Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4
vrijdag 6 december 2024 om 09:04
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
donderdag 20 maart 2025 om 00:08
Sorry dat ik inbreek (en niet inhoudelijk reageer)...
Vanavond op NPO1 was een aflevering van Het mooiste meisje van de klas, over Mandy. Zij is vroeger misbruikt door haar opa en vertelt daar heel openhartig over, op een zeer respectvolle manier. Over het effect van wat hij tegen haar zei, over hoe ze zichzelf schuldige vond, over hoe ze nu ziet hoe jong en kwetsbaar ze was.
Ze heeft een stichting opgericht, Wij Zijn M, waarmee ze lezingen en lessen op scholen geeft, om misbruik bespreekbaar te maken. Dit maakt de manier waarop ze erover communiceert denk ik ook zo sterk.
Een aflevering die de moeite van het terugkijken waard is als je 'iets' met het onderwerp hebt.
Vanavond op NPO1 was een aflevering van Het mooiste meisje van de klas, over Mandy. Zij is vroeger misbruikt door haar opa en vertelt daar heel openhartig over, op een zeer respectvolle manier. Over het effect van wat hij tegen haar zei, over hoe ze zichzelf schuldige vond, over hoe ze nu ziet hoe jong en kwetsbaar ze was.
Ze heeft een stichting opgericht, Wij Zijn M, waarmee ze lezingen en lessen op scholen geeft, om misbruik bespreekbaar te maken. Dit maakt de manier waarop ze erover communiceert denk ik ook zo sterk.
Een aflevering die de moeite van het terugkijken waard is als je 'iets' met het onderwerp hebt.
donderdag 20 maart 2025 om 06:14
donderdag 20 maart 2025 om 06:19
@ olly ik wens je vandaag heel veel suc6 je kan het. Je bent een fantastische sterk persoon.
@lucy jij ook heel veel suc6 vandaag, ik hoop zo op een beetje goed nieuws voor je.
.ik heb voorbeide een kaarsje branden.
@selune en advo durven jullie aantegeven welke fase je nu zit ?
@lovebird voor jouw stap voor stap elke dag is er 1tje wees mild en lief voor je eigen en wil niet te snel.
@lucy jij ook heel veel suc6 vandaag, ik hoop zo op een beetje goed nieuws voor je.
.ik heb voorbeide een kaarsje branden.
@selune en advo durven jullie aantegeven welke fase je nu zit ?
@lovebird voor jouw stap voor stap elke dag is er 1tje wees mild en lief voor je eigen en wil niet te snel.
donderdag 20 maart 2025 om 07:09
Dank voor de tip Vannelle, ik heb het gezien, hele mooie aflevering. Aanrader! Ik heb een deel van mijn verhaal gedeeld op haar website en haar een paar keer gesproken. Veel bewondering voor de wijze waarop ze zich met haar stichting inzet voor zichtbaarheid en haar voorlichtingen op scholen zijn zo belangrijk!
Olle en Lucy, veel succes vandaag!
Selune
Olle en Lucy, veel succes vandaag!
Selune
donderdag 20 maart 2025 om 07:53
Lovebird, wat ontzettend erg voor jou en je kinderen, dit verlies.
Mijn psych vroeg me laatst wat het zegt over mij, dat ik met zo'n fijne man een relatie heb en we zo goed met elkaar over alles kunnen praten. Waarmee hij volgens mij wilde zeggen: dat is niet alleen de verdienste van de ander.
Maar god, wat onnoemelijk zwaar om het (weer) alleen te moeten doen, ook al blijk je dat te kunnen. Dat alles dan door elkaar raast lijkt me niet zo gek.
Lucy, maisnon beschrijft het mooi. Schuldgevoel loslaten is misschien nog te moeilijk maar ik kan me indenken dat het echt een situatie is die ondanks jullie beide intenties en harde werk zo gegroeid is.
En het is nog steeds crisis hè, jullie zijn allebei overvraagd en door de mangel gehaald. Dat de mogelijkheid nu op tafel ligt betekent dat jullie er wel iets mee moeten, samen, maar moet het nú?
Veel sterkte vandaag met de sessies en de uitslag.
Olle, ik zou graag eens bij jou in het publiek zitten, lijkt me erg leuk en leerzaam.
Mijn psych vroeg me laatst wat het zegt over mij, dat ik met zo'n fijne man een relatie heb en we zo goed met elkaar over alles kunnen praten. Waarmee hij volgens mij wilde zeggen: dat is niet alleen de verdienste van de ander.
Maar god, wat onnoemelijk zwaar om het (weer) alleen te moeten doen, ook al blijk je dat te kunnen. Dat alles dan door elkaar raast lijkt me niet zo gek.
Lucy, maisnon beschrijft het mooi. Schuldgevoel loslaten is misschien nog te moeilijk maar ik kan me indenken dat het echt een situatie is die ondanks jullie beide intenties en harde werk zo gegroeid is.
En het is nog steeds crisis hè, jullie zijn allebei overvraagd en door de mangel gehaald. Dat de mogelijkheid nu op tafel ligt betekent dat jullie er wel iets mee moeten, samen, maar moet het nú?
Veel sterkte vandaag met de sessies en de uitslag.
Olle, ik zou graag eens bij jou in het publiek zitten, lijkt me erg leuk en leerzaam.
What a nuanced anxiety
donderdag 20 maart 2025 om 10:07
Vanelle, lief dat je die kijktip komt delen.
Ik heb het nooit meegemaakt en vond de uitzending best heftig. Ze kon er heel goed over vertellen vond ik. Ik denk dat het wel kan triggeren, ze vertelde niet echt details maar wel heel beeldend en ook over haar gevoel toen en nu.
Lucy sterkte vandaag! Ik duim voor een goede uitslag bij de kno. En hoop dat je vriendin nog steeds kan inspringen als het nodig is en dat je haar ook durft te vragen.
Ik heb het nooit meegemaakt en vond de uitzending best heftig. Ze kon er heel goed over vertellen vond ik. Ik denk dat het wel kan triggeren, ze vertelde niet echt details maar wel heel beeldend en ook over haar gevoel toen en nu.
Lucy sterkte vandaag! Ik duim voor een goede uitslag bij de kno. En hoop dat je vriendin nog steeds kan inspringen als het nodig is en dat je haar ook durft te vragen.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 20 maart 2025 om 10:39
Dames, mag ik jullie om advies vragen? Ik ben deze week thuis gebleven van mijn werk, omdat ik me niet goed voel. Ik heb al weken last van hartkloppingen, veel zweten (oksels met grote natte plekken), en nu kreeg ik er een beklemmend gevoel bij en werd ik heel verdrietig. Het lijkt het begin van overspannen te zijn. Ik heb sinds de zomer hard gewerkt aan dingen waar we als bedrijf een zo hoog mogelijk cijfer voor moesten halen. Dat moest ik grotendeels alleen doen en het is ook gelukt, maar het kostte wel heel veel energie. Daarnaast een druk gezin met 3 basischoolkinderen waarvan 1 autistisch en hoogbegaafd met alle moeilijkheden van dien.
Mijn verleden helpt niet mee. Ik ben nooit gepest, maar wel veel buitengesloten. Ik mocht in de pauze op de middelbare school nooit bij mijn klasgenoten zitten, dat soort dingen. Samenwerken met mij? Liever niet. Alleen degenen die een hoog cijfer nodig hadden wilden wel met mij werken. Ik was bij een klasgenoot thuis aan een samenwerkingsopdracht bezig. Even naar de wc, kom terug en staat de broer in de kamer. Ik bleef even ongezien buiten staan. 'Lukt het een beetje? Is het een leuk meisje?' 'Het gaat wel goed, maar ze is niet leuk' hoorde ik. Dit soort dingen gebeurden vaker.
Met hard werken en hoge cijfers halen ging het beter op school. Dan deden ze soms wel aardig. Faalangst zit er ook in. Na in 5 vwo voor 2 toetsen een onvoldoende te hebben gehaald, heb ik het opgegeven en heb ik havo examen gedaan. Had zelf besloten dat ik ondanks alle andere wel hoge cijfers dat vwo niet zou halen. Ik vrees hier nu last van te hebben. Ik geloof niet dat mijn collega mij goed genoeg vindt (ook al zegt ie heel overtuigend van wel). Ik lijk vast te zitten in een patroon van alles extreem goed moeten doen om gevoelsmatig gewaardeerd te worden. Dat is absoluut niet terecht, maar ik krijg het niet uit mijn hoofd en zo voelt het wel. Ik ben gewoon zo verdrietig. Wat moet ik nou doen?
Mijn verleden helpt niet mee. Ik ben nooit gepest, maar wel veel buitengesloten. Ik mocht in de pauze op de middelbare school nooit bij mijn klasgenoten zitten, dat soort dingen. Samenwerken met mij? Liever niet. Alleen degenen die een hoog cijfer nodig hadden wilden wel met mij werken. Ik was bij een klasgenoot thuis aan een samenwerkingsopdracht bezig. Even naar de wc, kom terug en staat de broer in de kamer. Ik bleef even ongezien buiten staan. 'Lukt het een beetje? Is het een leuk meisje?' 'Het gaat wel goed, maar ze is niet leuk' hoorde ik. Dit soort dingen gebeurden vaker.
Met hard werken en hoge cijfers halen ging het beter op school. Dan deden ze soms wel aardig. Faalangst zit er ook in. Na in 5 vwo voor 2 toetsen een onvoldoende te hebben gehaald, heb ik het opgegeven en heb ik havo examen gedaan. Had zelf besloten dat ik ondanks alle andere wel hoge cijfers dat vwo niet zou halen. Ik vrees hier nu last van te hebben. Ik geloof niet dat mijn collega mij goed genoeg vindt (ook al zegt ie heel overtuigend van wel). Ik lijk vast te zitten in een patroon van alles extreem goed moeten doen om gevoelsmatig gewaardeerd te worden. Dat is absoluut niet terecht, maar ik krijg het niet uit mijn hoofd en zo voelt het wel. Ik ben gewoon zo verdrietig. Wat moet ik nou doen?
donderdag 20 maart 2025 om 10:47
Hup, op zoek naar hulp lieve Anna.
Je hebt geleerd dat waardering, respect en liefde alleen verkregen word in ruil voor een zeer goed resultaat. Ik kan me dus heel erg goed voorstellen dat je je meer dan uit de naad hebt gewerkt voor je baan. Want minder was 'not done' waarschijnlijk. Dan zouden er vast Hele Erge Dingen gebeuren, aldus je hoofd?
Tijd om deze patronen te doorbreken.
Je bent al goed genoeg geboren namelijk.
En voor je het aan je kinderen overbrengt, wil je dit zelf geheeld hebben.
Een beetje minder is ook nog steeds Heel Goed.
Je hebt geleerd dat waardering, respect en liefde alleen verkregen word in ruil voor een zeer goed resultaat. Ik kan me dus heel erg goed voorstellen dat je je meer dan uit de naad hebt gewerkt voor je baan. Want minder was 'not done' waarschijnlijk. Dan zouden er vast Hele Erge Dingen gebeuren, aldus je hoofd?
Tijd om deze patronen te doorbreken.
Je bent al goed genoeg geboren namelijk.
En voor je het aan je kinderen overbrengt, wil je dit zelf geheeld hebben.
Een beetje minder is ook nog steeds Heel Goed.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 20 maart 2025 om 11:01
Bedankt voor je berichtje. Je hebt helemaal gelijk. Ik heb mezelf al 100x in mijn hoofd op straat gezet zien staan. Ingeruild voor een net afgestudeerde die misschien wel beter is dan ik. Ik wil dit niet voor mezelf, maar zeker niet voor onze kinderen. Maar waar moet je om hulp vragen voor zoiets stoms? Wie zit nou te wachten op een jankend mens van 35? Ik schaam me werkelijk kapot.
donderdag 20 maart 2025 om 11:14
Als je op jonge leeftijd (denk ik) al geleerd hebt dat je alleen door Heel Goed je Best te doen liefde, respect en aandacht mag krijgen, dan is dat een super onveilige manier voor jezelf. Want wanneer is goed, goed genoeg? Wanneer verdien je dan die liefde, respect en waardering? Dus ga je jezelf nog maar verder opzwepen, want dan ligt het tenminste niet aan jouw inzet.
Omdat de focus zo gericht is op erkenning van buiten jezelf, sla je helemaal over dat je goed genoeg bent zoals je bent. En dat die erkenning en waardering vanuit jezelf mag komen.
En dat mag je leren. Loslaten dat je alleen goed genoeg bent, als je geen fouten maakt en meer dan ruim binnen de deadline blijft. Nooit ziek bent, nooit 'nee' zegt en dan maar gewoon minder slaapt, meer koffie drinkt en minder tijd voor jezelf neemt.
Je mag leren ontspannen, uitademen en stoppen met altijd maar door racen, voor die onzichtbare (en niet bestaande) man met de hamer die je leven aan puin komt slaan als je even stopt om adem te halen je heeft ingehaald.
Huisarts is de beste startplek. En dan kijken waar je terecht kunt.
Maar nogmaals: Je bent goed genoeg geboren.
Je bent nu precies goed.
Kijk eens wat je hebt bereikt in je leven!
En: you survived 100% of the shitstorms!
Omdat de focus zo gericht is op erkenning van buiten jezelf, sla je helemaal over dat je goed genoeg bent zoals je bent. En dat die erkenning en waardering vanuit jezelf mag komen.
En dat mag je leren. Loslaten dat je alleen goed genoeg bent, als je geen fouten maakt en meer dan ruim binnen de deadline blijft. Nooit ziek bent, nooit 'nee' zegt en dan maar gewoon minder slaapt, meer koffie drinkt en minder tijd voor jezelf neemt.
Je mag leren ontspannen, uitademen en stoppen met altijd maar door racen, voor die onzichtbare (en niet bestaande) man met de hamer die je leven aan puin komt slaan als je even stopt om adem te halen je heeft ingehaald.
Huisarts is de beste startplek. En dan kijken waar je terecht kunt.
Maar nogmaals: Je bent goed genoeg geboren.
Je bent nu precies goed.
Kijk eens wat je hebt bereikt in je leven!
En: you survived 100% of the shitstorms!
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 20 maart 2025 om 11:25
Ach jeetje griebus, ook zo ineens... Ik denk dat ik dat het heftigst vind.. het zomaar ineens...
Kan m'n hoofd denk ik ook niet aan. Ik denk nog vaak/bijna de hele tijd dat het gewoon niet waar is. Dit is niet echt, dit gebeurt niet. Man maakte lange dagen dus was er ook vaak niet. Maar altijd bereikbaar en altijd op de belangrijke momenten. En nu is kind bijna jarig... en zal hij er niet zijn... Onvoorstelbaar.
Het is alsof het teveel is voor m'n hoofd om te bevatten, het schakelt gewoon uit. Tot er ineens een ambuance of brandweer met sirenes langsrijdt, of traumaheli overvliegt... dan word ik misselijk en angstig. Komen de beelden dat ik hem draaide en begon met reanimeren, dat politie binnenkomt en het overneemt, dat zo'n apparaat het overneemt en dan elke keer weer die lange piep als ze even stoppen om te kijken of het helpt... dat ik bij hem mag zitten, hartfilmpje mee kijk en er gebeurt gewoon niets... hij ligt daar maar is al weg.
En nog kan ik het niet bevatten.
Maar idd stap voor stap, dag voor dag, uur voor uur, taak voor taak.
Wil je delen wat je het meest geholpen heeft? Iedereen zegt het is persoonlijk enz, maar ik ben zo op zoek naar ervaringsverhalen, tips, geruststelling...
Lucy, sterkte vandaag. En ik sluit me bij de anderen aan die zeggen dat dit niet perse definitief is, dat jullie in zo'n zware periode zitten waar waarschijnlijk iedereen op zijn of haar manier vecht om het hoofd boven water te houden. Dat botst soms,dan kunnen jullie er niet voor elkaar zijn, maar betekend niet perse dat het dan ook over is... In 28 jaar veranderen jullie allebei... ik was ook zo lag samen, we zijn samen volwassen geworden, samen gegroeid en ontwikkeld en soms waren we daar elkaar echt wel kwijt. Maar altijd afgesproken dat we geen grote beslissingen namen wbt onze relatie in periodes van grote stress (tropenjaren met kids, verschillende aangiftes lopen tegen dader, reactie familie).
Maisnon, heb van een afstandje zitten kijken naar dat knusse en veilige gebeuren, no way dat ik er bij kom zitten want veel te eng, gevaarlijk, te druk, niet verdiend, niet waard. Maar fijn dat het er is.
Elmervrouw, herkenbaar dat partner veel triggert. En snap dat dat teveel is. Heb ik ook lang gedacht. Juist daarom therapie, om die verbinding weer aan te kunnen.
Olle, succes vandaag, als ik je zo lees lijkt het alsof je een masker op kan zetten en je je sterk kan voelen op dat podium. Ik hoop dat je vandaag die kracht ook voelt.
Avo, ben je er nog? ik ben een beetje bang/heb het gevoel dat ik je heb laten schrikken... Hoop dat dat alleen in mijn hoofd zit, maar zo niet, het spijt me, niet mijn bedoeling... hoop je snel weer te lezen.
Voor iedereen
Kan m'n hoofd denk ik ook niet aan. Ik denk nog vaak/bijna de hele tijd dat het gewoon niet waar is. Dit is niet echt, dit gebeurt niet. Man maakte lange dagen dus was er ook vaak niet. Maar altijd bereikbaar en altijd op de belangrijke momenten. En nu is kind bijna jarig... en zal hij er niet zijn... Onvoorstelbaar.
Het is alsof het teveel is voor m'n hoofd om te bevatten, het schakelt gewoon uit. Tot er ineens een ambuance of brandweer met sirenes langsrijdt, of traumaheli overvliegt... dan word ik misselijk en angstig. Komen de beelden dat ik hem draaide en begon met reanimeren, dat politie binnenkomt en het overneemt, dat zo'n apparaat het overneemt en dan elke keer weer die lange piep als ze even stoppen om te kijken of het helpt... dat ik bij hem mag zitten, hartfilmpje mee kijk en er gebeurt gewoon niets... hij ligt daar maar is al weg.
En nog kan ik het niet bevatten.
Maar idd stap voor stap, dag voor dag, uur voor uur, taak voor taak.
Wil je delen wat je het meest geholpen heeft? Iedereen zegt het is persoonlijk enz, maar ik ben zo op zoek naar ervaringsverhalen, tips, geruststelling...
Lucy, sterkte vandaag. En ik sluit me bij de anderen aan die zeggen dat dit niet perse definitief is, dat jullie in zo'n zware periode zitten waar waarschijnlijk iedereen op zijn of haar manier vecht om het hoofd boven water te houden. Dat botst soms,dan kunnen jullie er niet voor elkaar zijn, maar betekend niet perse dat het dan ook over is... In 28 jaar veranderen jullie allebei... ik was ook zo lag samen, we zijn samen volwassen geworden, samen gegroeid en ontwikkeld en soms waren we daar elkaar echt wel kwijt. Maar altijd afgesproken dat we geen grote beslissingen namen wbt onze relatie in periodes van grote stress (tropenjaren met kids, verschillende aangiftes lopen tegen dader, reactie familie).
Maisnon, heb van een afstandje zitten kijken naar dat knusse en veilige gebeuren, no way dat ik er bij kom zitten want veel te eng, gevaarlijk, te druk, niet verdiend, niet waard. Maar fijn dat het er is.
Elmervrouw, herkenbaar dat partner veel triggert. En snap dat dat teveel is. Heb ik ook lang gedacht. Juist daarom therapie, om die verbinding weer aan te kunnen.
Olle, succes vandaag, als ik je zo lees lijkt het alsof je een masker op kan zetten en je je sterk kan voelen op dat podium. Ik hoop dat je vandaag die kracht ook voelt.
Avo, ben je er nog? ik ben een beetje bang/heb het gevoel dat ik je heb laten schrikken... Hoop dat dat alleen in mijn hoofd zit, maar zo niet, het spijt me, niet mijn bedoeling... hoop je snel weer te lezen.
Voor iedereen
donderdag 20 maart 2025 om 12:23
Lovebird, zeker ben je welkom op de bank. Jij verdient het net zo als alle anderen hier. Voor de mensen die het druk en spannend vinden is er ook het tipitentje. Mag je daar rustig observeren, maar wel meedelen in het lekkers en de zachte kussens.
Ik kan natuurlijk niet in Avo haar hoofd kijken, maar ik denk dat het gesprek daarvoor misschien wel heel spannend was. Dat ging over ouders, en hierin hebben wij aangegeven hoe wij tegen de dingen die er gebeurd zijn aankijken.
Avo, als we te duidelijk zijn geweest of dingen hebben gezegd die je liever niet wilde, dan vind ik dat heel vervelend.
Ik snap dat ze er ook voor je geweest zijn, goede dingen hebben gedaan en er fijne momenten waren waarin ze voor je gezorgd hebben.
Voel je alsjeblieft altijd welkom om hier te zijn, en ons ook te vertellen als we het verkeerd begrijpen of over jouw grens gaan
Ik kan natuurlijk niet in Avo haar hoofd kijken, maar ik denk dat het gesprek daarvoor misschien wel heel spannend was. Dat ging over ouders, en hierin hebben wij aangegeven hoe wij tegen de dingen die er gebeurd zijn aankijken.
Avo, als we te duidelijk zijn geweest of dingen hebben gezegd die je liever niet wilde, dan vind ik dat heel vervelend.
Ik snap dat ze er ook voor je geweest zijn, goede dingen hebben gedaan en er fijne momenten waren waarin ze voor je gezorgd hebben.
Voel je alsjeblieft altijd welkom om hier te zijn, en ons ook te vertellen als we het verkeerd begrijpen of over jouw grens gaan
donderdag 20 maart 2025 om 12:26
Uitslagen van het onderzoek waren nog niet binnen...
Volgende week donderdag in de herkansing. Er heerst een vloek op denk ik.
Beste Anna, welkom.
De psycholoog ziet alleen maar huilende vrouwen van 35 (of in mijn geval 48) die vinden dat hun klachten overdreven zijn. Geloof me.
Je hebt overlevingsstrategieen aangeleerd die je vroeger, op welke manier dan ook, veilig hielden. Het is fijn om hulp te krijgen van iemand om die strategieën af te leren en nieuwe strategieën ervoor in de plaats te zetten. En om je te leren dat je je gedachten niet zo serieus hoef te nemen (hoewel ik dat een moeilijke blijf vinden... maar het gaat al iets beter).
Je zou kunnen beginnen met de huisarts en eerst een paar gesprekken bij de praktijkondersteuner? Misschien een lagere drempel?
Volgende week donderdag in de herkansing. Er heerst een vloek op denk ik.
Beste Anna, welkom.
De psycholoog ziet alleen maar huilende vrouwen van 35 (of in mijn geval 48) die vinden dat hun klachten overdreven zijn. Geloof me.
Je hebt overlevingsstrategieen aangeleerd die je vroeger, op welke manier dan ook, veilig hielden. Het is fijn om hulp te krijgen van iemand om die strategieën af te leren en nieuwe strategieën ervoor in de plaats te zetten. En om je te leren dat je je gedachten niet zo serieus hoef te nemen (hoewel ik dat een moeilijke blijf vinden... maar het gaat al iets beter).
Je zou kunnen beginnen met de huisarts en eerst een paar gesprekken bij de praktijkondersteuner? Misschien een lagere drempel?
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
donderdag 20 maart 2025 om 12:35
Wat een mooi topic. Ik wilde jullie toch even laten weten dat ik al een tijdje mee lees en stiekem zit kleine IBI naar jullie bankje en deken te loeren.
Er spreekt veel liefde, wijsheid, vriendelijkheid en begrip in dit topic maar ik vind het inmiddels wel netjes om te laten weten dat ik mee lees.
Er spreekt veel liefde, wijsheid, vriendelijkheid en begrip in dit topic maar ik vind het inmiddels wel netjes om te laten weten dat ik mee lees.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
donderdag 20 maart 2025 om 13:37
Lovebird, wat me achteraf gezien nog het meest heeft geholpen, is mezelf toestaan te voelen en uit te spreken dat mijn wereld was vergaan. Daardoor kreeg ik veel steun uit mijn omgeving en mocht mijn ontreddering er ook zijn.
Verder heb ik destijds online lotgenoten gezocht, omdat ik geen andere jonge weduwen of weduwnaars in mijn omgeving kende. Hun verhalen horen gaf me in elk geval het gevoel dat ik niet moederziel alleen was in mijn ervaring. Via mijn werk kreeg ik contact met een heel fijne, wijze maatschappelijk werkster. En ik ben veel gaan sporten, omdat ik woedend was op het noodlot en ik mijn agressie kwijt moest. Dat gaf me een gevoel van kracht, dat hielp een beetje.
Wat betreft het ongeloof over een plotseling overlijden: dat blijft absurd, omdat het te groot is om te snappen. Decennia later kan ik nog verbijsterd zijn dat het gebeurd is, dat ik in dat ene rampzalige moment mijn lief verloren ben en dat die echt nooit meer terugkomt.
Verder heb ik destijds online lotgenoten gezocht, omdat ik geen andere jonge weduwen of weduwnaars in mijn omgeving kende. Hun verhalen horen gaf me in elk geval het gevoel dat ik niet moederziel alleen was in mijn ervaring. Via mijn werk kreeg ik contact met een heel fijne, wijze maatschappelijk werkster. En ik ben veel gaan sporten, omdat ik woedend was op het noodlot en ik mijn agressie kwijt moest. Dat gaf me een gevoel van kracht, dat hielp een beetje.
Wat betreft het ongeloof over een plotseling overlijden: dat blijft absurd, omdat het te groot is om te snappen. Decennia later kan ik nog verbijsterd zijn dat het gebeurd is, dat ik in dat ene rampzalige moment mijn lief verloren ben en dat die echt nooit meer terugkomt.
donderdag 20 maart 2025 om 17:20
donderdag 20 maart 2025 om 17:21
Lieve Avo, ik hoop dat je weer terugkomt onder een nieuwe nic als het voor jou weer veilig voelt. Ik wilde Sjoerd even jouw kant op sturen maar zag dat dit niet meer kan.
Het is oké, wij blijven gewoon. Voor nu mag je als je wilt even mijn magische verdwijncape lenen, voor zolang als nodig. Misschien kruip ik er af en toe even bij, maar dat vinden onze meisjes vast gezellig
Het is oké, wij blijven gewoon. Voor nu mag je als je wilt even mijn magische verdwijncape lenen, voor zolang als nodig. Misschien kruip ik er af en toe even bij, maar dat vinden onze meisjes vast gezellig
donderdag 20 maart 2025 om 17:29
Anna, welkom. Ik herken je onzekerheid, zeker mbt werk. Ik heb nu vakantie en ik ben dan altijd bang dat ik het niet meer kan als ik weer aan het werk ga, ook als ik maar een weekje weg ben. Bang om nu dan echt door de mand te vallen. Gelukkig herken ik het steeds beter en kan ik inmiddels ook naar binnen uitleggen dat mijn angst waarschijnlijk niet klopt en dat die (in ieder geval in de baan die ik nu alweer 8 jaar heb) nog nooit is uitgekomen.
donderdag 20 maart 2025 om 17:38
Hier staan mooie viooltjes in het zicht voor kleine Hanke, die wilde bloemetjes om naar te kijken.
De onrust zakt wat, kan net wat beter keuzes maken zonder me meteen heel schuldig te voelen.
Verder viel iemand in het openbaar naar me uit, die vond dat ik een 3 zou doen terwijl mijn intentie of neutraal of een 8 zou zijn. Dan klap ik dicht en merk ik dat ik het ook niet wil, me aanpassen aan die norm van een vreemde. Ook iets waar ik mee aan het oefenen ben.
Zwaai aan iedereen hier, EV en Avo in het bijzonder.
En hoi IBI!
De onrust zakt wat, kan net wat beter keuzes maken zonder me meteen heel schuldig te voelen.
Verder viel iemand in het openbaar naar me uit, die vond dat ik een 3 zou doen terwijl mijn intentie of neutraal of een 8 zou zijn. Dan klap ik dicht en merk ik dat ik het ook niet wil, me aanpassen aan die norm van een vreemde. Ook iets waar ik mee aan het oefenen ben.
Zwaai aan iedereen hier, EV en Avo in het bijzonder.
En hoi IBI!
hanke321 wijzigde dit bericht op 20-03-2025 17:39
3.91% gewijzigd
donderdag 20 maart 2025 om 18:10
Ik ben uit therapie getrapt.
Een heel moeilijk gesprek met GT. Ik volledig ingestort. En daarna psych. Die me op heeft gevangen, heeft gezegd dat ik een te zwaar geval ben en mij aan moet melden bij de specialistische ggz. Dat zij me niet meer kunnen helpen.
Ik weet het even niet meer.
Een heel moeilijk gesprek met GT. Ik volledig ingestort. En daarna psych. Die me op heeft gevangen, heeft gezegd dat ik een te zwaar geval ben en mij aan moet melden bij de specialistische ggz. Dat zij me niet meer kunnen helpen.
Ik weet het even niet meer.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
