Hoe lang thuis met depressie/burnout

24-12-2023 19:17 52 berichten
Ik zit thuis met een depressie, volgens mij ook deels burnout. Ik ben nu zo'n 10 weken volledig thuis (eerst nog tijdje geprobeerd met 50% werken maar ging ook niet meer). Inmiddels wordt er meer duidelijk over onderliggende oorzaken van de depressie en ondanks antidepressiva ga ik alleen maar slechter dan 10 weken geleden. Ik heb ook wat gesprekken hier en daar, hopelijk kan ik in januari (wachtlijst...) starten met gerichte therapie.

Ik merk dat ik erg onrustig ben over m'n werk. Vooral omdat 't eigenlijk alleen maar slechter gaat. Hoe lang gaat dit duren? Wanneer kan ik weer werken? Ik werk in een klein team en vind het enorm vervelend dat er nu zoveel bij mijn collega's terecht komt. Het is echter werk met een hele grote verantwoordelijkheid, ik kan dat nu echt niet doen, niet eens voor een paar uur.

Natuurlijk is ieders proces anders, maar voor grove beeldvorming, hoe lang zijn jullie volledig thuis geweest met een depressie en/of burnout?
Alle reacties Link kopieren Quote
Voor een burnout staat half jaar tot jaar herstel zover ik weet.

Maar ik dacht dat je niet en een burnout en een depressie tegelijk kon hebben.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zo lang jij je nog druk maakt over je werk duurt het nog wel even.
Het is bij iedereen anders, maar de meeste van mijn collega's waren minimaal een half jaar zoet.
Echt aan jezelf denken. Werk is echt maar werk.
Ten eerste; wat onwijs rot voor je dit. Ik snap dat je het allemaal goed wil doen, maar je bent gewoon ziek. Niet schuldig over voelen. Neem je tijd. Stress draagt niet bij aan je herstel. Echt, wacht op die gerichte therapie en vergeet je werk voor nu. Is iedereen gebaad bij. Hoe lang dit gaat duren is voor iedereen anders, en is ook helemaal niet belangrijk. Of zit je werkgever te pushen? Heb je een bedrijfsarts?
Sowieso sterkte!
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn collega kon na twee jaar burnout zijn werk nog niet uitvoeren en is ziek uit dienst gegaan. Een andere kwam na een jaar terug en lag er na drie maanden weer uit. Kortom, haastige spoed…
Ja, dat schuldgevoel hè. En die haast, van ik moet snel weer beter worden, want mensen rekenen op me. Dat moet je echt gaan loslaten hoor. Zo lang je jezelf die druk oplegt, word je niet beter. Dat is juist wat je in de problemen heeft gebracht. Het altijd 'aan' moeten staan, meer doen dan je eigenlijk kan. Daar zul je eerst iets aan moeten doen. De rem erop.

Sterkte hoor. :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
RikM schreef:
24-12-2023 19:51
Ja, dat schuldgevoel hè. En die haast, van ik moet snel weer beter worden, want mensen rekenen op me. Dat moet je echt gaan loslaten hoor. Zo lang je jezelf die druk oplegt, word je niet beter. Dat is juist wat je in de problemen heeft gebracht. Het altijd 'aan' moeten staan, meer doen dan je eigenlijk kan. Daar zul je eerst iets aan moeten doen. De rem erop.

Sterkte hoor. :hug:
Ik vond het heel pittig achteraf, mijn burnout werd 2.5jaar geleden zichtbaar en soms denk ik nog wel eens dat ik er nog niet uit ben. Nu is mijn scheiding de oorzaak geweest van de burnout, het fulltime alleenstaand moederschap is best zwaar en de omgang met ex zorgt na ruim 5jaar nog steeds voor problemen en stress.

Neem je tijd, laat het 'moeten' los, wees minder streng voor jezelf en zorg dat je bepaalde patronen doorbreekt en daarvoor is inzicht nodig. Waar zitten je knelpunten.
Toen ik in de burnout zat zei ik dat ik alleen maar moe was, ik kon geen eens de hele woonkamer in 1x stofzuigen, het was absurd. Achteraf was het dus veel meer dan alleen die moeheid, ik heb die patronen moeten doorbreken, gedrag veranderen door inzicht te krijgen.

Zorg voor jezelf, pas op dat je niet te snel wil. Zoals eerder beschreven, haastige spoed....
Veel sterkte!
Je richting is belangrijker dan je snelheid
Alle reacties Link kopieren Quote
Mangogo schreef:
24-12-2023 19:36
Voor een burnout staat half jaar tot jaar herstel zover ik weet.

Maar ik dacht dat je niet en een burnout en een depressie tegelijk kon hebben.
Waarom zou dat niet kunnen? (Oprechte interesse ivm vergelijkbare situatie.)
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb als collega nog geen succesvolle reïntegraties na burnouts meegemaakt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ruim 1,5 geduurd met opbouw uren erbij.
Na 2 jaar weer uitgevallen een half jaar uit de running geweest.

Merk dat ik gauw terugval. Dus echt opletten dat ik niet te veel hooi op mijn vork neem.
grietje3 wijzigde dit bericht op 24-12-2023 20:38
Reden: Aanvulling
30.20% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk als je iets belangrijker vindt dan het is, dan komt er niet genoeg beloning terug voor je moeite, waardoor je steeds minder die moeite kan opbrengen. Daar zou het bij mij om gedraaid hebben maar niet iedereen is hetzelfde.
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren Quote
Butterfly_fly schreef:
24-12-2023 20:14
Waarom zou dat niet kunnen? (Oprechte interesse ivm vergelijkbare situatie.)
Hier staat een uitleg:
https://www.depsycholoog.nl/burnout-en-depressie/
tv-icoon schreef:
24-12-2023 20:38
Ik denk als je iets belangrijker vindt dan het is, dan komt er niet genoeg beloning terug voor je moeite, waardoor je steeds minder die moeite kan opbrengen. Daar zou het bij mij om gedraaid hebben maar niet iedereen is hetzelfde.
Okee robot.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mangogo schreef:
24-12-2023 20:41
Hier staat een uitleg:
https://www.depsycholoog.nl/burnout-en-depressie/
Deze is duidelijker: diagnostiek is hartstikke subjectief. Het maakt volgens mij ook weinig uit hoe het genoemd wordt.
https://www.rtlnieuws.nl/lifestyle/arti ... etrouwbaar
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
24-12-2023 20:45
Deze is duidelijker: diagnostiek is hartstikke subjectief. Het maakt volgens mij ook weinig uit hoe het genoemd wordt.
https://www.rtlnieuws.nl/lifestyle/arti ... etrouwbaar
Nou er zit wel een verschil in behandeling en medicatie tussen de twee.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mangogo schreef:
24-12-2023 21:00
Nou er zit wel een verschil in behandeling en medicatie tussen de twee.
Maar ook dat is dus gewoon natte-vingerwerk en zou helemaal niet zo moeten zijn.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat resultaten bij anderen heel weinig zeggen over de te verwachten herstel periode bij jezelf. Ik heb in mijn omgeving mensen gezien die na een maand of 4 weer op gingen bouwen en waarbij dat goed ging en ze na een jaar weer volledig meedraaide. Ik heb ook mensen gezien die eigenlijk nooit meer volledig mee konden doen.

In mijn omgeving waren de verschillen in hoe snel iemand weer op kon bouwen meestal wel gelinkt aan hoe snel iemand hulp kreeg en waardoor de burn-out ontstaan was. Waren dat vooral externe factoren of had dat meer te maken met karaktereigenschappen of persoonlijke kenmerken.
Alle reacties Link kopieren Quote
tv-icoon schreef:
24-12-2023 20:38
Ik denk als je iets belangrijker vindt dan het is, dan komt er niet genoeg beloning terug voor je moeite, waardoor je steeds minder die moeite kan opbrengen. Daar zou het bij mij om gedraaid hebben maar niet iedereen is hetzelfde.
Ik moest het een keertje extra lezen maar ik snap m! Het klopt voor mij in elk geval wel. Ik had weinig eigenwaarde en maakte mijn werk en andere mensen dus heel belangrijk want dan voelde ik me nog iets van waarde hebben. Dat putte me helemaal uit. Ik ben uiteindelijk bijna een jaar thuis geweest en inmiddels aan het opbouwen stapje voor stapje. Ik ga ook, onder begeleiding, ander werk zoeken wat me minder belast (had leidinggevende functie)
Alle reacties Link kopieren Quote
Lorem_Ipsum schreef:
24-12-2023 20:16
Ik heb als collega nog geen succesvolle reïntegraties na burnouts meegemaakt.
Ik gelukkig wel, inclusief die van mezelf. Ik heb meteen hulp gezocht (psycholoog), en was na 5 maanden weer fulltime aan het werk. Dat is nu 16 jaar geleden, en sindsdien fulltime aan het werk geweest. Daarmee zeg ik zeker niet dat dat dus bij iedereen kan, maar het is ook niet zo dat iedereen jaren thuis zit, en nooit meer volledig aan de slag kan (dat gevoel had ik trouwens in het begin wel hoor, dat ik nooit meer normaal zou kunnen functioneren, maar dat viel dus mee).
Dank voor de reacties tot zover! Geeft toch wel enig inzicht. Ondanks dat het natuurlijk voor iedereen anders is.

Ja, het schuldgevoel (en schaamte) tegenover m'n werk helpt niet. Ik probeer het los te laten maar is lastig.

Ik heb een bedrijfsarts, en mijn werkgever pusht (nog) niet. Ben wel steeds bang dat ze zullen gaan pushen maar vooralsnog zit dat dus alleen maar in mijn hoofd en is het niet de realiteit.

Ik vrees dat het meer aan karaktereigenschappen/persoonlijkheid/overtuigingen ligt dan een duidelijk aanwijsbare externe oorzaak. Ik ben wel gevormd door externe factoren, maar die speelden in het verleden en niet nu. Overigens moet ik die factoren wel onder ogen gaan zien zo onderdehand, laten zich blijkbaar niet meer onderdrukken.

Het vervelende is dat zelfs wanneer ik mezelf weer een beetje op de rails krijg, ik m'n huidige werk totaal niet meer zie zitten. Ik heb niet het gevoel dat ik dat nog 1 dag langer kan uitvoeren. Maar wie weet is dat onderdeel van de situatie nu. Al weet ik al veel langer dat ik iets anders wil (maar wat dan?).
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herstelde niet binnen 2 jaar, verloor mijn baan en werd gedeeltelijk afgekeurd. Inmiddels gaat het wat beter, na 3,5 jaar) en start ik weer met een paar uur per week werken in een hele andere functie.

Dus: het duurt zolang het duurt. Laat het los.
Alle reacties Link kopieren Quote
tv-icoon schreef:
24-12-2023 20:38
Ik denk als je iets belangrijker vindt dan het is, dan komt er niet genoeg beloning terug voor je moeite, waardoor je steeds minder die moeite kan opbrengen. Daar zou het bij mij om gedraaid hebben maar niet iedereen is hetzelfde.
Wat bazel je nou eigenlijk? Ik ervaar wel meer van jouw posts als vaag, maar dit is wel über vaag.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat het veel uitmaakt of je alle oorzaken van de burnout aanpakt of vooral focust op het lichamelijke herstel. Als je de kern niet aanpakt, is de kans op terugval groter.

Ik had zelf weinig aan de psycholoog waar de bedrijfsarts me heenstuurde, het boek 'Van burnout tot levenszin' en een burnoutcoach hielpen mij een stuk meer.

Mijn burnout heeft ervoor gezorgd dat ik dingen heb veranderd maar heeft er ook mede voor gezorgd dat ik adhd bijvoorbeeld diagnose traject in ben gegaan.
eefje677 schreef:
24-12-2023 21:52
Ik vrees dat het meer aan karaktereigenschappen/persoonlijkheid/overtuigingen ligt dan een duidelijk aanwijsbare externe oorzaak. Ik ben wel gevormd door externe factoren, maar die speelden in het verleden en niet nu. Overigens moet ik die factoren wel onder ogen gaan zien zo onderdehand, laten zich blijkbaar niet meer onderdrukken.

Ik ben nogal een perfectionist (zoals velen die een burn-out krijgen) en heb echt moeten leren dat 80% ook goed genoeg is. En 60% vaak ook nog wel. Mensen zien het verschil toch niet. Je hebt er alleen jezelf mee, als je alles altijd 100% wil. Dan loop je jezelf voorbij.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben met een burn-out na zes weken weer aan het werk gegaan.

Stomste beslissing ooit, nog tien jaar last gehad.

Neem je tijd.
Je ziet toch liever zo’n strak lijf dan een uitgezakte mokkapunt, weet je wel weet je niet.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven