Psyche
alle pijlers
hoe kan ik het beste helpen?
dinsdag 18 mei 2010 om 18:21
Een goede vriendin was een paar jaar geleden flink overspannen en is zelfs opgenomen geweest. Na een korte, maar vrij intensieve periode en medicatie is ze weer helemaal opgekrabbeld. (Ze slikt nu al 2 jaar geen ad meer)
Maar vanochtend was ik bij haar en ik merkte dat het wel eens de verkeerde kant op kon gaan. Ze was wat vergeetachtig en op een vreemde manier vrolijk. Maar tussendoor was ze eigenlijk weer heel normaal, dus ik twijfelde wel. In eerste instantie heb ik het haar niet laten merken.
Wel heb ik praktische hulp aangeboden. Maar ze liet merken dat ze daar niet zoveel behoefte aan had, en dat ze gewoon een paar nachtjes slecht had geslapen.
Ik ben na een paar uur weg gegaan maar was niet echt gerust en heb haar partner gebeld. Die maakte zich ook al een beetje zorgen om haar en zou haar proberen over te halen om weer hulp te gaan zoeken.
Nu wil ik morgen weer heen, maar ik weet eigenlijk niet zo goed hoe hier mee om te gaan. Wat kun je het beste doen in zo'n geval; moet ik 'meepraten' als ik merk dat ze in de war is, of moet ik haar proberen te corrigeren?
Ik kan me voorstellen dat het nog verwarrender is als ik aangeef dat ik merk dat ze in de war is.
Maar aan de andere kant kan het ook een voorteken zijn dat het weer misgaat.....
Maar vanochtend was ik bij haar en ik merkte dat het wel eens de verkeerde kant op kon gaan. Ze was wat vergeetachtig en op een vreemde manier vrolijk. Maar tussendoor was ze eigenlijk weer heel normaal, dus ik twijfelde wel. In eerste instantie heb ik het haar niet laten merken.
Wel heb ik praktische hulp aangeboden. Maar ze liet merken dat ze daar niet zoveel behoefte aan had, en dat ze gewoon een paar nachtjes slecht had geslapen.
Ik ben na een paar uur weg gegaan maar was niet echt gerust en heb haar partner gebeld. Die maakte zich ook al een beetje zorgen om haar en zou haar proberen over te halen om weer hulp te gaan zoeken.
Nu wil ik morgen weer heen, maar ik weet eigenlijk niet zo goed hoe hier mee om te gaan. Wat kun je het beste doen in zo'n geval; moet ik 'meepraten' als ik merk dat ze in de war is, of moet ik haar proberen te corrigeren?
Ik kan me voorstellen dat het nog verwarrender is als ik aangeef dat ik merk dat ze in de war is.
Maar aan de andere kant kan het ook een voorteken zijn dat het weer misgaat.....
donderdag 20 mei 2010 om 21:27
Bedankt Evil, je hebt ook mail!
Nog even een update. Helaas geen goed nieuws. Ze is vandaag in de seperaat geplaatst en mag geen enkel bezoek ontvangen. We kunnen momenteel dus niets doen.
Aan de andere kant geeft het ook een beetje lucht. Ze is in goede handen en iedereen kan even bijslapen.
Evil, nogmaals bedankt voor info!
Nog even een update. Helaas geen goed nieuws. Ze is vandaag in de seperaat geplaatst en mag geen enkel bezoek ontvangen. We kunnen momenteel dus niets doen.
Aan de andere kant geeft het ook een beetje lucht. Ze is in goede handen en iedereen kan even bijslapen.
Evil, nogmaals bedankt voor info!
vrijdag 21 mei 2010 om 13:49
Gussie: Je hebt mail terug.
Separatie: hmzzz. Daar heb ik gemixte gevoelens bij.
Soms is het idd de oplossing voor iemand, vaak is het ook onmacht omdat met (personeel) niet weet hoe men er mee om moet gaan. Zijn ook wel vele discussies over op internet te vinden.
Het geeft jullie als partner/vriendin/familie wel lucht dat begrijp ik, maar is voor haar zelf heel vervelend denk ik. Je mag niets.
Soms moet men wel separeren, maar ik ben er niet een grote voorstander van. Begrijp me goed als ECHT niet anders kan ja dan is het zo, maar ik zou niet zo 1,2,3 gaan separeren.
Separatie: hmzzz. Daar heb ik gemixte gevoelens bij.
Soms is het idd de oplossing voor iemand, vaak is het ook onmacht omdat met (personeel) niet weet hoe men er mee om moet gaan. Zijn ook wel vele discussies over op internet te vinden.
Het geeft jullie als partner/vriendin/familie wel lucht dat begrijp ik, maar is voor haar zelf heel vervelend denk ik. Je mag niets.
Soms moet men wel separeren, maar ik ben er niet een grote voorstander van. Begrijp me goed als ECHT niet anders kan ja dan is het zo, maar ik zou niet zo 1,2,3 gaan separeren.
vrijdag 21 mei 2010 om 13:53
quote:gussie schreef op 20 mei 2010 @ 10:04:
We (en ook de deskundigen) zijn bang dat ze lijdt aan manische depressiviteit. Wie heeft hier ervaring mee? en kan mij er iets meer over vertellen?
Ik heb het ook en heb er geen moeite mee erover te praten.
Wel probeer ik mijn forumgebruik wat te minderen. Maar je topic raakt me en ik heb het idee dat ik je wel kan helpen (gewoon door mee te lezen enzo)
Ik ga even nadenken of ik je mijn email geef of toch gewoon hier op het topic schrijf. Voorlopig even dat laatste, denk ik.
We (en ook de deskundigen) zijn bang dat ze lijdt aan manische depressiviteit. Wie heeft hier ervaring mee? en kan mij er iets meer over vertellen?
Ik heb het ook en heb er geen moeite mee erover te praten.
Wel probeer ik mijn forumgebruik wat te minderen. Maar je topic raakt me en ik heb het idee dat ik je wel kan helpen (gewoon door mee te lezen enzo)
Ik ga even nadenken of ik je mijn email geef of toch gewoon hier op het topic schrijf. Voorlopig even dat laatste, denk ik.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 21 mei 2010 om 13:58
Zelf heb ik me pas laat gerealiseerd dat het voor anderen ook zwaar was, de periode dat ik opgenomen was (gesloten afdeling) en wat er aan vooraf gegaan was.
Ik denk dat je je moet realiseren dat dit het beste was wat jullie konden doen, op dit moment. Voel je je schuldig, dat ze daar zit?
Bipolaire stoornis kan heel vervelend zijn maar er valt ook prima mee te leven, op zich. Je moet wel open staan voor behandeling. Zelf ben ik steeds beter in staat signalen aan te voelen dat het 'mis' gaan (richting manisch of richting depressief) en weet ik hoe ik dat kan 'opvangen'.
Okee dat is nu voor haar allemaal een paar bruggen te ver. Maar onthoud dat ze weer volkomen 'normaal' kan worden.
Het zal naar zijn dat je haar pscychotisch gezien hebt (zo kunnen we het wel noemen toch?) - probeer er wat afstand van te nemen dat zij dit niet is, maar dat dit even 'iemand anders' is. (Zo heeft één vriendin van mij het iig ervaren toen ik zo was)
Ik denk dat je nu even heel goed voor jezelf moet zorgen. Je vriendin is in goede handen. Nu is het zaak dat je zelf overeind blijft.
Ik denk dat je je moet realiseren dat dit het beste was wat jullie konden doen, op dit moment. Voel je je schuldig, dat ze daar zit?
Bipolaire stoornis kan heel vervelend zijn maar er valt ook prima mee te leven, op zich. Je moet wel open staan voor behandeling. Zelf ben ik steeds beter in staat signalen aan te voelen dat het 'mis' gaan (richting manisch of richting depressief) en weet ik hoe ik dat kan 'opvangen'.
Okee dat is nu voor haar allemaal een paar bruggen te ver. Maar onthoud dat ze weer volkomen 'normaal' kan worden.
Het zal naar zijn dat je haar pscychotisch gezien hebt (zo kunnen we het wel noemen toch?) - probeer er wat afstand van te nemen dat zij dit niet is, maar dat dit even 'iemand anders' is. (Zo heeft één vriendin van mij het iig ervaren toen ik zo was)
Ik denk dat je nu even heel goed voor jezelf moet zorgen. Je vriendin is in goede handen. Nu is het zaak dat je zelf overeind blijft.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 21 mei 2010 om 13:59
vrijdag 21 mei 2010 om 15:05
Moonlight, wat goed dat je er open over bent. Een hele stap moet dat zijn denk ik. (Als je wilt mailen mag dat ook )
Ik voel me niet schuldig dat ze daar zit. Thuis behandelen was geen optie, aangezien ze nog jonge kinderen heeft. De vorige keer hebben ze haar daar ook goed geholpen en was ze eigenlijk vrij snel weer thuis.
Dat ze weer 'normaal" kan worden heb ik gelukkig zelf ook ondervonden. Na een heftige periode kon ik toch weer met haar omgaan zoals eerst. Natuurlijk was dat best lastig, want je gaat toch woorden en gedrag analyseren.
De seperareer is heftig, maar ik kan me voorstellen dat het soms nodig is om een breekpunt te creeeren om daarna met de behandeling te beginnen. Vanmiddag heb ik contact gehad met haar partner. Hij vertelde dat ze er nu uit is en dat hij haar had gesproken. Ze was helder, maar wel boos (op hem). Ze wilde hem nog niet zien, maar vroeg om wat spullen.
Hoe de behandeling verder gaat hoort hij vandaag, dus ik weet nog niet wat de bedoeling is. Wel mag ze daar blijven en hoeft ze niet overgeplaatst te worden. Op zich wel fijn, want het is voor ons beter te bereiken.
Haar vriend is ook wat rustiger geworden en ziet na het gesprek met haar het allemaal wat zonniger in. Hulp met de kinderen heeft hij genoeg en hij heeft aangegeven dat hij ook hulp gaat vragen voor als alles achter de rug is. Ook voor de kinderen, want die hebben natuurlijk ook wel door dat er iets speelt.
Verder kan ik niets anders doen dan afwachten nu. Ik hoop dat ik haar binnenkort mag bezoeken.
Nogmaals superlief dat jullie mij steunen. Ik merk wel dat het verhelderend werkt om het van me af te schrijven. Het is niet niks wat er gebeurt.
Ik voel me niet schuldig dat ze daar zit. Thuis behandelen was geen optie, aangezien ze nog jonge kinderen heeft. De vorige keer hebben ze haar daar ook goed geholpen en was ze eigenlijk vrij snel weer thuis.
Dat ze weer 'normaal" kan worden heb ik gelukkig zelf ook ondervonden. Na een heftige periode kon ik toch weer met haar omgaan zoals eerst. Natuurlijk was dat best lastig, want je gaat toch woorden en gedrag analyseren.
De seperareer is heftig, maar ik kan me voorstellen dat het soms nodig is om een breekpunt te creeeren om daarna met de behandeling te beginnen. Vanmiddag heb ik contact gehad met haar partner. Hij vertelde dat ze er nu uit is en dat hij haar had gesproken. Ze was helder, maar wel boos (op hem). Ze wilde hem nog niet zien, maar vroeg om wat spullen.
Hoe de behandeling verder gaat hoort hij vandaag, dus ik weet nog niet wat de bedoeling is. Wel mag ze daar blijven en hoeft ze niet overgeplaatst te worden. Op zich wel fijn, want het is voor ons beter te bereiken.
Haar vriend is ook wat rustiger geworden en ziet na het gesprek met haar het allemaal wat zonniger in. Hulp met de kinderen heeft hij genoeg en hij heeft aangegeven dat hij ook hulp gaat vragen voor als alles achter de rug is. Ook voor de kinderen, want die hebben natuurlijk ook wel door dat er iets speelt.
Verder kan ik niets anders doen dan afwachten nu. Ik hoop dat ik haar binnenkort mag bezoeken.
Nogmaals superlief dat jullie mij steunen. Ik merk wel dat het verhelderend werkt om het van me af te schrijven. Het is niet niks wat er gebeurt.
vrijdag 21 mei 2010 om 15:35
Gus ik zal je even mailen vanaf mijn niet-gebruikelijke email. Dan kan ik zelf weten wanneer ik je mails lees en als ik ze dan lees heb ik ook geen andere onbenulligheden tussendoor.
Ik zeg er wel bij dat ik op dit moment niet zo trouw ben met de mail, moet weer even op mijn grenzen letten
Ik zeg er wel bij dat ik op dit moment niet zo trouw ben met de mail, moet weer even op mijn grenzen letten
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 21 mei 2010 om 15:38
Je klinkt eigenlijk heel goed. Nuchter en berustend.
Die boosheid van haar is vrij normaal. Het is niet leuk om opgesloten te worden en dan ben je even heel boos op degene die dat 'bedacht' heeft.
Goed te horen ook dat haar partner veel steun krijgt.
Veel sterkte.
Die boosheid van haar is vrij normaal. Het is niet leuk om opgesloten te worden en dan ben je even heel boos op degene die dat 'bedacht' heeft.
Goed te horen ook dat haar partner veel steun krijgt.
Veel sterkte.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 21 mei 2010 om 17:20
Dus je had aan me gedacht kennelijk
Op zich wel goed dat je me niet speciaal benaderd hebt. Maar dit specifieke topic raakt me en ik denk dat ik hier ook echt iets nuttigs kan bijdragen. (in tegenstelling tot sommige loze discussietopics waar ik ook vastgeplakt kan raken)
Daarnaast lijkt Gus me iemand die heel goed voor rede vatbaar is en mij niet te pas en te onpas gaat mailen. Dus ondanks mijn zelf-opgelegde-forum-beperkingen ga ik dit verhaal een beetje volgen.
(fijn weekend iedereen)
Op zich wel goed dat je me niet speciaal benaderd hebt. Maar dit specifieke topic raakt me en ik denk dat ik hier ook echt iets nuttigs kan bijdragen. (in tegenstelling tot sommige loze discussietopics waar ik ook vastgeplakt kan raken)
Daarnaast lijkt Gus me iemand die heel goed voor rede vatbaar is en mij niet te pas en te onpas gaat mailen. Dus ondanks mijn zelf-opgelegde-forum-beperkingen ga ik dit verhaal een beetje volgen.
(fijn weekend iedereen)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 21 mei 2010 om 18:42
quote:Moonlight82 schreef op 21 mei 2010 @ 17:20:
Dus je had aan me gedacht kennelijk
Daarnaast lijkt Gus me iemand die heel goed voor rede vatbaar is en mij niet te pas en te onpas gaat mailen. Dus ondanks mijn zelf-opgelegde-forum-beperkingen ga ik dit verhaal een beetje volgen.
(fijn weekend iedereen)
Nee hoor, ik ben geen stalker
Pas goed op jullie zelf, en als er nieuws is zal ik het hier laten weten.
liefs Gussie
Dus je had aan me gedacht kennelijk
Daarnaast lijkt Gus me iemand die heel goed voor rede vatbaar is en mij niet te pas en te onpas gaat mailen. Dus ondanks mijn zelf-opgelegde-forum-beperkingen ga ik dit verhaal een beetje volgen.
(fijn weekend iedereen)
Nee hoor, ik ben geen stalker
Pas goed op jullie zelf, en als er nieuws is zal ik het hier laten weten.
liefs Gussie
vrijdag 21 mei 2010 om 20:16
Nee dat verwacht ik ook niet.
Mijn zin staat er wat knullig, zie ik (vind ik zelf). Ik bedoelde dat mensen die in de war zijn en hier komen posten niet mijn emailadres krijgen. En dat je daar niet toe behoort. (maar het staat er wat ongelukkig)
Fijn weekend, voor zover dat lukt.
Mijn zin staat er wat knullig, zie ik (vind ik zelf). Ik bedoelde dat mensen die in de war zijn en hier komen posten niet mijn emailadres krijgen. En dat je daar niet toe behoort. (maar het staat er wat ongelukkig)
Fijn weekend, voor zover dat lukt.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
