Psyche
alle pijlers
Hoe dingen aan te pakken?
woensdag 8 april 2020 om 10:16
Mijn oude account kan ik niet meer bij. Misschien ook maar goed om niet herkenbaar te zijn.
Momenteel zit ik in een gigantische "wat wil ik met mezelf en mijn leven" periode. En het is vrij complex en deze cirkel wil ik graag doorbreken. Ik zal de situatie schetsen, uiteraard is het verhaal niet compleet zonder alle details maar om niet een extreem lange OP te hebben houd ik me bij -wat ik denk dat het is -de hoofdzaken.
Goed. Mijn leven. Inmiddels midden dertig en 3 kinderen. Wo opgeleid. Geen baan. Gedeeltelijk - of het blijvend is is nu niet bekend, herstel zou mogelijk kunnen zijn- arbeidsongeschikt verklaard en hele kleine wia uitkering sinds paar jaar. Autorijden is momenteel niet mogelijk, doe dingen op de fiets of met OV Ik heb echter vanaf het begin er alles aan gedaan om eruit te komen, solliciteer op diverse functies, volg trainingen, cursussen, workshops zoveel als ik kan om maar niet stil te staan.
Maar ik merk dat ik al een tijdje niet lekker in mijn vel zit. Letterlijk en figuurlijk. Ik probeer dit aan te pakken, jammergenoeg merk ik dat ik erin vastloop.
Relatie loopt al jaren niet lekker. Steeds minder tijd voor elkaar. Ik merkte dat de frustraties bij beiden alom aanwezig waren. Aandacht voor mij was er weinig, naar mijn gevoel aandacht voor andere vrouwen des te meer.Relatietherapie voorgesteld, wilde hij niet. Inmiddels wonen we in twee huizen. Maar de formaliteiten van echtscheiding zijn niet gestart.
Baan: ik solliciteer op diverse functies. Ik heb ca 10 jaar bij 1 organisatie gewerkt en een cv "gat" van 4 jaar, in die 4 jaar kinderen gekregen en een tweede master studie gedaan en onbetaald gewerkt in het kader van afstuderen/stage. Omdat uitgenodigd
worden voor solliciaties op eigen kracht proefondervindelijk niet lukte, gevraagd of mensen naar mijn brieven en CV wilden kijken en feedback wilden geven. Feedback was om een video op te nemen naast papieren cv. Dit heb ik nog niet kunnen doen.
Gezondheid: Ik heb te kampen met obesitas. Ik ben in zeer korte tijd extreem veel aangekomen. Artsen hebben getracht te onderzoeken waardoor dit komt, tot nog toe geen succes. Enkel zeer strikt koolhydraten weglaten en afgewogen eten houdt het gewicht stabiel. Afvallen is nu niet het doel. Stabiliseren is stap 1.
Inmiddels zit ik in maat 50 qua kledingmaat. Terwijl ik altijd op de 40 zat.
Huishouden: Toen man thuis woonde kreeg ik steeds het gevoel dat ik huishoudster was ipv zijn partner. Deze frustraties zijn er nu niet meer.
Kinderen: ze hebben een grote ontwikkelingsvoorsprong en soms zorgt dit voor de nodige problematiek door o.a. schoolwerk dat onder hun niveau ligt. Buiten school daarom extra uitdaging die ik zelf moet regelen, zowel cognitief als fysiek. Ik ben hier verantwoordelijk voor.
De balans thuis was weg. Ik heb jarenlang gegeven maar kreeg weinig terug. Ik heb besloten de regie van mijn leven weer terug te nemen. We wonen nu niet meer bij elkaar. Dat zorgt voor veel rust bij alle partijen. Maar ik merk dat ik me niet happy voel. Jarenlang geen affectie, geen baan, de zorg voor de kinderen en het huishouden, het heeft me een beetje leeggetrokken.
Ik wil hier zo graag uit, maar hoe? Een baan is een must, maar ik krijg de ene na de andere afwijzing. Niet eens een gesprek. Partner zag me niet staan. Fysiek ben ik niet tevreden over mijzelf. Normaliter zou ik zeggen, pak je problemen aan. Zoek een baan, ga sporten, maak tijd voor jezelf, word weer happy... helaas is de praktijk anders. Doordat dit allemaal in verbinding staat met elkaar lukt het mij niet (ja ik heb het geprobeerd, meermaals, om daarna het gevoel van falen weer te krijgen). Of wellicht zie ik iets over het hoofd? Welke stap zou ik nou het eerst moeten zetten
Oh ja: ik heb een aantal gesprekken gehad met de psycholoog verbonden aan de huisartsenpraktijk, maar we hadden geen klik. Ik merkt dat ik behoefte heb om mijn verhaal te doen, omdat ik met sommige dingen vastloop. Is er een bepaald soort therapie waarbij je echt je verhaal mag doen? Hier werd gewerkt met vragenlijsten en was er geen ruimte voor hetr verhaal.
Momenteel zit ik in een gigantische "wat wil ik met mezelf en mijn leven" periode. En het is vrij complex en deze cirkel wil ik graag doorbreken. Ik zal de situatie schetsen, uiteraard is het verhaal niet compleet zonder alle details maar om niet een extreem lange OP te hebben houd ik me bij -wat ik denk dat het is -de hoofdzaken.
Goed. Mijn leven. Inmiddels midden dertig en 3 kinderen. Wo opgeleid. Geen baan. Gedeeltelijk - of het blijvend is is nu niet bekend, herstel zou mogelijk kunnen zijn- arbeidsongeschikt verklaard en hele kleine wia uitkering sinds paar jaar. Autorijden is momenteel niet mogelijk, doe dingen op de fiets of met OV Ik heb echter vanaf het begin er alles aan gedaan om eruit te komen, solliciteer op diverse functies, volg trainingen, cursussen, workshops zoveel als ik kan om maar niet stil te staan.
Maar ik merk dat ik al een tijdje niet lekker in mijn vel zit. Letterlijk en figuurlijk. Ik probeer dit aan te pakken, jammergenoeg merk ik dat ik erin vastloop.
Relatie loopt al jaren niet lekker. Steeds minder tijd voor elkaar. Ik merkte dat de frustraties bij beiden alom aanwezig waren. Aandacht voor mij was er weinig, naar mijn gevoel aandacht voor andere vrouwen des te meer.Relatietherapie voorgesteld, wilde hij niet. Inmiddels wonen we in twee huizen. Maar de formaliteiten van echtscheiding zijn niet gestart.
Baan: ik solliciteer op diverse functies. Ik heb ca 10 jaar bij 1 organisatie gewerkt en een cv "gat" van 4 jaar, in die 4 jaar kinderen gekregen en een tweede master studie gedaan en onbetaald gewerkt in het kader van afstuderen/stage. Omdat uitgenodigd
worden voor solliciaties op eigen kracht proefondervindelijk niet lukte, gevraagd of mensen naar mijn brieven en CV wilden kijken en feedback wilden geven. Feedback was om een video op te nemen naast papieren cv. Dit heb ik nog niet kunnen doen.
Gezondheid: Ik heb te kampen met obesitas. Ik ben in zeer korte tijd extreem veel aangekomen. Artsen hebben getracht te onderzoeken waardoor dit komt, tot nog toe geen succes. Enkel zeer strikt koolhydraten weglaten en afgewogen eten houdt het gewicht stabiel. Afvallen is nu niet het doel. Stabiliseren is stap 1.
Inmiddels zit ik in maat 50 qua kledingmaat. Terwijl ik altijd op de 40 zat.
Huishouden: Toen man thuis woonde kreeg ik steeds het gevoel dat ik huishoudster was ipv zijn partner. Deze frustraties zijn er nu niet meer.
Kinderen: ze hebben een grote ontwikkelingsvoorsprong en soms zorgt dit voor de nodige problematiek door o.a. schoolwerk dat onder hun niveau ligt. Buiten school daarom extra uitdaging die ik zelf moet regelen, zowel cognitief als fysiek. Ik ben hier verantwoordelijk voor.
De balans thuis was weg. Ik heb jarenlang gegeven maar kreeg weinig terug. Ik heb besloten de regie van mijn leven weer terug te nemen. We wonen nu niet meer bij elkaar. Dat zorgt voor veel rust bij alle partijen. Maar ik merk dat ik me niet happy voel. Jarenlang geen affectie, geen baan, de zorg voor de kinderen en het huishouden, het heeft me een beetje leeggetrokken.
Ik wil hier zo graag uit, maar hoe? Een baan is een must, maar ik krijg de ene na de andere afwijzing. Niet eens een gesprek. Partner zag me niet staan. Fysiek ben ik niet tevreden over mijzelf. Normaliter zou ik zeggen, pak je problemen aan. Zoek een baan, ga sporten, maak tijd voor jezelf, word weer happy... helaas is de praktijk anders. Doordat dit allemaal in verbinding staat met elkaar lukt het mij niet (ja ik heb het geprobeerd, meermaals, om daarna het gevoel van falen weer te krijgen). Of wellicht zie ik iets over het hoofd? Welke stap zou ik nou het eerst moeten zetten
Oh ja: ik heb een aantal gesprekken gehad met de psycholoog verbonden aan de huisartsenpraktijk, maar we hadden geen klik. Ik merkt dat ik behoefte heb om mijn verhaal te doen, omdat ik met sommige dingen vastloop. Is er een bepaald soort therapie waarbij je echt je verhaal mag doen? Hier werd gewerkt met vragenlijsten en was er geen ruimte voor hetr verhaal.
woensdag 8 april 2020 om 11:26
Mijn advies? Ga eens in gesprek met de wmo consulent van de gemeente waarin je woont. Hierbij wordt gekeken naar al jouw levensgebieden en naar jouw persoonlijke hulpvraag, en hierbij wordt hulp op maat gegeven.
Dat kan in de vorm van gesprekken zijn door een bepaalde organisatie, misschien ook hulp voor de kinderen van een andere organisatie, misschien tzt sporten via een andere organisatie, je weet het niet. Er is vaak veel mogelijk via de wmo (wet maatschappelijke ondersteuning).
Of anders een doorverwijzing naar een psycholoog in de basis ggz, maar wie weet kun je via de wmo wel passendere hulp krijgen.
Dat kan in de vorm van gesprekken zijn door een bepaalde organisatie, misschien ook hulp voor de kinderen van een andere organisatie, misschien tzt sporten via een andere organisatie, je weet het niet. Er is vaak veel mogelijk via de wmo (wet maatschappelijke ondersteuning).
Of anders een doorverwijzing naar een psycholoog in de basis ggz, maar wie weet kun je via de wmo wel passendere hulp krijgen.
woensdag 8 april 2020 om 11:43
Denk dat stap 1, en daar ben je al mee bezig, het aanpakken van het fysieke 'probleem' is. Je bent niet tevreden met hoe je eruit ziet en als jij jezelf weer aantrekkelijk voelt (en denk dat het bij dit gewicht niet zo is) dan heeft dat meestal een positief effect op andere zaken. Momenteel zijn we natuurlijk beperkt qua buitenactiviteiten maar ga elke dag een half uur wandelen (is lekker weer en vitamine D aanmaak kan ook geen kwaad), huur een cross trainer, fiets en doe dat dan binnen. Alles is inderdaad in verbinding met elkaar maar ik denk dat dit een goede stap vooruit kan zijn.
woensdag 8 april 2020 om 13:02
@greenladyfern: wmo heb ik in mijn situatie eigenlijk niet aan gedacht. Bij wmo denk ik aan huishoudelijke hulp/thuiszorg en hulp bij financiën, hulp voor minima enz. Ik weet niet of de gemeente/wmo mij kan helpen, maar infomeren kan geen kwaad.
@Doreia: de tijd voor mezelf is er nauwelijks of eigenlijk niet. Vooral in deze periode. 24/7 staat in het teken van kinderen, sollicitatiebrieven schrijven, huishouden, achterstallige klusjes doen. Omdat ik niet werk zijn de kinderen bij mij, hun vader ziet ze wel regelmatig. Ze zijn een paar dagen bij hem geweest en ik heb die tijd vooral moeten gebruiken om fysiek bij te tanken en bij te komen. Daarna weer jn het patroon vervallen van oh ja, ze zijn er niet dan maar het schoolwerk van de komende tijd klaarzetten, schoonmaken, kasten opruimen zodat ze oude kleding naar de kledingbank kan, boodschappen doen, etc. Los van deze periode zie ik 1 a 2 x per maand mijn vriendinnen. Ik heb niet echt hobbies buiten de deur.
@cappi het wandelen doe ik. En ook dagelijks een uur bewegen binnenshuis. Een crosstrainer huren is misschien wel een idee! Ik ga het eens opzoeken waar dat kan
@Doreia: de tijd voor mezelf is er nauwelijks of eigenlijk niet. Vooral in deze periode. 24/7 staat in het teken van kinderen, sollicitatiebrieven schrijven, huishouden, achterstallige klusjes doen. Omdat ik niet werk zijn de kinderen bij mij, hun vader ziet ze wel regelmatig. Ze zijn een paar dagen bij hem geweest en ik heb die tijd vooral moeten gebruiken om fysiek bij te tanken en bij te komen. Daarna weer jn het patroon vervallen van oh ja, ze zijn er niet dan maar het schoolwerk van de komende tijd klaarzetten, schoonmaken, kasten opruimen zodat ze oude kleding naar de kledingbank kan, boodschappen doen, etc. Los van deze periode zie ik 1 a 2 x per maand mijn vriendinnen. Ik heb niet echt hobbies buiten de deur.
@cappi het wandelen doe ik. En ook dagelijks een uur bewegen binnenshuis. Een crosstrainer huren is misschien wel een idee! Ik ga het eens opzoeken waar dat kan
woensdag 8 april 2020 om 13:24
24/7 in het teken van de kinderen is een verstoorde balans. Tijd dus om een nieuw schema te maken waar ook jijzelf aan bod komt. Want als je batterij leeg is, kun jij niets meer aan je kinderen geven.
Wat ga je elke dag doen voor jezelf ter ontspanning? Boek lezen, puzzelen, schrijven, tekenen, kleien...... wat deed je vroeger graag, toen je nog geen kinderen had? Pak dat weer op. Zeker als de kinderen bij hun vader zijn, móet je tijd voor jezelf pakken. Wat doet je partner op de dagen dat de kinderen niet bij hem zijn en hij klaar is met zijn werk (neem aan dat hij werkt).
Wat ga je elke dag doen voor jezelf ter ontspanning? Boek lezen, puzzelen, schrijven, tekenen, kleien...... wat deed je vroeger graag, toen je nog geen kinderen had? Pak dat weer op. Zeker als de kinderen bij hun vader zijn, móet je tijd voor jezelf pakken. Wat doet je partner op de dagen dat de kinderen niet bij hem zijn en hij klaar is met zijn werk (neem aan dat hij werkt).
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 8 april 2020 om 17:22
Jij “ moet en doet “ teveel . Al begrijp ik het wel . Je zit in een tredmolen van zaken die aan elkaar hangen . Daar stap je niet zomaar even uit . Moeilijk .
Je zegt dat er al onderzoek is gedaan naar je overwicht .
Neem je medicatie die daar de oorzaak van zou kunnen zijn ?
Is je schildklier in orde ? Ik zeg zomaar wat .
Het kan zijn dat dit allemaal al onderzocht is .
Is een diëtiste een idee ?
Is het mogelijk dat je kinderen naar een andere school gaan ?
Ééntje die meer voldoet aan hun noden ?
Nieuw werk is soms heel moeilijk .
Je bent daarin niet alleen . Soms moeten mensen jaren solliciteren eer ze een baan vinden die bij hen past .
Helaas is dit bij jou net zo .
Niet opgeven .
Greenlady geeft hier een erg goede tip . Probeer het .
Succes.
Je zegt dat er al onderzoek is gedaan naar je overwicht .
Neem je medicatie die daar de oorzaak van zou kunnen zijn ?
Is je schildklier in orde ? Ik zeg zomaar wat .
Het kan zijn dat dit allemaal al onderzocht is .
Is een diëtiste een idee ?
Is het mogelijk dat je kinderen naar een andere school gaan ?
Ééntje die meer voldoet aan hun noden ?
Nieuw werk is soms heel moeilijk .
Je bent daarin niet alleen . Soms moeten mensen jaren solliciteren eer ze een baan vinden die bij hen past .
Helaas is dit bij jou net zo .
Niet opgeven .
Greenlady geeft hier een erg goede tip . Probeer het .
Succes.
