Psyche
alle pijlers
Hoe accepteer je het verleden?
dinsdag 3 september 2019 om 17:22
Er valt niets te accepteren. Het is wat het is. Iets dat je niet kan veranderen, en dat is in dit geval je jeugd, is iets waar je mee moet leren leven. Heb je daar hulp bij nodig, maak dan een afspraak met de HA voor een doorverwijzing voor professionele hulp. Succes.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
dinsdag 3 september 2019 om 17:26
dinsdag 3 september 2019 om 17:30
Goeiejo12345 schreef: ↑03-09-2019 17:26Door je te richten op je toekomst! Je verleden kun je namelijk helemaal niks meer aan doen. Iedereen is het grootste onrecht aangedaan in haar of zijn verleden.
Het gaat er om hoe jij de verantwoordelijkheid oppakt voor jouw toekomst. Want dat is het enige waar je dus wel invloed op hebt.
dinsdag 3 september 2019 om 17:33
Het verleden is geweest en kun je niet veranderen. Het hier en nu en de toekomst kun je wel veranderen, het is stom als je dat niet doet, terwijl je spijt hebt van je verleden. Maar ja, ik bekijk het vooral rationeel en heb er niet zo veel gevoel bij.
elfjetwaalfje wijzigde dit bericht op 03-09-2019 19:56
3.08% gewijzigd
Love is the meaning of life
dinsdag 3 september 2019 om 17:36
Als het verleden telkens in je hoofd blijft terugkomen, kan dat een teken zijn dat er iets verwerkt moet/kan/mag worden.
Dat is gunstig eigenlijk, want blijkbaar ben je daar nu aan toe. Zo geniaal werkt de menselijke psyche. Je bent ook pas 27 dus dat kan prima. Soms kun je pas echt verder als je oude pijn hebt verwerkt.
Het is dan wel zaak om er niet over te gaan malen. Maar om contact te maken met de gevoelens die erbij horen. Op die manier verwerk je dingen. Met piekeren verwerk je niets.
Een gevoel en de herinnering die daarbij hoort kan binnen 10 minuten soms al helemaal weg zijn en nooit meer terugkomen, mits je het gevoel echt kan doorvoelen.
Dat is gunstig eigenlijk, want blijkbaar ben je daar nu aan toe. Zo geniaal werkt de menselijke psyche. Je bent ook pas 27 dus dat kan prima. Soms kun je pas echt verder als je oude pijn hebt verwerkt.
Het is dan wel zaak om er niet over te gaan malen. Maar om contact te maken met de gevoelens die erbij horen. Op die manier verwerk je dingen. Met piekeren verwerk je niets.
Een gevoel en de herinnering die daarbij hoort kan binnen 10 minuten soms al helemaal weg zijn en nooit meer terugkomen, mits je het gevoel echt kan doorvoelen.
dinsdag 3 september 2019 om 17:40
Over een jaar is vandaag verleden tijd. Je wil dan niet terugdenken aan vandaag met het idee "wanneer ik het toen anders had gedaan, dan ...............".
Het verleden is wat het is, het verleden. Je kan daar niets aan veranderen. Je kan alleen nu andere beslissingen nemen zodat je heden en toekomst fijner wordt.
Je bent nog maar 27. Nog minimaal 50 jaar om een heel leuk leven te hebben, Tijd genoeg voor een studie, andere baan, andere hobby, etc.
Vind je het lastig om dit alleen te doen, zoek dan hulp bij een psycholoog of coach.
Het verleden is wat het is, het verleden. Je kan daar niets aan veranderen. Je kan alleen nu andere beslissingen nemen zodat je heden en toekomst fijner wordt.
Je bent nog maar 27. Nog minimaal 50 jaar om een heel leuk leven te hebben, Tijd genoeg voor een studie, andere baan, andere hobby, etc.
Vind je het lastig om dit alleen te doen, zoek dan hulp bij een psycholoog of coach.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
dinsdag 3 september 2019 om 17:45
Klinkt raar, maar ik vind het echt raar om te horen dat ik pas 27 ben. Mijn leeftijd is iets wat mij juist somber maakt, ik voel mij ontzettend oud.Avage schreef: ↑03-09-2019 17:36Als het verleden telkens in je hoofd blijft terugkomen, kan dat een teken zijn dat er iets verwerkt moet/kan/mag worden.
Dat is gunstig eigenlijk, want blijkbaar ben je daar nu aan toe. Zo geniaal werkt de menselijke psyche. Je bent ook pas 27 dus dat kan prima. Soms kun je pas echt verder als je oude pijn hebt verwerkt.
Het is dan wel zaak om er niet over te gaan malen. Maar om contact te maken met de gevoelens die erbij horen. Op die manier verwerk je dingen. Met piekeren verwerk je niets.
Een gevoel en de herinnering die daarbij hoort kan binnen 10 minuten soms al helemaal weg zijn en nooit meer terugkomen, mits je het gevoel echt kan doorvoelen.
Kan je meer vertellen over het doorvoelen?
dinsdag 3 september 2019 om 17:45
Momenteel sta ik op de wachtlijst voor hulp.hamerhaai schreef: ↑03-09-2019 17:40Over een jaar is vandaag verleden tijd. Je wil dan niet terugdenken aan vandaag met het idee "wanneer ik het toen anders had gedaan, dan ...............".
Het verleden is wat het is, het verleden. Je kan daar niets aan veranderen. Je kan alleen nu andere beslissingen nemen zodat je heden en toekomst fijner wordt.
Je bent nog maar 27. Nog minimaal 50 jaar om een heel leuk leven te hebben, Tijd genoeg voor een studie, andere baan, andere hobby, etc.
Vind je het lastig om dit alleen te doen, zoek dan hulp bij een psycholoog of coach.
dinsdag 3 september 2019 om 18:08
Dat herken ik heel erg. Door een partij ellende in mijn jeugd en daarna voelde ik mij op jouw leeftijd soms al een oma die het hele leven al doorleefd had. Dat gaat weer voorbij op het moment dat je dingen meer verwerkt hebt, je meer in het heden staat. In plaats van me, zo lang als ik me kan herinneren, veel ouder te voelen, voel ik me de laatste jaren juist veel jonger. Super fijn gevoel. Fijn dat je hulp gaat krijgen. Hoe lang moet je wachten?
Ik heb ook heel lang in die modus gezeten van dat ik het zo graag anders had gezien, dat ik zó intens baalde dat ik ook nu nog zo moest vechten vanwege alle shit van vroeger. Och, wat ben ik daar verdrietig om geweest en soms nog wel eens.
Maar hé, helaas kun je gewoonweg nooit meer iets daaraan veranderen. Hoe kut het ook is. Zo hard is de realiteit helaas, ik had het graag anders voor je gezien. Het enige wat je hiermee kunt doen, is verwerken, zorgen dat het een goede plek krijgt. Dat heeft tijd nodig. Zeker als je ptss hebt, wat ik uit je vorige topic begreep.
Hopelijk krijg je snel hulp.
dinsdag 3 september 2019 om 18:10
Dat kan ook door je verdriet komen, dat je je nu oud voelt. Je hebt veel meegemaakt en dat draag je allemaal bij je. Somberheid is heel typerend voor verdriet. Eigenlijk zegt je lichaam: stop maar even. Eerst moet er nog wat verwerkt worden en dat gaan we nu doen. Eigenlijk dus heel gezond.
Dus je gevoel kan ook weer heel anders worden, vanaf het moment dat je dingen gaat verwerken (een plek gaat geven).
Emoties verwerken doet iedereen op een andere manier. Hier is wel een aardig artikel: https://mens-en-samenleving.infonu.nl/p ... driet.html
Het gaat erom dat je minder in je hoofd bezig bent en meer in je lichaam voelt. Verdriet bijvoorbeeld, kan als een soort zwaar gevoel zijn in je borst, of een lusteloos gevoel. Als je daar bij stil staat, met je aandacht naartoe gaat zonder oordeel, krijgt het gevoel een kans om op te lossen (verwerkt te worden).
Dit kan wel veel zeer doen. Maar werkt beter dan wegstoppen en maar doorgaan. Het is er al, het wil gevoeld worden. Als een kind huilend bij je komt stuur je het ook niet weg. Zo kijk ik er naar.
dinsdag 3 september 2019 om 18:16
dinsdag 3 september 2019 om 18:19
Avage schreef: ↑03-09-2019 18:10Dat kan ook door je verdriet komen, dat je je nu oud voelt. Je hebt veel meegemaakt en dat draag je allemaal bij je. Somberheid is heel typerend voor verdriet. Eigenlijk zegt je lichaam: stop maar even. Eerst moet er nog wat verwerkt worden en dat gaan we nu doen. Eigenlijk dus heel gezond.
Dus je gevoel kan ook weer heel anders worden, vanaf het moment dat je dingen gaat verwerken (een plek gaat geven).
Emoties verwerken doet iedereen op een andere manier. Hier is wel een aardig artikel: https://mens-en-samenleving.infonu.nl/p ... driet.html
Het gaat erom dat je minder in je hoofd bezig bent en meer in je lichaam voelt. Verdriet bijvoorbeeld, kan als een soort zwaar gevoel zijn in je borst, of een lusteloos gevoel. Als je daar bij stil staat, met je aandacht naartoe gaat zonder oordeel, krijgt het gevoel een kans om op te lossen (verwerkt te worden).
Dit kan wel veel zeer doen. Maar werkt beter dan wegstoppen en maar doorgaan. Het is er al, het wil gevoeld worden. Als een kind huilend bij je komt stuur je het ook niet weg. Zo kijk ik er naar.
Heel nuttig, echt bedankt!!!!!
dinsdag 3 september 2019 om 18:22
Wachtlijst is 7 weken, vrij kort gelukkig. Fijn om te horen dat je je nu niet meer zo oud voelt, geeft hoop.Wolfmeisje schreef: ↑03-09-2019 18:08Dat herken ik heel erg. Door een partij ellende in mijn jeugd en daarna voelde ik mij op jouw leeftijd soms al een oma die het hele leven al doorleefd had. Dat gaat weer voorbij op het moment dat je dingen meer verwerkt hebt, je meer in het heden staat. In plaats van me, zo lang als ik me kan herinneren, veel ouder te voelen, voel ik me de laatste jaren juist veel jonger. Super fijn gevoel. Fijn dat je hulp gaat krijgen. Hoe lang moet je wachten?
Ik heb ook heel lang in die modus gezeten van dat ik het zo graag anders had gezien, dat ik zó intens baalde dat ik ook nu nog zo moest vechten vanwege alle shit van vroeger. Och, wat ben ik daar verdrietig om geweest en soms nog wel eens.
Maar hé, helaas kun je gewoonweg nooit meer iets daaraan veranderen. Hoe kut het ook is. Zo hard is de realiteit helaas, ik had het graag anders voor je gezien. Het enige wat je hiermee kunt doen, is verwerken, zorgen dat het een goede plek krijgt. Dat heeft tijd nodig. Zeker als je ptss hebt, wat ik uit je vorige topic begreep.
Hopelijk krijg je snel hulp.
dinsdag 3 september 2019 om 18:29
Oké, dat valt nog redelijk mee inderdaad. Mocht je die periode niet alleen kunnen/willen overbruggen, misschien ideetje om bij je huisarts iets van tijdelijke hulp te vragen? Heb ik ook eens gedaan, ging elke week even langs zo’n GGZ verpleegkundige op de praktijk. Gewoon om even mijn ei kwijt te kunnen, beetje houvast en zo kwam ik de wachttijd gelukkig oké door.
Fijn om te horen dat het je hoop geeft. Hopelijk word je net als ik een soort 2e Benjamin Button
dinsdag 3 september 2019 om 18:43
Wolfmeisje schreef: ↑03-09-2019 18:29Oké, dat valt nog redelijk mee inderdaad. Mocht je die periode niet alleen kunnen/willen overbruggen, misschien ideetje om bij je huisarts iets van tijdelijke hulp te vragen? Heb ik ook eens gedaan, ging elke week even langs zo’n GGZ verpleegkundige op de praktijk. Gewoon om even mijn ei kwijt te kunnen, beetje houvast en zo kwam ik de wachttijd gelukkig oké door.
Fijn om te horen dat het je hoop geeft. Hopelijk word je net als ik een soort 2e Benjamin Button
Ik hoop het ook echt, nu voelt het nog wel wat hopeloos en uitzichtloos. Ik moet nu gewoon door de zure appel heen-bijten, vervolgens hard werken en dan maar hopen dat het goedkomt. Als jij het kan, kan ik het hopelijk ook.
Was van plan om in de centrale bibliotheek mijn eigen alvast wat in te gaan lezen, zelfstudie doen.
