Psyche
alle pijlers
Hoe lang de kans geven?
maandag 24 augustus 2020 om 19:51
Een aantal maanden geleden ben ik even in crisis geweest. Er is toen een traject opgezet voor hulp, maar in verband met wachtlijsten ben ik deze maand 'pas' gestart. Het intakegesprek verliep goed en ik had daar een goed gevoel bij, maar nu na het tweede gesprek begint de twijfel toe te slaan.
In het eerste gesprek zijn natuurlijk de grootste knelpunten besproken en wat mijn hulpvraag nu precies is. Nu willen ze graag het een en ander onderzoeken bij me, om een passende diagnose te kunnen stellen. Ik begrijp dat dit even duurt en dat de daadwerkelijke therapie pas kan starten zodra deze diagnose is gesteld.
Dit is echter waar ik tegenaan loop: in het intakegesprek heb ik voor mijn gevoel mijn grootste knelpunt en hulpvraag duidelijk aangegeven. Toen ik daar vandaag weer naar refereerde wist de therapeute niet waar ik het over had, alsof ik dat helemaal niet genoemd had. Ze heeft dit toen even gauw genoteerd en ging door met de planning van die sessie. Ik merk dat ik me nu minder fijn voel en een stuk minder vertrouwen heb in dat het hier wel goed gaat komen. Voor mij was dat het allerbelangrijkste en zij is het totaal vergeten. Is het terecht dat ik me zo voel? Moet ik het echt nog langer aankijken of is dit meteen al een duidelijk signaal? Of overdrijf ik gewoon enorm en kan zoiets gebeuren?
In het eerste gesprek zijn natuurlijk de grootste knelpunten besproken en wat mijn hulpvraag nu precies is. Nu willen ze graag het een en ander onderzoeken bij me, om een passende diagnose te kunnen stellen. Ik begrijp dat dit even duurt en dat de daadwerkelijke therapie pas kan starten zodra deze diagnose is gesteld.
Dit is echter waar ik tegenaan loop: in het intakegesprek heb ik voor mijn gevoel mijn grootste knelpunt en hulpvraag duidelijk aangegeven. Toen ik daar vandaag weer naar refereerde wist de therapeute niet waar ik het over had, alsof ik dat helemaal niet genoemd had. Ze heeft dit toen even gauw genoteerd en ging door met de planning van die sessie. Ik merk dat ik me nu minder fijn voel en een stuk minder vertrouwen heb in dat het hier wel goed gaat komen. Voor mij was dat het allerbelangrijkste en zij is het totaal vergeten. Is het terecht dat ik me zo voel? Moet ik het echt nog langer aankijken of is dit meteen al een duidelijk signaal? Of overdrijf ik gewoon enorm en kan zoiets gebeuren?
dinsdag 25 augustus 2020 om 22:08
Ja en nee. Ik heb het idee dat er mensen zijn die erg makkelijk 'wegkomen' met vermijdend gedrag onder het mom; het voelde niet goed, of de klik was er niet.
Maar eerlijk: hulp voor echte psychische problematiek voelt zelden goed. Het is vaak een moeizaam en pijnlijk proces. Dat voelt sowieso niet goed op het moment, ook al dóet het je wel goed. Ik zou verwachten dat een therapeut/psycholoog/psychiater dusdanig professioneel is dat hij niet alleen kan omgaan met mensen waar hij een leuke klik mee heeft. Het is zijn werk. En het is de 'taak' van de cliënt danwel patiënt om beter te worden. Moet dat goed voelen? Het kan zo makkelijk een uitvlucht worden. Want zo kan je het lekker voor je uit schuiven, want misschien duurt het wel jaren voor het klikt met iemand. Ik vind 'De klik' overgewaardeerd.
