehad, waarschijnlijk meer dan 1,5 jaar reguliere therapie. Dat heel daadkrachtige en resultaatgerichte vond ik erg effectief. Een beetje kritische blik en psychische stabiliteit is wel een voorwaarde, vind ik. Ik heb het in overleg gedaan met mijn psycholoog, vond het wel fijn en veilig, die vinger aan de pols.

sterkte, wat je ook doet.

xAnoniem schreef: ↑

31-05-2018 07:41

Ik heb geen anorexia/eetstoornis meer, ik eet goed en doe dit meestal zonder gedachten. Het is vooral het verlangen wat gewoon niet minder wordt, maar waar ik niet aan toegeef.
Studeren/werken doe ik nu niet, maar mijn dagen zijn altijd wel vrij vol. Naast dit probleem ben ik ook depressief maar daarvoor heb ik hulp, en voor dit probleem dit.
Over mijn lichaam voel ik me nog erg naar en ik kan hier niet naar kijken, laat staan accepteren. Ik heb wel nagedacht over hulp hiervoor, maar dan heb ik weer last van het verlangen. Dan komt er weer in me op dat ik dit lichaam niet heel lang meer zo kan (vol)houden dus dat het niet nodig is om het te accepteren.
Ik word echt zo moe van mijn gedachten.

Overigens heeft dun zijn niet voor mij de betekenis om te presteren.

En juist die gedachten zijn anorexia/eetstoornis. Niet het afvallen en het aankomen want dat zijn de gevolgen van je gedachten.

Als je mij nu ziet denk je ook niet dat ik een terug val heb. Ik bem hoog zwanger flinke volle kop en buik en zie er voor de buiten wereld er helemaal gezond en gelukkig uit.

Alleen dat ik elke dag een strijd met mijn eigen voer om voldoende te eten voor mij en mijn meisje zien alleen de mensen dicht om mij heen. En ik heb een hele lieve partner waar ik heel eerlijk tegen kan zijn. En dus ook verteld heb dat ik het moeilijk heb en niet kan wachten tot ik bevallen ben want in mijn hoofd komt wel 100x per dag de gedachten langs van als ik dadelijk bevallen ben ga ik zoveel calorieën eten en zovaak wandelen want dan ben ik na zoveel weken weer op mijn streef gewicht. En ervaring leert dat dan het streefgewicht ook niet goed genoeg is
Aangezien mijn onzekerheid of ik goed genoeg ben mijn anorexia triggert.

Daarom ben ik nu alweer in therapie want ik wil die gedachten ook niet ik wil gewoon genieten van mijn meisje. En krijg ik extra begeleiding na de bevalling.

Oja ik was al 5 jaar stabiel toen ik zwanger werd .

Oja ik ben mijn traject gestart bij https://www.humanconcern.nl en via hun nu een vrijgevestigde eetconsulent die jaren bij hun gewerkt heeft als hulpverlener aangezien ik nu maar vooral na mijn bevalling thuis geholpen moet worden.

Maar ga op Google zoeken vergelijk website / lees ervaringen en kijk goed wat jij fijn zou vinden en ga daarmee na de huisarts.

tigri schreef: ↑

31-05-2018 08:30

Ik heb geen ervaring met anorexia maar wel met andere psychische problematiek, en ik denk zeker dat therapie en medicatie een plek heeft, maar ik was op den duur echt wel uitgetherapiet. Dit hoeft voor jou niet zo te zijn, misschien zijn er nog andere opties. Ik was zelf meer tevreden met een vrijgevestigde psycholoog en psychiater, qua wachtlijsten en bereikbaarheid, werkervaring en kwaliteit, dan bij een instelling. Al zal je wel minder vaak echt gespecialiseerde hulp kunnen verwachten. Maar als je nu vooral voor je depressie en zelfbeeld behandeld zou willen worden en niet de anorexia, is t een idee.

UIteindelijk vind ik het wel gezond en ook helend, om je blik naar buiten te keren, vinden wat je leuk en voldoeninggevend vind om te doen, en de focus daarop te te leggen. Uiteindelijk heeft me dat wel het meest geheeld, van angstoornis en burnout + trauma, wat natuurlijk iets anders is maar ook psychisch dramatisch.

Ik moet aan twee dingen denken:
- Ik vind Leontien van Moorsel wel heel goed en motiverend in haar aanpak van anorexia, op een beetje lifecoaching achtige manier. Zou je daar terecht kunnen?
- Ik heb zelf een Essence cursus in Amsterdam gedaan, een superintensieve soort van motivational groepstherapie, die gericht is om 'breakthrough's' te genereren. Het is superdaadkrachtig en heftig en een onwijze rollercoaster, maar wel effectief om je uit een negatief patroon te halen. Veel mensen zijn er lyrisch over- ik ben kritischer en was heel gereserveerd, maar ik heb er wel wat aan gehad, waarschijnlijk meer dan 1,5 jaar reguliere therapie. Dat heel daadkrachtige en resultaatgerichte vond ik erg effectief. Een beetje kritische blik en psychische stabiliteit is wel een voorwaarde, vind ik. Ik heb het in overleg gedaan met mijn psycholoog, vond het wel fijn en veilig, die vinger aan de pols.

sterkte, wat je ook doet.

Doe dit laatste vooral niet. Essence cursussen zijn geldklopperij, Google maar eens op Essence en Kassa.

ja ik heb dat ook allemaal wel gelezen, en veel bezwaren zijn niet helemaal ongegrond. Vandaar dat ik het ook heb over de kritische blik. Maar ik vond het verder niet erg duur hoor. Als je het omrekent is het 13,30 euro per uur. Dan is je psycholoog bij het Riagg een stuk duurder! (al wordt dat vaak wel vergoed)

Maar ik ga het verder ook niet lopen te verkopen, dat vind ik zelf wel ergerlijk, het kan gewoon een tool zijn, als je er zin in hebt.

Je bent niet genezen, TO, jammer genoeg. Zoek alsjeblieft zo snel mogelijk weer hulp. Die gedachten, die je hebt, dat is de eetstoornis.

xAnoniem schreef: ↑

31-05-2018 07:45

Lijkt me zwaar om er na 6 jaar nog steeds last van te hebben.
Ik heb op het moment ‘hulp’ voor mijn depressie, maar niet iets waar ik wat aan heb. Hoe vind je goede hulp? Ik ben al geregeld bij mijn huisarts geweest, maar zij houdt vast aan 1 instelling.
Jij ook sterkte, ik hoop voor je dat het toch nog beter mag gaan.

Ja, bij tijd en wijle is het zwaar, maar eigenlijk vooral frustrerend. Wat voor hulp heb je voor je depressie? Misschien kun je iets zoeken waar je wel wat aan hebt, en waar je tegelijkertijd ook aan je gedachten kunt werken. Die twee dingen hebben wellicht met elkaar te maken.

Ik ben destijds via de kliniek naar het Riagg verwezen, en die hebben mij weer naar een psychotherapeut verwezen, tweedelijns. Zou dat niet via de huisarts ook kunnen?

xAnoniem schreef: ↑

03-06-2018 23:56

Bedankt allemaal! Ik ga kijken met welke tips ik wat kan.

Op het moment heb ik vrij weinig hulp voor mijn depressie, ik sta al sinds september op de wachtlijst. Maar vooral door veel fouten en beloftes van mijn intaker. Heb ondertussen met een kleinere instelling contact opgenomen, alleen nemen zij niemand meer aan buiten de regio.

Ika wil nog even zeggen dat ik geen eetstoornis meer heb. Dus ook geen hulp hiervoor zoek

dom. uit je berichten blijkt een eetgestoord denkpatroon

xAnoniem schreef: ↑

03-06-2018 23:56

Bedankt allemaal! Ik ga kijken met welke tips ik wat kan.

Op het moment heb ik vrij weinig hulp voor mijn depressie, ik sta al sinds september op de wachtlijst. Maar vooral door veel fouten en beloftes van mijn intaker. Heb ondertussen met een kleinere instelling contact opgenomen, alleen nemen zij niemand meer aan buiten de regio.

Ik wil nog even zeggen dat ik geen eetstoornis meer heb. Dus ook geen hulp hiervoor zoek

Uhm, dat denk jij. Wat je beschrijft zegt iets anders. Zoek óók hulp daarvoor.

Iemand die ontkend kan niet geholpen worden.

Ik hoop alleen dat je een therapeut treft die verder kijkt dan zijn neus lang is en het je wel aan je verstand krijgt dat je nog steeds heel erg ziek bent ook al val je niet af.

doornroosje9 schreef: ↑

31-05-2018 21:39

Je bent niet genezen, TO, jammer genoeg. Zoek alsjeblieft zo snel mogelijk weer hulp. Die gedachten, die je hebt, dat is de eetstoornis.

Dit. Dat je gewoon eet en een stabiel gewicht hebt betekent niet dat je geen eetstoornis meer hebt.