Psyche
alle pijlers
Het gevoel dat er iets niet klopt...
woensdag 17 juni 2009 om 18:35
Niet te zeggen waar het aan ligt, wel herkenbaar trouwens, een aantal dingen.
Wat je misschien kunt doen is een andere huisarts zoeken. Ik had ook een knurft en later een leuke vrouw, maakte een wereld van verschil. Wat je ook kunt doen (wat ik bij die knurftige huisarts deed) was gewoon zeggen wat je wil van hem. Punt. Geen discussie over mogelijk, deze verwijzing heb je nodig. Alsnog is het prettiger wanneer je een huisarts hebt die gewoon betrokken is en goed luistert.
En verder, zolang jij prima leefbaar bent, is het echt geen probleem. Iedereen heeft zijn eigenaardige trekken. Als je er wel tegenaan loopt (wat ik me bij bepaalde dingen goed kan voorstellen) dan is een verwijzing naar een psych niet een gek idee. Ik begrijp wat je tegenhoudt. Tegelijkertijd is het denk ik heel bevrijdend om te ervaren dat voor de meeste mensen emoties doodnormale dingen zijn. En dat als je zou willen, je gerust een potje mag gaan zitten huilen al is het middenin de stad op zaterdag .
En nee, ik word ook niet blij van een man die zomaar in mijn geslachtsdelen graait. Echt niet gek hoor. Misschien kan hij daar 's een vraag over stellen op dit forum onder seks, denk dat hij het na de antwoorden wel weet .
Wat je misschien kunt doen is een andere huisarts zoeken. Ik had ook een knurft en later een leuke vrouw, maakte een wereld van verschil. Wat je ook kunt doen (wat ik bij die knurftige huisarts deed) was gewoon zeggen wat je wil van hem. Punt. Geen discussie over mogelijk, deze verwijzing heb je nodig. Alsnog is het prettiger wanneer je een huisarts hebt die gewoon betrokken is en goed luistert.
En verder, zolang jij prima leefbaar bent, is het echt geen probleem. Iedereen heeft zijn eigenaardige trekken. Als je er wel tegenaan loopt (wat ik me bij bepaalde dingen goed kan voorstellen) dan is een verwijzing naar een psych niet een gek idee. Ik begrijp wat je tegenhoudt. Tegelijkertijd is het denk ik heel bevrijdend om te ervaren dat voor de meeste mensen emoties doodnormale dingen zijn. En dat als je zou willen, je gerust een potje mag gaan zitten huilen al is het middenin de stad op zaterdag .
En nee, ik word ook niet blij van een man die zomaar in mijn geslachtsdelen graait. Echt niet gek hoor. Misschien kan hij daar 's een vraag over stellen op dit forum onder seks, denk dat hij het na de antwoorden wel weet .
woensdag 17 juni 2009 om 22:27
Dag meiske.
Ik vind je verhaal niet heel raar.
Lijkt me heel menselijk allemaal. En idd wat Feli zegt, een ieder heeft zo z'n eigen trekjes.
Jij vind het nou eenmaal fijn om wat controle te hebben. En zolang je hier geen last van ondervind en je niet doorslaat, is er niks aan de hand. Maar jij hebt hier wel last van, je vind het moeilijk om jezelf te zijn. Dan zou ik je adviseren om bij je ha een doorverwijzing voor een psych te vragen. Dat mag hij je niet weigeren.
Ook kan niet zo goed met emoties omgaan.
Ik weet niet of je uberhaupt wel emoties herkent? Of herken je ze wel maar weet je je er niet mee om te gaan?
Ik vind je verhaal niet heel raar.
Lijkt me heel menselijk allemaal. En idd wat Feli zegt, een ieder heeft zo z'n eigen trekjes.
Jij vind het nou eenmaal fijn om wat controle te hebben. En zolang je hier geen last van ondervind en je niet doorslaat, is er niks aan de hand. Maar jij hebt hier wel last van, je vind het moeilijk om jezelf te zijn. Dan zou ik je adviseren om bij je ha een doorverwijzing voor een psych te vragen. Dat mag hij je niet weigeren.
Ook kan niet zo goed met emoties omgaan.
Ik weet niet of je uberhaupt wel emoties herkent? Of herken je ze wel maar weet je je er niet mee om te gaan?
woensdag 17 juni 2009 om 22:28
En wat betreft je vriend en jou, volgens mij is er sprake van een mis communicatie.
Geef elkaar de ruimte.
Het is voor hem ook heel moeilijk om je te begrijpen als hij niet weet wat er in je koppie speelt.
Daarom goed dat je dit hem hebt laten lezen!
Even laten bezinken allemaal, morgen weer een dag.
Geef elkaar de ruimte.
Het is voor hem ook heel moeilijk om je te begrijpen als hij niet weet wat er in je koppie speelt.
Daarom goed dat je dit hem hebt laten lezen!
Even laten bezinken allemaal, morgen weer een dag.
woensdag 17 juni 2009 om 22:48
He kacheltje!
Nee, its me heur! Heb idd een andere avater.
ielll! Veranderingen!!
Hellup.
Oww das lastig dat je dan juist niet zoveel voelt. Weet je wel wat je talenten zijn? (goed in contact met mensen, creatief, muzikaal enz) Dat scheelt meestal een hoop.
En je zou ook gewoon eens een aantal dingen eens kunnen uitproberen, dagjes meelopen. Qua werk dan. Want ik zie dat je dat met opleidingen al hebt geprobeerd.
Nou alleem maar goed toch. Kan je die ook weer strepen.
Nee, its me heur! Heb idd een andere avater.
ielll! Veranderingen!!
Hellup.
Oww das lastig dat je dan juist niet zoveel voelt. Weet je wel wat je talenten zijn? (goed in contact met mensen, creatief, muzikaal enz) Dat scheelt meestal een hoop.
En je zou ook gewoon eens een aantal dingen eens kunnen uitproberen, dagjes meelopen. Qua werk dan. Want ik zie dat je dat met opleidingen al hebt geprobeerd.
Nou alleem maar goed toch. Kan je die ook weer strepen.
woensdag 17 juni 2009 om 22:56
Hoi Rozigst,
Je schrijft een aantal keer over 'je zin moeten krijgen' en 'controle houden'. Ik kan me goed voorstellen dat dat voor anderen vervelend kan zijn, en jij volgens mij ook. Nou klinkt het met die termen ook meteen vervelend. Gaat het er eigenlijk niet meer om dat je heel moeilijk je verwachtingen kunt bijstellen? Je vindt het niet erg om snoepjes te delen, maar wel als je verwacht had alles in je eentje op te kunnen eten. Je breekt liever een tent in je eentje af op het moment dat je dat verwacht had te gaan doen, dan even te wachten omdat je vriend plotseling met iets anders bezig is. Ik denk dat je, zeker met hulp van een therapeut of pyscholoog, heel concreet met dat soort verwachtingen aan de slag kunt en ze kunt bijstellen. Maar als je zelf snapt waarom je op sommige dingen reageert, kun je ook leren om aan anderen uit te leggen waarom jij van slag kunt zijn van onverwachte veranderingen, terwijl je zelf tegelijkertijd wel beseft dat het eigenlijk niet zo belangrijk hoeft te zijn.
Trouwens, er zijn trouwens ook vrouwelijke psychologen, en de psychologen waar ik in de loop van mijn leven geweest ben, hadden allemaal een bulkvoorraad zakdoekjes klaarstaan, dus huilen is misschien wel eerder regel dan uitzondering. Het zijn gewoon mensen die zich een paar jaar hebben verdiept in het bestuderen van menselijk gedrag, en jij hebt vragen over jouw gedrag... logisch toch om dan naar een deskundige te stappen?
Je schrijft een aantal keer over 'je zin moeten krijgen' en 'controle houden'. Ik kan me goed voorstellen dat dat voor anderen vervelend kan zijn, en jij volgens mij ook. Nou klinkt het met die termen ook meteen vervelend. Gaat het er eigenlijk niet meer om dat je heel moeilijk je verwachtingen kunt bijstellen? Je vindt het niet erg om snoepjes te delen, maar wel als je verwacht had alles in je eentje op te kunnen eten. Je breekt liever een tent in je eentje af op het moment dat je dat verwacht had te gaan doen, dan even te wachten omdat je vriend plotseling met iets anders bezig is. Ik denk dat je, zeker met hulp van een therapeut of pyscholoog, heel concreet met dat soort verwachtingen aan de slag kunt en ze kunt bijstellen. Maar als je zelf snapt waarom je op sommige dingen reageert, kun je ook leren om aan anderen uit te leggen waarom jij van slag kunt zijn van onverwachte veranderingen, terwijl je zelf tegelijkertijd wel beseft dat het eigenlijk niet zo belangrijk hoeft te zijn.
Trouwens, er zijn trouwens ook vrouwelijke psychologen, en de psychologen waar ik in de loop van mijn leven geweest ben, hadden allemaal een bulkvoorraad zakdoekjes klaarstaan, dus huilen is misschien wel eerder regel dan uitzondering. Het zijn gewoon mensen die zich een paar jaar hebben verdiept in het bestuderen van menselijk gedrag, en jij hebt vragen over jouw gedrag... logisch toch om dan naar een deskundige te stappen?
woensdag 17 juni 2009 om 23:09
Gewoon effe doen, naar de huisarts.
Die zal wel beslissen n.a.v de klachten of het bij het GGZ wordt of niet.
Ik weet dat het iets onzekers is, want je hebt er geen controle over; maar echt even doen!
Anders blijf je zo hangen in je gevoel, snap je?
Wat wilde je als kind heel graag worden?
Welke opleidingen heb je geprobeerd?
Zo nog een paar vraagjes.
Ik lees morgen weer!
X.
Die zal wel beslissen n.a.v de klachten of het bij het GGZ wordt of niet.
Ik weet dat het iets onzekers is, want je hebt er geen controle over; maar echt even doen!
Anders blijf je zo hangen in je gevoel, snap je?
Wat wilde je als kind heel graag worden?
Welke opleidingen heb je geprobeerd?
Zo nog een paar vraagjes.
Ik lees morgen weer!
X.
donderdag 18 juni 2009 om 01:01
quote:Rozigst schreef op 17 juni 2009 @ 15:37:
En de stemmingswisselingen, ik weet het, maar waarom heb ik ze dan ook als ik geen anticonceptie gebruik? Toen ik een jaar gestopt was met de pil, voelde ik me niet anders dan dat ik me nu voel.
Daarom kan je ook niet zeggen dat het allemaal door de pil of de hormonen komt. Je hebt psychische klachten, waar je hulp voor nodig hebt.
quote:Mijn ouders zullen inderdaad de oorzaak kunnen zijn waardoor ik moeilijk met gevoelens om kan gaan, maar die veroorzaken niet die domme trekjes die ik heb.
Je ouders zijn nooit 'de' oorzaak. Een deel van je problemen kan te verklaren zijn door je opvoeding en hoe je ouders met jou omgingen/omgaan. Hoe dan ook verander je daar niets meer aan.
Wat je wel kunt veranderen is hoe jij met dingen omgaat en daar kan een psycholoog je bij helpen.
quote:Dus ja, ik zou liever naar een specialist gaan, die met alle zekerheid kan zeggen dat er niks aan de hand is omtrent mijn menstruatie, dan naar de huisarts, die het afschuift op een zware menstruatie. )Als jij niet vertrouwt op het oordeel van je huisarts kun je beter een andere huisarts zoeken. Om die reden voor alles naar een specialist willen is niet de oplossing. Overigens is 'met alle zekerheid' over het algemeen niet een antwoord dat je in de geneeskunde zult krijgen, maar nogmaals, als jij een antwoord als 'zware menstruatie' beschouwt als 'afschuiven op' zoek dan een andere huisarts, die je wel kan uitleggen waarom onderzoek of verwijzing wel of niet nodig is.
En de stemmingswisselingen, ik weet het, maar waarom heb ik ze dan ook als ik geen anticonceptie gebruik? Toen ik een jaar gestopt was met de pil, voelde ik me niet anders dan dat ik me nu voel.
Daarom kan je ook niet zeggen dat het allemaal door de pil of de hormonen komt. Je hebt psychische klachten, waar je hulp voor nodig hebt.
quote:Mijn ouders zullen inderdaad de oorzaak kunnen zijn waardoor ik moeilijk met gevoelens om kan gaan, maar die veroorzaken niet die domme trekjes die ik heb.
Je ouders zijn nooit 'de' oorzaak. Een deel van je problemen kan te verklaren zijn door je opvoeding en hoe je ouders met jou omgingen/omgaan. Hoe dan ook verander je daar niets meer aan.
Wat je wel kunt veranderen is hoe jij met dingen omgaat en daar kan een psycholoog je bij helpen.
quote:Dus ja, ik zou liever naar een specialist gaan, die met alle zekerheid kan zeggen dat er niks aan de hand is omtrent mijn menstruatie, dan naar de huisarts, die het afschuift op een zware menstruatie. )Als jij niet vertrouwt op het oordeel van je huisarts kun je beter een andere huisarts zoeken. Om die reden voor alles naar een specialist willen is niet de oplossing. Overigens is 'met alle zekerheid' over het algemeen niet een antwoord dat je in de geneeskunde zult krijgen, maar nogmaals, als jij een antwoord als 'zware menstruatie' beschouwt als 'afschuiven op' zoek dan een andere huisarts, die je wel kan uitleggen waarom onderzoek of verwijzing wel of niet nodig is.
donderdag 18 juni 2009 om 10:54
quote:Mirrex schreef op 17 juni 2009 @ 08:42:
Heb je weleens gekeken of je een aan autisme verwante stoornis zou kunnen hebben? Bijvoorbeeld Asperger?
Dat dacht ik ook direct. Ben normaal eigenlijk juist niet van de 'labels', maar dit lijkt er wel aardig veel op. Juist ook omdat jij zelf het gevoel hebt dat er 'in je hoofd iets niet klopt' en je vriend aangeeft dat je je moeilijk kan aanpassen.
Ik zou me voor kunnen stellen dat als het zo'n naam zou krijgen je het beter zou kunnen accepteren en manieren moet zien te vinden om ermee te leven i.p.v. manieren om het op te lossen.
Zo'n diagnose wordt uiteindelijk via de GGZ wel vastgesteld als je daartoe besluit.
Vervelend trouwens dat je vriend niet helemaal reageerde zoals je had gehoopt. Begrijp ik het goed dat hij het op zichzelf betrekt? Denk persoonlijk dat t niet zo veel met hem te maken heeft, de reactie over miscommunicaties... ja natuurlijk heb je altijd te maken met een interactie en kunnen dingen daardoor versterkt worden. Maar denk om eerlijk te zijn niet dat de oorzaak bij hem/tussen jullie ligt.
Succes!
Heb je weleens gekeken of je een aan autisme verwante stoornis zou kunnen hebben? Bijvoorbeeld Asperger?
Dat dacht ik ook direct. Ben normaal eigenlijk juist niet van de 'labels', maar dit lijkt er wel aardig veel op. Juist ook omdat jij zelf het gevoel hebt dat er 'in je hoofd iets niet klopt' en je vriend aangeeft dat je je moeilijk kan aanpassen.
Ik zou me voor kunnen stellen dat als het zo'n naam zou krijgen je het beter zou kunnen accepteren en manieren moet zien te vinden om ermee te leven i.p.v. manieren om het op te lossen.
Zo'n diagnose wordt uiteindelijk via de GGZ wel vastgesteld als je daartoe besluit.
Vervelend trouwens dat je vriend niet helemaal reageerde zoals je had gehoopt. Begrijp ik het goed dat hij het op zichzelf betrekt? Denk persoonlijk dat t niet zo veel met hem te maken heeft, de reactie over miscommunicaties... ja natuurlijk heb je altijd te maken met een interactie en kunnen dingen daardoor versterkt worden. Maar denk om eerlijk te zijn niet dat de oorzaak bij hem/tussen jullie ligt.
Succes!
donderdag 18 juni 2009 om 21:24
Ik herken het eerste stuk over je zin willen hebben zo sterk van mijn dochter. Ze is pas 5 en een half maar er zijn wat onderzoeken gedaan en als het er niet vanzelf uitgroeit wordt er over een paar jaar verder gekeken als het nog steeds stoort in bepaalde situaties. Ik begrijp heel goed dat het niet te maken heeft met gewoon maar je zin willen hebben, het gaat echt om de orde en regelmaat in je hoofd. Ik kan me voorstellen dat het heel vervelend is wanneer iemand het verkeerd interpreteert.
Lastig want als je vriend dit niet wil begrijpen, dan houdt dat een beetje op. Alleen al voor jezelf zou ik er toch nog 's echt over nadenken of je niet meer inzicht wil hebben in wat er nou in feite speelt in jouw hoofd. Zodat je beter begrijpt waar je tegenaan loopt/kunt lopen in jezelf, beter begrijpt hoe je daar anders mee om kunt gaan zodat je er een andere draai aan kunt geven. Het is moeilijk te bepalen hoe ergens mee verder te gaan als de bron ervan je niet duidelijk is in sommige gevallen. In andere kun je wel puur gedragstechnisch veranderen. Het hangt er een beetje vanaf waar het vandaan komt.
Wat zou je zelf het liefst willen?
Lastig want als je vriend dit niet wil begrijpen, dan houdt dat een beetje op. Alleen al voor jezelf zou ik er toch nog 's echt over nadenken of je niet meer inzicht wil hebben in wat er nou in feite speelt in jouw hoofd. Zodat je beter begrijpt waar je tegenaan loopt/kunt lopen in jezelf, beter begrijpt hoe je daar anders mee om kunt gaan zodat je er een andere draai aan kunt geven. Het is moeilijk te bepalen hoe ergens mee verder te gaan als de bron ervan je niet duidelijk is in sommige gevallen. In andere kun je wel puur gedragstechnisch veranderen. Het hangt er een beetje vanaf waar het vandaan komt.
Wat zou je zelf het liefst willen?
donderdag 18 juni 2009 om 22:09
quote:Rozigst schreef op 18 juni 2009 @ 19:54:
Maar meneer vertikt het om zich ook maar lichtjes aan te passen aan mij, want dat doet hij al genoeg, door een relatie met mij te hebben.
)
Zegt hij dit letterlijk? Want daar schrik ik wel van hoor! Wat een grote onzin.
Hij is bij je omdat hij je gewoon leuk vind zoals je bent, mag ik hopen.
Al snap ik wel dat je vriend niet weet hoe hij nou het best met jouw 'buien' om kan gaan.
Jij weet ook niet zo goed wat je wilt, je weet alleen dat je je zin wilt hebben en dat je je anders voelt.
Maar goed, dat is in de realiteit in een relatie natuurlijk heel lastig. Je beslist dingen met zn tweeen. Rekening houden met hoort er natuurlijk bij, maar tot op zekere hoogte.
Anders wordt het ook geen gezonde relatie meer lijkt mij, als jij voortaan alles zelf beslist.
Dit lijkt me ook niet goed, want dan ga je het alleen nog maar moeilijker krijgen in dit leven, mochten er veranderingen komen.
Nu kan je met je vriend een beetje oefenen. Oefening baart kunst.
Ga iets doen waar je gelukkig van wordt, ga die opleiding tot bloemist doen. Lijkt me heel leuk!
En ga met iemand praten zodat je jezelf af en toe wat beter kan begrijpen.
Verder klinkt het allemaal zo raar nog niet, jij bent jij! En dat is goed.
Maar meneer vertikt het om zich ook maar lichtjes aan te passen aan mij, want dat doet hij al genoeg, door een relatie met mij te hebben.
)
Zegt hij dit letterlijk? Want daar schrik ik wel van hoor! Wat een grote onzin.
Hij is bij je omdat hij je gewoon leuk vind zoals je bent, mag ik hopen.
Al snap ik wel dat je vriend niet weet hoe hij nou het best met jouw 'buien' om kan gaan.
Jij weet ook niet zo goed wat je wilt, je weet alleen dat je je zin wilt hebben en dat je je anders voelt.
Maar goed, dat is in de realiteit in een relatie natuurlijk heel lastig. Je beslist dingen met zn tweeen. Rekening houden met hoort er natuurlijk bij, maar tot op zekere hoogte.
Anders wordt het ook geen gezonde relatie meer lijkt mij, als jij voortaan alles zelf beslist.
Dit lijkt me ook niet goed, want dan ga je het alleen nog maar moeilijker krijgen in dit leven, mochten er veranderingen komen.
Nu kan je met je vriend een beetje oefenen. Oefening baart kunst.
Ga iets doen waar je gelukkig van wordt, ga die opleiding tot bloemist doen. Lijkt me heel leuk!
En ga met iemand praten zodat je jezelf af en toe wat beter kan begrijpen.
Verder klinkt het allemaal zo raar nog niet, jij bent jij! En dat is goed.
zondag 9 augustus 2009 om 00:09
