het valt me zwaar

01-02-2023 11:08 50 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
De titel zegt het al. Met een naaste die al 3 jaar ziek is en nu weer aan een behandeling gaat beginnen. De mantelzorg, de stress in mijn relatie (ander verhaal). Ook al heb ik lieve vrienden, ik worstel. Het liefste zou ik het dekbed over me heen trekken en over een half jaar weer wakker worden. Iedere dag loop ik met een steen in mijn maag. Ik ben bang voor wat komen gaat en voel de verantwoordelijkheid continu op me drukken. Daardoor vind ik het lastig om plezier te hebben in mijn dagelijkse leven. Al een paar keer meegemaakt dat ik een ambulance of arts moest bellen (ik ben vaak eerste aanspreekpunt) en achteraf gezien waren dat best traumatische ervaringen. Mijn draagkracht is wel een beetje op.

Natuurlijk heb ik al met de huisarts gepraat. In het verleden heb ik therapie gehad voor angst en depressie. Dat ziet hij nu niet als oplossing. Hij komt met 'meer tijd voor jezelf nemen, paar daagjes weg, ontspannende hobby enz.
Ondertussen voel ik iedere dag die loodzware druk vanwege de angst voor wat nog komen gaat en zou het liefst verdwijnen naar een onbewoond eiland.

Emdr voor het verwerken van vooral de eerste keer IC-opname naaste met een enorme nasleep lijkt me best fijn, want ik word tegenwoordig al bijna misselijk als ik weer in dat ziekenhuis kom. Maar ja, kom ik weer over therapie bij de huisarts ( waarbij ik me echt een loser voel) en de wachtlijsten zijn mega-lang.

Ervaringsdeskundigen? Hoe ga je om met zoveel onzekerheid en angst?
De huisarts heeft gelijk
En jij ook
Beiden kan toch prima samen gaan
Emdr
En daarnaast goed voor jezelf zorgen
Misschien zou je ook wat hebben aan edn lotgenotengroep? Herkenning en tips?

Verder dingen doen waardoor je wat meer uit je hoofd gaat en lichamelijk ontspant.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je zou ook een niet-verzekerde behandelaar of therapeut kunnen bezoeken, als je het financieel kan lijden.

Meestal geen wachtlijst en een paar gesprekken/behandelingen kunnen al veel verlichting geven. Dan heb je die huisarts ook niet nodig verder.

Signalen van je lichaam/gevoel zou ik altijd serieus nemen.
Alle reacties Link kopieren Quote
In het ziekenhuis hebben ze ook psychologen, misschien is het een goed idee om een paar gesprekken met zo iemand te hebben? Toen een dierbare op de ic lag heb ik twee keer gepraat met een psycholoog in het ziekenhuis. Het was fijn dat hij ervaring had met mensen in die situatie.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het kan ook niet anders dan dat je nu óp bent.
Want je staat dag en nacht 'aan'.

Dag en nacht lig je met je oren gespitst, klaar om in actie te komen.
Nooit sta je even uit, heb je de tijd aan jezelf, mag je even uitademen.

Ga kijken of je partner overdag ergens naartoe kan, zodat jij even de last van je af mag leggen en gewoon aan jezelf kan denken. Op kan laden.
Dit houdt niemand vol.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren Quote
Is het mogelijk omheen soort vakantie voor jezelf te plannen?
Een tijdelijk ander eerst aanspreekpunt, zodat jij naar een tropisch eiland/Waddeneiland/bed kan?
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mantelzorg is ook verschrikkelijk zwaar, naast alles wat je gewoon meemaakt in het gewone leven.

Elke gemeente heeft een mantelzorgsteunpunt, leg daar neer dat het je echt te zwaar wordt. Respijtzorg is ook een optie. Zo creëer je meer ruimte voor jezelf.

Ken je de term PICS?
https://icconnect.nl/naasten/post-inten ... ie-pics-f/

:hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat een nare situatie. Klinkt alsof je het verschrikkelijk zwaar hebt.
Wat betreft EMDR: dit werkt vooral als je last van herbelevingen, flashbacks of nachtmerries waarbij je alles in het werk stelt om deze te vermijden. Dus als jij een paar keer per week ineens wordt geconfronteerd met zo'n herbeleving dan zou dat best kunnen helpen.
Mocht vooral de door jou ervaren druk en verantwoordelijkheid het grootste probleem zijn dan gaat emdr niet helpen. Dan ben je beter uit om te onderzoeken hoe je (liefst structureel) wat verantwoordelijkheid kunt afdragen of verdelen. Waarschijnlijk weet jij al meer op gebied van mantelzorg dan menigeen (en dus is dit vast niet behulpzaam): heb je al eens gekeken op Mantelzorg.nl? Daar staat info over regelingen mbt werk, respijtzorg en er is ook een mantelzorglijn waar je als mantelzorger even je verhaal kwijt kunt.
Misschien kunnen zij je verder helpen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb inderdaad een paar gesprekken gehad bij mantelzorgondersteuning.
Een paar daagjes weg staan gepland, maar nu de behandeling begint vraag ik me af of dat door kan gaan ( behoorlijke bijwerkingen)
Het is wat Doreia zegt: ik sta dag en nacht aan. Ik schrik van telefoontjes.
Het gaat om mijn moeder, mijn vader doet veel, maar kan het soms allemaal niet meer aan en valt dan op mij terug. Het gevoel dat ik hem niet in de steek kan laten weegt zwaar voor me. Hun onmacht en worstelingen doen me zeer en ik help waar ik kan, maar vooral mentaal valt het me zwaar en dat heeft zijn weerslag op mijn lichaam.
Alle reacties Link kopieren Quote
En ja, ik doe leuke dingen af en toe, maar dat constante gevoel van dreiging hangt boven mijn hoofd. Dat is eigenlijk wat ik bedoel. Ik wil weg uit de situatie, maar dat kan niet. Het is er en gaat niet weg.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dahlia74 schreef:
01-02-2023 11:49
Mantelzorg is ook verschrikkelijk zwaar, naast alles wat je gewoon meemaakt in het gewone leven.



:hug:
Dit. Het evenwicht is behoorlijk zoek. En in die ellendige tijd kwam de coronapandemie er ook nog eens bij, wat alles nog ingewikkelder maakte.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lila01, zo gek is dat ook allemaal niet.

Wellicht moet er toch harder aan de bel worden getrokken bij de huisarts. Ik weet niet of thuiszorg al ingeschakeld is, maar die kan wellicht iets van de zorg overnemen.

Respijtzorg misschien een optie? Welke hulp biedt het mantelzorgsteunpunt?

Ook je vader moet aan zichzelf denken, ik snap heel goed dat je je zorgen om hem maakt.
Alle reacties Link kopieren Quote
lila01 schreef:
01-02-2023 12:04
En ja, ik doe leuke dingen af en toe, maar dat constante gevoel van dreiging hangt boven mijn hoofd. Dat is eigenlijk wat ik bedoel. Ik wil weg uit de situatie, maar dat kan niet. Het is er en gaat niet weg.
Je moeder heeft er niets aan als jij omvalt.
Je vader heeft er niets aan als jij omvalt.

Zorg voor een goede balans.
Is er meer netwerk rondom je ouders en de verzorging? WMO, thuiszorg, ambulante hulpverlening? Familie, vrienden, kennissen?

Dit is namelijk veel te groot, om 3 levens op je nek te hebben. En nog meer als je ook nog moeder, partner, collega bent....
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe sterk zijn je huidige uitdagingen gerelateerd aan die IC-opname?
Je kan je wellicht inlezen op PICS-F. Psycholoog-emotionele klachten bij naasten na een IC opname. Een nog veelal onbekend en onderbelicht probleem, met name bij huisartsen.
Op de site van de FCIC staan hier onder andere wel informatie over.

https://fcic.nl/

Als dat herkenbaar is, heb je misschien ook een specifiekere hulpvraag naar je huisarts.
Alle reacties Link kopieren Quote
Doreia* schreef:
01-02-2023 12:16
Je moeder heeft er niets aan als jij omvalt.
Je vader heeft er niets aan als jij omvalt.

Zorg voor een goede balans.
Is er meer netwerk rondom je ouders en de verzorging? WMO, thuiszorg, ambulante hulpverlening? Familie, vrienden, kennissen?

Dit is namelijk veel te groot, om 3 levens op je nek te hebben. En nog meer als je ook nog moeder, partner, collega bent....
Er is Thuiszorg
Huishoudelijke hulp 1x per week

Ik hoef niet mijn moeder te wassen of zo, het is meer de mentale belasting die ik als enorme last ervaar

Straks ga ik naar hen toe om uit te zoeken welke medicijnen ze moet nemen voor haar kuur
En morgen ga ik naar hun huis om de huishoudelijke hulp op te wachten (als zij in het ziekenhuis zijn)

Mijn ouders doen verder zoveel mogelijk zelf, zoals rijden naar het ziekenhuis, maar mijn vader heeft een paar maanden geleden ook een zware operatie gehad.
Het is al 3 jaar lang het ene na het andere
Alle reacties Link kopieren Quote
lila01 schreef:
01-02-2023 12:23
Er is Thuiszorg
Huishoudelijke hulp 1x per week

Ik hoef niet mijn moeder te wassen of zo, het is meer de mentale belasting die ik als enorme last ervaar

Straks ga ik naar hen toe om uit te zoeken welke medicijnen ze moet nemen voordat de behandeling kan beginnen
En morgen ga ik naar hun huis om de huishoudelijke hulp op te wachten (als zij in het ziekenhuis zijn)

Mijn ouders doen verder zoveel mogelijk zelf, zoals rijden naar het ziekenhuis, maar mijn vader heeft een paar maanden geleden ook een zware operatie gehad.
Het is al 3 jaar lang het ene na het andere
Alle reacties Link kopieren Quote
Het zwaarste vond ik dat ik er elk moment naartoe wilde kunnen gaan, omdat elk moment het laatste kon zijn. Is dat bij jou ook zo? Mijn omgeving vond dat ik af en toe een dag wat anders moest doen, maar dat wilde ik dus niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Kun je met je vader afspreken dat hij op vaste momenten een beroep op je doet?
En dat jij op vaste momenten bij hen komt?
En dat hij alleen belt als je moeder opeens en plots naar het ziekenhuis moet. En alle andere vragen en zorgen laat tot je er weer bent of wanneer jullie samen bellen.

Zo 'verzakelijk' je het voor jezelf een beetje meer, begrens je het voor jezelf een beetje meer. Puur uit eigen lijfsbehoud. Zodat je het iets meer in blokken kunt plannen voor jezelf en je in het blok 'eigen tijd' los kunt laten?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren Quote
hagelslagjes schreef:
01-02-2023 12:28
Het zwaarste vond ik dat ik er elk moment naartoe wilde kunnen gaan, omdat elk moment het laatste kon zijn. Is dat bij jou ook zo? Mijn omgeving vond dat ik af en toe een dag wat anders moest doen, maar dat wilde ik dus niet.
Ik heb vooral dat ik niet te ver weg wil, omdat ze me 'misschien nodig hebben'.
En dat voelt momenteel als verstikkend.
Uiteraard wordt dit afgewisseld met momenten van dankbaarheid omdat ik het kan doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Doreia* schreef:
01-02-2023 11:42
Het kan ook niet anders dan dat je nu óp bent.
Want je staat dag en nacht 'aan'.

Dag en nacht lig je met je oren gespitst, klaar om in actie te komen.
Nooit sta je even uit, heb je de tijd aan jezelf, mag je even uitademen.

Ga kijken of je partner overdag ergens naartoe kan, zodat jij even de last van je af mag leggen en gewoon aan jezelf kan denken. Op kan laden.
Dit houdt niemand vol.
Doreia, het gaat om mijn ouders, niet om mijn partner. En ja, hij is 24\7 met mijn moeder bezig, met wie het af en toe ook best goed gaat. Doet niets meer voor zichzelf.
En nu komt de chemokuur eraan...
Alle reacties Link kopieren Quote
Waarom vindt de huisarts therapie nu geen oplossing?
Alle reacties Link kopieren Quote
Van wie moet jij de hele tijd beschikbaar zijn voor je ouders? Mantelzorg is zwaar, maar het klinkt alsof jij het loodzwaar maakt door jezelf onmogelijke eisen op te leggen. Hoe kun je voor jezelf zorgen dat je jezelf niet oplegt dat je de hele tijd beschikbaar moet zijn? Zijn er anderen die een deel van de verantwoordelijkheid kunnen overnemen? Kun je hulp inhuren? Het klinkt wel alsof het je goed zou doen om met iemand te praten, want ik heb het idee dat je eisen aan jezelf onrealistisch zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
lila01 schreef:
01-02-2023 12:23
Er is Thuiszorg
Huishoudelijke hulp 1x per week

Ik hoef niet mijn moeder te wassen of zo, het is meer de mentale belasting die ik als enorme last ervaar

Straks ga ik naar hen toe om uit te zoeken welke medicijnen ze moet nemen voor haar kuur
En morgen ga ik naar hun huis om de huishoudelijke hulp op te wachten (als zij in het ziekenhuis zijn)
De huishoudelijke hulp, kan die niet een keer op een andere dag komen of zelf de sleutel van het huis krijgen? Kijk of jij het praktisch kunt oplossen zonder dat je erheen hoeft.

Tuurlijk is je mentale belasting heel hoog, doe hier echt wat mee. Neem af en toe even afstand. Zoek in jullie netwerk of in zorgkringen voor extra ondersteuning.

Er bestaat vervangende mantelzorg, deze is er bijvoorbeeld om de mantelzorger te vervangen als deze ziek is of op vakantie is. Wellicht dat de zorgverzekering van jouw ouders hierin ook voorziet.

Wees niet zo veeleisend voor jezelf, daar heeft uiteindelijk niemand wat aan. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar toch. Je geeft de beste zorg als je goed voor jezelf zorgt.
Alle reacties Link kopieren Quote
lila01 schreef:
01-02-2023 12:23


Straks ga ik naar hen toe om uit te zoeken welke medicijnen ze moet nemen voor haar kuur
En morgen ga ik naar hun huis om de huishoudelijke hulp op te wachten (als zij in het ziekenhuis zijn)
Waarom moet jij uitzoeken welke medicijnen je moeder moet nemen? dan doet toch een arts en apotheek?
Kan huishoudelijke hulp niet zelf naar binnen met een sleutel?

Maak echt keuzes die goed zijn voor jezelf en bedenk bij alles wat je doet of er ook een ander is die het kan doen. Weet helaas uit ervaring dat je voor jezelf op moet komen anders ga je er aan onder door........ Sterkte en wees vooral lief voor je zelf......

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven