Psyche
alle pijlers
Hoe kan een moeder nou niet van haar kind(eren) houden ?
donderdag 14 februari 2019 om 19:18
Lieve Viva´s
Mijn moeder heeft nooit interesse in mij getoond
ze deed nooit iets met mij samen toen ik een kind was en sprak niet met me
hier door voelde ik mij altijd eenzaam en ben ik meer naar binnen gekeerd
na de scheiding van mijn ouders heeft ze mij nooit gevraagd hoe het met mij ging
of wat ik later voor een beroep wilde uitoefenen
ze haalde mij 1 of 2 keer in het jaar op en ik hoopte altijd op een betere band
Toen ik mijn zoontje kreeg vroeg ze aan mijn echtgenoot of hij bij haar en haar toenmalige vriend
wilde wonen voor werk. Ze appte en belde hem , Maar liet mij niks hier over weten
ik dacht altijd dat mijn moeder druk was
Hoezo kon ze mijn echtgenoot wel de hele tijd bellen en appen? En hoezo word er niks met mij
besproken ?
Verder kocht ze wel baby spulletjes en huurde een kolfmachine
ze bleef hameren dat ik borstvoeding moest geven, En dat terwijl ik elke keer een borstontsteking kreeg
Waarom wilde ze nu wel ineens met mijn leven bemoeien ? En blijft ze maar hameren
terwijl ik me depressief begin te voelen
Na een akkefietje
was ik klaar met die vrouw ik heb mijn agressie van een rot pubertijd en rot jeugd op haar gebotvierd
misschien niet helemaal eerlijk,
Ik heb hele erge dingen gezegd die het daglicht niet kunnen verdragen
inmiddels mijn excuses via app en facebook bericht gemaakt en dat ik graag met haar zou willen
praten hier over . Maar ze zet er een profiel foto op
met de tekst ´ik heb werkelijk helemaal niets te vertellen´ En maanden daarna bleef dit zo
Ik weet van mij zelf dat ik een laag zelfbeeld heb ontwikkeld van uit mijn jeugd
Ik probeer met mijn codepentie te leven en ik heb daar therapie voor
inmiddels ben ik niet meer zo´n target voor narcisten
ik heb geen leuke pubertijd gehad met depressies en psychose
en school destijds niet kunnen af maken.
Ik las net verhalen van moeders op google die echt niet van hun kinderen houden
ze zien zich zelf als verzorgers en zijn blij en opgelucht als het kind weg is
sommige zijn gefrustreerd dat ze geen liefde kunnen voelen voor het kind
ik kan me hier zo weinig bij voorstellen mijn moeder heeft niet van mij gehouden
maar ik heb wel een zoon van bijna 4 jaar , Waar ik zo ontzettend veel van hou
als ik die ingredienten van de liefde niet in mij had
dan wist ik niet wat er van mijn zoontje terecht zou moeten komen .. het klinkt zo vreselijk een kind zonder liefde
maar ik ben zelf dat kind zonder die ingredienten en met behulp van therapie
leer ik mij gezonde grenzen aan en eigenliefde
Het is heel vreemd als je beetje bij beetje eigenwaarde krijgt
een gevoel die je nog nooit gekend hebt
ik wist niet dat ik zo´n laag zelfbeeld had en nog deels heb.
Maar ik ben er niet helemaal uit
hoe is het mogelijk dat een moeder geen liefde voelt voor haar kind?
houdt die persoon misschien niet van zich zelf ?
ik heb werkelijk geen idee
Misschien kunnen jullie me een eindje op weg helpen?
ik ben verder niet op zoek naar antwoordde van uit mijn moeder
ik zal mijn moeder nooit meer zien
en ik weet welk pad ik nu ga bewandelen
Bedankt voor het lezen
Mijn moeder heeft nooit interesse in mij getoond
ze deed nooit iets met mij samen toen ik een kind was en sprak niet met me
hier door voelde ik mij altijd eenzaam en ben ik meer naar binnen gekeerd
na de scheiding van mijn ouders heeft ze mij nooit gevraagd hoe het met mij ging
of wat ik later voor een beroep wilde uitoefenen
ze haalde mij 1 of 2 keer in het jaar op en ik hoopte altijd op een betere band
Toen ik mijn zoontje kreeg vroeg ze aan mijn echtgenoot of hij bij haar en haar toenmalige vriend
wilde wonen voor werk. Ze appte en belde hem , Maar liet mij niks hier over weten
ik dacht altijd dat mijn moeder druk was
Hoezo kon ze mijn echtgenoot wel de hele tijd bellen en appen? En hoezo word er niks met mij
besproken ?
Verder kocht ze wel baby spulletjes en huurde een kolfmachine
ze bleef hameren dat ik borstvoeding moest geven, En dat terwijl ik elke keer een borstontsteking kreeg
Waarom wilde ze nu wel ineens met mijn leven bemoeien ? En blijft ze maar hameren
terwijl ik me depressief begin te voelen
Na een akkefietje
was ik klaar met die vrouw ik heb mijn agressie van een rot pubertijd en rot jeugd op haar gebotvierd
misschien niet helemaal eerlijk,
Ik heb hele erge dingen gezegd die het daglicht niet kunnen verdragen
inmiddels mijn excuses via app en facebook bericht gemaakt en dat ik graag met haar zou willen
praten hier over . Maar ze zet er een profiel foto op
met de tekst ´ik heb werkelijk helemaal niets te vertellen´ En maanden daarna bleef dit zo
Ik weet van mij zelf dat ik een laag zelfbeeld heb ontwikkeld van uit mijn jeugd
Ik probeer met mijn codepentie te leven en ik heb daar therapie voor
inmiddels ben ik niet meer zo´n target voor narcisten
ik heb geen leuke pubertijd gehad met depressies en psychose
en school destijds niet kunnen af maken.
Ik las net verhalen van moeders op google die echt niet van hun kinderen houden
ze zien zich zelf als verzorgers en zijn blij en opgelucht als het kind weg is
sommige zijn gefrustreerd dat ze geen liefde kunnen voelen voor het kind
ik kan me hier zo weinig bij voorstellen mijn moeder heeft niet van mij gehouden
maar ik heb wel een zoon van bijna 4 jaar , Waar ik zo ontzettend veel van hou
als ik die ingredienten van de liefde niet in mij had
dan wist ik niet wat er van mijn zoontje terecht zou moeten komen .. het klinkt zo vreselijk een kind zonder liefde
maar ik ben zelf dat kind zonder die ingredienten en met behulp van therapie
leer ik mij gezonde grenzen aan en eigenliefde
Het is heel vreemd als je beetje bij beetje eigenwaarde krijgt
een gevoel die je nog nooit gekend hebt
ik wist niet dat ik zo´n laag zelfbeeld had en nog deels heb.
Maar ik ben er niet helemaal uit
hoe is het mogelijk dat een moeder geen liefde voelt voor haar kind?
houdt die persoon misschien niet van zich zelf ?
ik heb werkelijk geen idee
Misschien kunnen jullie me een eindje op weg helpen?
ik ben verder niet op zoek naar antwoordde van uit mijn moeder
ik zal mijn moeder nooit meer zien
en ik weet welk pad ik nu ga bewandelen
Bedankt voor het lezen
donderdag 14 februari 2019 om 22:15
Welke tips heeft de psycholoog hiervoor gegeven?Poezenmens290 schreef: ↑14-02-2019 22:14Als iets tegen zit , dan hoor ik die stem , of als ik iets wil proberen , mijn moeder haalde mij zelfs neer met huiswerk maken, dan vroeg ik iets en dan zei ze ,ben je nou echt zo dom?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 14 februari 2019 om 22:15
Nee mijn schoonvader had hier destijds ook kritiek op
met andere woorden ze is ook een oma
helemaal prima maar deze vrouw is nooit een moeder geweest
hoezo dan wel een oma..
donderdag 14 februari 2019 om 22:23
Jawel maar dus een oma voor hem en die hem leert dat hij zijn moeder mag buitensluiten.
Wat leert dat hem? Wat leert haar gedrag hem over hoe hij met jou zou mogen omgaan?
enn wijzigde dit bericht op 14-02-2019 22:25
13.36% gewijzigd
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 14 februari 2019 om 22:24
Ik ben 2keer in mijn leven naar een psycholoog geweest, 1keer toen moest ik voor 2gesprekken 800euro betalen , meteen gestopt , 2e keer jaar terug die vrouw had geen ervaring met narcistme , ze zei nou de volgende keer gaan we het over jou hebben hoor, inplaatsvan over je moeder , en dat ik het allemaal zo makkelijk kon vertellen zonder emotie , en dat ik er zelfs om kon lachen, ze nam mij dus niet serieus, ze weet dus niet dat wij net als narcisten met een masker op lopen, 400 euro lichter en geen stap verder , had 2uurtjes met haar gesproken ,het schijnt heel lastig te zijn om iemand te vinden die zich verdiept heeft in narcistme, ik moest maar weer met een ander gaan praten ,wat mij dus steeds super veel energie kost , ik werd gewoon gefrusteerd van die vrouw, ik ga niet met Jan en alleman steeds mijn hele verhaal op tafel leggen , ik vroeg1keer om iemand die ervaring heeft met mijn problemen en ik kreeg iemand die veel wist depressie en borderline, dus ik ben er klaar mee, kost me een hoop geld en energie , en dat ik die stap weer durf te te zetten ...en daarna , weer dat stemmetje , zie je wel je had het gewoon niet moeten doen
anoniem_294919 wijzigde dit bericht op 14-02-2019 22:31
41.32% gewijzigd
Wees jezelf
donderdag 14 februari 2019 om 22:29
Ik zou als ik jou was met de ha gaan praten en vragen om een verwijzing voor de vergoede zorg. Waarom? Jij bent beschadigd geraakt en nu jezelf moeder bent is het belangrijk dat jij weet hoe jij met jouw beschadigingen om kan gaan als het op zoonlief aankomt. Hij blijft niet altijd klein en zal ook echt een stuk lastiger worden en dan is het belangrijk dat jij hebt geleerd om na te denken voordat je reageert. Want ieder mens blijft en is óók een product van zijn/haar opvoeding, en dus jij ook. Hoezeer je vooraf ook besluit om nóóóóit zo te zijn en worden.... hoe lastiger dit kan zijn op momenten dat emoties (die ontstaan door opvoedsitiuaties met kind) je overvallen.
enn wijzigde dit bericht op 14-02-2019 22:32
16.71% gewijzigd
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 14 februari 2019 om 22:30
Tja sneu hoor.Easy12 schreef: ↑14-02-2019 22:06Ja precies zo voelde dat
natuurlijk zijn er wel wat meer dingen gebeurt
die net zoals dit heel lullig zijn over gekomen
maar nu na al het lezen en typen
denk ik bij me zelf ik moet blij zijn dat het contact voorbij is
want ik had hier niets aan , zelfs bij haar komst destijds na de bevalling
voelde ik geen enkele blijdschap bij haar komst.
Goed dat je het contact hebt verbroken.
Je kan ook pas écht beginnen met helen als de storende factor verdwenen is uit je leven. Hoop dat het je rust gaat geven.
donderdag 14 februari 2019 om 22:33
Hier heb je zo gelijk in.
En tegelijkertijd is het zo moeilijk als het een familielid betreft.
donderdag 14 februari 2019 om 22:37
De enige familie die ik nog heb is mijn pa mijn oma van 89 , de rest van de familie zie ik niet meer , en als ik ze spreek , dan lieg ik over waar ik woon , want ik weet dat mijn ma en mijn zus in hun facebook staat , en dan verteld die weer tegen die dat ik daar en daar woon ...zo erg is het , dat ik tegen mijn eigen familie moet gaan liegen , maar Ja het heeft toch geen zin om alles uit te leggen , de narcist verdraaid alles
Mijn moeder gunt me ook geen rust , ze zoekt me op via internet krijg ik weer een verzoek, bij mijn vorige adres kreeg ik verjaardagskaarten terwijl ik haar dan maaaaaaanden niet sprak ivm ruzie , heb alles veranderd facebook eraf , ander tel nr , ander huis adres
Het is zelfs zo erg dat als ik hier in de buurt een camera zie waar wat opgenomen word ik weg ren , omdat ik bang ben Dat mijn moeder me op tv ziet en dan weet waar ik ongeveer woon , ik wil gewoon rust
Het adres waar ik eerst woonde was ik altijd op mijn hoede, straks staat ze voor de deur, als ik een auto zag die op naar auto leek , keek ik altijd naar binnen of het haar auto wel was , als ik gerinkel hoorde van een sleutelbos dan kreeg ik al hartkloppingen want dat doet me denken aan mijn ma
Mijn moeder gunt me ook geen rust , ze zoekt me op via internet krijg ik weer een verzoek, bij mijn vorige adres kreeg ik verjaardagskaarten terwijl ik haar dan maaaaaaanden niet sprak ivm ruzie , heb alles veranderd facebook eraf , ander tel nr , ander huis adres
Het is zelfs zo erg dat als ik hier in de buurt een camera zie waar wat opgenomen word ik weg ren , omdat ik bang ben Dat mijn moeder me op tv ziet en dan weet waar ik ongeveer woon , ik wil gewoon rust
Het adres waar ik eerst woonde was ik altijd op mijn hoede, straks staat ze voor de deur, als ik een auto zag die op naar auto leek , keek ik altijd naar binnen of het haar auto wel was , als ik gerinkel hoorde van een sleutelbos dan kreeg ik al hartkloppingen want dat doet me denken aan mijn ma
anoniem_294919 wijzigde dit bericht op 14-02-2019 22:46
47.24% gewijzigd
Wees jezelf
donderdag 14 februari 2019 om 22:46
TO: mijn moeder had dat ook, ze kon gewoon niet van ons houden, daarbij had ze zelf heel veel problemen. Ik heb wel nog contact met haar, maar op mijn voorwaarden. Dus ik heb vaste regels opgesteld hoe zij zich dient te gedragen, doet ze dat niet dan is er geen contact. Dat kostte in het begin wat moeite, maar dat lijkt nu (na een aantal jaar) een stuk beter te gaan.
Moet wel bij gezegd worden dat mijn moeder zich bij tijd en wijle ook oprecht schuldig voelt.
Moet wel bij gezegd worden dat mijn moeder zich bij tijd en wijle ook oprecht schuldig voelt.
