Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4
vrijdag 6 december 2024 om 09:04
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
zaterdag 4 januari 2025 om 11:25
Ach lieve Lucy, wat heb je toch een ontzettend pittig verhaal. Het is niet gek dat je dit niet kan dragen. Niemand zou dat kunnen. Ik kreeg laatst in een scholing de vraag: hoe nabij is de dood in jouw leven. Hoe heeft dit je beïnvloed. Jouw leven ademt (dreiging van) de dood. Ik snap dat alles in jou op alarm gaat bij deze situatie.
Ik snap ook dat alles in jou schreeuwt dat je het wel aan moet kunnen. Dat je het jezelf nooit kan vergeven als er iets ernstigs met Meis gebeurd en je het gevoel hebt dat je er niet alles aan gedaan hebt om haar te helpen/steunen. Maar de vraag is of wat je nu doet/hoe je het nu doet daadwerkelijk helpend is. En dat is een hele moeilijke en pijnlijke vraag. Want je werkt zo ongelofelijk hard, en het enige wat je wil is het goed doen voor haar. Maar jij kan niet beslissen dat Meis wil blijven leven. Dat kan ze alleen zelf. Ookal ben jij haar moeder, ookal is zij minderjarig, ookal ben jij verantwoordelijk voor haar. Dat klopt, maar alleen in het redelijke. Ik snap dat het zo niet voelt in je moederhart. Maar jij kan haar niet in leven houden. Dat moet ze zelf doen.
Ik denk dat je alleen uit het gevecht, de patstelling, komt als je dat echt kan voelen. Je wil alles doen, alles faciliteren, overal bij helpen. Maar zij moet de keus maken.
En je kan alleen maar alles faciliteren als jij blijft staan. Dat betekent dat je ook pauzes voor jezelf moet gaan inbouwen.
*Poef*
Maar, het werd beter toen mijn ouders stopten met vechten, zonder dat ze hem loslieten. Dat zou ik jou ook gunnen.
Ik lees nu je plan. Ik denk dat dat een heel mooi plan is. Simpel en duidelijk. Regels die te overzien zijn. En ook iets waar zij zelf invloed op heeft.
Ik snap ook dat alles in jou schreeuwt dat je het wel aan moet kunnen. Dat je het jezelf nooit kan vergeven als er iets ernstigs met Meis gebeurd en je het gevoel hebt dat je er niet alles aan gedaan hebt om haar te helpen/steunen. Maar de vraag is of wat je nu doet/hoe je het nu doet daadwerkelijk helpend is. En dat is een hele moeilijke en pijnlijke vraag. Want je werkt zo ongelofelijk hard, en het enige wat je wil is het goed doen voor haar. Maar jij kan niet beslissen dat Meis wil blijven leven. Dat kan ze alleen zelf. Ookal ben jij haar moeder, ookal is zij minderjarig, ookal ben jij verantwoordelijk voor haar. Dat klopt, maar alleen in het redelijke. Ik snap dat het zo niet voelt in je moederhart. Maar jij kan haar niet in leven houden. Dat moet ze zelf doen.
Ik denk dat je alleen uit het gevecht, de patstelling, komt als je dat echt kan voelen. Je wil alles doen, alles faciliteren, overal bij helpen. Maar zij moet de keus maken.
En je kan alleen maar alles faciliteren als jij blijft staan. Dat betekent dat je ook pauzes voor jezelf moet gaan inbouwen.
*Poef*
Maar, het werd beter toen mijn ouders stopten met vechten, zonder dat ze hem loslieten. Dat zou ik jou ook gunnen.
Ik lees nu je plan. Ik denk dat dat een heel mooi plan is. Simpel en duidelijk. Regels die te overzien zijn. En ook iets waar zij zelf invloed op heeft.
maisnon3 wijzigde dit bericht op 05-01-2025 06:33
31.31% gewijzigd
zaterdag 4 januari 2025 om 13:06
Dank je wel voor je openheid Maisnon! Hoe heeft je broer het ervaren?
Ik heb al aan man voorgesteld dat ik een tijdje weg ga. Als het probleem bij mij, of tussen mij en meis ligt, dan ga ik liever even weg dan dat zij ergens anders wordt geplaatst. Op de een of andere manier lijkt me dat namelijk zo heftig. Maar man wil er (vooralsnog) niets van weten.
Jullie hebben met in elk geval geholpen om ook even op een rij te krijgen waar ik niet helpend ben en waar ik vanuit mijn triggers acteer. Dat is fijn: soms zie je dat zelf niet zo helder.
Ik laat het even bezinken. Wat ik anders kan doen, of anders naar de situatie kan kijken.
Ik heb al aan man voorgesteld dat ik een tijdje weg ga. Als het probleem bij mij, of tussen mij en meis ligt, dan ga ik liever even weg dan dat zij ergens anders wordt geplaatst. Op de een of andere manier lijkt me dat namelijk zo heftig. Maar man wil er (vooralsnog) niets van weten.
Jullie hebben met in elk geval geholpen om ook even op een rij te krijgen waar ik niet helpend ben en waar ik vanuit mijn triggers acteer. Dat is fijn: soms zie je dat zelf niet zo helder.
Ik laat het even bezinken. Wat ik anders kan doen, of anders naar de situatie kan kijken.
zaterdag 4 januari 2025 om 13:53
*poef*
Maar uiteindelijk is het voor iedereen goed geweest. Ook voor hem. Want vanaf het moment dat mijn ouders deze beslissing hebben genomen kwam het contact langzaam weer terug. Pas rond zijn 25e was hij uitgepubert, en nam hij langzaam verantwoordelijkheid voor zijn eigen leven en handelen. Tot die tijd hebben we hem met elkaar overal doorheen gesleept (school, werk, enz). Maar ja, uiteindelijk heeft dit wel geresulteerd in een leuke jongeman, die toen mijn moeder overleed er in de laatste weken wel samen met mij kon zijn voor haar. Die niet meer wegliep, die afscheid kon nemen, die lang genoeg een baan hield om gewoon zijn rekeningen te kunnen betalen. En het verschil tussen ons kan niet groter zijn, maar we hebben goed contact, en hij is een hele leuke vader voor zijn kind.
Maar uiteindelijk is het voor iedereen goed geweest. Ook voor hem. Want vanaf het moment dat mijn ouders deze beslissing hebben genomen kwam het contact langzaam weer terug. Pas rond zijn 25e was hij uitgepubert, en nam hij langzaam verantwoordelijkheid voor zijn eigen leven en handelen. Tot die tijd hebben we hem met elkaar overal doorheen gesleept (school, werk, enz). Maar ja, uiteindelijk heeft dit wel geresulteerd in een leuke jongeman, die toen mijn moeder overleed er in de laatste weken wel samen met mij kon zijn voor haar. Die niet meer wegliep, die afscheid kon nemen, die lang genoeg een baan hield om gewoon zijn rekeningen te kunnen betalen. En het verschil tussen ons kan niet groter zijn, maar we hebben goed contact, en hij is een hele leuke vader voor zijn kind.
maisnon3 wijzigde dit bericht op 05-01-2025 06:35
40.33% gewijzigd
zaterdag 4 januari 2025 om 13:55
Als er iemand weg zou moeten, moet je denk ik goed overleggen, als het kan ook met Meis, wie dan. Want jij kan denken dat het voor haar heel heftig is, en dat jij beter weg kan gaan. Maar de vraag is of zij dat ook zo voelt?
En het maakt natuurlijk uit wie waarheen gaat. Een opname is een totaal ander soort wegmoeten dan een paar weken bij een vriendin gaan wonen om tot rust te komen.
Dus waar het kan, overleg met elkaar. Kijk of jouw idee ook is wat zij voor zich ziet.
En dit kan tot op zekere hoogte, want bij ernstige suïcidaliteit heeft ze gewoon niet zoveel meer te kiezen.
En het maakt natuurlijk uit wie waarheen gaat. Een opname is een totaal ander soort wegmoeten dan een paar weken bij een vriendin gaan wonen om tot rust te komen.
Dus waar het kan, overleg met elkaar. Kijk of jouw idee ook is wat zij voor zich ziet.
En dit kan tot op zekere hoogte, want bij ernstige suïcidaliteit heeft ze gewoon niet zoveel meer te kiezen.
zaterdag 4 januari 2025 om 14:56
Lucy, wat heb je het zwaar! Zorg a.u.b. goed voor jezelf!! 
Avo: ik heb ook geen zin om maandag weer te gaan werken. Voor het weer actief dingen gaan doen is het wel goed, want ik kom echt tot niks nu als het niet perse moet (gevalletje niet-ingedeelde tijd). Ik vind het al wat dat ik vanmorgen iets eerder dan de rest van afgelopen week m'n bed uit ben gekomen. Ik dacht dat we de auto naar de garage gingen brengen, maar daar was alsnog te weinig tijd voor nu aangezien we vanmiddag met iemand hebben afgesproken. Was miscommunicatie tussen man en mij. Man zegt: je vond slapen kennelijk belangrijker, ik zeg: ik dacht dat we sowieso pas na tijdstip x weg zouden gaan. Dus nu nog langer zonder auto (ik). Naar het werk kan ik ook wel met de trein en ik vind dat eigenlijk best wel fijn. Maar verder is het lastig als man ook weg moet. Er gaat hier maar één bus per uur muv in de spits.
Geen zin in de hectiek van het werk. Einde van de maand ook weer een nieuw rooster. Nergens energie voor hebben. Nee, daar heb ik echt geen zin in.
Avo: ik heb ook geen zin om maandag weer te gaan werken. Voor het weer actief dingen gaan doen is het wel goed, want ik kom echt tot niks nu als het niet perse moet (gevalletje niet-ingedeelde tijd). Ik vind het al wat dat ik vanmorgen iets eerder dan de rest van afgelopen week m'n bed uit ben gekomen. Ik dacht dat we de auto naar de garage gingen brengen, maar daar was alsnog te weinig tijd voor nu aangezien we vanmiddag met iemand hebben afgesproken. Was miscommunicatie tussen man en mij. Man zegt: je vond slapen kennelijk belangrijker, ik zeg: ik dacht dat we sowieso pas na tijdstip x weg zouden gaan. Dus nu nog langer zonder auto (ik). Naar het werk kan ik ook wel met de trein en ik vind dat eigenlijk best wel fijn. Maar verder is het lastig als man ook weg moet. Er gaat hier maar één bus per uur muv in de spits.
Geen zin in de hectiek van het werk. Einde van de maand ook weer een nieuw rooster. Nergens energie voor hebben. Nee, daar heb ik echt geen zin in.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zaterdag 4 januari 2025 om 16:37
Lucy, je vroeg hoe het met me ging: wel ok. Kan niet zeggen dat ik me heel goed voel maar ook niet slecht. Beetje niksig, en moe.
Ik denk idd dat het goed is om het met elkaar te bespreken als je overweegt weg te gaan. Ik denk dat het voor Meis ook heel onveilig zou kunnen voelen als jij weggaat. Dat haar basis weg is. Ondanks dat jij denkt dat ze je haat en je het probleem groter maakt, denk ik dat Avo wel gelijk zou kunnen hebben: ze kan zich zo gedragen omdat ze weet dat jullie haar vangnet zullen zijn. Daar rekent ze op. Aan de andere kant doorbreek je misschien wel de dynamiek waar jullie nu in zitten. Wat de reden voor even vertrekken ook zou zijn (haar beschermen, jezelf redden).
Maar, ik zeg overal 'zou kunnen' want ik weet het natuurlijk ook niet met zekerheid.
Ik denk idd dat het goed is om het met elkaar te bespreken als je overweegt weg te gaan. Ik denk dat het voor Meis ook heel onveilig zou kunnen voelen als jij weggaat. Dat haar basis weg is. Ondanks dat jij denkt dat ze je haat en je het probleem groter maakt, denk ik dat Avo wel gelijk zou kunnen hebben: ze kan zich zo gedragen omdat ze weet dat jullie haar vangnet zullen zijn. Daar rekent ze op. Aan de andere kant doorbreek je misschien wel de dynamiek waar jullie nu in zitten. Wat de reden voor even vertrekken ook zou zijn (haar beschermen, jezelf redden).
Maar, ik zeg overal 'zou kunnen' want ik weet het natuurlijk ook niet met zekerheid.
zaterdag 4 januari 2025 om 20:24
Dank je voor je fijne verhaal Maisnon. Goed om te horen dat het ook positief kan uitpakken.
Met zoon hebben wij ook nooit (of nooit... hij heeft ook in de puberteit gezeten. Maar nooit zulke) problemen gehad. Maar niet elk kind heeft hetzelfde nodig. Wat hij nodig had kon ik geven. Wat meis nodig heeft misschien wel niet.
Libelle: ik zou dit het liefste met/bij ggnet bespreken. En dat is het ding: je weet nooit wat beter is. Maar ik wil meis niet het gevoel geven dat zij het probleem is. Ik, of misschien wij, zijn dat ook. Of de wisselwerking tussen ons. Zij mag er zijn.
En daarin vind ik het verhaal van maisnon wel hoopgevend. Samen kijken wat het beste is, in plaats van beslissen voor. Ofzo.
We hebben 4 intakeformulieren gekregen voor ggnet. Formulier 1 is ingevuld. Heeft ons 4 uur gekost
. Nog 3 te gaan...
En psych heeft rekening over laatste afspraak gestuurd met in de mail: ik bel je volgende week met een afspraak. Ik mag dus terugkomen. Ontzettend blij mee, is echt een opluchting!
Met zoon hebben wij ook nooit (of nooit... hij heeft ook in de puberteit gezeten. Maar nooit zulke) problemen gehad. Maar niet elk kind heeft hetzelfde nodig. Wat hij nodig had kon ik geven. Wat meis nodig heeft misschien wel niet.
Libelle: ik zou dit het liefste met/bij ggnet bespreken. En dat is het ding: je weet nooit wat beter is. Maar ik wil meis niet het gevoel geven dat zij het probleem is. Ik, of misschien wij, zijn dat ook. Of de wisselwerking tussen ons. Zij mag er zijn.
En daarin vind ik het verhaal van maisnon wel hoopgevend. Samen kijken wat het beste is, in plaats van beslissen voor. Ofzo.
We hebben 4 intakeformulieren gekregen voor ggnet. Formulier 1 is ingevuld. Heeft ons 4 uur gekost
. Nog 3 te gaan...En psych heeft rekening over laatste afspraak gestuurd met in de mail: ik bel je volgende week met een afspraak. Ik mag dus terugkomen. Ontzettend blij mee, is echt een opluchting!
zaterdag 4 januari 2025 om 21:37
Wat fijn dat je bij psych terecht kan en ook al meteen volgende week Lucy! Zo fijn dat jij tenminste bij iemand nu je verhaal kwijt kan!
Verder kan ik helaas geen tips geven maar gelukkig worden er hier mooie dingen geschreven. Ik kan alleen maar zeggen dat ik je lees en aan je denk.
Verder kan ik helaas geen tips geven maar gelukkig worden er hier mooie dingen geschreven. Ik kan alleen maar zeggen dat ik je lees en aan je denk.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zaterdag 4 januari 2025 om 22:26
Lucy, fijn dat dat is wat je eruit haalt, want zo bedoelde ik het ook.
Het is ook echt goedgekomen, maar dat is ook echt voornamelijk aan mijn moeder te danken. Die hem nooit heeft opgegeven, die er altijd voor hem is blijven staan. Ookal kon het niet meer thuis, ookal wees hij haar constant af. En nu weet hij het, snapt en ziet hij het. Wat zij voor hem gedaan heeft. En gelukkig was dat op tijd genoeg zodat zij zelf ook dat besef nog heeft gehad.
Meis is ook niet het probleem, maar wel onderdeel van het probleem. En daar moet het wel over kunnen gaan, hoe moeilijk ook. Dus pas op dat jij dat niet allemaal naar je toetrekt als je het gesprek hebt. Ja, jij hebt een zeer belast verleden en nu ook allemaal extra's die het je moeilijk maken. Ja, jullie dynamiek is nu heel ingewikkeld. Maar daar heeft zij ook een aandeel en een stuk verantwoordelijkheid in. Ook als je 15 bent.
Hoe was het nachtje logeren voor haar?
En wat fijn dat je naar je vertrouwde psych kan!
Selune, hoe gaat het?
Het is ook echt goedgekomen, maar dat is ook echt voornamelijk aan mijn moeder te danken. Die hem nooit heeft opgegeven, die er altijd voor hem is blijven staan. Ookal kon het niet meer thuis, ookal wees hij haar constant af. En nu weet hij het, snapt en ziet hij het. Wat zij voor hem gedaan heeft. En gelukkig was dat op tijd genoeg zodat zij zelf ook dat besef nog heeft gehad.
Meis is ook niet het probleem, maar wel onderdeel van het probleem. En daar moet het wel over kunnen gaan, hoe moeilijk ook. Dus pas op dat jij dat niet allemaal naar je toetrekt als je het gesprek hebt. Ja, jij hebt een zeer belast verleden en nu ook allemaal extra's die het je moeilijk maken. Ja, jullie dynamiek is nu heel ingewikkeld. Maar daar heeft zij ook een aandeel en een stuk verantwoordelijkheid in. Ook als je 15 bent.
Hoe was het nachtje logeren voor haar?
En wat fijn dat je naar je vertrouwde psych kan!
Selune, hoe gaat het?
zaterdag 4 januari 2025 om 22:44
Bij alle intakes heb ik het niet naar mij toegetrokken. En ik probeer dat daarnaast ook niet te doen (hier schrijf ik heel erg hoe het voor mij is, hoe ik dingen ervaar, hoe het er in mijn hoofd uit ziet. Maar naar meis en bij intakes doe ik dat veel minder). Maar ik wil ook niet mijn rol ontkennen. Dus dat is een wankel evenwicht: haar haar verantwoordelijkheid laten pakken voor haar gedrag maar tegelijkertijd haar niet het idee geven dat alles aan haar ligt.
Meis blijft nog een nachtje bij vriendin. Voor ons allemaal wel fijn.
Meis blijft nog een nachtje bij vriendin. Voor ons allemaal wel fijn.
zaterdag 4 januari 2025 om 23:27
Lucy,
Ik denk echt dat men ook moet weten hoe jij bent groot geworden met de dreiging en uitvoering van suïcide.
Want je kunt van iemand met een trauma op zo'n onderwerp niet verwachten dat diegene helder en weloverwogen objectieve keuzes kan maken. En dan is het zeer legitiem in mijn ogen om te vertellen waarom jullie hulp zoeken. Omdat je door je eigen vreselijke ervaringen dit niet kan begeleiden.
Ik denk echt dat men ook moet weten hoe jij bent groot geworden met de dreiging en uitvoering van suïcide.
Want je kunt van iemand met een trauma op zo'n onderwerp niet verwachten dat diegene helder en weloverwogen objectieve keuzes kan maken. En dan is het zeer legitiem in mijn ogen om te vertellen waarom jullie hulp zoeken. Omdat je door je eigen vreselijke ervaringen dit niet kan begeleiden.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zondag 5 januari 2025 om 01:12
Ik ben voor de Avo-tijd!
Vroeg opstaan hakt er bij mij ook enorm in, naast dat ik het vreselijk vind, vooral in de winter als het ook nog eens donker (en koud) is.
Ik moet nu binnen 2 dagen in m'n oude ritme terug, dus ik ga maar eens naar boven. Lezen is inderdaad fijner dan op de telefoon, al lukt het niet altijd, hoezo verslaafd?!
Ik 'hoef' maar 8 weken te werken en dan is het alweer vakantie. Is te overzien. (Als ik eenmaal weer begonnen ben, vind ik het altijd wel weer leuk hoor, het is bij mij ook de bekende hoge drempel na een vakantie in combinatie met de te verwachten hectiek en chronische energiegebrek.)
Vroeg opstaan hakt er bij mij ook enorm in, naast dat ik het vreselijk vind, vooral in de winter als het ook nog eens donker (en koud) is.
Ik moet nu binnen 2 dagen in m'n oude ritme terug, dus ik ga maar eens naar boven. Lezen is inderdaad fijner dan op de telefoon, al lukt het niet altijd, hoezo verslaafd?!
Ik 'hoef' maar 8 weken te werken en dan is het alweer vakantie. Is te overzien. (Als ik eenmaal weer begonnen ben, vind ik het altijd wel weer leuk hoor, het is bij mij ook de bekende hoge drempel na een vakantie in combinatie met de te verwachten hectiek en chronische energiegebrek.)
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zondag 5 januari 2025 om 01:39
Ik lig verdomme al twee uur gespannen wakker.
Leuk man, op tijd naar bed. Ademhalingsoefeningen, yoga nidra en alle mantra s in de wereld ten spijt.
Als ik mijn tenen ontspan gaan mijn schouders weer naar mijn oren. En als ik daarachter ben een die omlaag breng blijken mijn handen vuisten.
Zo dweilen met de kraan open dit.
Ik weet verdimme niet eens waar ik nu weer spanning van heb. Ik ga fantastisch.
Stom lijf.
Leuk man, op tijd naar bed. Ademhalingsoefeningen, yoga nidra en alle mantra s in de wereld ten spijt.
Als ik mijn tenen ontspan gaan mijn schouders weer naar mijn oren. En als ik daarachter ben een die omlaag breng blijken mijn handen vuisten.
Zo dweilen met de kraan open dit.
Ik weet verdimme niet eens waar ik nu weer spanning van heb. Ik ga fantastisch.
Stom lijf.
zondag 5 januari 2025 om 06:46
Lucy, wat doe je het toch goed!
Ja, die balans in wat mag er over jou gaan, wat over de dynamiek en wat over Meis lijkt me ook ingewikkeld. Want jouw verleden heeft gewoon invloed. En goede onderzoekers gaan hier bij Meis ook mee aan de slag, want suicide in je familie of directe omgeving kan een belangrijke trigger zijn.
Zou het een optie zijn om te kijken of er een gesprek zonder Meis kan komen, als ze graag de uitgebreide versie van jouw verhaal willen horen?
Wees daarnaast ook niet bang om te vragen naar opvoedhulp. Jij gaat nu hulp krijgen voor jezelf, maar dat is denk ik geen hulp die gespecialiseerd is in het opvoeden van een suïcidale puber met grote behoefte aan autonomie? Vraag daarom als je er behoefte aan hebt hoor!
Oh, wat rot dat jullie allemaal zoveel moeite hebben met het ritme. Ik ben een ochtendmens (alhoewel niet zo vroeg als mijn kinders), dus dat helpt wel.
Hier is het wit buiten
Bij jullie ook? We gaan zo maar even de sneeuw in, voordat het weg regent...
Ja, die balans in wat mag er over jou gaan, wat over de dynamiek en wat over Meis lijkt me ook ingewikkeld. Want jouw verleden heeft gewoon invloed. En goede onderzoekers gaan hier bij Meis ook mee aan de slag, want suicide in je familie of directe omgeving kan een belangrijke trigger zijn.
Zou het een optie zijn om te kijken of er een gesprek zonder Meis kan komen, als ze graag de uitgebreide versie van jouw verhaal willen horen?
Wees daarnaast ook niet bang om te vragen naar opvoedhulp. Jij gaat nu hulp krijgen voor jezelf, maar dat is denk ik geen hulp die gespecialiseerd is in het opvoeden van een suïcidale puber met grote behoefte aan autonomie? Vraag daarom als je er behoefte aan hebt hoor!
Oh, wat rot dat jullie allemaal zoveel moeite hebben met het ritme. Ik ben een ochtendmens (alhoewel niet zo vroeg als mijn kinders), dus dat helpt wel.
Hier is het wit buiten
Bij jullie ook? We gaan zo maar even de sneeuw in, voordat het weg regent...
zondag 5 januari 2025 om 14:02
zondag 5 januari 2025 om 17:51
Even van me af schrijven. Op zoek naar herkenning.
Heb dit een jaar geleden al aangegeven toen ik schematherapie volgde. Maar heb er nooit handvatten voor gekregen.
Het speelt bij verschillende gebeurtenissen of zaken. Een voorbeeld: Elke keer als er verandering aankomt, vooral iets wat spannend is, wil ik vermijden, uitstellen, word ik angstig, labieler, destructief.
Als ik de verandering onderga, pakt het vaak positief uit, maar als er een volgende spannende gebeurtenis aankomt begint de hele riedel weer van voor af aan.
Terwijl ik zoveel positieve ervaringen heb. Daar zou ik toch op moeten teren?
Ander voorbeeld: Ik had een planning gemaakt van opdrachten voor mijn studie om zsm af te studeren. Ik ben mij aan het omscholen en ben vertraagd. Ik zat echt in een fijne flow door die planning. Maar een opdracht die ik vorig jaar al gestart was, is dit jaar gewijzigd. Ik moet het vak weer volgen. Planning in de soep. Ik ben dan gewoon echt helemaal van slag. Wil vermijden, angstig, labieler, word destructief om het 'op te vangen'. En het duurt weken voordat ik weer wat in mijn hum ben.
Merk dat ik soms heel veel moeite heb met verandering. En het einde nadert van mijn studie, de deadlines zijn deze maand. De verandering die er dus aankomt van mijn eerste voorbeeld. Ik ben nu dus weer compleet van slag.
Het frustreert me nu zo. Heb al zo vaak super goede ervaringen gehad. Een verandering kan zelfs beter uitpakken dan hoe het was daarvoor. Dat ik me dus druk (en de hele mikmak) heb gemaakt om niks. Maar elke keer is het weer hetzelfde liedje als er weer wat nieuws aankomt.
Je leert toch van je ervaringen?
Ik vind het zo ontzettend vermoeiend en het voelt echt alsof er iets mis met me is. Ik niet hard genoeg mijn best doe.
Bedankt voor het lezen.
Heb dit een jaar geleden al aangegeven toen ik schematherapie volgde. Maar heb er nooit handvatten voor gekregen.
Het speelt bij verschillende gebeurtenissen of zaken. Een voorbeeld: Elke keer als er verandering aankomt, vooral iets wat spannend is, wil ik vermijden, uitstellen, word ik angstig, labieler, destructief.
Als ik de verandering onderga, pakt het vaak positief uit, maar als er een volgende spannende gebeurtenis aankomt begint de hele riedel weer van voor af aan.
Terwijl ik zoveel positieve ervaringen heb. Daar zou ik toch op moeten teren?
Ander voorbeeld: Ik had een planning gemaakt van opdrachten voor mijn studie om zsm af te studeren. Ik ben mij aan het omscholen en ben vertraagd. Ik zat echt in een fijne flow door die planning. Maar een opdracht die ik vorig jaar al gestart was, is dit jaar gewijzigd. Ik moet het vak weer volgen. Planning in de soep. Ik ben dan gewoon echt helemaal van slag. Wil vermijden, angstig, labieler, word destructief om het 'op te vangen'. En het duurt weken voordat ik weer wat in mijn hum ben.
Merk dat ik soms heel veel moeite heb met verandering. En het einde nadert van mijn studie, de deadlines zijn deze maand. De verandering die er dus aankomt van mijn eerste voorbeeld. Ik ben nu dus weer compleet van slag.
Het frustreert me nu zo. Heb al zo vaak super goede ervaringen gehad. Een verandering kan zelfs beter uitpakken dan hoe het was daarvoor. Dat ik me dus druk (en de hele mikmak) heb gemaakt om niks. Maar elke keer is het weer hetzelfde liedje als er weer wat nieuws aankomt.
Je leert toch van je ervaringen?
Ik vind het zo ontzettend vermoeiend en het voelt echt alsof er iets mis met me is. Ik niet hard genoeg mijn best doe.
Bedankt voor het lezen.
peanutbutterjelly wijzigde dit bericht op 05-01-2025 17:55
Reden: Ben emo, typ te snel en dan vergeet ik woorden
Reden: Ben emo, typ te snel en dan vergeet ik woorden
1.28% gewijzigd
zondag 5 januari 2025 om 17:57
Verstandelijk weet je het.
Maar je lichaam schiet in de stress, paniek en doemdenken.
Schiet in freeze.
Interessant voor jou om te kijken waar dat vandaan komt.
In mijn geval is dit het gedrag van mijn moeder, dat ik aangeleerd heb gekregen van baby af aan. Zij kon geen verandering aan, dan liep ze als een kip zonder kop rond, bol van de stress.
Dat is wat ik heb geleerd. Als er een verandering is, doe je dit.
Waar heb jij deze reactie geleerd op een verandering?
Maar je lichaam schiet in de stress, paniek en doemdenken.
Schiet in freeze.
Interessant voor jou om te kijken waar dat vandaan komt.
In mijn geval is dit het gedrag van mijn moeder, dat ik aangeleerd heb gekregen van baby af aan. Zij kon geen verandering aan, dan liep ze als een kip zonder kop rond, bol van de stress.
Dat is wat ik heb geleerd. Als er een verandering is, doe je dit.
Waar heb jij deze reactie geleerd op een verandering?
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
