Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 3
vrijdag 1 maart 2024 om 21:50
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit. Originele TO schrijft nog mee. In afgelopen edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2024 23:19
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
maandag 18 maart 2024 om 15:06
Je kan een melding maken bij veilig thuis, als je je zorgen maakt.
Maar ik kan me ook indenken dat je gewoon helemaal niets met ze te maken wilt hebben.
Is het zinvol om even met de POH af te spreken en samen te sparren hoe je je het beste op kan stellen? Ik kan me indenken dat dit voor jou best wat oproept door het geweld in het verleden.
Maar ik kan me ook indenken dat je gewoon helemaal niets met ze te maken wilt hebben.
Is het zinvol om even met de POH af te spreken en samen te sparren hoe je je het beste op kan stellen? Ik kan me indenken dat dit voor jou best wat oproept door het geweld in het verleden.
anoniem_671df2f98900a wijzigde dit bericht op 18-03-2024 23:12
51.93% gewijzigd
maandag 18 maart 2024 om 17:36
Ik begrijp je dilemma Avo!
Is het voor jou helpend om nu alvast grenzen , wat mag wel / niet van jezelf voor jezelf op te stellen in je hoofd of op papier ?
En idd "volwassen" om te gaan maar ik zet het bewust tussen "" . Omdat het weliswaar als volwassen wordt gezien maar dan ook vooral bij niet ernstig beschadigde mensen.
Bij jou is dit voor een deel niet volwassen geworden en dat was en is niet jouw fout!
Daarmee blijft het lastige van moeten kiezen nog ateeds wel bestaan.
Daarom noemde ik het van te voren bedenken. Is het een optie om heel bewust een tijdsbestek voor de niet volwassen Avo in te plannen ?
Dat je de kleine Avo de kans geeft om gezien te mogen worden ?
Ik begrijp echt dat dit gemakkelijker klinkt dan het is. Ik gun je namelijk beide zo!
Ik had de lat altijd heel hoog liggen met dit soort dingen. Fatsoenlijk , zo hoort het , respectvol enz.
Maar deed mezelf hier flink geweld mee aan. En de moeite die het mij koste om het te doen werdt zelden gezien en gehoord. Vaak integendeel. Trap na en boos op mezelf droop ik dan af naar huis.
In situatie met MBT team nu.. het was weer een dag vol drama en absurditeit, ga ik geen afsluitend gesprek voeren.
Schijnheilige vertoning en mij volledig laten vallen maakte die keuze wel gemakkelijker.
Maar het heeft mij wel geleerd dat als er voor mij niet ook iets te halen valt dan hoef ik niet meer.
Ingewikkelder is het als dit wel het geval is zoals nu bij jou.
Wat zou je hierin van ons willen ? Ik heb namelijk bij jou totaal niet de neiging om je een schop onder je kont te geven. Die geef jij jezelf meer dan genoeg. Ik heb wel de neiging om je liefdevol toestemming te geven. Toestemming graag lezen als het is goed lieverd , je doet het wel goed enz.
Maar weet niet goed of dit is wat je wil. En dat wil ik nu net zo graag... geven wat jij wil.
En ik ben misschien ook wel niet helemaal helder. Heb weer oxacepam en daar 2 van genomen en was al doodmoe.
Wat een gedoe en strijd was dat zeg . Ik zit niet in het wereldje maar ik weet zeker dat ik hier eerder een ons coke in huis had gehad dan dat ik nu voor oxacepam moest leren.
Woensdag op herhaling ... nu al zin in..
Is het voor jou helpend om nu alvast grenzen , wat mag wel / niet van jezelf voor jezelf op te stellen in je hoofd of op papier ?
En idd "volwassen" om te gaan maar ik zet het bewust tussen "" . Omdat het weliswaar als volwassen wordt gezien maar dan ook vooral bij niet ernstig beschadigde mensen.
Bij jou is dit voor een deel niet volwassen geworden en dat was en is niet jouw fout!
Daarmee blijft het lastige van moeten kiezen nog ateeds wel bestaan.
Daarom noemde ik het van te voren bedenken. Is het een optie om heel bewust een tijdsbestek voor de niet volwassen Avo in te plannen ?
Dat je de kleine Avo de kans geeft om gezien te mogen worden ?
Ik begrijp echt dat dit gemakkelijker klinkt dan het is. Ik gun je namelijk beide zo!
Ik had de lat altijd heel hoog liggen met dit soort dingen. Fatsoenlijk , zo hoort het , respectvol enz.
Maar deed mezelf hier flink geweld mee aan. En de moeite die het mij koste om het te doen werdt zelden gezien en gehoord. Vaak integendeel. Trap na en boos op mezelf droop ik dan af naar huis.
In situatie met MBT team nu.. het was weer een dag vol drama en absurditeit, ga ik geen afsluitend gesprek voeren.
Schijnheilige vertoning en mij volledig laten vallen maakte die keuze wel gemakkelijker.
Maar het heeft mij wel geleerd dat als er voor mij niet ook iets te halen valt dan hoef ik niet meer.
Ingewikkelder is het als dit wel het geval is zoals nu bij jou.
Wat zou je hierin van ons willen ? Ik heb namelijk bij jou totaal niet de neiging om je een schop onder je kont te geven. Die geef jij jezelf meer dan genoeg. Ik heb wel de neiging om je liefdevol toestemming te geven. Toestemming graag lezen als het is goed lieverd , je doet het wel goed enz.
Maar weet niet goed of dit is wat je wil. En dat wil ik nu net zo graag... geven wat jij wil.
En ik ben misschien ook wel niet helemaal helder. Heb weer oxacepam en daar 2 van genomen en was al doodmoe.
Wat een gedoe en strijd was dat zeg . Ik zit niet in het wereldje maar ik weet zeker dat ik hier eerder een ons coke in huis had gehad dan dat ik nu voor oxacepam moest leren.
Woensdag op herhaling ... nu al zin in..
maandag 18 maart 2024 om 21:08
Oke, praat maar lekker hardop hier !
Medicatie is typisch geval van miscommunicatie en niet goed lezen of niet willen lezen.
Ik krijg al een half jaar doosje van 30 per keer. Neem nooit meer dan ik mag . Haat ik van mezelf dat ik met dit soort dingen te braaf ben.
De vervangende psychiater wil niet in mijn dossier lezen. Geen reden waarom niet. Daar staat dat ik sinds 7 maart 3 oxa per dag mag.
In medicatie overzicht heeft hij dit nog niet aangepast dus vervangende psychiater heeft nu 1 per dag voorgeschreven.
Uiteraard aangeven dat ik nu 3 per dag mag. Kon wel zo zijn maar dit is het.
Begeleider zat erbij. Dus ik gaf aan dat ik elke 3 dagen nieuwe moet aanvragen ? Ja dat moet maar tijdig reageren van vervangende psychiater is niet gegarandeerd maar elke 2 dagen al bellen mag ook niet.
Dit geeft mij extra stress. Mijn begeleider vroeg toen. " mag ik met toestemming van haar dan bellen ?"
Dit was geen optie zelf regelen.
Vervolgens lees ik in de rapportage dat ik niet zelf bel maar anderen voor mij laat bellen!!
WTF !!! Ik laat helemaal geen anderen bellen . Mijn begeleider vroeg ivm de stress en compleet ingestort of hij het mocht doen.
Psychiater is voorlopig nog wel ziek dus sowieso geen pijnmedicatie voorlopig.
Als psychiater weer aanwezig is laten dat weten en kan ik dan een afspraak maken. Tot die tijd mag ik het zelf uitzoeken.
Begeleider weet het ook niet meer. Hij ziet hoe ik achteruit ga op eigenlijk alle fronten maar ze willen niet eens naar hem luisteren.
Mijn hoop op begeleiding bij euthanasie is er niet groter op geworden zeg maar.
Het wmo keukentafel gesprek ging ook niet door.
Dat zal ook minimaal een maand op zich laten wachten. Voor de huishoudelijke hulp tot daaraantoe maar begeleider zou hier minimaal 3 keer per week willen komen. En dat gaat nu ook niet gebeuren voorlopig.
Ik voel me zo in de steek gelaten. Niet door begeleider maar verder...
Slapen gaat steeds slechter. Sta steeds in paniek stand.
Heb mes op mijn lijf gehad , want wilde trauma pijn ff niet meer voelen.
Op wc gaan zitten. Voelde meest veilig.
Totaal over de rooie. Hele tijd gezeten.
Ik loop regelmatig in totale paniek door mijn huis.
En zo moe.. zo intens moe. En alles doet pijn.
Medicatie is typisch geval van miscommunicatie en niet goed lezen of niet willen lezen.
Ik krijg al een half jaar doosje van 30 per keer. Neem nooit meer dan ik mag . Haat ik van mezelf dat ik met dit soort dingen te braaf ben.
De vervangende psychiater wil niet in mijn dossier lezen. Geen reden waarom niet. Daar staat dat ik sinds 7 maart 3 oxa per dag mag.
In medicatie overzicht heeft hij dit nog niet aangepast dus vervangende psychiater heeft nu 1 per dag voorgeschreven.
Uiteraard aangeven dat ik nu 3 per dag mag. Kon wel zo zijn maar dit is het.
Begeleider zat erbij. Dus ik gaf aan dat ik elke 3 dagen nieuwe moet aanvragen ? Ja dat moet maar tijdig reageren van vervangende psychiater is niet gegarandeerd maar elke 2 dagen al bellen mag ook niet.
Dit geeft mij extra stress. Mijn begeleider vroeg toen. " mag ik met toestemming van haar dan bellen ?"
Dit was geen optie zelf regelen.
Vervolgens lees ik in de rapportage dat ik niet zelf bel maar anderen voor mij laat bellen!!
WTF !!! Ik laat helemaal geen anderen bellen . Mijn begeleider vroeg ivm de stress en compleet ingestort of hij het mocht doen.
Psychiater is voorlopig nog wel ziek dus sowieso geen pijnmedicatie voorlopig.
Als psychiater weer aanwezig is laten dat weten en kan ik dan een afspraak maken. Tot die tijd mag ik het zelf uitzoeken.
Begeleider weet het ook niet meer. Hij ziet hoe ik achteruit ga op eigenlijk alle fronten maar ze willen niet eens naar hem luisteren.
Mijn hoop op begeleiding bij euthanasie is er niet groter op geworden zeg maar.
Het wmo keukentafel gesprek ging ook niet door.
Dat zal ook minimaal een maand op zich laten wachten. Voor de huishoudelijke hulp tot daaraantoe maar begeleider zou hier minimaal 3 keer per week willen komen. En dat gaat nu ook niet gebeuren voorlopig.
Ik voel me zo in de steek gelaten. Niet door begeleider maar verder...
Slapen gaat steeds slechter. Sta steeds in paniek stand.
Heb mes op mijn lijf gehad , want wilde trauma pijn ff niet meer voelen.
Op wc gaan zitten. Voelde meest veilig.
Totaal over de rooie. Hele tijd gezeten.
Ik loop regelmatig in totale paniek door mijn huis.
En zo moe.. zo intens moe. En alles doet pijn.
maandag 18 maart 2024 om 21:33
Ik vind het zo rot voor je.
Die medicatie is wel heel raar geregeld zeg.
Je mag niet na 2 dagen vragen, maar krijgt maar voor 3 dagen. En psychiater garandeert geen zelfde dag garantie.
Hoe bizar!
Zeker als je medicijntrouw bent.
Ik kan dit niet goed bevatten. Is die vervangend psychiater het enige aanspreekpunt? Heb je geen andere behandelaar binnen die instelling die bekend is met jou?
Kan je nu per direct per mail de laatste versie van je dossier aanvragen en de huisarts vragen een spoedconsultatie bij de netwerkpsychiater te doen voor een second opinion?
Het lijkt me dat als in jouw dossier duidelijk staat dat je medicijntrouw bent, er geen dreiging tot suïcidaal handelen is, en de wijziging van dosis er ook in staat dat een huisarts toch mee kan denken?
Maar goed, ik weet niet of er contra indicaties in je dossier staan of bekend zijn bij de huisarts natuurlijk.
Zou je overigens, totdat je weet hoe het zit met je euthanasieverzoek, niet toch laten verwijzen naar een passende traumagespecialiseerde instelling?
Of was je bij de traumacentra ook afgewezen?
Die medicatie is wel heel raar geregeld zeg.
Je mag niet na 2 dagen vragen, maar krijgt maar voor 3 dagen. En psychiater garandeert geen zelfde dag garantie.
Hoe bizar!
Zeker als je medicijntrouw bent.
Ik kan dit niet goed bevatten. Is die vervangend psychiater het enige aanspreekpunt? Heb je geen andere behandelaar binnen die instelling die bekend is met jou?
Kan je nu per direct per mail de laatste versie van je dossier aanvragen en de huisarts vragen een spoedconsultatie bij de netwerkpsychiater te doen voor een second opinion?
Het lijkt me dat als in jouw dossier duidelijk staat dat je medicijntrouw bent, er geen dreiging tot suïcidaal handelen is, en de wijziging van dosis er ook in staat dat een huisarts toch mee kan denken?
Maar goed, ik weet niet of er contra indicaties in je dossier staan of bekend zijn bij de huisarts natuurlijk.
Zou je overigens, totdat je weet hoe het zit met je euthanasieverzoek, niet toch laten verwijzen naar een passende traumagespecialiseerde instelling?
Of was je bij de traumacentra ook afgewezen?
dinsdag 19 maart 2024 om 07:41
Ik heb weer zo'n moment waarop ik alles en iedereen even zat ben en dan met name werk. Mijn werkgever heeft zichzelf in zijn vingers gesneden gisteren. ik werk geen minuut meer over. Voortaan sta ik 1 minuut over 5 buiten, sorry not sorry maar ik ben dat telkens geven en geven beu. Jij wilt alles volgens de regels doen en moeilijk doen waar iedereen bij staat over 2 uurtjes verlof om medische redenen. dat ik die moet inhalen of vrij moet nemen, prima is uiteraard je goed recht.
Maar je vergeet even al die keren dat ik afgelopen maanden 10 minuten, kwartier of half uur en enkele keer een uur langer bleef om toch wat dingen af te maken, omdat we onderbemand zijn. Al die keren stond ik voor niets te werken. Vorige week nog zag je zelf dat ik 20 minuten later weg ging. Ik doe dat gewoon niet meer.
Dan schiet er door mijn hoofd ik kan gewoon zeggen fuck it, fuck you ik stop, maar dan bedenk ik me dat ik toch geld nodig heb en wel moet.
Vind jammer dat altijd zo moet, want als je die collega bent die altijd stipt 5 uur buiten staat dan is het ook weer niet goed. Dan ben je weer niet flexibel, nou ik wordt pas flexibel als jij dat ook weer wordt.
Want thuis werken kon eerst wel als echt nodig was en ook die vrijheid en flexibiliteit heb je me afgenomen.
Maar je vergeet even al die keren dat ik afgelopen maanden 10 minuten, kwartier of half uur en enkele keer een uur langer bleef om toch wat dingen af te maken, omdat we onderbemand zijn. Al die keren stond ik voor niets te werken. Vorige week nog zag je zelf dat ik 20 minuten later weg ging. Ik doe dat gewoon niet meer.
Dan schiet er door mijn hoofd ik kan gewoon zeggen fuck it, fuck you ik stop, maar dan bedenk ik me dat ik toch geld nodig heb en wel moet.
Vind jammer dat altijd zo moet, want als je die collega bent die altijd stipt 5 uur buiten staat dan is het ook weer niet goed. Dan ben je weer niet flexibel, nou ik wordt pas flexibel als jij dat ook weer wordt.
Want thuis werken kon eerst wel als echt nodig was en ook die vrijheid en flexibiliteit heb je me afgenomen.
dinsdag 19 maart 2024 om 08:06
Weinig slaap.
En ja, natuurlijk wil ik ergens gaan.
Ze gebruikte het woord 'moederrol' en zegt dat ze om me geeft.
Ik zou dr voor altijd vast moeten houden.
Die stomme a.gst altijd. Je z zou toch zeggen dat ik het ergste al overleefd heb, niets meer heb om bang voor te zijn.
* Geluid van zoemer* wrong!
Moet zo op de fiets als ik op tijd wil komen....
En ja, natuurlijk wil ik ergens gaan.
Ze gebruikte het woord 'moederrol' en zegt dat ze om me geeft.
Ik zou dr voor altijd vast moeten houden.
Die stomme a.gst altijd. Je z zou toch zeggen dat ik het ergste al overleefd heb, niets meer heb om bang voor te zijn.
* Geluid van zoemer* wrong!
Moet zo op de fiets als ik op tijd wil komen....
dinsdag 19 maart 2024 om 09:44
Avo, hoe ging het? Ik las je pas laat, sorry.
Is het gelukt om je dilemma bespreekbaar te maken? Wat je wil, hoopt, maar dat je het niet aankan om (echt of gevoelsmatig) afgewezen te worden door iemand die zo belangrijk is?
Blijf in ieder geval ademhalen. Ik kom straks even kijken hoe het met je is.
Is het gelukt om je dilemma bespreekbaar te maken? Wat je wil, hoopt, maar dat je het niet aankan om (echt of gevoelsmatig) afgewezen te worden door iemand die zo belangrijk is?
Blijf in ieder geval ademhalen. Ik kom straks even kijken hoe het met je is.
dinsdag 19 maart 2024 om 11:14
Ze wist het al.
Het lukte een tijd nauwelijks om te praten.
Ze heeft me erg geholpen met vragen en uitnodigingen aan alle delen. Verwoord en laten merken dat ze de strijd zag, dat het oke was.
Na een tijdje zakte de angst en spanning. Hebben we veel kunnen benoemen.
Dat ik dingen nu weer, maar vaak anders voel. Dat als nu en vroeger door elkaar lopen, dat eng en verwarrend is, en niet simpel 'maar nu ben je hier en veilig.'.
Daar kwam ze zelf mee.
Ik voelde me zo gehoord, gezien, begrepen (en anders geïnteresseerd doorgevraagd).
Doodeng. En zo niet gewend, gezien hulpverlening tot nu toe riep 'maar je bent nu hier, en dus veilig'. En ik snap het belang van dag besef, maar de erkenning dat het logisch is dat het niet goed lukt om dat vast te houden bij angst, het laten merken te begrijpen dat dat geen kwestie is van 'niet je best doen' maar van gewoon totaal de weg kwijt zijn in je interne kalender.
Het is fucking verwarrend dat hoe meer ik laat zien, eerlijk ben, hoe meer ze wil begrijpen, in plaats van afstoten.
Ik weet het wel.
Dat het mijn angst is voor mezelf. Dat ik niet bang ben voor haar. Maar voor de afwijzing die ik heb naar mezelf. En die ik projecteer op haar. Ik ben niet bang dat ze weggaat. Ik ben bang dat ze blijft. Me ziet.
Dat ik haar binnenlaat. Mezelf binnenlaat.
En terwijl we concluderen dat ik dat prima weet mag dat er allemaal zijn, en word me ineens bloedserieus verteld dat het allemaal niet in een keer hoeft. Dat ik bepaal wat er binnenkomt. Ik mag de deur steeds weer dichtdoen. Dat we op weg zijn samen, maar nog lang niet bij het doel, en dat ik niet zo snel hoef.
En ik heb me laten vasthouden. En even gehuild. En dat was eng. En oke.
En nu ben ik moe en labiele lea
Nacht niet geslapen, adrenaline bijna op, en ik begin me te beseffen wat ik allemaal wel niet uitgekraamd heb.
Je zou bijna denken dat ik een marathon gelopen heb ipv een uurtje geouwehoerd.
Het lukte een tijd nauwelijks om te praten.
Ze heeft me erg geholpen met vragen en uitnodigingen aan alle delen. Verwoord en laten merken dat ze de strijd zag, dat het oke was.
Na een tijdje zakte de angst en spanning. Hebben we veel kunnen benoemen.
Dat ik dingen nu weer, maar vaak anders voel. Dat als nu en vroeger door elkaar lopen, dat eng en verwarrend is, en niet simpel 'maar nu ben je hier en veilig.'.
Daar kwam ze zelf mee.
Ik voelde me zo gehoord, gezien, begrepen (en anders geïnteresseerd doorgevraagd).
Doodeng. En zo niet gewend, gezien hulpverlening tot nu toe riep 'maar je bent nu hier, en dus veilig'. En ik snap het belang van dag besef, maar de erkenning dat het logisch is dat het niet goed lukt om dat vast te houden bij angst, het laten merken te begrijpen dat dat geen kwestie is van 'niet je best doen' maar van gewoon totaal de weg kwijt zijn in je interne kalender.
Het is fucking verwarrend dat hoe meer ik laat zien, eerlijk ben, hoe meer ze wil begrijpen, in plaats van afstoten.
Ik weet het wel.
Dat het mijn angst is voor mezelf. Dat ik niet bang ben voor haar. Maar voor de afwijzing die ik heb naar mezelf. En die ik projecteer op haar. Ik ben niet bang dat ze weggaat. Ik ben bang dat ze blijft. Me ziet.
Dat ik haar binnenlaat. Mezelf binnenlaat.
En terwijl we concluderen dat ik dat prima weet mag dat er allemaal zijn, en word me ineens bloedserieus verteld dat het allemaal niet in een keer hoeft. Dat ik bepaal wat er binnenkomt. Ik mag de deur steeds weer dichtdoen. Dat we op weg zijn samen, maar nog lang niet bij het doel, en dat ik niet zo snel hoef.
En ik heb me laten vasthouden. En even gehuild. En dat was eng. En oke.
En nu ben ik moe en labiele lea
Nacht niet geslapen, adrenaline bijna op, en ik begin me te beseffen wat ik allemaal wel niet uitgekraamd heb.
Je zou bijna denken dat ik een marathon gelopen heb ipv een uurtje geouwehoerd.
dinsdag 19 maart 2024 om 11:19
Oh, en ze wist ook dat afzeggen bij mij risico opleverde.
Maar het was 1. Goed voor haarzelf zorgen
2. Vertrouwen dat onze band het kon hebben
3. Weten dat dit diep van binnen voor mij ook veilig is: ze zal dus nooit tegen haar zin in in afspreken.
4. Uitdragen dat het oke is om voor jezelf te kiezen. En dat dat geen dramatische gevolgen hoeft te hebben.
Besproken dat ik weer dat het geen afwijzing is. Dat het vroeger en nu zijn die door elkaar lopen en het daarom zoveel oproept.
Het kan zijn dat ik niet gezegd heb wat ik gedaan heb maandagavond. Wel aangegeven dat ik niet weet hoe ik daarmee om moet gaan, hoe die emoties te reguleren.
Maar het was 1. Goed voor haarzelf zorgen
2. Vertrouwen dat onze band het kon hebben
3. Weten dat dit diep van binnen voor mij ook veilig is: ze zal dus nooit tegen haar zin in in afspreken.
4. Uitdragen dat het oke is om voor jezelf te kiezen. En dat dat geen dramatische gevolgen hoeft te hebben.
Besproken dat ik weer dat het geen afwijzing is. Dat het vroeger en nu zijn die door elkaar lopen en het daarom zoveel oproept.
Het kan zijn dat ik niet gezegd heb wat ik gedaan heb maandagavond. Wel aangegeven dat ik niet weet hoe ik daarmee om moet gaan, hoe die emoties te reguleren.
dinsdag 19 maart 2024 om 12:28
Lieve dappere Avo !!!
Ik zit hier ontroerd te zijn omdat ik je strijd zo voel en zo blij ben dat je je gezien , gehoord en begrepen voelde!
En ik begrijp zo dat je moe , verward , nou ja van alles voelt.
Maar avo , je bent gegaan !
Volgende keer gaan slapen want je gaat uiteindelijk toch dus wakker liggen is zonde
En je hebt je vast laten houden !
Ik ben echt trots !!
Ik zit hier ontroerd te zijn omdat ik je strijd zo voel en zo blij ben dat je je gezien , gehoord en begrepen voelde!
En ik begrijp zo dat je moe , verward , nou ja van alles voelt.
Maar avo , je bent gegaan !
Volgende keer gaan slapen want je gaat uiteindelijk toch dus wakker liggen is zonde
En je hebt je vast laten houden !
Ik ben echt trots !!
dinsdag 19 maart 2024 om 12:34
WMO consulente gaat mij vandaag bellen.
Ik sta stijf van stress en paniek dus om 11:45 maar ff gevraagd aan de planning of ze ook wist wanneer ik ongeveer op de planning sta..
Vanmiddag was het antwoord om 11:50
Kijk daar kan ik wat mee ... duidelijkheid
Ik heb maar bedankt want ik sta zo op knappen dat ik serieus moeite moet doen om aardig te blijven en ik begrijp ook wel dat zij er niks aan kan doen .
Ik sta stijf van stress en paniek dus om 11:45 maar ff gevraagd aan de planning of ze ook wist wanneer ik ongeveer op de planning sta..
Vanmiddag was het antwoord om 11:50
Kijk daar kan ik wat mee ... duidelijkheid
Ik heb maar bedankt want ik sta zo op knappen dat ik serieus moeite moet doen om aardig te blijven en ik begrijp ook wel dat zij er niks aan kan doen .
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
