Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4

06-12-2024 09:04 1641 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.

Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
Alle reacties Link kopieren Quote
.
avocadeau wijzigde dit bericht op 16-02-2025 22:29
99.90% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
.
avocadeau wijzigde dit bericht op 16-02-2025 22:11
99.75% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Alle trauma’s zijn ouwe koek. Zo had Bessel van der Kolk zijn boek ook wel kunnen noemen: The Body Keeps the Ouwe Koek.
Alle reacties Link kopieren Quote
Griebus :rofl:
What a nuanced anxiety
Alle reacties Link kopieren Quote
* grijns *

Mijn body IS een ouwe koek.
Telt dat ook?
Alle reacties Link kopieren Quote
.
avocadeau wijzigde dit bericht op 16-02-2025 22:29
0.00% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik schaam me enorm om het te schrijven, maar het doet me enorm veel dat je schrijft dat we oke zijn Avo. Irl is er geen oke meer. Er is 'doe toch eens normaal', er is 'hou toch eens op met dat paniekerige gedoe', er is 'wat fijn dat het voorjaar wordt he, ben je eindelijk weer jezelf', en er zijn nog ontelbaar veel andere zinnetjes, maar er is geen 'we zijn oke' meer. En ik denk dat dat ook is waarom ik het niet durf te vragen aan collegavriendin of aan mijn lieve collega of aan wie ook. Want iedereen zegt dat het zo goed is om te zien dat ik mezelf weer ben en dat ik zo gezellig ben en wat fijn het is dat de winterdip eruit is enzovoort. En ik stel niet alleen hen, maar ook mezelf en iedereen in de wereld teleur als ik eerlijk ben. Er is niemand tegen wie ik durf te zeggen dat ik niet meer weet hoe ik door alle pijn heen de duizenden stukjes van mijn hart aan elkaar moet lijmen.

Naar buiten toe heeft mijn 'volwassene' (helaas lang niet altijd de gezonde volwassene, maar wel een volwassene) altijd de leiding. Vanbinnen is het totale chaos en ga ik totaal kopje onder in alle pijn. Net als toen ik klein was functioneer ik maar buiten toe prima. Steeds beter misschien wel, want er moet iets goed gaan, maar het is allemaal toneel.
Forever is a hell of a long time
Alle reacties Link kopieren Quote
.
avocadeau wijzigde dit bericht op 16-02-2025 22:28
99.95% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Avo, je hoeft geen dank je wel te zeggen. Ik ga niet weg. En ik geloof jullie allemaal.

Lieve Selune, mijn hart breekt een beetje omdat de grote Selune zich net zo alleen, eenzaam en ongezien voelt als het kleine meisje.
Dat iedereen gelooft dat het beter gaat, dat niemand ziet wat er onder dat masker schuil gaat.

Ik weet niet of je iedereen teleur stelt als ze zouden zien dat het niet goed gaat. Als je mijn collega of vriendin was zou ik niet teleurgesteld zijn, want het is niet jouw schuld dat het niet zo goed gaat als iedereen denkt. Ik zou het wel heel naar voor je vinden. Ik kan me wel voorstellen dat het voelt alsof je iedereen teleurstelt en dat je het risico niet durft te nemen om iets van de gevoelens achter het masker te laten zien.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik weet het niet. Ik zie het niet, maar dank je voor jouw 9. Ik voel me zo afschuwelijk en alleen.
Forever is a hell of a long time
Alle reacties Link kopieren Quote
.
avocadeau wijzigde dit bericht op 16-02-2025 22:28
99.74% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
, ik praat weer teveel.
Het is goed bedoeld.
avocadeau wijzigde dit bericht op 16-02-2025 22:30
6.25% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Alsjeblieft geen sorry. Ik kan niet uitleggen hoeveel het betekent dat we ergens mensen zijn die het "zien" en me niet wegsturen of kleineren of uitlachen. Ik kan niet uitleggen hoe ik het waardeer dat jullie niet weggaan.
Forever is a hell of a long time
Alle reacties Link kopieren Quote
Selune, wat voelt dan eenzaam hè, zelfs als je weet dat anderen het gevoel kennen... je moet het alleen tillen en het raakt zo aan de kern van wie je bent, dat het voelt of je de enige bent die zo fucked up is omdat je van anderen kan zien dat hun leed 'terechter' is.
Is niet zo, maar voelt wel zo?
Ik denk wat maisnon en avo zeggen ook: mensen zijn niet teleurgesteld in jou, maar voor jou. Omdat het naar is om te merken dat iemand het zwaar heeft, omdat mensen die om je geven je gunnen dat het goed met je gaat (dat is iets anders dan dat jij het goed moet doen).

Avo, niet te veel. Juist heel fijn hoe je meedenkt en begrijpt.
Ik ben vrij deze week, gelukkig. Slapen gaat lukken.
Wat naar van je dromen over het weekend. Klinkt ook dat het juist iets is waarvan je bang bent het te verliezen, iets wat jou dus iets te bieden heeft. Sowieso ben je niet verantwoordelijk voor je gedrag in je dromen hè? Anders zou niemand vrij mogen rondlopen vermoed ik.
What a nuanced anxiety
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieve Avo. Ik vond het echt heel lief en fijn om jouw kant te lezen. Om te denken dat iemand het begrijpt en zelfs dan me niet uitspuugt. Het spijt me.

Dank je Tyche :hug:
Forever is a hell of a long time
Alle reacties Link kopieren Quote
Geen spijt nodig Selune.
Ik schaam me voor mij, niet voor jou.

Tnx Tyche.
Ik ben doodsbang coach of mijn geheim te verliezen. Over alle grenzen te gaan om het goed te doen, of juist niets te zeggen en het voorgoed te verpesten.
Buiten de angst voor triggers en mezelf voor schut zetten..
Komt goed.
Ik ga toch maar slapen...
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieve allemaal,

Mag ik tussen de zware gesprekken door (ik heb jullie gelezen. Behalve avo, due heeft alles gewist (wat prima is, maar niet gelezen dus). En ik ben blij met al jullie delen, en dat jullie dat durven delen :heart: ), even een zonnestraaltje gooien en blij stuiteren?

Gisteravond naar Beth Hart geweest. Voor het eerst, in meer dan een jaar, naar een concert geweest. In het theater, en akoestisch, maar wel mijn favo artiest. Het was zo ontzettend goed en ik heb tranen gehuild van geluk dat ik daar zat.

Natijd kon ik door de prikkels niet meer recht lopen (waar een boomer vond dat hij er een opmerking over moest maken...), en ik kan eigenlijk nog steeds geen stap recht zetten.

Maar: ik ben gewoon bij een fucking concert geweest!!

(Zo. Stuitermodus uit )
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh wat fijn Lucy! Wat goed dat je gegaan bent, en dat het gelukt is.
Nu de 'kater' maar dat kan het soms helemaal waard zijn. He, weer even iets uit je oude leven gedaan. Al is het dan met klachten. Fijn!

Sorrie voor het wissen. Dan schiet de schaamte er ineens in en dan kan moet het allemaal weg.
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh wat fijn Lucy en Beth Hart lijkt me inderdaad helemaal geweldig! Wat fijn dat het gelukt is. En ik hoop dat je zo'n opmerking naar je neer kunt leggen, hun probleem!

Ik snap je Avo. Ik vond het al heel fijn en lief on te mogen lezen.
Forever is a hell of a long time
Alle reacties Link kopieren Quote
Gaaf, Lucy! Dat is het wel waard ja :)
Alle reacties Link kopieren Quote
Pfft.
Er is gedoe op mijn werk.
Het komt erop neer dat ik het gevoel heb tussen allerlei mensen en belangen in te staan. En iedereen graag te willen helpen, en daardoor werk van anderen op te pakken, maar daar totaal niet voor opgeleid ben, dus ik doe maar wat en heb er ook wel stress van.
Tot nu toe pakte het oke uit, en vond in het ook leuk -en heel spannend. Maar dat vind ik mijn eigen werk ook nog steeds-.

Maar nu krijg ik ook stress van dat ik niet goed weet wat mijn leidinggevende nou wil -ik probeer me zo dienstbaar mogelijk op te stellen, ideen aan te dragen en haar de beslissingen laten afwegen- irritatie tussen een aantal collegas onderling, en ik wil geen mening hebben over mensen en wat ze doen, maar ik wil wel luisteren en gezellig met iedereen, en door werk over te nemen heb ik het idee dat ik partij kies.

Maar ik wil gewoon dat al het werk gedaan wordt, dan mensen die het even niet trekken steun krijgen, dat mijn leidinggevende ziet dat ik geen luie klaploper ben -nov december natuurlijk de kantjes eraf gelopen- en ik voel me rete onzeker en niet goed genoeg en niet op mijn plek.
Alle reacties Link kopieren Quote
Heel herkenbaar Avo. Bij ons wordt een soort gereorganiseerd en herken heel erg wat je schrijft. Ik probeer met een paar fine collega's ah en toe te checken of we nog goed bezig zijn, iedereen in het vizier hebben en alles opgepakt wordt. Ik weet ook niet echt een oplossing voor je, maar herken het dus wel.

Ik kwam collegavriendin vanmorgen tegen. Ze begon tegen me te kletsen en ik voelde me zo onzeker en naar. Daarna heb ik haar toch maar een appje gestuurd of we ok zijn, omdat ik het allemaal niet meer weet. Ze kwam naar me toe om te knuffelen en we hebben daarna heel fijn even zien kletsen. Zo blij mee, voelt minder opgelaten/ongemakkelijk.
Forever is a hell of a long time
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat knap dat je het toch gevraagd hebt.
Oh, ik ben ontzettend blij voor je, plaatsvervangend opgelucht, en heeeeeel trots.
Ik hoop dat het je lukt om dit op te slaan bij de positieve ervaringen. Jij hebt dit gedaan. Jij hebt gecheckt. Jij hebt niet geluisterd naar je angst, en voor jezelf gekozen door te vragen of jullie oke waren.
Wat een ontzettend knappe stap.
Ik gun je zo enorm dat dit gelukt is. Dat je daar ook ervaringen mee opdoet.

Hebben jullie de roze olifant nog genoemd?


Ik heb ondertussen tegen alle huisgenoten geschreeuwd hier in huis. 100%. Allemaal.
En om allemaal stomme redenen.
Een die brutaal deed, een die dreigde te laat te komen en een scène ging schoppen 'nu ga ik niet meer, het is jouw schuld, ik ga liever dood', om huiswerk, omdat er een in de weg liep en zich durfde te bemoeien met mijn geschreeuw. En daarna op degene die opmerkte 'je hoeft het niet op ons af te reageren dat dinges te laat komt en danges geen huiswerk maakt'

Het was hard. En dreigend. En sommigen best lang. En ik geloof dat ik gedreigd heb met een jaar huisarrest, vernietiging van telefoons en echtscheiding.
Ik moet het nog met een goedmaken en sorrie zeggen.
De rest heb ik al gehad. Zucht.
Wat een klotezooi.

#ik mag leie dat de huiswerkweigeraar blijft zitten.
#ik hoop dat ze allemaal oneindig jeuk hebben op hun rug vannacht en hele korte armpjes
#beter maken ze dan elkaar wakker en niet mij.
#de laatste doet boos en blijft weigeren te eten. Die wens een berg honger toe en dromen over kaassoufles die voor diens neus verbranden of verdwijnen.

Ik ben evil.
Niet te redden.
En strontsacherijnig
Alle reacties Link kopieren Quote
En ik moet sporten, maar durf me niet te vertonen onder de mensen.
En ik moet nog triloefeningen doen, en ik moet nog kaarten brengen bij vriendinnen die het zwaar hebben.

En had ik al gezegd dat ik de deur niet uit durf?
Alle reacties Link kopieren Quote
En ik hoef volgens mij niet eens ongesteld te worden. Ofzo.
#walgelijkslechtmens

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven