Psyche
alle pijlers
Hoe verander ik mezelf?
dinsdag 31 maart 2009 om 10:51
Waar zal ik beginnen? Het is een lang verhaal.
Ik heb sinds 6 jaar een relatie met een hele lieve man. Sinds een paar maanden hebben we problemen waarvan ik zelf de oorzaak ben. Ik kan namelijk ontzettend chaggerijnig zijn om niets en dat reageer ik af op mijn vriend. En hij is er nu helemaal klaar mee. Hij kan er niet langer tegen om altijd de zondebok te zijn terwijl hij niets verkeerd gedaan heeft, en terecht natuurlijk. Vaak is het als ik een rotdag heb gehad of een dag met slecht nieuws. Als mijn vriend dan thuis komt dan snauw ik hem af, of erger nog ik zeg amper iets. Het is net of er dan een knop omgaat in mijn hoofd die ik niet meer terug kan zetten. Ik kan alleen maar kwaad kijken en boos doen. Ik besef maar al te goed dat ik hier mee moet stoppen, maar ik weet niet hoe.
We hebben samen een grote kinderwens die nog steeds niet vervuld is en dat brengt ook veel spanning met zich mee en ik heb ook het idee dat dit mee speelt. Maar ja, hierin moet je elkaar juist steunen natuurlijk. We hebben afgelopen week echt een crisis gehad en gelukkig hebben we veel gepraat en ik besef echt dat ik moet veranderen. Nu zit ik in dubio. Moet ik naar een psycholoog of zou ik mezelf kunnen veranderen op eigen houtje? Iemand advies of ervaring?
Ik heb sinds 6 jaar een relatie met een hele lieve man. Sinds een paar maanden hebben we problemen waarvan ik zelf de oorzaak ben. Ik kan namelijk ontzettend chaggerijnig zijn om niets en dat reageer ik af op mijn vriend. En hij is er nu helemaal klaar mee. Hij kan er niet langer tegen om altijd de zondebok te zijn terwijl hij niets verkeerd gedaan heeft, en terecht natuurlijk. Vaak is het als ik een rotdag heb gehad of een dag met slecht nieuws. Als mijn vriend dan thuis komt dan snauw ik hem af, of erger nog ik zeg amper iets. Het is net of er dan een knop omgaat in mijn hoofd die ik niet meer terug kan zetten. Ik kan alleen maar kwaad kijken en boos doen. Ik besef maar al te goed dat ik hier mee moet stoppen, maar ik weet niet hoe.
We hebben samen een grote kinderwens die nog steeds niet vervuld is en dat brengt ook veel spanning met zich mee en ik heb ook het idee dat dit mee speelt. Maar ja, hierin moet je elkaar juist steunen natuurlijk. We hebben afgelopen week echt een crisis gehad en gelukkig hebben we veel gepraat en ik besef echt dat ik moet veranderen. Nu zit ik in dubio. Moet ik naar een psycholoog of zou ik mezelf kunnen veranderen op eigen houtje? Iemand advies of ervaring?
dinsdag 31 maart 2009 om 11:24
Kan je het niet gewoon Niet Meer Doen? Je bent je er nu bewust van geworden, probeer eens een tijdje je uiterste best te doen om niet dit gedrag te vertonen, om gewoon aardig te zijn als hij thuiskomt. Ik denk dat zijn reactie daarop al bevestiging genoeg is voor je om te beseffen dat de nieuwe aanpak echt beter is. Soort van "fake it till you make it", tot je nieuwe gedrag een gewoonte is geworden.
Of denk ik nu te simpel?
Of denk ik nu te simpel?
dinsdag 31 maart 2009 om 11:28
Het is belangrijk te ontdekken hoe je op een gezonde manier met je emoties kunt omgaan. Waarschijnlijk lukt het je niet goed genoeg om voor jezelf op te komen en reageer je die frustratie af op je vriend. Als je ontdekt wat er echt speelt, kun je leren op een meer emotioneel volwassen manier om te gaan met moeilijkheden (zoals je kinderwens).
Zoek een goede coach in de buurt!
Zoek een goede coach in de buurt!
dinsdag 31 maart 2009 om 11:31
Waarom reageer je het op hem af?
Omdat hij dicht bij je staat? Omdat je eigenlijk boos op hem bent? Omdat je hoopt dat hij je kan helpen?
Kun je je negatieve gedachten niet op een andere manier kwijt raken? Schrijf ze op en zet daarna een gezellige cd op voordat hij thuis komt. Ga lekker voor hem koken, dek de tafel romantisch en ga er eens van genieten dat die leuke vent thuis komt uit zijn werk!
Omdat hij dicht bij je staat? Omdat je eigenlijk boos op hem bent? Omdat je hoopt dat hij je kan helpen?
Kun je je negatieve gedachten niet op een andere manier kwijt raken? Schrijf ze op en zet daarna een gezellige cd op voordat hij thuis komt. Ga lekker voor hem koken, dek de tafel romantisch en ga er eens van genieten dat die leuke vent thuis komt uit zijn werk!
dinsdag 31 maart 2009 om 11:32
dinsdag 31 maart 2009 om 11:34
dinsdag 31 maart 2009 om 11:34
hang een boksbal op in de schuur en zodra je een sjaggie-aanval op voelt komen ram je dat ding flink in elkaar (of anders boksen via de Wii, als je niet zoveel ruimte hebt voor een echte boksbal). Een kennisje van mij ging in zo'n geval lege flessen kapot gooien tegen het muurtje van de schuur, dat luchtte ook erg op!
still crazy after all these years
dinsdag 31 maart 2009 om 11:37
Ervaring ja...met mijn ex.
Die kon ook zo enorm strontchaggerijnig zijn om niks. Begon 's morgens vroeg al, als ie uit zijn bed kwam. Een donderkop van jewelste.
En owee als ik iets fout deed, dan kon hij ook heel goed met een onweersgezicht op de bank zitten.
Ik kan me zooo goed voorstellen dat je man dit helemaal zat is. En het is zijn goed recht als hij daardoor de relatie niet meer verder wilt laten gaan, want het is gewoon echt niet leuk! Het is heel moeilijk om je karakter te veranderen. Mijn ex heeft het (meerdere keren) geprobeerd, maar het is m niet gelukt.
Die kon ook zo enorm strontchaggerijnig zijn om niks. Begon 's morgens vroeg al, als ie uit zijn bed kwam. Een donderkop van jewelste.
En owee als ik iets fout deed, dan kon hij ook heel goed met een onweersgezicht op de bank zitten.
Ik kan me zooo goed voorstellen dat je man dit helemaal zat is. En het is zijn goed recht als hij daardoor de relatie niet meer verder wilt laten gaan, want het is gewoon echt niet leuk! Het is heel moeilijk om je karakter te veranderen. Mijn ex heeft het (meerdere keren) geprobeerd, maar het is m niet gelukt.
dinsdag 31 maart 2009 om 11:44
Jeetje wat een reacties al! Bedankt!
Tja het klinkt heel simpel: gewoon niet meer doen. Maar was het maar zo simpel. Ik heb me al zo vaak voorgenomen om het niet meer te doen maar er gaat gewoon een knop om die ik niet meer kan terugdraaien.
Ik reageer het op hem af omdat hij de enige is die er op dat moment is. Nu ik dit op schrijf denk ik wat verscrhikkelijk eigenlijk! Ik ben me echt heel erg bewust van wat ik gedaan heb hoor.
Ik wil ook echt veranderen en vaak lukt me het ook wel een paar weken maar vervolgens gaat het gewoon weer mis. Als het andersom zou zijn zou ik het ook niet pikken denk ik.
Misschien moet ik toch maar naar de huisarts vor een verwijzing.
Ik had al bedacht om te gaan sporten als ik me zo voel. Als soort van uitlaatklep. Maar vaak beni k zo kwaad dat ik ook daar geen zin meer in heb.
Tja het klinkt heel simpel: gewoon niet meer doen. Maar was het maar zo simpel. Ik heb me al zo vaak voorgenomen om het niet meer te doen maar er gaat gewoon een knop om die ik niet meer kan terugdraaien.
Ik reageer het op hem af omdat hij de enige is die er op dat moment is. Nu ik dit op schrijf denk ik wat verscrhikkelijk eigenlijk! Ik ben me echt heel erg bewust van wat ik gedaan heb hoor.
Ik wil ook echt veranderen en vaak lukt me het ook wel een paar weken maar vervolgens gaat het gewoon weer mis. Als het andersom zou zijn zou ik het ook niet pikken denk ik.
Misschien moet ik toch maar naar de huisarts vor een verwijzing.
Ik had al bedacht om te gaan sporten als ik me zo voel. Als soort van uitlaatklep. Maar vaak beni k zo kwaad dat ik ook daar geen zin meer in heb.
dinsdag 31 maart 2009 om 11:51
Ik vind het helemaal niet overdreven om hierbij hulp in te schakelen. Als het gedrag is wat je zelf heel moeilijk kunt veranderen kan een beetje steun daarbij en advies geen kwaad.
Als het zo simpel was om te zeggen; stop er gewoon mee dan had je dat al wel gedaan.
Ik denk dat je aan de ene kant moet leren om iets te doen met de situatie waarin je boos wordt. Als je bv een rotdag op je werk hebt of een conflict met je baas, los het dan daar op i.p.v. op je vriend af te reageren. Aan de andere kant kun je inderdaad dingen bedenken om je spanningen kwijt te kunnen. Sporten, van je af schrijven etc.
Als het zo simpel was om te zeggen; stop er gewoon mee dan had je dat al wel gedaan.
Ik denk dat je aan de ene kant moet leren om iets te doen met de situatie waarin je boos wordt. Als je bv een rotdag op je werk hebt of een conflict met je baas, los het dan daar op i.p.v. op je vriend af te reageren. Aan de andere kant kun je inderdaad dingen bedenken om je spanningen kwijt te kunnen. Sporten, van je af schrijven etc.
dinsdag 31 maart 2009 om 11:57
quote:Elsje12 schreef op 31 maart 2009 @ 10:51:
Waar zal ik beginnen? Het is een lang verhaal.
Ik heb sinds 6 jaar een relatie met een hele lieve man. Sinds een paar maanden hebben we problemen waarvan ik zelf de oorzaak ben. Ik kan namelijk ontzettend chaggerijnig zijn om niets en dat reageer ik af op mijn vriend. En hij is er nu helemaal klaar mee. Hij kan er niet langer tegen om altijd de zondebok te zijn terwijl hij niets verkeerd gedaan heeft, en terecht natuurlijk. Vaak is het als ik een rotdag heb gehad of een dag met slecht nieuws. Als mijn vriend dan thuis komt dan snauw ik hem af, of erger nog ik zeg amper iets. Het is net of er dan een knop omgaat in mijn hoofd die ik niet meer terug kan zetten. Ik kan alleen maar kwaad kijken en boos doen. Ik besef maar al te goed dat ik hier mee moet stoppen, maar ik weet niet hoe.
We hebben samen een grote kinderwens die nog steeds niet vervuld is en dat brengt ook veel spanning met zich mee en ik heb ook het idee dat dit mee speelt. Maar ja, hierin moet je elkaar juist steunen natuurlijk. We hebben afgelopen week echt een crisis gehad en gelukkig hebben we veel gepraat en ik besef echt dat ik moet veranderen. Nu zit ik in dubio. Moet ik naar een psycholoog of zou ik mezelf kunnen veranderen op eigen houtje? Iemand advies of ervaring?
Ik geloof er meestal niet zo in dat als iemand gedurende een wat langere tijd continue chagerijnig is, er niets aan de hand.
Ook vind ik het altijd opmerkelijk als één iemand in de relatie alle verantwoordelijkheid/schuld op zich neemt bij een lopend probleem en de ander als een heilige Maria de zielige zondebok slachtoffer gaat uithangen.
Maw. ik zou gewoon eens met een psycholoog praten om na proberen te gaan wat er (wellicht onderhuids) bij jezelf en/of in jullie relatie speelt.
Waar zal ik beginnen? Het is een lang verhaal.
Ik heb sinds 6 jaar een relatie met een hele lieve man. Sinds een paar maanden hebben we problemen waarvan ik zelf de oorzaak ben. Ik kan namelijk ontzettend chaggerijnig zijn om niets en dat reageer ik af op mijn vriend. En hij is er nu helemaal klaar mee. Hij kan er niet langer tegen om altijd de zondebok te zijn terwijl hij niets verkeerd gedaan heeft, en terecht natuurlijk. Vaak is het als ik een rotdag heb gehad of een dag met slecht nieuws. Als mijn vriend dan thuis komt dan snauw ik hem af, of erger nog ik zeg amper iets. Het is net of er dan een knop omgaat in mijn hoofd die ik niet meer terug kan zetten. Ik kan alleen maar kwaad kijken en boos doen. Ik besef maar al te goed dat ik hier mee moet stoppen, maar ik weet niet hoe.
We hebben samen een grote kinderwens die nog steeds niet vervuld is en dat brengt ook veel spanning met zich mee en ik heb ook het idee dat dit mee speelt. Maar ja, hierin moet je elkaar juist steunen natuurlijk. We hebben afgelopen week echt een crisis gehad en gelukkig hebben we veel gepraat en ik besef echt dat ik moet veranderen. Nu zit ik in dubio. Moet ik naar een psycholoog of zou ik mezelf kunnen veranderen op eigen houtje? Iemand advies of ervaring?
Ik geloof er meestal niet zo in dat als iemand gedurende een wat langere tijd continue chagerijnig is, er niets aan de hand.
Ook vind ik het altijd opmerkelijk als één iemand in de relatie alle verantwoordelijkheid/schuld op zich neemt bij een lopend probleem en de ander als een heilige Maria de zielige zondebok slachtoffer gaat uithangen.
Maw. ik zou gewoon eens met een psycholoog praten om na proberen te gaan wat er (wellicht onderhuids) bij jezelf en/of in jullie relatie speelt.
dinsdag 31 maart 2009 om 12:13
Ik vind het ook helemaal niet overdreven om hiermee naar een psycholoog te gaan. Vaak heb je jezelf een soort van gedrag aangeleerd wat vrij moeilijk is af te leren. De sjagerijnigheid heeft waarschijnlijk wel een reden, anders duurt het niet zo lang en zou je er ook wel mee kunnen stoppen.
Sterkte!
Sterkte!
dinsdag 31 maart 2009 om 12:15
Je wordt chagerijnig van je werk, de vraag is waarom, en kan je er iets aan veranderen.
Van files, tja, als je eenmaal chagerijnig bent van werk en je staat daarna in de file, dat versterkt het gevoel alleen maar.
Van slecht nieuws uit het ziekenhuis. Dat is natuurlijk nooit echt fijn, valt daar over te praten?
Is het uberhaupt normaal om door dit soort digen chagerijnig te worden? Ja, als je niet goed in je vel zit en je doet niets aan hetgeen wat je echt dwars zit, dan heeft dat ergens een uitlaatklep nodig. Zou je specifieker kunnen zijn? Je zegt dat die problemen er zijn sinds een paar maanden, was je daarvoor niet chagerijnig?
Van files, tja, als je eenmaal chagerijnig bent van werk en je staat daarna in de file, dat versterkt het gevoel alleen maar.
Van slecht nieuws uit het ziekenhuis. Dat is natuurlijk nooit echt fijn, valt daar over te praten?
Is het uberhaupt normaal om door dit soort digen chagerijnig te worden? Ja, als je niet goed in je vel zit en je doet niets aan hetgeen wat je echt dwars zit, dan heeft dat ergens een uitlaatklep nodig. Zou je specifieker kunnen zijn? Je zegt dat die problemen er zijn sinds een paar maanden, was je daarvoor niet chagerijnig?
dinsdag 31 maart 2009 om 12:40
Er zijn tegenwoordig zogenaamde life coaches. Niet zo zwaar als een psycholoog, maar erg goed in spiegels voorhouden over dagelijkse dingen en gedrag.
Als je in de buurt van Amsterdam woont, dan weet ik een hele goede voor je.
Of zoek eens op The Work van Byron Katie. Ik kan alleen iemand aanbevelen in Amsterdam of Utrecht. Anderen heb ik geen ervaringen mee.
Als je in de buurt van Amsterdam woont, dan weet ik een hele goede voor je.
Of zoek eens op The Work van Byron Katie. Ik kan alleen iemand aanbevelen in Amsterdam of Utrecht. Anderen heb ik geen ervaringen mee.
dinsdag 31 maart 2009 om 12:47
Brummetje: ja, ik hoop het ook echt... Ik denk dat mijn chagerijnig voort komt uit mijn kwaadheid vanwege het (nog) niet kunnen krijgen van een kind. Daar hebben we geen invloed op en dat geeft me een gevoel van machteloosheid. Ik krijg altijd alles voor elkaar maar juist dat wat ik het allerliefst wil lukt me (ons) niet. Daar ben ik eerst verdrietig, toen kwaad en nu chagerijnig om.
Ik ben al aan het solliciteren dus hopelijk komt er op dat vlak snel verbetering.
Ik denk ook dat ik dit gedrag mezelf heb aangeleerd. Heb er ook in vorige relaties wel mee te maken gehad. Het heeft er denk ik ook mee te maken dat ik moeilijk over gevoelens praat.
Het slechte nieuws uit het ziekenhuis is dat we sinds een paar maanden weten dat we heel moeilijk via de natuurlijke weg kinderen kunnen krijgen. Mijn vriend heeft een probleem waardoor dit lastig wordt. En daar is misschien wel iets aan te doen maar misschien ook niet. Heel onzeker nog op dit moment. En hierdoor voel ik me zo machteloos. Juist omdat we hier zelf niets aan kunnen doen.
Ik ben altijd al niet de gemakkelijkste geweest, maar als er dingen niet lopen zoals ik wil, wordt ik nog vervelender. Ik kan moeilijk om gaan met tegenslagen.
Ik ben al aan het solliciteren dus hopelijk komt er op dat vlak snel verbetering.
Ik denk ook dat ik dit gedrag mezelf heb aangeleerd. Heb er ook in vorige relaties wel mee te maken gehad. Het heeft er denk ik ook mee te maken dat ik moeilijk over gevoelens praat.
Het slechte nieuws uit het ziekenhuis is dat we sinds een paar maanden weten dat we heel moeilijk via de natuurlijke weg kinderen kunnen krijgen. Mijn vriend heeft een probleem waardoor dit lastig wordt. En daar is misschien wel iets aan te doen maar misschien ook niet. Heel onzeker nog op dit moment. En hierdoor voel ik me zo machteloos. Juist omdat we hier zelf niets aan kunnen doen.
Ik ben altijd al niet de gemakkelijkste geweest, maar als er dingen niet lopen zoals ik wil, wordt ik nog vervelender. Ik kan moeilijk om gaan met tegenslagen.
dinsdag 31 maart 2009 om 12:53
Ik denk dat CharlotteC gelijk heeft. Jij grijpt redenen als file aan om kwaad te worden, maar dat is niet de oorzaak. Er is iets anders dat jou vreselijk frustreert en kwaad maakt en jij probeert dit (onbewust?) te verdoezelen door kwaad te worden n.a.v. onbenullige dingen. En je vriend is het makkelijke slachtoffer hiervoor. Maar wie weet speelt hij ook wel een grote rol in de oorzaak? Tijd om in jezelf te gaan spitten...
dinsdag 31 maart 2009 om 14:37
dinsdag 31 maart 2009 om 18:15
quote:__justme__ schreef op 31 maart 2009 @ 14:37:
[...]
En dat neem je hem zo kwalijk, waardoor je in een kenau verandert als hij zijn gzicht om de deur steekt?
Dat is best heel erg krengerig.
Het is jullie probleem, niet alleen van hem.
Ze schrijft nergens dat ze hem dat kwalijk neemt.
Maar Elsje, vertel eens wat meer. Hoe lang voel je je zo vaak chagrijnig, kan je terughalen wanneer dat begon, had je dat in eventuele vorige relaties ook, hoe is jullie relatie, je schrijft dat je een heel lieve vriend heeft, hoe uit zicht dat, voel je je begrepen, kan ie je in emotioneel opzicht steunen, motiveert, inspireert ie je, hebben jullie een fijn seksleven, wat vindt je leuk en minder leuk aan hem, wat vindt hij leuk en minder leuk aan jou........(etc)
[...]
En dat neem je hem zo kwalijk, waardoor je in een kenau verandert als hij zijn gzicht om de deur steekt?
Dat is best heel erg krengerig.
Het is jullie probleem, niet alleen van hem.
Ze schrijft nergens dat ze hem dat kwalijk neemt.
Maar Elsje, vertel eens wat meer. Hoe lang voel je je zo vaak chagrijnig, kan je terughalen wanneer dat begon, had je dat in eventuele vorige relaties ook, hoe is jullie relatie, je schrijft dat je een heel lieve vriend heeft, hoe uit zicht dat, voel je je begrepen, kan ie je in emotioneel opzicht steunen, motiveert, inspireert ie je, hebben jullie een fijn seksleven, wat vindt je leuk en minder leuk aan hem, wat vindt hij leuk en minder leuk aan jou........(etc)
dinsdag 31 maart 2009 om 19:10
Hi CharlotteC: Uiteraard neem ik hem dat niet kwalijk. Stel je voor dat het andersom was? Dan zou ik het toch ook niet leuk vinden als hij dan zo tegen mij deed? Dat besef ik heel goed.
Als kind had ik al vaak driftbuien als iets niet mocht of niet lukte en later is dat omgeslagen in dit soort buien. En het wordt dus erger als de dingen niet gaan zoals ik wil. Mijn vriend is erg lief voor me, zal me nooit bedonderen of dingen doen die ik niet wil. Hij is wel compleet mijn tegenpool. Hij is een superoptimis en altijd vrolijk en. Ik ben daarentegen nogal introvert en neig dus meer naar negativiteit. We zijn echt tegenpolen en soms voel ik me wel eens onbegrepen. Maar dat komt vooral ook omdat ik over meteen het negatieve van in zie en hij het positieve. Op zich zou dat elkaar goed aan moeten kunnen vullen, maar bij ons lijdt dat dus soms tot botsingen. Maar goed, als ik wel over mijn gevoelens praat dan steunt hij met wel .
Ons sexleven is niet meer wat het geweest is, maar dat komt ook omdat we nu vaak verplicht moeten sexen vanwege onze kinderwens.
Wat ik leuk aan hem vind is dat hij lief voor me is en goed voor me zorgt. Wat is minder leuk vind is dat hij alles vaak beter weet. Hij vind mij leuk omdat ik (normaal gesproken) zorg voor een gezellige sfeer in huis, dat ik goed voor hem zorg en meestal lief voor hem ben.
Als kind had ik al vaak driftbuien als iets niet mocht of niet lukte en later is dat omgeslagen in dit soort buien. En het wordt dus erger als de dingen niet gaan zoals ik wil. Mijn vriend is erg lief voor me, zal me nooit bedonderen of dingen doen die ik niet wil. Hij is wel compleet mijn tegenpool. Hij is een superoptimis en altijd vrolijk en. Ik ben daarentegen nogal introvert en neig dus meer naar negativiteit. We zijn echt tegenpolen en soms voel ik me wel eens onbegrepen. Maar dat komt vooral ook omdat ik over meteen het negatieve van in zie en hij het positieve. Op zich zou dat elkaar goed aan moeten kunnen vullen, maar bij ons lijdt dat dus soms tot botsingen. Maar goed, als ik wel over mijn gevoelens praat dan steunt hij met wel .
Ons sexleven is niet meer wat het geweest is, maar dat komt ook omdat we nu vaak verplicht moeten sexen vanwege onze kinderwens.
Wat ik leuk aan hem vind is dat hij lief voor me is en goed voor me zorgt. Wat is minder leuk vind is dat hij alles vaak beter weet. Hij vind mij leuk omdat ik (normaal gesproken) zorg voor een gezellige sfeer in huis, dat ik goed voor hem zorg en meestal lief voor hem ben.
