Psyche
alle pijlers
Hoe kan ik mijn man helpen?
woensdag 23 maart 2022 om 04:54
Beste allemaal,
Anoniem hoop ik hier even uit te kunnen puffen en wat nieuwe ideeën op te doen. Ik weet het namelijk even niet meer.
Wat voorgeschiedenis; mijn man en ik hebben twee kinderen. Zelf heeft hij nog een dochter uit een vorige relatie. Wij hebben een dochter van 10 en in de zomer van vorig jaar is onze zoon geboren. Ik had een hele zware zwangerschap en ben op een bepaald moment thuis komen zitten met een prenatale depressie. Na de bevalling werd dit een postnatale depressie (niet met afkeer naar de baby maar juist ernstige overbezorgdheid over alles en iedereen). Inmiddels gaat het met mij weer beter. Ik slik medicatie en volg therapie. Ik krijg hulp thuis (van een psychisch verpleegkundige) en ben zelfs weer gestart met werken. Ik heb weer wat energie en ben weer vrolijk en gezellig.
Mijn man heeft het door mijn ziek zijn ook zwaar gehad. Momenteel gaat het met mij dus wel weer oke, alleen is mijn man veranderd in een altijd veel te drukke, altijd negatieve mopperkont (eigenlijk al sinds mijn zwangerschap). Sinds de geboorte van onze zoon heeft mijn man het qua werk ook nog drukker dan ooit en is alles hem teveel. Zijn glas is altijd bijna leeg en hij wordt eigenlijk nergens blij van. Jullie begrijpen misschien dat dit mijn herstel ook wel in de weg staat. Want alhoewel het duiveltje in mijn hoofd met zelfkritiek en zelfhaat inmiddels is verdwenen lijkt mijn man dit stokje te hebben overgenomen.
De laatste tijd heb ik zoveel mogelijk werk uit handen genomen van hem. Mijn man doet geen nachten en helpt overdag eigenlijk ook niet mee. Ik combineer werk met de zorg voor de kinderen en heb daarnaast een oppas voor als ik het niet meer trek. Ik slaap als de baby slaapt. Doe daarnaast het huishouden (niet perfect maar het is niet anders). Mijn man heeft alleen de baby als ik in de avond douche en als ik ga sporten (gemiddeld drie keer in de week een uurtje). Ook dan zucht en steunt man alles bij elkaar.
Mijn man is eind februari een week op vakantie geweest en hij krijgt alle ruimte voor sport en ontspanning. In de avonden kan hij altijd een paar uur niksen en hij kan de deur uitlopen wanneer hij wil. Wanneer hij werkt dan storen wij hem niet. Toch helpt het allemaal eigenlijk niet. De vakantie heeft er bijvoorbeeld voor gezorgd dat hij qua werk nog drukker is. Hij is momenteel dus ook bozer dan ooit.
Hoe kan ik hem (en daarmee mijzelf) helpen? Ik vraag het hem vaak, maar hij weet het niet. Zegt constant dat hij misschien moet wennen aan de nieuwe situatie (weer naar kantoor, werken, baby, ik weer werken) en dat ik hem kan helpen door weer beter te worden. Punt is inmiddels alleen dat ik naar mijn idee al zo veel doe (en eigenlijk ook niet meer kan).
Anoniem hoop ik hier even uit te kunnen puffen en wat nieuwe ideeën op te doen. Ik weet het namelijk even niet meer.
Wat voorgeschiedenis; mijn man en ik hebben twee kinderen. Zelf heeft hij nog een dochter uit een vorige relatie. Wij hebben een dochter van 10 en in de zomer van vorig jaar is onze zoon geboren. Ik had een hele zware zwangerschap en ben op een bepaald moment thuis komen zitten met een prenatale depressie. Na de bevalling werd dit een postnatale depressie (niet met afkeer naar de baby maar juist ernstige overbezorgdheid over alles en iedereen). Inmiddels gaat het met mij weer beter. Ik slik medicatie en volg therapie. Ik krijg hulp thuis (van een psychisch verpleegkundige) en ben zelfs weer gestart met werken. Ik heb weer wat energie en ben weer vrolijk en gezellig.
Mijn man heeft het door mijn ziek zijn ook zwaar gehad. Momenteel gaat het met mij dus wel weer oke, alleen is mijn man veranderd in een altijd veel te drukke, altijd negatieve mopperkont (eigenlijk al sinds mijn zwangerschap). Sinds de geboorte van onze zoon heeft mijn man het qua werk ook nog drukker dan ooit en is alles hem teveel. Zijn glas is altijd bijna leeg en hij wordt eigenlijk nergens blij van. Jullie begrijpen misschien dat dit mijn herstel ook wel in de weg staat. Want alhoewel het duiveltje in mijn hoofd met zelfkritiek en zelfhaat inmiddels is verdwenen lijkt mijn man dit stokje te hebben overgenomen.
De laatste tijd heb ik zoveel mogelijk werk uit handen genomen van hem. Mijn man doet geen nachten en helpt overdag eigenlijk ook niet mee. Ik combineer werk met de zorg voor de kinderen en heb daarnaast een oppas voor als ik het niet meer trek. Ik slaap als de baby slaapt. Doe daarnaast het huishouden (niet perfect maar het is niet anders). Mijn man heeft alleen de baby als ik in de avond douche en als ik ga sporten (gemiddeld drie keer in de week een uurtje). Ook dan zucht en steunt man alles bij elkaar.
Mijn man is eind februari een week op vakantie geweest en hij krijgt alle ruimte voor sport en ontspanning. In de avonden kan hij altijd een paar uur niksen en hij kan de deur uitlopen wanneer hij wil. Wanneer hij werkt dan storen wij hem niet. Toch helpt het allemaal eigenlijk niet. De vakantie heeft er bijvoorbeeld voor gezorgd dat hij qua werk nog drukker is. Hij is momenteel dus ook bozer dan ooit.
Hoe kan ik hem (en daarmee mijzelf) helpen? Ik vraag het hem vaak, maar hij weet het niet. Zegt constant dat hij misschien moet wennen aan de nieuwe situatie (weer naar kantoor, werken, baby, ik weer werken) en dat ik hem kan helpen door weer beter te worden. Punt is inmiddels alleen dat ik naar mijn idee al zo veel doe (en eigenlijk ook niet meer kan).
woensdag 23 maart 2022 om 06:52
Hoe kan jij je man helpen? Dat je deze vraag stelt geeft laat overduidelijk zien dat je de situatie totaal verkeerd inschat. Een schop onder z'n hol moet ie krijgen. En een fatsoenlijke vent "helpt" niet. Niet met de baby en niet in het huishouden. Die neemt gewoon z'n verantwoordelijkheid.
Het lijkt me beter als je nog met jezelf aan de slag gaat ipv je energie op je man te richten.
Het lijkt me beter als je nog met jezelf aan de slag gaat ipv je energie op je man te richten.
woensdag 23 maart 2022 om 06:55
Wat ik niet lees, is dat jouw partner zelf een therapeut bezoekt. Want zonder met diagnoses te willen gooien, klinkt hij niet bepaald als een zonnestraal. En als hij dat voor de baby wel was, of vrolijker en behulpzamer was, dan zou ik hem adviseren eens met de huisarts en/of poh te gaan praten.
Het is natuurlijk niet niets wat er bij jullie thuis gebeurd is. En dat is niemands schuld, maar iedereen heeft er baat bij als er op tijd om hulp wordt gevraagd. Anders heb je kans dat jij weer onderuit gaat, omdat jij alle verantwoordelijkheid hebt voor iets waar jullie samen verantwoordelijk voor zijn, namelijk de kinderen.
Sterkte de komende tijd!
Het is natuurlijk niet niets wat er bij jullie thuis gebeurd is. En dat is niemands schuld, maar iedereen heeft er baat bij als er op tijd om hulp wordt gevraagd. Anders heb je kans dat jij weer onderuit gaat, omdat jij alle verantwoordelijkheid hebt voor iets waar jullie samen verantwoordelijk voor zijn, namelijk de kinderen.
Sterkte de komende tijd!
Adem in, adem uit, en herhaal indien nodig 
woensdag 23 maart 2022 om 06:57
Geen genoegen nemen met zijn antwoord dat jij beter moet worden, dat is te vaag. Wat wil hij concreet? Welke elementen mist hij? Misschien moet je hem ook even wakker schudden dat een baby hebben nu eenmaal in de meeste gezinnen een vermoeiende tijd is. Dat hij daar wel wat constructiever in mag staan.
Verder ben ik wel benieuwd hoe oud je man is? Kan er iets van een midlife crisis spelen?
Verder ben ik wel benieuwd hoe oud je man is? Kan er iets van een midlife crisis spelen?
woensdag 23 maart 2022 om 07:17
woensdag 23 maart 2022 om 07:24
Madderijn schreef: ↑23-03-2022 07:17Ik lees dat alles hem teveel is. Zit hij er niet gewoon doorheen en heeft hij dat dan wel door?
Hij komt daar niet mettertijd vanaf, dat gaat niet vanzelf.
Als het zo is heeft hij hulp nodig.
Als het niet zo is is hij een supermens, maar dan snap ik zijn gedrag niet.
Dit. Het klinkt alsof hij richting een burn-out gaat. Of nouja, alsof hij daar al in zit maar 'rock bottom' nog niet bereikt heeft.
Als het mijn man was zou ik van hem vragen een therapeut te bezoeken.
Was hij voorheen écht anders? Of was dit eigenlijk altijd al zo en heeft het afgelopen jaar zijn gedrag versterkt? Of blijkt het nu pas omdat jij het niet meer glad kunt strijken?
Veel sterkte gewenst in ieder geval
.
woensdag 23 maart 2022 om 07:43
woensdag 23 maart 2022 om 07:43
Dit denk ik ook.K0koro schreef: ↑23-03-2022 07:24Dit. Het klinkt alsof hij richting een burn-out gaat. Of nouja, alsof hij daar al in zit maar 'rock bottom' nog niet bereikt heeft.
Als het mijn man was zou ik van hem vragen een therapeut te bezoeken.
Was hij voorheen écht anders? Of was dit eigenlijk altijd al zo en heeft het afgelopen jaar zijn gedrag versterkt? Of blijkt het nu pas omdat jij het niet meer glad kunt strijken?
Veel sterkte gewenst in ieder geval.
Is hij zelfstandige?
woensdag 23 maart 2022 om 07:52
Ik denk ook dat je hem kunt helpen door te zorgen dat een ander hem hulp gaat bieden, niet alleen jij. Naar de huisarts, dus.
Als jij bezwijkt onder de hulp die je hem biedt, zijn jullie nog veel verder van huis. Want dan gaat hij niet op miraculeuze wijze ineens wel weer fit en flexibel zijn, dan zitten jullie beiden oververmoeid en gestresst thuis.
Het is niet jouw verantwoordelijkheid om hem beter te maken, en je hebt geen schuld bij hem open staan omdat jij de afgelopen tijd ziek was. Dim het stemmetje in je hoofd die je dat vertelt. Door hem te stimuleren hulp bij iemand anders dan jou te zoeken, doe je wat goed is voor jullie allebei.
Als jij bezwijkt onder de hulp die je hem biedt, zijn jullie nog veel verder van huis. Want dan gaat hij niet op miraculeuze wijze ineens wel weer fit en flexibel zijn, dan zitten jullie beiden oververmoeid en gestresst thuis.
Het is niet jouw verantwoordelijkheid om hem beter te maken, en je hebt geen schuld bij hem open staan omdat jij de afgelopen tijd ziek was. Dim het stemmetje in je hoofd die je dat vertelt. Door hem te stimuleren hulp bij iemand anders dan jou te zoeken, doe je wat goed is voor jullie allebei.
woensdag 23 maart 2022 om 07:53
Grenzen stellen. Met alles uit handen nemen help je hem en jezelf en jullie kinderen niet.
Mijn man had na geboorte oudste ook flinke burn-out klachten die wat met de sfeer thuis deden maar weigerde tegelijk hulp te zoeken. Eerst nam ik ook alles uit handen en probeerde hem zo min mogelijk te belasten. Maar toen dacht ik jaaaa dag ik hier op mijn tenen lopen terwijl jij er zelf niets aan doet! Ik wil met alle liefde ontlasten als er aan de andere kant ook wat gebeurt.
Dus ik ben heel stellig geweest dit gaat zo niet en als jij een gezin wil zijn zoek je hulp anders ga ik keuzes maken.
Hij was onwijs boos op mij maar is naar een therapeut gegaan. En dat hielp echt. Niet perse tegen de burn-out maar hij ging er wel anders mee om. De sfeer werd beter en hij deed zijn best om te praten ipv te mopperen.
En hij kon weer ontzettend genieten van onze dochter.
Je mag grenzen stellen als hij zelf niets eraan doet neem je ook niet alles over.
Mijn man had na geboorte oudste ook flinke burn-out klachten die wat met de sfeer thuis deden maar weigerde tegelijk hulp te zoeken. Eerst nam ik ook alles uit handen en probeerde hem zo min mogelijk te belasten. Maar toen dacht ik jaaaa dag ik hier op mijn tenen lopen terwijl jij er zelf niets aan doet! Ik wil met alle liefde ontlasten als er aan de andere kant ook wat gebeurt.
Dus ik ben heel stellig geweest dit gaat zo niet en als jij een gezin wil zijn zoek je hulp anders ga ik keuzes maken.
Hij was onwijs boos op mij maar is naar een therapeut gegaan. En dat hielp echt. Niet perse tegen de burn-out maar hij ging er wel anders mee om. De sfeer werd beter en hij deed zijn best om te praten ipv te mopperen.
En hij kon weer ontzettend genieten van onze dochter.
Je mag grenzen stellen als hij zelf niets eraan doet neem je ook niet alles over.
where ever you go, go with your heart
woensdag 23 maart 2022 om 08:18
Ze neemt hem op dit moment álles uit handen terwijl ze zelf nog herstellende is en dat moet ze eigenlijk ook nog met een grote, welgemeende glimlach doen?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 23 maart 2022 om 08:55
dus de vrouw mag wel een postnatale depressie hebben, maar de man moet met zijn depressie (want zo klinkt het) maar een schop onder zijn kont krijgen? tja, zo zou je het ook kunnen formulerenAiresopure schreef: ↑23-03-2022 06:52Hoe kan jij je man helpen? Dat je deze vraag stelt geeft laat overduidelijk zien dat je de situatie totaal verkeerd inschat. Een schop onder z'n hol moet ie krijgen. En een fatsoenlijke vent "helpt" niet. Niet met de baby en niet in het huishouden. Die neemt gewoon z'n verantwoordelijkheid.
Het lijkt me beter als je nog met jezelf aan de slag gaat ipv je energie op je man te richten.
woensdag 23 maart 2022 om 08:56
woensdag 23 maart 2022 om 09:07
Nee hoor, maar wees dan op z’n minst eerlijk en wind er geen doekjes om wat je van hem wil en verwacht.
Eigenlijk is de vraag van TO ‘hoe kan ik zorgen dat hij mij helpt, want ik hou dit niet langer vol’. Wat best een legitieme vraag is.
