Hoe open ben je over depressie/psychische klachten?

09-07-2023 17:23 95 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb al jaren last van psychische klachten, depressie, angsten. De laatste weken gaat het weer slechter.
Ik worstel er een beetje mee hoe open ik daarover ben naar mensen. Enerzijds wil ik het een beetje voor mezelf houden en niet teveel loslaten (ook omdat ik me de dag of week erna weer beter kan voelen en dan voel ik me met terugwerkende kracht een 'aansteller'), maar anderzijds wil ik ook gewoon eerlijk zijn omdat het soms ook gewoon echt niet goed gaat, zoals nu. En ik geen masker op wil hebben. Ik verberg dan voor mijn gevoel een supergroot deel van wie ik ben en hoe het met me gaat.

Hoe doen jullie dit, wat vertel je aan welke personen (familie, schoonfamilie, collega's). Ik snap dat het afhankelijk is van de band die je met mensen hebt.
De band met mijn schoonouders is wat moeizaam, heb nooit het idee dat ik er mezelf kan zijn, en dus heb ik wat mijn stemming en depressie betreft eigenlijk altijd een masker op. Ik ben over niet al te lange tijd jarig en wil dit jaar even helemaal niks. Maar zij willen altijd graag langskomen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Vage schreef:
11-07-2023 14:54
Ooh ok, maar dat is iets anders dan dat je niet serieus genomen zou worden. Je werd eerder dus wel serieus genomen.

Bij wat voor hulp zou je baat hebben, dan kan je dat aangeven bij de huisarts?

Je kan het ook alvast regelen zelfs, en daarvoor een verwijzing aanvragen, zo heb ik dat destijds gedaan. Er zijn vrijgevestigde psychiaters en psychotherapeuten waar je naartoe kan, specialistische centra voor traumatherapie. Als je alles op een rijtje zet, wat denk je zelf dat er nodig is?

Ja dat klopt wel. Ik weet niet, misschien kan ik het ook niet goed verwoorden hier in het topic waar het probleem hem in zit. Het is gewoon meer dat ik dit al zo vaak heb gedaan.

Drie jaar geleden heb ik therapie gehad en ik zei toen stellig dat dat de laatste keer was dat ik het zou proberen en dat het daarna klaar was. Had toen een heel fijne psychologe maar zij ging toen helaas met zwangerschapsverlof. Op zich zou ik daar wel naar terug willen (als zij er nog werkt misschien ook bij haar, hoewel ik me ook wel weer zou schamen dat ik na drie jaar weer kom opdagen met hetzelfde + erger).
Alle reacties Link kopieren Quote
Zou je baat kunnen hebben bij een Fact team, daar heb je een multi disciplinair team met o.a. een sociaal verpleegkundige, psycholoog en een psychiater.

Een sociaal verpleegkundige kan ook bij je thuis komen en je helpen met je dagelijkse leven, zoals structuur aanbrengen, maar bijvoorbeeld ook even met je wandelen of mee gaan naar afspraken
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat ik nog wilde toevoegen is, dat zij ook voor langere tijd betrokken kunnen blijven en de behandeling niet stopt als je depressie behandeld is.

Volgens mij kan je dan overleggen wat de frequentie van de afspraken word als het weer wat beter gaat en ze bijvoorbeeld 1 keer per maand komen, ipv meerdere keren per week
Mijniebelle schreef:
11-07-2023 14:50
Goed, deels is het ook wel mijn eigen 'onwil' soms. Zo werd de laatste keer aangeboden om te praten met de POH-GGZ (ooit al eens geweest), maar om eerlijk te zijn weet ik niet goed wat die voor me zou kunnen betekenen met mijn (uitgebreide) problematiek. Zelfs als overbrugging naar de echte GGZ voelt het wat zinloos aan.
Dat snap ik wel, het is toch een beetje pappen en nathouden, zo'n POH.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijniebelle schreef:
11-07-2023 15:00
Ja dat klopt wel. Ik weet niet, misschien kan ik het ook niet goed verwoorden hier in het topic waar het probleem hem in zit. Het is gewoon meer dat ik dit al zo vaak heb gedaan.

Drie jaar geleden heb ik therapie gehad en ik zei toen stellig dat dat de laatste keer was dat ik het zou proberen en dat het daarna klaar was. Had toen een heel fijne psychologe maar zij ging toen helaas met zwangerschapsverlof. Op zich zou ik daar wel naar terug willen (als zij er nog werkt misschien ook bij haar, hoewel ik me ook wel weer zou schamen dat ik na drie jaar weer kom opdagen met hetzelfde + erger).
Misschien zeg ik iets heel doms - sorry alvast - maar zou je dit niet ook kunnen omdraaien in je gedachten?
Vorige keer ben je goed geholpen, je trof een psycholoog waar je veel aan had. Waarom zou je niet nog een keer een therapeut kunnen vinden waar je veel aan hebt? Vorige keer ging het bij de huisarts ook goed, je kreeg hulp aangeboden en ze namen je serieus. Waarom zou dat nu dan anders gaan?
Wat eten we vanavond?
leeg_zakje schreef:
11-07-2023 15:22
Zou je baat kunnen hebben bij een Fact team, daar heb je een multi disciplinair team met o.a. een sociaal verpleegkundige, psycholoog en een psychiater.

Een sociaal verpleegkundige kan ook bij je thuis komen en je helpen met je dagelijkse leven, zoals structuur aanbrengen, maar bijvoorbeeld ook even met je wandelen of mee gaan naar afspraken
Voor een fact team heb je een hele stevige diagnose nodig. Volgens mij heeft to die niet. Depressie an sich is niet direct een reden om in aanmerking te komen voor deze vorm van hulp.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wel voor persoonlijke begeleiding/hulp vanuit de wmo, ook voor mensen met depressies en daardoor moeite hebben met alle dagelijkse dingen en de toekomst.
Is soort thuishulp en begeleiding, door verpleegkundigen en bepaald soort coaches ..bijvoorbeeld Evean doet dat. Aanvraag ligt bij wmoconsultant maar de de eerste 40 uur is vanuit bepaalde subsidie en daarna komt er een aanbeveling naar wmo en kan daarna nog heel lang vanuit wmo geregeld worden. Of zij sturen weer gerichter door.

Hiernaast is gewoon de juiste psychologische hulp en medicatie eventueel, wel nodig om uberhaupt indicatie en op start vanuit wmo/subsidie te krijgen.
Dus tijdens gesprek met de huisarts kijken wat beste voor je zou kunnen werken en laten verwijzen.
Kan je daarmee naar de wmoconsultant.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Gezien je eerdere GGZ ervaringen gok ik dat je wel een diagnose hebt gekregen. Dan denk ik dat therapie toch de beste optie is naar de toekomst toe. Werken aan je herstel, zelfbeeld en zelfvertrouwen gaan opbouwen. Verwerken van ervaringen en gevoelens uit het verleden. Emotieregulatie. Zodat je teleurstellingen beter kan leren opvangen en ze kan omzetten in groei. Je voelt je nu gebroken en misschien wel bang om dat proces in te gaan, of je hebt er geen vertrouwen in. Maar het leven is maar kort. Ik hoop dat je het een nieuwe kans gaat geven. Je bent het waard.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijniebelle schreef:
11-07-2023 14:50
Goed, deels is het ook wel mijn eigen 'onwil' soms. Zo werd de laatste keer aangeboden om te praten met de POH-GGZ (ooit al eens geweest), maar om eerlijk te zijn weet ik niet goed wat die voor me zou kunnen betekenen met mijn (uitgebreide) problematiek. Zelfs als overbrugging naar de echte GGZ voelt het wat zinloos aan.
Gelukkig zei mijn huisarts destijds zelf al dat de POH niet geschikt was voor mij.

Je schrijft dat je uitgebreide problematiek hebt. Is er al eens onderzocht of er iets structurelers onder zit? Iets waardoor je ineens wel chronisch hulp kunt krijgen?
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Mia schreef:
11-07-2023 14:58
Juist omdat niemand erover durft te zijn, denk je dat jij gekke Henkie bent. Maar er zijn zoveel mensen met psychische problemen (en dan tel ik nog niet eens de mensen mee die ze hebben maar zich er niet bewust van zijn)!

En ze zijn ook lastig te behandelen! Ik ben ook al 15 jaar af en toe in therapie voor angsten, en moet ook heel vaak weer dezelfde dingen 'leren'. Dan voel ik me zo'n sukkel! Laatst las ik in een 10-jaar-oud dagboek precies dezelfde 'inzichten' die ik laatst had en ik werd zo verdrietig! Het voelde alsof ik in al die jaren niets had geleerd, maar dat is ook weer niet waar.

En terugkeren in therapie, of veel therapie nodig hebben, is ook heel normaal: ik loop al 40 jaar rond met een verkeerde coping strategie (piekeren bij onzekerheid), dus die heb je niet met 10 sessies voor de rest van je leven afgeleerd. En wat 15 jaar geleden voor mij werkte, werkt nu niet meer omdat ik een ander mens ben. Dus ik heb me ook voor de zoveelste keer weer eens bij een psycholoog gemeld...

Wat ik eigenlijk wil zeggen: ja, je bent gekkie Henkie, maar dat zijn we allemaal! De één heeft er meer last van in het dagelijks leven en dat is superrot, maar voor iedereen is het moeilijk om vaste ongezonde gewoonten en gedrag en denkpatronen af te leren.

Zet em op, TO! Begin bij de huisarts en zie waar het je brengt.
Ik denk dat je hier mooi duidelijk maakt dat mensen een 'verkeerd' beeld van therapie hebben.
Ik denk dat mensen zeer moeilijk kunnen veranderen. Therapie heeft wat mij betreft dan ook niet als doel om te veranderen, maar om te begrijpen hoe je in elkaar zit en daar zo goed mogelijk mee om te gaan.

Voor mij betekende dat o.a. dat ik niet ging proberen mijn angsten 'te overwinnen' (of hoe je dat ook wilt noemen), maar dat ik ging kijken wanneer de angst opkwam en wat ik dan aan de situatie kon veranderen.
Ik zag de angst als manier om aan te geven dat iets niet goed voor me was.
Conclusie was bijv dat ik beter niet te lang en te ver van huis kan gaan, dat levert teveel stress op wat zich uit in angst.
En ook dichtbij huis kan ik een prima zinvol en waardevol leven hebben. Backpacken in Australië zit er niet in, maar blijkbaar past dat niet bij me.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
11-07-2023 21:14
Gelukkig zei mijn huisarts destijds zelf al dat de POH niet geschikt was voor mij.

Je schrijft dat je uitgebreide problematiek hebt. Is er al eens onderzocht of er iets structurelers onder zit? Iets waardoor je ineens wel chronisch hulp kunt krijgen?

Iemand hierboven zei ook al dat ik vast wel een diagnose heb na 15 jaar, maar helaas is dat niet (echt) zo. Er is weleens 'angststoornis' genoemd in een vrij ver verleden, en stemmingsstoornis staat meestal op de officiële formulieren e.d.
Ik wilde drie jaar geleden ook getest worden op autisme maar dat heb ik toen op een gegeven moment weer afgeslagen omdat ik op dat moment vond dat ik dat niet had (ik had net nieuw werk op dat moment en vond het sociaal zo goed gaan dat ik dacht, nah, ik heb geen autisme joh. Wel spijt van nu dat ik dat niet verder heb laten onderzoeken).

Hoe dan ook. Nee, er is nooit officieel en eenduidig iets vastgesteld, maar met mijn eigen zelfkennis en boerenverstand kan ik inmiddels ook wel vaststellen dat ik hoogstwaarschijnlijk een angst/piekerstoornis heb en last heb van dysthymie, want ik leef al jaren met die klachten.

Maar inderdaad, het zou fijn als er eens vanuit een diagnose gewerkt zou worden. Mijn 'valkuil' bij therapie is ook altijd dat het elke week over iets anders kan gaan omdat mijn problemen en klachten zich zo breed over mijn leven verspreiden zeg maar. En meer dan de verlichting van met iemand praten (dat heus wel fijn is) heeft het me eigenlijk nooit gebracht.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijniebelle schreef:
11-07-2023 21:32
Iemand hierboven zei ook al dat ik vast wel een diagnose heb na 15 jaar, maar helaas is dat niet (echt) zo. Er is weleens 'angststoornis' genoemd in een vrij ver verleden, en stemmingsstoornis staat meestal op de officiële formulieren e.d.
Ik wilde drie jaar geleden ook getest worden op autisme maar dat heb ik toen op een gegeven moment weer afgeslagen omdat ik op dat moment vond dat ik dat niet had (ik had net nieuw werk op dat moment en vond het sociaal zo goed gaan dat ik dacht, nah, ik heb geen autisme joh. Wel spijt van nu dat ik dat niet verder heb laten onderzoeken).

Hoe dan ook. Nee, er is nooit officieel en eenduidig iets vastgesteld, maar met mijn eigen zelfkennis en boerenverstand kan ik inmiddels ook wel vaststellen dat ik hoogstwaarschijnlijk een angst/piekerstoornis heb en last heb van dysthymie, want ik leef al jaren met die klachten.

Maar inderdaad, het zou fijn als er eens vanuit een diagnose gewerkt zou worden. Mijn 'valkuil' bij therapie is ook altijd dat het elke week over iets anders kan gaan omdat mijn problemen en klachten zich zo breed over mijn leven verspreiden zeg maar. En meer dan de verlichting van met iemand praten (dat heus wel fijn is) heeft het me eigenlijk nooit gebracht.
Ik heb nu 1x per maand een gesprek bij de ggz, wat precies dat doet wat jij schrijft: het geeft verlichting.
Ik hoef niet meer in therapie, ik ken mezelf echt door en door.
Dat contact met de ggz kan evt een tijdje geïntensiveerd worden als ik depressieve klachten krijg.
Verder heb ik via de WMO 1x per week begeleiding thuis.
Voornamelijk om mijn hoofd even leeg te kunnen maken, maar ze helpt ook om mijn administratie op orde te houden.

Maar al die hulp kon dus pas toen ik de diagnose autisme had, op mijn 50e.
De 30 jaar daarvoor leefde ik van depressie naar depressie, met hulp tijdens een depressie en een terugvalpreventieplan aan het eind.
Echt waardeloos.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik hoor gelukkig wat mensen over wmo hulpverlening. Je krijgt aan de hand van een intake gesprek met een wmo Consulent een indicatie voor je hulpvraag.
Er worden samen met jouw doelen opgesteld wat haalbaar kan zijn om gericht stappen te maken. Mocht het zijn dat de doelen om welke reden niet behaald zijn dan wordt het doel aangepast. Indicatie is voor een half jaar/jaar of zelfs voor meerderen jaren. Is je indicatie periode voorbij dan krijg je een gesprek om je indicatie weer voor een jaar (of langer) te verlengen. Of je kunt/wilt het zonder hulp af en dan wordt je case gesloten.

Elke week komt dan iemand (vast persoon) langs om aan je doelen te werken.
Simpel je hart luchten en je open stellen is al heel wat waard.

Waarom heb je dit niet overwogen? Zij begeleiden meerdere cliënten met multi problematieken. Overigens kunnen ze je helpen met de route naar therapieën.

Je kan jezelf aanmelden bij een organisatie zonder doorverwijzing. Google: ambulant begeleiding en kies een organisatie uit je buurt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Die wmo is iets dat ik nog nooit heb overwogen of onderzocht voor mijn soort klachten, dus dat zou ik moeten bekijken wat dat precies is. Ik ken eigenlijk alleen de route huisarts --> GGZ (of vrijgevestigde psycholoog).
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijniebelle schreef:
11-07-2023 21:55
Die wmo is iets dat ik nog nooit heb overwogen of onderzocht voor mijn soort klachten, dus dat zou ik moeten bekijken wat dat precies is. Ik ken eigenlijk alleen de route huisarts --> GGZ (of vrijgevestigde psycholoog).
Bij mij in de stad loopt dat via de sociale wijkteams. Moet je even kijken hoe dat in jouw gemeente geregeld is.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijniebelle schreef:
11-07-2023 21:55
Die wmo is iets dat ik nog nooit heb overwogen of onderzocht voor mijn soort klachten, dus dat zou ik moeten bekijken wat dat precies is. Ik ken eigenlijk alleen de route huisarts --> GGZ (of vrijgevestigde psycholoog).
Ben met je eens dat hier meer bekendheid aan gegeven mag worden. Ook wel vreemd dat de huisarts of de POH je hier niet op gewezen hebben.

Een eigen bijdrage is €19,- p.m ongeacht hoe groot je indicatie is. (Via CAK)
Ik hoop dat je het een kans geeft. Iedereen verdient ondersteuning waar nodig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bijvoorbeeld Stichting Mee kunnen ook best vaak helpen of adviseren. Ook om dingen op juiste plekken aan te vragen als niet via wmo is geregeld ect.


https://www.mee.nl/clientondersteuning/ ... ersteuning
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Psycholoog (ook vrijgevestigde) wordt toch gewoon vergoed?
Alle reacties Link kopieren Quote
Alcedo schreef:
12-07-2023 09:31
Psycholoog (ook vrijgevestigde) wordt toch gewoon vergoed?
Hangt helemaal af van evt contracten.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
12-07-2023 13:34
Hangt helemaal af van evt contracten.
Dat klopt, maar je kunt daar dus gewoon op selecteren.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven