Psyche
alle pijlers
Hoe accepteer je het verleden?
dinsdag 3 september 2019 om 19:04
Maar je gaat ook niet huilend met elk drama mee. Soms is het gewoon even neus snuiten en weer doorlopen.
dinsdag 3 september 2019 om 19:05
Aai over de boltijd zo als ome Ted zou zeggen van “ Bobby”s world “ ben je een jaren 90 babytje dan ken je dit vast wel..
Het leven is gewoon kut soms en het verleden zal iedereen vroeg of laat wel raken / achtervolgen of het nu is door een depressie, of omdat iemand overleden is noem maar op ... Je kunt er niks aan veranderen en je kunt er niet omheen .. het leven heeft zijn ups en downs en is onvoorspelbaar.. Geen enkel gevoel is voor altijd.
Het leven is gewoon kut soms en het verleden zal iedereen vroeg of laat wel raken / achtervolgen of het nu is door een depressie, of omdat iemand overleden is noem maar op ... Je kunt er niks aan veranderen en je kunt er niet omheen .. het leven heeft zijn ups en downs en is onvoorspelbaar.. Geen enkel gevoel is voor altijd.
dinsdag 3 september 2019 om 19:23
Accepteren betekend niet dat je het allemaal maar goed moet vinden en er niet meer over zeiken ,zogezegd. Accepteren betekend voor mij dat ik begrijp hoe sommige dingen hebben kunnen lopen en ik mijzelf toestemming geef om daar boos om te zijn, verdrietig of om te rouwen. Zodra die ruimte er is,wordt het ook minder groot, is mijn ervaring.
Erin blijven hangen is doelloos . Het zuigt energie en zorgt ervoor dat de rest van je toekomst ,wat je uiteindelijk ook bij je verleden kunt optellen, zwaar en weemoedig kan worden. En dat is zo zonde, want je toekomst kan zoveel mooier en lichter zijn dan je verleden ooit is geweest. En daar heb jij zelf voor een groot deel de regie in
Erin blijven hangen is doelloos . Het zuigt energie en zorgt ervoor dat de rest van je toekomst ,wat je uiteindelijk ook bij je verleden kunt optellen, zwaar en weemoedig kan worden. En dat is zo zonde, want je toekomst kan zoveel mooier en lichter zijn dan je verleden ooit is geweest. En daar heb jij zelf voor een groot deel de regie in
dinsdag 3 september 2019 om 20:07
Er zijn dingen die niet zijn te begrijpen, er zit geen logica achter, dat is hetgeen wat mijn hoofd doet laten piekeren.Torment schreef: ↑03-09-2019 19:23Accepteren betekend niet dat je het allemaal maar goed moet vinden en er niet meer over zeiken ,zogezegd. Accepteren betekend voor mij dat ik begrijp hoe sommige dingen hebben kunnen lopen en ik mijzelf toestemming geef om daar boos om te zijn, verdrietig of om te rouwen. Zodra die ruimte er is,wordt het ook minder groot, is mijn ervaring.
Erin blijven hangen is doelloos . Het zuigt energie en zorgt ervoor dat de rest van je toekomst ,wat je uiteindelijk ook bij je verleden kunt optellen, zwaar en weemoedig kan worden. En dat is zo zonde, want je toekomst kan zoveel mooier en lichter zijn dan je verleden ooit is geweest. En daar heb jij zelf voor een groot deel de regie in
dinsdag 3 september 2019 om 20:17
Dan is dat wat het is. Onbegrijpelijk. En dan heeft het geen zin om enige logica van te maken, want dat zijn hersenspinsels waar je nooit meer uitkomt.
Het is ook prima om er de zin niet van in te kunnen zien. Blijkbaar staat het zo ver van he af dat je het onmogelijk kunt begrijpen. En ergens is dat goed, jij bent dus niet het product van je jeugd,want jij zou het anders doen.
dinsdag 3 september 2019 om 20:25
Klopt!!Torment schreef: ↑03-09-2019 20:17Dan is dat wat het is. Onbegrijpelijk. En dan heeft het geen zin om enige logica van te maken, want dat zijn hersenspinsels waar je nooit meer uitkomt.
Het is ook prima om er de zin niet van in te kunnen zien. Blijkbaar staat het zo ver van he af dat je het onmogelijk kunt begrijpen. En ergens is dat goed, jij bent dus niet het product van je jeugd,want jij zou het anders doen.
dinsdag 3 september 2019 om 20:43
Ik herken wel het stukje piekeren, maar dan in mindere mate als bij jou. Heb een heel fijne jeugd gehad, maar kan soms ook echt mezelf zo druk maken over dingen in de toekomst of het verleden. Terwijl we in het nu leven en dat belangrijker is.
Vooral als ik alleen ben bekruipt dat gevoel me soms heel erg. Kan me ook zo schamen voor dingen die ik in het verleden heb gedaan. Maar tegelijkertijd probeer ik het te relaviteren en me te bedenken dat ik er toch niks aan kan veranderen.
Vooral als ik alleen ben bekruipt dat gevoel me soms heel erg. Kan me ook zo schamen voor dingen die ik in het verleden heb gedaan. Maar tegelijkertijd probeer ik het te relaviteren en me te bedenken dat ik er toch niks aan kan veranderen.
dinsdag 3 september 2019 om 22:12
Inderdaad, dat is ook niet wat "verwerken" is denk ik, dat je in je eigen drama gaat liggen wentelen.
Juist niet, open staan voor je gevoelens is juist dat je er bent om die neus te snuiten, de tranen te laten drogen.
Je mag best stil staan bij je pijn, eigenlijk regelt je geest/lichaam dit vanzelf al voor je door depressief en lusteloos te worden als je met onverwerkte pijn rondloopt.
Dan is het beter om dit toe te laten dan om het weg drukken en steeds maar door te gaan, wat we vaak geneigd zijn om te doen wegens "je niet aanstellen." Je voelt er dan misschien niets meer van, maar je krijgt allerlei kwalen en op den duur heb je nooit meer rust en vrede in jezelf.
Ik heb ook lange tijd gehad dat ik bepaalde dingen die me overkomen zijn gewoon niet kan bevatten en dus ook niet kan accepteren. En nog voel ik dat soms wel. Sommige dingen zijn inherent gewoon totaal verkeerd en die gebeuren toch, dat is moeilijk om mee te leven want waar laat je het allemaal in je 'simpele brein'? Maar uiteindelijk valt er wel mee te leven, dingen slijten en vinden hun plek. Het kost wel tijd en helemaal kwijtraken doe je het misschien ook niet.
woensdag 4 september 2019 om 01:03
Het IS al hard werken, leg jezelf daarbij dan ook niet de druk op dat je ook nog eens hard móet werken. Het enige wat je wel moet, is lief zijn voor jezelf, mild zijn voor jezelf en dat houdt in: sta af en toe stil tijdens dat proces, neem je rust en plan dat ook gewoon in, doe dingen die je fijn vindt ( of gewoon lekker niks ), etc. Je hoeft niet door die zure appel heen te bijten, daar bijt je al gaandeweg stukje bij beetje doorheen met therapie.John__doe schreef: ↑03-09-2019 18:43Ik hoop het ook echt, nu voelt het nog wel wat hopeloos en uitzichtloos. Ik moet nu gewoon door de zure appel heen-bijten, vervolgens hard werken en dan maar hopen dat het goedkomt. Als jij het kan, kan ik het hopelijk ook.
Was van plan om in de centrale bibliotheek mijn eigen alvast wat in te gaan lezen, zelfstudie doen.
Lichaamsgerichte therapie heb ik zelf trouwens, naast reguliere therapie, veel aan gehad. Werd hier ook al in een reactie wat geopperd. Meer contact met mijn lichaam, minder in mijn hoofd. Een verademing kan ik je zeggen. Wellicht kun je daar ook wat in zoeken, dingen die je lichaam ontspannen, enkel de focus op je lichaam geven, zodat je minder in je hoofd zit. Die grijze massa is namelijk goed in een mens doodmoe maken
dinsdag 24 september 2019 om 00:12
Bedenk je dat je nooit zou zijn geweest wie je nu bent zonder je verleden. Als je bepaalde dingen niet had meegemaakt had je nu heel anders in t leven gestaan en was je een ander persoon geweest. Bedenk wat voor fijne dingen er in je leven zijn en bedenk je dat die er zijn doordat je ondanks en zelfs een beetje dankzij je verleden bent geworden wie je bent. Wees trots op jezelf en laat t verleden los.
Het verleden is t verleden. Je leeft nu. Je kan er voor kiezen je druk te maken om vroegere gebeurtenissen maar dan verpest je het nu. Als je je verleden los laat kan je nu een geweldig leven hebben. Want wat voor nut heeft t eigelijk om je druk te maken om dingen die vroeger zijn geweest...
Soms bedenk ik me dat mijn herinneringen ook maar ervaringen zijn die zijn opgeslagen in je hersenen. Je kunt ze niet veranderen en meer dan gedachtes zijn t niet. T verleden is niet meer. En de toekomst bestaat nog niet. Dus kies er voor om nu gelukkig te zijn.
Het verleden is t verleden. Je leeft nu. Je kan er voor kiezen je druk te maken om vroegere gebeurtenissen maar dan verpest je het nu. Als je je verleden los laat kan je nu een geweldig leven hebben. Want wat voor nut heeft t eigelijk om je druk te maken om dingen die vroeger zijn geweest...
Soms bedenk ik me dat mijn herinneringen ook maar ervaringen zijn die zijn opgeslagen in je hersenen. Je kunt ze niet veranderen en meer dan gedachtes zijn t niet. T verleden is niet meer. En de toekomst bestaat nog niet. Dus kies er voor om nu gelukkig te zijn.
dinsdag 24 september 2019 om 14:03
Je bent niet alleen! Op het moment heb ik ook ontzettend last van deze gedachte, en word ik elke dag in mijn hoofd geconfronteerd met gebeurtenissen uit het verleden. Loop hier eigenlijk al een aantal jaar mee, maar heb het altijd op de achtergrond weten te houden. Nu dan eindelijk de stap gezet om met een psycholoog te gaan praten, een hele opluchting. Las dat je ook op een wachtlijst staat, hopelijk kun je snel terecht. De energie die verloren gaat aan het denken moet omgezet worden naar energie in het nu! Succes 
dinsdag 24 september 2019 om 20:31
Ik zit er ook middenin en zou het verleden ook zo graag los willen laten. Sinds kort zit ik in therapie, mijn ouders zijn daar een grote oorzaak van. Ongewild, want zij hebben met de beste intenties ons opgevoed, maar er zijn dingen gebeurd in ons gezin die niet goed waren voor mij, die ik altijd heb weggestopt maar waar ik ook jarenlang last van heb gehad doordat ik patronen heb ontwikkeld die mij op de been hielden maar waar ik nu in vast loop. Al langer, maar door wachtlijsten duurde het lang voor ik in therapie kon.
Ik blijf enorm hangen in "de oorzaak van", ook boosheid en teleurgesteld dat het zo is gelopen. Tegelijkertijd weet ik dat ik het niet kan veranderen en wil ik naar voren kijken, maar het lukt me nog niet. Ik kan het ook niet dwingen merk Ik, want ik doe keihard mn best om het verleden te accepteren en vooral het verleden te laten zijn maar ik heb het er moeilijk mee. Acceptatie is mijn thema, in meerdere dingen en ik weet eerlijk gezegd nog niet hoe ik dat voor elkaar ga krijgen.
De therapie en tijd zal het leren.
Succes!
Ik blijf enorm hangen in "de oorzaak van", ook boosheid en teleurgesteld dat het zo is gelopen. Tegelijkertijd weet ik dat ik het niet kan veranderen en wil ik naar voren kijken, maar het lukt me nog niet. Ik kan het ook niet dwingen merk Ik, want ik doe keihard mn best om het verleden te accepteren en vooral het verleden te laten zijn maar ik heb het er moeilijk mee. Acceptatie is mijn thema, in meerdere dingen en ik weet eerlijk gezegd nog niet hoe ik dat voor elkaar ga krijgen.
De therapie en tijd zal het leren.
Succes!
