Psyche
alle pijlers
Hoe leven op orde stellen?
zondag 29 oktober 2023 om 20:00
Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
twijfelaar wijzigde dit bericht op 12-12-2023 15:48
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
2.39% gewijzigd
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 26 november 2023 om 20:37
Sorry Ibigu, het is niet mijn bedoeling het jou lastig te maken.
Dank je wel dat je toch reageert.
Ik ken het verhaal niet, snap wel wat je ermee wilt zeggen. Ik heb inderdaad geen richting in mijn leven en durf geen keuzes te maken. Ik twijfel om morgen toch de huisarts te bellen en een afspraak in te plannen.
Het klinkt misschien heel gek, maar ik ben nu weer rustig. Geen huilbuien, geen somber gevoel. Het gaat dus weer “goed” en ik hoef niks te doen. Wetende dat ik mezelf daarmee voor de gek houd.
Dank je wel dat je toch reageert.
Ik ken het verhaal niet, snap wel wat je ermee wilt zeggen. Ik heb inderdaad geen richting in mijn leven en durf geen keuzes te maken. Ik twijfel om morgen toch de huisarts te bellen en een afspraak in te plannen.
Het klinkt misschien heel gek, maar ik ben nu weer rustig. Geen huilbuien, geen somber gevoel. Het gaat dus weer “goed” en ik hoef niks te doen. Wetende dat ik mezelf daarmee voor de gek houd.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 28 november 2023 om 10:23
Ja hoor, daar ga ik weer. Ik heb een huis voorbij zien komen. Prijs goed, onderhoud goed (afgaande van de foto's), maar de ligging is twijfelachtig. Ik draai weer rondjes of ik zal bezichtigen, of dochter de locatie goed zou vinden, of ex geen ruzie erom gaat maken (want niet volgens ouderschapsplan).
Ondertussen probeer ik te werken, maar ik krijg geen focus, ik kom zo geen stap verder.
Ondertussen probeer ik te werken, maar ik krijg geen focus, ik kom zo geen stap verder.
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 29 november 2023 om 10:28
woensdag 29 november 2023 om 10:53
Hee Twijfelaar,Twijfelaar schreef: ↑26-11-2023 20:37Ik twijfel om morgen toch de huisarts te bellen en een afspraak in te plannen.
Wanneer heb je een afspraak met de huisarts?
woensdag 29 november 2023 om 13:51
Twijfelaar schreef: ↑29-11-2023 10:28Onrust in mijn hoofd, onrust in mijn lichaam. Ik kan hier niks mee en ik weet niet hoe ik het moet oplossen.
Geen idee waarom ik het hier nog schrijf, want niemand lijkt het te lezen wat ook begrijpelijk is.
Ik denk dat er best wat mensen het lezen, maar men er heel weinig mee kan. Je voelt je overspoeld, er speelt heel veel, je bent besluiteloos en qua stemming zit je er ook doorheen (alsof het erg uitzichtsloos voelt voor je). Verder sta je op een wachtlijst voor hulp en wil je je pertinent niet ziek melden en ga je ook niet terug naar je HA met je problemen. En je post hierboven over dat huis, daar stel je ook geen concrete vraag. Ik snap wel wat je ermee wil, ook zonder die vraag, maar icm de rest... geen idee wat ik er op zou kunnen zeggen. Ik heb niet het gevoel dat ik iets zou kunnen zeggen dat jou zou helpen.
woensdag 29 november 2023 om 14:35
Ik kan niks concreets vragen over het huis want niemand kent mijn ex en mijn dochter, dus niemand kan voorspellen hoe ze gaan reageren als ik een woning koop buiten de gestelde afspraak. Het is mijn angst dat ik nog meer kapot maak door wel te kopen.S-Groot schreef: ↑29-11-2023 13:51Ik denk dat er best wat mensen het lezen, maar men er heel weinig mee kan. Je voelt je overspoeld, er speelt heel veel, je bent besluiteloos en qua stemming zit je er ook doorheen (alsof het erg uitzichtsloos voelt voor je). Verder sta je op een wachtlijst voor hulp en wil je je pertinent niet ziek melden en ga je ook niet terug naar je HA met je problemen. En je post hierboven over dat huis, daar stel je ook geen concrete vraag. Ik snap wel wat je ermee wil, ook zonder die vraag, maar icm de rest... geen idee wat ik er op zou kunnen zeggen. Ik heb niet het gevoel dat ik iets zou kunnen zeggen dat jou zou helpen.
Net zoals ik de huisarts niet bel omdat ik bang ben dat ze me zal opnemen. Ik zie mezelf niet zo diep zitten, maar ze heeft die opmerking al eens gemaakt bij het eerste gesprek en ik durf daarom geen open kaart te spelen. Probeer mezelf voor te houden dat het allemaal wel meevalt. Risico bestaat dat ik daardoor nog slechter ga, maar dat neem ik blijkbaar op de koop toe.
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 29 november 2023 om 16:48
Twijfelaar schreef: ↑29-11-2023 14:35Ik kan niks concreets vragen over het huis want niemand kent mijn ex en mijn dochter, dus niemand kan voorspellen hoe ze gaan reageren als ik een woning koop buiten de gestelde afspraak. Het is mijn angst dat ik nog meer kapot maak door wel te kopen.
Net zoals ik de huisarts niet bel omdat ik bang ben dat ze me zal opnemen. Ik zie mezelf niet zo diep zitten, maar ze heeft die opmerking al eens gemaakt bij het eerste gesprek en ik durf daarom geen open kaart te spelen. Probeer mezelf voor te houden dat het allemaal wel meevalt. Risico bestaat dat ik daardoor nog slechter ga, maar dat neem ik blijkbaar op de koop toe.
Tja, dan weet ik echt niet wat er nog valt te zeggen. Je zit blijkbaar nog niet diep genoeg om echt hulp te kunnen aanvaarden en controle meer los te laten.
donderdag 30 november 2023 om 10:23
Concrete vraag: ik maak kans op een huurwoning een paar straten verder daar waar ik nu zit. Qua aantal kamers, privacy en tuin ga ik er op vooruit. Kosten zijn even hoog als mijn huidige appartement. Ik heb me ingeschreven, maar direct erna de twijfel of ik dat huis wel kan onderhouden. Het is nu een puinhoop, daar zou ik alleen maar meer puinhoop kunnen maken.
Wat is verstandig om te doen? Blijven zitten of toch (als ik in aanmerking kom) verhuizen?
Wat is verstandig om te doen? Blijven zitten of toch (als ik in aanmerking kom) verhuizen?
Hope is the first step on the road to disappointment
donderdag 30 november 2023 om 11:26
Het klinkt als een goed idee.
Meer ruimte en privacy, lijkt me zeker goed en helend voor je.
Je vertelde dat het een puinhoop is. Is dat alleen qua rotzooi? Want dat is geen groot probleem en kan door langzaam opruimen veel leefbaarder gemaakt worden.
Of is het een puinhoop qua schade en moeten er reparaties worden gedaan?
Meer ruimte en privacy, lijkt me zeker goed en helend voor je.
Je vertelde dat het een puinhoop is. Is dat alleen qua rotzooi? Want dat is geen groot probleem en kan door langzaam opruimen veel leefbaarder gemaakt worden.
Of is het een puinhoop qua schade en moeten er reparaties worden gedaan?
donderdag 30 november 2023 om 11:56
Je hebt je nick wel goed gekozen. Het twijfelen over elke keuze en daardoor bevriezen lijkt me de kern. De enige manier om daaruit te komen is om tóch in beweging te komen.
Het klinkt alsof je denkt dat de twijfel buiten jezelf ligt... alsof er bij dit soort keuzes maar één definitief juiste keuze is en je zit te wachten op zekerheid welke dat is. Dat gaat er nooit komen. Je kunt niet alles voorzien, en in de meeste gevallen heeft elke keuze voor- en nadelen. Je maakt jezelf doodmoe door daar steeds over te blijven twijfelen, en tegelijk is het een afleiding om niet naar binnen te hoeven kijken. Want daar komt de onrust vandaan, is mijn indruk.
Het klinkt alsof je denkt dat de twijfel buiten jezelf ligt... alsof er bij dit soort keuzes maar één definitief juiste keuze is en je zit te wachten op zekerheid welke dat is. Dat gaat er nooit komen. Je kunt niet alles voorzien, en in de meeste gevallen heeft elke keuze voor- en nadelen. Je maakt jezelf doodmoe door daar steeds over te blijven twijfelen, en tegelijk is het een afleiding om niet naar binnen te hoeven kijken. Want daar komt de onrust vandaan, is mijn indruk.
What a nuanced anxiety
donderdag 30 november 2023 om 12:32
Ik denk het ook tyche, het is een afleiding om niet naar binnen te hoeven kijken.
Ik herken dit van mezelf, ik kom als ik in een therapie op een punt kom waar ik mezelf onder ogen moet komen ook heel vaak met dit soort levenskeuzes op de proppen, en dan ga ik me daar het hoofd over breken. Onder het mom van dit is belangrijk, dit moet eerst en dan....... daarna......
Ondertussen hoef ik weer even niet in die verschrikkelijke spiegel te kijken.
De menselijke geest is heel geniepig daar in! Je kan datzelfde geintje altijd doen, er is altijd wel iemand die met je mee puzzelt en die ook denkt "ok maar zodra we deze horde hebben genomen, dán kan ze beginnen met....."
Toevallig heb ik deze manoevre onlangs zelf nog toegepast. Maar je houdt jezelf voor de gek.
En na een paar keer dat geintje heeft je omgeving al niet zo'n zin meer om mee te denken.
Ik herken dit van mezelf, ik kom als ik in een therapie op een punt kom waar ik mezelf onder ogen moet komen ook heel vaak met dit soort levenskeuzes op de proppen, en dan ga ik me daar het hoofd over breken. Onder het mom van dit is belangrijk, dit moet eerst en dan....... daarna......
Ondertussen hoef ik weer even niet in die verschrikkelijke spiegel te kijken.
De menselijke geest is heel geniepig daar in! Je kan datzelfde geintje altijd doen, er is altijd wel iemand die met je mee puzzelt en die ook denkt "ok maar zodra we deze horde hebben genomen, dán kan ze beginnen met....."
Toevallig heb ik deze manoevre onlangs zelf nog toegepast. Maar je houdt jezelf voor de gek.
En na een paar keer dat geintje heeft je omgeving al niet zo'n zin meer om mee te denken.
donderdag 30 november 2023 om 12:41
Ik bedoelde met de puinhoop dat het nu een puinhoop is in mijn appartement. Post ongeopend. Schone was ligt overal behalve in de klerenkast. Het stof dwarrelt overal rond. Zo'n puinhoop bedoel ik. Nu heb ik weinig plaats en kunnen sommige dingen dus niet opgeruimd worden (denk aan verhuisdozen in de klerenkast, op de slaapkamer en in de woonkamer), maar als ik meer plaats heb kan ik ook meer bewaren en is er meer ruimte om rotzooi te maken. Nu moet ik soms opruimen want anders geen plaats aan de eettafel bijvoorbeeld. Of geen plek op de bank om te zitten omdat daar ook stapels boeken en kleren liggen.Verbinder schreef: ↑30-11-2023 11:26Het klinkt als een goed idee.
Meer ruimte en privacy, lijkt me zeker goed en helend voor je.
Je vertelde dat het een puinhoop is. Is dat alleen qua rotzooi? Want dat is geen groot probleem en kan door langzaam opruimen veel leefbaarder gemaakt worden.
Of is het een puinhoop qua schade en moeten er reparaties worden gedaan?
Hope is the first step on the road to disappointment
donderdag 30 november 2023 om 12:43
Over mijn nick heb ik niet lang hoeven nadenkentyche schreef: ↑30-11-2023 11:56Je hebt je nick wel goed gekozen. Het twijfelen over elke keuze en daardoor bevriezen lijkt me de kern. De enige manier om daaruit te komen is om tóch in beweging te komen.
Het klinkt alsof je denkt dat de twijfel buiten jezelf ligt... alsof er bij dit soort keuzes maar één definitief juiste keuze is en je zit te wachten op zekerheid welke dat is. Dat gaat er nooit komen. Je kunt niet alles voorzien, en in de meeste gevallen heeft elke keuze voor- en nadelen. Je maakt jezelf doodmoe door daar steeds over te blijven twijfelen, en tegelijk is het een afleiding om niet naar binnen te hoeven kijken. Want daar komt de onrust vandaan, is mijn indruk.
Hope is the first step on the road to disappointment
donderdag 30 november 2023 om 12:49
@tyche en bijtie
Het kan best dat in jullie optie een kern van waarheid zit, dat het een afleiding is om niet met mezelf aan de slag te gaan. Zo heb ik het nog niet bekeken.
Ik lees hier soms andere topics en dan lees ik in reacties over slachtoffergedrag en de schuld buiten jezelf zoeken en dan vraag ik me af of ik ook tot dat rijtje hoor. En zo ja, hoe ik dat kan veranderen?
Dat is ook waar ik telkens mee bezig ben. Waar moet ik beginnen met veranderen? Wat moet ik als eerste stap zetten om vooruit te komen? Is dat de therapie / diagnose afwachten of toch al een huis huren/kopen of toch eerst het huis van mijn ouders leeghalen (dat staat na het overlijden al een tijd leeg en moet leeggehaald worden). Allemaal vraagstukken waar ik geen antwoord op heb of waarvan het antwoord elke keer veranderd.
Als ik een leuk huis tegenkom dan denk ik dat ik daar goed aan doe om daarna toch nee te zeggen vanwege de twijfels rondom dochter/ex. Dan wil ik eerst het huis leeghalen van mijn ouders, maar dat gaat zo enorm traag dat dit frustreert en dan denk ik dat ik eerst mijn werkflow weer moet vinden of mijn relatie moet verbreken omdat die me in de weg zit en ga zo maar door. Er is altijd wel wat.
Ik ben ook bang dat mijn diagnose dadelijk gebaseerd wordt op mijn huidige situatie. Iemand benoemde tegen mij dat ik zo druk in mijn hoofd ben dat ik vast adhd zal hebben, maar wat als het geen adhd is maar zoals jullie hierboven benoemen dat het een mechanisme is om niet diep naar binnen te kijken?
Iemand anders opperde autisme, maar ook borderline is ter sprake gekomen en bipolair. Ik ga dat aan de experts overlaten, maar zoveel vragen en geen antwoorden. Het vermoeid me inderdaad gigantisch!
Het kan best dat in jullie optie een kern van waarheid zit, dat het een afleiding is om niet met mezelf aan de slag te gaan. Zo heb ik het nog niet bekeken.
Ik lees hier soms andere topics en dan lees ik in reacties over slachtoffergedrag en de schuld buiten jezelf zoeken en dan vraag ik me af of ik ook tot dat rijtje hoor. En zo ja, hoe ik dat kan veranderen?
Dat is ook waar ik telkens mee bezig ben. Waar moet ik beginnen met veranderen? Wat moet ik als eerste stap zetten om vooruit te komen? Is dat de therapie / diagnose afwachten of toch al een huis huren/kopen of toch eerst het huis van mijn ouders leeghalen (dat staat na het overlijden al een tijd leeg en moet leeggehaald worden). Allemaal vraagstukken waar ik geen antwoord op heb of waarvan het antwoord elke keer veranderd.
Als ik een leuk huis tegenkom dan denk ik dat ik daar goed aan doe om daarna toch nee te zeggen vanwege de twijfels rondom dochter/ex. Dan wil ik eerst het huis leeghalen van mijn ouders, maar dat gaat zo enorm traag dat dit frustreert en dan denk ik dat ik eerst mijn werkflow weer moet vinden of mijn relatie moet verbreken omdat die me in de weg zit en ga zo maar door. Er is altijd wel wat.
Ik ben ook bang dat mijn diagnose dadelijk gebaseerd wordt op mijn huidige situatie. Iemand benoemde tegen mij dat ik zo druk in mijn hoofd ben dat ik vast adhd zal hebben, maar wat als het geen adhd is maar zoals jullie hierboven benoemen dat het een mechanisme is om niet diep naar binnen te kijken?
Iemand anders opperde autisme, maar ook borderline is ter sprake gekomen en bipolair. Ik ga dat aan de experts overlaten, maar zoveel vragen en geen antwoorden. Het vermoeid me inderdaad gigantisch!
Hope is the first step on the road to disappointment
donderdag 30 november 2023 om 13:03
Het soort zekerheid wat jij zoekt gaat niet komen. Dat kun je ook als een opluchting proberen te zien: er zijn meerdere goede (of niet-slechte) keuzes.
En het zijn ook keuzes die elkaar helemaal niet in de weg hoeven zitten. Je hoeft niet éérst je kamer op te ruimen voordat je een afspraak met de ha maakt; je hoeft geen diagnose te hebben om een keuze te maken over dat nieuwe huis... Het lijkt wel of je allemaal redenen bedenkt waarom je nu niet in actie hoeft te komen.
Je schrijft dat het een puinhoop is in je appartement. Dat kun je nu niet bolwerken. Waarom dan enorm twijfelen over een verhuizing, een nog veel grotere onderneming?
Mijn advies nu zou zijn: kom in beweging. Letterlijk Dat hoeft niet groots. Bel de huisarts (en laat dat dan verder - je hoeft dan niet te gaan nadenken over diagnoses en behandelingen en opnames). En dan kies je één plank of één soort troep (post? oude dozen?) om aan te pakken. Of je nu wel of niet verhuist, opruimen zal nodig zijn. Het hoeft niet af, het hoeft niet snel, maar je moet proberen die verlamming te doorbreken en ervaren dat jij wél eigenaar bent van je leven, zelfs als je niet overal antwoorden op hebt of controle over hebt.
En het zijn ook keuzes die elkaar helemaal niet in de weg hoeven zitten. Je hoeft niet éérst je kamer op te ruimen voordat je een afspraak met de ha maakt; je hoeft geen diagnose te hebben om een keuze te maken over dat nieuwe huis... Het lijkt wel of je allemaal redenen bedenkt waarom je nu niet in actie hoeft te komen.
Je schrijft dat het een puinhoop is in je appartement. Dat kun je nu niet bolwerken. Waarom dan enorm twijfelen over een verhuizing, een nog veel grotere onderneming?
Mijn advies nu zou zijn: kom in beweging. Letterlijk Dat hoeft niet groots. Bel de huisarts (en laat dat dan verder - je hoeft dan niet te gaan nadenken over diagnoses en behandelingen en opnames). En dan kies je één plank of één soort troep (post? oude dozen?) om aan te pakken. Of je nu wel of niet verhuist, opruimen zal nodig zijn. Het hoeft niet af, het hoeft niet snel, maar je moet proberen die verlamming te doorbreken en ervaren dat jij wél eigenaar bent van je leven, zelfs als je niet overal antwoorden op hebt of controle over hebt.
What a nuanced anxiety
donderdag 30 november 2023 om 13:07
Je kan ook nog ADHD én autisme hebben én niet naar binnen willen kijken.
Ik heb nu een ADD coach en die gooit dit probleem op ADD. Hij herkent het ook van zichzelf en van andere ADD'ers. Maar ik weet bijna wel zeker dat als hij een autismecoach was, hij het ook zou herkennen van zichzelf en andere ASS'ers....
Dit specifieke probleem, dat ronddraaien in cirkels was ook de reden dat ik deze coach heb ingeschakeld. Maar in plaats van dat we het gingen oplossen, waar ik zelfs nog concreet om heb gevraagd: ik wil alleen dat je me helpt om deze ene keuze te maken. Kwamen we wederom op hetzelfde uit waar alle therapie over gaat: we gaan naar binnen kijken, we gaan voelen wat daar allemaal gebeurt. Dat is het enige wat je te doen staat. Want alleen daar zijn de antwoorden te vinden.
Ik heb nu een ADD coach en die gooit dit probleem op ADD. Hij herkent het ook van zichzelf en van andere ADD'ers. Maar ik weet bijna wel zeker dat als hij een autismecoach was, hij het ook zou herkennen van zichzelf en andere ASS'ers....
Dit specifieke probleem, dat ronddraaien in cirkels was ook de reden dat ik deze coach heb ingeschakeld. Maar in plaats van dat we het gingen oplossen, waar ik zelfs nog concreet om heb gevraagd: ik wil alleen dat je me helpt om deze ene keuze te maken. Kwamen we wederom op hetzelfde uit waar alle therapie over gaat: we gaan naar binnen kijken, we gaan voelen wat daar allemaal gebeurt. Dat is het enige wat je te doen staat. Want alleen daar zijn de antwoorden te vinden.
donderdag 30 november 2023 om 18:10
tyche schreef: ↑30-11-2023 13:03Het soort zekerheid wat jij zoekt gaat niet komen. Dat kun je ook als een opluchting proberen te zien: er zijn meerdere goede (of niet-slechte) keuzes.
En het zijn ook keuzes die elkaar helemaal niet in de weg hoeven zitten. Je hoeft niet éérst je kamer op te ruimen voordat je een afspraak met de ha maakt; je hoeft geen diagnose te hebben om een keuze te maken over dat nieuwe huis... Het lijkt wel of je allemaal redenen bedenkt waarom je nu niet in actie hoeft te komen.
Je schrijft dat het een puinhoop is in je appartement. Dat kun je nu niet bolwerken. Waarom dan enorm twijfelen over een verhuizing, een nog veel grotere onderneming?
Mijn advies nu zou zijn: kom in beweging. Letterlijk Dat hoeft niet groots. Bel de huisarts (en laat dat dan verder - je hoeft dan niet te gaan nadenken over diagnoses en behandelingen en opnames). En dan kies je één plank of één soort troep (post? oude dozen?) om aan te pakken. Of je nu wel of niet verhuist, opruimen zal nodig zijn. Het hoeft niet af, het hoeft niet snel, maar je moet proberen die verlamming te doorbreken en ervaren dat jij wél eigenaar bent van je leven, zelfs als je niet overal antwoorden op hebt of controle over hebt.
Zo komt het inderdaad over. Ik weet niet of het ook daadwerkelijk zo is. Ik ben inderdaad wel op zoek naar zekerheid, de goede keuze. Ik heb al genoeg keuzes gemaakt die mensen gekwetst hebben, dat wil ik niet meer, maar ik lijk er niet aan te ontkomen.
Ik heb een psycholoog eens letterlijk gevraagd hoe hij erover dacht qua beslissingen nemen en open staan voor therapie en hij zei dat hij zag dat ik echt mijn best deed, maar er zo'n grote blokkades zaten dat ik die niet kon doorbreken. Of is dat ook zoeken naar een externe factor om mezelf maar niet de schuld te geven?
Ik ben de afgelopen week begonnen met dingen aanpakken. In dit geval de was/strijk van tig ween bijwerken en dat heeft (volgens mij) geleid tot de extra somberheid die ik de afgelopen week had. Wellicht is het er geen gevolg van, maar dat maakt het voor mij wel lastig om toch dingen te blijven oppakken. Een opgeruimd huis is zoveel fijner dan elke dag tegen de troep/chaos aankijken.
Wat me ook opvalt is dat ik steeds meer het idee krijg dat mijn relatie niet fijn meer is. Ik voel dezelfde behoefte aan alleen zijn, mijn eigen ding doen, geen rekening houden met als tegen het einde van mijn scheiding (mijn keuze). Toch blijf ik het aankijken en zeg i dat ik van hem houd. Het voelt zo fout, zo verkeerd hoe ik nu handel. Alsof ik misbruik van hem maak. Ik wou dat we onze beginnende vriendschap nooit hadden omgezet naar een relatie. Dat was mijn keuze/initiatief, dus ook hier is mijn keuze fout geweest.
Misschien is dat ook wel een reden dat ik nu geen beslissingen (meer) durf te nemen. In mijn huwelijk heb ik altijd de beslissingen moeten nemen, had ik alle verantwoordelijkheid (voor mijn idee tenminste), dus als het mis ging was het ook mijn schuld. Zo voelde het tenminste. Ik wil geen schuld meer. Ik wil geen foute beslissingen meer nemen.
twijfelaar wijzigde dit bericht op 30-11-2023 18:11
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
5.50% gewijzigd
Hope is the first step on the road to disappointment
donderdag 30 november 2023 om 18:13
bijtie schreef: ↑30-11-2023 13:07Je kan ook nog ADHD én autisme hebben én niet naar binnen willen kijken.
Ik heb nu een ADD coach en die gooit dit probleem op ADD. Hij herkent het ook van zichzelf en van andere ADD'ers. Maar ik weet bijna wel zeker dat als hij een autismecoach was, hij het ook zou herkennen van zichzelf en andere ASS'ers....
Dit specifieke probleem, dat ronddraaien in cirkels was ook de reden dat ik deze coach heb ingeschakeld. Maar in plaats van dat we het gingen oplossen, waar ik zelfs nog concreet om heb gevraagd: ik wil alleen dat je me helpt om deze ene keuze te maken. Kwamen we wederom op hetzelfde uit waar alle therapie over gaat: we gaan naar binnen kijken, we gaan voelen wat daar allemaal gebeurt. Dat is het enige wat je te doen staat. Want alleen daar zijn de antwoorden te vinden.
Dat zou inderdaad ook kunnen. Dit optie opperde mijn huidige begeleider (haptonoom).
Is het jou gelukt om naar binnen te kijken en het ronddraaien in cirkeltjes te doorbreken?
Hope is the first step on the road to disappointment
donderdag 30 november 2023 om 18:31
Ja, deels wel.Twijfelaar schreef: ↑30-11-2023 18:13Dat zou inderdaad ook kunnen. Dit optie opperde mijn huidige begeleider (haptonoom).
Is het jou gelukt om naar binnen te kijken en het ronddraaien in cirkeltjes te doorbreken?
Dat was elke keer heel erg moeilijk.
En blijft een work in progress.
Volgens de huidige coach heb ik al ontzettend veel bereikt voor iemand met ADD/dit patroon.
Voor mij voelt het niet zo maar klopt objectief gezien wel, ik ging van mezelf verwaarlozen, verslaving, diabetes, slechte relaties, geen werk/huishouden kunnen onderhouden naar een leven wat je zelfs als enigszins geslaagd zou kunnen noemen. Ik leef nu gezond, single, clean, sport, huis is netjes en gezellig, kan een sociaal leven onderhouden, doe vrijwilligerswerk, een baan op WO niveau.
En toch worstel ik ook nog steeds met dit. Dat ik in mijn oude patroon verdwijn en op sommige gebieden jarenlang geen beslissing neem. Door de chaos in mijn hoofd en de angst, me ga verstoppen. Ik ken hele goede verdwijntrucs. De cirkel van vermijding is nooit ver weg.
Dus nu ben ik ook weer op dit punt, dat ik dacht dat het een opwaartse lijn was maar toch ergens vast ben komen te zitten in de cirkel. En dan werkt mezelf dwingen of straffen, discipline, afleiding, wat dan ook, allemaal niet, dat maakt het juist erger. En dan zit je vast. En eigenlijk sta ik dus gewoon weer precies waar jij nu staat.
Mijn vorige therapeut zei altijd: hallo, je zit op dit gebied nog in de kleuterklas, en nu probeer je alweer groep 8 dingen te doen. Neem jezelf eens serieus en ga nu eerst eens met dat kleutertje aan de gang. Zij wil nog eerst even rustig onderzoeken wat ze eigenlijk het liefste wil en nodig heeft. Stop waar je mee bezig bent en luister eerst naar haar. De rest komt dan wel.
donderdag 30 november 2023 om 18:53
Je beoordeelt nu je keuze van destijds op de uitkomst. Maar je kunt daar nooit je keuze op baseren, omdat je die uitkomst niet van tevoren kunt weten. Dus moet je op zoek naar een ander kompas om je te helpen bepalen wat het juiste is om te doen. Spijt is nuttig als het je helpt betere keuzes te maken, bijvoorbeeld omdat je je realiseert dat je de beslissing op het verkeerde had gebaseerd. Maar als je spijt hebt omdat dingen anders lopen dan gedacht terwijl je dat niet kon voorzien, is het zonde van je energie.Twijfelaar schreef: ↑30-11-2023 18:10Zo komt het inderdaad over. Ik weet niet of het ook daadwerkelijk zo is. Ik ben inderdaad wel op zoek naar zekerheid, de goede keuze. Ik heb al genoeg keuzes gemaakt die mensen gekwetst hebben, dat wil ik niet meer, maar ik lijk er niet aan te ontkomen.
Ik heb een psycholoog eens letterlijk gevraagd hoe hij erover dacht qua beslissingen nemen en open staan voor therapie en hij zei dat hij zag dat ik echt mijn best deed, maar er zo'n grote blokkades zaten dat ik die niet kon doorbreken. Of is dat ook zoeken naar een externe factor om mezelf maar niet de schuld te geven?
Ik ben de afgelopen week begonnen met dingen aanpakken. In dit geval de was/strijk van tig ween bijwerken en dat heeft (volgens mij) geleid tot de extra somberheid die ik de afgelopen week had. Wellicht is het er geen gevolg van, maar dat maakt het voor mij wel lastig om toch dingen te blijven oppakken. Een opgeruimd huis is zoveel fijner dan elke dag tegen de troep/chaos aankijken.
Wat me ook opvalt is dat ik steeds meer het idee krijg dat mijn relatie niet fijn meer is. Ik voel dezelfde behoefte aan alleen zijn, mijn eigen ding doen, geen rekening houden met als tegen het einde van mijn scheiding (mijn keuze). Toch blijf ik het aankijken en zeg i dat ik van hem houd. Het voelt zo fout, zo verkeerd hoe ik nu handel. Alsof ik misbruik van hem maak. Ik wou dat we onze beginnende vriendschap nooit hadden omgezet naar een relatie. Dat was mijn keuze/initiatief, dus ook hier is mijn keuze fout geweest.
Misschien is dat ook wel een reden dat ik nu geen beslissingen (meer) durf te nemen. In mijn huwelijk heb ik altijd de beslissingen moeten nemen, had ik alle verantwoordelijkheid (voor mijn idee tenminste), dus als het mis ging was het ook mijn schuld. Zo voelde het tenminste. Ik wil geen schuld meer. Ik wil geen foute beslissingen meer nemen.
Dus, waar baseer je je keuzes op?
What a nuanced anxiety
donderdag 30 november 2023 om 23:12
Oprechte vraag: wat zouden zij voor mij kunnen doen?
Ik heb bij maatschappelijk werk een contact die me helpt met de communicatie richting ex. Verdere hulp weet ik niet wat mogelijk is.
Hope is the first step on the road to disappointment
vrijdag 1 december 2023 om 04:46
Ik begrijp je verlamming qua keuzes maken en hoe je uitlegde wat er in je omgaat als je op een keuzemoment komt door situaties uit het verleden.Twijfelaar schreef: ↑29-10-2023 20:00Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter.
Als je in aanmerking komt voor het huis zou ik het nemen. Dat huis zit in de omgeving waar je aan gebonden bent, je krijgt meer ruimte, privacy en hoeft niet met de angst te leven dat je huurbaas de huurovereenkomst elk moment kan eindigen.
Grote plussen op veel gebieden en vooruitgang voor jou.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
