Psyche
alle pijlers
Hoe tics kind negeren?
zondag 25 november 2018 om 17:09
Mijn zoon van 7 heeft een behoorlijk aantal tics/zenuwentrekken.
Ik weet dat negeren het beste is en ze dan het snelste over gaan maar het lukt me niet meer zo goed om dat te doen. Ik stoor me er zo mateloos aan dat ik er toch geregeld wat van zeg en dat maakt de tics weer erger.
Dus ik moet de oplossing meer bij mezelf zoeken maar kan daar wel even wat tips voor gebruiken. Hoe negeren jullie een “irritante” handeling en hoe zorg je ervoor dat je je er niet aan stoort of er zelf helemaal gestresst van raakt omdat je je er niet aan mag storen.
Laat duidelijk zijn dat ik weet dat kind hier niks aan kan doen en juist daarom wil ik wat aan mijn eigen irritatie doen maar het lukt me even niet zo goed.
Iemand tips?
Ik weet dat negeren het beste is en ze dan het snelste over gaan maar het lukt me niet meer zo goed om dat te doen. Ik stoor me er zo mateloos aan dat ik er toch geregeld wat van zeg en dat maakt de tics weer erger.
Dus ik moet de oplossing meer bij mezelf zoeken maar kan daar wel even wat tips voor gebruiken. Hoe negeren jullie een “irritante” handeling en hoe zorg je ervoor dat je je er niet aan stoort of er zelf helemaal gestresst van raakt omdat je je er niet aan mag storen.
Laat duidelijk zijn dat ik weet dat kind hier niks aan kan doen en juist daarom wil ik wat aan mijn eigen irritatie doen maar het lukt me even niet zo goed.
Iemand tips?
zondag 25 november 2018 om 17:16
Hoe je iets moet negeren, tja, hoe leg ik dat uit.
Zie je kind niet als een tic, maar als een kind. Doet hij iets wat jou ergert, vraag je dan vooral eens af waarom het je ergert. Wat is er mis in jouw hoofd dat je je kind niet met liefde, begrip en waardering voor zijn hele zijn kunt aankijken en accepteren dat hij doet zoals hij doet? Jij ziet een tic. Leer een kind zien. Jouw kind. Jouw vlees en bloed. Hij doet vast meer dan zijn tic. Misschien praat hij wel. Heeft hij leuke dingen te zeggen. Is hij goed in dingen. Kan hij grappig uit de hoek komen. Heeft hij bijzondere talenten. Is hij het mooiste jongetje van de hele straat.
Als je niet kunt verzinnen wat je kind nog meer is behalve de tic die jou ergert, dan is het tijd voor intensieve gezinstherapie.
Zie je kind niet als een tic, maar als een kind. Doet hij iets wat jou ergert, vraag je dan vooral eens af waarom het je ergert. Wat is er mis in jouw hoofd dat je je kind niet met liefde, begrip en waardering voor zijn hele zijn kunt aankijken en accepteren dat hij doet zoals hij doet? Jij ziet een tic. Leer een kind zien. Jouw kind. Jouw vlees en bloed. Hij doet vast meer dan zijn tic. Misschien praat hij wel. Heeft hij leuke dingen te zeggen. Is hij goed in dingen. Kan hij grappig uit de hoek komen. Heeft hij bijzondere talenten. Is hij het mooiste jongetje van de hele straat.
Als je niet kunt verzinnen wat je kind nog meer is behalve de tic die jou ergert, dan is het tijd voor intensieve gezinstherapie.
zondag 25 november 2018 om 17:18
zondag 25 november 2018 om 17:19
Het kind.sparoodislekker schreef: ↑25-11-2018 17:18De tics of mijn irritatie?
Als het om de tics gaat, waarom denk je dat dat nodig is? Ik dacht eigenlijk dat tics op deze leeftijd nog vrij normaal zijn. Ken er best veel die een trekje hebben.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zondag 25 november 2018 om 17:19
Dank je wel, gelukkig zie ik zeker wel dat mijn kind niet de tic is en hou ik enorm veel van hem. Hij is een heel leuk kind, doet het goed op school etc dus het is niet dat ik het niet meer los kan koppelen. Het is meer dat ik een stressreactie van die tics krijg om het maar even dramatisch te omschrijven.-jolijn- schreef: ↑25-11-2018 17:16Hoe je iets moet negeren, tja, hoe leg ik dat uit.
Zie je kind niet als een tic, maar als een kind. Doet hij iets wat jou ergert, vraag je dan vooral eens af waarom het je ergert. Wat is er mis in jouw hoofd dat je je kind niet met liefde, begrip en waardering voor zijn hele zijn kunt aankijken en accepteren dat hij doet zoals hij doet? Jij ziet een tic. Leer een kind zien. Jouw kind. Jouw vlees en bloed. Hij doet vast meer dan zijn tic. Misschien praat hij wel. Heeft hij leuke dingen te zeggen. Is hij goed in dingen. Kan hij grappig uit de hoek komen. Heeft hij bijzondere talenten. Is hij het mooiste jongetje van de hele straat.
Als je niet kunt verzinnen wat je kind nog meer is behalve de tic die jou ergert, dan is het tijd voor intensieve gezinstherapie.
zondag 25 november 2018 om 17:21
Heb je t tegen mij? Ja juist realiseren dus dat je het door te reageren alleen maar erger maakt.. Althans denk als je dat heel goed beseft en steeds als je er iets van wil zeggen daar even bij stil staan t al minder wordtsparoodislekker schreef: ↑25-11-2018 17:17Heb je helemaal gelijk in, dat realiseer ik me maar al te goed. Ik reageer overigens niet continu maar meer dan ik wil. Maar op de een of andere manier floept het er soms zo uit.
Vandaar mijn vraag km tips
zondag 25 november 2018 om 17:23
Omdat het ook een medische oorzaak kan hebben dus dat zou ik laten onderzoeken.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zondag 25 november 2018 om 17:30
Mijn kind is ook met tics begonnen, altijd vlakvoor een opname/operatie/iets wat met het ziekenhuis te maken heeft. Ellende is alleen dat hij maandenlang ermee door blijft gaan en ik wordt er dan ook helemaal eng van.
En dit is echt geen pedagogisch verantwoord advies hoor maar als ik het echt zat ben ga ik hem na doen. Een hele dag doe ik die tics ook en hij vind dat maar heel erg raar en dan houdt hij ermee op...( tot her volgende onderzoek).
En dit is echt geen pedagogisch verantwoord advies hoor maar als ik het echt zat ben ga ik hem na doen. Een hele dag doe ik die tics ook en hij vind dat maar heel erg raar en dan houdt hij ermee op...( tot her volgende onderzoek).
zondag 25 november 2018 om 17:33
Ja bedoelde jou had niet gezien dat er meer reacties waren al. Dank je wel ik ga er wat mee proberen te doen!huurvrouwtje schreef: ↑25-11-2018 17:21Heb je t tegen mij? Ja juist realiseren dus dat je het door te reageren alleen maar erger maakt.. Althans denk als je dat heel goed beseft en steeds als je er iets van wil zeggen daar even bij stil staan t al minder wordt
zondag 25 november 2018 om 17:38
Mijn dochter heeft al "tic" gehad dat ze steeds met haar vinger onder haar neus wreef. Ik heb haar hier bewust van gemaakt door het te benoemen. Ik heb haar toen gezegd dat het erg moeilijk is om er mee op te houden naar dat dat wel kan. Ze is er toen op gaan letten en al snel werd het minder. Het heeft wel maanden geduurd voor het helemaal over was.
zondag 25 november 2018 om 18:48
Wat voor tics bedoel je precies, kun je een aantal voorbeelden noemen?
Kinderen hebben inderdaad een aantal tics zoals niet op de lijnen van van stoeptegels lopen, of juist wel. Maar kan mij niet voorstellen dat dat echt storend is. Gaat meestal ook vanzelf weer over.
Ik heb zelf vanaf vroege leeftijd een lichte vorm van dwangneurose ontwikkeld. Dit werd met de jaren meer en stond heel erg in relatie met angsten en stress. Ik ben dus benieuwd of ik de voorbeelden die je hebt van de tics kan vergelijken.
Kinderen hebben inderdaad een aantal tics zoals niet op de lijnen van van stoeptegels lopen, of juist wel. Maar kan mij niet voorstellen dat dat echt storend is. Gaat meestal ook vanzelf weer over.
Ik heb zelf vanaf vroege leeftijd een lichte vorm van dwangneurose ontwikkeld. Dit werd met de jaren meer en stond heel erg in relatie met angsten en stress. Ik ben dus benieuwd of ik de voorbeelden die je hebt van de tics kan vergelijken.
zondag 25 november 2018 om 18:49
Wat voor tics dan? Mijn dochter van bijna 7 heeft geen tics, nooit gehad ook. Vind ik eerlijk gezegd ook niet een normaal iets, een kind met tics.
Mijn oudste heeft altijd tics, steeds verschillende. Hij is autistisch. Bij hem moet ik het ook negeren maar ik vind dat ook superlastig want het irriteert me enorm. Maar ja, ook bij hem wordt het erger als er op wordt gelet dus ik probeer ook zoveel mogelijk niks te zeggen.
Mijn oudste heeft altijd tics, steeds verschillende. Hij is autistisch. Bij hem moet ik het ook negeren maar ik vind dat ook superlastig want het irriteert me enorm. Maar ja, ook bij hem wordt het erger als er op wordt gelet dus ik probeer ook zoveel mogelijk niks te zeggen.
