Psyche
alle pijlers
Hoe uit zich jouw OCD?
maandag 3 april 2017 om 19:08
Voor degenen die niet weten wat het is: Wikipedia over Obsessive Compulsive Disorder. Ik snap dat je erg kan lijden onder deze stoornis, daar kan je hier over praten. Ook over tips, therapieën en medicatie. Luchtige verhalen lijken mij juist leuk te horen.
anoniem_322455 wijzigde dit bericht op 03-04-2017 20:38
Reden: Link plaatsen mislukt
Reden: Link plaatsen mislukt
% gewijzigd
dinsdag 4 april 2017 om 20:29
quote:Amand_ schreef op 04 april 2017 @ 18:26:
[img]http://3.bp.blogspot.com/-75K-QgAPVkQ/U ... 1036_n.jpg[/img]
Geen plaatjesplakrechten?
[img]http://3.bp.blogspot.com/-75K-QgAPVkQ/U ... 1036_n.jpg[/img]
Geen plaatjesplakrechten?
woensdag 5 april 2017 om 14:27
Mijn ocd heb ik met therapie onder controle gekregen. Van dagvulling tot af en toe ben ik gegaan.
Was een strijd om het af te leren en op moment van stress of paniek uit het zich ook meer.
Van een was ophangen wat wel 3 uren kon duren. Naar nu ongeveer 10 minuten.
Vroeger bestond het uit per kledingstuk, handdoek ed, dat de knijpers de zelfde kleur moesten hebben. Mouwen, broekspijpen alles moet recht hangen en strak. De knijpers moesten ook recht op staan en de hele rij moest tot op de millimeter gelijk staan. Ja had daar een liniaal bij om te controleren.
Alles van groot naar klein en broek bij broek, trui bij trui.
Verder moest ik de hele dag alle vierkanten dingen ( hoekjes van schilderijen, ramen)tellen maar ook de lantarenpalen stoelen, tafels. Alles wat je maar kan tellen.
En alles moet op een even getal eindigen. Ook moest ik van dingen 3 exemplaren hebben ( kaarsenstandaards, vazen, ed).
Ook moest alles van groot naar klein opgestapeld worden ( boeken, tijdschriften ed) en dan met de rechter punt recht boven elkaar.
Dit is nog niet eens alles wat ik had. Als ik dat ga opschrijven kan ik ook wel een boek gaan schrijven.
Wat ik nu nog heb daar kan ik mee leven. De was moet nog steeds netjes hangen en de zelfde kleur knijpers maar dat is het dan ook.
Ook tel ik nog steeds.
Was een strijd om het af te leren en op moment van stress of paniek uit het zich ook meer.
Van een was ophangen wat wel 3 uren kon duren. Naar nu ongeveer 10 minuten.
Vroeger bestond het uit per kledingstuk, handdoek ed, dat de knijpers de zelfde kleur moesten hebben. Mouwen, broekspijpen alles moet recht hangen en strak. De knijpers moesten ook recht op staan en de hele rij moest tot op de millimeter gelijk staan. Ja had daar een liniaal bij om te controleren.
Alles van groot naar klein en broek bij broek, trui bij trui.
Verder moest ik de hele dag alle vierkanten dingen ( hoekjes van schilderijen, ramen)tellen maar ook de lantarenpalen stoelen, tafels. Alles wat je maar kan tellen.
En alles moet op een even getal eindigen. Ook moest ik van dingen 3 exemplaren hebben ( kaarsenstandaards, vazen, ed).
Ook moest alles van groot naar klein opgestapeld worden ( boeken, tijdschriften ed) en dan met de rechter punt recht boven elkaar.
Dit is nog niet eens alles wat ik had. Als ik dat ga opschrijven kan ik ook wel een boek gaan schrijven.
Wat ik nu nog heb daar kan ik mee leven. De was moet nog steeds netjes hangen en de zelfde kleur knijpers maar dat is het dan ook.
Ook tel ik nog steeds.
donderdag 6 april 2017 om 07:36
quote:Toetertje77 schreef op 05 april 2017 @ 14:27:
Mijn ocd heb ik met therapie onder controle gekregen. Van dagvulling tot af en toe ben ik gegaan.
Was een strijd om het af te leren en op moment van stress of paniek uit het zich ook meer.
Van een was ophangen wat wel 3 uren kon duren. Naar nu ongeveer 10 minuten.
Vroeger bestond het uit per kledingstuk, handdoek ed, dat de knijpers de zelfde kleur moesten hebben. Mouwen, broekspijpen alles moet recht hangen en strak. De knijpers moesten ook recht op staan en de hele rij moest tot op de millimeter gelijk staan. Ja had daar een liniaal bij om te controleren.
Alles van groot naar klein en broek bij broek, trui bij trui.
Verder moest ik de hele dag alle vierkanten dingen ( hoekjes van schilderijen, ramen)tellen maar ook de lantarenpalen stoelen, tafels. Alles wat je maar kan tellen.
En alles moet op een even getal eindigen. Ook moest ik van dingen 3 exemplaren hebben ( kaarsenstandaards, vazen, ed).
Ook moest alles van groot naar klein opgestapeld worden ( boeken, tijdschriften ed) en dan met de rechter punt recht boven elkaar.
Dit is nog niet eens alles wat ik had. Als ik dat ga opschrijven kan ik ook wel een boek gaan schrijven.
Wat ik nu nog heb daar kan ik mee leven. De was moet nog steeds netjes hangen en de zelfde kleur knijpers maar dat is het dan ook.
Ook tel ik nog steeds.Welke hulp heb je gehad dat het nu minimaal is en je leven niet meer beheerst?
Mijn ocd heb ik met therapie onder controle gekregen. Van dagvulling tot af en toe ben ik gegaan.
Was een strijd om het af te leren en op moment van stress of paniek uit het zich ook meer.
Van een was ophangen wat wel 3 uren kon duren. Naar nu ongeveer 10 minuten.
Vroeger bestond het uit per kledingstuk, handdoek ed, dat de knijpers de zelfde kleur moesten hebben. Mouwen, broekspijpen alles moet recht hangen en strak. De knijpers moesten ook recht op staan en de hele rij moest tot op de millimeter gelijk staan. Ja had daar een liniaal bij om te controleren.
Alles van groot naar klein en broek bij broek, trui bij trui.
Verder moest ik de hele dag alle vierkanten dingen ( hoekjes van schilderijen, ramen)tellen maar ook de lantarenpalen stoelen, tafels. Alles wat je maar kan tellen.
En alles moet op een even getal eindigen. Ook moest ik van dingen 3 exemplaren hebben ( kaarsenstandaards, vazen, ed).
Ook moest alles van groot naar klein opgestapeld worden ( boeken, tijdschriften ed) en dan met de rechter punt recht boven elkaar.
Dit is nog niet eens alles wat ik had. Als ik dat ga opschrijven kan ik ook wel een boek gaan schrijven.
Wat ik nu nog heb daar kan ik mee leven. De was moet nog steeds netjes hangen en de zelfde kleur knijpers maar dat is het dan ook.
Ook tel ik nog steeds.Welke hulp heb je gehad dat het nu minimaal is en je leven niet meer beheerst?
anoniem_322455 wijzigde dit bericht op 06-04-2017 07:48
Reden: Slecht gelezen
Reden: Slecht gelezen
% gewijzigd
donderdag 6 april 2017 om 12:14
Lang geleden toen mijn kind nog klein was, "moest" ik een bepaald riedeltje zeggen voor ze ging slapen.
Dat begon met een bepaald versje, ik moest ook op een bepaalde manier zeggen dat ik van haar hield, de poppen en knuffels moesten op een bepaalde manier liggen (en nee, niet 1 cm verder dan "hoorde") en zo kwam er steeds meer bij. Tot we per avond ongeveer 3 kwartier bezig waren voor alles goed was en ik me steeds meer realiseerde dat dit de verkeerde kant op ging.
Er waren overdag ook wat dingen, maar dit was het meest opvallend en ingrijpend. Ze kon ook compleet in paniek raken als we het niet deden zoals het goed voelde voor haar.
Dan moest álles opnieuw. Kwam soms haar bed uit, want ja....het was toch niet helemaal goed.
Op eigen gevoel heb ik op een avond besloten dat het per direct klaar was, we gingen er niet meer in mee.
Draaamaaaa!!!! Ze heeft de boel bij elkaar gegild, echt heel naar.
Maar het werkte (gelukkig) wel....na een avond of 3 was het over. Kon ze eindelijk gewoon slapen zonder alle rituelen.
Ze werd een periode flink gepest op school en we zaten middenin het proces om haar op een andere school te krijgen en te helpen. Dus ik geloof ook dat het angst was, controle houden over dingen waar ze wel controle over kon houden. Veiligheid zoeken. Ondanks dat we thuis zoveel mogelijk veiligheid boden.
Overigens heeft ze nu als volwassene nog steeds wel eens aparte dingetjes, maar niks zorgelijks of iets wat haar belemmert in het dagelijks leven. Meer de veter strik dingen dus
Dat begon met een bepaald versje, ik moest ook op een bepaalde manier zeggen dat ik van haar hield, de poppen en knuffels moesten op een bepaalde manier liggen (en nee, niet 1 cm verder dan "hoorde") en zo kwam er steeds meer bij. Tot we per avond ongeveer 3 kwartier bezig waren voor alles goed was en ik me steeds meer realiseerde dat dit de verkeerde kant op ging.
Er waren overdag ook wat dingen, maar dit was het meest opvallend en ingrijpend. Ze kon ook compleet in paniek raken als we het niet deden zoals het goed voelde voor haar.
Dan moest álles opnieuw. Kwam soms haar bed uit, want ja....het was toch niet helemaal goed.
Op eigen gevoel heb ik op een avond besloten dat het per direct klaar was, we gingen er niet meer in mee.
Draaamaaaa!!!! Ze heeft de boel bij elkaar gegild, echt heel naar.
Maar het werkte (gelukkig) wel....na een avond of 3 was het over. Kon ze eindelijk gewoon slapen zonder alle rituelen.
Ze werd een periode flink gepest op school en we zaten middenin het proces om haar op een andere school te krijgen en te helpen. Dus ik geloof ook dat het angst was, controle houden over dingen waar ze wel controle over kon houden. Veiligheid zoeken. Ondanks dat we thuis zoveel mogelijk veiligheid boden.
Overigens heeft ze nu als volwassene nog steeds wel eens aparte dingetjes, maar niks zorgelijks of iets wat haar belemmert in het dagelijks leven. Meer de veter strik dingen dus
