Psyche
alle pijlers
Hoe gooi je een roer om?
zondag 27 december 2009 om 21:32
Ik herken het echt helemaal. Ik had dit rond mijn 27e, toen de dertigersdip nog helemaal onbekend was. Ik bleek een lichte depressie te hebben gekregen van het feit dat ik echt helemaal de verkeerde baan had en de rest van mijn leven ook niet naar wens ging.
Toch duurde het nog vele jaren (rond mijn 36e) dat ik begon met het roer om te gooien. Ik wist dat ik de dierenwereld in wilde en via vrijwilligerswerk en opleiding/stage is me dat ook gedeeltelijk gelukt. Helaas zal ik vanwege het financiële gedeelte altijd parttime kantoorwerk erbij moeten blijven doen en dat vind ik afschuwelijk.
Wat ik hier mee wil zeggen: het roer omgooien is lastig en kost veel tijd en moeite, maar met niets doen trekt je leven nutteloos aan je voorbij.
Weet je wat je interesses zijn en of daar wellicht werk in te vinden is of misschien vrijwilligerswerk?
Toch duurde het nog vele jaren (rond mijn 36e) dat ik begon met het roer om te gooien. Ik wist dat ik de dierenwereld in wilde en via vrijwilligerswerk en opleiding/stage is me dat ook gedeeltelijk gelukt. Helaas zal ik vanwege het financiële gedeelte altijd parttime kantoorwerk erbij moeten blijven doen en dat vind ik afschuwelijk.
Wat ik hier mee wil zeggen: het roer omgooien is lastig en kost veel tijd en moeite, maar met niets doen trekt je leven nutteloos aan je voorbij.
Weet je wat je interesses zijn en of daar wellicht werk in te vinden is of misschien vrijwilligerswerk?
zondag 27 december 2009 om 21:37
Goed schop onder je kont 1: als je wilt dat er wat moet veranderen durf je zelf beet te pakken en schrijf uit wat je zou willen
Schop 2 bespreek met je vrienden en partner waarom zou je je alleen rot voelen? Misschien hebben hun een idee
Schop 3 KOMOP wil je dadelijk in die kist stappen en bedenken dat je het leven aan je voorbij is gegaan en je niks hebt gedaan om je leven leuker te maken?
Wil je wel verandering mensen die echt willen veranderen ondernemen actie en die houden het niet bij praten
het roer gaat niet vanzelf om dat moet jij zelf doen bedenk wat voor baan je leuk vind en waar je je goed bij voelt.
Ik snap niet dat als je je ongelukkig voelt in een situatie dat je daar dan niks aan doet
Het is niet bot bedoeld maar je wou een schop onder je hol nou hoop dat je er wat mee kan
Schop 2 bespreek met je vrienden en partner waarom zou je je alleen rot voelen? Misschien hebben hun een idee
Schop 3 KOMOP wil je dadelijk in die kist stappen en bedenken dat je het leven aan je voorbij is gegaan en je niks hebt gedaan om je leven leuker te maken?
Wil je wel verandering mensen die echt willen veranderen ondernemen actie en die houden het niet bij praten
het roer gaat niet vanzelf om dat moet jij zelf doen bedenk wat voor baan je leuk vind en waar je je goed bij voelt.
Ik snap niet dat als je je ongelukkig voelt in een situatie dat je daar dan niks aan doet
Het is niet bot bedoeld maar je wou een schop onder je hol nou hoop dat je er wat mee kan
zondag 27 december 2009 om 21:45
Herkenbaar
Wellicht het goed vinden dat je alles voor elkaar hebt? Dat je dus doelloos momenteel in het leven staat gewoonweg omdat alle (wellicht ooit in je tienerjaren) bepaalde doelen bereikt zijn?
Zoals ik het ervaren heb heb ik mijn twintiger jaren gebruikt om om die doelen te bereiken. Daar sta je dan.... zonder doelen en alles op orde is en je ze bereikt hebt.
Wellicht zit je nu in een fase van een soort van nietserigheid omdat je gewoonweg niet bedacht hebt wat er nog meer in het leven te wensen is? En dan heb ik het niet over baan, geld en huis.
Hoe zie jij je als pakweg vijftiger? Wat beteken je dan voor de wereld om je heen? Schrijf es op waar jou belangen liggen voor jou als mens. Hoe zien mensen jou volgens jou?
Wellicht het goed vinden dat je alles voor elkaar hebt? Dat je dus doelloos momenteel in het leven staat gewoonweg omdat alle (wellicht ooit in je tienerjaren) bepaalde doelen bereikt zijn?
Zoals ik het ervaren heb heb ik mijn twintiger jaren gebruikt om om die doelen te bereiken. Daar sta je dan.... zonder doelen en alles op orde is en je ze bereikt hebt.
Wellicht zit je nu in een fase van een soort van nietserigheid omdat je gewoonweg niet bedacht hebt wat er nog meer in het leven te wensen is? En dan heb ik het niet over baan, geld en huis.
Hoe zie jij je als pakweg vijftiger? Wat beteken je dan voor de wereld om je heen? Schrijf es op waar jou belangen liggen voor jou als mens. Hoe zien mensen jou volgens jou?
zondag 27 december 2009 om 21:47
zondag 27 december 2009 om 21:49
Misschien dat je hier niks aan hebt. Maar ik zag laatst een progamma waarbij een zwerver ergens in een versleten tent sliep. En aan hem werd gevraagd ben je zo wel gelukkig? En hij zei veel gelukkiger dan sommige mensen want ik heb innerlijke rust. Ik vond dit zo ontroerend.. Hij was gelukkig op zijn manier terwijl iedereen hem zielig vind omdat hij niks heeft er vies uit ziet etc. Maar hij wilde ook niet in een gewoon huis wonen.
Iedereen zou denken dat hij ongelukkig is. En aan de andere kant zijn er beroemdheden die alles hebben en toch doodongelukkig zijn. Ik begrijp dit zelf ook niet, hoe dit dan kan. Want die zwerver had geen vrienden geen voldoening gevende baan etc. Wat is het geheim van geluk dan vraag je je af.. Zou geluk dan zijn; gewoon genieten van de meest eenvoudige dingen..
Iedereen zou denken dat hij ongelukkig is. En aan de andere kant zijn er beroemdheden die alles hebben en toch doodongelukkig zijn. Ik begrijp dit zelf ook niet, hoe dit dan kan. Want die zwerver had geen vrienden geen voldoening gevende baan etc. Wat is het geheim van geluk dan vraag je je af.. Zou geluk dan zijn; gewoon genieten van de meest eenvoudige dingen..
zondag 27 december 2009 om 22:08
Och: lees het boekje dertigersdilemma en besef dat teveel keuzemogelijkheden je lam slaan en voor ontevredenheid zorgen.
Jezelf verbergen, veel slapen en achter de computer kruipen herken ik. Is niet goed voor je, kan duiden op een (lichte) depressie. Als een depressie nog licht is kan een schop onder je kont, een hobby zoeken, leuke mensen leren kennen en in beweging komen goed helpen.
Jezelf verbergen, veel slapen en achter de computer kruipen herken ik. Is niet goed voor je, kan duiden op een (lichte) depressie. Als een depressie nog licht is kan een schop onder je kont, een hobby zoeken, leuke mensen leren kennen en in beweging komen goed helpen.
zondag 27 december 2009 om 22:19
@pluis:"veel achter de computer zitten is zeker geen ontspanning: hoewel dat op het eerste gezicht wel zo lijkt. Het is een uiting van lusteloosheid en eerder een soort vlucht.
@ hiltje: dank voor de tip, ga het boek morgen gelijk kopen! En hou de meelezers hier natuurlijk op de hoogte met gouden tips en trucs die ik tegenkom!
@ hiltje: dank voor de tip, ga het boek morgen gelijk kopen! En hou de meelezers hier natuurlijk op de hoogte met gouden tips en trucs die ik tegenkom!
zondag 27 december 2009 om 22:43
quote:[message=4748733,noline]eevelienn schreef op 27 Probleem is dat ik zo ontzettend lamlendig wordt van de gedachte dat IK het best uit mijn leven moet halen en me dat nog niet gelukt is: ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen.
Tadaaa..... daar heb je je probleem te pakken. [domineemodus] In een wereld waarin 5 miljard mensen al dolblij zouden zijn met schoon water, een dak boven je hoofd, een fatsoenlijke baan en een comfortabel leven, denk jij dat je leven pas zin heeft als je de optimale droombaan hebt, het beste leven, elke dag een 10 waard is, en less-than-perfect gewoon gelijk staat aan totally insufficient. [domineemodus uit].
OK, ik snap dat dat ontzettend schoolmeesterig en domineeachtig klinkt, maar je staat ergens op de top van de behoeftenpiramide, en dan wil je nog verder naar boven naar de meest superbevredigende baan. Heel begrijpelijk, maar er zijn maar weinig droombanen en heel veel gemiddelde banen waar je een heel bevredigend bestaan mee kunt ontwikkelen als je zelf eens kijkt naar wat je wél hebt in plaats van naar wat er nog ontbreekt.
In onze westerse wereld lijkt het wel alsof je leven pas zinvol is als je een superlijf, supervrienden, een superbaan en een superpartner en een superhuis hebt. Het is niet zo gek dat juist zwervers, armoedzaaiers en dergelijke soms meer vrede met het leven kunnen hebben. Die hebben ontdekt wat er echt toe doet.
Als je echt niet kunt leven met je huidige baan, ga er dan voor en gooi het roer om. Maar overweeg ook de mogelijkheid dat je misschien zou moeten leren waarderen wat je hebt, in plaats van nieuwe dromen na te jagen. Alleen jij kunt het verschil gaan maken tussen aanvaarden wat je niet kunt veranderen, of te veranderen wat je niet kunt aanvaarden.
Tadaaa..... daar heb je je probleem te pakken. [domineemodus] In een wereld waarin 5 miljard mensen al dolblij zouden zijn met schoon water, een dak boven je hoofd, een fatsoenlijke baan en een comfortabel leven, denk jij dat je leven pas zin heeft als je de optimale droombaan hebt, het beste leven, elke dag een 10 waard is, en less-than-perfect gewoon gelijk staat aan totally insufficient. [domineemodus uit].
OK, ik snap dat dat ontzettend schoolmeesterig en domineeachtig klinkt, maar je staat ergens op de top van de behoeftenpiramide, en dan wil je nog verder naar boven naar de meest superbevredigende baan. Heel begrijpelijk, maar er zijn maar weinig droombanen en heel veel gemiddelde banen waar je een heel bevredigend bestaan mee kunt ontwikkelen als je zelf eens kijkt naar wat je wél hebt in plaats van naar wat er nog ontbreekt.
In onze westerse wereld lijkt het wel alsof je leven pas zinvol is als je een superlijf, supervrienden, een superbaan en een superpartner en een superhuis hebt. Het is niet zo gek dat juist zwervers, armoedzaaiers en dergelijke soms meer vrede met het leven kunnen hebben. Die hebben ontdekt wat er echt toe doet.
Als je echt niet kunt leven met je huidige baan, ga er dan voor en gooi het roer om. Maar overweeg ook de mogelijkheid dat je misschien zou moeten leren waarderen wat je hebt, in plaats van nieuwe dromen na te jagen. Alleen jij kunt het verschil gaan maken tussen aanvaarden wat je niet kunt veranderen, of te veranderen wat je niet kunt aanvaarden.
zondag 27 december 2009 om 22:43
quote:eevelienn schreef op 27 december 2009 @ 22:14:
Misschien wil ik wel werken voor Doe een Wens, dat ligt ook in het verlengde van mijn eigen werk.
Probleem is dat ik zo ontzettend lamlendig wordt van de gedachte dat IK het best uit mijn leven moet halen en me dat nog niet gelukt is
Nou krijg je van mij een schop: hou es op je bent dertig en trouwens volgens mij blijf je het beste uit je leven willen halen ook al wordt je 110. Er is volgens mij geen eindpunt in leren in leven...het is een kwestie van zien waarvan jij kan leren.
Voor mij gaat het in het leven over echte verbintenis, over delen, over mezelf en andere mensen mooie en waardevolle ervaringen te geven. En juist die verbintenis, en het delen, is dat wat ik het moeilijkst vind.
Wat is daar moeilijk aan? Begin morgen een gesprek met die ene buurvrouw die je eigenlijk nooit hebt gesproken. Praat met de mensen die je het gevoel geven dat je het misschien niet snapt. Ga op je bek waar je op je bek gaat. Klop je knieeen af en ga weer verder. Hou op in menselijk contact de veiligheid van eigen sociaal verkeer te zoeken. Vraag bijvoorbeeld mensen waarmee je normaliter weinig contact hebt eens naar hun mening en beweegredenen. Kunnen zeer verfrissende momenten door ontstaan.
Vooral als je zoals je zelf zegt :
maakt weer dat ik de schone schijn graag ophou.
Misschien wil ik wel werken voor Doe een Wens, dat ligt ook in het verlengde van mijn eigen werk.
Probleem is dat ik zo ontzettend lamlendig wordt van de gedachte dat IK het best uit mijn leven moet halen en me dat nog niet gelukt is
Nou krijg je van mij een schop: hou es op je bent dertig en trouwens volgens mij blijf je het beste uit je leven willen halen ook al wordt je 110. Er is volgens mij geen eindpunt in leren in leven...het is een kwestie van zien waarvan jij kan leren.
Voor mij gaat het in het leven over echte verbintenis, over delen, over mezelf en andere mensen mooie en waardevolle ervaringen te geven. En juist die verbintenis, en het delen, is dat wat ik het moeilijkst vind.
Wat is daar moeilijk aan? Begin morgen een gesprek met die ene buurvrouw die je eigenlijk nooit hebt gesproken. Praat met de mensen die je het gevoel geven dat je het misschien niet snapt. Ga op je bek waar je op je bek gaat. Klop je knieeen af en ga weer verder. Hou op in menselijk contact de veiligheid van eigen sociaal verkeer te zoeken. Vraag bijvoorbeeld mensen waarmee je normaliter weinig contact hebt eens naar hun mening en beweegredenen. Kunnen zeer verfrissende momenten door ontstaan.
Vooral als je zoals je zelf zegt :
maakt weer dat ik de schone schijn graag ophou.
zondag 27 december 2009 om 22:45
ja ik herken dit gedrag, heb ook leuke baan en vrienden maar vaak denk ik ook het roer moet om. Te lang in bed, te lang op internet, te lang hangen. En dan denk ik soms het ook het roer moet om. En dat probeer ik ook, maar ik merk ook dat het beetje bij beetje gaat. Als ik terug kijk op afgelopen jaar is het roer best al wel een beetje om, en 1 keer lukt schijnbaar niet.
Beetje bij beetje gaat hier het roer om, kijk hoe ver het roer al om is, en niet hoe ver het misschien nog moet
Beetje bij beetje gaat hier het roer om, kijk hoe ver het roer al om is, en niet hoe ver het misschien nog moet
zondag 27 december 2009 om 22:45
Ook voor mij erg herkenbaar.. 2010 staat voor mij dan ook in het teken uit te zoeken wat ik daadwerkelijk wil.
Vandaag was ik weer mn huis aan het opruimen en dacht: eigenlijk wil en kan ik best verhuizen.
Daar ga ik ook mee aan de slag, eens kijken of ik werk kan vinden in de regio waar ik wel zou willen werken. En dan eens iets compleet anders dan wat ik nu doe, ben met mn huidige baan wel klaar.
Ik heb overigens veel steun aan een (mental) coach, misschien ook voor jou een idee?
Vandaag was ik weer mn huis aan het opruimen en dacht: eigenlijk wil en kan ik best verhuizen.
Daar ga ik ook mee aan de slag, eens kijken of ik werk kan vinden in de regio waar ik wel zou willen werken. En dan eens iets compleet anders dan wat ik nu doe, ben met mn huidige baan wel klaar.
Ik heb overigens veel steun aan een (mental) coach, misschien ook voor jou een idee?
zondag 27 december 2009 om 22:46
Ik heb er 10 jaar geleden ook last van gehad, het waar doe ik 't allemaal voor gevoel. Maar toen kreeg ik 'n nieuw doel in mijn leven (fotografie) waardoor mijn werk voort leeft als ik er zelf op 'n gegeven moment niet meer ben en gek genoeg heeft me dat de juiste oppepper gegeven waarna ik enorm ben opgebloeid en met volle teugen van 't leven geniet.
zondag 27 december 2009 om 22:49
@ eevelienn: sommige dingen die je schrijft zijn zeker herkenbaar. Hopelijk heb je wat aan deze tips:
- Laat je vrienden maar eens zien dat het eigenlijk helemaal niet zo goed gaat met jou. Omdat jij nooit laat zien dat het ook wel eens niet goed gaat/je baalt van dingen/je dagen opsluit in huis, laten zij ook hun diepste gevoelens niet (snel) zien. Daardoor houd je dat oppervlakkige in stand. Als jij je hart eens lucht bij een goede vriend(in), dan zullen ze zien dat jij ook best wel kwetsbaar bent en zullen zij eerder het gevoel hebben dat jij echt iets met hen wilt delen.
- Misschien klinkt dit een beetje gek, maar ik leef vaak weer op van kunst/cultuur: ga naar een goed toneelstuk, lees een goed boek, luister naar muziek. Door die kunstvormen kan ik even ontsnappen aan de 'gewone wereld'. Ineens besef je weer dat er ook een andere wereld is, die je innerlijke wereld beroert. Door te lezen/kijken naar levens van anderen, door muziek te luisteren die bepaalde emoties oproept spreek je ineens weer gevoelens/ideeën aan die ver weggestopt zijn, of die je vergeten bent. En door dat herontdekken krijg je weer het gevoel dat je leeft. En wordt je geïnspireerd om wat dan ook te doen. Overigens helpt een lange boswandeling ook om in dat soort sferen te komen.
Succes ermee.
- Laat je vrienden maar eens zien dat het eigenlijk helemaal niet zo goed gaat met jou. Omdat jij nooit laat zien dat het ook wel eens niet goed gaat/je baalt van dingen/je dagen opsluit in huis, laten zij ook hun diepste gevoelens niet (snel) zien. Daardoor houd je dat oppervlakkige in stand. Als jij je hart eens lucht bij een goede vriend(in), dan zullen ze zien dat jij ook best wel kwetsbaar bent en zullen zij eerder het gevoel hebben dat jij echt iets met hen wilt delen.
- Misschien klinkt dit een beetje gek, maar ik leef vaak weer op van kunst/cultuur: ga naar een goed toneelstuk, lees een goed boek, luister naar muziek. Door die kunstvormen kan ik even ontsnappen aan de 'gewone wereld'. Ineens besef je weer dat er ook een andere wereld is, die je innerlijke wereld beroert. Door te lezen/kijken naar levens van anderen, door muziek te luisteren die bepaalde emoties oproept spreek je ineens weer gevoelens/ideeën aan die ver weggestopt zijn, of die je vergeten bent. En door dat herontdekken krijg je weer het gevoel dat je leeft. En wordt je geïnspireerd om wat dan ook te doen. Overigens helpt een lange boswandeling ook om in dat soort sferen te komen.
Succes ermee.
zondag 27 december 2009 om 22:51
TO, ik krijg het idee dat je je leven nu te oppervlakkig vindt en dat je snakt naar "meer": meer diepgang en meer waarde. Als je mensen helpen nu al leuk vindt is dat wellicht iets om verder uit te werken.
Maar wel even een waarschuwing uit eigen ervaring: ook die nieuwe richting kan vol teleurstellingen zijn, bijvoorbeeld met stomme collega's of een vreselijke baas.
Veel dromen gaan ook in rook op, dus volg je dromen, maar wees wel realistisch.
Maar wel even een waarschuwing uit eigen ervaring: ook die nieuwe richting kan vol teleurstellingen zijn, bijvoorbeeld met stomme collega's of een vreselijke baas.
Veel dromen gaan ook in rook op, dus volg je dromen, maar wees wel realistisch.
