Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 3
vrijdag 1 maart 2024 om 21:50
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit. Originele TO schrijft nog mee. In afgelopen edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2024 23:19
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
donderdag 9 mei 2024 om 16:34
@Nimnim, welkom!
En omhelzing voor jou (als je daarvan houdt).
Wat je noemt, zijn normale ontwenningsklachten.
De slapeloosheid wordt minder, de nachtmerries worden minder.
Over een paar weken ziet alles er veel rooskleuriger uit.
Het zal beter gaan.
Jullie zijn toppers, die een positieve beslissing hebben genomen.
Volhouden.
Eén dag tegelijk.
Het komt goed.
En omhelzing voor jou (als je daarvan houdt).
Wat je noemt, zijn normale ontwenningsklachten.
De slapeloosheid wordt minder, de nachtmerries worden minder.
Over een paar weken ziet alles er veel rooskleuriger uit.
Het zal beter gaan.
Jullie zijn toppers, die een positieve beslissing hebben genomen.
Volhouden.
Eén dag tegelijk.
Het komt goed.
'Durf te antwoorden' is één van de leukste topics op het forum.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
donderdag 9 mei 2024 om 16:54
Niet uit eigen ervaring. 
Ik heb lekker een dag vrij.
Het gaat wel aardig.
Leuk contact gehad met twee collega's deze week, da's mooi meegenomen.
Goed voornemen:
Me niet op mijn kop laten zitten door enkelen.
En mezelf een peptalk geven, haha.
Ik heb lekker een dag vrij.
Het gaat wel aardig.
Leuk contact gehad met twee collega's deze week, da's mooi meegenomen.
Goed voornemen:
Me niet op mijn kop laten zitten door enkelen.
En mezelf een peptalk geven, haha.
'Durf te antwoorden' is één van de leukste topics op het forum.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
vrijdag 10 mei 2024 om 07:39
Ach Avo, wat vreselijk gister bij je ouders. Daar kun je toch niet bij?
Ik snap ook helemaal dat je het opsluiten-topic moeilijk vind. Ik vind de verhalen die daar langskomen zo schrijnend. Ik lees het met moeite. Terwijl ik veel van de gruwelijkheden die daar staan beschreven niet heb meegemaakt. Maar het roept wel allerlei associaties op naar andere dingen (bv dat uit de auto zetten: ik werd er niet uitgezet maar m'n moeder, was voor mij ook zo beangstigend, dan bleef ik achter met hem!!). Ik kan me haast niet voorstellen wat het met je doet als je dit wel hebt meegemaakt.
Nimnim, klink als een zware periode. Ik denk dat het 2 dingen zijn zoals de rest ook al zegt: de directe afkickverschijnselen, en het opheffen van een copings/vluchtstrategie. Het eerste zal vanzelf binnenkort beter worden. Het tweede gaat hij dan mee aan de slag. Deze eerste periode moet hij door, dag voor dag, uur voor uur, stapje voor stapje. Is dat misschien ook de reden dat therapie pas wat later begint? Zit daar een idee achter? Of heeft het 'gewoon' met wachtlijsten oid te maken? Hij kan dit, jij kan dit. Maar moeilijk om deze periode te doorstaan, en om het aan te zien.
Explorista, fijn te horen dat je je iets beter voelt.
Hier gaat het redelijk. Op dagen dat ik thuis ben, ben ik aan het opruimen en weggooien geslagen, dat geeft ruimte. Dingen ondernemen gaat niet zo goed, ik ben dan zo gesloopt na afloop dat ik ziek en schijtmisselijk in m'n bed beland.
Ik voel me op het moment een beetje miskend door iedereen, en ben daar bozig om. Maar omdat het voor iedereen op gaat, moet het wel in mij zitten.
Mijn contract is niet verlengd. Ik zag 'm aankomen. Ik wil ook echt niet terug naar m'n werk, heeeel veel weerstand. Dus het is goed. En toch is het ook raar. En word ik er onrustig van. Want wat nu dan? (ik hoef niet meteen iets hoor, ben voorlopig nog 100% ziekgemeld en het contract loopt ook nog tot in de zomer maar toch, m'n toekomstbeeld moet wel veranderen. Waarheen?)
Ik snap ook helemaal dat je het opsluiten-topic moeilijk vind. Ik vind de verhalen die daar langskomen zo schrijnend. Ik lees het met moeite. Terwijl ik veel van de gruwelijkheden die daar staan beschreven niet heb meegemaakt. Maar het roept wel allerlei associaties op naar andere dingen (bv dat uit de auto zetten: ik werd er niet uitgezet maar m'n moeder, was voor mij ook zo beangstigend, dan bleef ik achter met hem!!). Ik kan me haast niet voorstellen wat het met je doet als je dit wel hebt meegemaakt.
Nimnim, klink als een zware periode. Ik denk dat het 2 dingen zijn zoals de rest ook al zegt: de directe afkickverschijnselen, en het opheffen van een copings/vluchtstrategie. Het eerste zal vanzelf binnenkort beter worden. Het tweede gaat hij dan mee aan de slag. Deze eerste periode moet hij door, dag voor dag, uur voor uur, stapje voor stapje. Is dat misschien ook de reden dat therapie pas wat later begint? Zit daar een idee achter? Of heeft het 'gewoon' met wachtlijsten oid te maken? Hij kan dit, jij kan dit. Maar moeilijk om deze periode te doorstaan, en om het aan te zien.
Explorista, fijn te horen dat je je iets beter voelt.
Hier gaat het redelijk. Op dagen dat ik thuis ben, ben ik aan het opruimen en weggooien geslagen, dat geeft ruimte. Dingen ondernemen gaat niet zo goed, ik ben dan zo gesloopt na afloop dat ik ziek en schijtmisselijk in m'n bed beland.
Ik voel me op het moment een beetje miskend door iedereen, en ben daar bozig om. Maar omdat het voor iedereen op gaat, moet het wel in mij zitten.
Mijn contract is niet verlengd. Ik zag 'm aankomen. Ik wil ook echt niet terug naar m'n werk, heeeel veel weerstand. Dus het is goed. En toch is het ook raar. En word ik er onrustig van. Want wat nu dan? (ik hoef niet meteen iets hoor, ben voorlopig nog 100% ziekgemeld en het contract loopt ook nog tot in de zomer maar toch, m'n toekomstbeeld moet wel veranderen. Waarheen?)
vrijdag 10 mei 2024 om 11:41
Vanmorgen ziek gemeld. Loop als een sombie rond. Menstruatie komt er aan en voel me meh.
Huilerig kan me weinig tot iets zetten. Maar ga dan weer twijfelen en schuldig voelen. Vreselijk.
Zijn hier dames in of al voor de overgang?
Ik vraag mij af of ik eens op hormonen moet laten prikken. Met 36 jaar misschien wat vroeg. Maar ik merk met eisprong en menstruatie dingen die ik eerder niet had. Ook als ik seks heb doet mijn vagina raar. Als ik dan rust heb is de boel weer goed en toeval of niet de laatste keren zit ik met de ellende. En dan ga ik hier weer denken of het probleem bij mijn man ligt en daar weer schuldig ober voelen. Zo blijft het van alle zijwegen aan de gang. Word het nu zo zat.
Kan me ook niet meer goed concentreren door alle emoties en de dagen dat ik buikpijn rugpijn heb en huilerig ben.
Huilerig kan me weinig tot iets zetten. Maar ga dan weer twijfelen en schuldig voelen. Vreselijk.
Zijn hier dames in of al voor de overgang?
Ik vraag mij af of ik eens op hormonen moet laten prikken. Met 36 jaar misschien wat vroeg. Maar ik merk met eisprong en menstruatie dingen die ik eerder niet had. Ook als ik seks heb doet mijn vagina raar. Als ik dan rust heb is de boel weer goed en toeval of niet de laatste keren zit ik met de ellende. En dan ga ik hier weer denken of het probleem bij mijn man ligt en daar weer schuldig ober voelen. Zo blijft het van alle zijwegen aan de gang. Word het nu zo zat.
Kan me ook niet meer goed concentreren door alle emoties en de dagen dat ik buikpijn rugpijn heb en huilerig ben.
vrijdag 10 mei 2024 om 22:31
Goede vraag Avo. Moet ik over nadenken. Erkenning dat ik niet lui en wel goed genoeg ben, zoiets. Ik ben vandaag flink bezig geweest en het gevoel is wel weggezakt.
Ja contract roept toch emoties op. Omdat het nu definitief is dat ik dit beroep achter me ga laten. Want ik kan niet later weer instromen, iets met registraties/nascholing etc. Dus dit was het. En dat wil ik ook zo. Maar toch.
Mijn vader had het vooral op m'n moeder gemunt, en op de wereld in het algemeen, niet specifiek op mij. Als ik maar lief en braaf genoeg was. Ik moest vooral dingen waarmaken.
Ja contract roept toch emoties op. Omdat het nu definitief is dat ik dit beroep achter me ga laten. Want ik kan niet later weer instromen, iets met registraties/nascholing etc. Dus dit was het. En dat wil ik ook zo. Maar toch.
Mijn vader had het vooral op m'n moeder gemunt, en op de wereld in het algemeen, niet specifiek op mij. Als ik maar lief en braaf genoeg was. Ik moest vooral dingen waarmaken.
zaterdag 11 mei 2024 om 20:55
@Avocadeau, @Explorista en @Eefje, heel erg bedankt voor jullie reacties. Ze deden me goed toen ik down was. Het gaat gelukkig al wat beter. Ik heb er met hem over gepraat en hij heeft er met zijn afkickbegeleider over gehad. We waren een beetje van elkaar verwijderd, maar nu zijn we weer meer in contact zoals voor het afkicken. Dat scheelt al heel veel.
Ik ga niet veel meeschrijven in dit topic denk ik, maar ik lees regelmatig mee en ik vind jullie (het vaste clubje zegmaar) erg sterk. Doorzetters. Ookal voelt het misschien soms niet zo. Dat wil ik maar even gezegd hebben.
Ik ga niet veel meeschrijven in dit topic denk ik, maar ik lees regelmatig mee en ik vind jullie (het vaste clubje zegmaar) erg sterk. Doorzetters. Ookal voelt het misschien soms niet zo. Dat wil ik maar even gezegd hebben.
nimnim wijzigde dit bericht op 11-05-2024 23:27
Reden: naam toegevoegd
Reden: naam toegevoegd
1.21% gewijzigd
zondag 12 mei 2024 om 16:29
Gisteravond feestje met mensen die ik weinig zie. Was helemaal niet leuk En vraag mij dan af waarom ik naar zulke dingen ga. Zit nu al uren overprikkelt en uit mijn hum.
Hoe bepaal je in het grijze gebied wat wel en niet hoeft. Voorheen deed ik heel vaak dingen zoals deze. Ging gewoon voor de gastheer/vrouw en dacht niet na. Nu ik op mezelf let kom ik vaker in zulke situaties waar ik een andere mening en gevoel heb dan vroeger.
Hoe bepaal je in het grijze gebied wat wel en niet hoeft. Voorheen deed ik heel vaak dingen zoals deze. Ging gewoon voor de gastheer/vrouw en dacht niet na. Nu ik op mezelf let kom ik vaker in zulke situaties waar ik een andere mening en gevoel heb dan vroeger.
zondag 12 mei 2024 om 21:42
Het ligt er bij mij aan hoe belangrijk diegrne voor me is, en hoe ik er op dat moment aan toe ben.
Het gemiddelde daarvan bepaald of ik ga.
Vage kennissen ga ik sowieso vaak niet heen, of als er alleen maar onbekenden zijn. Ik voel me dan erg onveilig.
Wat levert het je op als je gaat, wat kost het je?
Wat is de band met de uitnodiger je waard?
Trek je het nu en daarna?
Dat lijken je dingen om mee te nemen in je overweging.
Heb je vandaag nog een beetje bij kunnen komen?
Het gemiddelde daarvan bepaald of ik ga.
Vage kennissen ga ik sowieso vaak niet heen, of als er alleen maar onbekenden zijn. Ik voel me dan erg onveilig.
Wat levert het je op als je gaat, wat kost het je?
Wat is de band met de uitnodiger je waard?
Trek je het nu en daarna?
Dat lijken je dingen om mee te nemen in je overweging.
Heb je vandaag nog een beetje bij kunnen komen?
dinsdag 14 mei 2024 om 12:00
Vraagt kind waarom ik niet mee wil/ga als begeleidster met schoolreisje.
Kan moeilijk zeggen dat ik dan mezelf niet ben en op dit moment geen kindergeluiden etc. aan kan.
Daar komt het wel op neer. Schaam me kapot maar kan er echt niet tegen.
Moet volgende maand ook een kinderfeestje met 7 jarige door zien te komen. Iemand een tip?
Kan moeilijk zeggen dat ik dan mezelf niet ben en op dit moment geen kindergeluiden etc. aan kan.
Daar komt het wel op neer. Schaam me kapot maar kan er echt niet tegen.
Moet volgende maand ook een kinderfeestje met 7 jarige door zien te komen. Iemand een tip?
dinsdag 14 mei 2024 om 15:20
Monstrea, hoeveel kan je uitbesteden?
Is iets als Monkey Town een optie? Wel veel geluid, maar ze spelen daar vaak heerlijk zelf, eten wordt gemaakt en geen rommel in huis om op te ruimen. Of bowlen, speeltuin, knutsel die door iemand anders geleid wordt? Sowieso goede oordopjes voor het geluid, waar je ook bent. Dat scheelt misschien iets in hoeveel er binnenkomt.
Is iets als Monkey Town een optie? Wel veel geluid, maar ze spelen daar vaak heerlijk zelf, eten wordt gemaakt en geen rommel in huis om op te ruimen. Of bowlen, speeltuin, knutsel die door iemand anders geleid wordt? Sowieso goede oordopjes voor het geluid, waar je ook bent. Dat scheelt misschien iets in hoeveel er binnenkomt.
dinsdag 14 mei 2024 om 21:51
Monstrea, zeg je toch tegen kind: ik heb andere kwaliteiten. Ik ben leuker als moeder dan als juf.
(ik zeg altijd: dan kan je me aan het einde van de dag opsluiten in het gekkenhuis, met al die kakelende en weglopende kinderen)
(ik zeg altijd: dan kan je me aan het einde van de dag opsluiten in het gekkenhuis, met al die kakelende en weglopende kinderen)
anoniem_671df2f98900a wijzigde dit bericht op 16-06-2024 22:37
84.68% gewijzigd
dinsdag 14 mei 2024 om 22:32
Stapje voor stapje Avo. Even geloven dat het misschien wel een beetje vreselijk was. En dan weer wegstoppen als het nodig is. Tot een volgende keer, ooit. Je hoeft niks. Je mag het ook laten zitten.
Ik vind je trouwens enorm creatief met dat kinderfeestje. En het lijkt me alsnog een hel. Maar ik heb dan ook geen kinderen en kan er ook niet zo goed tegen geloof ik. Dus sorry Monstrea, geen tips. Behalve zo simpel mogelijk houden en zo veel mogelijk uitbesteden. Dat mag best.
Hier onrust, onrust, onrust. 'Druk' bezig wat eigenlijk nog niet gaat. Druk in m'n hoofd, wil van alles tegelijk doen, met als gevolg dat ik hardstikke duizelig op de bank zit. Maar van de onrust niet kan ontspannen, of slapen.
Ik vind je trouwens enorm creatief met dat kinderfeestje. En het lijkt me alsnog een hel. Maar ik heb dan ook geen kinderen en kan er ook niet zo goed tegen geloof ik. Dus sorry Monstrea, geen tips. Behalve zo simpel mogelijk houden en zo veel mogelijk uitbesteden. Dat mag best.
Hier onrust, onrust, onrust. 'Druk' bezig wat eigenlijk nog niet gaat. Druk in m'n hoofd, wil van alles tegelijk doen, met als gevolg dat ik hardstikke duizelig op de bank zit. Maar van de onrust niet kan ontspannen, of slapen.
dinsdag 14 mei 2024 om 23:08
Ha Avo, mijn kind had een meisjes en jongens feestje toen ze zes werd. Thuis. Met regen. Kind 1 wilde niet meedoen, hing onderuit en zei bij alles 'nee, ga ik niet doen', kind 2 zat te wat achterbaksig steeds andere kinderen na te doen en na te praten. Kind 3 was een ras-adhder, type 'ik spring als een dolle midden op de bank tussen iedereen in en strek al mijn ledematen uit', waardoor kind 4 een schop in de buik kreeg en moest huilen. Mijn eigen kind was zo gespannen en had de lat zo hoog gelegd in haar hoofd dat die bijdroeg aan de feestvreugde door bij iedere keer aanstoten te gaan krijsen. Ik vond het hard werken (opzet was een beetje die van jou: cadeautjes verstoppen, cake versieren, speurtocht met spelletjes noodgedwongen in huis). Kind had achteraf 'de leukste dag van mijn leven!' Ik niet.
Een thuis feestje kan heel leuk zijn, heb er zelf goede herinneringen aan van vroeger en mijn kind vindt het ook heel leuk. Maar het valt me wel altijd tegen hoeveel werk en drukte het toch is. Vandaar mijn advies: besteed uit wat je kan als je het je kan veroorloven. Dat scheelt echt. En inderdaad, anders zo low key mogelijk. Het is al snel goed voor 7-jarigen gelukkig.
Goed dat je al een aantal keer bij coach gecheckt hebt. Ik snap dat je boos wordt van het idee dat je dit misschien kan denken en dat je je schuldig en bang voelt.
Helpt het om te bedenken dat je het ook weer los mag laten? Dat je er ook voor mag kiezen om het weer weg te stoppen en er nu niets mee hoeft? Misschien geeft dat een beetje rust?
Een thuis feestje kan heel leuk zijn, heb er zelf goede herinneringen aan van vroeger en mijn kind vindt het ook heel leuk. Maar het valt me wel altijd tegen hoeveel werk en drukte het toch is. Vandaar mijn advies: besteed uit wat je kan als je het je kan veroorloven. Dat scheelt echt. En inderdaad, anders zo low key mogelijk. Het is al snel goed voor 7-jarigen gelukkig.
Goed dat je al een aantal keer bij coach gecheckt hebt. Ik snap dat je boos wordt van het idee dat je dit misschien kan denken en dat je je schuldig en bang voelt.
Helpt het om te bedenken dat je het ook weer los mag laten? Dat je er ook voor mag kiezen om het weer weg te stoppen en er nu niets mee hoeft? Misschien geeft dat een beetje rust?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
