Het wordt steeds donkerder in mijn hoofd

Al vaker heb ik hier een bericht geschreven over mijn paniek door dissociatie (zowel derealisatie als depersonalisatie). Momenteel heb ik weer een enorm diep dal bereikt en ben ik redelijk radeloos of het nog goed gaat komen.

Er is de afgelopen 3 maanden enorm veel gebeurd en lang op de automatische piloot doorgegaan en zoveel mogelijk genegeerd wat ik voelde. Wel al dit tijd al met een psycholoog aan de slag maar het heeft nog niet de rust gebracht die ik had gehoopt.

Ik kom de dagen door met het slikken van de bekende ''pammetjes'' maar ik merk dat ik het contact met mijn eigen lichaam kwijt ben en alleen nog maar in mijn hoofd zit. Wat ik hiermee bedoel is dat ik mijn eigen lichaam niet als eigen ervaar en ook het contact maken met mijn lichaam door bijvoorbeeld water te laten stromen, komt niet binnen/voel ik het niet. Dit beangstigd mij enorm.

Ik probeer ademhalingsoefeningen te doen via de app Insight timer maar omdat ik zo in mijn hoofd zit is het focussen op bijvoorbeeld mijn buik zo moeilijk. Het frustreerd mij dan ook dat het niet lukt waardoor er nog meer besef is dat het niet goed gaat en ik niet in mijn lijf zit.

Mijn huisarts heb ik de afgelopen week bijna dagelijks gesproken nadat ik afgelopen woensdag voor het eerst het moment had bereikt dat het leven zo niet meer hoeft. Dit heb ik nog nooit in mijn leven gedacht en ik ben daar enorm van geschrokken. Gelukkig vangen mijn ouders mij - wederom - op maar ik vind het heel moeilijk om hun zorgen te zien terwijl ik voel dat ik alleen maar verder afglij.
De huisarts belt vandaag weer omdat ik wil kijken of ik misschien met antidepressiva weer wat adem kan krijgen om weer op te krabbelen maar ik heb in het verleden al zoveel soorten gehad dat ik mij afvraag wat nu nog kan helpen.

Het is een visieuze cirkel aan het worden waar ik het einde niet meer van zie en die steeds donkerder wordt.

Ik zou het fijn vinden om met mensen te schrijven die wat herkenning hierin zien en wellicht wat tips hebben.

Liefs, Evy