Psyche
alle pijlers
Het wordt me te veel...
maandag 5 februari 2018 om 08:35
Al een poosje bemerk ik dat dingen mij lastiger afgaan. Ik kan niet alle ballen meer hooghouden, ik heb minder energie (ben echt doodmoe), ik kan veel minder hebben en ben dus veel sneller geïrriteerd/gefrustreerd. Ik huil sneller en ook wel om niets.
Kortom, ik besef me zojuist, als ik zo doorga steven ik volgens mij (wéér) af op overspannen zijn. Of ben ik dat wellicht al?!
Voorheen merkte ik dit moment niet op, ik ging nog door en herkende het niet. Nu herken ik het, maar dat is het dan ook wel. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Dus ik ga het sowieso bespreken deze week met de huisarts en de psych.
Ik zou graag hier wat van me afschrijven, er met mensen over praten. Want om het met mensen daadwerkelijk face to face te bespreken vind ik zo moeilijk. Zelfs mijn man weet niet hoe slecht het werkelijk gaat.
Je zou toch denken dat, na diverse therapieën, ik wel weet hoe ik moet praten met, tenminste, mijn eigen man. Maar het zit blijkbaar zo diep. En hier, anoniem, op het forum, waar van alles tussenzit en je niet tegenover een "echt" mens zit lukt het me makkelijker.
Ik vind het zo moeilijk om de juiste prioriteiten te vinden. Wat is nou echt belangrijk en moet echt nu? Wat kan ik laten liggen en zou me dus geen energie moeten mogen kosten nu? Doordat ik het overzicht ook niet krijg blijf ik over alle zaken doorpiekeren...
Ik hoop hier een steuntje, begrip, tips en tricks te kunnen krijgen. Wat uiting kunnen geven aan mijn zorgen en misschien wat meer duidelijkheid voor mijzelf.
Kortom, ik besef me zojuist, als ik zo doorga steven ik volgens mij (wéér) af op overspannen zijn. Of ben ik dat wellicht al?!
Voorheen merkte ik dit moment niet op, ik ging nog door en herkende het niet. Nu herken ik het, maar dat is het dan ook wel. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Dus ik ga het sowieso bespreken deze week met de huisarts en de psych.
Ik zou graag hier wat van me afschrijven, er met mensen over praten. Want om het met mensen daadwerkelijk face to face te bespreken vind ik zo moeilijk. Zelfs mijn man weet niet hoe slecht het werkelijk gaat.
Je zou toch denken dat, na diverse therapieën, ik wel weet hoe ik moet praten met, tenminste, mijn eigen man. Maar het zit blijkbaar zo diep. En hier, anoniem, op het forum, waar van alles tussenzit en je niet tegenover een "echt" mens zit lukt het me makkelijker.
Ik vind het zo moeilijk om de juiste prioriteiten te vinden. Wat is nou echt belangrijk en moet echt nu? Wat kan ik laten liggen en zou me dus geen energie moeten mogen kosten nu? Doordat ik het overzicht ook niet krijg blijf ik over alle zaken doorpiekeren...
Ik hoop hier een steuntje, begrip, tips en tricks te kunnen krijgen. Wat uiting kunnen geven aan mijn zorgen en misschien wat meer duidelijkheid voor mijzelf.
maandag 5 februari 2018 om 14:20
Goed gedaan!
maandag 5 februari 2018 om 17:58
Ik ben wel meegegaan. Het is wel zeer belangrijk namelijk. Maar de rest van de dag doe ik niets meer.
En voor morgenochtend heb ik mijn man al gevraagd om zoon te voorzien van ontbijt/zorgen dat hij op school komt. Dan kan ik blijven liggen.
Verder woensdag gesprekken bij de huisarts en ook de psych.
En voor morgenochtend heb ik mijn man al gevraagd om zoon te voorzien van ontbijt/zorgen dat hij op school komt. Dan kan ik blijven liggen.
Verder woensdag gesprekken bij de huisarts en ook de psych.
maandag 5 februari 2018 om 18:00
Goed dat je zo snel gesprekken hebt geregeld. Ik snap wel dat je naar dat gesprek voor je kind bent gegaan, je had anders thuis ook niet lekker gezeten denk ik als je man alleen was gegaan.
Hoop dat je heel lekker slaapt en uitslaapt.
Het voelt nu vast niet zo, maar je mag trots zijn dat je deze stappen hebt gezet.
Hoop dat je heel lekker slaapt en uitslaapt.
Het voelt nu vast niet zo, maar je mag trots zijn dat je deze stappen hebt gezet.
Je kunt méér.
maandag 5 februari 2018 om 18:17
Dankjewel, gesprekken stonden echter al. Hoefde ik weinig voor te doen. De huisarts had ik al een afspraak mee omdat ik de laatste tijd zo moe ben. Ik weet nu waarschijnlijk wel de oorzaak, maar kan hem net zo goed laten staan.Moon-Alisa schreef: ↑05-02-2018 18:00Goed dat je zo snel gesprekken hebt geregeld. Ik snap wel dat je naar dat gesprek voor je kind bent gegaan, je had anders thuis ook niet lekker gezeten denk ik als je man alleen was gegaan.
Hoop dat je heel lekker slaapt en uitslaapt.
Het voelt nu vast niet zo, maar je mag trots zijn dat je deze stappen hebt gezet.
De psych had ik ook al een afspraak om weer een doorstart te maken. Dus dat komt nu goed van pas.
dinsdag 6 februari 2018 om 10:14
Ik heb uitgeslapen vandaag en ik doe nu rustig aan (ik doe dus niets).
Ik voel mij er alleen zo rot onder. Niet van: he even lekker niets. Nee, het knaagt dat ik dit niet doe en dat niet....
Hoort er denk ik ook wel bij. Maar toch...
Vanmorgen al wel beseft, ik slaap wel. Redelijk juist, maar normale uren is voldoende. Bij lange na niet....
Vandaag wil ik alles even op papier zetten voor morgen bij de huisarts en de Psych.
Verder zou ik alles het liefst even uitzetten...
Ik voel mij er alleen zo rot onder. Niet van: he even lekker niets. Nee, het knaagt dat ik dit niet doe en dat niet....
Hoort er denk ik ook wel bij. Maar toch...
Vanmorgen al wel beseft, ik slaap wel. Redelijk juist, maar normale uren is voldoende. Bij lange na niet....
Vandaag wil ik alles even op papier zetten voor morgen bij de huisarts en de Psych.
Verder zou ik alles het liefst even uitzetten...
dinsdag 6 februari 2018 om 10:16
Kun je niet 'n paar dagen of weekje naar 'n wellness boeken? Je man is toch thuis en dan hoef je je niet schuldig te voelen dat je niet meehelpt bij 't runnen van je huishouden/gezin.Polkadot28 schreef: ↑06-02-2018 10:14Ik heb uitgeslapen vandaag en ik doe nu rustig aan (ik doe dus niets).
Ik voel mij er alleen zo rot onder. Niet van: he even lekker niets. Nee, het knaagt dat ik dit niet doe en dat niet....
Hoort er denk ik ook wel bij. Maar toch...
Vanmorgen al wel beseft, ik slaap wel. Redelijk juist, maar normale uren is voldoende. Bij lange na niet....
Vandaag wil ik alles even op papier zetten voor morgen bij de huisarts en de Psych.
Verder zou ik alles het liefst even uitzetten...
dinsdag 6 februari 2018 om 12:28
Weekje of een paar dagen weg gaat niet en is ook niet de oplossing. Voel me ergens anders dan thuis niet fijn nu.
Met alles uitzetten bedoel ik denk ik het gepieker, denken, drukmaken om, afspraken (ondanks dat echt nodig zijn, ook voor mijzelf). Even niets moeten en daar ook vrede mee kunnen hebben in plaats van mij nog meer drukmaken.
Met alles uitzetten bedoel ik denk ik het gepieker, denken, drukmaken om, afspraken (ondanks dat echt nodig zijn, ook voor mijzelf). Even niets moeten en daar ook vrede mee kunnen hebben in plaats van mij nog meer drukmaken.
woensdag 7 februari 2018 om 12:22
dinsdag 13 februari 2018 om 10:16
Inmiddels heb ik een week thuis gezeten en begin ik vandaag weer met een paar uurtjes werken.
Ik weet niet zeker hoe ik het het beste kan aanpakken, aangezien ik geen contact heb gehad met een bedrijfsarts. Ik pak het dus zelf op, naar eigen inzicht.
In ieder geval straks overleg met mijn werkgever hierover.
Verder ben ik bij de psychotherapeut geweest gisteren. Hier had ik een afspraak mee om te kijken naar therapievervolg. Dat was al gepland.
We zijn tot de conclusie gekomen dat hetgeen waar ik nu last van heb heel veel te maken heeft met hetgeen waarvoor ik therapie nodig heb.
Dus dat zal nu snel op gang komen. Waarschijnlijk is er een plekje vrij in 1 van de groepen voor schematherapie. dat hoor ik nog, als dat zo is kan ik hele snel starten.
Nu is het zaak om genoeg rust te nemen, maar ook genoeg activiteit, stil te staan bij mijn gevoel en zorgen dat ik niet verder afglijd.
Ik vind het moeilijk nog steeds, erover te praten. Ik maak het voor mijzelf veel kleiner allemaal, dat zei de psych ook gisteren. Hierdoor ben ik mijn problemen aan het vermijden (mijn grootste probleem) en daardoor ga ik uiteindelijk veel te ver over mijn grenzen voor ik ze bemerk.
Ik weet niet zeker hoe ik het het beste kan aanpakken, aangezien ik geen contact heb gehad met een bedrijfsarts. Ik pak het dus zelf op, naar eigen inzicht.
In ieder geval straks overleg met mijn werkgever hierover.
Verder ben ik bij de psychotherapeut geweest gisteren. Hier had ik een afspraak mee om te kijken naar therapievervolg. Dat was al gepland.
We zijn tot de conclusie gekomen dat hetgeen waar ik nu last van heb heel veel te maken heeft met hetgeen waarvoor ik therapie nodig heb.
Dus dat zal nu snel op gang komen. Waarschijnlijk is er een plekje vrij in 1 van de groepen voor schematherapie. dat hoor ik nog, als dat zo is kan ik hele snel starten.
Nu is het zaak om genoeg rust te nemen, maar ook genoeg activiteit, stil te staan bij mijn gevoel en zorgen dat ik niet verder afglijd.
Ik vind het moeilijk nog steeds, erover te praten. Ik maak het voor mijzelf veel kleiner allemaal, dat zei de psych ook gisteren. Hierdoor ben ik mijn problemen aan het vermijden (mijn grootste probleem) en daardoor ga ik uiteindelijk veel te ver over mijn grenzen voor ik ze bemerk.
maandag 12 maart 2018 om 16:28
Inmiddels heb ik diverse gesprekken gehad met de psychologen.
Ik zou een schema-modi therapie gaan volgen en had daarvoor ook al het 2 kennismakingsgesprek met de groepstherapeute.
In dat gesprek zij aan dat ze twijfelde of ik niet beter naar de schemagroep kon.
Het verschil is: 1x per week groepstherapie of 2x groepstherapie en 1x per week...
Dat was wel even schrikken, maar ze zou het gaan overleggen.
Aanstaande donderdag is het zover en heb ik een afspraak met beide therapeuten om te horen wat ze vinden na overleg.
Ik denk dat ik de intensievere vorm wel nodig heb.
Maar het voelt ook als heel erg veel. Het gaat zeker intensief worden. En hoe moet dat dan met mijn werk (inmiddels werk ik ca 12 uur per week)?
Ga Ik dat volhouden? Trek ik het wel? Ik vind het zo eng...
Ik zou een schema-modi therapie gaan volgen en had daarvoor ook al het 2 kennismakingsgesprek met de groepstherapeute.
In dat gesprek zij aan dat ze twijfelde of ik niet beter naar de schemagroep kon.
Het verschil is: 1x per week groepstherapie of 2x groepstherapie en 1x per week...
Dat was wel even schrikken, maar ze zou het gaan overleggen.
Aanstaande donderdag is het zover en heb ik een afspraak met beide therapeuten om te horen wat ze vinden na overleg.
Ik denk dat ik de intensievere vorm wel nodig heb.
Maar het voelt ook als heel erg veel. Het gaat zeker intensief worden. En hoe moet dat dan met mijn werk (inmiddels werk ik ca 12 uur per week)?
Ga Ik dat volhouden? Trek ik het wel? Ik vind het zo eng...
maandag 12 maart 2018 om 17:56
Heb je goed contact met je leidinggevende? Wacht eerst het gesprek donderdag af, dan weet je hoe vaak je therapie gaat krijgen. Dan kun je daarna met je leidinggevende praten om bijvoorbeeld aan te geven dat je in eerste instantie toch weer even wat minder gaat werken en het dan opnieuw gaat opbouwen terwijl je therapie volgt.
Je bent echt goed bezig, hoor!
Je bent echt goed bezig, hoor!
