Psyche
alle pijlers
Hoe nu toch verder?
vrijdag 15 mei 2020 om 17:52
Hai,
Ik heb een nieuwe nick aangemaakt voor dit topic, maar schrijf wel eens mee en lees eigenlijk al een jaar of 10 mee.
Ik ben begin 40, en zit voor mijn gevoel muurvast. Voor mijn gevoel, want het gaat maatschappelijk en rationeel gezien beter dan ooit!
En toch zit ik maar marathons te lopen op de zelfde paar vierkante meters als 5 jaar terug.
Ik wordt zo moedeloos van de situatie. Denk ook dat dat het grootste probleem is. Verdriet om het gevoel van machteloosheid, uitzichtloosheid. Dingen niet kunnen veranderen.
Weet heel goed wat ik wel wil: dapper doorploeteren aan mijn plan. Krijg ik tenminste iets van energie van, ookal bekruipt me steeds meer het gevoel dat het niet gaat lukken.
Weet ook heel goed wat ik niet wil: professionele hulp/therapie. Ookal besef ik mij dat ik dat misschien wel nodig heb.
Wil er graag hier eens over schrijven. Ben alleen beetje bang dat ik als ik begin te pennen veel en veel te herkenbaar wordt en dan wil ik het na een tijdje misschien toch weer weg kunnen halen. En dat mag niet in een openingspost. Dus dat wil ik straks, vanavond of vannacht ofzo in een volgende post doen.
Is dat ok? Dan overtreedt ik geen forumregels volgens mij?
Ik heb een nieuwe nick aangemaakt voor dit topic, maar schrijf wel eens mee en lees eigenlijk al een jaar of 10 mee.
Ik ben begin 40, en zit voor mijn gevoel muurvast. Voor mijn gevoel, want het gaat maatschappelijk en rationeel gezien beter dan ooit!
En toch zit ik maar marathons te lopen op de zelfde paar vierkante meters als 5 jaar terug.
Ik wordt zo moedeloos van de situatie. Denk ook dat dat het grootste probleem is. Verdriet om het gevoel van machteloosheid, uitzichtloosheid. Dingen niet kunnen veranderen.
Weet heel goed wat ik wel wil: dapper doorploeteren aan mijn plan. Krijg ik tenminste iets van energie van, ookal bekruipt me steeds meer het gevoel dat het niet gaat lukken.
Weet ook heel goed wat ik niet wil: professionele hulp/therapie. Ookal besef ik mij dat ik dat misschien wel nodig heb.
Wil er graag hier eens over schrijven. Ben alleen beetje bang dat ik als ik begin te pennen veel en veel te herkenbaar wordt en dan wil ik het na een tijdje misschien toch weer weg kunnen halen. En dat mag niet in een openingspost. Dus dat wil ik straks, vanavond of vannacht ofzo in een volgende post doen.
Is dat ok? Dan overtreedt ik geen forumregels volgens mij?
zaterdag 16 mei 2020 om 12:23
Maar eenmalig, wat zou je willen beantwoorden dan? Wie vraagt om een antwoord? Ga toch eens uit je hoofd en ga in jouw gevoel. Laat langzaam doordruppelen waar je iets mee kunt. Je hebt gevochten als een leeuw en je hebt onder de bosjes jouw wonden gelikt. Het wordt tijd dat je weer mens wordt en inzicht krijgt in wat je nodig hebt en vooral hoe je daar komt. Onderschat jouw reptielen hersens niet; die moeten ook gevoed worden.
Er staan hierboven veel gedachten en lessen van anderen. Lees die, laat die op je in werken, denk daarover en haal eruit wat je kunt gebruiken of nodig hebt.
Onthaast en ga niet meteen achter jouw toetsenbord zitten maar in jouw gevoel.
Er staan hierboven veel gedachten en lessen van anderen. Lees die, laat die op je in werken, denk daarover en haal eruit wat je kunt gebruiken of nodig hebt.
Onthaast en ga niet meteen achter jouw toetsenbord zitten maar in jouw gevoel.
zaterdag 16 mei 2020 om 16:56
Ik begrijp hoe het komt dat je niet op anderen durft te vertrouwen. Dat die angst zo ver gaat dat je je geliefde hond zwaar hebt verwaarloosd, daar krijg ik de tranen van in mijn ogen. Ik weet dat het geen zin heeft om tegen jou te zeggen dat je hulp moet zoeken, dat durf je niet. Maar ik vind het intens verdrietig, en ik wens je alle goeds.
Aanvulling:
Ik dacht net even na, en heb nog één advies. Haal je posts leeg, zoals je van plan was. Je bent ontzettend kwetsbaar, zorg goed voor jezelf.
Aanvulling:
Ik dacht net even na, en heb nog één advies. Haal je posts leeg, zoals je van plan was. Je bent ontzettend kwetsbaar, zorg goed voor jezelf.
castorp wijzigde dit bericht op 16-05-2020 17:29
Reden: Nuancering en nabrander
Reden: Nuancering en nabrander
19.47% gewijzigd
zaterdag 16 mei 2020 om 19:25
zaterdag 16 mei 2020 om 19:30
Eenmalig11 Ik lees hier regelmatig mee, maar moest reageren dus een account aangemaakt.
Je hebt het goed gedaan, meer kon je toen niet. Je bent er nog en je hebt je zaken nu op orde. Je hebt ondanks alle ellende vooruitgang geboekt. Je bent intelligent, je doet aan zelfreflectie, je kan jezelf erg goed verwoorden, je hebt verantwoordelijkheidsgevoel en doorzettingsvermogen. Je hebt zoveel kwaliteiten waarmee je jezelf staande hebt weten te houden.
Je schrijft dat je een leeg gevoel hebt. Nu dacht ik dat dit ook (mede) kan komen door je leeftijd. Dat klinkt wellicht raar, maar als je vrouw bent (daar ga ik eigenlijk vanuit), is de kans groot dat je in de voor/beginfase van de overgang terecht bent gekomen (dat begint al rond je 40ste). Je hele hormoonhuishouding verandert dan, dat heeft ook erg veel impact op je gevoel. Emoties kunnen zich verplaatsen, kreeg je eerst bij stress hoofdpijn, kan je dan ineens buikpijn krijgen of andersom. Veel vrouwen raken (tijdelijk) erg moe, meer in zichzelf gekeerd. Daarnaast worden gevoelens anders, bij sommige vrouwen worden ze heftiger of bij anderen juist vlak en leeg, alsof alles je om het even is. Je kan dat Googlen, mogelijk herken je symptomen.
Om te gaan leven in plaats van overleven, waardoor je ook weer andere situaties aantrekt, er nieuwe mensen op je pad komen, je weer gaat genieten, hoef je niet perse naar een psychotherapeut of psycholoog. Persoonlijk vind ik dat ze zeker als basis iets kunnen bijdragen, maar ook echt tekort schieten in hun aanpak. Het blijft vaak steken op hetzelfde niveau. Praten, praten, praten. Of als je pech hebt, wroeten, wroeten, wroeten. Of nog erger, gelijk medicatie voorschrijven. Op een gegeven moment ben je uitgepraat maar nog niet waar je wil zijn. Dat is mijn persoonlijke ervaring.
En toen had ik het geluk dat ik het volgende leerde.
Als mens leren we ons te identificeren met onze gedachten, we leren dat we zelfstandig denken en dat we onze gedachten zijn. Maar dat is niet zo. Helemaal niet zelfs. Het merendeel van onze gedachten en emoties gebeuren op de automatische piloot. Dit kan zo erg zijn dat je non-stop een stortvloed aan negatieve gedachten binnen krijgt. Die automatische piloot hebben we nodig waar het cruciale functies en situaties betreft. In andere situaties werkt het juist tegen ons, bijv. dat we dankzij ons lange termijn geheugen vele jaren later nog getriggered worden door oude situaties die als kind beangstigend waren, maar die je nu als volwassen mens eigenlijk prima aankan, echter hierdoor word je toch onterecht overspoeld door eigenlijk oude emoties van onvermogen. Het zorgt dan ook vaak voor buitensporige emoties en paniek, niet weten wie je bent, wat weer leidt tot buitensporige angst en handelen of bevriezen en uiteindelijk vastlopen in emoties en in je handelen.
Al onze negatieve emoties komen voort uit twee gewoontes.
Leven in het verleden (treuren om wat is geweest, had kunnen zijn, gemiste kansen, schaamte, verdriet, onrecht wat ons is aangedaan, eenzaamheid, enz.) en leven in de toekomst (spijt dat..., gemiste kansen, ontevredenheid, gevoel van uitzichtloosheid, verlies van hoop, je leven afmeten tegen dat van anderen - instagramblues, verveling, enz.). Vaak hebben mensen een combinatie van beide.
In ons hoofd zijn eigenlijk 2 niveaus waarop je het leven kan ervaren, maar we blijven hangen op niveau 1, omdat dat het enige is wat we leren.
Niveau 1 is op MIND niveau, de stroom aan negatieve gedachten die steeds in je hoofd plaatsvindt, en zo je handelen, ervaringen en daarmee je leven bepalen. Je leeft dan in het verleden en/of in de toekomst.
Niveau 2 is op IK niveau, de communicatie met je IK observeert, je IK is in het NU, waardoor je je goed voelt, beter weet wat je wilt, bewuster keuzes maakt.
In het 'NU' vond ik altijd zo zweverig als ik dat iemand hoorde zeggen of ergens las, maar dat is het niet. Als je erover nadenkt is het heel logisch. We zijn altijd bezig met wat had moeten zijn (verleden) of wat moet komen (toekomst). Als je dus niet met een van die twee bezig bent, dan ben je in het NU en daar is niks wat je bent misgelopen of wat je nog moet realiseren, er is dus geen teleurstelling of angst, het is gewoon goed, alles ligt open.
Ik dacht als rationeel persoon lang er niks mee te kunnen, maar ben erg blij dat ik mij er toch in verdiept heb en heb geleerd om zelfstandig te kunnen mediteren, kost me minimaal 15 minuten per dag en als ik zin heb of het nodig heb doe ik het langer. Dat is iets anders dan mindfulness workshops, heb dat ook geprobeerd, maar kon er persoonlijk niks mee. De vorm die je kiest moet bij je passen. Ik hou zelf niet van poespas.
Meditatie brengt je in contact met je IK. Het zorgt ervoor dat je de (negatieve) gedachten in je hoofd niet meer serieus neemt. Als mens heb je weinig nodig om gelukkig te zijn, alles wat je nodig hebt is er eigenlijk al. Je IK is een tevreden mens, heeft rust. Hoe meer je met je IK in contact komt, hoe minder je je druk maakt om bijzaken, hoe minder je je geluk buiten jezelf zoekt. En dit zonder te hoeven wroeten, zonder oude wonden open te rijten. Je stopt geen emoties weg, alles gaat open, maar zonder 'oorzaak of schuld' vraag, zonder je bezig te houden met de mensen die je wat hebben aangedaan, te kort hebben gedaan of wat je jezelf hebt aangedaan, wat je anders had moeten doen. Het is iets wat we eigenlijk op school zouden moeten leren.
Ik weet wel wat youtube links voor je van mensen die het echt goed zonder poespas uitleggen en laagdrempelig maken. Laat maar weten dan stuur ik je een privebericht als dat lukt.
Je hebt het goed gedaan, meer kon je toen niet. Je bent er nog en je hebt je zaken nu op orde. Je hebt ondanks alle ellende vooruitgang geboekt. Je bent intelligent, je doet aan zelfreflectie, je kan jezelf erg goed verwoorden, je hebt verantwoordelijkheidsgevoel en doorzettingsvermogen. Je hebt zoveel kwaliteiten waarmee je jezelf staande hebt weten te houden.
Je schrijft dat je een leeg gevoel hebt. Nu dacht ik dat dit ook (mede) kan komen door je leeftijd. Dat klinkt wellicht raar, maar als je vrouw bent (daar ga ik eigenlijk vanuit), is de kans groot dat je in de voor/beginfase van de overgang terecht bent gekomen (dat begint al rond je 40ste). Je hele hormoonhuishouding verandert dan, dat heeft ook erg veel impact op je gevoel. Emoties kunnen zich verplaatsen, kreeg je eerst bij stress hoofdpijn, kan je dan ineens buikpijn krijgen of andersom. Veel vrouwen raken (tijdelijk) erg moe, meer in zichzelf gekeerd. Daarnaast worden gevoelens anders, bij sommige vrouwen worden ze heftiger of bij anderen juist vlak en leeg, alsof alles je om het even is. Je kan dat Googlen, mogelijk herken je symptomen.
Om te gaan leven in plaats van overleven, waardoor je ook weer andere situaties aantrekt, er nieuwe mensen op je pad komen, je weer gaat genieten, hoef je niet perse naar een psychotherapeut of psycholoog. Persoonlijk vind ik dat ze zeker als basis iets kunnen bijdragen, maar ook echt tekort schieten in hun aanpak. Het blijft vaak steken op hetzelfde niveau. Praten, praten, praten. Of als je pech hebt, wroeten, wroeten, wroeten. Of nog erger, gelijk medicatie voorschrijven. Op een gegeven moment ben je uitgepraat maar nog niet waar je wil zijn. Dat is mijn persoonlijke ervaring.
En toen had ik het geluk dat ik het volgende leerde.
Als mens leren we ons te identificeren met onze gedachten, we leren dat we zelfstandig denken en dat we onze gedachten zijn. Maar dat is niet zo. Helemaal niet zelfs. Het merendeel van onze gedachten en emoties gebeuren op de automatische piloot. Dit kan zo erg zijn dat je non-stop een stortvloed aan negatieve gedachten binnen krijgt. Die automatische piloot hebben we nodig waar het cruciale functies en situaties betreft. In andere situaties werkt het juist tegen ons, bijv. dat we dankzij ons lange termijn geheugen vele jaren later nog getriggered worden door oude situaties die als kind beangstigend waren, maar die je nu als volwassen mens eigenlijk prima aankan, echter hierdoor word je toch onterecht overspoeld door eigenlijk oude emoties van onvermogen. Het zorgt dan ook vaak voor buitensporige emoties en paniek, niet weten wie je bent, wat weer leidt tot buitensporige angst en handelen of bevriezen en uiteindelijk vastlopen in emoties en in je handelen.
Al onze negatieve emoties komen voort uit twee gewoontes.
Leven in het verleden (treuren om wat is geweest, had kunnen zijn, gemiste kansen, schaamte, verdriet, onrecht wat ons is aangedaan, eenzaamheid, enz.) en leven in de toekomst (spijt dat..., gemiste kansen, ontevredenheid, gevoel van uitzichtloosheid, verlies van hoop, je leven afmeten tegen dat van anderen - instagramblues, verveling, enz.). Vaak hebben mensen een combinatie van beide.
In ons hoofd zijn eigenlijk 2 niveaus waarop je het leven kan ervaren, maar we blijven hangen op niveau 1, omdat dat het enige is wat we leren.
Niveau 1 is op MIND niveau, de stroom aan negatieve gedachten die steeds in je hoofd plaatsvindt, en zo je handelen, ervaringen en daarmee je leven bepalen. Je leeft dan in het verleden en/of in de toekomst.
Niveau 2 is op IK niveau, de communicatie met je IK observeert, je IK is in het NU, waardoor je je goed voelt, beter weet wat je wilt, bewuster keuzes maakt.
In het 'NU' vond ik altijd zo zweverig als ik dat iemand hoorde zeggen of ergens las, maar dat is het niet. Als je erover nadenkt is het heel logisch. We zijn altijd bezig met wat had moeten zijn (verleden) of wat moet komen (toekomst). Als je dus niet met een van die twee bezig bent, dan ben je in het NU en daar is niks wat je bent misgelopen of wat je nog moet realiseren, er is dus geen teleurstelling of angst, het is gewoon goed, alles ligt open.
Ik dacht als rationeel persoon lang er niks mee te kunnen, maar ben erg blij dat ik mij er toch in verdiept heb en heb geleerd om zelfstandig te kunnen mediteren, kost me minimaal 15 minuten per dag en als ik zin heb of het nodig heb doe ik het langer. Dat is iets anders dan mindfulness workshops, heb dat ook geprobeerd, maar kon er persoonlijk niks mee. De vorm die je kiest moet bij je passen. Ik hou zelf niet van poespas.
Meditatie brengt je in contact met je IK. Het zorgt ervoor dat je de (negatieve) gedachten in je hoofd niet meer serieus neemt. Als mens heb je weinig nodig om gelukkig te zijn, alles wat je nodig hebt is er eigenlijk al. Je IK is een tevreden mens, heeft rust. Hoe meer je met je IK in contact komt, hoe minder je je druk maakt om bijzaken, hoe minder je je geluk buiten jezelf zoekt. En dit zonder te hoeven wroeten, zonder oude wonden open te rijten. Je stopt geen emoties weg, alles gaat open, maar zonder 'oorzaak of schuld' vraag, zonder je bezig te houden met de mensen die je wat hebben aangedaan, te kort hebben gedaan of wat je jezelf hebt aangedaan, wat je anders had moeten doen. Het is iets wat we eigenlijk op school zouden moeten leren.
Ik weet wel wat youtube links voor je van mensen die het echt goed zonder poespas uitleggen en laagdrempelig maken. Laat maar weten dan stuur ik je een privebericht als dat lukt.
They call me the Wild Rose, but my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
zaterdag 16 mei 2020 om 21:00
Om een of andere reden moet ik hier altijd aan denken bij de tandarts. Dan ben ik erg in het nu, maar is het niet goed. Alles ligt wel open, dat dan weer wel.Ellerlilalinne schreef: ↑16-05-2020 19:30
In het 'NU' vond ik altijd zo zweverig als ik dat iemand hoorde zeggen of ergens las, maar dat is het niet. Als je erover nadenkt is het heel logisch. We zijn altijd bezig met wat had moeten zijn (verleden) of wat moet komen (toekomst). Als je dus niet met een van die twee bezig bent, dan ben je in het NU en daar is niks wat je bent misgelopen of wat je nog moet realiseren, er is dus geen teleurstelling of angst, het is gewoon goed, alles ligt open.
zaterdag 16 mei 2020 om 21:06
Hoe kom je er op!
They call me the Wild Rose, but my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
zondag 17 mei 2020 om 04:56
En toch: dat wel overwogen kan wel eens de valkuil zijn.
Hierboven is al een mooi stuk geschreven over IK. Ik noem dat je reptielen hersens. Je wezenlijke persoon die zo maakt dat jij bent wie jij bent. Dat stukje IK.
Mij heeft een cursus Reiki heel veel inzicht en acceptatie gebracht. Niet zweverig en echt niet weten wat het uiteindelijk is. Jouw moeder die haar hand op je zere knie legt en dat de pijn dan verdwijnt.
Ik wens je oprecht veel sterkte en geluk voor in de toekomst.
Hierboven is al een mooi stuk geschreven over IK. Ik noem dat je reptielen hersens. Je wezenlijke persoon die zo maakt dat jij bent wie jij bent. Dat stukje IK.
Mij heeft een cursus Reiki heel veel inzicht en acceptatie gebracht. Niet zweverig en echt niet weten wat het uiteindelijk is. Jouw moeder die haar hand op je zere knie legt en dat de pijn dan verdwijnt.
Ik wens je oprecht veel sterkte en geluk voor in de toekomst.
