Psyche
alle pijlers
hoe om te gaan met de wensen van een overledene?
woensdag 18 februari 2009 om 10:13
Ik zit met iets dat helemaal mijn probleem niet is eigenlijk, maar ik maak me er dan toch weer druk om... In de familie van mijn vriend is iemand overleden. Voor zijn dood had deze man aangegeven dat de kist dicht moest en niemand erin wilde laten kijken. Er was alleen 1 iemand die toch graag afscheid wilde nemen en dus ging de kist open. Ik vind het erg raar dat die wens niet wordt geaccepteerd! Zo ook met het huis van de overledene. Er mochten op 2 personen na nooit mensen naar boven, maar nu is de goeie man net een week dood en gaat iedereen het huis bekijken!
Het is niet zo dat ik heilig geloof in het feit dat de man hier nog rondzweeft (al heb ik er wel mijn ideeen over), maar dit is toch niet normaal? Je hoort toch na iemands dood ook zijn wensen te respecteren? Of ben ik nu heel principieel?
Het is niet zo dat ik heilig geloof in het feit dat de man hier nog rondzweeft (al heb ik er wel mijn ideeen over), maar dit is toch niet normaal? Je hoort toch na iemands dood ook zijn wensen te respecteren? Of ben ik nu heel principieel?
woensdag 18 februari 2009 om 10:17
Ik vind dit niet ok. Ik vind dat die wens gerespecteerd moet worden.
(Vriend wil ook een dichte kist, alleen ik en de kinderen. Maar ik zou dat wel moeilijk vinden. Ik zou ws zélf graag iemand erbij willen, puur voor mezelf. Daarmee zou ik ook tegen zijn wens in gaan, denk ik. Vanavond maar even tegen hem zeggen)
En dat naar boven gaan. Wat ongelooflijk kinderachtig van die mensen!
(Vriend wil ook een dichte kist, alleen ik en de kinderen. Maar ik zou dat wel moeilijk vinden. Ik zou ws zélf graag iemand erbij willen, puur voor mezelf. Daarmee zou ik ook tegen zijn wens in gaan, denk ik. Vanavond maar even tegen hem zeggen)
En dat naar boven gaan. Wat ongelooflijk kinderachtig van die mensen!
woensdag 18 februari 2009 om 10:18
je bent heel principieel... Er blijven mensen achter, die hebben het er moeilijk mee, hebben iets nodig (bv toch afscheid nemen) om er beter mee om te kunnen gaan. Wat maakt het dan uit? Of ben ik nu te makkelijk. Dat kan namelijk ook. Ik zou ook nooit te veel laatste wensen hebben. Ik ben er toch niet meer. Het zou mij om de nabestaanden gaan.
woensdag 18 februari 2009 om 10:21
woensdag 18 februari 2009 om 10:23
Een open kist met condoleren of één iemand nog afscheid laten nemen vind ik wel een groot verschil . ( en dan heb ik het niet over de overbuurvrouw die haar morbide nieuwsgierigheid zou willen bevredigen of zoiets ) .
Ik denk ook dat er geregeld dingen worden beloofd die achteraf niet waar te maken zijn , maar die de stervende persoon wel veel rust geven op dat moment . Belofte maakt schuld ; ja . Maar als iemand is overleden en één en ander blijkt niet te werken ( huis niet verkopen oid ) kun je ook nooit meer overleggen en je kunt niet alles voor de rest van je leven overzien . En het zal voor veel mensen heel moeilijk zijn om tegen iemand die op sterven ligt zeggen dat je niet mee wilt werken aan hun laatste wens ( om bijv. hun katten op te vangen , ik noem maar iets ) .
Maar jij vindt dat - omdat bij die persoons leven - niemand de bovenetage mocht zien er eigenlijk na zijn dood geen mensen boven hadden mogen komen ?
Ik denk ook dat er geregeld dingen worden beloofd die achteraf niet waar te maken zijn , maar die de stervende persoon wel veel rust geven op dat moment . Belofte maakt schuld ; ja . Maar als iemand is overleden en één en ander blijkt niet te werken ( huis niet verkopen oid ) kun je ook nooit meer overleggen en je kunt niet alles voor de rest van je leven overzien . En het zal voor veel mensen heel moeilijk zijn om tegen iemand die op sterven ligt zeggen dat je niet mee wilt werken aan hun laatste wens ( om bijv. hun katten op te vangen , ik noem maar iets ) .
Maar jij vindt dat - omdat bij die persoons leven - niemand de bovenetage mocht zien er eigenlijk na zijn dood geen mensen boven hadden mogen komen ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 18 februari 2009 om 10:23
woensdag 18 februari 2009 om 10:26
Mijn moeder wilde ook haar kist dicht, had ze ooit eens gezegd. Dus toen ze plotseling kwam te overlijden hebben we ons daar strikt aan gehouden. Achteraf iets te strikt naar mijn inzichten van nu.
Ze wilde gewoon geen "pottekijkers". Maar wij hebben het zo strak gehanteerd dat zelfs een zus hierdoor geen afscheid heeft kunnen nemen.
Toen hebben we het met de beste bedoelingen gedaan. We wisten niet beter en de dood kwam zo plotseling. Nu denk ik dat ze het niet erg had gevonden als mensen die écht van haar hielden haar toch in de kist hadden gezien.
Nu had ik het anders gedaan. Voor de begrafenis afscheid nemen, tijdens de uitvaart de kist gesloten.
Ze wilde gewoon geen "pottekijkers". Maar wij hebben het zo strak gehanteerd dat zelfs een zus hierdoor geen afscheid heeft kunnen nemen.
Toen hebben we het met de beste bedoelingen gedaan. We wisten niet beter en de dood kwam zo plotseling. Nu denk ik dat ze het niet erg had gevonden als mensen die écht van haar hielden haar toch in de kist hadden gezien.
Nu had ik het anders gedaan. Voor de begrafenis afscheid nemen, tijdens de uitvaart de kist gesloten.
woensdag 18 februari 2009 om 10:26
Ik ben blij dat ik niet de enige ben die er zo over denkt. Mijn schoonvader zei zelfs: "maar het is zo'n mooi huis!" Ik wilde bijna zeggen dat dat precies de reden is waarom ik er niet wil kijken: ik kom dan voor het huis en niet voor de persoon die erin gewoond heeft. Overigens kom ik dat dan sowieso al, want ik kende de man helemaal niet.
En die van die kist, het was zijn zus die graag wilde kijken, dus wat dat betreft kan ik het me nog voorstellen, geen sensatiezucht zeg maar. Maar waarom was zij er dan niet bij toen de kist dicht ging? We zullen het nooit weten.
En die van die kist, het was zijn zus die graag wilde kijken, dus wat dat betreft kan ik het me nog voorstellen, geen sensatiezucht zeg maar. Maar waarom was zij er dan niet bij toen de kist dicht ging? We zullen het nooit weten.
woensdag 18 februari 2009 om 10:35
Stel nou dat degene die komt te overlijden als wens heeft dat degene die achterblijven elke maandag bloemen op het graf leggen , of dat de achterblijvende partner nooit meer gaat trouwen of samenwonen , of dat het achterblijvende gezin altijd in het huis blijft wonen .... ik denk dat je aan iemands sterfbed ook geen ruzie gaat zitten maken of een discussie gaat beginnen ...
Wensen wat de uitvaart betreft lijken me dan "makkelijker " .
Wensen wat de uitvaart betreft lijken me dan "makkelijker " .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 18 februari 2009 om 10:37
Toch vind ik dit een goed topic en ook wel belangrijk om over na te denken.
Ik denk ook dat je per persoon moet gaan kijken. Als een zus afscheid wil nemen en het verdriet meer zou kunnen verwerken door even in de kist te kijken, moet dat wel kunnen denk ik. Als je er een concoleance met open kist van maakt, tegen de wil van de overledene in, is het wat anders.
En dat kijken in het huis, komt bij mij over als snuffeldrang. Dat zou ik zelf niet echt op prijs stellen. (bij mij -vooraf eraan denkend- of dat dat bij een ander gebeurd)
Ik denk ook dat je per persoon moet gaan kijken. Als een zus afscheid wil nemen en het verdriet meer zou kunnen verwerken door even in de kist te kijken, moet dat wel kunnen denk ik. Als je er een concoleance met open kist van maakt, tegen de wil van de overledene in, is het wat anders.
En dat kijken in het huis, komt bij mij over als snuffeldrang. Dat zou ik zelf niet echt op prijs stellen. (bij mij -vooraf eraan denkend- of dat dat bij een ander gebeurd)
woensdag 18 februari 2009 om 10:38
Bij mijn moeder was het ook die ene zus die er niet bij was toen de kist dicht ging. De rest van de familie wel. Wat de reden was dat ze er toen niet bij kon zijn weet ik niet en vind ik ook niet zo relevant.
Ik vind dat als naaste familie afscheid nemen altijd moet kunen.
En de wensen respecteren zover je kan.
Ik vind dat als naaste familie afscheid nemen altijd moet kunen.
En de wensen respecteren zover je kan.
woensdag 18 februari 2009 om 10:41
Ik vind dat je je aan de wensen van de overledene moet houden.
Daarmee betoon je toch je respect aan hem/haar.
Dus ingmagh, ik kan me jouw gevoel wel voorstellen hoor.
Ik heb wel een wensenlijstje gemaakt voor (véél) later (hoop ik), zodat mijn nabestaanden een richtlijn hebben. Ik heb daarin gezet wat ik echt WIL en wat ze zelf mogen beslissen.
Ik zou het bijvoorbeeld vreselijk vinden als mensen, buiten mijn familie om, geen afscheid zouden kunnen nemen tijdens een plechtigheid. Dus dat wordt bij mij open en niet besloten....
Ik zou ook van een ander altijd de wensen, mits bekend natuurlijk, respecteren.
Daarmee betoon je toch je respect aan hem/haar.
Dus ingmagh, ik kan me jouw gevoel wel voorstellen hoor.
Ik heb wel een wensenlijstje gemaakt voor (véél) later (hoop ik), zodat mijn nabestaanden een richtlijn hebben. Ik heb daarin gezet wat ik echt WIL en wat ze zelf mogen beslissen.
Ik zou het bijvoorbeeld vreselijk vinden als mensen, buiten mijn familie om, geen afscheid zouden kunnen nemen tijdens een plechtigheid. Dus dat wordt bij mij open en niet besloten....
Ik zou ook van een ander altijd de wensen, mits bekend natuurlijk, respecteren.
woensdag 18 februari 2009 om 10:54
Het is heel lastig. Toen mijn broer plotseling overleed door een verkeersongeval, zei zijn vriendin dat hij gecremeerd wilde worden. Wij (vader en zusjes) hadden liever een begrafenis gezien. Maar omdat hij dat heeft aangegeven hebben we gekozen voor een crematie. Nog steeds vind ik een plek in de muur minder prettig dan een graf om te bezoeken. Ook al hebben we een hele mooie steen laten maken, vind het een raar idee dat er in die muur 4 mensen om hem heen 'staan'. Het is niet echt een plekje voor hem alleen.
Luister naar je hart, want dat klopt
woensdag 18 februari 2009 om 10:58
Ik vind niet dat de wensen van een overledene per definitie gevolgd moeten worden.
Die wensen kunnen strijdig zijn met de belangen of wensen van de nabestaanden en dan moet je zorgvuldig afwegen wat het zwaarste telt. Die laatste wens is dan niet heilig.
Zo is mij toevallig een keer ter ore gekomen dat mijn vader wil dat ik op zijn begrafenis gedicht X voordraag. Dat heeft hij niet met mij besproken maar wel ergens op papier gezet. Sorry, maar als dat gedicht nou toevallig lijnrecht ingaat tegen mijn eigen gevoelens, dan gaat dat dus niet door.
Rondlopen in huis daar zie ik het nut ook niet zo van in, maar voor sommige mensen kan het wel belangrijk zijn om afscheid te kunnen nemen van de dode. Als dat iemand is die dichtbij staat zou ik dat denk ik toch doen.
Die wensen kunnen strijdig zijn met de belangen of wensen van de nabestaanden en dan moet je zorgvuldig afwegen wat het zwaarste telt. Die laatste wens is dan niet heilig.
Zo is mij toevallig een keer ter ore gekomen dat mijn vader wil dat ik op zijn begrafenis gedicht X voordraag. Dat heeft hij niet met mij besproken maar wel ergens op papier gezet. Sorry, maar als dat gedicht nou toevallig lijnrecht ingaat tegen mijn eigen gevoelens, dan gaat dat dus niet door.
Rondlopen in huis daar zie ik het nut ook niet zo van in, maar voor sommige mensen kan het wel belangrijk zijn om afscheid te kunnen nemen van de dode. Als dat iemand is die dichtbij staat zou ik dat denk ik toch doen.
woensdag 18 februari 2009 om 11:09
Een hele goede vriendin van mijn oma is een paar jaar geleden overleden. Ze had hele lieve buren (klein dorpje), geen man (meer) en ook geen kinderen. Ze ging met mijn oma samen veel op vakantie en toen ze ouder werden gingen ze samen met mijn ouders mee. Ze had nog wat familie, neven en nichten etc. Toen ze overleed bleek het haar wens te zijn om haar lichaam ter beschikking te stellen aan de wetenschap. Ook mochten er geen rouwkaarten verstuurd worden. Er mocht alleen een advertentie in de lokale krant geplaatst worden. Geen afscheidsdienst, helemaal niks. Mijn oma heeft het hier heel moeilijk mee gehad. Ze heeft geen afscheid kunnen nemen, geen herinneringen op kunnen halen met familie of buren etc. Ze woonden niet dicht bij elkaar in de buurt dus heeft ook geen contact met anderen die haar heel goed kenden. Via de buren van de vriendin hoorden we dat er eens mensen rond het huisje gezien werden. Na een paar keer gingen de buren toch eens polshoogte nemen. Het was familie en ze wisten nog helemaal niet dat de vrouw al maanden dood was. Heel verdrietig vind ik. Ze heeft een heleboel mensen met onnodig verdriet achter gelaten. Achteraf vraag je je wel af in hoeverre je de wens moet respecteren. Misschien was het beter geweest om wel in het dorpshuis samen te komen voor een kop koffie. Dan hadden heel veel mensen het overlijden beter kunnen verwerken.
In het geval van TO vind ik het niet erg dat de zus nog graag afscheid wilde nemen en dat ze nog in de kist gekeken heeft. Wel vind ik het onfatsoenlijk dat zo veel mensen nu in het huis gaan kijken. Ik zou er zelf ook niet aan mee willen doen.
In het geval van TO vind ik het niet erg dat de zus nog graag afscheid wilde nemen en dat ze nog in de kist gekeken heeft. Wel vind ik het onfatsoenlijk dat zo veel mensen nu in het huis gaan kijken. Ik zou er zelf ook niet aan mee willen doen.
woensdag 18 februari 2009 om 11:29
Toen mijn schoonmoeder overleed was er een ex-schoonzus van haar die voor de begrafenis terleurgesteld was omdat de kist al gesloten was en wij die niet meer wilden openen. Dikke lul, alleen maar omdat ze te beroerd was om langs te komen toen schoonmoeder lag opgebaard ga ik die kist niet meer laten openen.
Ik vind dat je de wensen van de overledene zoveel mogelijk moet respecteren. Ik hoop dat ze dat ook met mijn wensen doen. Ik heb niet voor niets de moeite genomen om te beschrijven hoe ik e.e.a. wil. En dat wordt steeds specifieker, omdat ik veel dingen heb zien gebeuren die ik echt niet zo wil.
Het is ook veel handiger voor de nabestaanden als je nu al wat dingen vastlegt. Hoeven zij daar niet meer mee bezig te zijn. Vaak doe je onder tijdsdruk / volkomen in shock / te verdrietig om goed na te kunnen denken dingen die je achteraf anders had willen doen.
Ik vind dat je de wensen van de overledene zoveel mogelijk moet respecteren. Ik hoop dat ze dat ook met mijn wensen doen. Ik heb niet voor niets de moeite genomen om te beschrijven hoe ik e.e.a. wil. En dat wordt steeds specifieker, omdat ik veel dingen heb zien gebeuren die ik echt niet zo wil.
Het is ook veel handiger voor de nabestaanden als je nu al wat dingen vastlegt. Hoeven zij daar niet meer mee bezig te zijn. Vaak doe je onder tijdsdruk / volkomen in shock / te verdrietig om goed na te kunnen denken dingen die je achteraf anders had willen doen.
woensdag 18 februari 2009 om 12:22
Moeilijk, moeilijk...
Mijn vader had als wens: geen afscheid, geen dienst, geen samen komen, meteen naar de begraafplaats, en daar begraven worden met alleen mijn broer, mijn man, onze kinderen en ik.
Kaarten mochten pas achteraf gestuurd worden.
Maar toen hij overleden was, en ik een handje vol familie en vrienden moest lichten, was iedereen in grote schok (zijn overlijden was onverwachts) en heb ik besloten, om iedereen toch de gelegenheid te geven om afscheid te nemen, en te condoleren. Dus ja, opgebaard. En dat werd zeer op prijs gesteld, en dat niet alleen, het was voor ons ook fijn om verdriet te delen. En ik vond het zo "niks" allemaal, net alsof hij het niet waard was om gemist te worden, en verdriet over te hebben.
Kijk: in het 'levende' leven, ben ik het ook wel eens niet met mijn vader eens geweest, en moest ik hem tot de orde roepen (-; En dat heb ik nu min of meer weer gedaan.
De begrafenis is overigens verder geheel naar zijn wens gegaan. Maar dat ene stukje afscheid nemen, verdriet delen, dat niet nee...
Mijn vader had als wens: geen afscheid, geen dienst, geen samen komen, meteen naar de begraafplaats, en daar begraven worden met alleen mijn broer, mijn man, onze kinderen en ik.
Kaarten mochten pas achteraf gestuurd worden.
Maar toen hij overleden was, en ik een handje vol familie en vrienden moest lichten, was iedereen in grote schok (zijn overlijden was onverwachts) en heb ik besloten, om iedereen toch de gelegenheid te geven om afscheid te nemen, en te condoleren. Dus ja, opgebaard. En dat werd zeer op prijs gesteld, en dat niet alleen, het was voor ons ook fijn om verdriet te delen. En ik vond het zo "niks" allemaal, net alsof hij het niet waard was om gemist te worden, en verdriet over te hebben.
Kijk: in het 'levende' leven, ben ik het ook wel eens niet met mijn vader eens geweest, en moest ik hem tot de orde roepen (-; En dat heb ik nu min of meer weer gedaan.
De begrafenis is overigens verder geheel naar zijn wens gegaan. Maar dat ene stukje afscheid nemen, verdriet delen, dat niet nee...
woensdag 18 februari 2009 om 12:26
quote:ellen2_ schreef op 18 februari 2009 @ 10:58:
Ik vind niet dat de wensen van een overledene per definitie gevolgd moeten worden.
Die wensen kunnen strijdig zijn met de belangen of wensen van de nabestaanden en dan moet je zorgvuldig afwegen wat het zwaarste telt. Die laatste wens is dan niet heilig.
Dat ben ik niet met je eens. Ik vind dat als de overledene iets heeft aangegeven dat hij/zij iets heel graag wil op zijn begrafenis of wat dan ook dat je dat MOET respecteren. Het is wat anders als er altijd een beetje zo zo over is gedaan, zo meer in de trant van "Ik zou graag willen dat"... dan is het meer iets wat je prettig zou vinden, maar niet per se moet (Dan laat je nog wat keuze aan de nabestaanden). Als de wens zich uit in "Ik wil dat: de kist gesloten blijft, mijn lichaam gecremeerd wordt, etc" dan vind ik dat je dat moet respecteren.
Zo is mij toevallig een keer ter ore gekomen dat mijn vader wil dat ik op zijn begrafenis gedicht X voordraag. Dat heeft hij niet met mij besproken maar wel ergens op papier gezet. Sorry, maar als dat gedicht nou toevallig lijnrecht ingaat tegen mijn eigen gevoelens, dan gaat dat dus niet door.
Dan laat je iemand anders het gedicht voorlezen, het gaat om het afscheid van je vader. Als je het zelf niet aankunt of niet wilt. IK zou het over hebben voor mijn dierbare overledene als hij/zij zo gesteld was op dat gedicht...
Rondlopen in huis daar zie ik het nut ook niet zo van in, maar voor sommige mensen kan het wel belangrijk zijn om afscheid te kunnen nemen van de dode. Als dat iemand is die dichtbij staat zou ik dat denk ik toch doen.
Ik vind niet dat de wensen van een overledene per definitie gevolgd moeten worden.
Die wensen kunnen strijdig zijn met de belangen of wensen van de nabestaanden en dan moet je zorgvuldig afwegen wat het zwaarste telt. Die laatste wens is dan niet heilig.
Dat ben ik niet met je eens. Ik vind dat als de overledene iets heeft aangegeven dat hij/zij iets heel graag wil op zijn begrafenis of wat dan ook dat je dat MOET respecteren. Het is wat anders als er altijd een beetje zo zo over is gedaan, zo meer in de trant van "Ik zou graag willen dat"... dan is het meer iets wat je prettig zou vinden, maar niet per se moet (Dan laat je nog wat keuze aan de nabestaanden). Als de wens zich uit in "Ik wil dat: de kist gesloten blijft, mijn lichaam gecremeerd wordt, etc" dan vind ik dat je dat moet respecteren.
Zo is mij toevallig een keer ter ore gekomen dat mijn vader wil dat ik op zijn begrafenis gedicht X voordraag. Dat heeft hij niet met mij besproken maar wel ergens op papier gezet. Sorry, maar als dat gedicht nou toevallig lijnrecht ingaat tegen mijn eigen gevoelens, dan gaat dat dus niet door.
Dan laat je iemand anders het gedicht voorlezen, het gaat om het afscheid van je vader. Als je het zelf niet aankunt of niet wilt. IK zou het over hebben voor mijn dierbare overledene als hij/zij zo gesteld was op dat gedicht...
Rondlopen in huis daar zie ik het nut ook niet zo van in, maar voor sommige mensen kan het wel belangrijk zijn om afscheid te kunnen nemen van de dode. Als dat iemand is die dichtbij staat zou ik dat denk ik toch doen.
woensdag 18 februari 2009 om 12:42
Wel een goed topic om ook eens na te denken over mijn eigen wensen na mijn overlijden.. Niet dat ik nu al dood wil maar ik heb nog weinig tot niks op papier staan.
Zelf vind ik het zeer! respectloos dat als iemand niet wil dat mensen in zijn huis rondkijken dat ze het toch doen. Zo van hij is nu dood dus hij merkt er toch niks meer van.
Voor mezelf wil ik denk ik ook niet dat de nieuwsgierige buurvrouw mijn lichaam komt bekijken. Ik wil mijn kist alleen open voor mijn vriend, familie en vriendinnen. Geen pottenkijkers!
Zelf vind ik het zeer! respectloos dat als iemand niet wil dat mensen in zijn huis rondkijken dat ze het toch doen. Zo van hij is nu dood dus hij merkt er toch niks meer van.
Voor mezelf wil ik denk ik ook niet dat de nieuwsgierige buurvrouw mijn lichaam komt bekijken. Ik wil mijn kist alleen open voor mijn vriend, familie en vriendinnen. Geen pottenkijkers!
woensdag 18 februari 2009 om 12:51
Mijn opa wilde graag dat de crematie in besloten kring plaatsvond. Dus alleen diegenen die een kaart kregen waren welkom. De rest kon de avond er voor afscheid nemen in de aula.
Ware het niet dat de krant waar de advertentie in heeft gestaan een foutje had gemaakt door het tijdstip van crematie er neer te zetten ipv uitvaart vind in familiekring/besloten kring plaats.
En dus tja kwamen er mensen op de crematie zelf ipv de avond er voor.
Ook al wil je de wens van de overledene vervullen , door andere mensen( in dit geval de krant) kan het ook anders lopen.
Gelukkig kwamen er niet super veel mensen op de crematie , maar het zal ej gebeuren dat je bv koffiekamer hebt gereserveerd voor 50personen en er komen in eens 150 personen.
Andere kennis/vriend zijn vrouw overleed plotseling. Hij wist dat ze een mapje had waar ze haar wensen had beschreven.
Door alle hectiek van haar plotselinge overlijden (30jaar)kon hij dat mapje nergens vinden.
Hij heeft het gedaan zoals hij dacht dat ze het wilde , grotendeels is dat ook gelukt. Maar maand later vind hij alsnog dat mapje en leest daar in dat ze een witte kist wilde. (hij had een blank eiken kist gekozen)
Hij heeft het daar best moeilijk mee gehad.
Ware het niet dat de krant waar de advertentie in heeft gestaan een foutje had gemaakt door het tijdstip van crematie er neer te zetten ipv uitvaart vind in familiekring/besloten kring plaats.
En dus tja kwamen er mensen op de crematie zelf ipv de avond er voor.
Ook al wil je de wens van de overledene vervullen , door andere mensen( in dit geval de krant) kan het ook anders lopen.
Gelukkig kwamen er niet super veel mensen op de crematie , maar het zal ej gebeuren dat je bv koffiekamer hebt gereserveerd voor 50personen en er komen in eens 150 personen.
Andere kennis/vriend zijn vrouw overleed plotseling. Hij wist dat ze een mapje had waar ze haar wensen had beschreven.
Door alle hectiek van haar plotselinge overlijden (30jaar)kon hij dat mapje nergens vinden.
Hij heeft het gedaan zoals hij dacht dat ze het wilde , grotendeels is dat ook gelukt. Maar maand later vind hij alsnog dat mapje en leest daar in dat ze een witte kist wilde. (hij had een blank eiken kist gekozen)
Hij heeft het daar best moeilijk mee gehad.
woensdag 18 februari 2009 om 12:56
pfoe... moeilijk. Dat van die kist zou ik overigens niet lastig vinden. Ik vind het inderdaad wat anders als de kist tijdens de condoleance open is dan dat een zus nog kijkt. Maar dat rondlopen in huis is inderdaad erg onrespectvol.
Zelf ken ik eigenlijk alleen begrafenissen met open kisten en ik vind het prettig. Voor mij helpt het bij het afscheid. Dat gevoel van ' ik wil niet dat de buurvrouw mij ziet ' ken ik ook helemaal niet. Ik zou het erg waarderen als de buurvrouw afscheid komt nemen en man en kind zou komen condoleren. Of ze in mijn kist wil kijken kan ze zelf wel afwegen. Het zou ook niet in me opkomen dat iemand dat uit sensatiezucht doet. Zo spectaculair zijn begrafenissen en kisten niet.
Wat ik al zei, dat van dat huis komt wel erg sensatiezuchtig over en dat zou ik dan weer niet waarderen...
Ik heb niets vastgelegd (behalve testament) en hoop vooral dat mijn nabestaanden doen waar ZIJ zich prettig bij voelen. Ik kan en wil dat niet voor hen bepalen. Ik ben er dan toch niet meer.
Zelf ken ik eigenlijk alleen begrafenissen met open kisten en ik vind het prettig. Voor mij helpt het bij het afscheid. Dat gevoel van ' ik wil niet dat de buurvrouw mij ziet ' ken ik ook helemaal niet. Ik zou het erg waarderen als de buurvrouw afscheid komt nemen en man en kind zou komen condoleren. Of ze in mijn kist wil kijken kan ze zelf wel afwegen. Het zou ook niet in me opkomen dat iemand dat uit sensatiezucht doet. Zo spectaculair zijn begrafenissen en kisten niet.
Wat ik al zei, dat van dat huis komt wel erg sensatiezuchtig over en dat zou ik dan weer niet waarderen...
Ik heb niets vastgelegd (behalve testament) en hoop vooral dat mijn nabestaanden doen waar ZIJ zich prettig bij voelen. Ik kan en wil dat niet voor hen bepalen. Ik ben er dan toch niet meer.
woensdag 18 februari 2009 om 13:38
@Yraatje:
> Dat ben ik niet met je eens. Ik vind dat als de overledene iets
> heeft aangegeven dat hij/zij iets heel graag wil op zijn
> begrafenis of wat dan ook dat je dat MOET respecteren.
Dat hangt maar net van de wens af. Wensen van het type " dan moet iedereen gaan staan en dat en dat lied zingen" (ik verzin 'm niet), vind ik niet dat je kunt opleggen aan anderen.
Cremeren vind ik wat anders, als iemand dat per se wil dan vind ik ook dat je dat moet respecteren. Maar om nou te zeggen dat IEDERE wens per definitie uitgevoerd moet worden, nee.
> Dan laat je iemand anders het gedicht voorlezen, het gaat om
> het afscheid van je vader.
Correctie: het gaat om ONS afscheid van mijn vader. Er is heel wat gebeurd in ons gezin en dan bedoel ik geen leuke dingen. Ik heb geen idee wat voor gedicht hij heeft liggen, maar als dat er 'e'en is van het type " wat een geweldige papa en ik heb me nooit een betere papa kunnen wensen", dan vind ik niet dat wij verplicht zijn dat voor te (laten) lezen. Het gaat te ver dat een dode gaat dicteren wat er op zijn begrafenis over hem gezegd wordt.
> Dat ben ik niet met je eens. Ik vind dat als de overledene iets
> heeft aangegeven dat hij/zij iets heel graag wil op zijn
> begrafenis of wat dan ook dat je dat MOET respecteren.
Dat hangt maar net van de wens af. Wensen van het type " dan moet iedereen gaan staan en dat en dat lied zingen" (ik verzin 'm niet), vind ik niet dat je kunt opleggen aan anderen.
Cremeren vind ik wat anders, als iemand dat per se wil dan vind ik ook dat je dat moet respecteren. Maar om nou te zeggen dat IEDERE wens per definitie uitgevoerd moet worden, nee.
> Dan laat je iemand anders het gedicht voorlezen, het gaat om
> het afscheid van je vader.
Correctie: het gaat om ONS afscheid van mijn vader. Er is heel wat gebeurd in ons gezin en dan bedoel ik geen leuke dingen. Ik heb geen idee wat voor gedicht hij heeft liggen, maar als dat er 'e'en is van het type " wat een geweldige papa en ik heb me nooit een betere papa kunnen wensen", dan vind ik niet dat wij verplicht zijn dat voor te (laten) lezen. Het gaat te ver dat een dode gaat dicteren wat er op zijn begrafenis over hem gezegd wordt.
