Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4
vrijdag 6 december 2024 om 09:04
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
donderdag 13 februari 2025 om 22:20
Ach jeetje Selune...
Ik denk niet dat ze zo denkt. Echt niet. Ik denk dat jou steunen voor haar even teveel werd. Maar niet dat ze vindt dat je er niet meer mag zijn. Dat je vies bent.
En ik snap dat dat je overlevingsmechanisme is. En ik zou je zo gunnen om een gesprek met haar te hebben. Open en eerlijk. Over waarom ze afstand van je heeft genomen. Over jouw angsten. Over hoe zij naar jou kijkt. En dat jij wat liever en milder naar jezelf mag zijn.
Wat moet werk nu onveilig voor je zijn
Ik denk niet dat ze zo denkt. Echt niet. Ik denk dat jou steunen voor haar even teveel werd. Maar niet dat ze vindt dat je er niet meer mag zijn. Dat je vies bent.
En ik snap dat dat je overlevingsmechanisme is. En ik zou je zo gunnen om een gesprek met haar te hebben. Open en eerlijk. Over waarom ze afstand van je heeft genomen. Over jouw angsten. Over hoe zij naar jou kijkt. En dat jij wat liever en milder naar jezelf mag zijn.
Wat moet werk nu onveilig voor je zijn
donderdag 13 februari 2025 om 22:21
Elk moment dat ik haar zie (/spreek of haar mail lees) wil ik haar smeken om me te vergeven dat ik haar gekwetst heb. Ik mis haar met heel m'n hart. Ik zou niets liever willen dan haar armen om me heen en me een paar seconden iets veiliger voelen. Maar ik ben geen 5 meer, smeken is nog stommer/zieliger dan ik nu al ben geweest. En ik heb niets te willen, ze heeft gevraagd om afstand, dat heb ik te respecteren.
Forever is a hell of a long time
donderdag 13 februari 2025 om 23:08
Wat Avo zegt bedoelde ik ook met mijn vraag of je haar niet zou kunnen mailen. 'Zijn we oké' lijkt mij een legitieme vraag bij iemand die eerder vrij close is geweest en het nodige weet.
Avo, dat stukje over jouw stem en de stem van coach is voor mij ook herkenbaar. Ik heb dat geregeld met man. Dan denk ik zeker te weten dat hij mij niet meer wil als vrouw, maar als ik dat dan een keer zeg, is hij bijna beledigd dat ik dat ook maar denk. Alleen is man helaas niet zo expliciet in zich uitspreken als coach.
Avo, dat stukje over jouw stem en de stem van coach is voor mij ook herkenbaar. Ik heb dat geregeld met man. Dan denk ik zeker te weten dat hij mij niet meer wil als vrouw, maar als ik dat dan een keer zeg, is hij bijna beledigd dat ik dat ook maar denk. Alleen is man helaas niet zo expliciet in zich uitspreken als coach.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 13 februari 2025 om 23:38
Je vroeg of ik extravert ben, Avo. Ik weet het eigenlijk niet. Ik kan heel uitbundig en luidruchtig zijn, maar dat moet ik wel afwisselen met momenten waarop ik alleen en in stilte ben, zeker nu ik ouder word.
Ik heb net als bijna iedereen hier ook vertrouwensissues. Ik denk dat de meeste mensen denken dat ik heel open ben, maar zelf weet ik wel beter. Er is een heel deel wat ik niet eens aan mezelf kan tonen, laat staan aan een ander.
Ik moet dat ook altijd verbergen. En als mensen ineens afstand van me nemen of ergens niet op reageren, denk ik dat ze dat stuk van mij per ongeluk toch hebben kunnen zien. Dat roept dan weer zoveel schaamte en zelfhaat op dat ik die mensen tot in het oneindige ga ontlopen. En ook maar vast mensen ga ontlopen die (nog) helemaal geen afstand nemen, want het is een kwestie van tijd tot ik ook bij hen door de mand val.
Opvallend dat dit een thema is wat bij zo veel van ons speelt. Ik probeer daar nu in schematherapie aan te werken. Het is het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb, en dat wil wat zeggen. Ik voel me rauw en ontveld.
Ik heb net als bijna iedereen hier ook vertrouwensissues. Ik denk dat de meeste mensen denken dat ik heel open ben, maar zelf weet ik wel beter. Er is een heel deel wat ik niet eens aan mezelf kan tonen, laat staan aan een ander.
Ik moet dat ook altijd verbergen. En als mensen ineens afstand van me nemen of ergens niet op reageren, denk ik dat ze dat stuk van mij per ongeluk toch hebben kunnen zien. Dat roept dan weer zoveel schaamte en zelfhaat op dat ik die mensen tot in het oneindige ga ontlopen. En ook maar vast mensen ga ontlopen die (nog) helemaal geen afstand nemen, want het is een kwestie van tijd tot ik ook bij hen door de mand val.
Opvallend dat dit een thema is wat bij zo veel van ons speelt. Ik probeer daar nu in schematherapie aan te werken. Het is het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb, en dat wil wat zeggen. Ik voel me rauw en ontveld.
vrijdag 14 februari 2025 om 10:43
Het kost zoveel energie om continu bezig te zijn met op een bepaalde manier overkomen en jezelf verhouden. Ik ben ook altijd heel extravert, maak heel veel grappen en grollen, heel veel zelfspot. Iedereen moet altijd om me lachen. Later schaam ik me ook dood om alles wat ik heb uitgekraamd, maar vooral omdat ik het weer allemaal in m'n eentje moet dragen.
Maar ja, dat is wat ik zelf doe en dus ook gewoon mijn eigen schuld is. Ik kan me dan ook zo smerig of vies voelen vanwege de behoeftes die ik heb. Gewoon gadver.
Maar ja, dat is wat ik zelf doe en dus ook gewoon mijn eigen schuld is. Ik kan me dan ook zo smerig of vies voelen vanwege de behoeftes die ik heb. Gewoon gadver.
vrijdag 14 februari 2025 om 18:29
Voor mij wordt het steeds duidelijker dat het vooral om veiligheid draait. Voel ik me veilig om mezelf te laten zien. Daar is het uiteindelijk denk ik ook op mis gegaan door het pesten en buitengesloten worden met sociale angst (en hoogstwaarschijnlijk afwijzingsgevoeligheid) tot gevolg.
De meeste plekken zijn in eerste instantie niet veilig; ik kan echt láng de kat uit de boom kijken, vooral in grotere groepen. Dat is wel lastig want vaak hebben andere mensen niet zoveel geduld en lig ik er weer buiten, wat de afwijzingsgevoeligheid (en daarmee mijn slechte zelfbeeld) triggert.
Het was zo'n belangrijk inzicht toen ik begreep dat het om veiligheid draait bij mij. Echt het ontbrekende puzzelstukje.
De meeste plekken zijn in eerste instantie niet veilig; ik kan echt láng de kat uit de boom kijken, vooral in grotere groepen. Dat is wel lastig want vaak hebben andere mensen niet zoveel geduld en lig ik er weer buiten, wat de afwijzingsgevoeligheid (en daarmee mijn slechte zelfbeeld) triggert.
Het was zo'n belangrijk inzicht toen ik begreep dat het om veiligheid draait bij mij. Echt het ontbrekende puzzelstukje.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zaterdag 15 februari 2025 om 10:33
Avo, ik ben erg gepest vroeger en had geen steun van thuis. Dus ben ik de clown gaan spelen. Eerst keiharde grappen maken ten koste van mezelf, dan was het maar vast kapot en kon niemand me meer kwetsen. Toen mensen van wie ik hield me te kennen gaven dat ze het vervelend vonden dat ik mezelf zo onderuit schoffelde, ben ik daar in het openbaar mee gestopt. In mijn hoofd ging het gewoon door.
Voor de schematherapiekenners onder ons: mijn straffende ouder is in de loop der tijden samengevallen met mijn beschermer. En nu ik die niet meer wil inzetten omdat ik heb gezien hoeveel schade die berokkent, weet ik niet wat ik dan moet doen. Ik voel me klein en naakt en hulpeloos.
Diva, ik heb lang ontkend wat het gepest worden allemaal stuk heeft gemaakt. Ik ben sociaal ook best handig en op mijn werk zelfs gepromoveerd tot verbinder, omdat ik zo goed met mensen kan.
En toch, het gevoel elk moment uitgekotst te kunnen worden ligt altijd op de loer. Nu ik mijn eigen taken weer oppak na langdurig deels te zijn uitgevallen, voel ik het heel erg en raak ik daar zelfs een beetje van in paniek.
Ik weet (nog) niet hoe dit te stoppen, maar ik hoop dat ik eruit kom dmv de therapie. Zal het zeker komen vertellen als ik DE oplossing heb gevonden
Voor de schematherapiekenners onder ons: mijn straffende ouder is in de loop der tijden samengevallen met mijn beschermer. En nu ik die niet meer wil inzetten omdat ik heb gezien hoeveel schade die berokkent, weet ik niet wat ik dan moet doen. Ik voel me klein en naakt en hulpeloos.
Diva, ik heb lang ontkend wat het gepest worden allemaal stuk heeft gemaakt. Ik ben sociaal ook best handig en op mijn werk zelfs gepromoveerd tot verbinder, omdat ik zo goed met mensen kan.
En toch, het gevoel elk moment uitgekotst te kunnen worden ligt altijd op de loer. Nu ik mijn eigen taken weer oppak na langdurig deels te zijn uitgevallen, voel ik het heel erg en raak ik daar zelfs een beetje van in paniek.
Ik weet (nog) niet hoe dit te stoppen, maar ik hoop dat ik eruit kom dmv de therapie. Zal het zeker komen vertellen als ik DE oplossing heb gevonden
zaterdag 15 februari 2025 om 12:42
Wat mooi hoe jij het verwoordt, Avo. En wat goed dat je het kwetsbare deel zo afschermt, en alleen laat zien waar het 't allerveiligst is. Wara je ook weer 'nee' mag zeggen.
Ik zit dus in een groepstherapie, waardoor mijn doorbraken en afbraken meteen zichtbaar worden voor een groepje onbekenden. Verschrikkelijk vind ik dat. Het is vast ook heel goed omdat je er meteen mee kunt oefenen om dit in het openbaar te doorleven, maar dat is op dit moment nog vooral een verstandelijk argument. Hopelijk ga ik dat ook zo voelen.
Daarbuiten denk ik niet dat iemand iets aan me merkt van die veranderingen. Behalve mijn partner, die me sinds een week regelmatig in bijna-paniek ziet.
Maar ik kan ook niet echt terug. Want dan moet ik die straffer/pester weer loslaten op dat kwetsbare deel van mij, en dat kan/wil ik op een of andere manier niet meer. Niet na de imaginatie die ik daarover heb gedaan. Ik zie het nu veel te duidelijk voor me.
Ik ben straks vast hartstikke blij dat ik aan deze therapie ben begonnen. Maar oeioeioei wat vind ik het nu ingewikkeld.
Ik zit dus in een groepstherapie, waardoor mijn doorbraken en afbraken meteen zichtbaar worden voor een groepje onbekenden. Verschrikkelijk vind ik dat. Het is vast ook heel goed omdat je er meteen mee kunt oefenen om dit in het openbaar te doorleven, maar dat is op dit moment nog vooral een verstandelijk argument. Hopelijk ga ik dat ook zo voelen.
Daarbuiten denk ik niet dat iemand iets aan me merkt van die veranderingen. Behalve mijn partner, die me sinds een week regelmatig in bijna-paniek ziet.
Maar ik kan ook niet echt terug. Want dan moet ik die straffer/pester weer loslaten op dat kwetsbare deel van mij, en dat kan/wil ik op een of andere manier niet meer. Niet na de imaginatie die ik daarover heb gedaan. Ik zie het nu veel te duidelijk voor me.
Ik ben straks vast hartstikke blij dat ik aan deze therapie ben begonnen. Maar oeioeioei wat vind ik het nu ingewikkeld.
zaterdag 15 februari 2025 om 13:20
Ik ben de enige die zo diep en snel gaat in de groep. Dat zie ik niet als een verdienste, in tegendeel. Het gebeurt gewoon, ik ben kennelijk in een achtbaan gestapt zonder benul hoe ik daar weer uit kom.
Ik zou dus niet weten hoe ik terug moet. Wat ik wel kan doen, is rust nemen. Dus dat ben ik nu wat meer aan het doen en dat voelt wel goed.
En ik krijg veel ondersteuning van de
therapeuten, ook individueel, dat is
heel fijn.
Vandaag zelfs nog wat meer rust dan gepland, want kind is ziek de vakantie ingegaan en ligt nu met een tomaatrood koortskoppie op de bank. We hadden allemaal gezellige plannetjes voor de dagen dat ik niet werk, maar even zien wat daar van overblijft.
Ik zou dus niet weten hoe ik terug moet. Wat ik wel kan doen, is rust nemen. Dus dat ben ik nu wat meer aan het doen en dat voelt wel goed.
En ik krijg veel ondersteuning van de
therapeuten, ook individueel, dat is
heel fijn.
Vandaag zelfs nog wat meer rust dan gepland, want kind is ziek de vakantie ingegaan en ligt nu met een tomaatrood koortskoppie op de bank. We hadden allemaal gezellige plannetjes voor de dagen dat ik niet werk, maar even zien wat daar van overblijft.
zaterdag 15 februari 2025 om 18:36
Avo, ik zou niet weten hoe. Het inzicht is ook nog redelijk vers. Een trainer van verbindende communicatie heeft het zaadje geplant dat veiligheid eigenlijk mijn grootste behoefte is, naast erbij horen. Die man heeft zoveel voor mij betekend zonder dat hij het weet en wat ook niet direct met die training te maken had.
Griebusdus: heb je nu schematherapie om beter met het vroegere pesten om te gaan of ook voor andere trauma's?
Ik wilde dus schematherapie gaan doen toen de cgt bij ze GGZ niks hielp. Gevraagd of ze dachten dat schematherapie iets voor me zou zijn (helaas boden ze dat daar niet aan). Konden ze zo niet zeggen; ik zat daar al bijna 3 jaar. Toch weggegaan en daarna ben ik weer gaan twijfelen. Ik moet iets hebben dat wel naar de kern gaat en waarbij ik het met alleen praten niet kan bagatelliseren.
Ik ben heel erg teruggetrokken geworden door het pesten (buitensluiten). Ik kreeg het gevoel dat ik niet goed genoeg was en dat het niemand iets uitmaakte of ik ergens wel of niet was. Dat laatste werd altijd bevestigd dus ben ik dat uiteindelijk gaan geloven en ik ben er nu nog steeds van overtuigd. Die overtuiging is heel moeilijk om te buigen, ook al weet ik rationeel wel dat het niet klopt. Het gevoel is zo sterk. Ik heb superveel bevestiging nodig, maar probeer dat wel te onderdrukken, anders word mijn omgeving knettergek, maar ik ben dus wel altijd bang om raar over te komen, iets fout te doen, teveel te zijn of om ergens überhaupt te zijn. Heel veel dingen zijn daardoor moeilijk en eng. Als het in een nieuwe situatie niet meteen veilig voelt heb ik van alles wat hierboven staat last en nieuwe situaties vind ik per definitie eng, dus zal ik me niet meteen op mijn gemak voelen en is veiligheid dus ver weg. Dus ik voel me eigenlijk altijd zo helaas totdat de ergste nieuwigheid ergens af is of totdat ik me geaccepteerd voel. Soms is dat snel (zoals op het werk), maar meestal niet.
Ik weet inmiddels redelijk hoe dingen werken bij mij, maar heb de oplossing nog niet gevonden.
Griebusdus: heb je nu schematherapie om beter met het vroegere pesten om te gaan of ook voor andere trauma's?
Ik wilde dus schematherapie gaan doen toen de cgt bij ze GGZ niks hielp. Gevraagd of ze dachten dat schematherapie iets voor me zou zijn (helaas boden ze dat daar niet aan). Konden ze zo niet zeggen; ik zat daar al bijna 3 jaar. Toch weggegaan en daarna ben ik weer gaan twijfelen. Ik moet iets hebben dat wel naar de kern gaat en waarbij ik het met alleen praten niet kan bagatelliseren.
Ik ben heel erg teruggetrokken geworden door het pesten (buitensluiten). Ik kreeg het gevoel dat ik niet goed genoeg was en dat het niemand iets uitmaakte of ik ergens wel of niet was. Dat laatste werd altijd bevestigd dus ben ik dat uiteindelijk gaan geloven en ik ben er nu nog steeds van overtuigd. Die overtuiging is heel moeilijk om te buigen, ook al weet ik rationeel wel dat het niet klopt. Het gevoel is zo sterk. Ik heb superveel bevestiging nodig, maar probeer dat wel te onderdrukken, anders word mijn omgeving knettergek, maar ik ben dus wel altijd bang om raar over te komen, iets fout te doen, teveel te zijn of om ergens überhaupt te zijn. Heel veel dingen zijn daardoor moeilijk en eng. Als het in een nieuwe situatie niet meteen veilig voelt heb ik van alles wat hierboven staat last en nieuwe situaties vind ik per definitie eng, dus zal ik me niet meteen op mijn gemak voelen en is veiligheid dus ver weg. Dus ik voel me eigenlijk altijd zo helaas totdat de ergste nieuwigheid ergens af is of totdat ik me geaccepteerd voel. Soms is dat snel (zoals op het werk), maar meestal niet.
Ik weet inmiddels redelijk hoe dingen werken bij mij, maar heb de oplossing nog niet gevonden.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zaterdag 15 februari 2025 om 19:00
Vertragen, ja.
Dat leer ik ook, en kost me heel veel moeite.
Maar het besef: alle delen hebben het beste met je voor, ze hebben je geholpen, en ze helpen nog steeds op de manier die ze van toen kennen - dat besef heeft me wel geholpen. Het hele systeem is er en heeft me tot hier en nu gebracht. En hoeveel moeite ik ook met bepaalde delen heb, het helpt me om te beseffen dat het is om mij te helpen, ook al pakt het nu onhandig uit.
Deze week ook geleerd dat ik ze duidelijk moet maken dat ze mij niet mogen overnemen, want dat ik dan niet goed voor ze kan zorgen. IK sta aan het roer. Ze mogen er zijn, en sorry dat ik zo lang niet heb beseft dat ze er waren, en alles mag er zijn. Maar mij overnemen mag niet meer. Dat kun je afspreken (oke, ik ben het nog aan het uitproberen.)
Dat leer ik ook, en kost me heel veel moeite.
Maar het besef: alle delen hebben het beste met je voor, ze hebben je geholpen, en ze helpen nog steeds op de manier die ze van toen kennen - dat besef heeft me wel geholpen. Het hele systeem is er en heeft me tot hier en nu gebracht. En hoeveel moeite ik ook met bepaalde delen heb, het helpt me om te beseffen dat het is om mij te helpen, ook al pakt het nu onhandig uit.
Deze week ook geleerd dat ik ze duidelijk moet maken dat ze mij niet mogen overnemen, want dat ik dan niet goed voor ze kan zorgen. IK sta aan het roer. Ze mogen er zijn, en sorry dat ik zo lang niet heb beseft dat ze er waren, en alles mag er zijn. Maar mij overnemen mag niet meer. Dat kun je afspreken (oke, ik ben het nog aan het uitproberen.)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
