Psyche
alle pijlers
Hoe open ben je over depressie/psychische klachten?
zondag 9 juli 2023 om 17:23
Ik heb al jaren last van psychische klachten, depressie, angsten. De laatste weken gaat het weer slechter.
Ik worstel er een beetje mee hoe open ik daarover ben naar mensen. Enerzijds wil ik het een beetje voor mezelf houden en niet teveel loslaten (ook omdat ik me de dag of week erna weer beter kan voelen en dan voel ik me met terugwerkende kracht een 'aansteller'), maar anderzijds wil ik ook gewoon eerlijk zijn omdat het soms ook gewoon echt niet goed gaat, zoals nu. En ik geen masker op wil hebben. Ik verberg dan voor mijn gevoel een supergroot deel van wie ik ben en hoe het met me gaat.
Hoe doen jullie dit, wat vertel je aan welke personen (familie, schoonfamilie, collega's). Ik snap dat het afhankelijk is van de band die je met mensen hebt.
De band met mijn schoonouders is wat moeizaam, heb nooit het idee dat ik er mezelf kan zijn, en dus heb ik wat mijn stemming en depressie betreft eigenlijk altijd een masker op. Ik ben over niet al te lange tijd jarig en wil dit jaar even helemaal niks. Maar zij willen altijd graag langskomen.
Ik worstel er een beetje mee hoe open ik daarover ben naar mensen. Enerzijds wil ik het een beetje voor mezelf houden en niet teveel loslaten (ook omdat ik me de dag of week erna weer beter kan voelen en dan voel ik me met terugwerkende kracht een 'aansteller'), maar anderzijds wil ik ook gewoon eerlijk zijn omdat het soms ook gewoon echt niet goed gaat, zoals nu. En ik geen masker op wil hebben. Ik verberg dan voor mijn gevoel een supergroot deel van wie ik ben en hoe het met me gaat.
Hoe doen jullie dit, wat vertel je aan welke personen (familie, schoonfamilie, collega's). Ik snap dat het afhankelijk is van de band die je met mensen hebt.
De band met mijn schoonouders is wat moeizaam, heb nooit het idee dat ik er mezelf kan zijn, en dus heb ik wat mijn stemming en depressie betreft eigenlijk altijd een masker op. Ik ben over niet al te lange tijd jarig en wil dit jaar even helemaal niks. Maar zij willen altijd graag langskomen.
zondag 9 juli 2023 om 17:41
Over het wel of niet open zijn, dat ligt echt aan de band en wat je precies bedoel met open zijn erover? En aan de ontvanger, eigenlijk moet je het daar op aan passen, mensen zijn nu eenmaal vaak negatief over zulke zaken of willen er niet aan.
Maar mbt je verjaardag: Dat bepaal je helemaal zelf.
Nee, dit jaar vier of ben ik er niet, volstaat.
En je partner moet dat ook gewoon volgen en uitdragen. Ander mensen bepalen niet wat jij wel of niet, zeker niet op JOUW verjaardag.
Maar mbt je verjaardag: Dat bepaal je helemaal zelf.
Nee, dit jaar vier of ben ik er niet, volstaat.
En je partner moet dat ook gewoon volgen en uitdragen. Ander mensen bepalen niet wat jij wel of niet, zeker niet op JOUW verjaardag.
Jaja.
zondag 9 juli 2023 om 17:48
Je verjaardag: of je die wel of niet viert bepaal je zelf. Als jij niet wil dat je (schoon)ouders langskomen, is dat een kwestie van duidelijk die grens aangeven.
(Ik ga zelf vaak op vakantie tijdens mijn verjaardag, dan ontloop ik een heleboel gedoe
)
En wat betreft open zijn over je psychische staat van zijn: dat is nogal afhankelijk van de situatie en de mensen. Tegen familie ben ik opener, ook ongevraagd.
Maar mijn collega's weten ook best veel, maar alleen dat wat voor mijn functioneren noodzakelijk is. Net zoveel als dat ze van mijn (onzichtbare) fysieke handicap weten overigens. Wat dat betreft is er voor mij geen onderscheid tussen fysiek en psychisch.
(Ik ga zelf vaak op vakantie tijdens mijn verjaardag, dan ontloop ik een heleboel gedoe
)En wat betreft open zijn over je psychische staat van zijn: dat is nogal afhankelijk van de situatie en de mensen. Tegen familie ben ik opener, ook ongevraagd.
Maar mijn collega's weten ook best veel, maar alleen dat wat voor mijn functioneren noodzakelijk is. Net zoveel als dat ze van mijn (onzichtbare) fysieke handicap weten overigens. Wat dat betreft is er voor mij geen onderscheid tussen fysiek en psychisch.
zondag 9 juli 2023 om 17:59
Ik vier mijn verjaardag sowieso al nooit hoor, en dat weten zij op zich ook wel. Maar bijvoorbeeld vorig jaar was het van 'oke, maar zullen we dan een andere keer langskomen en een hapje eten?' En dan komt er uiteindelijk toch weer een afspraak een paar dagen later terwijl ik dat gewoon niet wil, laat staan dit jaar.
Ik weet gewoon echt niet goed wat ik moet zeggen, in die situatie, maar ook andere situaties.
Als mensen vragen hoe het gaat. Zeg je dan, nou eigenlijk slecht, want ik ben depressief? Vaak krijg je dan een soort ongemakkelijke situatie of gesprek waardoor ik het uiteindelijk toch maar nooit zeg. Of ik vlak het af, of verzin een halve waarheid ('ja dit is ook niet mijn seizoen, dus gaat mwa').
Ik weet gewoon echt niet goed wat ik moet zeggen, in die situatie, maar ook andere situaties.
Als mensen vragen hoe het gaat. Zeg je dan, nou eigenlijk slecht, want ik ben depressief? Vaak krijg je dan een soort ongemakkelijke situatie of gesprek waardoor ik het uiteindelijk toch maar nooit zeg. Of ik vlak het af, of verzin een halve waarheid ('ja dit is ook niet mijn seizoen, dus gaat mwa').
zondag 9 juli 2023 om 18:00
Mijniebelle schreef: ↑09-07-2023 17:59Ik vier mijn verjaardag sowieso al nooit hoor, en dat weten zij op zich ook wel. Maar bijvoorbeeld vorig jaar was het van 'oke, maar zullen we dan een andere keer langskomen en een hapje eten?' En dan komt er uiteindelijk toch weer een afspraak een paar dagen later terwijl ik dat gewoon niet wil, laat staan dit jaar.
Ik weet gewoon echt niet goed wat ik moet zeggen, in die situatie, maar ook andere situaties.
Als mensen vragen hoe het gaat. Zeg je dan, nou eigenlijk slecht, want ik ben depressief? Vaak krijg je dan een soort ongemakkelijke situatie of gesprek waardoor ik het uiteindelijk toch maar nooit zeg. Of ik vlak het af, of verzin een halve waarheid ('ja dit is ook niet mijn seizoen, dus gaat mwa').
Gewoon nee, dank je wel, ik heb dit jaar geen behoefte aan een hapje doen of visite.
En als je wil kan je dat andere ook gewoon zeggen. maar gok dat dit mensen zijn die daar dan weer van alles gaan vinden en oplossingen bedenken.
Dus gewoon nee, geen zin aan dit jaar.
En waar is je partner in dit verhaal eigenlijk?
Jaja.
zondag 9 juli 2023 om 18:21
Ik ben super open, tegen iedereen.
Ik schreef het van de week al in een ander topic: ik heb een enorme zendingsdrang, dus ik ben zo open mogelijk, zodat mensen zien wat het is en er hopelijk wat meer begrip voor krijgen.
Juist door het voor je te houden blijft er veel onbegrip bestaan.
Ik schreef het van de week al in een ander topic: ik heb een enorme zendingsdrang, dus ik ben zo open mogelijk, zodat mensen zien wat het is en er hopelijk wat meer begrip voor krijgen.
Juist door het voor je te houden blijft er veel onbegrip bestaan.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zondag 9 juli 2023 om 18:27
Solomio schreef: ↑09-07-2023 18:21Ik ben super open, tegen iedereen.
Ik schreef het van de week al in een ander topic: ik heb een enorme zendingsdrang, dus ik ben zo open mogelijk, zodat mensen zien wat het is en er hopelijk wat meer begrip voor krijgen.
Juist door het voor je te houden blijft er veel onbegrip bestaan.
Goed van je.
Ik merk dat ik het vooral lastig vind om de sfeer die ontstaat als je het eerlijk vertelt. Lastige vragen, en hoe je daar dan weer op reageert.
Als ik me voorstel dat ik het aan mijn leidinggevende of een andere collega vertel, dan voelt het meteen alsof er een soort stempel op me staat van, oh zij is depressief en dus zielig/zwak. Of je moet omgaan met een soort medelijden/'sterkte' en dat voelt dan alsof ik dat niet verdien en alsof het eigenlijk onterecht is en dat het wel meevalt.
Zelfs als ik me voorstel dat ik het aan mijn huisarts vertel vind ik dat ongemakkelijk omdat ik liever overkom als een 'together' persoon.
Best raar, want ik dacht altijd dat ik helemaal geen moeite had om me kwetsbaar op te stellen, maar blijkbaar wel.
Misschien komt het ook omdat er niks in mijn leven op dit moment is zoals ik het wil en me daar ook voor schaam.
zondag 9 juli 2023 om 18:31
Wie van mijn autisme moet weten, weet het.
Voor de rest van de wereld ben ik Miss Mask.
Van al de rest weten ze geen fluit.
Ooit aan mijn huisarts vertelt en die lachte mij net niet uit en geloofde er geen woord van. Eens en nooit meer dus.
(Intussen al 2 keer gewisseld van huisarts, maar toen nummer 2 anti-depressiva moest voorschrijven op last van psych snapte ie er toch ook geen biet van.)
Voor de rest van de wereld ben ik Miss Mask.
Van al de rest weten ze geen fluit.
Ooit aan mijn huisarts vertelt en die lachte mij net niet uit en geloofde er geen woord van. Eens en nooit meer dus.
(Intussen al 2 keer gewisseld van huisarts, maar toen nummer 2 anti-depressiva moest voorschrijven op last van psych snapte ie er toch ook geen biet van.)
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zondag 9 juli 2023 om 18:54
Weet je zeker dat je het niet aan je huisarts wilt vertellen?Mijniebelle schreef: ↑09-07-2023 18:27Zelfs als ik me voorstel dat ik het aan mijn huisarts vertel vind ik dat ongemakkelijk omdat ik liever overkom als een 'together' persoon.
Ik denk niet dat hij of zij er vreemd van zal opkijken. Lijkt me juist wel handig als hij of zij dat weet. Je wordt vast niet weggezet als mafkikker.
Wat denk je wat zij in de praktijk allemaal zien? Die kijken echt nergens meer van op.
Wat eten we vanavond?
zondag 9 juli 2023 om 18:55
makreel schreef: ↑09-07-2023 18:54Weet je zeker dat je het niet aan je huisarts wilt vertellen?
Ik denk niet dat hij of zij er vreemd van zal opkijken. Lijkt me juist wel handig als hij of zij dat weet. Je wordt vast niet weggezet als mafkikker.
Wat denk je wat zij in de praktijk allemaal zien? Die kijken echt nergens meer van op.
De huisarts weet het ook wel want ben 3 jaar geleden nog doorverwezen naar psychische hulp. Maar ergens schaam ik me dat ik dan nu weer terug zou komen.
zondag 9 juli 2023 om 19:00
Niet schamen, maar zeggen en hulp vragen.Mijniebelle schreef: ↑09-07-2023 18:55De huisarts weet het ook wel want ben 3 jaar geleden nog doorverwezen naar psychische hulp. Maar ergens schaam ik me dat ik dan nu weer terug zou komen.
Daar vindt de huisarts echt niks van.
Misschien een gekke vergelijking maar ik ben een paar jaar geleden bij de huisarts geweest voor een knieblessure. Doorverwezen naar fysio, oefeningen gedaan, geen problemen. En nu doet m'n knie weer zeer. Denk je dat ik dan niet meer naar de fysio of de huisarts ga voor een behandeling?
Wat eten we vanavond?
zondag 9 juli 2023 om 19:02
Ik vertel alles aan iedereen. Alleen het moment zelf is anders. Bijvoorbeeld niet op een eerste date of sollicitatie. Het verzwijgen of een masker opzetten heeft heel hard tegengewerkt. Ik wil met mensen in contact staan die ook met mij willen praten. Als een depressie of iets dergelijks het contact in de weg zit, wil ik ook geen contact met deze of gene.
zondag 9 juli 2023 om 19:24
Sauntara schreef: ↑09-07-2023 19:02Ik vertel alles aan iedereen. Alleen het moment zelf is anders. Bijvoorbeeld niet op een eerste date of sollicitatie. Het verzwijgen of een masker opzetten heeft heel hard tegengewerkt. Ik wil met mensen in contact staan die ook met mij willen praten. Als een depressie of iets dergelijks het contact in de weg zit, wil ik ook geen contact met deze of gene.
En hoe vertel jij het dan? Wat zeg je dan bijvoorbeeld.
zondag 9 juli 2023 om 19:28
Ik zou ipv van nu van alles tegen iedereen vertellen, eerst eens terug gaan naar de huisarts voor hulp.
Kan ook voor dit soort dingen goed zijn, als je al hulp voor de depressie zelf is hulp met dit soort dingen ook prima om te vragen, POH-er GGZ van de huisarts zelf of een psycholoog.
En dan nee, ik ga mijn verjaardag niet vieren oefenen.
Jaja.
zondag 9 juli 2023 om 20:23
Herkenbaar. Ik heb dat bij veel situaties ook. Maar ook weer niet de behoefte om het met iedereen te delen (mensen die verder van mij afstaan), dan houd ik het eerder oppervlakkig. Ik heb wel naar dierbaren een bericht gestuurd met wat ik heb, hoe ik me voel, en dat dat soms kan leiden tot dit en dat etc. Dit vonden ze fijn om te weten. Wellicht werkt dat bij jou ook om de confrontatie uit de weg te gaan, maar wel mensen er van af te laten weten?Mijniebelle schreef: ↑09-07-2023 18:27Goed van je.
Ik merk dat ik het vooral lastig vind om de sfeer die ontstaat als je het eerlijk vertelt. Lastige vragen, en hoe je daar dan weer op reageert.
Als ik me voorstel dat ik het aan mijn leidinggevende of een andere collega vertel, dan voelt het meteen alsof er een soort stempel op me staat van, oh zij is depressief en dus zielig/zwak. Of je moet omgaan met een soort medelijden/'sterkte' en dat voelt dan alsof ik dat niet verdien en alsof het eigenlijk onterecht is en dat het wel meevalt.
Zelfs als ik me voorstel dat ik het aan mijn huisarts vertel vind ik dat ongemakkelijk omdat ik liever overkom als een 'together' persoon.
Best raar, want ik dacht altijd dat ik helemaal geen moeite had om me kwetsbaar op te stellen, maar blijkbaar wel.
Misschien komt het ook omdat er niks in mijn leven op dit moment is zoals ik het wil en me daar ook voor schaam.
Over je schoonouders: Zou je partner niet wat meer de boodschap kunnen overbrengen dat je geen behoefte hebt aan verjaardagen (vieren)? Het zijn immers zijn ouders, hij voelt wellicht beter aan hoe hij zo'n boodschap duidelijk kan overbrengen?
Ik schets maar wat voorstellen, maar wat LuciFee2023 zegt: praktijkondersteuner/huisarts/psycholoog hebben goede tips om hiermee om te gaan.
zondag 9 juli 2023 om 21:24
Toen ik echt mentaal diep in de put zat was ik er heel open over.
Maar toen had ik er ook echt de kracht niet meer voor om te doen alsof het wel oké ging. En door de angst/paniek lukte een aantal dingen ook niet, dus dan is het wel duidelijker.
En ik was zo blij dat ik het gewoon zei! Ik vond de meeste reacties echt hartverwarmend. Ook echt bizar hoeveel mensen er last van hebben zonder dat je het weet trouwens. En als je er open over bent, leidt dat soms naar mooie gesprekken.
Sommige mensen wisten zich niet echt een houding te geven, ook prima, dan was het meer een mededeling van mijn kant.
Maar toen had ik er ook echt de kracht niet meer voor om te doen alsof het wel oké ging. En door de angst/paniek lukte een aantal dingen ook niet, dus dan is het wel duidelijker.
En ik was zo blij dat ik het gewoon zei! Ik vond de meeste reacties echt hartverwarmend. Ook echt bizar hoeveel mensen er last van hebben zonder dat je het weet trouwens. En als je er open over bent, leidt dat soms naar mooie gesprekken.
Sommige mensen wisten zich niet echt een houding te geven, ook prima, dan was het meer een mededeling van mijn kant.
zondag 9 juli 2023 om 21:29
Ik ben hardstikke open over mijn psychische shit. Voor mij heeft dat niets te maken met kwetsbaar opstellen. Als mensen mijn verhaal niet begrijpen, niet geloven of bagatalliseren (het bekende "ik ben ook wel eens somber"), dan vind ik dat namelijk niet mijn probleem. Ik voel niet de behoefte om me te verklaren of te verantwoorden, omdat mijn chronische ziekten toevallig in mijn hoofd zitten.Mijniebelle schreef: ↑09-07-2023 18:27Goed van je.
Ik merk dat ik het vooral lastig vind om de sfeer die ontstaat als je het eerlijk vertelt. Lastige vragen, en hoe je daar dan weer op reageert.
Als ik me voorstel dat ik het aan mijn leidinggevende of een andere collega vertel, dan voelt het meteen alsof er een soort stempel op me staat van, oh zij is depressief en dus zielig/zwak. Of je moet omgaan met een soort medelijden/'sterkte' en dat voelt dan alsof ik dat niet verdien en alsof het eigenlijk onterecht is en dat het wel meevalt.
Zelfs als ik me voorstel dat ik het aan mijn huisarts vertel vind ik dat ongemakkelijk omdat ik liever overkom als een 'together' persoon.
Best raar, want ik dacht altijd dat ik helemaal geen moeite had om me kwetsbaar op te stellen, maar blijkbaar wel.
Misschien komt het ook omdat er niks in mijn leven op dit moment is zoals ik het wil en me daar ook voor schaam.
Schaamte ken ik al helemaal niet. Ik kan er namelijk niets aan doen.
Ik hoop dat jij ook gaat leren dat er niets is om je voor te schamen. Je bent ziek. Daardoor kun je (even, voorlopig, of misschien wel voor langere tijd) niet doen wat je gewend bent.
Het kan overigens best fijn zijn als anderen het weten.
zondag 9 juli 2023 om 22:30
Nee nog niet. Ik zie er nogal tegenop, ik weet niet zo goed hoe ik het moet overbrengen en wat ik moet zeggen.
zondag 9 juli 2023 om 22:30
Ik denk ook dat een bezoekje aan de huisarts hier wel op zn plaats is TO.
Ik ben arbeidsongeschikt door psychische klachten, en dat vertel ik wel. Mensen vullen dan zelf maar in wat ik heb. Over depressieve klachten praat ik ook wel met bepaalde mensen, maar ik heb ook last van dissociatie en soms psychotische klachten. Daar ligt een groter taboe op en dat weet vrijwel niemand. Naast de dissociatieve stoornis heb ik cptss, en dat vertel ik ook niet graag omdat ik het een naar idee vind dat mensen gaan nadenken over wat ik eventueel heb meegemaakt.
Ik ben arbeidsongeschikt door psychische klachten, en dat vertel ik wel. Mensen vullen dan zelf maar in wat ik heb. Over depressieve klachten praat ik ook wel met bepaalde mensen, maar ik heb ook last van dissociatie en soms psychotische klachten. Daar ligt een groter taboe op en dat weet vrijwel niemand. Naast de dissociatieve stoornis heb ik cptss, en dat vertel ik ook niet graag omdat ik het een naar idee vind dat mensen gaan nadenken over wat ik eventueel heb meegemaakt.
zondag 9 juli 2023 om 22:38
Het is misschien al genoeg als je de eerste zinnen van je openingspost kunt zeggen. En vanaf daar zie je wel weer verder.Mijniebelle schreef: ↑09-07-2023 22:30Nee nog niet. Ik zie er nogal tegenop, ik weet niet zo goed hoe ik het moet overbrengen en wat ik moet zeggen.
Lieve TO, doe dat alsjeblieft.
Wat eten we vanavond?
zondag 9 juli 2023 om 22:38
Zanahoria schreef: ↑09-07-2023 21:24Toen ik echt mentaal diep in de put zat was ik er heel open over.
Maar toen had ik er ook echt de kracht niet meer voor om te doen alsof het wel oké ging. En door de angst/paniek lukte een aantal dingen ook niet, dus dan is het wel duidelijker.
En ik was zo blij dat ik het gewoon zei! Ik vond de meeste reacties echt hartverwarmend. Ook echt bizar hoeveel mensen er last van hebben zonder dat je het weet trouwens. En als je er open over bent, leidt dat soms naar mooie gesprekken.
Sommige mensen wisten zich niet echt een houding te geven, ook prima, dan was het meer een mededeling van mijn kant.
Een van mijn 'issues' op dit moment is me extreem minderwaardig, 'klein' en een soort schim van mezelf voelen. Voor mijn gevoel versterkt dit alleen maar zodra mensen dit van me weten.
Heb namelijk ook heel erg veel moeite met hoe mensen mij zien. Als ik (bijvoorbeeld naar mijn leidinggevende toe) 'die arme meid met depressie' ben (ik voel me op een of andere manier ook meer een bang kind dan een volwassene, weet niet of mensen dat herkennen), dan voel ik me alleen maar slechter over mezelf en tegenover anderen.
zondag 9 juli 2023 om 22:41
Oja en wat dit betreft: mijn partner heeft helaas net zoveel moeite als ik met eerlijk communiceren naar zijn ouders. Hierdoor komen we vaak in die situaties omdat we allebei niet echt nee durven zeggen of zo. (Bij mijn eigen ouders is die dynamiek totaal anders en veel natuurlijker).MysteriousLight schreef: ↑09-07-2023 20:23Herkenbaar. Ik heb dat bij veel situaties ook. Maar ook weer niet de behoefte om het met iedereen te delen (mensen die verder van mij afstaan), dan houd ik het eerder oppervlakkig. Ik heb wel naar dierbaren een bericht gestuurd met wat ik heb, hoe ik me voel, en dat dat soms kan leiden tot dit en dat etc. Dit vonden ze fijn om te weten. Wellicht werkt dat bij jou ook om de confrontatie uit de weg te gaan, maar wel mensen er van af te laten weten?
Over je schoonouders: Zou je partner niet wat meer de boodschap kunnen overbrengen dat je geen behoefte hebt aan verjaardagen (vieren)? Het zijn immers zijn ouders, hij voelt wellicht beter aan hoe hij zo'n boodschap duidelijk kan overbrengen?
Ik schets maar wat voorstellen, maar wat LuciFee2023 zegt: praktijkondersteuner/huisarts/psycholoog hebben goede tips om hiermee om te gaan.
zondag 9 juli 2023 om 23:02
Wist je dat veel (zo niet de meeste?) mensen vaker depressies krijgen? Is heel ‘gewoon’ en je bent hierin zeker geen uitzondering. Dus ga naar je huisarts, die heeft er vast ervaring mee.
Twee jaar geleden kreeg ik - tijdens een vrij pittige depressie - te horen dat ik ‘recidiverende depressies’ heb. En ik wist het niet eens zal ik je vertellen. Maar toen pas begreep ik dat al die eerdere ‘episodes’ depressies waren en geen overspannenheid, geen oververmoeidheid, geen ‘ik voel me zo slecht omdat dit-en-dit niet goed gaat’, ging er een soort luikje in mijn hoofd open. Noem het een ‘oh ja erlebnis’ ofzo.
Sindsdien ben ik volledig open over mijn psychische gesteldheid. Therapie en antidepressiva hebben me veel gebracht en ik promoot beide aan wie het maar wil horen. Ik schaam me niet meer, dit is wie ik ben. En die openheid geven betekent ook heel veel openheid ontvangen! En dat heeft me prachtige dingen opgeleverd en doet het nog steeds. Ik zet het in mijn werk ook in, en dat is heel prettig.
Op dit moment gaat het (heel) goed met me, zonder medicatie. Maar ik weet dat het terug gaat komen, dat deed het in het verleden ook al vaak. Ik kan alleen maar hopen dat mijn therapie en de wetenschap dat het weer beter gaat worden, me de volgende keert gaan helpen er weer beter uit te komen.
Dus voel je niet raar, dat ben je niet. Je mag delen hoe je je voelt. Je bent geen aansteller. Een depressie is ook niet rechtlijnig he? Ook in zo’n periode heb je betere en slechtere dagen.
Zoek hulp TO, het is er en je verdient het!
Twee jaar geleden kreeg ik - tijdens een vrij pittige depressie - te horen dat ik ‘recidiverende depressies’ heb. En ik wist het niet eens zal ik je vertellen. Maar toen pas begreep ik dat al die eerdere ‘episodes’ depressies waren en geen overspannenheid, geen oververmoeidheid, geen ‘ik voel me zo slecht omdat dit-en-dit niet goed gaat’, ging er een soort luikje in mijn hoofd open. Noem het een ‘oh ja erlebnis’ ofzo.
Sindsdien ben ik volledig open over mijn psychische gesteldheid. Therapie en antidepressiva hebben me veel gebracht en ik promoot beide aan wie het maar wil horen. Ik schaam me niet meer, dit is wie ik ben. En die openheid geven betekent ook heel veel openheid ontvangen! En dat heeft me prachtige dingen opgeleverd en doet het nog steeds. Ik zet het in mijn werk ook in, en dat is heel prettig.
Op dit moment gaat het (heel) goed met me, zonder medicatie. Maar ik weet dat het terug gaat komen, dat deed het in het verleden ook al vaak. Ik kan alleen maar hopen dat mijn therapie en de wetenschap dat het weer beter gaat worden, me de volgende keert gaan helpen er weer beter uit te komen.
Dus voel je niet raar, dat ben je niet. Je mag delen hoe je je voelt. Je bent geen aansteller. Een depressie is ook niet rechtlijnig he? Ook in zo’n periode heb je betere en slechtere dagen.
Zoek hulp TO, het is er en je verdient het!
zondag 9 juli 2023 om 23:06
Bedankt thee_leutje. Ik weet ook wel dat ik uiteindelijk weer hulp moet krijgen.
Punt is dat ik al ruim 15 jaar hier mee tob. Ik heb al vaak hulp gezocht, maar dan ging het slechts eventjes beter (of helemaal niet), maar er is nooit iets geweest dat me echt geholpen heeft om mijn leven en mezelf blijvend op de rit te krijgen helaas.
Misschien ben ik wel iemand die gewoon permanent therapie of hulp (of medicatie, hoewel ik dat liever niet nog eens wil) nodig heeft.
Het voelt voor mij daarom ook echt als 'daar gaaaaan we weer'.
Punt is dat ik al ruim 15 jaar hier mee tob. Ik heb al vaak hulp gezocht, maar dan ging het slechts eventjes beter (of helemaal niet), maar er is nooit iets geweest dat me echt geholpen heeft om mijn leven en mezelf blijvend op de rit te krijgen helaas.
Misschien ben ik wel iemand die gewoon permanent therapie of hulp (of medicatie, hoewel ik dat liever niet nog eens wil) nodig heeft.
Het voelt voor mij daarom ook echt als 'daar gaaaaan we weer'.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
