Psyche
alle pijlers
Hoe doen jullie dat?
vrijdag 22 mei 2009 om 22:55
Sinds een paar jaar kijk ik bijna niet meer naar het journaal. Liever lees ik de krant of lees ik nieuws op internet. Het lezen van bepaalde berichten maakt me al kotsmisselijk, kijken naar bijbehorende beelden is me gewoon te gortig vaak.
Als hier op het forum iemand iets schrijft over bijvoorbeeld een relatie die niet lekker loopt dan kan ik daar heel makkelijk op een afstand iets van vinden/zeggen. Geen enkele moeite mee om me te bedenken dat het niet om mijn relatie gaat, dat het niks met mij te maken heeft en dat ik me dus niet druk hoef te maken over de man van een forummer, wél denk ik er over na en probeer ik me te verplaatsen in degenen die het probleem hebben.
Bij bijvoorbeeld nieuws kan ik dat niet. Ik kan niet naar beelden kijken over (ik neem maar even een onderwerp) dierenmishandeling, of expliciete verhalen over kindermisbruik en daar dan een mening over hebben en het op nieuwswaarde beoordelen. Ik neem het mee, ik slaap er niet van, ik voel me er kut/kwaad/verdrietig door.
Zijn er mensen die dat herkennen, of er last van hadden maar die er een oplossing voor hebben door hun manier van denken over het nieuws aan te passen bijvoorbeeld?
Mijn oplossing is nu eigenlijk gewoon niet meer kijken en heel selectief lezen. Dat vind ik zelf op zich prima maar soms vind ik het laf van mezelf dat ik niet méér meekrijg van wat er in de wereld gebeurd dan dat gescreende nieuws wat ik tot me neem. Het is wel de wereld waarin ik leef en ook heel erg nieuws is wat er gebeurd en waar ik maar mee moet dealen, net als iedereen.
Hoe doen jullie dat?
Als hier op het forum iemand iets schrijft over bijvoorbeeld een relatie die niet lekker loopt dan kan ik daar heel makkelijk op een afstand iets van vinden/zeggen. Geen enkele moeite mee om me te bedenken dat het niet om mijn relatie gaat, dat het niks met mij te maken heeft en dat ik me dus niet druk hoef te maken over de man van een forummer, wél denk ik er over na en probeer ik me te verplaatsen in degenen die het probleem hebben.
Bij bijvoorbeeld nieuws kan ik dat niet. Ik kan niet naar beelden kijken over (ik neem maar even een onderwerp) dierenmishandeling, of expliciete verhalen over kindermisbruik en daar dan een mening over hebben en het op nieuwswaarde beoordelen. Ik neem het mee, ik slaap er niet van, ik voel me er kut/kwaad/verdrietig door.
Zijn er mensen die dat herkennen, of er last van hadden maar die er een oplossing voor hebben door hun manier van denken over het nieuws aan te passen bijvoorbeeld?
Mijn oplossing is nu eigenlijk gewoon niet meer kijken en heel selectief lezen. Dat vind ik zelf op zich prima maar soms vind ik het laf van mezelf dat ik niet méér meekrijg van wat er in de wereld gebeurd dan dat gescreende nieuws wat ik tot me neem. Het is wel de wereld waarin ik leef en ook heel erg nieuws is wat er gebeurd en waar ik maar mee moet dealen, net als iedereen.
Hoe doen jullie dat?
vrijdag 22 mei 2009 om 23:08
Ik lees ook de kranten op het net, via kranten.com. Ik kan ook niet zo goed meer tegen al die nare beelden, die vaak onverwacht je huiskamer invliegen. Bij mij begon het toen ik moeder werd. Het is nu al wel een stuk beter dan in het begin, maar nog steeds kan ik slecht tegen bepaalde beelden en verhalen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 22 mei 2009 om 23:10
Sinds ik moeder ben heb ik dat ook heel erg.
Sommige verhalen/nieuwsberichten kijk ik niet of wil ik gewoon niet horen. Struisvogelpolitiek misschien, maar kan het gewoon echt niet hebben.
Ook films als bijv Saw, waar ik vroeger nog een lekker bakje popcorn bij at kan ik niet meer kijken, op de een of andere manier zie ik altijd iemands kind daar liggen.
Snap nu ook precies waarom mijn moeder sommige films niet kon kijken. Dacht toendertijd dat ze zich aanstelde
Sommige verhalen/nieuwsberichten kijk ik niet of wil ik gewoon niet horen. Struisvogelpolitiek misschien, maar kan het gewoon echt niet hebben.
Ook films als bijv Saw, waar ik vroeger nog een lekker bakje popcorn bij at kan ik niet meer kijken, op de een of andere manier zie ik altijd iemands kind daar liggen.
Snap nu ook precies waarom mijn moeder sommige films niet kon kijken. Dacht toendertijd dat ze zich aanstelde
Ja, dat vind ik echt.
vrijdag 22 mei 2009 om 23:10
Voor mij ook herkenbaar. Ik lees bewust bepaalde berichten niet, bekijk bepaalde foto's niet. En kijk ook niet vaak journaal. En soms wil ik toch weten waar het over gaat, en heb dan achteraf spijt. Sommige berichten voel ik me echt rot over als ik ze heb gelezen, laat staan als ik de bij behorende filmpjes/foto's gezien heb.
Het is wel de wereld waarin we leven, inderdaad, maar ik heb geloof ik een beetje moeite te accepteren dat deze wereld soms zo verrot is.
Het is wel de wereld waarin we leven, inderdaad, maar ik heb geloof ik een beetje moeite te accepteren dat deze wereld soms zo verrot is.
vrijdag 22 mei 2009 om 23:11
Ja, ik herken het wel. Ben ook heel benieuwd of er een manier is om dat van je af te laten glijden.
Sommig nieuws grijpt me echt naar de keel en daar kan ik dan over gaan malen. Kindermisbruik, dierenleed. Ik moet zeggen dat er ook nieuws is wat we minder raakt. Dit zijn wel de twee verschrikkelijkste.
Wat wel helpt is zelf "kiezen" voor een moment waarop je het nieuws gaat "opnemen". Ik kijk bijvoorbeeld op Nu en dan kan ik zelf bepalen of ik foto's wil zien. Een filmpje stopzetten. Misschien struisvogelpolitiek. Ben me verder wel bewust van de wereld om mij heen.
Sommig nieuws grijpt me echt naar de keel en daar kan ik dan over gaan malen. Kindermisbruik, dierenleed. Ik moet zeggen dat er ook nieuws is wat we minder raakt. Dit zijn wel de twee verschrikkelijkste.
Wat wel helpt is zelf "kiezen" voor een moment waarop je het nieuws gaat "opnemen". Ik kijk bijvoorbeeld op Nu en dan kan ik zelf bepalen of ik foto's wil zien. Een filmpje stopzetten. Misschien struisvogelpolitiek. Ben me verder wel bewust van de wereld om mij heen.
vrijdag 22 mei 2009 om 23:14
totaal niet herkenbaar hier, was het maar half zo.
ik ben zo hard dat ik de meest gruwelijke dingen kan aanhoren/lezen/zien en het doet me niks.
heb in de loop de jaren zo'n dikke olifantshuid gekweekt dat niks me nog raakt.
soms heel even dat ik op het moment van zien er raar van ben maar als ik dan een minuut verder ben is het ook weer weg.
ik denk dat ertussenin ergens het beste is, maar hoe je daar komt is me een raadsel.
ik ben zo hard dat ik de meest gruwelijke dingen kan aanhoren/lezen/zien en het doet me niks.
heb in de loop de jaren zo'n dikke olifantshuid gekweekt dat niks me nog raakt.
soms heel even dat ik op het moment van zien er raar van ben maar als ik dan een minuut verder ben is het ook weer weg.
ik denk dat ertussenin ergens het beste is, maar hoe je daar komt is me een raadsel.
vrijdag 22 mei 2009 om 23:15
vrijdag 22 mei 2009 om 23:17
Met die steekpartij en moord op de kindjes en leidsters in Dendermonde ben ik echt een paar dagen van slag geweest.
De eerste dag heb ik echt de hele dag jankend doorgebracht: "Wat als het mijn kind was geweest? Wat een verschrikking voor de ouders,".
Ik kon het gewoon niet loslaten.
De eerste dag heb ik echt de hele dag jankend doorgebracht: "Wat als het mijn kind was geweest? Wat een verschrikking voor de ouders,".
Ik kon het gewoon niet loslaten.
Ja, dat vind ik echt.
vrijdag 22 mei 2009 om 23:22
Als ik dingen niet wil lezen lees ik ze niet, ik ga het niet lezen omdat ik me verplicht voel bepaald nieuws 'aan te kunnen', als dat is wat je bedoelt.
Moet alleen soms mijn nieuwsgierigheid bedwingen, omdat als iedereen het over een onderwerp heeft ik toch wel wil weten wat er gebeurd is natuurlijk. De journaaluitzendingen mijd ik dan wel bewust, maar van alleen het lezen van de berichtjes op Nu.nl (ofzo) word ik ook al naar genoeg.
Moet alleen soms mijn nieuwsgierigheid bedwingen, omdat als iedereen het over een onderwerp heeft ik toch wel wil weten wat er gebeurd is natuurlijk. De journaaluitzendingen mijd ik dan wel bewust, maar van alleen het lezen van de berichtjes op Nu.nl (ofzo) word ik ook al naar genoeg.
vrijdag 22 mei 2009 om 23:22
quote:eleonora schreef op 22 mei 2009 @ 23:13:
[...]
Ja? Het doet je niks, of weinig?
Schakel je dan iets uit? Of gaat dat niet bewust en heb je dat altijd gehad?
Tuurlijk raken erge beelden (van hongerende kinderen bijvoorbeeld, of van slachtoffers van een overstroming in een derdewereldland) me. En soms pleng ik een traan, maar ik denk dat minder hard bij me aankomt dan bij sommige anderen (zoals een vriendin van mij die echt dagen van haar stuk kan zijn door actueel leed).
Het is, hoe hard ook, de realiteit en ik wil mijn ogen er niet voor sluiten. Maar ik snap best dat mensen ervoor kiezen niet meer naar het journaal te kijken en de voorkeur geven aan geschreven nieuws zonder confronterend beeldmateriaal.
[...]
Ja? Het doet je niks, of weinig?
Schakel je dan iets uit? Of gaat dat niet bewust en heb je dat altijd gehad?
Tuurlijk raken erge beelden (van hongerende kinderen bijvoorbeeld, of van slachtoffers van een overstroming in een derdewereldland) me. En soms pleng ik een traan, maar ik denk dat minder hard bij me aankomt dan bij sommige anderen (zoals een vriendin van mij die echt dagen van haar stuk kan zijn door actueel leed).
Het is, hoe hard ook, de realiteit en ik wil mijn ogen er niet voor sluiten. Maar ik snap best dat mensen ervoor kiezen niet meer naar het journaal te kijken en de voorkeur geven aan geschreven nieuws zonder confronterend beeldmateriaal.
vrijdag 22 mei 2009 om 23:23
Nou, het idee dat ik hier, zittend op de bank, al onpasselijk word van alle ellende, staat voor mij toch echt in een schril contrast met de mensen die de ellende van deze wereld elke dag moeten meemaken.
Dan denk ik aan de mensen in oorlogsgebieden en de mensen die hun kinderen zien sterven omdat ze te weinig eten voor ze hebben.
Dan zou ik kunnen denken dat ik me aanstel, maar ik stop toch liever mijn hoofd in het zand omdat ik, als ik diep in mijn hart kijk, doodsbang ben dat het hier ook zou kunnen gebeuren.
Gatverdamme, ik word er al helemaal emotioneel van doordat ik alleen al eraan denk.
Dan denk ik aan de mensen in oorlogsgebieden en de mensen die hun kinderen zien sterven omdat ze te weinig eten voor ze hebben.
Dan zou ik kunnen denken dat ik me aanstel, maar ik stop toch liever mijn hoofd in het zand omdat ik, als ik diep in mijn hart kijk, doodsbang ben dat het hier ook zou kunnen gebeuren.
Gatverdamme, ik word er al helemaal emotioneel van doordat ik alleen al eraan denk.
Ja, dat vind ik echt.
vrijdag 22 mei 2009 om 23:26
quote:eleonora schreef op 22 mei 2009 @ 23:17:
Ok, het komt dus vaker voor zie ik
Vinden jullie het ok om alleen te lezen en te screenen of denken jullie er ook wel eens over na of je dat nou eigenlijk wel moet doen en je misschien niet gewoon 'ergens tegen moet kunnen'?
Nee, ik vind het vernemen van dat soort nieuws, zoals dat drama op dat kinderdagverblijf in Belgie van laatst, via de radio is genoeg. Wat voor meerwaarde heeft het ook om ook nog huilende getroffenen te zien? Ik heb het iig niet nodig, het komt zo ook wel aan.
Ik luister trouwens vaak nieuws op de radio (zit regelmatig lang in de auto, vandaar), mijn favoriete zender is BNR.
Gek genoeg zijn er dan ook wel weer nieuws items waar ik extra info over opzoek op internet, en die zijn ook heel erg. Zoals 9-11 ofzo.
Ok, het komt dus vaker voor zie ik
Vinden jullie het ok om alleen te lezen en te screenen of denken jullie er ook wel eens over na of je dat nou eigenlijk wel moet doen en je misschien niet gewoon 'ergens tegen moet kunnen'?
Nee, ik vind het vernemen van dat soort nieuws, zoals dat drama op dat kinderdagverblijf in Belgie van laatst, via de radio is genoeg. Wat voor meerwaarde heeft het ook om ook nog huilende getroffenen te zien? Ik heb het iig niet nodig, het komt zo ook wel aan.
Ik luister trouwens vaak nieuws op de radio (zit regelmatig lang in de auto, vandaar), mijn favoriete zender is BNR.
Gek genoeg zijn er dan ook wel weer nieuws items waar ik extra info over opzoek op internet, en die zijn ook heel erg. Zoals 9-11 ofzo.
vrijdag 22 mei 2009 om 23:29
quote:eleonora schreef op 22 mei 2009 @ 23:15:
Ben je altijd zo geweest Mamalief? Niet om te psychologiseren of zo hoor, ben gewoon benieuwd of zoiets in de mens zit of dat het ergens door getriggerd wordt of zo.
Ik ben altijd nogal een weekdier geweest maar de laatste jaren ben ik écht een watje geworden. Vandaar mijn vraag.
zolang ik me kan herinneren wel, leo.
weet wel dat t een "afweermechanisme" is om maar even te psychologiseren maar het zat er altijd al in denk ik.
de ene mens is nou eenmaal harder of weker dan de ander.
en als je al hard bent kan dat door nare ervaringen harder worden en als je als weekdier geboren bent kan dat ook erger worden, ben geen psycholoog dus kan niet verklaren waarom.
zie het alleen vaak in mijn omgeving, het ligt dus aan je aard, je omgeving, je ervaringen en je instelling in het leven.
het is wel makkelijk om het nieuws langs je heen te laten glijden hoor maar denk dat het menselijker is om je er wel rot over te voelen wat je ziet/hoort/leest.
betekent iig dat je een groot inlevingsvermogen en sociale betrokkenheid hebt, zijn toch mooie eigenschappen?
Ben je altijd zo geweest Mamalief? Niet om te psychologiseren of zo hoor, ben gewoon benieuwd of zoiets in de mens zit of dat het ergens door getriggerd wordt of zo.
Ik ben altijd nogal een weekdier geweest maar de laatste jaren ben ik écht een watje geworden. Vandaar mijn vraag.
zolang ik me kan herinneren wel, leo.
weet wel dat t een "afweermechanisme" is om maar even te psychologiseren maar het zat er altijd al in denk ik.
de ene mens is nou eenmaal harder of weker dan de ander.
en als je al hard bent kan dat door nare ervaringen harder worden en als je als weekdier geboren bent kan dat ook erger worden, ben geen psycholoog dus kan niet verklaren waarom.
zie het alleen vaak in mijn omgeving, het ligt dus aan je aard, je omgeving, je ervaringen en je instelling in het leven.
het is wel makkelijk om het nieuws langs je heen te laten glijden hoor maar denk dat het menselijker is om je er wel rot over te voelen wat je ziet/hoort/leest.
betekent iig dat je een groot inlevingsvermogen en sociale betrokkenheid hebt, zijn toch mooie eigenschappen?
vrijdag 22 mei 2009 om 23:30
quote:Poezewoes schreef op 22 mei 2009 @ 23:08:
Ik lees ook de kranten op het net, via kranten.com. Ik kan ook niet zo goed meer tegen al die nare beelden, die vaak onverwacht je huiskamer invliegen. Bij mij begon het toen ik moeder werd. Het is nu al wel een stuk beter dan in het begin, maar nog steeds kan ik slecht tegen bepaalde beelden en verhalen.
Heb precies hetzelfde, bij mij begon het ook toen ik moeder werd.
Mijn zoon is al 19 en het gaat inderdaad steeds beter maar toch is het altijd anders gebleven dan voordat ik moeder werd.
Ik lees ook de kranten op het net, via kranten.com. Ik kan ook niet zo goed meer tegen al die nare beelden, die vaak onverwacht je huiskamer invliegen. Bij mij begon het toen ik moeder werd. Het is nu al wel een stuk beter dan in het begin, maar nog steeds kan ik slecht tegen bepaalde beelden en verhalen.
Heb precies hetzelfde, bij mij begon het ook toen ik moeder werd.
Mijn zoon is al 19 en het gaat inderdaad steeds beter maar toch is het altijd anders gebleven dan voordat ik moeder werd.
Those dresses and skirts make you look so gloriously girlie, my darlings.
vrijdag 22 mei 2009 om 23:31
ik heb laatst dat in apeldoorn gehoord via via en toen ik thuis de beelden zag deed me dat echt wel wat, en wel wat meer dan "wat" maar toen ik naar n ander kanaal zapte was dat ook weer weg.
zo ga ik zappend t leven door, even zien of meemaken en voelen en dan weer door!
of t nu een gave of een handicap is weet ik nog steeds niet.
zo ga ik zappend t leven door, even zien of meemaken en voelen en dan weer door!
of t nu een gave of een handicap is weet ik nog steeds niet.
vrijdag 22 mei 2009 om 23:39
Zou het ook iets te maken hebben met de omgeving waarin iets ernstigs gebeurt?
Vroeger zag ik wel beelden van de kinderen in Biafra en ik kan me mijn tranen herinneren. Vreselijk vond ik die beelden, maar had achteraf geen idee waar het om ging. Ik was 8 geloof ik.
Wij wonen in Apeldoorn en het drama op Koninginnedag heeft me heel erg aangegrepen, ben er echt dagen mee bezig geweest en sliep er slecht van. En nu nog, nu ik dit tik, vliegen de beelden en foto's door mijn hoofd. De foto van het meisje op haar billen, heur haar wapperend achter haar aan, vooruit glijdend op de Loolaan. En de man van de marechaussee met zijn handen op zijn rug, kijkend naar de kant waar de auto vandaan komt.....en niets doet. Kippenvel en tranen in mijn ogen ook nu nog.
Het is gebeurd in mijn stad, het is voor mij niet meer hetzelfde.
Biafra was heel erg ver mijn bed, Apeldoorn niet.
Vroeger zag ik wel beelden van de kinderen in Biafra en ik kan me mijn tranen herinneren. Vreselijk vond ik die beelden, maar had achteraf geen idee waar het om ging. Ik was 8 geloof ik.
Wij wonen in Apeldoorn en het drama op Koninginnedag heeft me heel erg aangegrepen, ben er echt dagen mee bezig geweest en sliep er slecht van. En nu nog, nu ik dit tik, vliegen de beelden en foto's door mijn hoofd. De foto van het meisje op haar billen, heur haar wapperend achter haar aan, vooruit glijdend op de Loolaan. En de man van de marechaussee met zijn handen op zijn rug, kijkend naar de kant waar de auto vandaan komt.....en niets doet. Kippenvel en tranen in mijn ogen ook nu nog.
Het is gebeurd in mijn stad, het is voor mij niet meer hetzelfde.
Biafra was heel erg ver mijn bed, Apeldoorn niet.
