Psyche
alle pijlers
Het lukt me gewoon niet...
woensdag 8 april 2020 om 12:02
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen.
Ik voel me kapot, alsof er in mijn lijf en/of hoofd gewoon iets niet goed werkt. Jarenlang heb ik therapie gevolgd voor mijn verleden, tot mijn 23e was het niet bepaald een feestje thuis met narcistische ouders en de geestelijke mishandeling die erbij hoort.
Na 8 jaar therapie kan ik wel zeggen dat ik wel uitgepeut ben, ik heb hele goede therapieën gehad. Ik heb daarin onwijs mooie stappen gezet, ik kwam van ver.
Maar 1 ding is er nog steeds, en lijkt, wat ik ook probeer, of juist niet probeer, niet weg te gaan.
Ik ben heel wisselvallig qua energie en mood. En daardoor kan ik heel slecht druk verdragen. Druk om wat te doen voor school, in het huishouden, hobby's uitvoeren, met mensen afspreken. En nee, ik leg mezelf geen hoge druk op.
Die heb ik de afgelopen jaren al zo omlaag geschroefd dat ik enkel leuke dingen doe, zelfs mijn opleiding vind ik ontzettend leuk. Maar door de moodswings is het zo lastig. Vooral schoolopdrachten doen.
Ik werk al niet meer, omdat ik dat ernaast ook niet trek. Maar ik heb nog steeds heel veel spanning. Nu ik me gisteravond realiseerde dat ik misschien wel moet stoppen met de opleiding voor rust, viel er zooooveel spanning van me af. Maar tegelijkertijd breekt het me ook in duizend stukjes, want ik wil dit zo graag. Maar het lukt gewoon niet. En ik ben al 6 jaar bezig met deze opleiding, en ik probeer het linksom of rechtsom, maar met de grootste uitdaging nog voor de deur, stage en afstuderen, realiseer ik me dat ik het gewoon niet kan. Vorig jaar heb ik een halve stage gelopen, en daarna klapte ik meteen in een burn-out omdat ik de druk gewoon niet aan kon. Ook ging ik fouten maken en het beperkt me in mijn leren. Ik schoot weer in de overlever, terwijl die al een paar jaar weg was.
En ik kan het qua vaardigheden prima, maar ik moet zo vechten iedere keer om het voor elkaar te krijgen. En ik heb jarenlang gevochten, maar nu wil ik de handdoek in de ring gooien. Ik ben echt moegestreden, alle bronnen zijn uitgeput.
Wat ik dan ga doen weet ik niet. Ik ben nu gewoon niet in staat om te werken, en ik wil geen andere studie doen want dit is juist wat ik wilde. Sterker nog, ik heb het gevoel dat ik niet kan werken of studeren.
En nu geeft het me zoveel rust dat ik niet meer 'moet'. Mijn gevoel zegt dat dit de goede stap is, maar daar komt ook veel verdriet en rouw voor terug. Ik moet loslaten wat ik zo graag wilde, mijn dromen, mijn passie in toekomstig werk. En dat doet gruwelijk pijn.
Ik heb het er al even over gehad met mijn man, en hij lijkt ook te begrijpen dat ik serieus ben. Hij heeft mijn gevecht helemaal meegemaakt de afgelopen jaren, en weet hoe zwaar het is geweest. Hij is altijd mijn onvoorwaardelijke steun en toeverlaat.
Wat ik met dit topic wil? Mijn hart luchten. En stiekem hoop ik dat er iemand nog een oplossing heeft, maar na zo lang heb ik eigenlijk de hoop opgegeven...
Ik voel me kapot, alsof er in mijn lijf en/of hoofd gewoon iets niet goed werkt. Jarenlang heb ik therapie gevolgd voor mijn verleden, tot mijn 23e was het niet bepaald een feestje thuis met narcistische ouders en de geestelijke mishandeling die erbij hoort.
Na 8 jaar therapie kan ik wel zeggen dat ik wel uitgepeut ben, ik heb hele goede therapieën gehad. Ik heb daarin onwijs mooie stappen gezet, ik kwam van ver.
Maar 1 ding is er nog steeds, en lijkt, wat ik ook probeer, of juist niet probeer, niet weg te gaan.
Ik ben heel wisselvallig qua energie en mood. En daardoor kan ik heel slecht druk verdragen. Druk om wat te doen voor school, in het huishouden, hobby's uitvoeren, met mensen afspreken. En nee, ik leg mezelf geen hoge druk op.
Die heb ik de afgelopen jaren al zo omlaag geschroefd dat ik enkel leuke dingen doe, zelfs mijn opleiding vind ik ontzettend leuk. Maar door de moodswings is het zo lastig. Vooral schoolopdrachten doen. Ik werk al niet meer, omdat ik dat ernaast ook niet trek. Maar ik heb nog steeds heel veel spanning. Nu ik me gisteravond realiseerde dat ik misschien wel moet stoppen met de opleiding voor rust, viel er zooooveel spanning van me af. Maar tegelijkertijd breekt het me ook in duizend stukjes, want ik wil dit zo graag. Maar het lukt gewoon niet. En ik ben al 6 jaar bezig met deze opleiding, en ik probeer het linksom of rechtsom, maar met de grootste uitdaging nog voor de deur, stage en afstuderen, realiseer ik me dat ik het gewoon niet kan. Vorig jaar heb ik een halve stage gelopen, en daarna klapte ik meteen in een burn-out omdat ik de druk gewoon niet aan kon. Ook ging ik fouten maken en het beperkt me in mijn leren. Ik schoot weer in de overlever, terwijl die al een paar jaar weg was.
En ik kan het qua vaardigheden prima, maar ik moet zo vechten iedere keer om het voor elkaar te krijgen. En ik heb jarenlang gevochten, maar nu wil ik de handdoek in de ring gooien. Ik ben echt moegestreden, alle bronnen zijn uitgeput.
Wat ik dan ga doen weet ik niet. Ik ben nu gewoon niet in staat om te werken, en ik wil geen andere studie doen want dit is juist wat ik wilde. Sterker nog, ik heb het gevoel dat ik niet kan werken of studeren.
En nu geeft het me zoveel rust dat ik niet meer 'moet'. Mijn gevoel zegt dat dit de goede stap is, maar daar komt ook veel verdriet en rouw voor terug. Ik moet loslaten wat ik zo graag wilde, mijn dromen, mijn passie in toekomstig werk. En dat doet gruwelijk pijn.
Ik heb het er al even over gehad met mijn man, en hij lijkt ook te begrijpen dat ik serieus ben. Hij heeft mijn gevecht helemaal meegemaakt de afgelopen jaren, en weet hoe zwaar het is geweest. Hij is altijd mijn onvoorwaardelijke steun en toeverlaat.
Wat ik met dit topic wil? Mijn hart luchten. En stiekem hoop ik dat er iemand nog een oplossing heeft, maar na zo lang heb ik eigenlijk de hoop opgegeven...
'Happiness is only real when shared'.
dinsdag 14 april 2020 om 13:23
Pfff, ondanks dat ik me slecht voel, is iedereen zo behulpzaam. Fijn is dat. Docenten die heel graag willen meedenken hulp aan willen bieden, mijn man die me echt fantastisch goed steunt, het is allemaal wel bijzonder. Dat geeft me ook weer kracht, en vertrouwen in de situatie. Ik ga verdorie deze opleiding halen, linksom of rechtsom.
'Happiness is only real when shared'.
dinsdag 14 april 2020 om 20:37
zondag 19 april 2020 om 01:28
Ik heb zelf veel gehad aan het doorlopen van de 12 stappen en een sponser en daarna zelf sponser worden naast de therapie die ik volg. Het actief naar meetings gaan(nu online) service verlenen(voorzitter, penningmeester, speakerseeker, greeter enz) en sponser zijn om door te geven wat ik geleerd hebt zorgt dat ik groei en herken. Ik heb zelf ook een sponser. Ik bezoek verschillende soorten groepen. Het helpt me dat er meer mensen zijn met vergelijkbare problemen en er uitkomen. Daar leer ik van. Hoop moed en vertrouwen.
ANONIEME ZELFHULPGROEPEN
Nordwoodgroep
Buitenveldert groep
AA - Anonieme Alcoholisten
Al Anon - voor partners en volwassen kinderen van alcoholisten
ACA - Adult Children of Alcoholics, voor volwassen kinderen van alcoholisten (en uit disfunctionele gezinnen)
Alateen - voor tieners, kinderen van alcoholisten,
NA - Anonieme Drugsverslaafden (Narcotics Anonymous)
OA - Anonieme Overeters, eetverslaving
CoDA - Co-dependents Anonymous (lijkt op Norwoodgroep, maar dan voor mannen en vrouwen)
SLAA - Sex and Love Addiction Anonymous
SIA - Survivors of Incest Anonymous, voor incest slachtoffers
GA - Gamblers Anonymous, voor gokverslaafden
Smokers Anonymous - voor rookverslaafden
EA - Emotional Anonymous, voor ‘overemotionele’ mensen
Zie verder: www.twaalfstappen.nl
ANONIEME ZELFHULPGROEPEN
Nordwoodgroep
Buitenveldert groep
AA - Anonieme Alcoholisten
Al Anon - voor partners en volwassen kinderen van alcoholisten
ACA - Adult Children of Alcoholics, voor volwassen kinderen van alcoholisten (en uit disfunctionele gezinnen)
Alateen - voor tieners, kinderen van alcoholisten,
NA - Anonieme Drugsverslaafden (Narcotics Anonymous)
OA - Anonieme Overeters, eetverslaving
CoDA - Co-dependents Anonymous (lijkt op Norwoodgroep, maar dan voor mannen en vrouwen)
SLAA - Sex and Love Addiction Anonymous
SIA - Survivors of Incest Anonymous, voor incest slachtoffers
GA - Gamblers Anonymous, voor gokverslaafden
Smokers Anonymous - voor rookverslaafden
EA - Emotional Anonymous, voor ‘overemotionele’ mensen
Zie verder: www.twaalfstappen.nl
zondag 19 april 2020 om 02:15
@ Totallyfree
Wat je schrijft is herkenbaar. Tijdens mijn studie ben ik ziek geworden. Ik liep vast en dacht aan het stoppen met studeren. Mijn belastbaarheid was enorm wisselend. Ik heb uiteindelijk tegen mezelf gezegd dat hoe langzaam mijn studietempo ook was geworden, het oke was. Zolang ik niet stopte ging ik heel langzaam richting mijn einddoel (diploma). Wat mij heeft geholpen is uitgaan van de dingen die ik op mijn slechtste dagen zou kunnen. Stel dat ik op een goede dag 4 uur kun lezen en op een slechte dag 30 minuten dan moet ik elke dag 30 minuten lezen inplannen ipv 4 uur lezen. Als het dan een goede dag bleek te zijn moest ik niet toegeven aan de verleiding om meer te doen dan die 30 minuten. Mijn hoofddoel was toen niet uitvallen en accepteren dat ik in een langzaam tempo ook vooruit ging. In de praktijk betekende dit jaren langer doen over mijn studie maar ik heb mijn studie wel afgerond.
Wat je schrijft is herkenbaar. Tijdens mijn studie ben ik ziek geworden. Ik liep vast en dacht aan het stoppen met studeren. Mijn belastbaarheid was enorm wisselend. Ik heb uiteindelijk tegen mezelf gezegd dat hoe langzaam mijn studietempo ook was geworden, het oke was. Zolang ik niet stopte ging ik heel langzaam richting mijn einddoel (diploma). Wat mij heeft geholpen is uitgaan van de dingen die ik op mijn slechtste dagen zou kunnen. Stel dat ik op een goede dag 4 uur kun lezen en op een slechte dag 30 minuten dan moet ik elke dag 30 minuten lezen inplannen ipv 4 uur lezen. Als het dan een goede dag bleek te zijn moest ik niet toegeven aan de verleiding om meer te doen dan die 30 minuten. Mijn hoofddoel was toen niet uitvallen en accepteren dat ik in een langzaam tempo ook vooruit ging. In de praktijk betekende dit jaren langer doen over mijn studie maar ik heb mijn studie wel afgerond.
dinsdag 21 april 2020 om 12:13
Boekenlegger, dank je wel voor de tip, die ga ik onthouden.
Ik baal ervan, het lijkt gewoon alsof ik weer in een nieuwe depressie glijd. Maar dat gebeurt dus elke keer. Ik wil momenteel helemaal niks, en ik zit nu op zo'n punt dat ik daar ook maar aan toegeef en lief ben voor mezelf. Maar het is zo moeilijk. Gelukkig hoef ik voor school even niks, en heb ik zelfs goede cijfers terug gekregen van wat ik vorige week heb ingeleverd.
Ik ga morgen maar even bellen met de huisarts, wilde eigenlijk wachten tot komende week, maar daar wordt het niet beter van. En ik wil nu gewoon starten met de ad.
Ik baal ervan, het lijkt gewoon alsof ik weer in een nieuwe depressie glijd. Maar dat gebeurt dus elke keer. Ik wil momenteel helemaal niks, en ik zit nu op zo'n punt dat ik daar ook maar aan toegeef en lief ben voor mezelf. Maar het is zo moeilijk. Gelukkig hoef ik voor school even niks, en heb ik zelfs goede cijfers terug gekregen van wat ik vorige week heb ingeleverd.
Ik ga morgen maar even bellen met de huisarts, wilde eigenlijk wachten tot komende week, maar daar wordt het niet beter van. En ik wil nu gewoon starten met de ad.
'Happiness is only real when shared'.
