Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4
vrijdag 6 december 2024 om 09:04
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
zondag 5 januari 2025 om 19:27
Ik kom even rustig naast je zitten. En als je wil, knijp ik af en toe even zachtjes in je arm om je hier te houden. Misschien hummen we een beetje. Misschien wordt het een riedeltje of een toontje of een liedje. Misschien ook niet. We zitten en trekken onze dekentjes wat lekkerder over de knieën en de schouders. Zullen we samen even diep zuchten? Bewust ademhalen en belachelijk hard uitblazen. Blazen we meteen die mist naar buiten. Dat die de flitsen maar meeneemt. Nieuwjaar is voorbij. De kalender is vernieuwd. Dat vorige stuk hoeven we voorlopig niet meer lieve Selune. Dat volgende stuk zal een hoogtepunt krijgen. Dat weten we. Dat is angstig en heftig. Maar we kunnen altijd even zitten, hummen en zuchten.
zondag 5 januari 2025 om 19:52
Is het al milder geworden bij jou? Heb je er hulp voor gehad?Doreia* schreef: ↑05-01-2025 17:57Verstandelijk weet je het.
Maar je lichaam schiet in de stress, paniek en doemdenken.
Schiet in freeze.
Interessant voor jou om te kijken waar dat vandaan komt.
In mijn geval is dit het gedrag van mijn moeder, dat ik aangeleerd heb gekregen van baby af aan. Zij kon geen verandering aan, dan liep ze als een kip zonder kop rond, bol van de stress.
Dat is wat ik heb geleerd. Als er een verandering is, doe je dit.
Waar heb jij deze reactie geleerd op een verandering?
Ik heb al heel veel therapie gehad. (schema, systeem en allerlei andere ggz soorten therapie) Het kwetsbare kind in mij is best goed op weg naar gezond volwassene in bepaalde opzichten.
Ik ben ook niet goed gehecht. Door deel te nemen aan familieopstellingen en systeemtherapie met ouders heb ik hierin heel veel stappen gemaakt. Vooral in de relatie met mijn moeder. Die was niet goed. Ik wilde zo graag een moeder, maar kon haar ook niet uitstaan.
Nu voel ik die gevoelens niet meer.
Heb ik nog steeds last van vroeger? Dat ik me zo uit? Of is het toch autisme/adhd? Ik sta wederom op de wachtlijst voor een test. Maar ik heb dus die twijfel, want waarom loop ik pas echt vast sinds mijn volwassen leeftijd? Ik heb me wel altijd heel erg aangepast vroeger. Noem mezelf al zo lang dat ik weet een kameleon. Ik heb me vanaf kinds af aan al lopen wegcijferen, aangepast of ik kopieerde gedrag.
Ik zeg wederom een test. Ik ben 5 jaar geleden getest en had toen wel wat kenmerken, maar moest andere dingen aanpakken. Vandaar schema- en systeemtherapie.
Mijn moeder herkende zichzelf deels in de autisme test en ze herkende mijn broer al helemaal in de kenmerken.
Mijn moeder liep als kind vast en doorleren lukte ook niet.
Bij mijn broer is vroeger nooit goed doorgezet met onderzoek en testen, maar hij drukte een onwijze stempel op het gezin met zijn gedrag. Het was altijd chaos thuis en mijn ouders wisten niet hoe te handelen. Mijn broer was erg op zichzelf gericht en kon zich niet goed verplaatsen in anderen. Hij had moeite met vrienden. Hij speelde vaak alleen, ook al waren er veel kinderen in dezelfde ruimte, maar dat vond hij prima. En waar vooral ik het meeste last van had als kind en tiener: Hij kon moeilijk emoties reguleren. Hij werd snel boos, kreeg woedeaanvallen en ik mocht het vaak ontgelden. Ik werd uitgescholden en pijn gedaan.
Mijn moeder vertelde dat hij altijd periodes had met bepaalde interesses en als hij dan ging tekenen, dat deed hij graag, tekende hij schetsboeken vol over dat thema.
Volgens mij zou hij vroeger wel de diagnose van PDD Nos hebben gekregen.
Dus het zit wel in de familie..
Maar toch die twijfel. Want ik heb veel meegemaakt. Het verhuizen, geen veilige thuis situatie, buitengesloten en gepest op de middelbare school.
zondag 5 januari 2025 om 20:07
Ik ben er nu pas, sinds de start van dit topic mee bezig. Geparentificeerde oudste dochter syndroom heet het. Eigenlijk was ik mentaal mijn moeder al op mijn 12e voorbij. Kreeg geen hulp in het ontwikkelen van een kritische blik, sociale vaardigheden of kon ik mijn problemen met haar (of wie dan ook) bespreken. Het was een vreselijk eenzame tijd, achteraf gezien, en dan komt de pubertijd daar nog even bij.
Het is geen wonder dat ik uit huis gevlucht ben, in de armen van de eerste de beste die me zag staan.
En pas onlangs dat ik het patroon van mezelf zie. Alles oplossen voor mijn moeder. Maar de ene keer laat ze zich dat lekker aanleunen, maar de andere keer beziet ze mij als de 12 jarige waarover ze toen de meeste macht en invloed op had.
Als ik nu ook in mijn dagboek lees, van de start van mijn huiselijk geweld relatie, dan zie ik alle rode vlaggen al meteen keihard wapperen. Maar ik vond ze heel lief en voelde me gevleid voor alle moeite en energie die hij in me stak. Dat gewoon eng was, gezien door de ervaren ogen van nu.
En mijn ouders die het zelf ook niet konden zien. En na het eindelijk beëindigen van de relatie, werd er niet meer over gesproken. Ik werd opgevangen, mocht weer thuis wonen, maar moest op tijd opstaan, werk vinden, een huis zoeken en vooral zo snel mogelijk mijn shit together krijgen. Over gevoel is het nooit gegaan...
En tot op de dag van vandaag is mijn moeder de kritische. Heb ik een 9, waarom geen 10. Stuur ik een foto van haar kleinkinderen door, moet er een opmerking over gemaakt worden. En als ik een fout maak, hoe klein ook, dan wordt eerst uitdentreure bekeken waar ik het anders had moeten doen en dan, als we op het punt van het heden zijn en het 'hoe nu verder' dan heeft ze zichzelf zo opgewerkt dat ze boos wegloopt omdat ze het ook niet meer weet hoor!
Ik loop nu dus bij een psycholoog voor de triggers voor de uitvoering eind deze maand. Over de vermeende onveilige situatie die mijn lichaam denkt in terug te zijn geworpen. Maar ondertussen is het 'echte' gevaar mijn onveilige moeder. En ook daar moet ik me van los maken. Ik hoef niet meer....
Het is geen wonder dat ik uit huis gevlucht ben, in de armen van de eerste de beste die me zag staan.
En pas onlangs dat ik het patroon van mezelf zie. Alles oplossen voor mijn moeder. Maar de ene keer laat ze zich dat lekker aanleunen, maar de andere keer beziet ze mij als de 12 jarige waarover ze toen de meeste macht en invloed op had.
Als ik nu ook in mijn dagboek lees, van de start van mijn huiselijk geweld relatie, dan zie ik alle rode vlaggen al meteen keihard wapperen. Maar ik vond ze heel lief en voelde me gevleid voor alle moeite en energie die hij in me stak. Dat gewoon eng was, gezien door de ervaren ogen van nu.
En mijn ouders die het zelf ook niet konden zien. En na het eindelijk beëindigen van de relatie, werd er niet meer over gesproken. Ik werd opgevangen, mocht weer thuis wonen, maar moest op tijd opstaan, werk vinden, een huis zoeken en vooral zo snel mogelijk mijn shit together krijgen. Over gevoel is het nooit gegaan...
En tot op de dag van vandaag is mijn moeder de kritische. Heb ik een 9, waarom geen 10. Stuur ik een foto van haar kleinkinderen door, moet er een opmerking over gemaakt worden. En als ik een fout maak, hoe klein ook, dan wordt eerst uitdentreure bekeken waar ik het anders had moeten doen en dan, als we op het punt van het heden zijn en het 'hoe nu verder' dan heeft ze zichzelf zo opgewerkt dat ze boos wegloopt omdat ze het ook niet meer weet hoor!
Ik loop nu dus bij een psycholoog voor de triggers voor de uitvoering eind deze maand. Over de vermeende onveilige situatie die mijn lichaam denkt in terug te zijn geworpen. Maar ondertussen is het 'echte' gevaar mijn onveilige moeder. En ook daar moet ik me van los maken. Ik hoef niet meer....
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zondag 5 januari 2025 om 20:16
Help me even Selune: Ik moet een boodschappenlijstje maken want de vriezer zit vol maar de koelkast is leeg. En in deze tijden kook ik me een slag in de rondte ---> Dat kan ik, daar doe ik 'goed' mee, daar zorg ik mee en daar leidt ik mezelf mee af en dwing ik mezelf tot tijd en ritme, hier en nu. Dusssss.... Wat zijn je lievelingsmaaltjes? Dan kan ik koken en aan je denken en net dat toefje liefde toevoegen waardoor het ook virtueel een beetje een troostje is. 
zondag 5 januari 2025 om 20:20
Ik zit in een hoekje met mijn laptop op schoot te werken Selune.
Ik ben er, op afstand, dat je niet alleen bent.
En ik heb de deuren op slot gedaan, en op de knip. Daar kan niemand binnen komen. De sleutels zitter er in hoor, dus we kunnen er wel uit.
Vindt je het prettig als de radio aangaat, of wil je kunnen horen wat er er gebeurd?
Misschien vindt je het prettig om te schommelen? Er staat hier ook ergens een schommelstoel.
Maar je bent veilig nu.
We laten niemand meer binnen. We laten niemand je meer meenemen en pijn doen.
Je hoeft niet meer. Het is klaar. Wij zeggen dat het nu klaar is, en sturen ze weg als ze ook maar in de buurt komen.
Maar dat doen ze niet.
Want dit huis is beschermd met een magische onzichtbaarheidsspreuk. De tuin trouwens ook.
Super he?
Ik ben er, op afstand, dat je niet alleen bent.
En ik heb de deuren op slot gedaan, en op de knip. Daar kan niemand binnen komen. De sleutels zitter er in hoor, dus we kunnen er wel uit.
Vindt je het prettig als de radio aangaat, of wil je kunnen horen wat er er gebeurd?
Misschien vindt je het prettig om te schommelen? Er staat hier ook ergens een schommelstoel.
Maar je bent veilig nu.
We laten niemand meer binnen. We laten niemand je meer meenemen en pijn doen.
Je hoeft niet meer. Het is klaar. Wij zeggen dat het nu klaar is, en sturen ze weg als ze ook maar in de buurt komen.
Maar dat doen ze niet.
Want dit huis is beschermd met een magische onzichtbaarheidsspreuk. De tuin trouwens ook.
Super he?
zondag 5 januari 2025 om 20:22
Selune, wat is het soms moeilijk he? Je lijf kan zo razen.... ik ken dat ook. De mist in mijn hoofd, migraine, en constant een gejaagd gevoel.
Kijk je uit naar morgen weer werken?
Doreia: ik was de jongste, maar wel de oudste dochter. En behoorlijk geparentificeerd, among others. 3 jaar therapie gehad om me los te maken van deze ontzettend onveilige relatie.
Avo: lig je ondertussen al.in bed :p? In elk geval goed bezig qua ritme! (En ik ben e ht enorm verschrikkelijk voor avo-tijd. We besloten heeft dat we tussen 7 uur en half 9 moeten beginnen met werken... net als pubers die 9 uur op school moeten zijn. Een ramp!
Meis heeft net medegedeeld echt echt niet meer te gaan naar ggnet morgen. Dus we gaan dan maar zonder haar. Ik geloof dat ze wel van plan is naar school te gaan. Dat is al iets...
Kijk je uit naar morgen weer werken?
Doreia: ik was de jongste, maar wel de oudste dochter. En behoorlijk geparentificeerd, among others. 3 jaar therapie gehad om me los te maken van deze ontzettend onveilige relatie.
Avo: lig je ondertussen al.in bed :p? In elk geval goed bezig qua ritme! (En ik ben e ht enorm verschrikkelijk voor avo-tijd. We besloten heeft dat we tussen 7 uur en half 9 moeten beginnen met werken... net als pubers die 9 uur op school moeten zijn. Een ramp!
Meis heeft net medegedeeld echt echt niet meer te gaan naar ggnet morgen. Dus we gaan dan maar zonder haar. Ik geloof dat ze wel van plan is naar school te gaan. Dat is al iets...
zondag 5 januari 2025 om 20:34
Lucy,
Over 5 minuten is het alweer een ander scenario.
Wat je misschien kunt doen is in het hier en nu zijn en blijven met het hele gezin.
Morgen = morgen. Dat is nog zo ver weg en daar hoeft nu geen beslissing op te komen.
Nu is de vraag : wil je wat drinken? Wat wil je drinken, dit of dat?
Voor erbij heb ik dit of dat, heb je in een van die zin?
Over 5 minuten is het alweer een ander scenario.
Wat je misschien kunt doen is in het hier en nu zijn en blijven met het hele gezin.
Morgen = morgen. Dat is nog zo ver weg en daar hoeft nu geen beslissing op te komen.
Nu is de vraag : wil je wat drinken? Wat wil je drinken, dit of dat?
Voor erbij heb ik dit of dat, heb je in een van die zin?
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zondag 5 januari 2025 om 20:49
Ik heb vandaag goulash gemaakt. Goulash, stoofvlees, kippensoep. Dat is een beeetje mijn troostvoer. En kan je even aan doorkoken.
Ik ga zo alles wegleggen, proberen te slapen. Als ik morgen al met een (nog groter) slaaptekort begin maak ik het ook niet makkelijker.
Succes morgen Lucy!
Ik ga zo alles wegleggen, proberen te slapen. Als ik morgen al met een (nog groter) slaaptekort begin maak ik het ook niet makkelijker.
Succes morgen Lucy!
Forever is a hell of a long time
zondag 5 januari 2025 om 21:00
Op het lijstje gaat: een hele kip met alle groenten voor bouillon. Dan maak ik kippensoep en (zoals Maman me leerde: alles tot het einde opgebruiken) vol au vent: hier bekend als koninginnenhapje maar ik maak het rijkelijk met zelf gerolde balletjes en van die kleine sappige champignons en met een romige roe afgetopt met een beetje citroen en wat peterselie.
En dan snij en bak ik frietjes voor degenen die nog even wat extra's willen.
En dan snij en bak ik frietjes voor degenen die nog even wat extra's willen.
zondag 5 januari 2025 om 22:08
Ach Doreia*.. brok in mijn keel van je verhaal.
Ik leef met je mee.
De belangrijkste periodes van je leven, waarin je je ontwikkelt, zijn de rollen compleet omgedraaid. Jouw moeder het middelpunt en jij op de achtergrond..
Ik hoop echt dat therapie je gaat helpen!! De stap is gezet en het inzicht is er.. Nu op weg om te helen.
brok in mijn keel van je verhaal.Ik leef met je mee.
De belangrijkste periodes van je leven, waarin je je ontwikkelt, zijn de rollen compleet omgedraaid. Jouw moeder het middelpunt en jij op de achtergrond..
Ik hoop echt dat therapie je gaat helpen!! De stap is gezet en het inzicht is er.. Nu op weg om te helen.
zondag 5 januari 2025 om 22:14
Oh Olle, ik wil bij jou eten! Pasteitje met ragout (zoals het hier genoemd wordt...), zo lekker!! Dat is hier echt troosteten 
Selune, knap dat je gaat proberen te slapen. Ik wens je een rustige, droomloze nacht. Als je wil kom ik je veilig instoppen onder een lekker zacht dekentje.
Lucy, ik kan me inderdaad voorstellen dat het handig kan zijn om in het hier en nu te blijven.
Wat geeft ze nu als aanleiding dat ze niet mee wil morgen?
Selune, knap dat je gaat proberen te slapen. Ik wens je een rustige, droomloze nacht. Als je wil kom ik je veilig instoppen onder een lekker zacht dekentje.
Lucy, ik kan me inderdaad voorstellen dat het handig kan zijn om in het hier en nu te blijven.
Wat geeft ze nu als aanleiding dat ze niet mee wil morgen?
zondag 5 januari 2025 om 22:33
Dat ze toch al gezegd heeft niet mee te gaan?
Ik geloof dat ze ggnet ziet als 'voor de gekkies". Ze weigert in elke toonaard, al 1,5 week. Dus ze gaat echt niet mee morgen. Het zal ook een controledingetje zijn denk ik.
Maar ik ga dus wel en hoop dat ze mij te woord willen staan. Want ik wil handvatten. En vragen of het mogelijk is, als zij weigerachtig blijft voor therapie, of we wel in het gezin hulp kunnen krijgen. En doorspreken hoe we met situaties om moeten gaan zoals afgelopen 2 weken.
Ze heeft netjes haar telefoon ingeleverd. Ze geeft aan dat ik haar morgen om 7 uur wakker moet maken en dat ze een geroosterde boterham met een eitje wil. En we hebben afspraken gemaakt voor bloed prikken morgen.
3 uit 4. Het is een begin.
(Nu morgen nog opstaan hoor, maar dat zien we morgen...)
Ik geloof dat ze ggnet ziet als 'voor de gekkies". Ze weigert in elke toonaard, al 1,5 week. Dus ze gaat echt niet mee morgen. Het zal ook een controledingetje zijn denk ik.
Maar ik ga dus wel en hoop dat ze mij te woord willen staan. Want ik wil handvatten. En vragen of het mogelijk is, als zij weigerachtig blijft voor therapie, of we wel in het gezin hulp kunnen krijgen. En doorspreken hoe we met situaties om moeten gaan zoals afgelopen 2 weken.
Ze heeft netjes haar telefoon ingeleverd. Ze geeft aan dat ik haar morgen om 7 uur wakker moet maken en dat ze een geroosterde boterham met een eitje wil. En we hebben afspraken gemaakt voor bloed prikken morgen.
3 uit 4. Het is een begin.
(Nu morgen nog opstaan hoor, maar dat zien we morgen...)
maandag 6 januari 2025 om 13:41
maandag 6 januari 2025 om 14:42
Ze vond het apart dat meis er niet bij was. Gaf aan dat we het goed doen met grenzen stellen en ons er aan houden, ook bij escalatie. Dat wat wij beschrijven geen psychiatrie is maar (puber)gedrag.
Dat ze een melding gaat maken bij jeugd dat als Meis niet wil komen, en wat dan handig is.
Man is ook een meester in het afzwakken, of ervaart het minder heftig dan ik. Maar in elk geval advies: blijf grenzen aangeven en het gesprek aan gaan.
Fijn dat eerste werkdag weer fijn was avo!
Dat ze een melding gaat maken bij jeugd dat als Meis niet wil komen, en wat dan handig is.
Man is ook een meester in het afzwakken, of ervaart het minder heftig dan ik. Maar in elk geval advies: blijf grenzen aangeven en het gesprek aan gaan.
Fijn dat eerste werkdag weer fijn was avo!
lucy wijzigde dit bericht op 06-01-2025 15:08
0.62% gewijzigd
maandag 6 januari 2025 om 15:00
Ik merk dat ik het lastig vind, het hokjesdenken waar je tegenaan loopt. Of het nu valt onder pubergedrag of ggz problematiek, het gaat niet goed thuis.
Dit soort projecten /hulpverlening vind ik mooi op dat snijvlak liggen. https://www.deviersprong.nl/hulp-nodig- ... drag-kind/. Of die onder het hokje instabiel in dezelfde digitale omgeving. Hopelijk kan zoiets jullie gezin geboden worden.
Dit soort projecten /hulpverlening vind ik mooi op dat snijvlak liggen. https://www.deviersprong.nl/hulp-nodig- ... drag-kind/. Of die onder het hokje instabiel in dezelfde digitale omgeving. Hopelijk kan zoiets jullie gezin geboden worden.
hanke321 wijzigde dit bericht op 06-01-2025 15:11
92.02% gewijzigd
maandag 6 januari 2025 om 19:48
Lucy: gaat er nu wel iets opgestart worden voor meis/jullie gezin? Of eerst weer afwachten? De huidige situatie is voor niemand goed, of het nou pubergedrag of psychiatrie is. Ik vind haar poging ook niet echt passen binnen slechts pubergedrag, maar wie ben ik hè.
Ik had ook mijn eerste dag (middag, want ik werk halve dagen) en ik ben goed begonnen. Wel weer meteen een lange dag (11:00 uur weg ivm ov en pas om 18:30 thuis). Morgenochtend en dan vroeg naar huis dus!
Ik had ook mijn eerste dag (middag, want ik werk halve dagen) en ik ben goed begonnen. Wel weer meteen een lange dag (11:00 uur weg ivm ov en pas om 18:30 thuis). Morgenochtend en dan vroeg naar huis dus!
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
