Psyche
alle pijlers
Hoe open stellen naar psycholoog?
dinsdag 15 maart 2022 om 22:27
Recent heb ik een eerste afspraak gehad met een nieuwe psycholoog. Zij gaf in dit gesprek aan dat ik me niet openstel en ze het gevoel heeft dat ik eigenlijk niet beter wil worden. Dit is absoluut niet waar, maar het is me niet gelukt tijdens dat gesprek om dat duidelijk te krijgen. Nu is mijn huiswerk om tijdens het volgende gesprek te laten zien dat ik er echt voor wil gaan en dat ik echt last heb van mijn klachten. Echter heb ik geen idee waar te beginnen. Dit heb ik aangegeven, maar ze geeft aan dat ik zo van mijn probleem weer haar probleem maak en het echt zelf moet uitzoeken. Ik probeer nu ook niet mijn problemen op jullie af te schuiven, maar ik heb geen idee hoe ik haar moet overtuigen dat ik deze therapie écht nodig heb en écht wil. Als het me niet lukt om haar te overtuigen zal ze me niet verder helpen en dat vind ik doodeng. Mijn vraag is dus eigenlijk, hoe stel ik me open?
dinsdag 15 maart 2022 om 22:46
In dit geval denk ik aan twee dingen die kunnen meespelen. Jij of de psycholoog werkt met een dubbele agenda.
Psychologen helpen je vaak pas en kunnen volgens protocol je pas aannemen als het zo slecht gesteld is dat werken niet meer gaat.
Jij wil misschien even rust en bijkomen van alles door het rustig aan te doen, maar zij krijgt het idee dat je het wel goed vind en bij pakken wilt blijven zitten.
Misschien voel jij je angstig dat als je te snel daar vooruitgang boekt, zij ook je terug aan het werk wilt aansporen terwijl je daar nu nog niet klaar voor bent?
Maar er is ook een verschil met kunnen en willen, daar lopen soms een boel redeneringen bij die onbewust achtergehouden wordt waardoor de hulp mogelijk niet optimaal benut kan worden. Door wellicht dus kort samengevat: gebrek aan vertrouwen, wil of capaciteiten. Ik zou bijvoorbeeld me alleen kunnen openstellen bij een psycholoog als ik weet dat ze volledig in mijn belang meedenkt. Daarnaast vind ik het ook een akelig idee dat ze je ultimatum opstelt om jezelf meer te uiten. Maar ergens kan dat ook goed zijn doordat je dan wel de noodzaak voelt jezelf open te stellen. Ik had zelf ook die soort van bedreiging gekregen van of je stelt jezelf open of we kappen ermee en ik vond het erg naar, maar ergens misschien wel nodig geweest want de knop is wel omgedraaid bij mij doordat de behoefte en drang naar hulp om begrepen en ondersteunen te worden is vergroot. Een psycholoog kan eigenlijk ook je alleen helpen als je open kaart speelt. Je hoeft niet alles meteen op tafel te gooien maar wel stap voor stap. Anders zijn ze alleen maar hen tijd aan het verdoen en kunnen ze die beter investeren aan een cliënte die wel gemotiveerd genoeg is om zich kwetsbaar op te stellen.
Psychologen helpen je vaak pas en kunnen volgens protocol je pas aannemen als het zo slecht gesteld is dat werken niet meer gaat.
Jij wil misschien even rust en bijkomen van alles door het rustig aan te doen, maar zij krijgt het idee dat je het wel goed vind en bij pakken wilt blijven zitten.
Misschien voel jij je angstig dat als je te snel daar vooruitgang boekt, zij ook je terug aan het werk wilt aansporen terwijl je daar nu nog niet klaar voor bent?
Maar er is ook een verschil met kunnen en willen, daar lopen soms een boel redeneringen bij die onbewust achtergehouden wordt waardoor de hulp mogelijk niet optimaal benut kan worden. Door wellicht dus kort samengevat: gebrek aan vertrouwen, wil of capaciteiten. Ik zou bijvoorbeeld me alleen kunnen openstellen bij een psycholoog als ik weet dat ze volledig in mijn belang meedenkt. Daarnaast vind ik het ook een akelig idee dat ze je ultimatum opstelt om jezelf meer te uiten. Maar ergens kan dat ook goed zijn doordat je dan wel de noodzaak voelt jezelf open te stellen. Ik had zelf ook die soort van bedreiging gekregen van of je stelt jezelf open of we kappen ermee en ik vond het erg naar, maar ergens misschien wel nodig geweest want de knop is wel omgedraaid bij mij doordat de behoefte en drang naar hulp om begrepen en ondersteunen te worden is vergroot. Een psycholoog kan eigenlijk ook je alleen helpen als je open kaart speelt. Je hoeft niet alles meteen op tafel te gooien maar wel stap voor stap. Anders zijn ze alleen maar hen tijd aan het verdoen en kunnen ze die beter investeren aan een cliënte die wel gemotiveerd genoeg is om zich kwetsbaar op te stellen.
dinsdag 15 maart 2022 om 22:56
Hier heb je zeker gelijk in en natuurlijk ligt er een deel bij mij. Ik kan haar prima vertellen over waar ik tegenaan loop en wat ik meegemaakt heb, maar ik vertel het heel gewoontjes. Zij omschreef het als dat ik het vertel alsof het iemand anders overkomen is. Hier heeft ze gelijk in, want ik vind het onzettend moeilijk om zelf die emoties te voelen. Ze vraagt me dan het wel te voelen en te laten zien dat ik die emoties heb, maar ik kreeg het niet voor elkaar. In privé lukt dit prima, maar niet zomaar bij anderen. Ik moet dus echt gaan voelen dat wat er gebeurd is, dat ík dat was en niet iemand anders. Maar ik weet niet hoe ik dat moet doen. Ik stop alles weg totdat het compleet escaleert. Dat wil ik voorkomen, dus moet ik gaan voelen. Dat is de reden waarom ik in therapie ben gegaan, om te leren voelen en hiermee om te gaan, maar zij helpt me pas als ik eerst laat zien dat ik kan voelen. Misschien een beetje vaag omschreven, maar hier komt het op neer.Saartjexx schreef: ↑15-03-2022 22:46In dit geval denk ik aan twee dingen die kunnen meespelen. Jij of de psycholoog werkt met een dubbele agenda.
Psychologen helpen je vaak pas en kunnen volgens protocol je pas aannemen als het zo slecht gesteld is dat werken niet meer gaat.
Jij wil misschien even rust en bijkomen van alles door het rustig aan te doen, maar zij krijgt het idee dat je het wel goed vind en bij pakken wilt blijven zitten.
Misschien voel jij je angstig dat als je te snel daar vooruitgang boekt, zij ook je terug aan het werk wilt aansporen terwijl je daar nu nog niet klaar voor bent?
Maar er is ook een verschil met kunnen en willen, daar lopen soms een boel redeneringen bij die onbewust achtergehouden wordt waardoor de hulp mogelijk niet optimaal benut kan worden. Door wellicht dus kort samengevat: gebrek aan vertrouwen, wil of capaciteiten. Ik zou bijvoorbeeld me alleen kunnen openstellen bij een psycholoog als ik weet dat ze volledig in mijn belang meedenkt. Daarnaast vind ik het ook een akelig idee dat ze je ultimatum opstelt om jezelf meer te uiten. Maar ergens kan dat ook goed zijn doordat je dan wel de noodzaak voelt jezelf open te stellen. Ik had zelf ook die soort van bedreiging gekregen van of je stelt jezelf open of we kappen ermee en ik vond het erg naar, maar ergens misschien wel nodig geweest want de knop is wel omgedraaid bij mij doordat de behoefte en drang naar hulp om begrepen en ondersteunen te worden is vergroot. Een psycholoog kan eigenlijk ook je alleen helpen als je open kaart speelt. Je hoeft niet alles meteen op tafel te gooien maar wel stap voor stap. Anders zijn ze alleen maar hen tijd aan het verdoen en kunnen ze die beter investeren aan een cliënte die wel gemotiveerd genoeg is om zich kwetsbaar op te stellen.
vreemd voor een eerste gesprek. Ik zou een ander zoeken.
dinsdag 15 maart 2022 om 23:05
Ik zou vooral woede voelen. En frustratie.
Als je niet geholpen wilde worden lag je je geld wel te besteden aan cocktails op een zonnig strand!
En deze manier van afdwingen werkt niet bij iedereen. Bij mij zou het niet werken. En ik zou laten weten dat ik verwacht had dat een opgeleid persoon wel wat meer in huis zou hebben dan schuld en falen bij de hulpvrager neerleggen.
Als je niet geholpen wilde worden lag je je geld wel te besteden aan cocktails op een zonnig strand!
En deze manier van afdwingen werkt niet bij iedereen. Bij mij zou het niet werken. En ik zou laten weten dat ik verwacht had dat een opgeleid persoon wel wat meer in huis zou hebben dan schuld en falen bij de hulpvrager neerleggen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
dinsdag 15 maart 2022 om 23:07
Haha je beschrijft precies waar ik zelf ook nog heel erg tegenaanloop.Starkid schreef: ↑15-03-2022 22:56Hier heb je zeker gelijk in en natuurlijk ligt er een deel bij mij. Ik kan haar prima vertellen over waar ik tegenaan loop en wat ik meegemaakt heb, maar ik vertel het heel gewoontjes. Zij omschreef het als dat ik het vertel alsof het iemand anders overkomen is. Hier heeft ze gelijk in, want ik vind het onzettend moeilijk om zelf die emoties te voelen. Ze vraagt me dan het wel te voelen en te laten zien dat ik die emoties heb, maar ik kreeg het niet voor elkaar. In privé lukt dit prima, maar niet zomaar bij anderen. Ik moet dus echt gaan voelen dat wat er gebeurd is, dat ík dat was en niet iemand anders. Maar ik weet niet hoe ik dat moet doen. Ik stop alles weg totdat het compleet escaleert. Dat wil ik voorkomen, dus moet ik gaan voelen. Dat is de reden waarom ik in therapie ben gegaan, om te leren voelen en hiermee om te gaan, maar zij helpt me pas als ik eerst laat zien dat ik kan voelen. Misschien een beetje vaag omschreven, maar hier komt het op neer.
Mijn psycholoog dringt ook steeds aan op emoties voelen en beschrijven, terwijl ik dat niet omschrijven en daar blijft ze mee doorgaan. Waarschijnlijk is dat onze hulpvraag en wil ze het ons aan leren. Maar op een gegeven moment voelde het voor mij heel erg geforceerd en dwingde ik me zelf alle emoties te beschrijven terwijl ik dan nog tegelijkertijd in gevecht zit. Dit heb ik ook besproken en uitgelegd dat ik mijn emoties altijd wegstop en vermijd, mezelf ook nooit emotioneel heb opgesteld bij een en ander dus voor mij als iets onnatuurlijks voelt en de emoties erkennen en beschrijven mij een beschamend en akelig gevoel geven doordat ik er niet mee kan handelen. Wellicht is dat toelichten een opening voor meer begrip. Ik zou het liefst ook een andere therapievorm willen hebben en alles gewoon vertellen wat er is gebeurd en waar ik tegen aanloop zonder iedere keer stil te staan bij mijn emoties. Maar ik denk dat haar goedbedoelde intenties zijn om die emoties en gevoelens wel te kunnen uiten doordat het blijven opkroppen alleen maar voor meer psychische en lichamelijke problemen zorgen. Het is heel moeilijk, maar ik denk dat mijn psych toch wel gelijk geeft en daarop moet vertrouwen.
dinsdag 15 maart 2022 om 23:10
Begrijpelijk, de wachttijden zijn enorm. Maar als dit de start is en je moet gaan leren voelen, waarbij jij je heel kwetsbaar opstelt, waarbij emoties vrijkomen, dan wil je wel in een "veilige" omgeving zijn.
Doorgaan bij iemand omdat de wachttijden lang zijn, is zo zonde van je tijd en energie. Daarmee doe jij jezelf tekort.
dinsdag 15 maart 2022 om 23:12
Ik zou zeggen geef het nog een kans en kijk aan wat ze ermee bedoelt. Vertel waar je mee zit en kijk hoe ze erop reageert.
Ik liep ook tegen wat dingen aan bij die van mij, maar ergens naarmate tijd begreep ik haar push gedrag wel.
Ik zit ook nog steeds met een bepaalde uitspraak die ze heeft gemaakt tijdens de intake en er is nu maanden verstreken maar heb spijt dat ik niet direct heb gevraagd waarom en dat ik het niet leuk vond.
Ook psychologen kunnen soms raar uit de hoek komen of onbetrouwbaar zelfs zijn dus scherpe vragen stellen en eerlijk zijn helpt je wel verder op weg om het beter te begrijpen en op jouw tempo het te willen doen.
Al vind ik dat die van jou wel extreem van stapel loopt, denk ik dat het komt doordat je niet veel los hebt gelaten? Tijdens de intake willen ze zoveel mogelijk weten om de behandeldoelen enz op te stellen en een algemeen verhaal van je te kunnen krijgen.
dinsdag 15 maart 2022 om 23:14
Zo, na een eerste gesprek moet jij van alles.
Dat klinkt niet als een goede psycholoog.
Vertrouwen moet groeien. Pas als er vertrouwen is, kun je meer vertellen. En wanneer je meer kunt vertellen kun je je meer open stellen.
Met dit huiswerk heeft ze dat proces in mijn ogen kapot gemaakt.
Je kunt daar nu niet meer onbevangen zitten. Ze oordeelt.
Dat klinkt niet als een goede psycholoog.
Vertrouwen moet groeien. Pas als er vertrouwen is, kun je meer vertellen. En wanneer je meer kunt vertellen kun je je meer open stellen.
Met dit huiswerk heeft ze dat proces in mijn ogen kapot gemaakt.
Je kunt daar nu niet meer onbevangen zitten. Ze oordeelt.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 15 maart 2022 om 23:25
TO, ik vind het ook raar om dat na één gesprek al van jou te vragen! Ze legt zo meteen veel druk op jou terwijl je daar juist komt om dingen uit te zoeken en meer te gaan voelen. Logisch dat je in eerste instantie over je klachten vertelt, zonder alle emoties. Het moet wel veilig voelen om je open te stellen en feitelijk ben je daar ook net om dát te leren: je open stellen naar iemand anders met alle emoties en gevoel. Als je dat al kon, zat je daar niet.
Ik zou precies dit met haar proberen te bespreken de volgende keer: dat je het niet fijn vindt dat ze na één gesprek al van je verwacht dat je je open stelt, terwijl dat net is wat je daar komt leren. En aangeven dat dat op deze manier met haar verwachtingen naar jou toe niet gaat lukken.
Ik ga er vanuit dat je brede CGT hebt en niet al heel erg in een bepaalde richting zit qua therapie(vorm).
Ik zou precies dit met haar proberen te bespreken de volgende keer: dat je het niet fijn vindt dat ze na één gesprek al van je verwacht dat je je open stelt, terwijl dat net is wat je daar komt leren. En aangeven dat dat op deze manier met haar verwachtingen naar jou toe niet gaat lukken.
Ik ga er vanuit dat je brede CGT hebt en niet al heel erg in een bepaalde richting zit qua therapie(vorm).
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 15 maart 2022 om 23:55
Bedankt allemaal. Heb nu een aantal goede punten opgeschreven die ik meeneem naar het volgende gesprek. Het voelt nu inderdaad niet veilig, maar erg gehaast. Ik ga nog niet direct op zoek naar een ander, wil eerst even afwachten op het volgende gesprek en haar reactie op mijn vragen/zorgen. De therapie die ik nu volg is wel vrij specifiek, helaas.
woensdag 16 maart 2022 om 00:27
Ik zou het ook niet leuk hebben gevonden. Dat ze zegt dat je van jouw probleem niet haar probleem moet maken. Klinkt toch ook niet lekker als je al niet lekker in je vel zit (laten we het even daar op houden aangezien je naar de psycholoog gaat). Misschien wil ze gewoon een beetje opschudden en aan het denken zetten, ik denk niet gelijk dat er een andere psycholoog moet komen. Ik zou zeggen dat ik toch wat handvaten zoek om beter tot de kern te komen/te openen/te voelen.
“Ga eens voelen” dat lukt zomaar niet. Misschien kun je de aankomende week bijhouden en opschrijven wat je wel gevoeld hebt, bij een situatie, een gedachte, een bepaald humeur. Waar voel je de spanning/pijn/onrust in je lichaam. Misschien kun je daar wel wat mee.
Succes TO
“Ga eens voelen” dat lukt zomaar niet. Misschien kun je de aankomende week bijhouden en opschrijven wat je wel gevoeld hebt, bij een situatie, een gedachte, een bepaald humeur. Waar voel je de spanning/pijn/onrust in je lichaam. Misschien kun je daar wel wat mee.
Succes TO
