Hoe kan een moeder nou niet van haar kind(eren) houden ?

Lieve Viva´s

Mijn moeder heeft nooit interesse in mij getoond
ze deed nooit iets met mij samen toen ik een kind was en sprak niet met me
hier door voelde ik mij altijd eenzaam en ben ik meer naar binnen gekeerd

na de scheiding van mijn ouders heeft ze mij nooit gevraagd hoe het met mij ging
of wat ik later voor een beroep wilde uitoefenen
ze haalde mij 1 of 2 keer in het jaar op en ik hoopte altijd op een betere band

Toen ik mijn zoontje kreeg vroeg ze aan mijn echtgenoot of hij bij haar en haar toenmalige vriend
wilde wonen voor werk. Ze appte en belde hem , Maar liet mij niks hier over weten
ik dacht altijd dat mijn moeder druk was
Hoezo kon ze mijn echtgenoot wel de hele tijd bellen en appen? En hoezo word er niks met mij
besproken ?

Verder kocht ze wel baby spulletjes en huurde een kolfmachine
ze bleef hameren dat ik borstvoeding moest geven, En dat terwijl ik elke keer een borstontsteking kreeg
Waarom wilde ze nu wel ineens met mijn leven bemoeien ? En blijft ze maar hameren
terwijl ik me depressief begin te voelen

Na een akkefietje
was ik klaar met die vrouw ik heb mijn agressie van een rot pubertijd en rot jeugd op haar gebotvierd
misschien niet helemaal eerlijk,
Ik heb hele erge dingen gezegd die het daglicht niet kunnen verdragen
inmiddels mijn excuses via app en facebook bericht gemaakt en dat ik graag met haar zou willen
praten hier over . Maar ze zet er een profiel foto op
met de tekst ´ik heb werkelijk helemaal niets te vertellen´ En maanden daarna bleef dit zo

Ik weet van mij zelf dat ik een laag zelfbeeld heb ontwikkeld van uit mijn jeugd
Ik probeer met mijn codepentie te leven en ik heb daar therapie voor
inmiddels ben ik niet meer zo´n target voor narcisten
ik heb geen leuke pubertijd gehad met depressies en psychose
en school destijds niet kunnen af maken.

Ik las net verhalen van moeders op google die echt niet van hun kinderen houden
ze zien zich zelf als verzorgers en zijn blij en opgelucht als het kind weg is
sommige zijn gefrustreerd dat ze geen liefde kunnen voelen voor het kind

ik kan me hier zo weinig bij voorstellen mijn moeder heeft niet van mij gehouden
maar ik heb wel een zoon van bijna 4 jaar , Waar ik zo ontzettend veel van hou
als ik die ingredienten van de liefde niet in mij had
dan wist ik niet wat er van mijn zoontje terecht zou moeten komen .. het klinkt zo vreselijk een kind zonder liefde
maar ik ben zelf dat kind zonder die ingredienten en met behulp van therapie
leer ik mij gezonde grenzen aan en eigenliefde
Het is heel vreemd als je beetje bij beetje eigenwaarde krijgt
een gevoel die je nog nooit gekend hebt
ik wist niet dat ik zo´n laag zelfbeeld had en nog deels heb.

Maar ik ben er niet helemaal uit
hoe is het mogelijk dat een moeder geen liefde voelt voor haar kind?
houdt die persoon misschien niet van zich zelf ?
ik heb werkelijk geen idee
Misschien kunnen jullie me een eindje op weg helpen?
ik ben verder niet op zoek naar antwoordde van uit mijn moeder

ik zal mijn moeder nooit meer zien
en ik weet welk pad ik nu ga bewandelen

Bedankt voor het lezen

Poezenmens290 schreef: ↑

14-02-2019 21:04

Het beste wat je kunt doen is geen contact meer hebben , want dit sloopt je. Ik heb nu 2jaar geen contact meer , en mijn Hoofd is stukken rustiger, als je geen contact meer hebt , hou er dan rekening mee dat ze alles gaat proberen, je omkopen met spullen of geld , via via contact met je zoeken dus via een vriend van jou om informatie te krijgen , dat doet mijn moeder dus allemaal, ook via mijn exen , het is zelfs zo erg dat ze de belastingdienst belt en zich voordoet als mij ,mijn dokter belt en vertelde dat het niet zo goed met mij ging , terwijl ze mij een jaar niet had gezien gesproken, dus let goed op , dit heet flying monkeys, en kijk vooral veel youtube video's over narcisten zo begrijp je jezelf ook stukken beter, waarom bepaalde dingen zo gaan of waarom je ze doet , het opende mij mijn ogen Petra van deijl is een goeie om mee te beginnen
En voor de Nederlandse versie Petra joy van deijl

ja en ook vooral het doen als of er nooit iets gebeurt is..
met andere woorden het heeft nooit plaats gevonden
in welke tijd leeft ze....

Maelstrom schreef: ↑

14-02-2019 21:10

Niet alles gelezen maar ik hoop dat je ergens in de toekomst antwoorden op je vragen gaat krijgen. Ik heb zelf een gecompliceerde relatie met m'n moeder en ik herken wel dingen die je schrijft. Soms zijn dingen zo. Mensen zijn soms ingewikkeld. Ik heb na heel wat jaren therapie is uiteindelijk geaccepteerd dat ik nooit liefde en erkenning zal krijgen en dat ik vroeger emotioneel verwaarloosd ben was een eye-opener voor mij.
Liefs!

heel erg bedankt
ook vervelend dat jij dit hebt door moeten maken
gelukkig helpt therapie en acceptie het beste als medicijn
ik hoop ook echt dat mijn wond ook ooit geheeld word
want dat is het niet anders zou ik hier niet naar vragen denk ik ..

Soulsista schreef: ↑

14-02-2019 21:13

To heeft waarschijnlijk haar verdriet en frustraties nooit kunnen uitspreken en dat moest er een keer uit.
Sterker nog het was broodnodig zodat moeder beseft wat ze heeft aangericht.
To hoeft nergens haar excuses voor aan te bieden of zich rot te voelen.
Mijn kind zou ik ver uit de buurt houden van zo een persoon, jammer dan voor oma hoor. Als je niet met kinderen kunt omgaan en ook je fouten niet kunt inzien heb je niks te zoeken rondom mijn koter.

Dat klopt ik durfde nooit met mijn moeder hier over te praten als puber
ik liet aan de buiten wereld zien dat ik hier geen last van had
maar omdat zei het ook negeerde ging mijn leven ook door op mijn manier
maar ik zou mijn zoontje er niet naar toe willen sturen
want dan denk ik nu bij me zelf ... daar voor hou ik niet genoeg van haar
dat is heel hard maar.. dat is echt wat ik voel daar is de kloof ook te groot voor.

Poezenmens290 schreef: ↑

14-02-2019 21:15

Spreek het maar uit naar eennarcist , dan zie je wat er gebeurt , je word de grond dan ingetrapt , wij worden zo gemaakt puur door de narcistische opvoeding, je mag niets uiten , voelen bepraten , alleen maar opkroppen

ja zo voelt dat inderdaad of straal hard genegeerd
je bent geen mens op deze manier ... maar een kastplantje ofzo

Enn schreef: ↑

14-02-2019 21:17

Het zal altijd een litteken blijven.
Zorg voor veel pleisters op die wond door liefde te geven ipv je af te vragen waarom je het niet gekregen hebt. Niemand kan je daar een zinnig antwoord op geven omdat die gewoonweg niet bestaat. Iedereen is een bak liefde, respect en erkenning waard, jij ook. En het is aan de imho hufters van ouders die dit niet konden of wilden geven aan hun kind om met zichzelf te leven. Ben blij dat jij dit niet bent, dat jij zoonlief wel kunt meegeven wat je gemist hebt.

dankjewel super lief bericht
inderdaad de focus op je zelf en op een beter leven is veel belangrijker
ik leef ook niet meer in die tijd
net wat je zegt een echt antwoord zal ik hier ook nooit op kunnen krijgen
maar geen antwoord is misschien ook een soort antwoord

Poezenmens290 schreef: ↑

14-02-2019 21:11

Het is je eigen stem die je neerhalen En hoe komt dat? Bij mij omdat dit 28jaar lang tegen mij gezegd is dan zij mijn moeder, als je nog vragen hebt of graag verhaal kwijt wilt kan je me altijd privé bericht sturen

wat hoor jij dan?
ik hoor heel vaak ik ´haat je´of soms andere dingen maar voornamelijk ik haat je
dat zei mijn ex vroeger vaak tegen mij dat
was overigens een narcist van top tot teen
en ik begon me zelf te haten en belandde in een psychose
daarna heb ik altijd nog een beetje die stemmen in mijn hoofd af en toe meestal in de avond
of als ik veel stres heb.

Soulsista schreef: ↑

14-02-2019 21:52

Dat weet ik niet.
Ken moeder en haar intenties niet.
Feit is wel dat haar opvoeding of gebrek daaraan flinke schade heeft aangericht bij to.
Durft to haar verdriet eindelijk uit te spreken krijgt ze de deksel op haar neus van moeder, mevrouw erkent haar fouten en falen dus niet, wat betekent dat zij haar waardeloze gedrag zal blijven voortzetten.
Daar heeft to niks aan behalve nog meer ellende en kind heeft er evenmin baat bij om blootgesteld te worden aan een wrak van een mens.
Met je dochter kan je geen contact onderhouden maar ondertussen wel doodleuk je kontje erin proberen te draaien bij schoonzoon. Dat slaat echt alles.
Een keiharde trap na voor to, even laten zien dat ze best instaat is om te communiceren.
Alleen niet met haar.

Ja precies zo voelde dat
natuurlijk zijn er wel wat meer dingen gebeurt
die net zoals dit heel lullig zijn over gekomen
maar nu na al het lezen en typen
denk ik bij me zelf ik moet blij zijn dat het contact voorbij is
want ik had hier niets aan , zelfs bij haar komst destijds na de bevalling
voelde ik geen enkele blijdschap bij haar komst.