Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4
vrijdag 6 december 2024 om 09:04
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
woensdag 12 februari 2025 om 22:30
Tyche het voelde niet al op het matje geroepen worden maar als oprechte interesse, juist fijn dus.
Ik weet denk ik vooral niet wat mijn eigen masker is. Ik heb denk ik vanaf heel jong al geleerd dat ik er niet toe doe en dat het veiliger is om me aan te passen aan wat de omgeving van me vraagt. Lastig uit te leggen maar het voelt denk ik niet alsof ik dan een masker op zet, ik weet gewoon niet beter. Ik heb denk ik gewoon vele gezichten, maar ze zijn geen van alle van mij. Zoiets?
Sorry klinkt vaag?
Ik weet denk ik vooral niet wat mijn eigen masker is. Ik heb denk ik vanaf heel jong al geleerd dat ik er niet toe doe en dat het veiliger is om me aan te passen aan wat de omgeving van me vraagt. Lastig uit te leggen maar het voelt denk ik niet alsof ik dan een masker op zet, ik weet gewoon niet beter. Ik heb denk ik gewoon vele gezichten, maar ze zijn geen van alle van mij. Zoiets?
Sorry klinkt vaag?
woensdag 12 februari 2025 om 22:45
Hahaha, gevoelsdisco. Treffende term. En wat verhelderend wat je schrijft over reacties op gevaar, ik snap nu beter waarom ik die ene keer ging vechten terwijl ik verder neig naar bevriezen of pleasen. Tjonge.
En held, nouja, ik heb ook geluk met die omgevingen. En bij te overweldigend is het huilen of stilvallen, dat voelt in elk geval alles behalve heldhaftig. Wel beschamend vaak. Maar ook dankjewel voor dit moedig vinden. Dat vind ik dus van jullie, met al die pijn de wereld in. Pfoe.
Bloem, gelukkig dat het zo overkwam.
En held, nouja, ik heb ook geluk met die omgevingen. En bij te overweldigend is het huilen of stilvallen, dat voelt in elk geval alles behalve heldhaftig. Wel beschamend vaak. Maar ook dankjewel voor dit moedig vinden. Dat vind ik dus van jullie, met al die pijn de wereld in. Pfoe.
Bloem, gelukkig dat het zo overkwam.
What a nuanced anxiety
woensdag 12 februari 2025 om 23:17
Lucy: fijn dat je een datum hebt en toch nog redelijk snel. Fijn dat de verjaardag van meis goed is verlopen en dat ze, nu alle druk van school eraf is, meer zichzelf lijkt.
Ik krijg het even niet gehandeld om op iedereen te reageren, maar ik lees jullie allemaal!
Ik heb op het werk even een mindere week. Maandag mijn oude groep weer gehad (die van de taart). Ik heb ze vanaf mei twee keer per week gehad (van de vier lessen per week) maar heb ze nu nog maar één keer. En hun nieuwe mentor is 180 graden anders dan ik. Heel aanwezig, druk, extravert. Ik kan goed met haar overweg, maar ik voelde me maandag zo onzeker en slecht. Ik ben ervan overtuigd dat ze haar veel leuker en beter vinden (ookal zeiden een paar cursisten dat ze haar niet begrepen omdat ze snel en veel praat). Ik dacht echt, had me maar volledig van die groep afgehaald, want ik kan nooit tegen haar op (qua leukheid).
Toen realiseerde ik me dat ik altijd denk dat extraverte mensen leuker en beter dan mij zijn. Het bekende liedje: goed voor even totdat er iemand komt die leuker is en dan word ik afgedankt. Dit is gewoon echt een overtuiging; vroeger zo vaak meegemaakt.
Ik weet dat het niet klopt en dat er mensen bij zitten die dat drukke gedrag helemaal niet fijn vinden. En ik weet ook dat haar gedrag en andermans mening over mij niks zegt over mij, maar aan dat weten heb je niet zoveel als je als basisovertuiging hebt 'ik ben niet oké, de ander is oké.'
In andere groepen heb ik wel lekker gewerkt en kon ik gelukkig gewoon mezelf zijn.
Ik heb hier op het werk eigenlijk nog nooit last van gehad bedenk ik me nu. De meeste collega's zijn rustig, zij is eigenlijk nogal een uitzondering.
Ik krijg het even niet gehandeld om op iedereen te reageren, maar ik lees jullie allemaal!
Ik heb op het werk even een mindere week. Maandag mijn oude groep weer gehad (die van de taart). Ik heb ze vanaf mei twee keer per week gehad (van de vier lessen per week) maar heb ze nu nog maar één keer. En hun nieuwe mentor is 180 graden anders dan ik. Heel aanwezig, druk, extravert. Ik kan goed met haar overweg, maar ik voelde me maandag zo onzeker en slecht. Ik ben ervan overtuigd dat ze haar veel leuker en beter vinden (ookal zeiden een paar cursisten dat ze haar niet begrepen omdat ze snel en veel praat). Ik dacht echt, had me maar volledig van die groep afgehaald, want ik kan nooit tegen haar op (qua leukheid).
Toen realiseerde ik me dat ik altijd denk dat extraverte mensen leuker en beter dan mij zijn. Het bekende liedje: goed voor even totdat er iemand komt die leuker is en dan word ik afgedankt. Dit is gewoon echt een overtuiging; vroeger zo vaak meegemaakt.
Ik weet dat het niet klopt en dat er mensen bij zitten die dat drukke gedrag helemaal niet fijn vinden. En ik weet ook dat haar gedrag en andermans mening over mij niks zegt over mij, maar aan dat weten heb je niet zoveel als je als basisovertuiging hebt 'ik ben niet oké, de ander is oké.'
In andere groepen heb ik wel lekker gewerkt en kon ik gelukkig gewoon mezelf zijn.
Ik heb hier op het werk eigenlijk nog nooit last van gehad bedenk ik me nu. De meeste collega's zijn rustig, zij is eigenlijk nogal een uitzondering.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 13 februari 2025 om 08:09
Ik denk dat dat inderdaad zo is. Voor iedereen hier.En misschien voelt iets waarvan je niet anders kan niet dapper.
(En nu ben ik bang dat jullie denken dat ik van alles deel met iedereen die ik tegenkom. Dat is niet zo, ik ben juist vrij gesloten. Kan alleen niet verbergen hoe ik me voel. Maar vertellen wat er achter dat gevoel zit doe ik alleen bij mensen die dat moeten weten of die ernaar vragen en ik vertrouw.)
What a nuanced anxiety
donderdag 13 februari 2025 om 09:16
Wat een mooi gesprek gisteravond.
Ik heb zitten nadenken hoe dat voor mij is. Ik denk dat ik mij heel lang heb verborgen achter altijd lachen, hoe slecht het ook ging. Maar dat ik langzaam niet meer zo goed kan verbergen hoe het gaat. Eerlijker ben.
Bij mijn huidige werk heb ik het compliment gehad dat ik door mijn openheid een verbinder ben. Dat mensen door mij ook opener zijn. En dat was fijn om te horen. Dat betekent, wat Tyche zegt, dat ik niet alles zeg of alles eruit gooi. Maar ik laat wel weten wat er grofweg speelt, en daardoor durven anderen dat ook. De ruimte is er beide kanten op.
Maar dat is wel iets dat ik in therapie heb geleerd.
Ik heb zitten nadenken hoe dat voor mij is. Ik denk dat ik mij heel lang heb verborgen achter altijd lachen, hoe slecht het ook ging. Maar dat ik langzaam niet meer zo goed kan verbergen hoe het gaat. Eerlijker ben.
Bij mijn huidige werk heb ik het compliment gehad dat ik door mijn openheid een verbinder ben. Dat mensen door mij ook opener zijn. En dat was fijn om te horen. Dat betekent, wat Tyche zegt, dat ik niet alles zeg of alles eruit gooi. Maar ik laat wel weten wat er grofweg speelt, en daardoor durven anderen dat ook. De ruimte is er beide kanten op.
Maar dat is wel iets dat ik in therapie heb geleerd.
donderdag 13 februari 2025 om 09:44
Diva, leuk is ook een kwestie van smaak hè? En van dynamiek, wat de een waardeert als karakter is voor een ander juist niet prettig of neutraal. En juist daarom is het heel goed voor de groep om verschillende soorten docenten te hebben.
En leuk is ook niet het belangrijkst in je relatie met de groep. Leren ze van je, voelen ze zich gezien en veilig, luk het om ze te motiveren? Goed dat je je realiseert welke aanname je doet en dat dat dus helemaal niet hoeft te kloppen.
En leuk is ook niet het belangrijkst in je relatie met de groep. Leren ze van je, voelen ze zich gezien en veilig, luk het om ze te motiveren? Goed dat je je realiseert welke aanname je doet en dat dat dus helemaal niet hoeft te kloppen.
What a nuanced anxiety
donderdag 13 februari 2025 om 10:11
Ja dit precies. Goed om je te realiseren dat introvert en extravert er in dit verband niet zo toe doen. Je hoeft niet iets slecht aan haar te vinden om jezelf goed (genoeg) te vinden. Jullie zijn allebei anders en dat is fijn voor de groep, waarvan de individuele leden ook allemaal anders zullen zijn.tyche schreef: ↑13-02-2025 09:44Diva, leuk is ook een kwestie van smaak hè? En van dynamiek, wat de een waardeert als karakter is voor een ander juist niet prettig of neutraal. En juist daarom is het heel goed voor de groep om verschillende soorten docenten te hebben.
En leuk is ook niet het belangrijkst in je relatie met de groep. Leren ze van je, voelen ze zich gezien en veilig, luk het om ze te motiveren? Goed dat je je realiseert welke aanname je doet en dat dat dus helemaal niet hoeft te kloppen.
donderdag 13 februari 2025 om 11:25
Thx Tyche en Griebus om mij er weer even aan te herinneren dat het niet alleen om leuk gaat. Dat maakt mijn hoofd er altijd van, leuk in combinatie met extravert dan, als tegenhanger van hoe ik ben.
Mijn sterke kant is denk ik juist dat ik iedereen zie en juist de relatie met de groep heel belangrijk vind. Op de lerarenopleiding lukte mij dat niet met 15-jarige pubers, maar dat was ook te wijten aan het feit dat ik ze maar heel weinig uur zag en dat ze mij enorm gingen uittesten. Toen haalde ik mijn stage niet met als reden dat ik meer op de relatie met de kinderen moest inzetten.
Met deze doelgroep (anderstalige volwassenen) is het heel anders. Ik merk dat ik me juist heel goed met iemand kan verbinden als de situatie van het begin af aan veilig voelt. Wat tijdens die stage met pubers dus niet zo was.
Ik denk dat het op alle andere punten die je noemt met mij ook goed zit (didactisch, motiveren etc.). Het enige verschil met andere collega is dat zij echt enorm aanwezig en heel enthousiast is en voor sommige cursisten is zo iemand heel fijn en anderen krijgen er hoofdpijn van. Jammer alleen dat mijn hoofd er meteen een oordeel aan hangt als 'zij is leuker dan ik', terwijl leuk niet het belangrijkste is.
Thx voor jullie reacties, zet me weer aan het denken.
Mijn sterke kant is denk ik juist dat ik iedereen zie en juist de relatie met de groep heel belangrijk vind. Op de lerarenopleiding lukte mij dat niet met 15-jarige pubers, maar dat was ook te wijten aan het feit dat ik ze maar heel weinig uur zag en dat ze mij enorm gingen uittesten. Toen haalde ik mijn stage niet met als reden dat ik meer op de relatie met de kinderen moest inzetten.
Met deze doelgroep (anderstalige volwassenen) is het heel anders. Ik merk dat ik me juist heel goed met iemand kan verbinden als de situatie van het begin af aan veilig voelt. Wat tijdens die stage met pubers dus niet zo was.
Ik denk dat het op alle andere punten die je noemt met mij ook goed zit (didactisch, motiveren etc.). Het enige verschil met andere collega is dat zij echt enorm aanwezig en heel enthousiast is en voor sommige cursisten is zo iemand heel fijn en anderen krijgen er hoofdpijn van. Jammer alleen dat mijn hoofd er meteen een oordeel aan hangt als 'zij is leuker dan ik', terwijl leuk niet het belangrijkste is.
Thx voor jullie reacties, zet me weer aan het denken.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 13 februari 2025 om 12:18
Mooi om ieders beeld/gevoel daarbij te lezen. Ik vroeg het van de schaamte omdat het iets is wat ik zelf zo ervaar.
Als ik me kwetsbaar opstel, voel ik altijd heel veel schaamte. Ik probeer het weinig te doen, of het vrij instrumenteel te doen (omdat ze bijvoorbeeld op werk wel eens vragen naar bepaalde dingen). Dan stel ik me wel kwetsbaar op, maar wel binnen bepaalde grenzen voor mezelf. Soms stelt iemand me dan wel eens een vraag die me overvalt, en ik heb van collega's die mij wat langer kennen wel eens terug gekregen dat ze dan letterlijk zien dat ik afstand neem. Ik dacht dat dat altijd wel meeviel. En daar kan ik me dan dus vervolgens weer heel erg voor schamen.
Dat ik zo'n zielig figuur ben die haar emoties niet onder controle heeft. Dat niemand op mij en mijn gezeur zit te wachten. Dat het alleen maar meer en erger wordt als je dingen deelt.
Privé heb ik momenteel niet echt iemand waarmee ik dat zou kunnen doen. Met een vriendin wel, maar ik zie haar momenteel niet regelmatig. Met anderen doe ik dat niet, omdat ik dan ook van mezelf kan walgen als ik teveel heb gezegd.
Ik zou het wel willen, diep van binnen denk ik. En ik zou zo graag willen dat iemand me dan een knuffel ofzo zou geven? Maar ik kan dat niet accepteren of laten gebeuren. Want schaamte.
Als ik me kwetsbaar opstel, voel ik altijd heel veel schaamte. Ik probeer het weinig te doen, of het vrij instrumenteel te doen (omdat ze bijvoorbeeld op werk wel eens vragen naar bepaalde dingen). Dan stel ik me wel kwetsbaar op, maar wel binnen bepaalde grenzen voor mezelf. Soms stelt iemand me dan wel eens een vraag die me overvalt, en ik heb van collega's die mij wat langer kennen wel eens terug gekregen dat ze dan letterlijk zien dat ik afstand neem. Ik dacht dat dat altijd wel meeviel. En daar kan ik me dan dus vervolgens weer heel erg voor schamen.
Dat ik zo'n zielig figuur ben die haar emoties niet onder controle heeft. Dat niemand op mij en mijn gezeur zit te wachten. Dat het alleen maar meer en erger wordt als je dingen deelt.
Privé heb ik momenteel niet echt iemand waarmee ik dat zou kunnen doen. Met een vriendin wel, maar ik zie haar momenteel niet regelmatig. Met anderen doe ik dat niet, omdat ik dan ook van mezelf kan walgen als ik teveel heb gezegd.
Ik zou het wel willen, diep van binnen denk ik. En ik zou zo graag willen dat iemand me dan een knuffel ofzo zou geven? Maar ik kan dat niet accepteren of laten gebeuren. Want schaamte.
donderdag 13 februari 2025 om 12:57
Ik snap je gevoel, Jahallo.
Mijn ervaring is dus (met schaamte en al) dat het meevalt als je toch open bent, dat je dan meer steun en troost krijgt dan je denkt dat je verdient. Dat mensen je emotie niet raar of beschamend vinden, en het juist fijn vinden om er voor je te kunnen zijn. Niet dat ik me dus nooit meer schaam hè. Was het maar zo'n feest.
Als je zoals jij (en anderen hier) heftige ervaringen hebt waarbij degenen bij wie je kwetsbaar zou moeten kunnen zijn juist degene was die je pijn deed, dan is je open stellen nog veel enger. Sowieso is het idee dat emotie hebben een vorm van zwakte is, nogal hardnekkig. Is er voor jou een verschil tussen emotie voelen en totaal de controle kwijt zijn? Of is elke emotie controleverlies? Hoe zie je dat bij anderen, als zij bij jou verdriet of angst laten zien?
Mijn ervaring is dus (met schaamte en al) dat het meevalt als je toch open bent, dat je dan meer steun en troost krijgt dan je denkt dat je verdient. Dat mensen je emotie niet raar of beschamend vinden, en het juist fijn vinden om er voor je te kunnen zijn. Niet dat ik me dus nooit meer schaam hè. Was het maar zo'n feest.
Als je zoals jij (en anderen hier) heftige ervaringen hebt waarbij degenen bij wie je kwetsbaar zou moeten kunnen zijn juist degene was die je pijn deed, dan is je open stellen nog veel enger. Sowieso is het idee dat emotie hebben een vorm van zwakte is, nogal hardnekkig. Is er voor jou een verschil tussen emotie voelen en totaal de controle kwijt zijn? Of is elke emotie controleverlies? Hoe zie je dat bij anderen, als zij bij jou verdriet of angst laten zien?
What a nuanced anxiety
donderdag 13 februari 2025 om 13:15
Dat kon ik een tijd wel. Die echte connectie, die knuffel, accepteren. Maar sinds de afwijzing van collegavriendin en het nieuws van dierbare die gaat overlijden heb ik dat weggestopt. Dat is dus geen optie nu in mijn hoofd. En ik mis het, ik mis de echte verbinding. Die is er met dierbare wel, maar gaat (volkomen logisch, terecht en noodzakelijk!) niet meer over mij. Daarbij neem ik toch in mijn eigen gevoel al wat afstand, ik heb vreselijk veel moeite met echt afscheid nemen, want ik mag straks niet instorten als ze er echt niet meer is. Soort wapenen voor wat komen gaat.
Overigens Diva ik ben op werk ook heel extravert en weet zelf dat dat vast heel irritant kan overkomen, maar is dus deels ook een manier. Heeft niets te maken met leuker of minder leuk. Ik vind mezelf in elk geval niet leuker dan de rustige collega's. Studenten soms wel, maar dat lukt dan niet aan rustig/druk maar aan hebben we echt een klik/ luistert he naar ze/ been je goed in je vak. Dat zit bij jou allemaal wel goed volgens mij, dus die band met je groepen zit ook wel goed!
Overigens Diva ik ben op werk ook heel extravert en weet zelf dat dat vast heel irritant kan overkomen, maar is dus deels ook een manier. Heeft niets te maken met leuker of minder leuk. Ik vind mezelf in elk geval niet leuker dan de rustige collega's. Studenten soms wel, maar dat lukt dan niet aan rustig/druk maar aan hebben we echt een klik/ luistert he naar ze/ been je goed in je vak. Dat zit bij jou allemaal wel goed volgens mij, dus die band met je groepen zit ook wel goed!
Forever is a hell of a long time
donderdag 13 februari 2025 om 14:40
Klap verzachten. Schrap zetten en daarmee zorgen dat ik straks haar kinderen kan opvangen (dat heb ik d'r beloofd).
Collegavriendin de eerste lesweken van het jaar niet gesproken. Ik heb haar ook bewust ontlopen, wilde haar niet in de weg lopen. De laatste paar weken mailen we wel over werk en ik heb haar vorige week en deze week wel gezien en gesproken, maar alleen heel taakgericht. Ik weet mezelf ook slecht een houding te geven.
Ben overigens op werk wel open in de zin dat mensen inderdaad weten dat de winter niet mijn tijd van het jaar is. En diverse collega's weten dat ik last heb van paniekaanvallen. Zelfs sommige studenten weten dat. Maar inderdaad dat is net open genoeg om mijn raarheid te verklaren.
Collegavriendin de eerste lesweken van het jaar niet gesproken. Ik heb haar ook bewust ontlopen, wilde haar niet in de weg lopen. De laatste paar weken mailen we wel over werk en ik heb haar vorige week en deze week wel gezien en gesproken, maar alleen heel taakgericht. Ik weet mezelf ook slecht een houding te geven.
Ben overigens op werk wel open in de zin dat mensen inderdaad weten dat de winter niet mijn tijd van het jaar is. En diverse collega's weten dat ik last heb van paniekaanvallen. Zelfs sommige studenten weten dat. Maar inderdaad dat is net open genoeg om mijn raarheid te verklaren.
Forever is a hell of a long time
donderdag 13 februari 2025 om 20:00
Wat heb je dat mooi verwoordt Avo.
Ik heb dat zo vaak gedaan in mijn leven. Als jij mij een klein beetje het gevoel geeft dat ik het niet goed doe, maak ik wel alles kapot. (En ik doe dat nu een beetje bij man, vrees ik...)
Ook daarin ben je niet alleen. En Selune, ik snap je ook. De eerste stap weer zetten is zo moeilijk. En dat je dan de eerste stap bij haar laat, snap ik zo goed! Maar ik gun je zo dat je iemand hebt waar je je veilig voelt...
Ik heb dat zo vaak gedaan in mijn leven. Als jij mij een klein beetje het gevoel geeft dat ik het niet goed doe, maak ik wel alles kapot. (En ik doe dat nu een beetje bij man, vrees ik...)
Ook daarin ben je niet alleen. En Selune, ik snap je ook. De eerste stap weer zetten is zo moeilijk. En dat je dan de eerste stap bij haar laat, snap ik zo goed! Maar ik gun je zo dat je iemand hebt waar je je veilig voelt...
donderdag 13 februari 2025 om 20:32
Ik weet dat ik dat soms ook doe inderdaad. Wegduiken bij het gevoel van afwijzing. En dit is ook zo denk ik, maar als dat gevoel de kop op steekt ga ik altijd gewoon weg. Als iemand duidelijk maakt dat ik het verpest heb dan ga ik netjes weg. Nu kan dat niet. Dat is ook het ongemak denk ik. Ik begrijp best dat ze afstand wil, ik schaam me enorm en begrijp dat een ander die niet hoeft niet in de buurt wil blijven. Gisteren hadden we overleg en ze maakte een opmerking in de categorie 'inside joke' en ik brak vanbinnen in duizend stukjes omdat ik voor mijn gevoel niet meer kan/mag reageren. Ik heb geglimlacht zodat ze zag dat ik het snapte, maar meer durf ik niet. Dat is het denk ik. Ik ben zo vreselijk bang. Ze weet dingen die niemand ooit geweten heeft. Ze kan me compleet vernietigen als ze wil. Als ik nog iets fout doe wil ze misschien niet alleen afstand, maar keert ze zich tegen me. Mijn kleine meisje is gekwetst en bang voor nog meer afwijzing, mijn volwassen deel is doodsbang voor de gevolgen als ik het verkeerd doe. En in beide gevallen zou ik zo graag de fout niet gemaakt hebben. Als ik haar niet dichtbij had laten komen had ik de knuffels/nabijheid niet gemist. Fout vanuit mij op alle manieren en ik schaam me voor alles.
Forever is a hell of a long time
donderdag 13 februari 2025 om 20:39
Collegavriendin was ook degene die dit soort paniekgedachten hielp doorbreken. Het cirkeltje in mijn hoofd gaat al 2 maanden rond en het doet pijn. Daarom probeer ik maar gewoon te zwijgen. Zwijgen, stikken, faken dat het goed genoeg is en ik vrolijk en leuk ben, net als vroeger. Sorry voor het gezeur erover.
Forever is a hell of a long time
donderdag 13 februari 2025 om 20:50
Niet sorry Selune. Je mag hier je angsten neerpennen.
En ik denk niet dat je angst terecht is, dat ze jouw grootste geheimen gaat delen. Maar ik snap je angsten zo ongelofelijk verschrikkelijk goed. Alles moet "goed" zijn, want dan ben je veilig. En dus moet je lief zijn en op de juiste manier inschatten hoe jij je moet gedragen.
Je hebt alleen geen enkele invloed op wat ze doet, voelt of reageert. Je hebt geen enkele controle. Aan de ene kant voelt dit verloren kan ik me voorstellen, en sta je constant op scherp. Aan de andere kant kun je ook de keuze maken het los te laten en het maar te laten komen zoals het komt. Je kan de toekomst niet beïnvloeden. Maar dat doen... dat is heel moeilijk. Dat snap ik zo goed.
En ik denk niet dat je angst terecht is, dat ze jouw grootste geheimen gaat delen. Maar ik snap je angsten zo ongelofelijk verschrikkelijk goed. Alles moet "goed" zijn, want dan ben je veilig. En dus moet je lief zijn en op de juiste manier inschatten hoe jij je moet gedragen.
Je hebt alleen geen enkele invloed op wat ze doet, voelt of reageert. Je hebt geen enkele controle. Aan de ene kant voelt dit verloren kan ik me voorstellen, en sta je constant op scherp. Aan de andere kant kun je ook de keuze maken het los te laten en het maar te laten komen zoals het komt. Je kan de toekomst niet beïnvloeden. Maar dat doen... dat is heel moeilijk. Dat snap ik zo goed.
donderdag 13 februari 2025 om 21:51
Dat weet en snap ik Selune.
Maar voor mij is het lief gaan doen en gedragen zoals de ander van mij verwacht een manier van controle uit oefenen (heb ik geleerd). Hopen dat als mijn gedrag geen aanstoot geeft, de ander zijn mond maar houdt.
Terwijl: je hebt geen invloed op wat de ander doet.
Of werkt dat mechanisme bij jou niet zo?
Ik snap dat je je heel onveilig voelt. En dat je niet weg kan lopen, omdat het werk betreft. Is ze te vertrouwen? Denk je dat je angst terecht is?
Maar voor mij is het lief gaan doen en gedragen zoals de ander van mij verwacht een manier van controle uit oefenen (heb ik geleerd). Hopen dat als mijn gedrag geen aanstoot geeft, de ander zijn mond maar houdt.
Terwijl: je hebt geen invloed op wat de ander doet.
Of werkt dat mechanisme bij jou niet zo?
Ik snap dat je je heel onveilig voelt. En dat je niet weg kan lopen, omdat het werk betreft. Is ze te vertrouwen? Denk je dat je angst terecht is?
donderdag 13 februari 2025 om 21:51
Bij mij is niet leuk genoeg echt een trigger helaas. Ik ben eigenlijk ook wel verbaasd dat ik hier afgelopen week zo'n last van had. Aanvankelijk was ik blij dat ik deze groep niet helemaal kwijt was, maar nu dacht ik echt: "Was ik ze maar helemaal kwijtgeraakt." Het nare was dat mijn les ook voor geen meter liep en dat ik toen zeker wist dat ik echt minder ben dan haar. Minder op alle vlakken dan. Terwijl de cursisten vanaf mei en sommige nog langer bij wijze van spreken met me weg gelopen zijn en sommigen dat nog steeds doen maar ik zie dat op zo'n moment niet meer. Ik weet hoe het is maar mijn gevoel is op dat moment niet mee met het volwassen deel ofzo.
Ik herken daar ook in wat jij schrijft Avo, "als ze mij niet meer nodig hebben, dan maar niet, dan ga ik wel weg." Helaas werkt het zo niet met lesroosters en ben ik daar niet om leuk te zijn, maar ergens heb ik die waardering / dat gevoel wel nodig. Is toch een stukje gezien worden wat ik altijd zo gemist heb en waar ik naar blijf snakken, ondanks bodemloze put enzo.
Ik herken daar ook in wat jij schrijft Avo, "als ze mij niet meer nodig hebben, dan maar niet, dan ga ik wel weg." Helaas werkt het zo niet met lesroosters en ben ik daar niet om leuk te zijn, maar ergens heb ik die waardering / dat gevoel wel nodig. Is toch een stukje gezien worden wat ik altijd zo gemist heb en waar ik naar blijf snakken, ondanks bodemloze put enzo.
imaginary_diva wijzigde dit bericht op 13-02-2025 22:05
24.45% gewijzigd
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 13 februari 2025 om 21:59
Mijn lief genoeg is hierin denk ik nu alle ruimte geven doe ze zou kunnen willen. Als ik iets te dichtbij kom geef ik inderdaad aanstoot.
Verstandelijk ja ze is te vertrouwen, gevoelsmatig nee ze heeft nu gezien hoe ik echt been. Hoe vreselijk vies en slecht en fout en stom ik ben. Ze walgt van me en zal me dat vanzelf laten merken als ik nog iets fout doe. Ik mag er niet meer zijn en zij weet waarom.
Verstandelijk ja ze is te vertrouwen, gevoelsmatig nee ze heeft nu gezien hoe ik echt been. Hoe vreselijk vies en slecht en fout en stom ik ben. Ze walgt van me en zal me dat vanzelf laten merken als ik nog iets fout doe. Ik mag er niet meer zijn en zij weet waarom.
Forever is a hell of a long time
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
