Psyche
alle pijlers
hoe kan ik het beste helpen?
dinsdag 18 mei 2010 om 18:21
Een goede vriendin was een paar jaar geleden flink overspannen en is zelfs opgenomen geweest. Na een korte, maar vrij intensieve periode en medicatie is ze weer helemaal opgekrabbeld. (Ze slikt nu al 2 jaar geen ad meer)
Maar vanochtend was ik bij haar en ik merkte dat het wel eens de verkeerde kant op kon gaan. Ze was wat vergeetachtig en op een vreemde manier vrolijk. Maar tussendoor was ze eigenlijk weer heel normaal, dus ik twijfelde wel. In eerste instantie heb ik het haar niet laten merken.
Wel heb ik praktische hulp aangeboden. Maar ze liet merken dat ze daar niet zoveel behoefte aan had, en dat ze gewoon een paar nachtjes slecht had geslapen.
Ik ben na een paar uur weg gegaan maar was niet echt gerust en heb haar partner gebeld. Die maakte zich ook al een beetje zorgen om haar en zou haar proberen over te halen om weer hulp te gaan zoeken.
Nu wil ik morgen weer heen, maar ik weet eigenlijk niet zo goed hoe hier mee om te gaan. Wat kun je het beste doen in zo'n geval; moet ik 'meepraten' als ik merk dat ze in de war is, of moet ik haar proberen te corrigeren?
Ik kan me voorstellen dat het nog verwarrender is als ik aangeef dat ik merk dat ze in de war is.
Maar aan de andere kant kan het ook een voorteken zijn dat het weer misgaat.....
Maar vanochtend was ik bij haar en ik merkte dat het wel eens de verkeerde kant op kon gaan. Ze was wat vergeetachtig en op een vreemde manier vrolijk. Maar tussendoor was ze eigenlijk weer heel normaal, dus ik twijfelde wel. In eerste instantie heb ik het haar niet laten merken.
Wel heb ik praktische hulp aangeboden. Maar ze liet merken dat ze daar niet zoveel behoefte aan had, en dat ze gewoon een paar nachtjes slecht had geslapen.
Ik ben na een paar uur weg gegaan maar was niet echt gerust en heb haar partner gebeld. Die maakte zich ook al een beetje zorgen om haar en zou haar proberen over te halen om weer hulp te gaan zoeken.
Nu wil ik morgen weer heen, maar ik weet eigenlijk niet zo goed hoe hier mee om te gaan. Wat kun je het beste doen in zo'n geval; moet ik 'meepraten' als ik merk dat ze in de war is, of moet ik haar proberen te corrigeren?
Ik kan me voorstellen dat het nog verwarrender is als ik aangeef dat ik merk dat ze in de war is.
Maar aan de andere kant kan het ook een voorteken zijn dat het weer misgaat.....
dinsdag 18 mei 2010 om 18:31
dinsdag 18 mei 2010 om 18:47
Gussie, je bent een geweldige vriendin! Goed dat je veranderingen in je vriendin signaleert en met haar vriend heb besproken. Dat wil ik eigenlijk alleen even kwijt, want ik kan je niet precies vertellen wat je moet doen. Maar uiteindelijk heeft ze er het meest aan als je eerlijk tegen haar bent dat je je zorgen maakt. Ook al slaat ze je hulp af, is het lief van je als haar in de gaten lijft houden. Je heb je hulp al aangeboden, maar kan haar niet dwingen er iets mee te doen. Misschien moet het bij haar ook even bezinken dat het niet lekker met haar gaat, dat is waarschijnlijk moeilijk te accepteren. Misschien kan ze het pas met jou delen als ze het zelf (h)erkent. Sterkte!
dinsdag 18 mei 2010 om 19:01
Wat goed gussie dat je het opmerkt bij je vriendin en dat je contact hebt opgenomen met haar vriend.
Ik denk dat je goed moet opletten om een vriendin te blijven en niet een hulpverlener.
Als vriendin kun je zeggen dat je je zorgen maakt en haar vragen om bijvoorbeeld naar de huisarts te gaan. En eventueel nog met haar mee gaan.
Ik zou wel een beetje met haar meegaan als ze opeens heel raar vrolijk doet, dus niet opeens zeggen 'wat doe je raar' ofzo.
Maar als ze dan weer wat rustiger is aankaarten om hulp te zoeken. Overigens een slechte nachtrust is ook echt vervelend, misschien kun je daar nog op in gaan en kijken of je daar samen een oplossing voor kunt vinden. (waarom ze dus zo slecht heeft geslapen)
Nog een aanvulling: Misschien 'praktische' hulp bieden. Even helpen met het huishouden, als ze hulp wil de huisarts bellen en een afspraak maken, vragen of ze komt eten zodat ze even niet hoeft te koken etc.
Ik denk dat je goed moet opletten om een vriendin te blijven en niet een hulpverlener.
Als vriendin kun je zeggen dat je je zorgen maakt en haar vragen om bijvoorbeeld naar de huisarts te gaan. En eventueel nog met haar mee gaan.
Ik zou wel een beetje met haar meegaan als ze opeens heel raar vrolijk doet, dus niet opeens zeggen 'wat doe je raar' ofzo.
Maar als ze dan weer wat rustiger is aankaarten om hulp te zoeken. Overigens een slechte nachtrust is ook echt vervelend, misschien kun je daar nog op in gaan en kijken of je daar samen een oplossing voor kunt vinden. (waarom ze dus zo slecht heeft geslapen)
Nog een aanvulling: Misschien 'praktische' hulp bieden. Even helpen met het huishouden, als ze hulp wil de huisarts bellen en een afspraak maken, vragen of ze komt eten zodat ze even niet hoeft te koken etc.
dinsdag 18 mei 2010 om 19:27
Dank jullie voor de reacties, doet me al goed dat jullie meedenken
Ik wil inderdaad niet de hulpverlener zijn, maar een vriendin. Toch is het heel lastig dit te scheiden, gezien haar verleden. Ze is toen na een psychose opgenomen en intern behandeld. Heel heftig voor haar en haar gezin.
Het heeft me destijds best wel wat moeite gekost haar weer als 'genezen' te zien. Je gaat, ondanks dat je het eigenlijk niet wil, alles analyseren.
Morgen kan ik idd wel eens gaan helpen met koken of wat huishouden. Misschien dat al doende ze wat makkelijker praat dan aan de keukentafel.
Nogmaals bedankt voor jullie reacties!
Ik wil inderdaad niet de hulpverlener zijn, maar een vriendin. Toch is het heel lastig dit te scheiden, gezien haar verleden. Ze is toen na een psychose opgenomen en intern behandeld. Heel heftig voor haar en haar gezin.
Het heeft me destijds best wel wat moeite gekost haar weer als 'genezen' te zien. Je gaat, ondanks dat je het eigenlijk niet wil, alles analyseren.
Morgen kan ik idd wel eens gaan helpen met koken of wat huishouden. Misschien dat al doende ze wat makkelijker praat dan aan de keukentafel.
Nogmaals bedankt voor jullie reacties!
anoniem_19423 wijzigde dit bericht op 20-05-2010 21:29
Reden: vreemde zin op het laatst....
Reden: vreemde zin op het laatst....
% gewijzigd
dinsdag 18 mei 2010 om 20:00
Idd heftig voor haar gezin en waarschijnlijk ook voor jou.
Het is dan toch opeens een andere vriendin, de verhoudingen liggen op zo een moment heel anders.
Het kan natuurlijk ook zo zijn dat ze nu echt moe was en daarom zo raar reageerde.
Maar waarschijnlijk herken je de signalen redelijk goed.
Ik zou ook nog een keer onaangekondigd langswippen.
Heeft ze overdag werk/studie/kinderen/andere vorm van dagbesteding?
Hoe gaat het daar?
Het is dan toch opeens een andere vriendin, de verhoudingen liggen op zo een moment heel anders.
Het kan natuurlijk ook zo zijn dat ze nu echt moe was en daarom zo raar reageerde.
Maar waarschijnlijk herken je de signalen redelijk goed.
Ik zou ook nog een keer onaangekondigd langswippen.
Heeft ze overdag werk/studie/kinderen/andere vorm van dagbesteding?
Hoe gaat het daar?
dinsdag 18 mei 2010 om 20:01
Ik zit een beetje met hetzelfde. Was gister bij een vriendin die een hele zware tijd heeft gehad. Binnen een jaar zijn zowel haar vader als haar broer overleden. Ze heeft echt helemaal aan de grond gezeten, zwaar aan de pillen etc. Sinds een half jaar gaat het weer wat beter maar gister merkte ik aan alles dat ze nog heel veel verdriet heeft. Ze was heel veel aan het huilen en merkbaar erg in de war. Ik maakte (en maak) mij veel zorgen om haar en toen ik gister bij haar weg ging voelde ik mij zo rot. Want wil haar zo graag helpen. Maar wil ook graag dat ze mij ziet als vriendin, als veilige haven en niet dat ze zich ten opzichte van mij beter moet gedragen en dat ik een soort therapeut ben want ze vertelde juist dat ze zo blij is om ook vrolijke dingen te doen en te bespreken. Maar ik zie ook dat het niet goed met haar gaat. Maar ja wat moet je dan doen? In ieder geval van jou heel lief dat je zo bent begaan met haar. Ze mag blij zijn met een vriendin als jouw! En wat je moet doen, wist ik dat ook maar zit nog in hetzelfde dilemma
woensdag 19 mei 2010 om 07:50
quote:lieveranoniemm schreef op 18 mei 2010 @ 20:00:
Heeft ze overdag werk/studie/kinderen/andere vorm van dagbesteding?
Hoe gaat het daar?
Ze heeft parttime werk en dat bevalt haar eigenlijk heel goed. De kinderen zijn in de basisschoolleeftijd. Ze heeft wel eens aangegeven dat de combinatie werk/gezin best heftig is (maar dat hebben natuurlijk wel meer mensen).
Haar partner belde me gisteravond. Ze hebben een goed gesprek gehad. Hij heeft aangegeven dat wij ons zorgen maken om haar. dat we niet gelijk denken dat het mis gaat, maar dat we wel signalen zien. Ze was heel emotioneel, maar ze wil vandaag naar de psycholoog die haar destijds ook goed heeft geholpen.
Dat stelt mij al een beetje gerust.
@Barcelona, het is moeilijk he, zo aan de kant te staan. Ik weet ook eigenlijk niet goed hoe je het beste kan helpen. Misschien kun je haar aangeven dat je denkt dat het wel eens goed is weer met een therapeut over haar problemen te praten.
In ieder geval veel sterkte!!
Heeft ze overdag werk/studie/kinderen/andere vorm van dagbesteding?
Hoe gaat het daar?
Ze heeft parttime werk en dat bevalt haar eigenlijk heel goed. De kinderen zijn in de basisschoolleeftijd. Ze heeft wel eens aangegeven dat de combinatie werk/gezin best heftig is (maar dat hebben natuurlijk wel meer mensen).
Haar partner belde me gisteravond. Ze hebben een goed gesprek gehad. Hij heeft aangegeven dat wij ons zorgen maken om haar. dat we niet gelijk denken dat het mis gaat, maar dat we wel signalen zien. Ze was heel emotioneel, maar ze wil vandaag naar de psycholoog die haar destijds ook goed heeft geholpen.
Dat stelt mij al een beetje gerust.
@Barcelona, het is moeilijk he, zo aan de kant te staan. Ik weet ook eigenlijk niet goed hoe je het beste kan helpen. Misschien kun je haar aangeven dat je denkt dat het wel eens goed is weer met een therapeut over haar problemen te praten.
In ieder geval veel sterkte!!
woensdag 19 mei 2010 om 08:21
woensdag 19 mei 2010 om 09:25
Dat snap ik ook wel.
Fijn dat haar partner meegaat en een week thuis blijft.
Nogmaals ik vind het echt goed dat je het hebt opgemerkt en actie hebt ondernomen door haar partner in te schakelen.
Ik vind je een hele goede vriendin.
Ik duim met je mee dat het meevalt, jij hebt in elk geval gedaan wat je kon.
Fijn dat haar partner meegaat en een week thuis blijft.
Nogmaals ik vind het echt goed dat je het hebt opgemerkt en actie hebt ondernomen door haar partner in te schakelen.
Ik vind je een hele goede vriendin.
Ik duim met je mee dat het meevalt, jij hebt in elk geval gedaan wat je kon.
donderdag 20 mei 2010 om 10:04
Helaas is het gisteravond helemaal mis gegaan. De psycholoog is bij hun thuis geweest en geconcludeerd dat het misschien beter is om opgenomen te worden op de open afdeling. Dat wilde ze gelukkig zelf ook en is vrijwillig gegaan.
Maar na een paar uur kreeg ik een telefoontje van haar partner. Hij vroeg ik mee wilde gaan om haar over te plaatsen naar de gesloten afdeling. (Ze had mij ook opgegeven als contactpersoon) De gesloten afdeling van deze kliniek was vol dus moest ze naar een andere plaats.
Natuurlijk ben ik gelijk gekomen. Eerst hadden we een gesprek met de arts, die zei dat hij dacht dat het misschien wel mee zou vallen, maar helaas moest constateren dat het alleen maar slechter ging. Vandaar de overgang naar de gesloten afdeling.
Ze werd er bij gehaald, en de arts heeft toen haar voorzichtig verteld over de overplaatsing. Ik ben toen vreselijk van haar geschrokken. Ze was helemaal de weg kwijt en ging in gebarentaal 'praten' en 'fluisteren'. Ook werd ze woedend toen haar medicatie werd aangeboden. Ze weigerde het in te nemen en heeft iedereen in de ruimte de huid vol gescholden. Zo was ik hebberig en gierig, de psycholoog was een slechte acteur en haar partner probeerde haar te vergiftigen enz.
Het was verschrikkelijk om te zien. Haar partner ging er ook aan onderdoor en ik kon ook niet anders doen dan toekijken en proberen te troosten.
Doordat ze de medicatie weigerde, kon ze niet vervoerd worden en hebben ze een noodoplossing daar bedacht. Maar vandaag zal ze toch overgeplaatst moeten worden. Desnoods in een ambulance.
We (en ook de deskundigen) zijn bang dat ze lijdt aan manische depressiviteit. Wie heeft hier ervaring mee? en kan mij er iets meer over vertellen?
Maar na een paar uur kreeg ik een telefoontje van haar partner. Hij vroeg ik mee wilde gaan om haar over te plaatsen naar de gesloten afdeling. (Ze had mij ook opgegeven als contactpersoon) De gesloten afdeling van deze kliniek was vol dus moest ze naar een andere plaats.
Natuurlijk ben ik gelijk gekomen. Eerst hadden we een gesprek met de arts, die zei dat hij dacht dat het misschien wel mee zou vallen, maar helaas moest constateren dat het alleen maar slechter ging. Vandaar de overgang naar de gesloten afdeling.
Ze werd er bij gehaald, en de arts heeft toen haar voorzichtig verteld over de overplaatsing. Ik ben toen vreselijk van haar geschrokken. Ze was helemaal de weg kwijt en ging in gebarentaal 'praten' en 'fluisteren'. Ook werd ze woedend toen haar medicatie werd aangeboden. Ze weigerde het in te nemen en heeft iedereen in de ruimte de huid vol gescholden. Zo was ik hebberig en gierig, de psycholoog was een slechte acteur en haar partner probeerde haar te vergiftigen enz.
Het was verschrikkelijk om te zien. Haar partner ging er ook aan onderdoor en ik kon ook niet anders doen dan toekijken en proberen te troosten.
Doordat ze de medicatie weigerde, kon ze niet vervoerd worden en hebben ze een noodoplossing daar bedacht. Maar vandaag zal ze toch overgeplaatst moeten worden. Desnoods in een ambulance.
We (en ook de deskundigen) zijn bang dat ze lijdt aan manische depressiviteit. Wie heeft hier ervaring mee? en kan mij er iets meer over vertellen?
donderdag 20 mei 2010 om 11:13
Ik had het laatste bericht niet gelezen vandaar dat ik mijn reactie herzie.
Ik heb hier en daar wel wat info over (powerpoints) die wil ik je wel toesturen als je dat wilt.
Wat ik je wil meegeven:
- Blijf bij haar, blijf haar steunen. Ze is nu haar zelf niet en zegt wellicht dingen die ze later niet eens meer weet dat ze dit heeft gezegd. Veroordeel haar niet op haar huidige staat. En das verdomde moeilijk dat weet ik, maar probeer de persoon voor ogen te houden die ze is als ze gezond is.
- Wees ook kritisch naar de hulpverlening, hou ook hen in de gaten (wil niet zeggen dat elke hulpverlening slecht is, maar zij kan nu in haar staat niet objectief en helder zijn daarin dus zullen jij en haar partner dat moeten doen voor haar, voor haar belangen op komen, evt. kan zij dit zelf tot op bepaalde hoogte, heel moeilijk in te schatten).
- Praat erover met de partner van haar (herkenning) en met anderen, dit moet je niet alleen willen doen.
Ik heb hier en daar wel wat info over (powerpoints) die wil ik je wel toesturen als je dat wilt.
Wat ik je wil meegeven:
- Blijf bij haar, blijf haar steunen. Ze is nu haar zelf niet en zegt wellicht dingen die ze later niet eens meer weet dat ze dit heeft gezegd. Veroordeel haar niet op haar huidige staat. En das verdomde moeilijk dat weet ik, maar probeer de persoon voor ogen te houden die ze is als ze gezond is.
- Wees ook kritisch naar de hulpverlening, hou ook hen in de gaten (wil niet zeggen dat elke hulpverlening slecht is, maar zij kan nu in haar staat niet objectief en helder zijn daarin dus zullen jij en haar partner dat moeten doen voor haar, voor haar belangen op komen, evt. kan zij dit zelf tot op bepaalde hoogte, heel moeilijk in te schatten).
- Praat erover met de partner van haar (herkenning) en met anderen, dit moet je niet alleen willen doen.
donderdag 20 mei 2010 om 11:26
Gussie, wat heftig zeg! Ik kan me voorstellen dat je erg geschrokken ben. Wel fijn dat haar vriend en jij elkaar hebben om je zorgen te delen. Ik sluit me aan bij de opmerkingen van Eviltje.
Ik kan me voorstellen dat aan manische depressiviteit wordt gedacht. Dat wordt tegenwoordig vaak een 'bipolaire stoornis' genoemd. Op wikipedia is wel wat algemene info te vinden: http://nl.wikipedia.org/wiki/Bipolaire_stoornis.
Er is ook een topic op de dit forum waar een aantal bipolairen met elkaar ervaringen delen: Bipolaire stoornis en medicatie
Sterkte voor jullie alle drie!
Ik kan me voorstellen dat aan manische depressiviteit wordt gedacht. Dat wordt tegenwoordig vaak een 'bipolaire stoornis' genoemd. Op wikipedia is wel wat algemene info te vinden: http://nl.wikipedia.org/wiki/Bipolaire_stoornis.
Er is ook een topic op de dit forum waar een aantal bipolairen met elkaar ervaringen delen: Bipolaire stoornis en medicatie
Sterkte voor jullie alle drie!
donderdag 20 mei 2010 om 11:38
Eviltje (zo evil ben je kennelijk niet), graag wil ik wel die powerpoints inzien. Ik zal ivb herkenbaarheid even een nieuw hotmail account aanmaken. Zodra ik een adres heb, zet ik het hier wel neer.
Haar partner werkt zelf ook in de hulpverlening en wil ook proberen zoveel mogelijk inzage en zeggenschap hebben in de medicatie en behandeling.
De hulpverleners die ik gisteravond heb gezien vond ik op het eerste gezicht erg professioneel en deskundig. Ik heb wel het idee dat ze daar in goede handen is. Overigens, ze is een paar jaar geleden daar al eens eerder opgenomen geweest.
Achteraf heeft mijn vriendin ook aangegeven daar prettig te zijn behandeld.
De voorvallen van gisteravond kan ik heel goed los koppelen. Het is net of ze er even niet meer is, dat er iemand zit die zit te schelden. Het deed mij gek genoeg niet zoveel. Misschien komt het er op een ander moment wel uit, maar ik voel me heel sterk. Misschien komt dat wel dat haar partner nu wel gebroken is, en ik aanvoel dat ik misschien de kar nu moet trekken.
Ik ga nu een hotmail account aanmaken, en mij eens verdiepen in de links. Lief van jullie dat er zo meegedacht wordt!
Haar partner werkt zelf ook in de hulpverlening en wil ook proberen zoveel mogelijk inzage en zeggenschap hebben in de medicatie en behandeling.
De hulpverleners die ik gisteravond heb gezien vond ik op het eerste gezicht erg professioneel en deskundig. Ik heb wel het idee dat ze daar in goede handen is. Overigens, ze is een paar jaar geleden daar al eens eerder opgenomen geweest.
Achteraf heeft mijn vriendin ook aangegeven daar prettig te zijn behandeld.
De voorvallen van gisteravond kan ik heel goed los koppelen. Het is net of ze er even niet meer is, dat er iemand zit die zit te schelden. Het deed mij gek genoeg niet zoveel. Misschien komt het er op een ander moment wel uit, maar ik voel me heel sterk. Misschien komt dat wel dat haar partner nu wel gebroken is, en ik aanvoel dat ik misschien de kar nu moet trekken.
Ik ga nu een hotmail account aanmaken, en mij eens verdiepen in de links. Lief van jullie dat er zo meegedacht wordt!
donderdag 20 mei 2010 om 11:48
Evil, je mag wel de powerpoint sturen naar: gussieviva@hotmail.com, alvast bedankt!
donderdag 20 mei 2010 om 11:52
Zodra je een nieuw adres hebt gemaakt voeg ik je wel even toe aan msn, kan ik je daar de powerpoint sturen en zelf ook ontdekken of jij mij moet herkennen hahahaha over herkenbaarheid gesproken.
Weet je wat het is met zulke dingen. Heel veel mensen denk oh dat gebeurt mij niet, maar het kan iedereen overkomen.
Ook al werk je in de hulpverlening.
Er zijn wel bepaalde factoren die zulke dingen enigzins kunnen uitlokken (drugs/alcohol)
Het heeft dan ook niet te maken met intelligentie of wat dan ook. Mensen hebben zo gauw een oordeel over dingen en dat is jammer.
Wat ik je toch even wil zeggen: is dat ik je een superchick vindt , ik ken je niet eens maar vindt het bewonderenswaardig hoe je er voor haar bent ! Helaas hebben vele mensen in zulk geval weinig tot geen ECHTE vrienden om hun heen en komt de last veelal op familie en partner neer. Nogmaals super dat je er zo voor haar en haar partner bent ! Mag wel eens gezegd worden vindt ik, is een luxe waar niet veel over beschikken.
In tijd van shit leer je je echte vrienden kennen.
Denk wel om je zelf want je zult je wellicht nu heel sterk voelen en het kunnen dragen (wellicht idd ook omdat je ziet dat je nu de sterke moet zijn) maar blijf je zelf ook in acht nemen, raas je zelf niet voorbij zodat het straks omgekeerd is.
Weet je wat het is met zulke dingen. Heel veel mensen denk oh dat gebeurt mij niet, maar het kan iedereen overkomen.
Ook al werk je in de hulpverlening.
Er zijn wel bepaalde factoren die zulke dingen enigzins kunnen uitlokken (drugs/alcohol)
Het heeft dan ook niet te maken met intelligentie of wat dan ook. Mensen hebben zo gauw een oordeel over dingen en dat is jammer.
Wat ik je toch even wil zeggen: is dat ik je een superchick vindt , ik ken je niet eens maar vindt het bewonderenswaardig hoe je er voor haar bent ! Helaas hebben vele mensen in zulk geval weinig tot geen ECHTE vrienden om hun heen en komt de last veelal op familie en partner neer. Nogmaals super dat je er zo voor haar en haar partner bent ! Mag wel eens gezegd worden vindt ik, is een luxe waar niet veel over beschikken.
In tijd van shit leer je je echte vrienden kennen.
Denk wel om je zelf want je zult je wellicht nu heel sterk voelen en het kunnen dragen (wellicht idd ook omdat je ziet dat je nu de sterke moet zijn) maar blijf je zelf ook in acht nemen, raas je zelf niet voorbij zodat het straks omgekeerd is.
donderdag 20 mei 2010 om 12:35
quote:eviltje1981 schreef op 20 mei 2010 @ 12:27:
Hoi G,
Ik zie dat je niet online bent.
Ben druk bezig de powerpoints zonder logo's en dergelijke te doen dus dat kost even wat tijd.
Je krijg 3 powerpoints van me.
Denk dat dat het handigste is.
Gr. Eviltje Ik zal ze vanavond lezen, moet zo aan het werk.
Hoi G,
Ik zie dat je niet online bent.
Ben druk bezig de powerpoints zonder logo's en dergelijke te doen dus dat kost even wat tijd.
Je krijg 3 powerpoints van me.
Denk dat dat het handigste is.
Gr. Eviltje Ik zal ze vanavond lezen, moet zo aan het werk.
donderdag 20 mei 2010 om 12:40
donderdag 20 mei 2010 om 17:34
lieveranoniem, kun je mij ook mailen op gussieviva@hotmail.com?
