Psyche
alle pijlers
Hoe leer ik beter voor mezelf opkomen
maandag 24 november 2008 om 17:18
Lieve forummers
Ik hoop dat hier iemand is die advies voor mij heeft.
Ik durf niet voor mezelf op te komen en dat wil ik heel graag leren.
Mijn hele leven ik ben nu 34 loopt iedereen al over mij heen en ik wil het niet meer.
Zo af en toe bijt ik best van me af maar uiteindelijk gaat alles toch weer zoals anderen dat willen.
Ik ben erg onzeker over mezelf en het liefst wil ik niemand kwetsen dus ik doe maar van alles om het anderen naar de zin te maken zodat ze vooral maar niet boos op me worden en me aardig vinden.
Ik heb dat ook in relaties die ik had gemerkt dat ik alles maar deed om het die ander zo aangenaam mogelijk te maken.
Ik ben nu alweer zo'n 7 jaar alleen en ik merk dat ik geen enkele man meer dichtbij laat komen,bang om weer in zo'n relatie terecht te komen waarin alles om die ander draait.
Hoe verander ik dit ?
Ik hoop dat hier iemand is die advies voor mij heeft.
Ik durf niet voor mezelf op te komen en dat wil ik heel graag leren.
Mijn hele leven ik ben nu 34 loopt iedereen al over mij heen en ik wil het niet meer.
Zo af en toe bijt ik best van me af maar uiteindelijk gaat alles toch weer zoals anderen dat willen.
Ik ben erg onzeker over mezelf en het liefst wil ik niemand kwetsen dus ik doe maar van alles om het anderen naar de zin te maken zodat ze vooral maar niet boos op me worden en me aardig vinden.
Ik heb dat ook in relaties die ik had gemerkt dat ik alles maar deed om het die ander zo aangenaam mogelijk te maken.
Ik ben nu alweer zo'n 7 jaar alleen en ik merk dat ik geen enkele man meer dichtbij laat komen,bang om weer in zo'n relatie terecht te komen waarin alles om die ander draait.
Hoe verander ik dit ?
maandag 24 november 2008 om 17:36
Sheyna, heb je al wat gelezen over dit onderwerp? Heb je al gekeken naar mensen die voor zichzelf opkomen en wat viel je op aan die mensen? Heb je je zelf al serieus genoeg genomen om hiervoor hulp in te schakelen?
Ik kan je vertellen dat je aan je zelfvertrouwen moet werken. Maar dat weetje rationeel ook wel. Ik kan je vertellen dat je goed voor jezelf moet zorgen en dan pas voor anderen. Maar dat weet je rationeel ook wel. Ik kan je vertellen dat jij degene bent die toestemming geeft aan anderen om over je heen te lopen. Dat weet je rationeel ook wel.
De centrale vraag is: in hoeverre vind jij jezelf zo ontzettend belanrijk dat je van je zelfvertrouwen en eigen kracht dat je hier werk van wilt maken?
Ik kan je vertellen dat je aan je zelfvertrouwen moet werken. Maar dat weetje rationeel ook wel. Ik kan je vertellen dat je goed voor jezelf moet zorgen en dan pas voor anderen. Maar dat weet je rationeel ook wel. Ik kan je vertellen dat jij degene bent die toestemming geeft aan anderen om over je heen te lopen. Dat weet je rationeel ook wel.
De centrale vraag is: in hoeverre vind jij jezelf zo ontzettend belanrijk dat je van je zelfvertrouwen en eigen kracht dat je hier werk van wilt maken?
maandag 24 november 2008 om 18:00
Bedankt voor je reactie Sensy
In mijn hoofd weet ik prima wat ik zou moeten doen maar als er dan weer eens een beroep op mij gedaan word dan doe ik het tegenovergestelde.
Ik durf geen nee te zeggen.
In hoeverre vind ik mezelf belangrijk,pfff dat is een hele goede vraag.
Het antwoord is dat ik mezelf totaal niet belangrijk vind.
Ik ben ook bang om mensen te verliezen.
Ik werd als kind door leeftijdsgenootjes genegeerd en had geen vriendinnen.
Daar heb ik mij vaak heel verdrietig over gevoeld en ook nu is dat nog steeds zo.
Ik heb geen "echte"vriendinnen,wel kennissen en die wil ik niet teleurstellen omdat ik bang ben om dan helemaal niemand meer te hebben.
Eigenlijk als ik dit zelf zo lees ben ik rijp voor de psychiater
In mijn hoofd weet ik prima wat ik zou moeten doen maar als er dan weer eens een beroep op mij gedaan word dan doe ik het tegenovergestelde.
Ik durf geen nee te zeggen.
In hoeverre vind ik mezelf belangrijk,pfff dat is een hele goede vraag.
Het antwoord is dat ik mezelf totaal niet belangrijk vind.
Ik ben ook bang om mensen te verliezen.
Ik werd als kind door leeftijdsgenootjes genegeerd en had geen vriendinnen.
Daar heb ik mij vaak heel verdrietig over gevoeld en ook nu is dat nog steeds zo.
Ik heb geen "echte"vriendinnen,wel kennissen en die wil ik niet teleurstellen omdat ik bang ben om dan helemaal niemand meer te hebben.
Eigenlijk als ik dit zelf zo lees ben ik rijp voor de psychiater
maandag 24 november 2008 om 18:08
Ik heb wel eens gehoord dat als je nee durft te zeggen (op een nette manier) en wat minder over je heen laat lopen ed mensen je meer waarderen dan wanneer je alles maar doet. Mensen gaan je niet minder aardig vinden over het algemeen dus (waar jij bang voor bent) maar respecteren je meer en je laat ook meer zien waar je voor staat, waardoor je makkelijker vrienden maakt (die ook wat overeenkomsten hebben cq wat meer in jouw straatje passen). En uiteraard zullen sommige mensen je ook niet aardig vinden of niet bij je passen, maar dat hou je toch. En je kunt er dus alleen maar meer respect en evt vriendschappen mee verdienen.
Helpt deze gedachte je dingen anders te zien? Bedenk anders ook eens hoe jij tegen mensen aankijkt die eerlijk voor hun mening uitkomen en ook wel eens nee zeggen...
Helpt deze gedachte je dingen anders te zien? Bedenk anders ook eens hoe jij tegen mensen aankijkt die eerlijk voor hun mening uitkomen en ook wel eens nee zeggen...
maandag 24 november 2008 om 18:19
Sheyna, mensen kwijtraken is verdrietig. Geen vrienden hebben, is verdrietig. Je eenzaam voelen is niet fijn. Maar dat is allemaal niets als je het vergelijkt met het verlies van jezelf.
Jouw verhaal is herkenbaar en ik ben met de jaren zoveel mensen "vrienden" verloren maar wat ik ervoor terug heb gekregen, namelijk mezelf is onbetaalbaar.
Misschien klinkt dit allemaal simpel maar het is niet. Je zult als voor jezelf wilt leren opkomen, bereid zijn verliezen te accepteren. Meestal accepteren we geen verliezen, we hebben al zoveel verloren, dat we met al onze kracht blijven vasthouden aan datgene wat het slechts voor ons is: mensen die jou niet respecteren, over je heen walsen, je niet serieus nemen etc.
Dat opkomen voor jezelf komt echt vanzelf als je maar eerst leert om jezelf belangrijk genoeg te vinden. Als je leert jezelf op de 1e plaats te zetten. Van daaruit volgt automatisch het opkomen voor jezelf. Misschien moet je eens met iemand praten die bij jouw die aanwezige basis naar boven kan halen. Je bent veel meer dan dat je denkt dat je bent. Je eigenbeeld, dus hoe je over jezelf denkt, zie je weerspiegeld in de relaties die je hebt en hoe mensen je behandelen. Verander dat beeld en je relaties zullen ook veranderen. Zelf meegemaakt dus ik weet waar ik 't over heb
Heel veel sterkte!
Jouw verhaal is herkenbaar en ik ben met de jaren zoveel mensen "vrienden" verloren maar wat ik ervoor terug heb gekregen, namelijk mezelf is onbetaalbaar.
Misschien klinkt dit allemaal simpel maar het is niet. Je zult als voor jezelf wilt leren opkomen, bereid zijn verliezen te accepteren. Meestal accepteren we geen verliezen, we hebben al zoveel verloren, dat we met al onze kracht blijven vasthouden aan datgene wat het slechts voor ons is: mensen die jou niet respecteren, over je heen walsen, je niet serieus nemen etc.
Dat opkomen voor jezelf komt echt vanzelf als je maar eerst leert om jezelf belangrijk genoeg te vinden. Als je leert jezelf op de 1e plaats te zetten. Van daaruit volgt automatisch het opkomen voor jezelf. Misschien moet je eens met iemand praten die bij jouw die aanwezige basis naar boven kan halen. Je bent veel meer dan dat je denkt dat je bent. Je eigenbeeld, dus hoe je over jezelf denkt, zie je weerspiegeld in de relaties die je hebt en hoe mensen je behandelen. Verander dat beeld en je relaties zullen ook veranderen. Zelf meegemaakt dus ik weet waar ik 't over heb
Heel veel sterkte!
maandag 24 november 2008 om 18:54
Heb je al weleens aan een assertiviteitstraining gedacht? Daar leer je om voor jezelf op te komen door rollenspellen en "lotgenootjes". Ik heb er zelf heel veel aan gehad!
Ik liet ook steeds over me heen lopen. Mensen konden alles tegen me zeggen zonder dat ik een kik gaf. Maar ik voelde me altijd rot daarna omdat ik niks ervan had gezegd. Na de training besef ik dat ik ook voor mezelf op mag komen. En dat ik daardoor niet mijn vrienden kwijtraak maar juist behoud. Want door aan te geven wat je wilt en zelfvertrouwen uit te stralen bereik je veel meer in je vriendschappen.
Nog een tip!
boekje: "ik wil zo graag mezelf weer zijn"
van Saskia Hameeteman-Blanker
Ik heb er heel veel! aan gehad. Praktische tips om dichterbij jezelf te komen en op te komen voor jezelf. Misschien heb je er wat aan?
Ik liet ook steeds over me heen lopen. Mensen konden alles tegen me zeggen zonder dat ik een kik gaf. Maar ik voelde me altijd rot daarna omdat ik niks ervan had gezegd. Na de training besef ik dat ik ook voor mezelf op mag komen. En dat ik daardoor niet mijn vrienden kwijtraak maar juist behoud. Want door aan te geven wat je wilt en zelfvertrouwen uit te stralen bereik je veel meer in je vriendschappen.
Nog een tip!
boekje: "ik wil zo graag mezelf weer zijn"
van Saskia Hameeteman-Blanker
Ik heb er heel veel! aan gehad. Praktische tips om dichterbij jezelf te komen en op te komen voor jezelf. Misschien heb je er wat aan?
dinsdag 25 november 2008 om 09:07
Dames dank jullie wel voor jullie reacties.
Sensy jou posting is zo waar dat ik er even een traantje om weg heb gepinkt.
BeautifulMind ik heb de titel van dat boek even opgeschreven en ga zeker kijken of ik het bij de bibliotheek of de boekhandel kan vinden.
Rationeel weet ik het allemaal wel maar om het daadwerkelijk op mezelf toe te passen daar heb ik wel wat hulp bij nodig,dus ik moet maar even wat moed verzamelen om een afspraak bij de huisarts te maken.
Sensy jou posting is zo waar dat ik er even een traantje om weg heb gepinkt.
BeautifulMind ik heb de titel van dat boek even opgeschreven en ga zeker kijken of ik het bij de bibliotheek of de boekhandel kan vinden.
Rationeel weet ik het allemaal wel maar om het daadwerkelijk op mezelf toe te passen daar heb ik wel wat hulp bij nodig,dus ik moet maar even wat moed verzamelen om een afspraak bij de huisarts te maken.
dinsdag 9 december 2008 om 17:22
Herkenbaar, maar ik heb het eigenlijk op een andere manier.
Ook ik wil iedereen maar te vriend houden, een aai over zijn bol willen geven. En ik heb dit vooral met mijn ouders, daarbij heb ik het gevoel contineu op eieren te lopen, alles op een wegschaal te moeten leggen, bang dat als ik iets zeg wat ik denk of voel dat het totaal verkeerd begrepen wordt en dat er dan ruzie onstaat. Dus verzwijg ik dingen...en wat denk je dan, ruzie omdat ik het verzwegen heb.
Zeggen ze ook altijd tegen jou dat je geen mening hebt ? Dat hoor ik namelijk altijd.
Bij iemand langs te gaan die je verder kan helpen is echt een aanrader, en tevens kan ik je het boek: Valkuilen en hoe daarmee om tegaan (schrijfer ben ik even kwijt), echt een goede aanrader. Dat je onzeker bent, niet voor jezelf durft op te komen , komt ergens vandaan, iets wellicht in het verleden dat je zo gevormt heeft. Kortom een valkuil.
Ondanks alle boeken moet je het zelf doen, het is moeilijk, ik heb er nog steeds moeite mee Maar praten helpt....ik ben erachter dat ik dat ook maar weer moet doen....
Ook ik wil iedereen maar te vriend houden, een aai over zijn bol willen geven. En ik heb dit vooral met mijn ouders, daarbij heb ik het gevoel contineu op eieren te lopen, alles op een wegschaal te moeten leggen, bang dat als ik iets zeg wat ik denk of voel dat het totaal verkeerd begrepen wordt en dat er dan ruzie onstaat. Dus verzwijg ik dingen...en wat denk je dan, ruzie omdat ik het verzwegen heb.
Zeggen ze ook altijd tegen jou dat je geen mening hebt ? Dat hoor ik namelijk altijd.
Bij iemand langs te gaan die je verder kan helpen is echt een aanrader, en tevens kan ik je het boek: Valkuilen en hoe daarmee om tegaan (schrijfer ben ik even kwijt), echt een goede aanrader. Dat je onzeker bent, niet voor jezelf durft op te komen , komt ergens vandaan, iets wellicht in het verleden dat je zo gevormt heeft. Kortom een valkuil.
Ondanks alle boeken moet je het zelf doen, het is moeilijk, ik heb er nog steeds moeite mee Maar praten helpt....ik ben erachter dat ik dat ook maar weer moet doen....
dinsdag 9 december 2008 om 21:51
Voor mij is dit ook herkenbaar... Nog geen 5 jaar geleden voelde ik me net zo. Dit probleem aanpakken gaat met kleine stapjes tegelijk. Ik zie dat je ook al veel steun krijgt. Ik wil je alvast wat praktische tips meegeven, niet om de boel meteen om te gooien (dat vraagt tijd en misschien ook wel professionele hulp, want dit gevoel komt natuurlijk ergens vandaan), wel om je nu alvast wat ruimte voor jezelf te laten creeren.
- Als iemand iets aan je vraagt, waar je over twijfelt, kun je altijd vragen of je er even over na mag denken. Dit heeft mij veel geholpen in de periode dat ik het ook heel moeilijk vond om nee te zeggen en mezelf daardoor kwijtraakte. Door te zeggen dat je er even over na wilt denken, creer je voor jezelf de mogelijkheid om de vraag even te laten bezinken, zonder iemand meteen af te wijzen (tenminste, zo voelt nee zeggen dan). Bovendien kun je dan alsnog ja zeggen, maar dan sta je er tenminste ten volle achter. Dit is natuurlijk niet altijd toepasbaar, maar wel vaker dan je denkt en is makkelijker te behappen. dan meteen proberen nee te zeggen.
- Voor mezelf heb ik veel gehad aan het credo: je moet voor jezelf opkomen, want een ander doet het niet. Ik zag zoveel mensen om me heen die meer kansen kregen dan ik, en toen besefte ik dat mezelf door mijn onzekerheden ontzettend belemmerde om te genieten van het leven. Je moet die kansen voor jezelf creeren. Probeer dat eens met iets kleins uit.
- Als iemand iets aan je vraagt, waar je over twijfelt, kun je altijd vragen of je er even over na mag denken. Dit heeft mij veel geholpen in de periode dat ik het ook heel moeilijk vond om nee te zeggen en mezelf daardoor kwijtraakte. Door te zeggen dat je er even over na wilt denken, creer je voor jezelf de mogelijkheid om de vraag even te laten bezinken, zonder iemand meteen af te wijzen (tenminste, zo voelt nee zeggen dan). Bovendien kun je dan alsnog ja zeggen, maar dan sta je er tenminste ten volle achter. Dit is natuurlijk niet altijd toepasbaar, maar wel vaker dan je denkt en is makkelijker te behappen. dan meteen proberen nee te zeggen.
- Voor mezelf heb ik veel gehad aan het credo: je moet voor jezelf opkomen, want een ander doet het niet. Ik zag zoveel mensen om me heen die meer kansen kregen dan ik, en toen besefte ik dat mezelf door mijn onzekerheden ontzettend belemmerde om te genieten van het leven. Je moet die kansen voor jezelf creeren. Probeer dat eens met iets kleins uit.
zondag 28 december 2008 om 22:43
O zo herkenbaar, loop ook al heel lang tegen allerlei problemen aan omdat ik niet op kom voor mezelf.
Of wel op kom voor mezelf maar als de woede dan gezakt is weer helemaal ga twijfelen of ik dan niet te heftig boos of wat dan ook heb gereageerd vooral in relaties
Voel me ook altijd schuldig en denk eerst aan de ander en eigenlijk helemaal niet aan mezelf.
Doe ook al een tijdje therapie, dat zorgt er wel voor dat je er bewuster van wordt en door de verhalen van andere(groeps therapie) ik ook veel meer ga beseffen dat je het echt zelf moet veranderen
maar het blijft heel moeilijk
Of wel op kom voor mezelf maar als de woede dan gezakt is weer helemaal ga twijfelen of ik dan niet te heftig boos of wat dan ook heb gereageerd vooral in relaties
Voel me ook altijd schuldig en denk eerst aan de ander en eigenlijk helemaal niet aan mezelf.
Doe ook al een tijdje therapie, dat zorgt er wel voor dat je er bewuster van wordt en door de verhalen van andere(groeps therapie) ik ook veel meer ga beseffen dat je het echt zelf moet veranderen
maar het blijft heel moeilijk
