Het leven is niet leuk. Coach of psycholoog?

Ik schaam me te erg om het er met familie of vriend over te hebben dus doe ik het hier. Ik vind het leven helemaal niet leuk. Ik heb een zootje gemaakt van mijn studie, ik verdien nu wel een goed salaris maar ik vind het werk vreselijk saai en voel me heel erg eenzaam met al dat Teamsen. Ik weet ook niet wat ik eigenlijk goed kan; het lijkt wel bijna niets. Ik maak lang mijn uren niet maar niemand heeft het toch door. Ik zit privé veel en veel te vaak en lang op internet en ben ontzettend moe. Ik voer heel weinig uit. Ben ik verslaafd of is het iets anders? Heb geen hobby’s meer, tientallen interesses zeker, maar er iets mee doen, neuh. Ik kijk nog wel eens VI, dat vind ik gezellige tv. Maar verder ben ik blij als we de boodschappen binnen hebben, er gekookt is en we elke twee weken de wc en de badkamer schoon hebben. En o ja we hebben een allerliefst en makkelijk kindje van twee dus dat is ook geen excuus. Ik moet 30 kilo afvallen maar weet niet waar ik de tijd vandaan moet halen om te sporten. Aan dat internetten ligt het niet want dat doe ik ‘s avonds eigenlijk als de sportschool allang dicht is. Wandelen doe ik soms. Als het niet te laat is na het opruimen van de afwas enzo. Vrienden heb ik niet meer want ik heb ze na de kraamvisite eigenlijk nauwelijks nog teruggeappt. Zat toen ook al niet lekker in mijn vel. In het weekend heb ik altijd het gevoel dat ik niet kan sporten want er moeten altijd zooooo veel klusjes en gedoetjes gebeuren en vriend doet dat niet want op zijn weekenddag moet hij werken en studeren (leraar in opleiding). Iets met de derde shift. Ik ben er ook veel beter in dan hij en ik vind het ook wel leuk, ergens, lekker regelen.

Ik zit kortom helemaal vast. Van de thuisstudie die ik wilde doen om me uit te dagen komt weinig terecht want ik heb weinig tot geen discipline. Het is te makkelijk, ofzo. Ik herken HB-klachten en ook ADD maar heb net niet genoeg voor het hele label. Het enige dat ik op dit moment echt interessant vind is helemaal uitpluizen hoe we ons huis zouden moeten verduurzamen en wat het langetermijnplaatje wordt qua investeringen en opbrengsten. Daar kan ik uren mee bezig zijn en lekker klooien met Excel. Moeilijke dingen uitdokteren, heerlijk.

Ik wil eigenlijk gewoon niet meer werken, een beetje tuinieren, wat klusjes, de hele dag koekjes eten en taartjes en borrelnootjes en ander lekkers, boekjes lezen, een schoonmaker maar daar hebben we geen geld voor over hihihaha (man verdient nog niet zo veel, carrièreswitch), Nou, ik zou nog wel advocaat willen worden of iets in de accountancy of iets dergelijks. Maar hihihohohaha, ik kan niet in salaris terug en die verdomde faalangst/uitstellen/aandachttekort.

Ik voel me niet geheel depressief ondanks een diep gevoel van uitzichtloosheid. Dus ja, wat gaat een psycholoog voor me betekenen? Nog afgezien van de vreselijke wachtlijsten? Kan ik bij een coach terecht met de hulpvraag ‘help mij weer aan een zinvol leven’? Of wordt het toch de psych? Jaja, schop onder de kont, maar in welke richting dan?