Psyche
alle pijlers
Hoe kan ik mijn diagnose accepteren/controleren.
maandag 26 februari 2018 om 06:41
Hallo mensen,
hierbij wil ik graag mijn verhaal weer kwijtraken.Ik ben een man van 23 jaar oud, ik heb een vorm van autisme (PPD-NOS) en nog woonachtig bij mijn ouders. Ik had hiervoor een andere topic geschreven, maar helaas lukt me niet om te verbeteren (volgens mij).
Mijn probleem is eigenlijk niet de grootste probleem van de wereld. Maar komt het soms weleens in mijn gedachten en maak ik daarvan grote problemen van.
Ik pieker en word weleens boos op mezelf als ik fouten maak. Het kan van alles zijn: autorijlessen, gamen, werk niet goed gedaan enzovoort. Ik ben altijd een trots persoon geweest en ik vind het niet leuk dat mensen kritiek geven op mij. Alsof ze alles weten. Ik ben maar een mens, dat weet ik. Maar mijn autisme accepteert dat soms niet.
Qua mijn levensstijl is niet zo bijzonder zoals de meeste mensen hier in Nederland.
De meeste mensen hier hebben een vriendenkring, gaan naar families en thuis blijven ben je ¨niet normaal¨ in de maatschappij.
Dat vind ik soms een grote BULLSHIT, want ik heb niet eens een normale jeugd gehad als anderen hier en ik kreeg altijd kritiek vroeger.
Ik ben niet als mensen hier in Nederland hier. Ik heb geen families hier vele mensen hier, ik heb een andere mentaliteit dan mensen die hier opgevoed zijn en ik vind de maatschappij hier raar. In mijn land zie je een grote verschil.
Ik ben hier niet geboren in Nederland (mijn vader is Nederlands en mijn moeder komt uit een land in Zuid-Amerika, maar dat ga ik niet noemen. Mensen gaan er serieus niet mee om). Ik ben daar opgegroeid en mijn moedertaal is Spaans. Terwijl Nederlands mijn derde taal is.
Toen ik hier voor het eerst naar Nederland kwam wonen (mijn ouders hadden het toch besloten om hier te komen wonen). Ik vond het al moeilijk genoeg als kind om in een andere land te wonen. Terwijl ik in een andere cultuur ben opgegroeid.
Ik moest eerst Nederlands leren praten, dat is mij mooi gelukt. Maar daarna werd het slechter voor mij.
Op de basisschool was ik altijd de stille, verlegen en zielige jongetje gezien. Ik had geen motivatie en niemand hielp me (zelfs de leraar pestte mij om mijn nationaliteit). Ik vond het een rottijd, maar depressief werd ik nooit.
Toen ik naar de middelbare school ging het wat beter, maar toen kreeg ik een diagnose (PPD-NOS). Toen accepteerde ik het niet vanwege mijn trots, beschaamdheid en verdriet. Ik kon met mensen moeilijk contact maken en daarvan had ik zeer weinig vrienden. Vanwege mijn problemen heb ik mijn VMBO TL/gemengde leerweg niet afgemaakt.
Qua relaties heb ik maar een serieuze gehad. Ik kon met meerdere een relatie hebben, maar mijn autisme opvat dat niet en was ik helaas dom genoeg om niet over na te denken. In kon in totaal zes relaties hebben (zelfs met het mooiste meisje van school was verliefd op mij). Nu ben ik soms verdrietig dat ik niemand meer heb. Terwijl ik vroeger meer succesvoller was met vrouwen. Ik kan geen vrouw versieren als ik het wil, maar als ik niks bijzonders doe. Merk ik dat ze wel komen.
Ik heb mijn kansen gegooid, daar baal ik heel erg van. Vriendschappen tsja, ik heb eigenlijk 5 vrienden en een vriendin (geen relatie, gewoon vriendschap).
Maar die spreek ik niet vaak en ze hebben ook een eigen leven. Ik ben soms bang dat ik ze later kwijtraak als ze meer ouder worden.
De moed geef ik niet op. Mijn plan is om nog meer mensen te ontmoeten via de sportschool, MeetUp (site waar je hetzelfde interesses met mensen kan ontmoeten) en algemeen buiten.
Negatieve kanten (denk ik): Ik zou graag meer contaten hebben, ik heb soms goede en slechte dagen dat ik me verdretig voel, sociaal ben ik beter geworden, maar de relatie aangaan is moeilijk, ik heb niet echt een vriendenkring, maar wel 4/5 vrienden. Alleen die spreek ik niet vaak.
Positieve dingen die ik heb behaald is: dat ik werk heb, studie en meer sociaal en niet meer een angst heb voor mensen.
Soms geef ik mijzelf teveel kritiek op mij. Ik heb geen zelfvertrouwen en weet niet hoe ik ermee moet omgaan. Ik doe mijn best, maar mijn gevoelens zakken af.
Mijn grote doelen is om meer mensen te ontmoeten, diploma halen en gelukkig zijn. Wat vinden jullie ervan, ik zou jullie reacties graag willen zien en excuus voor mijn spelling als het niet klopt,
Groetjes,
A
hierbij wil ik graag mijn verhaal weer kwijtraken.Ik ben een man van 23 jaar oud, ik heb een vorm van autisme (PPD-NOS) en nog woonachtig bij mijn ouders. Ik had hiervoor een andere topic geschreven, maar helaas lukt me niet om te verbeteren (volgens mij).
Mijn probleem is eigenlijk niet de grootste probleem van de wereld. Maar komt het soms weleens in mijn gedachten en maak ik daarvan grote problemen van.
Ik pieker en word weleens boos op mezelf als ik fouten maak. Het kan van alles zijn: autorijlessen, gamen, werk niet goed gedaan enzovoort. Ik ben altijd een trots persoon geweest en ik vind het niet leuk dat mensen kritiek geven op mij. Alsof ze alles weten. Ik ben maar een mens, dat weet ik. Maar mijn autisme accepteert dat soms niet.
Qua mijn levensstijl is niet zo bijzonder zoals de meeste mensen hier in Nederland.
De meeste mensen hier hebben een vriendenkring, gaan naar families en thuis blijven ben je ¨niet normaal¨ in de maatschappij.
Dat vind ik soms een grote BULLSHIT, want ik heb niet eens een normale jeugd gehad als anderen hier en ik kreeg altijd kritiek vroeger.
Ik ben niet als mensen hier in Nederland hier. Ik heb geen families hier vele mensen hier, ik heb een andere mentaliteit dan mensen die hier opgevoed zijn en ik vind de maatschappij hier raar. In mijn land zie je een grote verschil.
Ik ben hier niet geboren in Nederland (mijn vader is Nederlands en mijn moeder komt uit een land in Zuid-Amerika, maar dat ga ik niet noemen. Mensen gaan er serieus niet mee om). Ik ben daar opgegroeid en mijn moedertaal is Spaans. Terwijl Nederlands mijn derde taal is.
Toen ik hier voor het eerst naar Nederland kwam wonen (mijn ouders hadden het toch besloten om hier te komen wonen). Ik vond het al moeilijk genoeg als kind om in een andere land te wonen. Terwijl ik in een andere cultuur ben opgegroeid.
Ik moest eerst Nederlands leren praten, dat is mij mooi gelukt. Maar daarna werd het slechter voor mij.
Op de basisschool was ik altijd de stille, verlegen en zielige jongetje gezien. Ik had geen motivatie en niemand hielp me (zelfs de leraar pestte mij om mijn nationaliteit). Ik vond het een rottijd, maar depressief werd ik nooit.
Toen ik naar de middelbare school ging het wat beter, maar toen kreeg ik een diagnose (PPD-NOS). Toen accepteerde ik het niet vanwege mijn trots, beschaamdheid en verdriet. Ik kon met mensen moeilijk contact maken en daarvan had ik zeer weinig vrienden. Vanwege mijn problemen heb ik mijn VMBO TL/gemengde leerweg niet afgemaakt.
Qua relaties heb ik maar een serieuze gehad. Ik kon met meerdere een relatie hebben, maar mijn autisme opvat dat niet en was ik helaas dom genoeg om niet over na te denken. In kon in totaal zes relaties hebben (zelfs met het mooiste meisje van school was verliefd op mij). Nu ben ik soms verdrietig dat ik niemand meer heb. Terwijl ik vroeger meer succesvoller was met vrouwen. Ik kan geen vrouw versieren als ik het wil, maar als ik niks bijzonders doe. Merk ik dat ze wel komen.
Ik heb mijn kansen gegooid, daar baal ik heel erg van. Vriendschappen tsja, ik heb eigenlijk 5 vrienden en een vriendin (geen relatie, gewoon vriendschap).
Maar die spreek ik niet vaak en ze hebben ook een eigen leven. Ik ben soms bang dat ik ze later kwijtraak als ze meer ouder worden.
De moed geef ik niet op. Mijn plan is om nog meer mensen te ontmoeten via de sportschool, MeetUp (site waar je hetzelfde interesses met mensen kan ontmoeten) en algemeen buiten.
Negatieve kanten (denk ik): Ik zou graag meer contaten hebben, ik heb soms goede en slechte dagen dat ik me verdretig voel, sociaal ben ik beter geworden, maar de relatie aangaan is moeilijk, ik heb niet echt een vriendenkring, maar wel 4/5 vrienden. Alleen die spreek ik niet vaak.
Positieve dingen die ik heb behaald is: dat ik werk heb, studie en meer sociaal en niet meer een angst heb voor mensen.
Soms geef ik mijzelf teveel kritiek op mij. Ik heb geen zelfvertrouwen en weet niet hoe ik ermee moet omgaan. Ik doe mijn best, maar mijn gevoelens zakken af.
Mijn grote doelen is om meer mensen te ontmoeten, diploma halen en gelukkig zijn. Wat vinden jullie ervan, ik zou jullie reacties graag willen zien en excuus voor mijn spelling als het niet klopt,
Groetjes,
A
maandag 26 februari 2018 om 07:21
Het is een erg lang verhaal en ik heb alles even snel gelezen maar TO je hebt je kansen niet vergooid. Je bent pas 23 hè. En beter enkele goede vrienden dan een grote groep vrienden die er eigenlijk nooit voor je zijn.
Je hebt nu een diagnose, zie het niet als beperking maar als handvat om aan jezelf te werken en je toekomst zo vorm te geven zoals je voor ogen hebt. Maak een lijst met de dingen die je wil bereiken en werk vervolgens uit hoe je die doelen kan bereiken. En zoek de juiste steun en hulp (psycholoog?) om aan jezelf te werken en te leren omgaan met PPD-NOS.
Werk eerst aan jezelf dan komt de liefde vanzelf weer.
Je hebt nu een diagnose, zie het niet als beperking maar als handvat om aan jezelf te werken en je toekomst zo vorm te geven zoals je voor ogen hebt. Maak een lijst met de dingen die je wil bereiken en werk vervolgens uit hoe je die doelen kan bereiken. En zoek de juiste steun en hulp (psycholoog?) om aan jezelf te werken en te leren omgaan met PPD-NOS.
Werk eerst aan jezelf dan komt de liefde vanzelf weer.
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
maandag 26 februari 2018 om 08:52
Heb je gezien dat er een topic is voor mensen met autisme?
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Misschien dat je daar herkenning vindt, en dat mensen je tips kunnen geven om ermee om te gaan, en om je doelen te bereiken.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Misschien dat je daar herkenning vindt, en dat mensen je tips kunnen geven om ermee om te gaan, en om je doelen te bereiken.
maandag 26 februari 2018 om 09:49
Beste TO,
Ik ben bekend met autisme. Ik lees dat je worstelt met dingen die in mijn ogen niet persé met jou diagnose te maken hebben maar met andere factoren in jou leven zoals bijvoorbeeld naar Nederland emigreren als kind. Ik lees ook dat je een doorzetter bent. Je stelt jezelf doelen en werkt hard om die te bereiken. Enkele doelen heb je al behaald zoals werk, studie en meer sociaal worden. Dat is een compliment aan jezelf waard ! Laat je niet teveel beïnvloeden door je eigen sombere gedachten. Het zijn maar gedachten. Registreer ze en neem ze niet te serieus. Focus op de positieve dingen in je leven en op je doelen. Denk niet teveel na over hoe onze maatschappij in elkaar zit of over hoe mensen wel of niet denken maar blijf dicht bij jezelf. Je doet het zo te lezen hardstikke goed. Eventueel ga je wat coachende gesprekken aan met een therapeut over je diagnose als je vindt dat dat nodig is. Succes TO ! Goed bezig.
Ik ben bekend met autisme. Ik lees dat je worstelt met dingen die in mijn ogen niet persé met jou diagnose te maken hebben maar met andere factoren in jou leven zoals bijvoorbeeld naar Nederland emigreren als kind. Ik lees ook dat je een doorzetter bent. Je stelt jezelf doelen en werkt hard om die te bereiken. Enkele doelen heb je al behaald zoals werk, studie en meer sociaal worden. Dat is een compliment aan jezelf waard ! Laat je niet teveel beïnvloeden door je eigen sombere gedachten. Het zijn maar gedachten. Registreer ze en neem ze niet te serieus. Focus op de positieve dingen in je leven en op je doelen. Denk niet teveel na over hoe onze maatschappij in elkaar zit of over hoe mensen wel of niet denken maar blijf dicht bij jezelf. Je doet het zo te lezen hardstikke goed. Eventueel ga je wat coachende gesprekken aan met een therapeut over je diagnose als je vindt dat dat nodig is. Succes TO ! Goed bezig.
maandag 26 februari 2018 om 11:56
maandag 26 februari 2018 om 17:46
Zou wel kunnen. Alleen ik zal wel daar een nieuwe leven moeten beginnen. En ik heb hier mijn vriendenredbulletje schreef: ↑26-02-2018 13:12Waarom ga je niet in Spanje wonen? Als je dezelfde taal deelt lijkt 't leven me al 'n stuk makkelijker.
