Hoe leven op orde stellen?

Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.

Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.

Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?

Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.

Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.

Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?

Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!

Pfff het zou eens goed gaan.

Frizz schreef: ↑

10-04-2025 22:18

Ik weet dat je niet zo van complimenten houdt, maar ik vind dat je echt heel dapper bent mbt diagnostiek traject. Held!

Die parkeer ik toch voor de deur. Hahaha. Ik vind mezelf niet dapper, maar ik heb geen andere keus als ik echt wil gaan werken aan herstel. Gisteren ook aangegeven dat ik problemen heb met mannelijke hulpverleners. Ik had daar wel een situatie over verteld omdat dat vroeger is gebeurd, maar niet hoe actueel het bij sommige nog is. Ik vind het alleen zo moeilijk uit te leggen omdat het vaak als verliefdheid wordt aangeduid en dat is het absoluut niet. Het zijn overdrachtsgevoelens, maar ja dat is blijkbaar een term die meer vragen dan antwoorden oproept. Ze zou met haar collega overleggen en van daaruit kijken of het handig was om dat stukje nader te onderzoeken.

framboise-t schreef: ↑

11-04-2025 13:38

Ik weet niet wat er niet goed gaat. voor wat er mis is. En weer 's met Frizz eens: je bent dapper!

Soep vind ik ook lekker in de winter, ook erwtensoep, linzensoep, paddestoelensoep.

Hier een goed bericht: hobby van kind heeft een doorstart, en veel blijft hetzelfde voorlopig.

Tja, ik zie het niet als dapper, maar als geen andere keus hebben.

Ik was te laat op de afspraak bij diagnostiek omdat ik de foute tijd onthouden had. Ontzettend domme actie natuurlijk. Zat ik daar met kletsnat haar omdat ik letterlijk onder de douche uit kwam.

Soep is lekker en handig. Ik maak vaak goed gevulde groentesoep waar je lepel bijna rechtop in kan blijven staan. Stokbroodje erbij en klaar.

Goed nieuws, wat fijn!

Verbinder schreef: ↑

11-04-2025 00:32

Ik veronderstelde dat je misschien een aantal plantjes had gekocht omdat je vertelde dat je plantjes leuk vindt.
En misschien in een pot had gedaan. Gewoon, voor de makkelijk, voor de leuk.
Ja we gaan naar de winter. Rond eind April gaat de verwarming meestal voor het eerst aan. Dan worden de nachten wat kouder. We krijgen regelmatig nachtvorst in de winter, meestal een paar graden onder nul. Niet kouder. Maar het gebeurt wel vaak. En afwisselend weer nacnten boven nul.
De ramen van de auto’s hebben ijs erop maar je kunt dat met de tuinslang erop makkelijk weg spoelen.
Overdag in de winter is het vaak lekker en de zon schijnt regelmatig. Erg fijn klimaat vind ik. Natuurlijk zijn er ook koude dagen overdag. Bewolking, mist. Dan ben ik een koukleum van hier tot Tokyo hahaha.
Je kunt dan wel weer soep eten….ik ben gek op soep. En eet graag tomatensoep, pompoensoep, groentesoep. En eigenlijk heel veel soep vind ik lekker. Echt Nederlands he.
Man vindt soep dan weer minder, helaas.

Ik koop inderdaad vaak plantjes waarvan ik vervolgens niet weet waar ik ze moet gaan zetten. Hahaha. Koopverslaving. Ook met afgeprijsde artikelen heb ik dat vaker, werkt niet altijd even goed hoor.

Dat klinkt minder koud dan de winters hier in NL. Met de tuinslang de ruiten van de auto ijsvrij maken, ik kan me er weinig bij voorstellen. Hier moet de krabber eraan te pas komen. Dat is het enige wat ik minder vind. Ik houd wel van die kou. Lekker dikke trui aan, een zonnetje erbij voor het idee. Beter dan de warme zomers hier. Ik heb het nu af en toe alweer bloedheet en zweten erbij (bah) en dan is het pas 20 graden. De zomer moet nog beginnen,

Pompoensoep, ook lekker inderdaad. Ik maak te weinig soep eigenlijk. Net zoals ik sommige gerechten graag wil maken maar er niet aan toe kom en kind ze niet wilt eten. Asperges bijvoorbeeld. Al jaren niet gehad en ik vind dat wel echt lekker. Kun je ook lekkere soep van maken

Ik heb gisteren terugkoppeling gekregen van het gesprek met familielid. Geen echte verrassende dingen, maar wel een paar dingen die ik niet meer wist of in ieder geval geen aandacht aan heb gegeven tijdens de gesprekken met therapeute.

Therapeute gaf trouwens aan dat ze me erg open vond (ik en open, laat me niet lachen), maar ja daar ben ik het wel. In sociale contacten absoluut niet. Vriend weet niet eens van de gesprekken af.... Eigenlijk niemand in mijn omgeving weet er iets van.

Wat betreft mijn slechte dag vorige week zei ze dat ze onze gesprekken best intensief voor mij leken en dat ze zich kon voorstellen dat ik daar "last" van had. Dat heb ik uiteraard ontkent, want hoe lastig is het dan om over jeugd te praten. Het is gebeurd, ik kan er niks aan veranderen, het is zo gelopen. Boeiend.

Ow ja, emotionele verwaarlozing is wel een beetje de uitkomst van alle gesprekken. Wordt toch tijd dat ik het boek "ongezien opgegroeid" ga lezen. Ik durf er niet zo goed aan te beginnen eerlijk gezegd want ik denk dat dat een "feest" der herkenning gaat worden.

@tyche
Ik denk dat ik daar alleen open ben omdat ik weet dat zij mijn therapeut niet gaat zijn. Tenminste daar ging ik vanuit onbewust, geen idee eigenlijk of zij mij verder gaat behandelen. Lijkt me onwaarschijnlijk, maar geen idee dus eigenlijk. Zodra het te dichtbij komt en er echt gewerkt moet worden dan haak ik af. Precies wat je zegt, de confrontatie echt aangaan, dat kan ik dus niet ben ik bang. Ik zie ook niet hoe ik dat moet gaan combineren met de dingen die ik nu doe qua werk en verzorging van kind.

Ik voelde me bij vriend in het begin wel veilig genoeg, het is pas verandert toen we een relatie kregen. Achteraf een domme fout maar ja, op dat moment teveel behoefte aan lichamelijke nabijheid en hij was er wel altijd voor me. Het is dat ik hem nu niet meer toelaat en de situatie aangrijpend gewijzigd is, anders was alles blijven doorkabbelen zoals het ging.

Denk jij dat er verbetering mogelijk is mbt verleden? Ik vraag me dat oprecht af. Het blijft toch een gemis, een gat dat onmogelijk te vullen is.

@verbinder
Inderdaad allemaal lekker, net zoals pompoensoep en aspergesoep. Om te smullen!

Het was zeker spannend om de terugkoppeling van familielid te krijgen. Ik had er bewust voor gekozen om niet bij dat gesprek te zijn, dat had therapeute liever wel gehad, maar mij leek dat veel te confronterend. Daarnaast merk ik ook dat ik nu toch anders met familielid omga, ze te dichtbij komt, het dus eng wordt. Ik hoop maar dat ik daarin een weg kan vinden en kan vergeten wat ze weet. Ik vind dat echt lastig.